Carmina

381쪽

s TIBULLI - μὲam statim vias explorare manibius. Nunc illa pedibus praetentat iter, sicut Phoenix caecus apud Ovidiun, Ibid. v 62. baculo, et Oedipus Senec. 656. Baculo senili triste praetentans iter; eademque simul dicitur explorare vias manibus, ut item caeci dicuntur V. C. Cyclops apud Honaeriun Od. Ἱ7λαψοων. Itino elegantor Plato Plia . p. 63. Od. Wylle . ο δη μοις αἰνονται ψηλαψῶντες οι

γορευαν. Qui locus mihi de caecitate accipiendus. Videtur, siquidem caeci etiam dicuntur οπτεσθαι ἐν σκοτον, σκοτον βλέπειν, hoc est, nihil Midere. apud Sophoclem Med. R. 419. et 1275. quemadmodum Oedipus ipse σκοτεινος v. 1526. Ιidem recte dicun

Euripidis Phoen. 848.

Platonis simile dictum laudat Plutarchus Lrsand. D. 58. ecl. Reish. citi adde Lucianum de Calumn. T. III. p. 125. Di, si places, inepti poetae versus de Maria Aegyptia apud Creuge-xum ΡIoun. P. 226.

quod illo hausit e libris

sacris Exod. IO. 2I. unde

esium P secit Miltonus, propius caeteroquin pese

His unccuth way. 78. EXPLORAT CAECAS CUI MANUA ANTE VIAsJ

canduin cum ei, ut iere mox El. 2. 6. IV. 1. 184. nisi malis reponere dum Videtur tamen ex genio Poetae legendum vel sed Vel, quod malim, et. Vossius novam iniit rationem, ut illud cui suspectum redderet, quam quidem rationem exposui supra ad Ι. 4. 6. sicca Cnnιs. Igitur e coniectura Ηmitii, quod mireris, Peposuit dum, causam iam

382쪽

Ah miseri, quos hic graviter Deus urget lat illo Felix, cui placidus leniter amat Amori soSancte, veni dapibus festis; scd pone sagitta S, Et procul ardentes, hinc Procul, abde

terserens, hanc particu- Iam eundem locum obti

Messalam terra dum sequit-qse mari. rum commentihm l Νcan-rie etiam pronomen cui hunc locum obtinet I. 6.

Fuit e uso cui toga

lapsa sinu pimi, quae annOtRVimVA, satis demonstrant, Procul idubio Tibullum etiam Iioc loco scripsisse, Explorat caecas cui

R. 147 2. etiam in Vicent. et Reg. Lep. Vide, quae statun annotabimus ad II. 4. 5d. 8 I. SANCTE, VENI DA-νIBUAJ Ed. ynin. R. 147 2. Sancte, peni pedibus. 82. HIΝC PROCUL AB DR FACESJ Cod. Paris. liabet Precor, Scit a vocontioro manu DX procul immutatum, quod e suo libro Poposuit Scaliger. Sic Lipsit et Pori ei. Excerpit. complures tibi i Voss. Alii, ut Lips. unus Broukly. duo Anglico. I d. mai. 147 2. Vonet. 14 5. Vicent. ct Reg. I,Dp. hinc Pre radde. Witt. cum duobus Brouis. Ecl. Ivin. R. 147 2. Veneti. 1491. S S. Aldd. Plant. GDupli. 1575. Et procul ardentes hinc precor abdostacES. Iam ct i libri scripti numero plurimi, odili unio Scaligermia, qt od sciam, omnes precor hAb iit, tumori nemini dubium videbitur, quiu recte Soaliger reposuerit Procul, partim quia haoc particula eodem modo gerit incitat' I. 6. Α2. portim quia Precre

383쪽

Vos celebrem cantate Deum, pecorique

Vocate

' Voce; palam pecori, clam si hi quisque

Vocet;

V. 83 - 84. vocate: Voce palam eadem varietato confiinditur cum procul III. 6. 52. ite a me, aeria verba, Procul. 85 - M. PECORIQUE VOCATE VOCE; PALAMI primus edidisse sertur Aldus. Sed Ilaec scriptura iam exstat iii Ed min. a. 1472. Veteres editores locum ita interpuII- sunt, Pecurique Mocata Voce palam pecori: υι Reg. Lep. Vol Voce Pa- amr ut Edd. Venet. 149 I. et Ald. 15o2. quae Palem 11albet. Rectius Planum svi ata a Pulmanno: Vos celebrem cantate deum, Pecorique V cate

Voce, Palam pecori, clam aibi quisquo

Quam interpunctionem Heynius etiam adhibuit, in obsereationibus tamen scribens: Ambiguum quoque esse Potest, sitne iu-

Mocate , Voce Pagam P cori, clam - quod eX- pressit Vossius. Male. Est enim solemnis precandi formula, deum MOCE Care. Ennius exprimens Homer. L. n. 15O. apud Ciceronem Divin. I. uo. Quamquam multa mavnua ad coeli cae ruta templa Tendebam lacrima na φtbἰ do VOce Voc bam

Vir lius M. Aen. ala

Voce vocans Hecaten eoeloque Ereboqua potentem. Idem soro est voce Moeam ac voce precari. Virgil. . Aen. 4OS. Suspiciens altam Tu. nam aio Voce Pr

eatur.

