장음표시 사용
11쪽
6 I O A N N I S. CD c xc. sere. Novus quoque in Vandalia motus suit, intor Bogus at ducis consanguineos, de tutela liberorum, quam Canuto ipse vita excessurus commendaverat. ille itaque, ut principia coerceret, classem in Vandaliam mittit ; ac , compressis mox auctoribus, dat tutelam Iarimaro , Rugiarciac xci. Principi: inde copias reducit. Anno proximo, arma in Finiandos movet ; qui,cum sese cum Norvagis conjunxissent,regnum Daniae praedabundi inscitabant: &, coinmisso uno praelio,nullo pene sanguine suorum victor, fligiente statim hoste,nec impressionem primam sustinente , mox Fin-landiam univcrsam suam in potestatem redigit. Inde in Vandaliam tendit ; atque eam, odio Caesaris, flamma, & ferro, late vastat diripitque. qua re motus Valdemarus, Canuti regis amitinus , alienum in ipsum animum, callide hactenus occultatum, palam facit: ac contendit, sibi quoque in regnum jus aequale esse. etenim, sicut Canutus patrem Valdemarum haberet, ita se Canuto natum, qui Roschildiae interfectus. Incitare episcopi Norvagienses, & auxilia polliceri. idem factum ab Adolpho , HolLatiae comite ; arbitrato, gratam hanc futuram operam Friderico Imperatori: qui Canulo,ob negatam obedientiam , ac Vandaliam diveXatam, admodum infestus esset. utque vires, alias Canuto impar, justas sibi compararet, se diis init cum Othone Brandeburgico, &Bernardo item Saxone , ejus fratre. ad hoc & Hartvicum addit, archiepiscopum Bremensem, & Simonem Teckenburgicum ; insuper Bernardum Vel pium, ac Mauritium Oldenburgicum: qui & Vires,& consilia, sociarent. hos stipendio ipse
suo, atque commeatu, aluit: universis admirantibus, unde opes, tanto oneri pares,Cssent. nec contentus, in Norvagiam, ad
Pis regni, cum triginta quinque naVcS Impetrasset, Ocyus in Daniam ducit, & usurpat nomen regium. ita enim foederatis visum fuerat , ut maritimum Valdemarus bellum gereret, at Adolphus, sociique, terra regem in Hessalia, apud Eidoram illic flumen, ad certamen ProVocarent. atque isthoc agitatum. sed rex prudenS, qui, cunctando vires hostium commin
ere , potius existimabat, intra vallum se eia ctenebat, neque unquam pugnae copiam si, faciebat: provocante interim per literas
subinde Adolpho, castoremque per Iudibrium appellante ; quod in mari classem
suam circumduceret, nec in terram usquam CXcenderet. Nec multo post Uabdemarus, seu consilii pertaesus, seu impensis ultra impar, militem auxiliarem, MBrandeburgicum, dimittit. sed Adolphus, cui animus ex cunctatione regis,ceu is metu quodam ignaxo pugnae aleam detrecta-tet, augebatur, ut virtutem ipse suam ostentaret, flumen Eldoram transgressus, omnia Stesvico circumjecta loca, quae ad regem pertinerent, populari, ausu mox cXitioso. Etenim, dum isthoc agit,callide quidam Valdemarum adeuntes, a proposito abducunt, admonentque ; agere pru
denter vesiet, Gr temeritatem omittere . max
mas Canuti vires in concordibus provinciis regni me , neque facile vinci posie: nec sin tam sensurum; uti , regno aestri Io, pars in alium, quanquam regii generis virum, Iransferarum rum se in ud reputarer, indecore si ira, ct sima, permisceri. itaque captares pacem, nccincerium belli nem os crinet. Quorum
verbis persuaderi sibi passiis , animum ad pacem applicat. sed, dum id incaute agit,
ac sine ullo commeatu regem accedit, rei componendae gratia, captus, Norburgum abducitur, Alsiae arcem: ubi postquam annos quinque exegisset , in Selandiam traductus,arci Saeburgensi includitur,&in ea annos novem detinetur illustri exemplo alios docens,temerariae audaciς,& incepti
sine justa causa belli, finem fere infaustum
csse. Foederati, qui captivum Valdemarum ignorarent, eum navibus mare Balthicum occupasse arbitrati, cum LXercitu
in Holsatiam penetrantes, aciem Canuti adversam juxta Eidoram exspectabant. verum, illo pugnam subterfugiente, ac cunctando debellare hostem certo, Bran-deburgicus, & Saxo, mox dilapsi, suam
quisque domum repetunt.quo comperto, in Adolphum rex conversus, non dunta- Xat Slesvicensi territorio eum expellit,VOrum etiam in Holsatiam persequitur: a
que , praeda inde abducta luculenta, huc compellit, ut rebellionis culpam selibris argenti mille quadringentis, ac Dillima
12쪽
