장음표시 사용
2쪽
IIoniori carum dissor tationum seriem itorum ut interrumperem. duas causan suerunt quamquam natura disparos mihi certe gravissimae. Etenim ante hos tros mensos absoluta Iliadis parva editiono cum jam opus do singulis ejus carminibus susceptum ad finem deducere pararem. quam vore illud ab homine Latino nescio quo dictum sit. quod jam puero mihi arrisit. variationem delectare, non iano aegritudinct expertus fium. Ipsa onim carmina postquam qualicunquo successu diuturna certe indefessaque diligentia restitui. tantum me subito exantiali laboris cum gaudio taedium invasit. ut jam . quas in restituendis illis seculus essem rationes, eodem con stim tempora unoquo tonoro persequi nec vellem nec possem. I libentissime igitur aliam, quae imminebat, amplexus sum necessitat m. Nam cum nomen Solvendum esset . quod jam diu honestissimo bibliopolae dedissem. pertinens illud ad Euripidearum quarumdam tragoediarum oditionem Scholarum in usum adornandam. ex iis inprimis Tauricam Iphigeniam tam male habitam graviterque corruptam inveneram. ut haud paucis locis aliterat quo adhuc factum esset statuendum mihi videretur. Harum igitur sentontiarum argumenta accuratius exponere ut ab editionum illarum ponsilio alionum ita his Academicis libellis maximo accommodatum esse eum nemo latumssit quin concedat, veniam me impetraturum confido. si sepositis paulisper
Iliadis carminibus, quae jam ipsa por so suos sibi conciliatura esse sporo lautores. ad sabulam illam Euripideam Goethii aemulationo nobis
Sed eatii sabulam hac non minus fortuna quam Sua ipsius praestantia insignem quo magis admiramur, eo impensius dolemus pertinoro candem ad alteram dramatum Εimpidooriun classem, quorum verba ex paucissimis iantum iisque pessimis codicibus ad nostram aetatem propagata sunt. Dct ea conditiono ut hodio recte judicare possimus. accurata laclum csso Adolphi Κirchii ossit opera inter omnes constat, cujus utilissima editio . cum multas imaginationis nebulas textu Euripideo superfusas discusserit, novam sano exurecndae in eum crisi lueem praebuit, quod beneficium ibi quoque . ubi
3쪽
- 4 inceriam csso atque subobscuram earn lucem iam . claro perspicere licet. viro meritissimo acceptum reserimus haud inscii. quantopero vel advorsissimi casus vera fictontia praestare soleat vanae faustorum satorum persuasioni.
Nititur igitur Iphigenia Taurica . qualem hodio legimus. duorum codicum saeculo XIV. scriptorum sublesta fide. quorum primum Palatinum inter Vaticanos n. 287 a Kirchhostio littera B designatum expressit Aldus, alterum Florentinum plutei XXXII n. 2 ab eodem liliora C insignitum dolondum est
quod nondum satis accurato collatum habemus, cui incommodo cum Κirch- hostius so succurrisse apographorum quinque sirium Parisinorum, unius Florentini. unius Marciani in Ope in praefat. P. x. declaraverit, quem ea me- dola habuerit sucecssum, eo minus corio ubique sciri potest . quoniam ne unum quidlin horum apographo in ea. quam jure hodie desideramus. dilia gentia collatum emo patet. Quamquam multum adjumenti ex eodico C denuo religioseque Excusso ad Iphigeniam omen dandam accessui ni esse merito dubitaro licet. Eo plus laboris viri docti intorque eos critici omnium praestantissimi in restituendo carmine tam malo habito posuerunti Nani ut taceam do his. qui Omnes pociae fabulas conjuticum edidorunt. - ex quibiis praeter Fi-xium Parisinorum codicum a denuo inqpectorem . singulari cum laude nominandus est Augustus Nauchi iis Criticomitia Euripidoorum . qui nuno quidem vivunt . facile princeps. post Mar Llandum editorem atquom ius lotum ejusdem censorem Anglos in Germania duumviri exstiterunt doctissimi et sagacissimi Λugustus Sol ille rus a. 1813 et Godo frodus Hormannus a. 1833. qui perpetuae constantisquo emendationis primi o - iquo auctoreA suorunt. ΙIormanni vero libor moum quidom animum eo magis insuper capit retinetque, quod eum ex vivo artificis magistri ore prodeun-lom audire memini praesenti Ptiamnunc post tot annos scholarum illarum recordatione . quas vir Aummus per hiemem a. MDCCCXXXII XXXIII. do
