장음표시 사용
11쪽
Frankium musices magister consuluit, quod tonos dimidio tono graviores plerumque audiret v. supra g. 7. n. 3). Paracusis musicalis partialis similis est oxycco eae partiali, quo sactum est, ut Itard in capitulo de anomaliis acusticis p. 40 et 41) duo narret exempla ad Oxyeco eam pertinentia. Inoxyccoca partiali toni cujusdam perceptio est molesta vel dolorifica, quod in paracusi musicalieon contingit δ).
m. PABACUSIS LENTA; P. QUO ID TEMPUS.
g. 10. De ea unus E schise Diss. de auditus vitiis. Derol. 1819. 8. p. 55) haec verba facit:
sAegri interdum multo serius audiunt, quam reliqui omnes, quod in clavissimi B e r e n d s instituto clinico observavi in hypochondriaco, qui voces quidem audivit quascunque imo submissa voce elocutas sed non nisi interjecto solito majore temporis intervallo. a Si haec assectio xo vera non judicii sed auditus Vitium sit, ejus causa lateat in nervo, impressiones acceptas tardius ad mentem perducente, necesse videtur. - Αn Paracusis lenta Oriri potest, ubi ambae aures eo assiciuntur modo, quo una auris, in paracusi duplicata, sonum seriorem audiens Z
IV. PARACUSIS LOCALIS; P. QUOAD LOCUM. g. 11.
Percipitur sonus omnis, sed erratur de loco e quo sonus prosciscitur; Vel aegri omnem sonum e loco remoto audire. sibi videntur, quod Esch he. l. c. p. 54.) narrat, exempla non tradens, Vel assectionem patiuntur, quam Sau Vages No sologia methodica t. II. p. 1983 haud sane aptissime 'Syriginum vertiginosuma appellat, atque his Verbis circumscribit: ΜSingulare est symptoma Vertiginis quandoque comes, necdum ab autoribus animadversus, quo sit ut, dum quis loquitur a dextris, ejus Verba videantur a Sinistris procedere, aut Vico Versa: error ille acusticus est cognitus, Verum a Vitio interno pendens et morbum fugacem conso-mitans mihi novus Videtur et ab eodem principio procedit in nervis acusticis, a quo vertigo in opticis. In illa vertigine quam actu Observo hoc est singulare quod objecta nequaquam loco moveri videantur, sed aegra subito sibi videtur ita Vacillans ut lapsum metuat sicut in vulgari vertigine. α Aliam observationem in scriptoribus recitatam non reperivi et de Sativa
ges ii aegra suspicor, ne illa Sonorum actione nimis assecta lipo thymiam pateretur quod in hominibus valde sensibilibus et debilitatis haud raro accidit), itaque lipo thymia id faceret, quod Sau vages Syrigmo Vertiginoso qui cum syrigmus non esset aptius kertigo auditoria fuisset nominatus) adscribit.
g. 12.Valsalva v. Morgagni Epistolae anatomicae. epist. XIII. n. 12) postquam tribus
canibus utrasque tympani membranas Perforasset auditus mutationem tum mox post operationem tum pluribus mensibus postea fere nullam observavit: una tamen canis cum quinquaginta dies post operationem perfecte audiisset, Subito non discernere potuit, undenam sonus veniat, ita In morbo ,,Paracusis Willisiana'' vocato auditus non est depravatus sed imminutus.
