장음표시 사용
11쪽
De praepositionuni frequentia.
dativus accusativo casui cedat. Etiamsi in tabula superiore Omnium praepositionum accusativus numero praevaleat, tamen nemo est qui dubitet quin genetivus per singulas voculas aequaliore atque constantiore modo distributus sit. Summam hanc constituere possumus. GenetivuS RSUS rRepositionibus is et orto maxime tenetur, dativus Vocula ἐν Recusativus εἰς praepositione. Quorum condiciones Si quis praepoSitionum usui priorum temporum o Steriorumque aequare in animo habeat, quamvis magnis laboribus fiat, cum neque singuli auctoriSOpera tractemus et spatium trecentorum ferme annorum illu- Stremus, Momm seni' qui rationes praepositionum in usu dicendi poetarum Scaenicorum habitas fecit, librum conferat, ubi haec invenimuS
De posterioris aetatis consuetudine dicendi dissertationes quaedam hinspiciendae sunt in quibus usu praepositionum quae StioneStractantur accusativum primas parte arripuiSSe invenies δ). Denique pauca de nonnullis praepositionibus addamus. Ἐν et εἰς praep0Sitiones omnibus temporibu S Sitatissimae erant, quod simplices loci et temporis condiciones exprimunt. Quem in modum in Scriptis quae tractamu liturimum Surpantur. Huo accedit. quod εἰς particula in rationibus Jaciendis rem indicat,
1 T. Mommsen, eitrage gur Lehre On denarieehischen Priipositionen. Berlin 1895. p. 22.2 Cf. . . 3 Hac ipsa aetate accusativum cum genetivo de principatu vehementer contendere ex duabus quas Supra composuimus tabuli Plane apparet. s. etiam Mommsen l. l. p. 39 Vers. 8.
ΝOmuia per praepositiones effecta.
cuius pretium numeratur, velut ς ἄρτον δυο οβολοί. IIρος cum dativo et παρά cum genetivo constructa hac demum aetate Summa Sunt frequentia, quae articulo praeposito in substantivorum locum Succedentes semper repetuntur. νά praepositio cum in formula ανα μεσον tum in distributiva notione occurrit. Restat, ut praepOSitione προς cum genetivo et περ cum dativo coniunctaS, αμφι et ς nusquam in hoc sermone cotidiano XStare commemoremUS, quarum Vocularum usu ipsa Optimorum auctorum aetate langueScen apud posteriore auctore augesciti). Postquam nonnullis exempli demonstravimus quam Variae ΡraepOSitionum usu eXStent causae, nunc ad huius Su Singula genera illustranda transeamus. Ac primum quidem nominum loco et substantivorum et adiectivorum, pronominum et numeralium, seinde adverbiorum loco, tum Singulorum quoque RSUUm, denique constructionum infinitivi et participii locutiones per praepositione effectae Sursantur. I. Omina per praepositiones essecta. a Substantivorum loco hae l0cutiones adhibentur: παρα ΕΡ. r. 43 7 παρακαλων σαυτον καὶ Oχυ παρ Vμων. Tebi Ιb, 60 3 οἰκονομοι mi τοι παρ αυτ . 6, 4 αποβιαζεσθαι
12쪽
ΝOmina per praepositiones essecta.
προς c. dat. Tebi. 5, 85 τους προς ταῖς σιτολογιαι καιαντιγραφείαις. SaepiuS. 30, 5 Πτολεμαίω καὶ Ἐστιείω τοῖς προ -
την γεωργιαν σκευη. L 386 μετριοι in πρὸς τὸ π δρομου. 61' 390 αί εἰσιν in πρὸς τὸ δοχικὸν χμς. κατά or. 90, 20 ε τοῖς κατὰ την ταραχην καιροῖς. ib. Ι27 42 χρωνται ταῖς κατὰ σεληνην ημεραις. p. r. 8, 5 άν τι
Tebi I 283, 22 σομαι τετευχως τῆς παρὰ σου ἀντιληη εως. ib. 35 7 διὰ την παρ μων σκεπην. . l. ΙΙΙ 324 recto b 12της παρὰ σου βοηθείας. παρά c. dat. Ηib. deScr. 47 τους παρὰ σοὶ φυλακας. BGU II 1011 II 12 τοις παρὰ σοι φυλακιταις.