illa sabula habuit. Quibus scholis mihi. qui Oo iliso semestri septctu decim
annorum adolescotitulus universitatem adieram. ad studia philologica strenuerito tuo Qxercenda primum et viam monstratam et animum Excitatum esso data
Academici libelli occasione grato pieque confiteri juvat. Sed illorum duumvirorum Opos suo mors scholarum in usum haud absurde contulit a. 1844 Augustus Witzschel. olim commilito familiaritato satis intima mecum conjunctus, sed post annum illum quadragesimum nonum mihi quidem
4쪽
αιστος ἄπυστος ι scilicot unus ex silentiariis illis Saxonibus, quos nuper in praelatione Νonno praemissa p. XI sq. jocandi gratia notavi. Postea eodem anno 18bi duae prodi omni Iphigeniae Tauricae editionos. Londini simul Helenam atque Ionem complexa Caroli Bad hami. qui cum halid paucos locos aut
se liciter emendaverit aut sagaciter i mptaverit. ipsum ejus librum in manus in asnon pervenisso poenitet, altera F. G. Schoenii. cujus defuncti in locum jam Ruccedoro paro. collectionis Ueldmanniana scholarum commodis destinatao haud ultima pars. Tum sequonte anno I. A. Har tunsus po rarum Graecorum ingeniosus desultor Euripide tu suum ad nostram sabulam deduxit, quam tractavit quemadmodum omnia tractaro solet, quippo erius librili nocsine taedio legi nec sino danino neglegi possint. Postremo oditorum agmen clausit B sin holdus Κ lota pra copior et ipso oli in meus hens in Britus. qui anno sup riors ot hanc et Atili dens in Iphigeniam Gothanas collectioni adjecit. Is et totam sabulam perpetuo commentario accurato illustravii et crisin sobrio circumspectoque factitavit a nimia illa codicum superstitione.
qua olim haud raro transvorsu R actus ost. nunc quid om satirs aliPnu S.
Singulos fabulae nostrae locos tractaverunt nuper primum Ioannos Κvienta in Acadomias Viennensis aciis a. 1859. qui cum et priorum mulla commenla diligontissime excussit et nova ipse cum explicandi tum omendandi conmuina haud pauca protulit. accuratius intordum quam acutius regesta in illis redarguendis sero solicior quam in his inveniendis exstitit. dein do Rudolphus nati cliens te inius, vir moritissima jam rude donatus mihi que lier undecim annos conjunctissimus, in libello gratulatorio illo VI mensis Sopi sembris superioris anni univorsitati Busit ongi oblato, qui ipso Κvii alain Oxamen vocato strenuum epicris in exercuit et aliquot locos probat,iliter tractavit.
Post tot tantos tuo viros in linis his disseriationibus editionis meae o mitibus quid cgo consilii secutus sim, jam breviter proloquar. Omissis omiti luis locis, in quihus ah uno altero vo uictorum antecessoriam verum jam perspectum osset, eos tantum prolixiori huic reliqui tractationi, in quibus novi aliquid idquo haud improbabilo invenisse mihi videbar. . Periculosast sano a Plenum opus aleae v. quippe quod, si novae ejus res satali quodam casu omnes malae esse reperiantur, justam legentium indignationem
no eo quidem hiandimento mitigare poterit. quod altera habet Los singiani illius judicii pars. quo libro cuidam mediocri multa et nova et bona inesse
5쪽
sed nec nova bona nec bona nova esse lepido illo promi auariti iuvat tamentae, quod inopius jam varieque obsecundantibus satis secutus sum - ἀνερριφθω ὁ κυβος -.