HIS T. D Α N. LIB. I. sicli ditione universa, luere necesse habe- frustra ille fuit: ac, post obitum ipsius, In- cia creti atque ita, constituta demum pace, in nocentius quoque iis, qui successit,epi- ςm Daniam Canutus redit. Nec multo post scopum Parisiensem per epistolam,quae &Philippus Augustus, rex Gallorum, per hodie conspicitur inter ejus decretales, ut legatos sororem ejus, Inge burgam, uxo- Vocantur, in principio libri primi, adhorrem petit, impetratque 3 quater mille sc- tatur, ut Philippum quovis modo ad re- librarum argenti puri dote dieu. ac Phi- cipiendam uxorem permoveret. insuper lippus hoc conjugium petiisse serebatur, legatos mittit, anno primo post millesi- ut se, regni Daniae ope, tutiorem contra mum ducentesimum, Octavianum, Osti- regem Angliae Richardum faceret: quip- ensem episcopum, ac cardinalem, & epi-pe gnarus, inter Daniam, Angliamque, scopum Velitrensem. Per quos mox, Con- ob imperium ejus insulae interceptum, cilio Suessione convocato, id effectum,ut odia antiqua quaedam agitari. Ingeburga, reciperet hanc in gratiam; ita tamen, ut cum in Galliam ad Philippum pervenisset, duodecim totis annis insecutis secubaret tuno die nupta illi, ac regina itidem renum nee participem lecti faceret, nisi demum, tiata, paulo post repudiatur: & in mona- cum ex Anglia rediisset, anno millesimo sterio primum, quo concesserat sua spon- ducentesimo decimotertio, qui vigesimus te, inde post extracta Stampis, hinc Vice- post repudium. ex quo tempore cum renis, annis circiter viginti, asservatur. Qui- cepta in lectum esset, cum tenuit, usquedam hoc repudium biennio post factum ad illius mortem, inconcus hinc affectu tradunt: sed Rigordus,qui Philippo coae- adamata. Illud vero hac in re silentio non taneus, & i psius, filiique Ludovici, histo- praetercundum est. Cum legati Innocenricus fuit, jure mihi hic sequendus. Ac tii rem Suessione agerent, rex Philippus, repudii quidem causam, rex maritus prae- quamquam isthoc detrectaret, nec cog- texebat sanguinis propinquitatem, cum a nitionem causta impedire tamen posset, rege Hungariae Bela, qui sororem ejus juris dictionem instituens, advocationem duxerat, tum ab Isabella Flandrica, pri- parat. agitur causa, in praesentia ipsius, lema uxore: ideoque non constare matri- gatorum, ac totius regni praesulum, sedu-monium illud posse. alii, causas tradunt loque disceptatur: &,accenso clara voce alias: sed ineptas, neque dignas. memo- ter rogante, ecquis foret, qui tueri Ingeburgeram. At Canutus, minime ferens contu- partes vellit ; nam futurum, ut silentium promesiam, Romam ablegat Andream Su- constense, se conses ione culpae, haberetur , pro- nonis, cancellarium,& abbatem Ebelliol- dit ex adstantium turba juvenis, ignotusti,Gulielmum,qui de ea apud papam, Cin plane, & concedi cause dictionem petit
testinum, nominis illius III, quererentur; quam adeptus, udiversis summa cum at- peterentque, ut Phillepus ad recipiendam tentione auscultantibus, peringenua liber- orem cogeretur. itque, a qua postulare late, ita omnem rei vetitatem exponit, ut regem cenIens, respondere comiter lega- Philippi obstinatum ante animum ad recitis ejus: operum daturum sest,ut Nisam inj-- piendam eam permoveret. postquam a ria repraesentetur , ac repudiara pridem ine- tem perorasset, iterum immixtus turbae, burga revocetur. Hoc responso , postquam nusquam inveniri potuitmeque sciri, unde
Roma discessissent, in Burgundiam delati, domo, quis, aut a quo missias esset. Inter prope urbem Divionem detinentur, lite- ista, in Livoniam arma Dani transtulere rrisque, quas habebant a pontifice , spoli- atque regionis ejus infideles, carpto illisantur: sed, cum rege collocuti, & abbati- praedicari verbo Dei, per antistitem Meibus, Clara vallis, ac Cisterii, fidem suam nardum, ac Bertoldum successerem, re- interponentibus, dimittuntur. Caelestinus, bellantes domuere: & ad fidem Christi vix digressis his legatis, quod promiserat, nam universim amplectendam perpulere. suos ad Philippum mittit, Meliorem, tunc Hinc, transgressi in Esthoniam, gentem cio cpresbyterum cardinalem , Censiumque admodum ferocem, bello victam subju- πς,ν-1bbdiaconum e postulatque, ut recipiat garunt. Anno proximo insequuto, mense cia Cing burgam, temere repudiatam. verum Martio, vehemens tempestas suit: & cui Ly CANv Tvsv I. Bb similem
13쪽
8 ΙΟΑNNIS ME URSI Isimilem neque a creato mundo, exstitisse, Adolpho accusati quod, in Asia dum ab- ei, eest putatum. alibi convulsae silvae, pene esset, & adversus infideles militaret, con xcvii. integrae:aediumque strages maxima,& na- tra Henricum Leonem, in Holsatiam in vigiorum, edita. Hinc Canutus, in Estho- cursantem , arma sua minime opposuis-niam rebellantem arma vertit, regni cura sent; ideoque,bonis suis spoliati,& Uecti, Valdemaro fratri data et ac , devicta rur- postquam ad ipsum in exilium contigissisum gente, suam in ea potestatem , & re- sent,animum ejus, item fratris Valdemari, Iigionem, pridem constitutam , confirma- contra illum incitar non cessabant: atquevit. ac, quo melius illud faceret, equites, id effciebant, uti Valdemarum mitteret Ensgeros dictos, foedere cum illis inito, cum eXercitu, dcrem totam restitueret.