384쪽

Aut etiam sibi quisque palam : nam turba iocosa obstrepit, et Phrygio tibia curva sono. Luditot iam Non iungit equos, currumquo

sequuntur

Matris I ascivo Sidera fulva choro. 'Postque Venit tacitus fuscis circumdatus alis Somnus , et incerto Somnia vana pede.

V. 89. furvis. At non Iureo quondam nobis Promissa δε- disti Vocer mihi non hoc mi

serae sperare iubebas.

Frustra ad Edd. Vett.rovocat Mitsclierlichius, landa - Voce mihi extri- holites, Lecti. iii Catuli. . Ioέ. Um g I. Princ. abet nobis, quamquam etiam, oce mihi - miseram. Potio melius sibi r spondeiit palam et clam quam Moce palam quae nemo ita coniungit) et eum. I'ibullus IV. 5. uo. Ouid refert, clamVe' palamve roget 8 Homerus, iam a ΡΟ - Dio Laeto comparatus cum hoc loco, L. pr. 195.

96. nigra.

Obstrepet et Phrygio

sydera fulva toro. Sie etiam Reg. Lep. In utraque Editione Omissi sunt Versus 87 et 88. V ieent. hos quidem versus habet, eadem tamen etiam Obstrepet. Ed. min. 147 2ι Veneti. 1491. 95. obstrepit. 89 - 9O. POSTQUE

385쪽

MNIA NIGRA PT DE J Hie locus prima flatiin Clialco-graptitae notato duplicinitulo edi coeptus est, primum ita: Postque Denit tacitus sui vis circumualus alis Sominus et incerto sOmnia Vana pede. sic Ed. mai. a. 1472. Venet. 1475. Vicent. Reg. Lep. Brix. 1486. Veneti. 1491. 95. eaque lectio firmatur Florentino Stat. Guelae i. 4. Vindob. Vos quirito, uno Anglic. Alteram lectionem induxit

Ed. min. R. 147 2.

Postque Uenit tacitus senuis circumdatus alia Somnus et incertos. Somnia nigra pede. Incertos etiam unus liber Holusii habebat, adhaerescente huic voci littera

husius huic scripturue plustribuetis. quam Par erat, pede ultro mutandum Censebat iri pelles. quod, inquit, potuit suisse Graecismus, Somnia incertos

pedes nigra. HOC COm-m morare est refeller'.

Nigra primum xcpetivit Aldus. Aldum sectili sontpostorioris novi Editoxes omnes. Exstat haec 1ectio in duobus Witt. duobus item Brou khuSS. Com-sluribus Voss. Ρaris. Et uips. Laudi tiber memdoso mera. GH apparet, quo modo confundi potuerint Mana ct nigra. At

nigra substitui potuit alibrario, quem noctis o CREcaret nigror, sicut alius

Florentino intulit nigris V. 89. pro fulois, quod

motivum insidet libros plures , ut Lips. - Paris. tacitis fulsis. Alii taetris Juloua. Heinsius Corrigo bat fiιroas , quod legitur tu Guelf. u. et Haimb. At Excemit. Ρocchi et Ρere. quatuo P libri Voss. et Colot. fuscis, quod revocavit Broukhusius. Placet Iioc propterea, quod infra etiam similiter scribit Tibullus III. 4. 55. Et quum te susco S mnus Melaνit amictu, Vanum nocturnis fabiit imaginibus. At hie ipso locus lavet lectioni Dana. Tametsi enim ibi Vonus is dicitur, quum

somnia saliui1t, tamen ad eundem modum dicuntur somnia ν a. Vanis autem sonuitis bene convenit peo Dissilired by Corali

386쪽

ido Virgilium VI. Aen.&85. Ovidium M. Metam. 614. Propertium III. 6.

387쪽

Dicamus bona verba: venit Natalis ad

aras.

Quisquis ades, lingua, Vir mulierque,

rent, ad quos Precolitur et supplicent, Anabracien-

iovius, Licet et gemisio lucitisi observes: aes quos Precentiιr: Propter locum Tibulfi lib. 2. Eleg. 2. Dicamus bona Merba, Monit natalia, ad

arcta.

Quae verba in Scaligeri, Douetae, Ρusseratii, om-nVctanibusque, quas Vidi, edi tiouibus, ita distincta sunt ut ipse natalis ad aras venisse intelligatur. Quo sensu quid ineptius Τ Raautem sensit Poeta: Dicamus bona Uerba ad aram. Oenit enim natalis. - Sic hunc locum interpungeu- dum esse, iam Aluretus posuit in Scholiis. Νοα accedo. Nam primum minime iueptum sed usu Teceptum est, fingere deos

ad sacra sua . nccederates.