nunc quoquo hono animo repetero non stolida certas fortunas spe olatum sed ad meliora per ipsam meam cladem aliorumque successum accipienda pronum et paratum. Uuippe volneribus caret e ignavis tantiam licuit atque otiosis; strenuum vero Et militem ot criticum docet non solum victoriis delectari sed
etiam cicatricibus lMerito ossenderunt interpretes statim v. 15. qui in libris hoc modo legitur:
Nam noc particulae copulativae hic serri possunt ei genitivi απλωας undo apti sint, dissicile est dictu. 0uos genitivos qui crisci Dx τυγχαν- sino οὐ assumendo pendere putaverunt, Solillorus atque Matthiaeus. intolerabilem scabritiem poetae obtriaderunt. quae reposita his particula δέ. quam Midie rus jure quidem suo intulit, quamquam a barbario certa vindicatur. nihilo tamen tolerabilior redditur. Nnc magis ca ratio serri potest . qua Schoenius Fixium secutus primo x in δ' mutato altero doleto ut genitivos causales cum sequentibus εις ζιιπυρ ἰλθε conjungendos putaviti Una restat via, ut in verbis hoc ipso modo scriptis
cum Schaesero ex Ilomelico illo si bra ν εμος genitivos illos pro temporis genitivis habeamus. quales passim sano inveniuntur, ut Hisως Arist. nub. 371. e ἰθρίας τε καὶ Aristi mei r. I. 10.4. ευδiας ibid. 6. γαλην is Plutarch. do cohib. ira i 1 p. 460 c). Magnum tanton serupulum movet opitheton δ&νῆς ut per se insolenter additum ejusmodi genitivo et hic quidem
ut Acaoως causam ventos dosignans. quales sunt apud Aeschylum in Agam. 185 sqq. πνοαὶ αὐ Στρυμόνος μολουσαι κακοσχολοι νήστιδες δυσορμοι, μωτῶν αλαι, νειον τε κώ πεισι πων ἀφειδεῖς, non malaciam, quam Solam indicari posso locutione πνευμιτων Ου τυγχαυ- haud facile quisquam infitias ibit. Hanc ipsam vero causam hic illaturiis et Reiskius jam olim scripsit δεων δ' ἀπυοέε πνευμάτων ἐντυγχάνω vel συντυγχάνων, et ejus ignarus, ut videtur. postea Hermannus
6쪽
δεινῆς α πνοι- -υμάτων δὲ τυγχ-ων. provocans hic simul ad Sophoclis Electram 563 sq.
. ποινῆς πολλὰ πνευματ In is , dux. Sed Hermanni quidem conjectura etiam a particulae δε positura minus com mendabilis est, utriquo vero constans repugnat lama do Diana ventorum non omnium tranquillitatem sed advorsorum furorem immittento. quam famam praeter alios etiam Euripidem hic quoque secutum esso Ioeus stimilis indicat in Iphig. Aul. 88-ἀπλοια χρωμεν v. qui simul suadere videtur, ne pro hac ipsa vosto ignotam alioquin quamquam probe formatam suhstituamus
Ita suo alia conjectura dircumspicienda est. Nec ei negotio desuerunt novissimi interpretes. quorum unus Κirchilomus δεινὴ δ' ἄκλoe ην πνευμάτω, δ' o 1 alter Νauchius δ' ἀαλσω. πνευματων H --γο ανων proposuit. Et illud quidum qi amobrem mimis placeat, supra jam indicavi; hoc vero haud seio an Homerico illo δ 380 . - τίς μ' αθανατων πιδάε καὶ ἔδησε κελευου non satis defendatur. Videtur autem rem accuratius examinanti volnus et altius rosodisse nec nimis tamen difficile ad sanandum ess . Etenim cum reputamus sit adjectivum δεινός fore ipsis desaevientibus dari procellis. ut infra v. 1394 δεινὸς γαρ ἐλθὼν σνεμ . Soph. M. 675 δεινῶν sivo δεινονὶ αηmx -υματων, et eum illo Qxaotα χρωμνοι. quod de eadem re alibi dixit Euripides, egregi convenire. si hic αελοως genitivus a verbo τυκχα- νειν aptus sit, haud improbat,iliter statuemus muli latum versum imperiloquo expletum esse, qui ab Euripido olim sic scriptus fuerit: δ' πνευματων δεινων βία.