12쪽
ut quando nomine appellaretur caput ad regionem falsam tenderet; sed haec assectio cum per mensem durasset evanuit atque auditus in PriStinam persectionem restitutus per plures menses usque ad bestiae necem mansit. Morgagni hoc malum ea re esse essectum censet, quod ante ejus initium canis a Val salvae famulo tam Vehementem capitis ictum accepit ut apoplecticae instar jacuerit: nec nos possumus illi non consentire. In reliquis duabus canibus interfectis myringes omnino sanae fuerunt, in illa vero cane altera myrinx crassa et Plana nec, ut fas est, intus Convexa, extus concava): itaque Morgagni iis, quibus prior istius mali explicatio minus placuerit, hanc proponit: mutato myringis situ et directione aurem de sonorum directione decipi. Sed experimenta in statu sano facta docent: sonorum directionem ipsam
auribus non percipi sed ratiocinatione detegi. Venturi Betrachiungon liber dic Erhenninissder Entserniing, die Hir diurcii das Werligeug des Gelidrs erit alton; in Boi Us Archiv stir Physiologie. Dd. 5. Halle, 1802. Hest 3. S. 382-392; et in Volgi's Magagin fili Naturhunde
Dd. 2. St. 1.) experimentis illustravit, Optime audiri, quando corpus sonans perpendiculariter ergo amiculae planum sit situm, quam directionem ideo axin auditionis s Horaxea) vocat ),
ct corporis sonantis locum e vi sola concludi, qua Vel ambas Vel alterutram aurem sonus tangat; ita ut sonus utramque aurem pari Vi movens recta Via aut ante nos aut post nos Ortus censeatur; corpus sonans magis ad dextrum Vel ad Sinistrum collocatum putetur, quo magis dextra vel sinistra aure audiatur; creditur eo remotius, quo debilior est sonus, creditur denique, altera aure arcte clausa et capite immoto, Omnis sonus ex alterius auris axi auditionis venire: commoto quidem capite o diverso soni vigore diversae capitis directioni respondente verum soni Originem percipimus. Plerumque haec perceptio aeque oculis atque auribus juVatur: quando corpus sonans nobis non adspectum in aliqua distantia celeriter movetur e. g. curris in Via urbis publica, nobis in camera sedentibus), saepissime motus directionem Omnino ignoramus; quia in parva disserentia inter maximam et minimam corporis a nobis distantiam etiam soni Vis Perpaucum mutatur. . Ex his omnibus sequi videtur: l) Soni directio non auditur sed e vigore concluditur. 2) Cum nostra soni directionem cognoscendi sacultas in sanitate ipsa tam parva sit, Vus abolitio non tantas quam Vertigo assectus habere potest, quod Sau vages contendit. 3) Cum soni directionem cognoscere non auditus sed ratiocinii sit, error de sonorum origine locali non est auditus Vitium. - Qui omnes sonos tanquam e magna distantia Venientes audiunt dyse coea laborant. Haec experimenta adhuc ignorans tu me ipso observavi, optime audiri quando corpus sonans ab
auris latere ei Paulum antrorsum situm est.
13쪽
Audiuntur soni qui extra aures non existunt. - Quando nonnisi simplex sonus, merus sonitus percipitur, asscctio Syrigmus Vocatur; quando Vero soni percepti certis sonis externis vel etiam vocibus articulatis similiores Vel pares sunt, ut jam auribus solis, utrum toni illi vere existant annon, discerni vix queat, Phantasmata auditoria appella ista videntur. Omnia haec symptomata frequentissima sunt in morbis cerebrum Vehementer turbantibus: in febribus acutis, praesertim nervosis, encephalitide, mentis denique assectionibus. Utrum
visus an auditus illusiones sint frequentiores, sub judice adhuc lis est; equidem in hominibus valde aegrotantibus visum, in hominibus caeterum sanis auditum praesertim syrigmo) saepius decipi arbitror δ .
I. SYBIGMUS; SONITUS AURIUM Ohrentonen). g. 14.
Conserantur: Celsus de medicina. lib. 6. c. 7. Galenus de compositione medicaminum secundum locos. l. 3. c. 1. sub titulo: de
Aetius tetrabiblos; passim: I. secl. 4. c. 12. II. feci. 2. c. 7 88. A Verro es Collectanea III. 37. et IV. 48. Alexander Trallianus de arte medica. lib. 2. c. 3. J. AP cui anus Ρractica particularium morborum omnium; ed. I. Marine Ilus. Venet. 1560. sol. est commentarius in nonum Η has is librum.) c. 37. p. 122 125. Hier. Mercurialis de oculorum et aurium assectibus praelectiones. Francos. 1591. 8. p. 160-170. lecturis commendandum).Pet P. Forest observationes et curationes medicinales. Francos. 1602. fol. lib. 12.obs. 10 et 11 p. 71-74. Ze id ter diss. de aurium tinnitu. 4. Lips. 1630. Brohin diss. de auditu in genere et tinnitu aurium perpetuo. 4. Ingostadii, 1651. Sentiori Medicina practica. 1654. 4. lib. 1. pari. 3. secl. 3. c. 6. p. 904-913. Die merbroeli disp. de gravi auditu et aurium tinnitu; defensa ab Iac. ab Emme nos Trajeci. ad Rhen. 1655. 4. IV plagellae; omnino nullius momenti). Schensi diss. de tinnitu aurium. 4. Jen. 1667. Fel. Plater Observationes. ed. Franc. Plater Basil. 1680. 8. lib. 1. Ρ.113-121. obs.
multum docentes). Crausius Diss. de tinnitu aurium. 4. Jen. 1681. cs. Has Iam obf. ou madness and melanchoIy. ed. 2. Lond. 1809. p. 69.