περι: p. pr. 36 6 διασάφησόν μοι . . . τὰ περι σαυτόν. ebi. 24 57 την περι αυτους . . . μοχθηραν ἀγωγην.
Adverbia per praepositiones effecta.
κατά Tebi I 47, 34 εστιν δε ὁ καθ' εν. 6, 24 των κατὰ μερος θνων Ι 382, 24 πάντα τὰ κατὰ δυο μερη απὸ μερῶν πεντε. II. Pro adverbiis posita sunt haec: επι c. gen. Ep. pr. 3, 2 επὶ του παροντος. Τebi I 27, 5 -
του βελτιστου προστησεσθαι. επι c. cc. Or. 56, 9 τὰς των θεων τιμὰς επι πλεον αυξοντες.
ου κατὰ τὸ βελτιστον γδεχομενων τὸν . . νουν P. 32, 72-- κατὰ βραχχ λογισεσθαι δυναμενωι. p. 32, 20 κατὰ μικρόν. Eleph. 2,
ἀπό Τebi I 5, 89 ἀπὸ βελτιστο ποιεισθαι. cf. I 282 8. Fay. 2 6. εκ Hib. 52, 0 πως μηθεν διάπτωμα εξ στερου γίνηται. Τebi I 6, 33 μηδ' ἐκ πληρους ἀποδιδόναι τὰς . . . καρπειας 27 60Oπως τάλλα γίνηται ... ξ γιους. . l. II p. 30 1 52 ἐκ συμφωνουδ εκάστοις μερισθῆι.ε, Hib. 47, 35 ἀπόστειλον . . εν τάχει. Homines cum hoc modo quem vidimus, Simplice verborum formas neglegant, illi quidem fines rerum quas exprimi volunt, dilatant, sed tamen sententiarum subtilitatem deterunt. Eodem modo casuum quoque Singulorum vim delent praepositionum constructiones in eos deferentes. Qui usus plerumque inde Oritur, quod constructione verborum quae praepositiones sibi nectunt, substantivis affinibus adduntur i); ut vero copia harum OnStruc-
I EX. c. γιγνωσκειν περί τινος, Mib. I 2, II εως γνώσεως περι Hης.
13쪽
1 4 Substantiva praepositionibus inter se coniuncta.
tionum usurpatur, per analogiam similia enuntiata evadunt, quorum causas et fines saepius difficile perspiciuntur λ). Quin etiam constructiones infinitivi illo usu affecta esse nonnullis exemplis discimUS. m. Substantiva inter se praepositionibus coniuncta, pro quibus
a genetivi meri adhibebantur β):α subiectivi qui vocatur genetivi exempla:
Λεσβον και ρωκην τοποις. Substantiva praepositionibus inter se coniuncta.
1 Cf. p. pr. 22, 1 παρce των ρεων του Σουχου sc ἐπιστολη). Quam dictionem exortam non 8Se X πας των ρεων του Σουχου γραφεῖσα επιστολη, quamqtiam . l. II 32 g VerS 2 των sesce του πιμελετο γραφεισων πιστολῶν invenitur. Sed e εχειν λαUβανειν, κOuiζεGθαί τι παρα τινος es Fay. 5, 2 rous παρ ce σου τὴν συνταξιν nobi persuasum est. Nam hoc ipso exemplo perspicue videri potest, quem in modum loquendi usus mutetur Fay. 15, 2 rouεν παρα σου Πν συνταξιν Ep. r. 27 6 τὴν παρce σου moro xi . ibid. 24, 15 ειληφεν τα παρα σου Ρ. l. III 32 g vers 13εκκOuiGαμην την παρα σου γραφε ioce Uοι πιστολήὶν ibid. 21 των παρα os ἐπιαελετο γραφεισῶν ἐπιστολῶν EP. r. 26 8 κομισααίνη τὴν παρὰ σου ἐπιστολην παρ' EJρου. Num Graeci qui tum erant, hoc dicendi modo usi atque constructionibus per analogiam Ortis Velut p. pr. 5, 8 νίδοιν την παρα τῶν χρηuατιστῶν, ebi. Π 283, 22 Douαι τετευχως της παρα ου ceντιλη uil εως cf. etiam P. l. III 32 g reet 12 passivum quoddam senserint, in medio relinquamus. 2 Hunc praepositionum usum inde ab Omni tempore exstitisse nemo est 1ui neget. Hae autem aetate adeo rue Valet, ut Verba pro ratione asuum inter se conneXa rariSSime Oeeurrunt.
