De laudibus, vita ac moribus Johannis Episcopi et Comitis Castrensis

8쪽

Reuerendo peiuno Epo Castren.

B Masic'. Ma pre Abb Salut cita En imitto d.tue opusculu dignia certe amplitudine tua: sed maiora oratore egente:qua loqde3.d tua dcupa dcm' aptassima is stirps de Aimcnaac ictuirtuti by et prcclarisgestis illustrata maximis preconiis eX tolli mercatur,

Ego uero Pingenii mei pultate a l

inea in te ob seruantia dc sumalcniuolentia ingentati uirtutia tuaru amore

capi' quoad potui brcua in copendiod tuid herou tuoru sortia factari egregia iacinora ad posteritatis incoriam extuli cillustraui utipetuo uis iras:& posteritas tua tali presulis gloriar honore gaudes dccipi uestiola virtutu tuaru exemplo amitari possit uae d tua oro ut opusculta pin Iet aio ab licae sibi bnuolo suscipiat:le me memoriam pari amore dclcniuolentia retinere ueIit:Vale,

9쪽

Sanctissimo Et N pape Sixto iiii Pont. Maxiluo de laudibusde uita asinoribus Sapientissimi patrisu domini d Iohanis Episcopi d Co nitis Castrenuis Benedictus Mastius maioris presidentie Abbreuiator Apostolicus post pedum ostula deuotoru humilem comedationcmvi salutem plurimam Oc longevam laeticitat dicit I mihi tantu genii doeloqueti a natura cocessu esset Pater beatissime ut laudes&uirtutes prestatissimi Presulis Castresis tu Sanct itati deditissimi dignis preconiis scribere ualerem:omne proscet uim dicendi in eo ornando& celebrando libenter expromerem ut rerum suarusplendorem dc gloriam litteraru monumentis perpetue immortalitati tra

10쪽

dere possimae eo libentius a me fieri posse confidercm:quo res ipse satis te note uiderentur.& latissimus mihi campus in medium se offerret. Sed quoniam ea uis ingenii in me non est quod sentio quam sit exiguum sane ea cogitatio uenit in mentem de audaria mihi addita est maioresscilicet nosti os immitari qui bene e sapieter instituisse vidctitur ut a precationibus initia sumeretic ab ipsis diis immortalibus auxilia exposcerent ita a mencccssario faciendum existimavi, cisiimme diuinitatisopem imploranda censui ut saltem ea me dicere aut prosari concedatur que tantum sint ab adulationis specie quantum ab ipsi necessitate remota. Nullum e enim sincerius c* acceptius dicendi genus quain quod fingendi non habet eaulam, uippe trulla me necessitas ad