14쪽
Duuerney de organo auditus; latine versus Norimb. 1684. 4. p. 47 et 48. verdeuisclitv. Mischel Beri. 1737. p. 167 sqq.
Helbich diss. de sonitu et tinnitu aurium. 4. Aliors. 1699. Finchen au diss. de tinnitu aurium. 4. Regiomontii. 1706. Baumgariner praes. Jant che; diss. de tinnitu aurium ejusdemque speciebus. Aliorsi
Dit tricli praef. de Bergen diss. de morbis auris internae. Francos ad Viadr. 1754. 4. p. 13-17. Sau vages Νοsologia methodica. Amstelod. 1768. 4. tom. 2. p. 193 199. Cartheus er Wolter diss. de susurratione et tinnitu aurium; Francos. ad Viadr. 1770. 4.; etiam in Carth. diss. seleci. Francos ad Viadr. 1775. 8. n. 9. p. 206.
Schedet diss. de tinnitu aurium. Duisburg, 1784. 4. et Wesener diss. de susurru aurium. Duisb. 1785. 4. ambas dissertationes conscripsit cel. Lei densrost; utriusque epitο-men reperies: Rrittor und Lentin tiber das schwere Gelior und die Heilung der Gelidr- seliter; herausgeg. V. Niceus. Leipet. 1794. 8. p. 217-2273. Itard in: Dictionnaire des sciences medicales. tom. 3. Par. 1813. sub voce: Bour
Salssy liber die Branklieiten des innern Ohres; aus dem Franκύs. mit Anmerh. VOn Vestrum b. Gotting. 1829. 8. 142 149. Hofmann diss. de paracusi. Berol. 1830. 8. Caeteri qui de auditus morbis scripserunt, de Syrigmo aut nihil, aut perpaucum dixerunt, ut Heurnius, Des mone ea ux, Frige, Esch sic, et alii.
Syrigmum jam Averro es, nec sane falso, omnium auris morborum frequentissimum dixit atque auditum Phantasticum vocavit. Sani homines justam sibi formare vix valent ideam molestiae, quam hic morbus aliqua vehementia aegrum tenens assert; etenim sere inter omnes aflectiones morbosas haec consuetudine minime mitigatur. Continuitate sua Vel maximam patientiam defatigat, melancholiam gignit et somnum sugat: Itard mulierem vidit hoc morbo ita affectam ut familiaribus amentia stupida correpta videretur. Equidem in me ipso compertus sum sempiternus ille sonitus, auditum diminuens, colloquium impediens, animum quantopere deprimat; continuo an mi attentionem ad aurem attrahens omnia negotia turbat. Caeterum sonitus ille internus aeque atque externus debiliorum tonorum perceptionem impedit.
g. 16.Jam Duuerney quia non certus sonus, sed sonitus tantum percipiatur, hunc morbum eum photopsia comparat, in qua lux quidem sed certi nec coloris nec formae aspicitur. Et
15쪽
hac soni simplicitate, quae extra aurem Vix reperitur, SyrigmuS maxime a phantasmatibus auditoriis disperi. Tamen mali forma ad modum varia est. Modo Sonos acutos, modo graves audiri potissimum ad oculos est, sed hanc divisionem extremos tantum mali sines indicantem qui sequitur, perpaucis aegrorum relationibus justum systematis locum dare poterit, cum ab altero fine ad alterum innumerabiles adsint gradus, qui certis quidem carceribus circumscribi Prorsus non possunt, Optime tamen pro meo arbitratu et experientia distributione hac tripartita quae jam Arculano placuit) colliguntur:
1 Susurrus bombus) aurium, Summen und Drum men im Ohr. Percipitur sonus vocalibus V vel o similis. Sani hunc sibi officiunt, quando meatum auditorium externum digito, vel totam aurem Vola manus leviter claudunt. Huc pertinet syrigmus fluvium, rotas
23 Strepitus tinnitus) aurium, Saus en und Braus en im Ohr. Auditur sonus vocalibus A et E similis, o. g. aquae bullientis, soliorum arborum, pluviae, apium Volantium
et strepentium, rhodae vectae et multorum aliorum; etenim de hac forma plerique aegroti queruntur. In sanis hic sonitus admota propius cava manu Vol concha auri apposita producitur; et tum hoc tum prius experimentum Optime cedit in capitis calore praeter solitum aucto.