14쪽
Substantiva praepositionibus inter se coniuneta. Infinitivi et participii constr. per praepOSitiones flectae.
διά c. cc. Or. 55, 10 πολιν κακως διακειμενην διὰ τους
περί: p. r. 40, 6 ἀκουσαντες τὰ περὶ σου συνβεβηκοτα λ).Τobi. 30 18 των προς ταῖς γραμματείαις ἀγνοουντων την γε γονυῖαν περ ἐμου οἰκονομίαν ).ε, Ηib. I 54, 3 ἀποστειλον ημῖν κ παντος τροπου ον αυλητην.
χξιοθεα προσενηνεγκται εμ φερνηι.ριετά or. 56, 10 την πιμελειαν ... ποιουνται μετὰ μεγάλης
υπο χαλεπων καὶ ποικίλων περιστάσεων κατεφθαρμενην πολιν.c Pro accusativo praepositionum constructio his locis legitur: προς Τebi. b, 2 των φειλομενων προς et τὰ πιστατικὰ καὶ τὰς προστιμησεις. b, 7 των φειλομενων προς τὰς . . . καρπείας. cs. Eleph. 27, 9.
εἰς Τ0bi. 72, 363 ποτίσει ει φυλλον. r. 90, 29 τὰ ὀφειλομεν εἰς τι βασιλικὸν ὁντα εἰς σίτου καὶ ἀργυρίου πλῆθος Ου ὀλίγον. ebl 39, 32 τραυμάτισαν τὴν γυναῖκα μου εις την δεξιὰν χει9α. υπερ P. l. II p. 34. I 87 4πείπερ μῆς δει συνεχεστερον
ci Doni quo duo loci digni sunt, qui commemorentur: Or. 56. 66 ξειναι δὲ κατὰ ταυτὰ καὶ ἄλλαις παρθενοις. Eleph. 10, 7 4ων λοιπων εν τοίμιοι ἰντων. Quibus Jocis nomen quod praedicati vocamus, praepositionibus dictum est. IV. Infinitivi si participii constructiones, quae a praep0SitionibuSpendent. Nonnulla orba dic0ndi et intellegendi inveniuntur, quae contra usu ni Atticorum non cum mero infinitivo vel participio, Sed praepositione a verbo pendent interposita cum infinitivo in substanti vi locum succedente Coniunguntur. I p. r. 45, - γείνωσκε δὲ περι του κατακεκλυσθαι τὸ πεδίονυμ ων ημων, καὶ Ουι εχ ομεν κτλ. Jebi. 4 26, 45 προσεπεσεν iis ιν περὶ του τους εκ τῆς κωμης scσιλικους γεωργους εγκαταλείποντας την επικειμενην ἀσχολίαν ἀνακεχωρηκεναι επὶ et ἐν Ναρμου Τιιερον. Ep. r. 26, 26 ἀπηγγελκοτος υπὲρ του ἀπολελυσθαι σε κτῆς κατοχῆς. In extrema hac parte nonnulla dictione Subiungem VS, quae de usu pra sepositionum a veterum auctorum dicendi ration disc0dunt, qui aut mero casu aut aliis praepositionibus aut isdem ulli casibus adnexis utebantur. Quorum dicendi On Suetudinem uncis includem US. I leph. 5 rectora ελογισάμην πρὸς Ἐρμαγοραν περ του οἴνου
15쪽
Postquam de praepositionum frequentia atque quaestionibus quas ad eam spectant di 8Seruimus, hac in parte Singularum praepositionum significationes explicaturi non Ptolemaeorum aetatis proprietatibus nos continebimus, Sed pro eo atque proso Suim US, omnes quas quidem invenerimu potestates earum respiciem US. Initium sumamus a praepositionibus uniformibus illustrandis. I. Praepositione uniformeS.a ἀντι, πρό, πο ἐκ.
I. Localis ἀντι praepositionis vis semel occurrit Paris. 1, 40Gοτα η σεληνη τωι δελιω ἐπισκοτηση ἀντὶ τῆς ipεως ημῶν. 2. ἀντι particula adhibetur, cum rem alteram alterius loco positam esse Significatur. Or. 56, 29 ἀντὶ των εἴκοσιν εὐεων . . εἴκοσιν καὶ πεντε ερεῖς εἰναι. 29, 2 ἀντὶ τῆς προανακειμενης περι τῆς ἀναθεσεως vi προσευχῆς πλακος η επιγεγραMuεννὶ επιγραφήτω. ebl 42, 3ἀντι του προκειμενου κεφαλειου θετο μίσθωσιν πυρου λ. 90, 2
li ινα μὴ ἀντι φιλιας εχθραν ποώμεθα. Eandem particulae rationem invenimus, cum homine laboris persecti aut meriti praemium capiunt. Τρbi. I 20, 3 Πακυσι, ἀνθ' ων κεχρωκε τιμῆς πυPOυ ἀρταβῶν β δραχμιαί i. r. 6, 9 ἀν 43 o θεοὶ δεδωκασιν αυτοῖς ευσταθουσαν την βασιλειαν est δω Ioυσιν ἀλλα ἀγαθὰ πάντα. cf. 90, 35. Lugd. D Ol. l. 2 Got δὲ γίνοιτο ανθ' ων προς ὁ θεῖον ὁσίως θιακεισαι, παφροοισία, χαψι,, ιυPsysi.
LIs praepositioni quae multis rationibus eadem vi est atque αντί, in his Scriptis nisi localem aut temporalem notionem non legimUS. Localis usus exstat: r. 50, 2 ἀναύειναι προ του νε se. P. l. ΙΙΙ 04 col. 3, 24 εἰς τὸ ν προ τῆς πυλης ὁδὸν ξήνεγκαν.Τemporali usus sunt hi loci: Or. 6, 4b ut ν ημεραν επάγεσθαι . . πρ του νεου τους. ibid. 64 πρ του περίπλου os υσείριος κατασκευάσαι. 90, 3Iπολυ 98iσσον των πρ αυτου βασιλεων φροντίζων. ebi I b, 2Iδιὰ τῆς πρὸ ταυτης επιστολῆς. li 384 γράφουσιν οἱ προ ημων. 72, 45 των ἐως του θ ετο i ς' πρ τῶν τῆς ἀμειξἰας χρονων χωρισs εντων. 05, 3 μ ν δ εγβάλλειν ὁν Πτολεμειον πρ του
16쪽
LIολεμωνος μεριδος. Ρ. l. III 44 col. 3, 22 πάντες οἱ ἀπ του γυμνασι Oυ νεανισκοι. II 4 l. 2 οι δεκαταρχοι τῶν λατόμων ἀπὸ τῆς γβατηθιας. ebi. 33, 3 Ῥωμαιος τῶν ἀπ συνκλητου. ib. I I 0 94 Ἐρμtππωιτω ἀπὸ του πληρώματος. Denique locu Soebi. 33 9 αυλαὶ κατασκευασθησονται καὶ H ἀπὸ τουτων γβατηριω . . . συντελεσθη- σονται animadvertendus est, quem ita intellegendum esse een Semus, ut acceSSUS εγβατηριαι perficiantur, qui domum H αυλιά)cum flumine coniungant, id est qui a domo incipientes ad flumen pertineant.
πεδιοι βορμα H ἀπηλι si του βορρα μεν απο περιστασεως τῆς κωμης ἀπηλιώτου δὲ ἀπὸ των πεs Θεογονιδα πεδιων. o ἀπό praepositionis localem vim non modo poSt movendi, sed etiam interdum qui e Scendi verba γίγνομία εἰμί eXStare videmus, qui ii Su unde VaSerit, ex hoc exemplo apparet: ebi. 104, 28 μηδε υπολλωνίει ξεστω ἀποκ0ιτον μηδε ἀφηιιερον γενεσθαι ἀπὸ τῆς Φιλίσκου οἰκεας Quae adiectiva aut verba seiungendi, e quibu praep0Sitio pendet, paulatim mittuntur, cum vis illorum verborum ἀπό praepositioni addatur. Quae cum ita sint, etro vocatam pro sen Si nominum mi SSOrum transferre solumus. In his libris illa dic senili ratio rara exstat. ebi. 12, 23 επισχειν μεχρι του με ἀπὸ τῆς ἀσχολίας γενεσθαι cf. Τebi. 29, 8 μεχρι του ἀπὸ τῆς προκειιιεννὶς ἀσχολίας ἀπολυθῆναι .Eleph. 4, 24 Sq. υπερβάλλι ιν εως in εν κυκλοις ε ν, σωιὰν Ουλ ιται, ταν ὁ ἀπὸ πράσεως γενωντω, τοῖς πιδεκάτοις id est auctione non constituta). II. Transeamus ad temporalem vim ἀπ praepositionis illu
17쪽
επάγεσi m. ibid. 29 τους γεγονου απὸ του νυν καταχω91υσθαι εἰς ας αυτας φυλας. III. Quibus locis praepositionis arto locali vice et teinporali iungentis allatis voculae usum translatum Xamine muS.I. Causalem quae dicitur rationem etro praepOSiti Sequitur, cum significatur unde homines vel res genus Originemque ducant aut unde quid profectus it aut qua causa quid fiat. a Or. 4 4 Sq. απογονος τα μὲν πο πατρος φακλέους του Λιος, τα ὁ απο μητρος ιονυσιου I9l, b Iccio απο Πατρον.b Or. 90, b τας πομοιρα τοῖς θεοῖς ferro τε τῆς αμπε λίτιδος γῆς καὶ των παραδιέσων. ebl 67, 42 τα δε et αυτῆς Sc. διοικη γεως συναγοριενα. cf. ib. I 120' .
2. artitivi qui vocatur genetivi vice claro praepositi paSSim langitur. Or. 56, 30 πεντε αφ' κάστης φυλῆς. 78, 6 8 1. διδων
Ιam transgrediamur ad is praepositionem illustrandam, quae ἀπό particulae omnibus fere rationibus respondet. I. ac primum quidem localem ἐκ praepositionis Sum Xami
18쪽
Hic subiungainus perinde ac sub retro secinniS, haec enuntiata quibus cuius ordinis quis sit, indicatur.
Eleph l, 2 ν δ πραξις ε 3τω ... Λημητριαι καὶ τοις μεταυημητ9ιας πρασσουσιν τε αυτου φακλείδου καὶ των μα- κλειδου πάντων καὶ γγαίων καὶ ναυτικων ). 2, 3 7 πραξις Urso εκ του ἀτακτουντος καὶ ιν ποιουντος κατὰ τὰ γεγραμμένα. 3. ἐκ praepositio saepius post verba quieScendi invenitur, cum
ubi quid fiat significatur. Nempe Graeci motum Subaudiunt.
