Musæ etonenses:

151쪽

MUSAE ETONENSES. a

SUNT, quos percaedes, per bella, peraequor vectos Convocat in templum Fama cruenta suum; os moritur Parens, Orborum lacryma, Conjux Mortua, vel caeso fratre uella, juvat. Hospitibus struxisse dolum, sparsisse venena, sFoedera vel sancti commaculasse tori. Forsitan hic ostro indutus, lectisque recumbens Purpureis, hilarem Baccho agitante jocum, Coenet, nocturnaeque legens vestigia rixae, Integret obscoenas, sole rubente, dapes. IOIte leves Nugae, vacuae vaga Somnia mentis, Cinctaque regifico tegmine Cura, vale. At rigui s*ltus salvete, cubilia vallis,

Secessus nemorum, pascua, prata, greges;

Et fluvii quicimque vagam super hospitis ividam

Multa luxurians arbore nutat apex. 6 Hic tibi, Melpomene, accedens comes aurea tranem Sidera, palantes te moderante gradus: Hic somnum agresti suadentia murmura ad aures Nocte vehat prono Thamesis amne meas EO

152쪽

rao MUSAE ETONENSES.

DIRIGIT incertos nocturna luce per herbas Quae levis umbra pedes, atque irrequieta vagatur obscuras inter frondes tacitosque receSSUS Antiqui memoris tremulam qua pallida luceni

Fundit Luna, novis et corda timoribus implet sIlla est sed miserae quae causa indigna serenos Foedavit vultu 3 maculant quae vulnera pectus Purpi ireus cur ensis adest tme, sanguine tinctam ostentat vestem, et pollutum Sanguine Co US. Ergone fraternos sic deseris, improbe, natos Io Aspice dilapsas veneres moribundaque membra, Pallantemque rosam, quae nuper plurima vultu

Erubuit clausi ecce jubar languescit ocellit Haud aliter, si quis Divom mortalia curet,

Succumbet morti crudelis victima conjux. Is Te coeli pluat ira super, prolemque futuram: Dum socii mortis celebrant solennia, forsan Tunc aliquis tristem cernens procedere pompam, Sic, sic, ' clamabit, v mors invidiosa superbos' Indeploratos sub inania Tartara mittat.' o

153쪽

MUSAE ETONENSES. Ia I

Siccine supremos umbrae manus impia cultus Denegat, heu miseranda Chloes nec fida tuorum Triste ministerium morienti turba peregite Non clausit socius tua lumina, nec pia mater Impositum lecto flevit, patrioque sepulcro asPloratum posuit Corpus manu eXtera membra Imposuit tumulo, manus extera lumina Clausit. Quid quod defunctae nullus celebravit honores, Nec tumulo infudit lacrymas moriturus amator; Ad tumulum cecinit quod nullus funebre Carmen, Nec levi apparent insculptae marmore laudes V II Non minus exurgunt virides e cespite vivo In tumulo flores, fortunat que favilla Nascentur violae, lacrymasque Aurora profundet, Rorantes prima cum viset lampade terras. 3s Flebilis umbra vales externo requieSC Sepulcro, Donec longa dies, perfecto temporis orbe Ad superas tollat sedes coetusque beatos.

154쪽

iso MUSAE ETONENSES.

Horrens tenebras in gremi*necis Somno potitus, servitium excutit: Sic sic laboranti salutem

Perpetuam d*bit aequa tellus. si liceret visere regiam is

Sacrosque fontes, qua pietas calet vivax, et aetemum quiescens Umbra patet taciturna noctis. Fato triumphans sic anima exuat Vitae catenas, libera, particeps a Coelestis aurae nec solutos Cura animet rediviva sensus.

155쪽

MUS. ETONENSES. Iga

IN ALAUDAM QUAE CcECATI OCULI OBIIT.

VHEU sola mea Chloes voluptas

Luctus passa graves perit alauda. Cur vero lacrymis rubent ocelli, Cur pectus tremulum micat puellae Moerorem ingeminans inessicacem sPalmis ipsa dedit neci volucrem: Nam quamvis placidum monere Phoebi Cantu dulcisono solebat ortum, Et fida occiduos alauda CurSUS: Non contenta Chloe, rudes, et una. Io Nuper simplicitate qui placebant Naturae, cumulare quaerit artis Cantus auxilio, nimisque doctum Concinnare melos; quod innocenti Angores nimios parat volucri. Is Nam ne visa oculos ubique captent, Ne qui distrahat avocetque mentem, Ne saltans agili hinc et inde passu Fors curet dominam parum docentem: Noctem perpetuo tenebricosam, o