3) Sibilus aurium, Singen und I lingen im Ohr; auditur sonus acutissimus, vocali I affinis. Omnes vel sanissimi hunc sonum novimus, de quo superstitio est, male nobis dici quando eum audiamus λγ. Caeterum hac in distributione nihil essentialis est; eadem enim causa vel hanc vel illam sormam gignit, et syrigmum catarrhalem in me ipso Omnes tres species percurrentem vidi, ita ut a gravissimo sono inciperet, et in dies acutior lactus in acutissimo desineret. In majore partium ad auditum facientium relaxatione e. g. in catarrho) graviores, in majore tensione e. g. in vera inflammatione) acutiores soni fieri solent. Eschhe quidem diss. do auditus vitiis p. 52) citat: vFr. Hos smann Med. consuli. t. 2. p. 269 sic habet: Quoties
ventus humidus spiravit aegrotus Susurro, quoties Vero venti sicciores, tinnitu cruciabatura: at in loco citato haec verba non reperiuntur. Notus iste J. I. Rousseau uno eodemquo tempore non illas tres tantum sonitus formas sed vehementem quoque in aure pulsationem patiebatur ej. Confessions pari. l. liv. 5 et 6 passim; Itard traite t. II. p. 35-39; Uebers. S.
195 199). Etenim sonitus aut aequalis est l. e. uno tenore fiens c. g. flumen, Ventus), aut interces tus, singulos ictus exhibens; hic vel regularis est, cum arteriarum pulsu congruus atque ab hoc dependens; vel irregularis, cujus causa in nervorum affectionibus praesertim spasmodicis jacet Leiden frost). Sonitus pulsatorius etiam sanis interdum accidit post Vehementem corporis motum e. g. in scalis ascendendis); et quando sibilans est ab aegrotis cum tintinnabuli vel horologii portatilis ictibus comparatur. Tam vehemens interdum pulsatio in aure est et capite, ut vel ab hominibus adstantibus audiatur, sicut Duuerney de muliere quadam narrat, quae tantam pulsationem post Vehementem quemque motum patiebatur, et equidem ipse medici cujusdam uxorem novi, magna cephaloea saepe laborantem, in cujus capite inter-
Monere liceat, hanc superstitionem non soIum Sa uva gesto quoque Monvelliensi cognitam esse, sed etiam iam a Plinio hist. uat. lib. 28. c. 2. tanquam antiquam referri.
16쪽
dum talis accidebat pulsatio, ut vir aure sua uxoris capiti admota ipse ictus audiret h). - Aut unam aurem sonitus corrumpit aut utramque, Omnium vero pessime homines afficit, si in altera aure alius quam in altera audiatur Leidens rost apud W es en e P p. 5. .
Omnis syriginus aut continuus est, aut remittens qualis catarrhalis, ad vesperam ex- accubationes faciens), aut intermittens sive periodicus; interdum augetur, quando aegri in hoc aut illo latere incumbant, vel post coenam; intermittit mane vel pomeridie; augetur interdum in aere crasso et humido, remittit in aere puro et sereno, atque in Fr. Hos smanni casu Med. consuli. pars XΙ. dec. 2. cas. 10. p. 132-139) ita mutabatur saepe jam pridie mutationis in aere factae. Forest lib. 12. obs. 11. p. 73.) exemplum hominis narrat, D qui hectica
febre cum laboraret, ac per integrum fere annum aegrotasset ex cerebri debilitate, tinnituam tum capiebatur: potissimum Vero post semihoram a cibo sumpto illud accidens eveniebat, sed rursus decumbente in lecto sonitus ille Cessabat. αMulto saepius syrigmus symptomaticus est quam idio pathicus; venit in plerisque morbis peracutis, haud spernendum signum prognosticum praebens; Venit porro in plerisque aurium morbis una cum auditus difficultate. Cum et ipse auditionis dissicultatem asserat, haud sacile dignoscitur, utrum dyse coeae comes sit an causa, quod tamen discrimen maximi in curatione est momenti. Lucem hac in re sibi aliquam accendet, qui accurate scrutabitur, quae mali fuerit causa Z uirum dyseco ea an sonitus prior adsuerit Z num remittente syrigmo e. g. carotidibus compressis) auditus augeatur 3 utrum auditus diminutio rectam habeat cum sonitu rationem an hic minor sit, quam qui tantam diminutionem asserre valeat 3 Examen hoc permagna diligentia instituas; etenim omnes fere surdi et surdastri syrigmo laborantes hanc solam auditus difficilis causam esse persuasum sibi habent: tum quia haec causa ad manus et oculos esse Videtur, tum quia surditas magis quam sonitus timetur, tum quia dyse coea nonnisi in hominum consortio sonitus autem continuo aegros excruciat. Itard distinctionem gravissimam, neque immerito, censet intcu sonitum Torum et falsum jam a Duuerneyo prolatam); etenimost haec causalis, cum Syrignius verus vocetur, quando Sonus Verus adest, non vero externus,
sed in aure ipsa ortus se. g. ab arteriis ibi pulsantibus), contra falsus, uuando nulla causa
extra nervos auditorios ipsos existit.
Sed syr mi nec veri nec falsi unus tantum datur sons, itaque jam causas singulas spectemus :1) Aeris libera in auribus circulatio impedita; quod sit tubae Eustachii vel meatus
3 Sed praeter haec duo nulla pulsationis adstantibus auditae exempIa mihi innotuerunt. Veteres omnes principalem syrigini causam putabant innatum auri aerem, a vaporis iis flatibusque e toto corpore, Praecipue e stomacho et cerebro Venientibus commotum, quapropter Reus ner quidam vapores per tubulum argenteum deauratum exsugendos docuit: Dii Verney iam melioris est cognitionis. Saeculo Praeterito, potissimum sub ejus fine, praecipue spastici musculorum auditus internorum myringisque tremores accusabantur, sed temere ut videtur. cs. Ioerdens praes. Wede 1 diss. de auditus vitiis. Ien. 1720. 4. p. 13. Pistorius praes. Alberti diss. de causis vitiorum auditus. Hal. 1752. 4. P. 2I. Brende I praelectiones acade1nicae. Lips. 1794. 8. tom. 3. P. 41.
17쪽
externi praeclusione Vel coarctatione, per polypos, tumores, eorpora extranea illapsa, parietum laxitatem vel concretionem etc. Aer in auro contentus calore animali expansus aufugere et parem elasticitatem quam reliqua atmosphaera accipere cupiens in praeclusione ad carceris parietes allidit, sonum obtusum ciens; in coarctatione per rimam angustiorem ruere coactus sonum acutiorem efficit. - Nullum tamen sonitus cxemplum mihi innotuit qui ex hoc solo sonte provenerit: plerumque status congestivus Vel inflammatorius accedit. 2) Myxingis caeterarumque partium nimia laxitas, ut Vel solitis et sana aure non auditis aeris undulationibus concutiantur et sonum aliquem producant.
3) Maxillae inferioris motus. Fossa glenoidalis in qua maxillac in serioris condylus
articulatur a tympano per laminam osseam haud valde crassam separatur. Quando igitur maxillae motus est moderatus, tunc in aure vicina sonum non excitat, ipsa cartilagine inter- articulari sonum obtundente. Sin vero maxilla inferior motu immoderato agitatur V. c. si quis nucis durioris putamen dentibus cons ingere tentat, Vol si moniscus exarescit, in aure fragor et
susurri species producitur. Et scribit Leidens rost Vc soner p. 12-15; Hartes s rhet-nische Jahrbiicher si in Medigi n. Dd. 10. St. 1. S. 79 - 82), praetor cum nemo hac de re):, In Batavis terris atque etiam in nostra ad Rhenum inseriorem regione salis frequenter hominibus tam in senili quam in juvenili aetate utriusque sexus sensim exarescit cartilago illa interarticularis. Tunc sub manducatione et loquela ex collisione et frictione utriusque ossis pedetentim Oritur crepitatio auris, eaque cum procedente cartilaginis exsiccatione continuo crescit, quoties enim maxilla movetur, in aure sensus sit quasi serrae super Volubilem asserem ductae, vel lignei sicci baculi subito diffracti, aut limae super laminam tenuem serream ductae. Isque sonitus tam adversus et ingratus existit, ut homines a manducatione et loquela sibi quantum Possunt temperent. Si protrahitur morbus praesertim in junioribus tum lente contabescit exterius illa regio quae sub aure est et aliquoties visa sunt in eo loco maligna ulcera nasci.s Subesse Videntur Sero Phulosis, scOrbutus, arthritis. Simile aliquod nuper observavi in femina quae o febre continua ad nervosam tendente ioconvaluit: haec dum loqueretur vel manducaret praeterea non) 'de ululatu in auribus f querebatur. Una cum debilitate hoc quoque symptoma desiit. 4 Fluida in aure interna; vel succi soliti depravati vel humores ibi praeter naturam coacerVati Q. g. aqua, mucus, PUS - Catarrhias membranarum auris internae -):
nervos irritant, cum talia fluida his in locis tanquam corpora peregrina agant, itaque sonum singunt, quia omnis nervi auditorii irritatio a sono proficisci solet. Vitiis aqvulae acusticae e. g. ejus densitate, aerimonia, Sonos internos emci posse Lent in l. c. p. 1233 haud sane falso monet, praesertim ut pulat in hominibus catarrho sis cf. Ita ud traitu ob s. 54), vel in quibus foetidi pedum sudores in sanguinem resorpti sunt, vel qui scorbulo, arthritide, ructibus acidis laborant cf. Fr. HOffmann medicina consultatoria t. 5. dec. 2. cas. 4. p. 115 qui in hypο-chondrorum Syrigmo 2 mucum et serositatem in tympanos accusat). Maxime haec rei expositio mihi placet in arthritide, in qua quantum omnes humores animales ad crassitiem et duritiem tendant constat; ceruminis indurationem plerumque ab habitu arthritico pendere Trnha de
Hrgo Wita historia cophoseos p. 41 sqq.) demonstravit. Huc quoque sorsitan trahendus
18쪽
syriginus ex exanthemate retento Ortus cf. Fr. Hosfmann med. consuli. t. 7. dec. 5. cas. 8. p. 314). - Ηumores in tympano coarcerVatos Per fluctuationem sonum ciere, ut Vulgo putatur,
haud crediderim. 5) Longe frequentissima syrigmi causa in sanguinis fluxu latet. In culpa sunt vel arteriae vel Venae; - Vasa Vel organo auditivo propinqua, vel in ipso labyrintho habitantia;
plothora vel universalis vel localis i. e. vel in capite vel in aure sola. Ε causa arteriosa forsitan sit syPigmus pulsatorius regularis, e Causa Venosa sonitus aequalis et continuus: cognoscitur Causa arteriosa ea re, quod compressis carotidibus sonitus evanescit, et redit comΡressione Soluta, nec raro hoc experimentum cedit Itard, Leiden frost apud Sche det). A congestione in arteriis sonitum acutum, a Congestione Venosa sonitum gravem excitari Leiden frost Wesener i. c. p. 12 putat; atque ad hanc venosam
susurrus numerandus Videtur, qui collo nimis arcte constricto Observatur. Caeterum omnis syrignius arteri Osus quaque Vehementi corporis exercitatione augetur et ni fallor magis quam venosus, quem illo frequentiorem censuerim, cum syrigmus aequalis continuus pulsatorio longe
saepius accidat. A nimiis sanguinis in canali carotico ictibus sensationem de campanarum pulsatione, a sanguine in foramine jugulari specu et sacco Loweri, per tenuem tantum ossis lamellam a cavo tympani sejuncto nimis cumulato et commoto ideam ingentis fluminis praecipitantis, ve Imolendi ni aquatilis L ei dens rost derivat Wesener i. c. p. 11 . Casum stupendae in auris pulsationis e carotidis externae a neurysmate Itard narrat traite t. 2. p. 19. Uebers. S. 183.): et quando pulsatio tanta est, ut Vel ab adstantibus percipiatur, hanc semper ab arteriis os petrosum cingentibus atque ad hoc allidentibus oriri arbitror, non vero a Vasis organi internis, in quibus quidem frequentissima communis syrigini causa jacet. Nunquam tamen in his dila- taliones an eurysmaticas anatomia palliologica detexit; neque his ad Ossa allidentibus sonum
verum effici censeo, Sed potius nimio irritamento sanguineo in nervis acusticis soni quasi imaginem cieri. - Huc reserendae sunt omnes irritationes et congestiones, in toto capite vel in sola aure: inflamminationes e. g. a corporibus extraneis in meatum auris externum illapsis), apoplexia sanguinea, cordis Vitia, humorum in abdomine Stagnationes, crapula, morborum acutorum crises, metas lases, ulcera 'inveterata incaute Sanata, solita sanguinis profluvia suppressa haemorrhoides, menstrua cs. Itard traite Obs. 53), syphilis internas auris membranas aeque ac tunicam Schneiderianam aggredien S), catarrhus etc. Catarrhias admodum frequens est causa remota, qui tum congestionem erga aurem, tum partium relaxationem, tum tubae Eustachianae membranis tumidis Obstructionem, tum muci in aure secretionem provocans valde variam sonitui viam struit: et maxime quidem animadvertendae sunt relaxatio et congestiones, praesertim in syrigmo eatarrhali chronico; etenim vel in inveterato, quando nimia muci secretio et tubae Eustachianae Obstructio jam dudum evanuit, saepe ad vesperam calorem in aure auctam Obser Uavi, quocum statu haud raro Secretionis ceruminalis suppressio conjungitur.