ΠΙ. Perinde alitu ἀπο εκ praepositio translate diversis rationibus adhibetur. l. Ac primum quidem unde quis vel quid originem ducat, significatur. P. l. ΙΙΙ 7, 2 θυγατρι ηι εξ ιρηνης. r. 6, 4 τηνε βασιλεως Πτολεμαίου καὶ βασιλίσσης Τερενίκης γεγενηuενην
I CL exempla sub II si ii ius praepositionis illuta, inde in ne i Onstructionem ad homines delatam esse satis elucet.
3. Hic dicendi modus facile ad significationem faciendi secundum liquid deflectit, qui usus praepositionis locali ratione
II p. 36, 94 περ των περισπωμενων εἰς την γεωργίαν ἔκ τῶν παρεφεδρευοντων ν Αλεξανδρείω. Rur. I , 4, 20 μερος 'νομου. b. Instrumentalem vivi h praepOSitioni plerumque apud verba emendi et solvendi invenimus, cum pretium quo Solvitur κVOcula designatur, tamquam alicunde capiatur.
19쪽
6. Deinde is praepositione Significatur. qua ex materia quid
Quamquam, ut Supra demon Stravimus, εν praepositi maXima est frequentia, tamen Si functiones εν praepositionis priorum tem porum cum functionibus in chartis repertis huius sermonis comparaveris p), usum praepositionis inter terminos quosdam Oerceri facile intelleges. Tametsi nonnullae Structurae Oecurrunt, quReveterum dicendi consuetudini non utit. I. Initium εν Oculae illustrandae capiamus ij usu locali. l. Ac primum quidem post verba quiescendi εν significat, qua in re inclusum quid sit aut intra quos terminos quid intra quos homine qui moretur.
1 quamquam non iam ad Ptolemaeorum aetatem a. 1. . Chr. Spectat, locum hic subiungendum esse putamus, quo appareat, ad quam dictionem cotidianam hic εκ particulae usus tetenderit Ox. IV 45, 2 o δὲ tuo νηγορασας εκ δραχα ων ε ξ. cs etiam uhring l. i. g T. Quibus allatis exemphim huius usus quod inVenimus unicum Ptolemaeorum aetatis, melius
πανηγυρεσιν. 6, 4 LSq. 02των γομενων ν in χειμωνι ἄγεσθαί ποτε έν in χερει Tleph. 20, 27 4ν τοῖς καθηκουσιν χρόνοις.
20쪽
1 Qui usum quomodo linguae Reusorum proprius sit. Soluisenus vir doctissimus in adnotatione p. 44 dissertationis uhringi exemplis demonstrat. 2 cs. Diod. Sic λαβε i ἐν φερνηι. 3 Hunc errorem ex commixtione duarum locutionem Ortum esse nemo est tui intellegat.
εγ μεγεθει μεγάλη), HVill0ut chartam persecutus correxit scribens ευμε γε et ει μελανχρωι, cui V Sententiam editores in tertio volumino
I 2 secuti Sunt. 5. tius εν praepositione indicatur Ox. IV 43, 35 εν in
nusquam ita patet nisi in his scriptis, dicimus praepositionem eum nominibus proprii coniunctam. Qui Sus quamquam in Veterum auctorum i et p0steriorum libris invenitur, tamen ab illo valde differt. Tebi I 20 129 καταλί πονται εν Βιανορι et καὶ ε Κρονίδηι προστιιτ ηι et tua καὶ αἱ προκείμεναι IIDρρου περ Hλιοδωρου . .
ἄλλων παρχόντων in their ou se or unde the jurisdiction 00. Hanc dictionem hoc modo, quo viri docti anglici locos verterunt, enucleandam SSe non arbitramur. Obi quidem, cum Omnes loci ad rationes confecta spectent, hunc Sum dicendi ortum e SSe X εν Βιάνορος τάξει Sim. haud improbabit vid0tur esse. Summa in τάξει - parte nomen hominis, cuius erant ratione S, Scriptum erat itaque hic Sus latino referre aliquid in tabulas sub nomine alicuius ad Sub aliquo, germanico e Salei benunte Bianor' reSpondet.