156쪽

Infert exiguis ferox ocellis Et quaenam fuciat ferociora 3 Ipsam lucem adimit sed illa saltem Captivae tenuis fuit voluptas. Ah quod te grave numen incitavit is Ad tantum scelust at scelus voceturio incauta Chloe, quid incitavit,

Ut caro macules cruore palmas At mors delicias tuas peremit, Mors finem misero tulit dolori s o lugete pii chori volucrum, Et mecum misero diaete cantu:Jam jam mitte tuas, Itys, querelas, Antiquos Philumesa mitte luctus: Nam vos cura vocat novas ire, tristes s Plorate exequias decusque alaudaei Et tu, dum lacrymis rigas jacentem Votivis volucrem, secuta raptam Quo desiderio, Chloe, revolvas Tecum saevitiam tuam, sciasque, Quod Natura fero sine artis usu omnes sola dabit regetque voces.

157쪽

MUSAE ET ENSES. sa

EICUT ubi Phoebe vicinis ignibus errans

Tethyos alternas sorbet et inflat aquas ;Sic animus tacito excubiis exercitus, aurae Simplicis aetheriam spargit in ossa facem. Usque repentinis huc illuc motibus aequor sTemperat in certas menstrua Luna vices; Sic mens diversis aflectos motibus artus, Et totum mir lege pererrat opus. Causidico, rapidae moderata tonitrua linguae Mirificum eloquii sufficit una melos. Io Quod bene lascivos Naso descripsit amores,

Vivit et in lyricis Lesbia nympha modis.

omne tuum est, quod congestos Sophus orbibus orbes Suspicit, aerii lucida regna poli. Tu veri arcanos potes una recludere fontes, Is Et Sophiae ancipites explicuisse vias. Sed neque coelestis scintillula vivida flammae Nescit corporei rumpere claustra luti. Ast exuta semel gravidae retinacula camis

Vindicat optatam praepes ad astra viam. ao

158쪽

Membra licet viridi jaceant putrefacta sepulcro, Marmor et inscriptis stet super ossa notis; Mista licet vetito coeant elementa duello, Desinat alternas Lunaque Solque vices: Illa eadem incorrupta, indebilitata, manebit res Ibit et ad superas libera, pura domos. Hoc nisi nescierat, non corripuisset Achilles Lora per Hectoreas trajicienda pedeS. Cur struis, Lacide, quas nescis sumere, poenas'

Occiso feritas nil nocet illa duci. go Quid quod membra gemens e turribus Ilion altis Conspicit Argolicis dilaceranda rotis tVivit adhuc Hector non sic cruciandus ademptae Luce feret gelidum vulvius inane latus. Ulterius ne tende odiis, nil Hectora laedit asQuae poena indignos stringit habena pedes.

159쪽

MUS CETONENSES. . 13s

CELEBRARE DOMEsTICA FACTA.

MUAE cura vatum, aut Phidiacus labor Nomen Britannum per re Iubilas internet annosa quem coronet Laude pili titulisque famae Benigna Clio Iustitiae comes Fidelis, Alfred, te penetralibus Doctrina cultis, te parentem

Ingenuae venerantur artes

Nec te silebo, fulmen aenei Edvarde belli cui .fuga Galliae, I Cui laurus aeternos honores Cressiaco peperit triumpho. Insigne lumen Te quoque Concinam Henrice victor Sequana vortices Volvit minores, dum recepta is Gallia te dominum veretur, Frustra rebellis Nec pietas tua Oblivioso tempore conditur, Henrice noster; tu Minervae Auspicio meliore palmas et

160쪽

Felix tulisti: stat domus, ingeni Fecunda nutrix floret adhuc tibi

Erena, Musarum receSsus,

Regificae monumenta dextrae. Et te superbam Marte, vel otio, asElisa dicam seu dominam maris Te sensit Hispanus, fugata Classe dolens, minuitque fastus vix Ma sospes navis ab ignibus; Seu laeta te commercia coelitus Norunt patronam, dum fluebant In Britonum cumulata portus. Tibi perennes, Anna, tibi memor Nectem coronas te Rhodanus celer, Te novit Ister: te tonantem sFlandriaci tremuere fines.

Quae facta Naudis quae patet areat Dum Marte vindex alburius furit,

Urgetque successu per hostes Usque novo sua victor arma.

Nec indecor tu dolor ultimus Nobis latesces: plenus honoribus Rex, Plenus annis Ut ruinas Gallia cum sociis inanes,