Causae hucusque recensitae sonitum ciere vulgo putantur et erum, quo falsum ab ipso nervo pendentem) longe frequentiorem esse Itard contendit. Haec ulterior species admodum variabilis est: facit remissiones, interdum veras intermissiones e. g. durante dige-
19쪽
stione), modo hos modo illos sonos imitatur, aucto sanguinis erga caput aflluxu non crescit; quae omnia in sonitu non a nervis proficiscente omnino aliter vel minori in gradn reperiri solent. Nervi ratio diversa esse potest. 1) Auditus subtilitatem Oxyecoeam) jam Galenus et Averro es et Avicenna secutus ut videtur Alexandrum Trallianum cs. Mercurialis i. c. p. 162) inter syrignit causas recensent; quia facit ut isti soni e. g. sempiternae et solitae auris undulationes, Sanguinis in vasis motus), qui ob parvitatem sentiri non solent, audiantur. Haec causa Saepe adest in febribus acutis, ne OSis. 2) Nervi auditorii debilitas sonitum gignit eo modo, quo in Oculis virium exinanitio sensationem quasi coloris Bbleu mouranis vocati: Omnes impressiones sensuales obtunduntur, confunduntur; audit quidem auris sed non certos, distinctos sonos, manetque nihil nisi generalis sonos percipiendi sensatio i. e. sonitus: transitus est ab audiendo ad nihil audire. Haec causa agit ante mortem, ante Iipothymiam, ante surditatem nervosam, in quoquo universalis debili tatis statu e. g. in reconvalescentia, puerperio, post magna profluvia, post nimia animi stu dia, lucubrationes, excessus in Venere etc. In Persecta surditate nervosa syrigmus nunquam
33 Vehemens nervi acustici concussio, vel per gravem ictum vel magnum Sonum; plerumque uterque conjunctus est; etenim gravis quisque ictus sonum emcit et sonus admodum fortis tales ciet aeris motus ut corpus Vere concutiant, atque id ictus cum Vehementi Sono commune habet, quod uterque vi sua debilitante nervi ipsius vigorem asthonia indirecta)minuat, myringem lari et, congestiones passivas paret. Syrigmus post ictum analogon e St Seio tillarum perceptioni post ictum ad oculum. Forest l. c. p. 71. syriginum observa Vit in homine vertigini obnoxio qui tormentorum bellicorum ejaculationi propius adstiterat; et Pla ter l. c. p. 112) narrat: 'ex casu mulier aetate provecta in latus sinistrum, temporibus contra terram illisis, tinnitu aurium adeo perseverante laborabat ut illo sono exteriorem impediente nihil fere audiret. BD Nervi acustici irritatio consensualis et sensibilitas perversa). Haec origo est sonitus magnas capitis affectiones, dolorem faciei Fothergi Ilii cf. Franko adnot. ad Swan uber die Loliathranklieiten der Nerven p. 31.3 comitantis, insultus opilepticos praegre dientis. Maximus Vero aurium consensus cum ventriculo et intestinis existit cf. Ralin mirum inter caput et viscera abdominalia commercium. Goett. 1771. g. 20), atque hinc inter vermium intestinatium symptomata syrigmus ponitur, hinc Fr. Hos smann Medi c. consultat. Pars 1. dec. 3. obs. 4. p. 13 i) sonitum ab acida ventriculi colluvie derivat, hinc frequens illa hypochondrorum et hystericarum de Sonis non existentibus querela.