suae ibi potestatis in consortium admisit: Abit ille ; dc cum eo profugi, quos dixi, ut absente inde ipso providerent, ne quid Holsati: obviamque ipse Adolphus co-
novi molirentur. Eum ordinem, deriva- pias infestas ducens,magno animo ad Stil- tum e Pahestina, pontificis Romani auspi- noum pugnam init. Verum, impar Valde-ciis, Bartholdus, Rigensis episcopus, in maro, & in fugam mOX compullus, maxi-Livoniam invitaverat ; dederatque illi mastiorum strage, se recipiens Hamb pontifex possidendam omnem terram in- gum, vix evasit. victor autem Valdema- , fidelium, quos virtute militari ad ample- rus, cum eXercitu progressus, capto stactendam in Christum fidem deinceps ad- tim ItZehoo , Segebergae, ac Travemunducturi ement i & insigne attribuerent, dae, obsidionem ducibus quibusdam manenses rubros, unde nomen accepere, de- dat: ipse Plonae urbis arcem, quo Adol-cussatim collocatos r addita & 1tella ru- phus Iese recepturus esse videbatur, ma-bra, in coloris albi veste. Hos Canutus, gno nisu oppugnatam, capit, & pramidio
sicut dixi,uti fidem Christianai Uinter bar- munit. Quibus gestis, paullo post, majo-haros, jam rebelles, tueretur,foedere con- ribus collectis copiis, ad Hamburgi obsi-junctos sibi, in societatem quasi quandam dionem se convertit : quod deditionem adscivit ; atque idem, cum in regnum suc- tamen statim fecit. nam Adolphus, urbis cessisset, frater Valdemarus secit: ac pau- dominus,explorato,imminere sibi hostem, latim insequuti ipsum reges, sua pietate metuens obsidionem,ante adventum Val- ducti,totum iis regionis principatum con- demari, Albi flumine transmisso , Stadam cessere. Hinc in Pomeranos quoque, de- fuga se receperat. Qua de causa Ham-nuo se commoventes, sexcentarum sein burgenses, qui se impares agnoscerent, maginta navium classem, & in ea homi- Valdemaro obviam egressi urbe, summanum circiter octoginta duo millia, expe- cum demissione venientem excepere ; sedivit ; &, exscensu in terram facto, Valo- quc illi, ac sua Omnia, rogis nomine dedigestum, ac Stetinum, expugnavit: moeni- dere. Hinc, qui minime ignoraret, quan-busive reparatis, sub priesidio inde am- tum in his talibus celeritas momentumpliore habuit. Paullo post Fidentium Ro- haberet, nil cunctatus, jam labantem ho- manus pontifex cardinalem ad Canutum stium fortunam porro impellendam sibi regem mittit; de captivi Valdemari, Stessi putans, motis castris, Vergedorpium ma- vicensium episcopi, liberatione acturum: gnis itineribus tendit: ac postridie in Lau, verum ille, re infecta, diem suum in Sca- Wenburgensem agrum copias ducit. quo nia obit, Lundiaeque sepelitur. Mox Ca- comperto , Dassiciensis cum praesidium nuto multo gravior controversia cum Laia cnburgo imposuisset, Valdemarum Adolpho, Holsatiae comite, est exorta. minime exspectare ausus, ipse quoque su- quippe is Dithmarsiam, parentem Danis, gam capiens, ultra Albim se recepit. Val- post captivum Valdemarum , cum Adol- demarus, collocatis ante Lauwenburgumpho D elensi, avunculo sito, manu ar- castris,dum majores illic sibi copias parat, maia ingressus, multam inde praedam ab- & obsidionem urget, undique praefecti
duxerat,& redigere universam in potesta- arcium vicinarum, ac cum illis RaZeburtem nisus erat. tum a ere iram regis qui- gii, cum accedunt, seque dedunt. Post-dam Holsati ; qui, proditionis pridem ab quam autem Lauivenburgum diu frustra
14쪽
H I S T. Dobsedisset, molibusque ante arcem niun, tissimis cxcitatis,ac presidio relicto Muai tum ad continuandam obsidionem satis esse videretur , mox Slesvicum magno cum triumpho redit; sparsa late nominis fama per Germaniam universam : qui, Adolpho propulsato, oppidis tot, arcibusque, e pugnatis, aut timore ad deditionem actis, ac Holsatia pend tota subjugata, specimen virtutis suae, & industriae militaris, non vulgare edidissset. Otho vero Brandeburgicus , Adolphi Holsati,
quem contra Canutum regem hactenus summa fide juverat, vicem dolens, cum
Adolpho Daselensi in Vandalos movet. cujus rei fama cum in Daciam perlata es set , illico Canutus magnam multitudinem passim ex agris, oppidisque, in arma cogit: & auxilia Rugiana his adjungit. quia autem jam aetate gravis Absalon ,
etiam morbo impeditus, ducem sese exercitui, ut solebat, minime praebere poterat, demandatum illud munus Petro, Ro- schildensi episcopo,tum & regis cancellario, ac Torberno Κnarderupto, us fratri.
qui cum copias jussit regis transmisissent, Vernoviae fluminis, quod, Rostochium
praeterlabens, mOX in mare se exonerat,
ostium ingressi, paullo post in terram exponunt , ubi Othonem prope agere acce- PCrunt. Neque mora ; coeunt infesti
acies, fortiterque manum conserunt. acriter pugnatum utrinque s & occubuere plurimi in vestigio, dum pars neutra loco semel capto cedit. Petrus, ac Torbernus frater, prima in acie dimicantes, nil virtute sua dignum omittebant. neque deerat
sibi Otho: qui hortando, & pugnando,
ducis pariter militisque munus strenue obibat. Postquam autem paribus animis diu concertatum esset, Petrus, jussis sequi suis, impetum in hostem facit: nec urgere prius cessat, quam iniugam eum vertit. sed i incautius dum premit, nullo ordine suorum, ipse capitur, frater cadit. &, amisso utroque duce, qui e praelio supererant, naVes repetunt, & in Daniam revertuntur : ac Torbernum,secum abductum,
mox Ringstadii sepeliunt. Paulo post &Petrus redit; cum custodiae praefectium, ingens pretium pollicitus, corrupissot. Ac Othonis quamlibet Victoris,uires eo prae-