Vide, quae diximus ad Ι. . 52 - 54. Deinde d

cere bona Derba locutio est absoluta, ut Omnia bona dicere V. C. apud Terentium Anur. I. I. 69. Tum rem demonstrariteriempla, ut Aristophatiis Tliesm. 59. Duiligeo by Corale

388쪽

5 - G LIBER II. E L E G. II. 5.5urantur pia tura focis, urantur odores, Quos tener e terra divite mittit Arabs. Ipse suos Genius adsit visurus honores, Cui decoxerit sanctas mollia serta CO-

Igitur recte Cyllenius locum interpungit in Commentaria 1taroeamus bona verba: venit natalis ad

6. A TERRA - MITTIT

ARABSJ Vulgo, quod scribit Brouisusius, a terra. Nempe ita Iegili in Aldd. quibus praeivit Ed. min.

a. 1472. MaioP, ut Venet. 1475. Viceiat. Reg. Lep. et Veneti. 148I. 95. e terra. Hanc lectionem habent

libri plurimi, in his P

vis. allam Perpauci, ut duo Anglico. Voss. u. 4.

3O. eme et e rufiro Iucida concha maini. 5. IPSE SUOS GENIUSADsITl Hanc structurum Editiones veteres expria inunt sine exceptione Omnes, praeeuntibus libris quam plurimis, in quibus censendi sunt Codd. Paris. et Lips. quorum ille habet Gemus assit, hic Genius absit. Totum versum suum secit Balbus carm. 6. P. 1 . sed mutata

structum,

Ipse suos adsit Genius Misurus honores. Ad quem locum Sant nius notat P. 18So. tribus meis codicibus duo vetustissimi verborum o dinem, quem dedit Ba bus, agnoscunt; tertius recolitior Cum aliis: Ipsa suos Genius adsit. Quam structuram concinniorem esse Heynio concedo, quia Tibullus alibi etiam Caesurae productione utitur ut I. IO. 15.

Nunc ad bella trahor, et iam quia forsitan hostis.. Sed huius loci diversa est

389쪽

Quintias mo a est, ut Iim CDrrmia MOcalis A unam consonantem desinit, quae partem terminat orationis. longa in hoc romnia Oincit umor, Ct

Enimvero Tibulli locus Ipse suos Genius a Giι cum liis exemplis nihil

qui lem brevis syllaba hic

procliacitur, orationis P irte nondum terminata. I et sic tamon verba non Arant transpOI Uinis, quia PrΟ- ductio consonantis cadit

in primam syllabam tertii podis vel tu penitiemimerita, sicut v. c. apud Virgilium XI. Aou. 269. Concilium Ose Pater et magna incepta LatinuS ς ubi adeo ne VOCalom quidam elidebarat aC Sytia I phen saepe aiegligebant' eteres. I irgilius Ecl. ΙΙΙ.6. 65. Et succus pecori et lac subaucittir agnis;

Quid atriait Z arat qua spe inimica ingente

Νempe, quod scribit Beria

' 1ioquontius id fieri solet post primam Abduti tertii Pinlis, quam Hibi,

o dem 1 ore iure, quo iusiue versus adiima syllaba orat communis Di quantitas negligebatur. propto a quod eteros non in sex pedes dispescebant g nus ΙΙexamuirum, sed in duas partes ita, Ut moram

post Primam tertii pedis syllabam facerent Ρaulo

pud Gellium XVIII. 15.

dos aeque magnam Mimhabere in e iciendo per-εu atque alios Posteriores sopiom. De ista observatioue vide, quae pro Vaseroiae CoiItra Muretum et uca illeluin disputat Iler- maia irais Elemmat. DOrer.

gione producere liceat, quod fecit Virgilius XII. Acu. 643. Sancta ad Dos anima inique istius inseia

390쪽

Illius puro destillent tempora nardo; Atque satur libo sit, madeat tu

intro. V. 7. et pura. Sancta ad Mos anima atque istius nescia culpa .

IIcynius, Reliqui scripti

Tibullo hanc licetitiam denegavi supra ad Ι. 7. 6 I. Disi 1allor, recte. Sod nuracile productione Cousoriantis agitur, quae in hac regione minorem, immoti ullam habet dubitatio Hem. Igitur quem locum supra iam assignavimus Genio I. 7. 49. eundem Di hoc Otiam loco tribuamus et porro togamus: θεε suos Gonius adsit

Iu pronomine Cui nunc, quod miror, nemo osseH-

et Ed. icent. Illius εpuro distillent. Alii et proe. Coib. Illius et pura. Liber Mati. et Puro, Copula ita eleganter ins ritur. Vide ΙΙΙ. 6. 28. L. 5 I. e Puro Praesert Va-efletu. ad Lucretium IV. 1118. Hei ius adoridium Ep. XV. 76. corrigit, Lilius Aasria vel Syria - nardo. sicut Rulin enius Moscho I. 77. γαῖνε δε μιν

tet ex iis, quae de puro vel pura nardo post D. Vossium ad Catullum P. 267. disputat Spaulicanius