Prognosti. Nec de syrigmo tanquam signo in morbis, nec de syrigmo d7secoeae Vel surditatis sequela, sed de simplici tantum hic tractabitur. quo clarius causa cognoscitur et quo facilius removetur, eo tutius malum Curatur; Celsus levissimum eum sonitum censet, qui e gravedine est; pejorem, ubi ex morbo, capitisVelongis doloribus incidit; pessimum ubi magnis morbis venientibus, maximeque comitiali Pro -
20쪽
venit. Qui e destructione menisci in maxillae inferioris articulo siti nascitur, medelam fre- pienter omnem respuit, cum cartilagines nunquam recrescant; externa remedia unguenta aut somenta, sive emollientia Sive balsamica aut alia fuerint, incassum adhuc tentata sunt; forsitan interna antarthritica, antis corbutica etc. aliquid boni praestabunt. Syxigini e totius corporis vel capitis plethora etiam sanati saepe reveniunt; pertinacissimi sunt e locali aurium plethora profecti. Qui in morbis acuti S accidunt plerumque una cum morbo ipso evanescunt. - Ι tardomnem paracusin nonnisi Surditatis antecessorem spectat, et potissimum hoc Valet de syrigmo qui clivonicos morbos Supervenit; maximum cophoseos periculum habent sonitus e vera nervi auditorii exinanitione et debilitate; minimum, cujus fons est perversa nervorum sensibilitas e. g. in hypochondria; ut J. I. Rousseau horrendum syrigmum per triginta et plures annos sine ulla auditionis diminutione sustinuit. Surditas autem paratur ea re, quod sonus sempiteraus nervi senSibilitatem exhauriens ejus acumen obtundit, quomodo continuus nivis splendor Lapponum Visum habetat. In genere recens modo malum curatur, inveteratus Vol etiam e simplici catarrho natus saepenumero omnia remedia ludit: quid quod sunt etiam sonitus recentes contra Omnem medicinam obstinatissimi. Rhaetes quidem post decimum demum annum auditus assectiones diuturnitalis causa insanabiles censet: nobis vero multo minus temporis spatium jam sufficit; et sonitum qui per biennium duraverit rarissime curari jam Forest et Senneri monuerunt. Tamen non statim desperandnm est, quod hodiernorum otiatrorum Scylla et Charybdis videtur: Fabr. Hildanus observationes. Cent. 6. obs. 10.) syrigmum quatuOP annorum SanaVit, emeatu auditorio externo gryllum sorde inviscatum et tympano adglutinatum extrahens; idemque cent. 1. Obs. 4.) gravissimas auris totiusque corporis assectiones quae per Oeto.annos
duraverant eVaneScere ObservaVit, cum ex aure sinistra margaritam Vitream eximisset.
Curae experimentum saltem tunc quoque instituatur, quando sonitus surditatem insanabilem comitatur: etenim qui illum aufert etiam Surdissimo quoque levamen maximum praebet. Ubi syrigmi causa est auditio diminuta aut nimia, manifesta aliqua auris assectio, e. g. otitis, tubae Eustachii Vel meatus externi Vel myringis Vel tympani laesio), morbus aliquis universalis e. g. hypochondria): haec Secundum regulas generales tractentur. Duuerneysonitum acutum ab inflammatione, gravem a catarrho Venire, atque hanc ad normam curam dirigendam esse contendit: sed causas diligentius scruteris maxime est necessarium. Caeterum in cujusque Syrigini curatione duo stadia Observes; primum quaecunque sonum salsum in nerVO ciere Valeant TemoVeas, postea nerViam ad pristinum et justum vigorem reducas cf. FOrest): remedia ad Priorem sinem facientia interdum sola sufficiunt, sed qui his omissis statim ad roborantia Venit plerumque non juvat saepe nocet.
Quae ad priora pertinent, haec sunt: 1) Sanguinis missiones, ubicunque congestionis suspicio adsit indicatae. Si adest ple- thora universalis, Venaesectiones fiant in brachio vel pede, postea lilaudines applicentur ad anum, in mulieribus adhuc Vigentibus ad genitalia. Sic Itard Viduam quae anno aetatis trigesimo tertio uxorem juvenem 'qui us ait avec prodigalitu des dro iis de thymen; amiserat et