7쪽
Ac primum quidem omni sensu caret ἐορτῆς, Sive genitivum spectas, quem nemo hodio aut ex νομοιοι aptum hac in scito poni potuisse putaverit aut quomodo Κlolgius per odio illo se Stos veriure potucrit perspiciat, sive ipsam rem. cum non de Dianae sestis certa dio celebrandis sed do advenis Graecis sine mora. ubi primum comprehensi sunt, quovis tempore immolandis sermo sit. Deinde quid est, quod plerique huic festo, quod plane ignoratur. sequentia adplicuerunt τουνομ ης καλ- μονονρ Quid tandem est speciosi nominis huic sesto cetera nefando' Ταυροπο λια nomen si fuisse cum Hermanno ex v. 1454 sqq. concludimus. ne hic quidem nos docebit locus. quidnam pulchri aut in Tauris insit aut in Orestis περιπολῆσει. Quaro alii. ut Ilai lungus, ης ad ipsam Dianam retulemni, quippo quae καλή sivo potius καλλιστ' dici soleat. Qua interpretaliono Summam piissimae sacerdoti adversus deam servatricem imponi impietatum recte monuit Rauchensieinius,
quae impietas quam longo absit ab hujus Euripideae Iphigeniao animo, optimo
ex v. 380-39l apparot, quibus versibus cruentum illum morem non deae voluntate sed hominum pravitate institutum esse ratiocinando invenit. Quid tamen vice versa Rauchensteinii obstet explicationi in ipso ἔορτῆς nomino significationem laetae rei inesSe putantis, ex iis, quae Supra monui, apparet: sestum omnino hic nullum est. Levius est nec tamen nullius momenti, quod aposiopesin habemus et satis violentam praesertim in tranquilla prologi narratione et propterea etiam
miram, quod verbum ad complendam Orationem μεν νομοισι, τοῖσιν δεται θεα necessarium θυω non commutatur cum alio - quae sere ost aposiopeseos sive anacoluthiae ratio - , sed idem sequentis membri initio perparticulam γαρ insertur. Est hoc eo suspiciosius, quod, cum nec hoc verbores aut vero designetur aut pio mitigetur. ad illud corrigendum statini ασ--δέτως adjiciatur καταρχομra μεν, σφαγια δ' ἄλλοι γιν μέλει. Itaquo noviSsimi critici codicis B scripturum θυ sed υ mutato in M a pr. m. secuti nec num θυω in C diserte legatur. corio scimus t - duplici modo sanare locum studuerunt: Κirchhostius quidem θείου reposuit, quo recte exploso coriatim Κvidata Κlotetius Rauchcnsicinius θυε ιν commendaverunt, infinitivo, si quid sentio. cum moleSta gravitate praemisso. Sed hic certe emendandi periculum secerunt. In antecedentibus vero
8쪽
nemo ejusmodi quid ausus est praci r se id lerum . qui cum Boiskio Et Marklando dedit
o θ' ἐν νόμ ι, τοῖσιν ῆδεται θεα Αρτεπις, ἐOρτη. τουνομ ἡς καλ- μον 'quod jure ceteri repudiaverunt. Ex his laudandi sunt K iret, mus et Naue -kius corto propi rea, quod laborare v. 35 sq. monuerunt. Ille autem quod addit, a verreus nisi gravi corruptela assectus sit. ante Dum nonnulla excidisse necessario Siatuendum ossea. habemus quidem in Euripide cum alibi tum in hac ipsa fabula apertissimas lacunas, nec a crisi iis detegendis inluntamo alienum osso constat, hic vero quominus aliquid excidisse statuatur. prohibet lex huic rationi jam alibi a tue praescripta. qua nusquam de omissa si vo voco sive sentenua cogitandum esse monui . nisi ubi certo qualis ea suerit probabiliter indicari onmino suo membrorum malo coli iorentium hians commissura ostendi possit. Vellem docuisset Κirchhostius. qualia excidor polu risit anto versum 35. ut is qualis hodio legitur recto se liab atlMihi quid in prorsus contraria Pst sententia, ut locum non dolaciu sed interpolatione laboraro putem. Uuem si Euripides hoc modo scripsit:
nec quidquam ad sententiae in togritatem desideratur et iam otii quo modo interpolandi consilium ortum sit. perspici poterit. Etenim Iphigenia barbarum.
qu m abominatur. ritum commemoratura cum tamvn. quominus aporis odium suum prostinatur. dcao rex orentia retineatur. satis habet eum ritum ut ustae acceptum indicare ceteris. quae do eo die nita essent. addita causa diserte
repressis. plane ut consimili illo Aeschyli loco custos, Postquam ut i ducem dominum data dextra salutarct sibi ligeat optavit, id om prodit sed alia docausa conreptum consilium his: τὰ F αλλα σιγω ' βοως εαἰ γλωσον μεγας t troque loco candem locutionum habere, quibus DP ponatiir. palol. Alitor vom visum interpolatori, qui cum v. 35 ita, ut in libris logitur.
