Carmen fvnebre in obitvm Friderici Barnecouij Ioannis Barnecouij filii ... 1570, 8. Id. Sept., autore R. B. H., Alivd Carmen, Martinus Barnekau

7쪽

CARMEN FUNEBRE

IN OBITUM NOBILISSIMI IVVE.

auiore

Excudebat Laurentiiu Benedictus. 57

9쪽

Lurida tisi tuntur 'alieno labra colore, Stridulis horrent, uix Penit oresonus. Heu mihi iam iam animam ingultibus es at anhelis, Hanc clemens manibus idcipe Hriste tuis. Iute quanquam acri exata dolore recumbit, Ad te corporea mole oluta volet. O mors de placida tanquam resoluta quiete Membra iacent,superum mens petit alta polum. Ergo nos adeo tristes Friderice relim uis

Spes Larnecouiae maximagentis abita suu id faciam 1 lachrimis exauguen corpus obortis, Quesint mestitiae igna notanda, rigem' ut vitae egregias laudes, mortems beatam Decautem, ingeni, non mediocris pus 'Fletibus hunc claro depellere coner obmpo, Mutet 'pi innumerisgaudia tanta malis 'Laudibus hunc meritis clarumsuper aethera tollam 'stis tantum in lenium debileportet onus 'Cur mihi non, veluti rapido fremit agmine torrens, Tristia commoto peEIore perba ruunt 'Cur mea non Peluti tonitru PO insonat ingens, quae referat quanto corda dolor remant 'Siccine tam suavi Basileae a fata loqucti Meprimum, o cordi consona lingua taces 'Siccine

10쪽

Siccine qui profugum assectu exceperesereno, Perpetuis tenebris luminapres a latent fura mili quam Parie subita. mutamur in horas, qualis es hoc, illo tempore qualis eras 'Ootinam coelo rediuina in membra rediret Mens quae corporeae dux modo molis erat.

Sciret quanta uisit fasia accessis amori,

Sciret, extremo creuerit ille rogo.

Illa hierent imis penitus penituris medullis,stis tua laneuscens Ῥox mihi Perba tulit. Cum tristi haudpo sies attollire membra cubili, Tei inisset rem ponderagrata meis Gratia iam satis est satis est mihi malina relata, Dicebis, meritis amplior alimeis. Ecce ut contritum placidis ampleZIeris,lnis Corpus,plumose restitui toro. Si deuo invalido dederit mihi urgere lecto, Non poter ossici, non meminisse tui

Si tamen aethereata mea mens reuocetur ad arces,

Tempus, exactum transel si nefas, Corde elapsa mihi irato obliuisicere Perba, Num tibi quodnutu Perbera nulla dedi. Lanruida inieras mixtissu seisia erbis, Talia resondens cordegemente equor. Mene adeo ingratum naturam effingere posse, Ut moui e cutiam tot benefacti me. e. r