AN. L I B. I. i , qtio fractie adeo fuere , ut deinceps nil hostile in Canutum sit molitus. Quibus hunc CIO Cin modum gestis, Burevinus, & Niclotus, *ςI Silaviae comites, jussit regis, in Adolphum Dasielensem, hujus belli adjutorem,copias ducunt:initaque inde pugna, cum Niclotus
cecidisset, ejus mortem Burevinus ulcis cendam sibi ratus,graviter incumbens hosti, universum profligavit, & Adolphum ditione sua ejecit. Inter quς,concedit fatis Sophia,Canuti mater,Valdemari I vidua,& Ringstadii sepelitur. Profligato Dasse- ci lens, Valdomarus LouWenburgu, ac Ber-gerdorpium,quae praesidio adhuc ejus te
iacbantur,statim obsidione cinxit : ac, dum ea se tuentur, valido admodum munita, RaZeburgum,Gadebuscum, & Vitcnbur gum, quaeque arces aliae ad Suerinensem
Pertinebant, quod is arma cum Adolpho conjunxisset, suam in potestatem redigit. Hinc se in Lubccam vertit; quae, obsessii
Travemunda, tantam in angustiam red
ista fuit,ut, auxilio desperato, ultro sese invictoris leges dederet: integra commerciorum, quae in Dania pridem exercebat, jura,civiumque libertatem, quos Canutus anno praecedente ceperat,stipulata. Magna cum solemnitate Valdemarum Lube- . . censes excepere. isque, paucos ibi dies
commoratus, rebus suis Ordinandis animum advertit ; ac, consulibus urbium e. pugnatarum, aut deditarum, evocatis,obsides imperat: Lubecce vero , postquam
cives sacramento obstrinxisset,arcem imponit: cujus etiam monumentum hodie platea regia nominatur. etenim sic statuebatueminime quieturos cives, aut mansuros
in obsequior nec Adolphum item forte, cum egressiis semel foret, cessaturum: ob
hanc causam novos motus, alias illic orituros,coerceri hoc praesidio oportere. aCpermansit in vicesimum septimum annum; cum, excuss3 servitute, Lubecenses, priscam sibi libertatem vindicantes, sub hoc
ipso Valdemaro,tunc regnante,diruerunt:
uti fusius narrabo, cum ad tempus id pervenero. Et his quidem ita tum Lubecae gestis, Zegeburgum Valdemarus, quod Timone duce dudum arcte obsederat, mox in potestatem accipit. inde jubet fi trem ejus oppugnare Travemundam; ac Dithmarsiam , Scenoni; ejus fratri Plo-B b a nam
15쪽
io I O A N N I sCIO CC. nam mandat et exulibus , ab Adolpho
ejectis, patriam reddit: & Dithmarsos,
cilin se denuo commoverent, ac tributum impcratum exhibere detrectarent, gravius premit. Inter haec, Holsatia ejecius Adolphus, certior factus, reditum suum exspectare Hamburgenses, ut reciperet amissa, cum delectum habuisset, urbem obsidione cingit ; &, vix quicquam resistentem, veluti quae capi vellet, protinus in potestatem suam redigit e ac Rudolpho, regio illic praesecto, exire jusso, quae
a Valdemaro pridem acta essent, aut statu ta , deinceps rata haberi vetat. idque postquam in Hollatiam nuntiatum, quidam , in sertunam Adolplai propendentes,
ad recuperandam eam ditionem clam i vitant. quoru hortatu is audentior , etiam tum Segebergam, Lou venburgum , ac
I ravemundam, sub praesidio suo tenens, communire Hamburgum incipit, magna spe Holsatiar recuperandae. ubi dum securior aequo inenses aliquot moratur,
Valdemarus , clam Stesvico castra mo-Vens , circa brumam, primo Rendesbii
gum ducit, oppidum in finibus ducatus Stesvicensis situm, & Holsatia . eo capto, in Dithmarsiam contendens, quam Ado, phus in desectionem traxerat, sine clade illam recipit. hinc, profectus per Hols
tiae comitatum , propere Hamburgum . . petit,obsidetque. ubi in castra convenere, Guncelinus Suerinensis, Burevinus Megrupolitanus, & Dithmarsi, magna auxilia adducentes. Quo Adolphus intellecto,ac se obsideri videns, eo tempore, quo peri culi minimum sibi metuendum existim bat; nec effugium ullum dari, hinc cisecundato ab exercitu, inde Albi, glacie illi
innatante, transitum non permittente; insuper, delusum item ab Holsatis, qui in
vanam spem pertraxerant , animadvertens ; urbem offert, de mox etiam Lou-wenburgum , ad Deccmbris sextuin &vicesimum diem imminentem ; modo sibi potestatem liberam discedendi daret, ac delicti gratiam Hamburgensibus faceret.
id initio cum negaret Valdemaru S, tandem intercessione Guncelini,& Burevini, est largitus: hac conditione tamen, nisi Louwenbursum traderet , ut captivum Valdemaro sese redderet. ac perficiendae
rei cura Guncetino data. qui Adolphum cIa cc t. cum in castra evocasset, ut ad pacta implenda abduceret, in discritnen magnum incidit. nam Dithmarsi, postquam Adolphum intra vallum conspexere , qui &Marsicam regionem per Vim pridem Occupasset, & in ea graviter grassatus effet, arma rapiunt: cum plane occisiari, nisi
Ocyiis rex ipse laboranti succurrisset. mox, composito tumultu , cum Hamburgum Valdemarus recepisset, Guncelinus, captum secum Adolphum ducens, Louwenburgum est profectus; ut obsessi, eo vi ,
ac deditionem quoque imperante , evestigio arcem Valdemaro traderent. Cum perventum istuc esset, ac deditionem Adolphus, ante moenia constitutus, militi
praesidiario imperasset ; idque ille pertinaciter recusaret, fame potius moriturum
se respondens ι sub custodia primo Stesvi-
cum perducitur , hinc Soeburgum Stalandiae: additurque secius carceris valdemaro, Stesvicensium episcopo, qui rebelli
nis quoque pridem fuerat. Et, Adolpho
hunc in modum subjugato, factum, ut Victoriosiis cognomento Valdemarus db Ceretur. Nec multo post in castra adHam- burgum rediens Valdemarus , universas copias in urbem inducit ; civibusque aero ingenti imperato, arcem etiam imponite qua deinceps in officio continere ipsos posset. Per id tempus moritur Soral,quam fundaverat,Absalon; vir integritate vitae, bellicaque Ertitudine, suo aevo certe nemini secundus. Sora ante avitus illi pagus crat ; isque diruit, & in monasterium vertit e monachisque legem dixit, ut, quod anno quolibet memoria posteritatis dignum passim totaDania gereretur,scriptis traderent. sed, quod caverat diligenter, minime curatum suit;ac, Saxonem si excipias , nemo Danus patriae suae historiam
literarum monumentis consecravit: & extranei, sive ignorantia hallucinantes, nihil praestiterunt solidi ; sive invidia, quae a Danis fortiter gesta, deprimentes, sua in majus extulerunt. quod ciun ille praeviderer , Saxoni, praeposito tunc Roschil-diensi, hanc historiam , quae nunc CX stat, conscribendam demandavit. isque fecit, cum ingenti laude sua: quam non parum aucturus fuerat, si Sc distinxisset annos; dc quae
16쪽
et: coccL quae miscet fabulosa omissici. nuncjudicium merit i desideramus in quibus lana, qui insignem scriptionis, eo aeVo, elegantiam praedicamus. quamquam, de distii
ctione certii annorum, tempora remotiora, & incuriosa sui, facile excusant virum,' caeteroqui diligentem. Vixerat Absalon, cum decederet, annos tres & septuaginta,quadraginta quatuor, episcopus fuerat;& Roschildiensem ecclesiam, reXerat Viginti annos, dc quod excurrebat tempus ;coccia. Lundiensem, amplius viginti tribus. Ac secutus ipsum fuit anno proximo Esbernus Huidius Snaraeus, ejus frater, belli laude pariter clarus, ac de regno universo
bene meritus. Is in villa sua Saebia forte
gradibus delapsus,postquam caput in molarem illic lapidem impegisset, fractu misere cervice, vitam finiit. Hus beneficio Callundeburgum debet Dania. Erat pagus antea, Hervigum dictus, quem tum piscatores quidam incolebant, sed expositi piratis e quos ut deinceps prohiberet,
niitque, ut secure habitare cives possent. templum item insigne struxit: cui vicum Vbberupum dono dediti quod praeci rum certae factum alia munificentia gramdiore superavit ; cum Sorano monasterio, paullo ante a fratre Absalone condito,pagos integros quatuordecim est largitus: quae intra septum exstant etiamnum rediis ficta , opere structa lateritio, ut & aquin ductum, fecit. qua de causa in ejusdem loci templo , juxta fratrem, tumulum ii
here meruit. Ualdemarus, Post tot res praeclare gestas, animum ad matrimonium contrahendum applicavit: itaque uxo- , rem ducit Henrici Leonis filiam,Ingehurgam, nuptiasque Hamburgi celebrat. utque domum Brunsvicensem gemina assinitate rex Canutus sibi jungeret, itidem1ororem suam Adelliedam,quam nonnulli Helenam dicunt, Henrici Leonis filio, Gulielmo , nuptum dedit. qua ex re Holsati cum spem concepissent, fore, ut hunc
tractum totum Gulielmo dotis loco rex concederet, frustra habiti fuere. Post, quam nuptias celebrasset, rex Lubecam Urbe petens,magna pompa eam ingressis,oxquisito cum honore ab ordinibus universis est exceptus:&,obstricta juramento
A N. L I B.'1. 1 civium fide, privilegia , quae habebant, CIa cc Π.confirmavit. insuper commerciorum toto
regno libertatem , qualis ipsis Cimbris esset, illis dedit. Inde transiens Mollo- viam, obsides abduxit secum, ut ancipitis fide cives in obsequio retineret. etenim, cum paullo anteValdemarum recepissent,& is pedem retulisset, iterum deficientes, Louwenburgo se conjunxerant. Ac Lube cam hinc regressus, ex Holsatia, Vagria,Stormariaque , praefectos pariter & vic rios, consulesque oppidorum, tum dynastas Razeburgi, & Suerint, ac clientes item alios, convocavit, fideique juramentum ab his petiit. Post quae ubi omni Hol- satiae Albertum Ortemundium praeposuisset, atque coeptam a Valdemaro Seg bergae obsidionem demandasset, mox in Daniam recessit. Valdemarus, a Canuti comitatu se recipiens, LouKenburgi oppugnationem visit. quae cum voIo tardius procedere sibi videretur, de communiet do rursum Haddenburgo consilium capit: cum ut tutum id refugium suis esset, tum ut commeatum obsessis, Albi flumine de vehendum, interciperet. quo peracto,alis 'quot relictis illic in praesidium 'militibus. denuo Stesvicum petit. Cum vero nec Segeberge obsidionem sat procedere animadverteret, milite praesidiario, quoties
vellet, frumentatum excurrente , Orte
mundius, quod Adolphi frater uterinus
ret,mox suspectus esse coepit, quasi mi- nus bona fide in negotio demandato Vcr- saretur. Itaque & huc accurrens Valde-marus, cum praetoria cohorte, aditus statim omnes claudit, ut annonae plane nihil
importari illuc posset. sed obsessi, ut eluinderent obses res, astu usi, tritam calcem, quam farinam illi esse existimarent, e muris dejiciebant. Quae dum fiunt in Hols tia, rex Canutus, pridie Idus Novembris, sive, uti volunt alii, tertio Idus Decembris , repentina morte exstinguitur ; per
Venenum, ut nonnulli crediderunt,procurata : anno aetatis quadragesimo, regni primo & vicesiuio: ac Ringstadii sepelitur: princeps pace, ac bello,magnus ; &omnino vita longiore dignus. Cujus rei cum in castra ad Segebergam nuntius d
17쪽
mandata oriemundio obsidione, ac praescriptis legibus deditionis, si hanc sorte
per absentiam facere obsessi vellent,ocyus in Daniam, ad capessendum illic regnum, a proceribus advocatus, proficiscitur. nec
multo post,unanimi consensu omnium,rexcia cc m. creatur. Inde, rebus ordinatis, novus rex
Lubecam tendit ; ubi adactis juramento ad obsequii fidem civibus, tanquam Vaniae Nordalbingiaeque dominus, privilegia, & immunitates magnas , est largitus: iis maxime , qui in Scania, Falsterboa, ac
Scanorae, mercaturam exercerent. Ade
rant ibi accersiti Hamburgenses; tum &Rugiae, Pomeraniae, Megapoleosque comites t ac dynastae RaZeburgi, & Suerint, insuper equestris ordo earum regionum totus a regiique per Hollatiam, & Stor- mariam,ac Dithmartam,vicarii. qui cum
omnes juramento fidem suam obstrinxissent, dat praefectum Nordalbingiae Orie- mundium, antea jam a Canuto quoque rege constitutum; inde urbi Lubecensi
cem imponit a qua vico, & portae, nomen etiamnum usurpatur. Qitibus actis,
Valdemarus, tot jam populorum potens, indecorum majestati tuae ratus, una arce Louwenburgo se excludi, totas vires eo vertit. Vaticia praesidium arcis aliqua diu repugnabat ; sed, deficiente annona, nec auxilio apparente, taedium defensionis tapddm ulterioris cepit. Itaque deditionem obsessi osserunt ; ea lege,ut Adolphus libertati redderetur. qua de re deliberatum postquam esset, regni episcopi, qui cum Valdemaro erant, & inprimis Lundiensis, fore istud pollicentur, si &arcem sine mora ipsi dedant, & Adolphus,datis aliquot obsidibus, de constanti deinceps pace regi caveat; hac conditione maxime: uti arribus, ac provincias univem
sis, quas ex Caesaris indulentia tenuisset, abdicatis , extra es Norda Viae se deinde comine l. er nec Fuis, neve alienis armis, alias VaArimini terras pos id tempus infectaret. In quae cum Adolphus sese juramento obstrinxisset, obsides dat filios duos, ac nepotem ex sorore,quae Adolpho Dasieleta nupta erat ; item filium Suetinensis, ac praeterea alios octo, ex equestri ditionum illarum ordine: qui in proximos decem
annos Valdemari in potestate omnes so-cia cciii. renit nisi sorte mors illius, aut Molphi, intercedens pacta solveret. Hunc in modum liberatus mox Adolphus , Scou e burgum se recepit, reliquamque illic vitam omnem egit. Valdemarus, jam redacto in potestatem LouKenburgo , si tim in Daniam regreditur ; ac, compositis illic rebus, legibulque aliquot novis, quae
in Iure Scanico reperiuntur, constitutis,
classem parat in Norvagiam: quae in bello cIa cc ILpridem Holsatico Valdemarum Stesvia
censem propugnaverat. quam cum appulisset postea, & exercitum usque ad Tuns bergum, oppidum promovisset, conte dentem de re summa cum Philippo Erlingum ibi regem creat, imperato in annos singulos tributo ; ac Philippum, Erlingo conciliatum, ducem itidem conmmite re
obsequium utriusque juramento sibi, posterisque, obstringit. post quae, finem ejus
anni morte uxoris Ingeburgae,post biennii matrimoniti, sibi luctuosum habuit. cumque ea sine liberis decessisset, assinitate, cum Othone Brunsvicensi istituta,inter- cio cc v. rupta, amicitia quoque exstincta est. ac deinde regis Bol morum filiam, Marg retam, quam Dangmaram, propter summam pulcritudinem, appellabant, mor,husque, uti forma , excellentem, uxorem capit: ex eaque duos inde filios tollit, i demarum, & Abelem. Sponsam Stramgius, inter primos Danicae nobilitatis,aliis triginta equitibus comitatus , Lubecam
adduxit;ubi nuptiae, regio plata apparatu, celebratae. Nec multo post episcopum
Lundiensem, Andream, cum exercitu in Esthoniam ablegavit e quae ad idolol triam iterum veria, fidem etiam exuerat. isque, assumptis secum statribus, terram invadens, facise eam ad obsequium reduxit. inde, in Borussiam movens, principem ejus, Ladictaum, bello domat. quibus gestis, cum in regnum rediisset,gratiae illi publice actae, ob virtutem. meritum que. etenim tum inoleverat, ut episcopi duces belli legerentur, ad exemplum Aiasalonis: cujus quia magna fuerat in Ua desicis bellis virtus, atque gloria, maximpersuasum habebant, successorum sim, lem sortunam fore. quae res uti reip. quidem profuit, sic religioni nocuit. quippo
18쪽
H I S Τ. D v. illi quanto magis se negotiis civilibus, bellicit ve, miscuere, tanto minus stillis religionis incumbentes, veluti profani facti, curam quoque ecclesiarum certe insuper habuerunt. Subjugata rursum Esthonia, de episcopo Stesvicensi, Valdemaro,jam captivo annum decimum, & quartum, liberando agi coeptum. intercedebat regiana, & Andreas Lundiensis, aliique e proceribus; quin Romanus etiam pontifex, per Fidentium cardinalem: literilque item
missis , regem urgebat. ac conditiones dictae; ut cominuo, posquam liberatus foret, regno excederer; nec in id ned et unquam, aut mitiorum quicquam mobretur; ageretve iis
locis, uti merito rex sesspectum habere posset. nisi fidem hic servaret, sacris omnibus a ponti cearceretur. In quae verba jusjurandum cum dedisset, mox dimissus, Romam abiit; illic deinceps moraturus, dum episcopatu alio a pontifice donaretur. sed non diu mdem tenuit. nam, cum Romae se pontifici obtulisset, hinc Bononiam profectus, d nuci navare studiis operam coepit. Verum id non diu fuit r. cum,ad arma iterum versus, multa in regem est molitus. Per haec Otho Brunsvicensis , regi matrimonio
Priore affinis,juxta Albim thi occurrit; &,
ab Innocentio Ira Imperator constitutus,
foedus petit , & suppetias in Philippum
etiam tum Imperatorem. nec gravate rex
concessit; qui Philippi alienum a se ansemum esse sciret,ac repudium sororis aegre ferret: itaque, foedere constituto, etiam auxilium addit,equites e selectissimis quadringentos. quibus actis, cum in regnum redusset, certior fit, nova rursum Valdemarum machinari. nam Hartvico, archiepiscopo Bremensi, vita suncto, a collegio substitutus, cum decreto clectionis Romam adiens, Innocentio,nominis illius tu, tunc pontifici,rem exponit: isque electi nem illi insperatam gratulatur. nec confirmat tamen statim; quod putaret, brevi adfuturos alios , qui rem istam certius edocturi essent: neque aliter sane accidit. etenim mox advenere Hamburgenses, ac cum his praepositus ecclesiae R staudiensis, regis Valdemari nomine. qui, quantumvis literas nullas, quas praedones in itinere interceperant, exhiberent, tamen acriter Valdemarum incusabant;
quod vocatio, minime su fugiis si scientibus, copiam Usegitima esset. quippe constitutum obm V
a Sue ne usque Esritis, Daniae rege, anno CID TLI v, ut ecclesia Hamburgensis ad se
mensem ad ueteretur; ct antimum i uir
que aequo,une, ac consensu , consitueret. tum perfidiam quoque ejus manifestam arguebant,quod Iuratam pridem Adem non sim erietenim se obstrinxisse, nunquam ibi loci actarunt, ubi rerum novandarum aliquam suspici nem concitare regi posset. Erema vero, nullam locum aut Aspectum meliori jure esse, Cimbriaeve infestandae magis etiam opponunum qui bus pontifex auditis, absinere Valdemarum cathedra Emmense jubet; dum aut rex assim
tirem aut vacaret aliasides. verum ille,clanculum se ex Italia proripiens, ad Philippum Imperatorem, cui sacris a pontifice interdictum, proficiscitur. siquidem sciebat ipsum animo in regem plane infesto esse, ob contractam cum Othone Brunse vicensi, itidem tunc Imperatore, & hoste suo, innitatem, ac submissa item auxilia. Imperator valdemarum , blande exceptum,statim cum armata manu in Bremensem archiepiscopatum mittit; vim facturum, nisi ultro admitteretur. sed Bremenses,qui elegerant,accedente etiam auctoritate Imperatoris,minime exspectandum rati, donec vi compellerentur, prompte eum receperunt. Ea re ossensus pontifex, sacris Valdemarum prohibet; literasque per Germaniam totam mittit, aedium sacrarum valvis affigendas: quibus perfidum pronuntiat, & rebellem. Istae literae Bremae serius promulgatae, nullo temere illud ausor donec, festo quodam die, quidam, in conferta turba sacra munera Offerentium , interdictionem scriptam in altari collocaret, aliaque exemplaria toto passim templo spargeret. qua re cognita Valdemarus, Caesaris patrocinio fretus, nihil
animo angebatur. nec moratus, sitas trans
Albim provincias, quae ad regem pertine rent , bello invadit, Stadiumque per vim capit. & ulterius in Dithmarsiam obj
centem arma prolaturus erat, ni, coactis
propere copiis, rex Hamburgum accurrisset; ac Burchardum, ecclesiae praesulem , quem nonnulli e collegio Bremensi, & ex Hamburgensi omnes, unanimiter clegissent, etiam Bremensium tunc prae-
19쪽
14 IOANNIS ME URSI Isulem constituisset. qui, accepto mox ex- deruptum, ac Laurentium, & Iacobum, cin ceercitu , Albim transiens, Stadium reci- Sunonios, fratres. qui, ingressi fines Sue- Vm,pit: &, ereptum denuo a Valdemaro, ite- ciae, cum Canuti illic filiis juxta Lenam. rum capit, ac majore cura munit. Quia Gothiae occidentalis urbem , infeliciter
vero comites etiam Suerinenses, Gunce- manum conserunt. etenim cum magna
linus, & Henricus, paullo ante Ioannem parte copiarum cadunt & Sunonii duo: Cansium, vicum e primis ejus loci, inva- quorum corpora, inde in Daniam repo sissent; injuria summa affectum, arce tata, in aVita monumenta inferuntur. In insuper Grabovia ejecissent; ac nunc quo- flumine Albi,pons corruerat; quem resecitque adjuvissent Valdemarum,rex Alberto Valdemarus: ac transgressis, 1olo aequato Ortemundio, quem Holsatiae praesecerat, Viteburgo, Harburgum instaurat. & mox cis cedat mandatum, ut infestas copias in ipses etiam Lubecam; adeo vastatam inccndio, LX. duceret. isque, imperata exequens,Ariel - ut Vix solae quinque domus remanerent: hurgum, ac Beuccburgum, capit, diripit, cujus rei in memoriam hodie item vicus& evertit: hinc , vastata universa ditione, urbis appellatus. quin &, ut calamitatem Bremam fugere ipsos cogit. Mox, Philip- solaretur, civiumque in extruendis rursum po Imperatore Babebergae, quo secesso sedibus studium magis excitaret, vectigarat, corporis curandi causa , interfecto ab lium, censitumque, immunitatem in annos Othone Vitelsbachio , & Othone Bruns- multos admodum benigno indulsit. tum vicensi procerum communibus votis sub- Guldholmiam monasterium, ad Stesvicum
rogato, graviter ejus rei nuntius Valde- urbem situm, monachorum impuritate,
marum perturbavit, & spem asserendar & abbatis in his maxime, irritatus, Riam deinceps dignitatis plane eripuit. Neque transtulit, in Cimbriam: archiepiscopo,&frustra metus suit. quippe rex , continuo pontifice , iactum istud approbantibus. datis ad Othonem amnem literis , Valde- Hinc in Sembiam, ac Borussam, nova ex- CID cc x. mari electionem illegitimam exaggerans, peditione instituta, Mistovinum, regulum postulabat, ut Burchardum confirmaret: Poloniae citerioris, ad obsequium coegit tre persequebatur pontifex ; qui non ita & Gedanum, a parente Valdemaro ante pridem sacris, jussa sua contemnentem, annos sex & quadraginta conditum,ac per prohibuerat. Otho , qui occasionem vim a Soblitavo occupatum, recuperavit. una operia regem pariter & pontificem Verum nec victoria tantum eum annum demerendi datam sibi lettabatur,sede Val- Valdemarus laetum habuit, sed dupliciter . demarum dejicit, ac Burchardi electio- quoque festum; matrimonio Rigiaae, so- m ratam facit: tum insigni comitatu in roris suae, quam I rico, Sueciae regi, per urbem quoque, & dignitatem, coram re- legatos ambienti, elocabat; & natali itemgio oratore, introducit. Inter ista,Sueciae filii, Valdemari, postea regis: nuptiaeque
reX,Suercherus Hacco, Caroli filius,quem lustrico infantis die celebratae. quia occa- Canutus, regnum assectans, interfecerat, sone usi, Guncelinus, & Henricus, Sueri- contra filios Canuti, patris sui caedem ul- nenses, adjuvantibus principibus , qui freturus, arma sumit. Magnae utrinque vires quentes tunc convenerant, gratiam, a Lorant; atque illis clam auxilia e Norva- sam pridem, repararunt; filiosque,obsides gia mittebantur: tum & Sueci catervatim datos, receperunt. Stralesundiam, pridem illorum partes sequebantur. pro Suerche- ad littus Pomeraniae condi coeptam uskro, Folco crat, dux militiae efregius; ac rat per Iarimarum,Rugiae principem, por- familia Folchingorum universa , eo tem- ro eXaedificari: quam dynastae,Casimirus,pore tota Suecia celeberrima. & Sue= dc Bogustaus, cum irruptione subita occu-
cherus, quo par esse laosti posset, opem a passent, missis illico suppetiis, recipitque,Valdemaro petit;& sororem quoque ejus, & restituit Iarimarum, ac tuendam dein- filio Erico uxorem. Valdomarus, & com ceps urbem illi tradit. Anno proXimo, c13 cc . cedit matrimonium, & auxilium, milites iterum Pomeraniam petit Niburgum XI. decies octies mille; praeficitque opisco- illic arcem demolitus,Deminum instaurat:
pum Roschildiensem, & Ebbonem Kna filioque item augetur , quem Canutum
20쪽
H I S T. Dei, cc appellavit. Sed laetitia minime diuturna
uti fuit; ac moX luctus, mortua regina uxore,
occupavit: quae in Cimbriae urbe Ripnfato suo iuncta erat. ejus corpus, in Selandiam translatum, cum Ringiladii condia disset, ut affectum in defunctam testaretur, & memoriam quoque ejus conservaret, arcem in Cimbria Droningholmum, ceu Reginae infulum dicas, juxta Artae lacum struit. neque semel annum hunc fu-: nestum habet: nam amnem item amittit, Gulielmum Luneburgicum : & Iarimam cc rum, Rugiae principem. Sed viduitatem tu lecti vere proximo reparare animum inducens , Berengariam , quam Bregni ldi m alii dicunt, Sanctii i, Lusitaniae regis, filiam, uxorem capit. quae , immitis animis mina , multa eum , praeter morem, & modum, facere compellebat: ita ut Been- merda Vulgo, quo vocabulo mulieres mali animi,atque linguς,etiamnum Dani appellant, diceretur. Ex hac tres suscepit filios, Ericum, Abelem, & Christophorum: qui in regno omnes Ordine successerunt. Inter : haec, imperio exuto Othone, &electo Friderico , ejus nominis II, Valdemams, temporis habendam sibi rationem arbitratus , per legatos Fridcrico & Imperium gratulatur,&,ut diuturnum illi esse posset,
atque felix comprecamr. tum Vandaliam,
ct Nordalbingiam , dari petit; ac diplomate
etiam donationem con 'firmari. olim sic S. Canutoc .estrem Lotharium has indui er ac 'ider cum quoque I, patri siro Valdemaro, in comitiis Metensibus omisice Alexandro III approbante.
tum Canutum quoque statrem , cui ipsisuccessisset, armis ditiones eas siubegisse. Quam petitionem ejus postquam Caesar cum principibus contulisset , dat diploma , quo testatur; si cum ipseo amicitiam sempiternam
colere vel : tum se itiones Unu , quas Canutus vi frater, atque Valdemarin pater, armis
bisebecissent, per deinceps pos idendis im
utere: neque his a quoquam unquam contra
quicquam dici velli. His peractis, Guliebmus, & Henricus, Suerinenses, militiam Valdemari amplexi, fidem ei obstrinxere,st, si ita usius feras, cura miris Balthici littus, praeter is tum peditatum , equites etiam cara phractos sexaginta ad obsequium adducturos. Dani etiam Stetinum, in Pomeraria, &Mutam arcem, in Marchionis Brandeb
AN. L I B. I. gici ditione, ac tres item alias munitiones, ciI cceXpugnarunt. Et Burchardo, archiepisco- Mripo Bremensi , per id tempus vita suncto, ac Gerhardo Oshabriagensi ii pontifice subrogato, Bremenses,qui admittere eum in sedem nollent, nuntium mittunt in Italiam, ad dejectum pridem adeo Valdemarum , admonentque a Ut, paratis quam citissime auxiliis , properanter Bremam peteret : se & recepturos ipsum, & Gorhardum dejecturos. atque is, re intellecta, recipit se ad Othonem Brandeburgicum.
qui, adductus regis odio, quod hic pridem
Mutam arcem, & munitiones alias, Occupasset, coactas ocytis copias tradit. neque deficit Otho Caesar: qui, percussu S anathemate, uti se ulcisceretur, omnibus modis connitendum existiinabat, ut reduci
Valdemarus in Bremensem sedem posset. idem factum ab Henrico Palatino, fratre Othonis. quippe is, Gerhardo expulso, & restituit valdemarum , & in potesta tem quoque ejus redigit ditionem universam. ted id aegre ferens pontifex , Valdemaro, ac qui cum adjuvissent, &Bremensibus , sacris statim interdicit. quin rex etiam, sua interesse ratus, ne potentem adeo hostem sibi tam propinquuhaberet, classe instructa Albim ingressus, Stadium obsidet: sed, Henrico Palatino propugnante,mox discedit. Otho quoque Imperator, datam sibi occasionem belli Daniae inserendi existimabat. & Albertus
Brandeburgicus incitabat; mortuo tunc Gulielmo Luneburgico,qui sororem Ualdemari uxorem habuerat. accedebat,
quod jam regis prima uxor, Gulielmi&Othonis soror, fatis item concessisset: ut jam nullum amplius assinitatis vinculum csset, quo discordes , odioque laborantes, animi obstringerentur. nec Othonem beneficia , quae a rege pridem acceperat, retinebant. non auxilia in Philippum nuper missa cogitabat; non suppeditatam classem profligato, profugoque, qua in Angliam veheretur. itaque exercitum P rat s ac conjungunt conias Henricus frater , & Albertus Brandeburgicus , cum episcopo Valdemaror castraque ad Ham- burgumponunt quod se dedit,quanquam rege ad stippetias veniente , cum ingenti Omnino manu. Verum Otho, qui se scireta pon-