9쪽
dosidoratu dohobat. llaquo et infra versum satis insulsum intrusit . et hic ineptiorem etiam. meuior lamen ἄνομα sane haud raro ut vanam cujusdam aut personae aut rei speciem cum riusdem vita et verilate componi nihil promptius habuit quam hoc ipsum nomen. quod fortasse ex ipsa hac fabula v. 504 το σωμα θυσεις τονι - Οὐχὶ τοὐν μα. commodo succurrebrat . contrario modo in Orest. 390 variatum. Propius tamen otiam accedit Phoen. 553: ri δ' eo πλέον; ονομ' ἔχει μονον ei
fragm. Antiphanis apud Athon. XIII. p. 571 Meinck. 3. 12 ) de proba amica:
Ilol. 60l-ς re uiro σου του νομ ῆ τὸ πρῆγμ' ἔχω. Magis etiam dubitalum est de v. 96 - 103. qui in libris sic leguntur: τι δρωμεν; αμφt βληστρα γὰρ τοιχων ὁρῆς
In his v. 98 sto' tantum in C legitur . pro quo B ἄν habet sed secunda manu additum. ut d sectum suisso in nresipi ypo probabiliter indieaverit Κirchliossius: tum utrum μαθοιμ/ν. quod hali et Aldus. an quod eo peit Reis vitas. in libriis legatur, non satis certo traditur. Sed praetorsea in his qua in sint difficultates. neminem latet, quas quibus machinis tollere adhuc conati sint intorpretes, exponem longum est Praestat igitur quae recto jam ab iis adminiAtrata sunt breviter comprehendere. ut ad cetera expedienda viam nobis muniamus. Agmen ducit ut toties ita hic quoquo ite annus, qui ructo et re ιτίβλζοτρα τοιχων ipsius templi parietes esse contra Handium sopium sivo περίβολον intelligentem demonstravit et δωμάτων
10쪽
non esse et occasiones iihi ἀμβατον ἐστι δωμα v. quae Seidiori fuit sententia sed ipsos. quibus ad templi portas oscenditur. gradus perspexit . et Cum Bandio illa κλρορα λυσαντες μοχλοις de aporion da remotis ropagulis non de offringenda admotis vectibus porta dicta esse vidit. Sed in sequentibus verum
nec ipse assecutus est nec quisquam eorum . qui pessima corruptola v. 100ών Ουδεν tσμυ decepti v. 98-αν Ουν-αν r linu runt. Quae duo membra cum cohaerere vidoronitar. Et Seidlerus olim et uariungus nuper de transponendis versibus cogitaverunt, illo
scribendo; Hermani us autem servato versuum ordine tantum it disjunctivum v. 99 in ἰ interrogativum mutavit. importuno et inutiliter interjsecto ipso hoc interrogativo membro . cum por so paleat, si quis recla via gradibus egresSus ad templi sores pervenerit. ut introspicero possit. has ipsas fores ei aperi n-das osso. Itaque suo quodam jure longius grassalus Dindorsus incommodum versum prorsu ejecit Egregio vero Badhamus et quid vitiosum sit et qualoesso debeat. quod in ejug locum substituatur. perspexit scribendo dδ' Οὐ- δον Io tu εν pro in ODdhi ισμεν. 0uod qui arripuit Eri ala simul etiam singulas, quas modo attuli. sui oriorum opiniones ita refutavit p. 12 sqq. . iit
non Opus sit xerbum ad dei o. Ipsse lamen cum recepto Badhamiano invonio totum locum hoc modo constituit: - πότερα δωματων προσαμ σεις ἔπως ἄν οὐν μάθοιμν ἄν. ει χαλκε ευκτα λυσπιτες μοχλοῖς ωΥ Ουδὸν ἔσιμενοῦ magnopere vereor, ne illato soloecismo simul languidissimam sentcntiam intulerit, quam callide obscuravit non tam n prorsus volavit vertendo: