Observationes in Georgii Pisidae carmina historica : appendix metrica

92쪽

τεχυικὰς HeX. l678, τεχυικη ΑV. 292, τεχυικης AU. 48, τελvικοις A V. 170, τεχυικῖ, S 500, Suppl. IV 8, τεχυικῆς ΗρX. l019. 1552, τεχvίτη, Suppl. IV 9, τεχυιτις Hex. 905 λ). Quodsi in pedum solutorum strueturam inquiritur, saepissime tribrae hos offici vi domus initiis vocabulorum quattuor vel quinque syllabas complectentium, quod obviam fit

93쪽

Integro vocabulo sem0l tribrachys formatur in pede quarto πέλε μου P III 64), in mediam vocem omnes Syllabae semel in peste spe undo in eluduntur υἱο i, et et ίας HeX. 1 86), denique pedem solutum clausula no

Si in duo voeabusa tribraehys dispertitur, aut arsis tota aut at Si S Syllaba posterior initio vocis hyperdisyllabae continetur, thesin vero articulus το πάγιου P I 58 et τυ μ ετόπωρου Hex. 284: II p.) exprimit vel praepositio monosyllaba ξυ ἀκαταλ/πτοις Hex. 889: I p., - ἐυ ἀβάτοις Hox. 1692ot ξ, ἀτόν ω S 2IS: IV) vel praepositi an is disyllabae pars prior διὰ τέλους P HI II 6 sit παρὰ ρύσι, Hex. P 5. 1042: H), nee tamen trimetri desunt, ubi vostes pedem solutum compleXae non a rete inter se cohaereant, sicuti in pede primo: κλίμ α διατρίψας P II 25T, 6 σου ἀτευίζει H0X. 878,' , Sedundo: πέ, τε δυυάμ εις Suppl. I 1s, , , terti0: εἰδος, θυο μα Hex. l6Tl, λ θε βασιλικGς Suppl. 11 2 T. Ex tribus voeabulis tribrachys bis dona ponitur in pede tertio, ita

tamen ut priorem iii Si S moram articulus eum V Oee prOXimn eo neXu8

Quae tribrae hi eonformatio licentias quasdam Aeschylo et Sophoeli alienas praebet, eum Euripidis autem arte congruit in ), si duo primi pedis exempla κλίμα διατρίψας et ὁσου ἀτευίζει exeipias. Non cavet Euripides, quominus ex bi syllabo et initio sequentis voeabuli tribrachys constet in pede seu undo ei. ξπι τρισι Iphig. Aul. 116έ, παρὰ λόγου Bacch. 940, τί vet λόγου Ion. 931, quibuseum libuis διὰ τέλους et παρὰ ρύσιvContendere pOSsumus, sed in Versus introitu eo moediae propria est Pisidae ratio es. Aristophan. Equit. ll 59 ἄφες ἀπὸ et Αeharn. l023πό su; ἀπό ).

ὶ Hine P UI 6. ἐσπευδες αὐτὸυ εἰς π υλεμ civ οραρπάσαι defendi posse scf. Stud. p. 18) iudico, praesertim cum praeter Euripidem otiam Aesetiylus Pers. 332) et Sophocles O. R. 826) usum comprobent; falso enim vitiosum ann paestum πόλεμ6υ adgnoscit M. Ficus apud Hossbaclitum, Grie h. Metrili 'p. SA not. Rarior adeo tribrachi sorma in υἱοθεσίας oeeurrit, quam quidem Aeschylus plana repudiet, Sophocles semel in dramate satyrico se. 143, 1) admittat, bis Euripides Iphig. Taur. 1371, Jon. b4ὶ usurpet. Non offendebant in illa tribraelii forma Paulus Silentiarius et Agathias Scholasticus, qui in hexamotris Nonni artificia expresserant cf. Eephr. S. Eectos. Prooem. D 20 μαθὼυ παρῆλθες, ου δόρασι υ, υυκ ἀσπόσtu et Anth. Pal. IV 3, 24 καὶ συIκαταβαλεξυ καὶ συυ-

94쪽

Exomplis Euripideis, non item Aesetiyli et Sophoclis norma etiam

dactylorum eompositio explanatur. Nimirum uno Vocabulo pes solu

ssimul modiis longioris vocabuli syllabis exprimitur HeX. 1682 6περ συυ τeλι κος III p.), saepissime in duo vol tria vocabula dividitur hae lego

servata, ut numquam ultima daetyli syllaba vocis elausulam Oeeupet. Ad duo autem vocabula in pede primo ita spe utat, ut thesin articulus

Hox. 1561 καρχευος ἐλθὼυ ἐκ βυθού δ αλα et Ου primo adspectu coniectura κα8κίυος ἀυ ελθῶυ blanditur, sed procul dubio iam Pisidae temporibus aevi Byzantini voculatio invaluerat, quae quidem haesitationem Selioliastae ad Aristoph. Pae. 7 8 excitavit: ευ δε M αυztIράρω παροξύzουου εὐρου το Καρκί,ος 'ἴσως ouu συυέστειλεv αὐτό. Alioquin eodem Sensu ΠάIOυρυς poni poterat. attamen vulgatam memorinna disertum Etymologi ei Gudiani testimonium eorroborat p. 300, 19 sq. καρκίvυς ζMov θαλάσσιοw καρκίυος ἐλθὼvεκ βυθos θαλαττίου, quae glossa vitiata extat in Elym. Paris. apud Crnmerum Anecd. Paris. vol. IV p. 54, 17 ευθ' ἐκ βυθ65 θαλασσἰουὶ et in Elym. Laurent. apud Milterum, Melanges de litterature grecque p. 177, 24 καρῆυος ευθ' ἐκ βυθos θαλαττίου). Aliud mensurae illius exemplum in Pisida non suppotit. siquidom Hex. 82b θλί'ει με και δάκvει με καρκί, ου δίκη, et 1560 τους λυσσοδήκτους, τους δὲ καρκί, ου: ξέεt syllabaaneeps in censum venit. Contraria ratione Suppl. LIII s h κ onet κὴ πάρεστι Xρtσzος αξ rvη legitur, quamquam sal Sam mensuram seriptura siv Iivυς Ructor evitare poterat. Nec tamen Van. 107 σκηvης ἀδελ*η, συγγεvhς ἐυυπυ mu varietas συIIεvις toleranda est, quam ex L falso enotatam ferri posse Boissona de ad Anecd. Gr. vol. I p. 216 not. existimabat, nee magis epigramma poeta nostro indignum huc trahi debet, quod ex codice Paris. 1310 chartac. in 4', s. XV) f. 6A sub Pisidas nomine protraxit Boissonade Anecd. vol. II p. 457, post Boissonadum edidit Cougny, Anthol. Didot. vol. III p. 332

95쪽

φυλάττω, i κατέρας, Suppl. IV l08 αυάγκη, μ ε τ ο χετεύωv, α C 4υμυους π ο0ς επάI0υτ. . Quae tertii pedis licentia recurrit, si dactyli in tria voeabula dispertiti examinantur: in primo quidem pede duo monosyllaba eum eX0rdio quadrisyllabae vocis ea conditione copulantur, ut thesin praepositio vel articulus repraesentet P II 366 προς γὰρ

tertius vero pes et in eadem consormatione laxiorem nexum patitur otin compositione, ubi thesin vostis trisyllabao exitus, ars in monosyllabo neum proximi vocabuli initio exprimit cf. a) Ηe X. 221 π0ρ, τυ v si π0,

Extra cancellos compositionis ti Agicae anapaesti usus in Pisidae tri- motris ogreditur. Suilicet vocabuli polysyllabi initium anapaestus officit

Medias voeabuli longioris syllabas anapaestus ita eXplet, ut post arsin una syllaba restet in pede Secundo: θηρολετεῖσθαι sive θηροβολει σθαι Suppl. III l6 ,

tertio: quarto

quinto

96쪽

V0 eis exitus representatur

Integro voeabulo pes conformatur

Anapaestum duobus voeabulis eonformatum in pede primo articulus cum binis proximi voeabuli syllabis τὰ διαιρεθέυτα P II 58, τὐο 0 v α μ φιτερ0M S 56T) aut praepositio disyllaba cum articulo copulata ἐπι τω Η Ι 88, 1μετὰ τὴυ S 270) officit, in pede se eundo et quarto praepositio eum sequentis vocis initio coniuncta exprimit: II) διὰ πάυτ6, P I 48, καθ' fαυτοJ S 253, κατ' ἐν χυτὰ, P III 36l, μ ε τὰ πάυτο , Suppl. III 89; - IV) κατὰ πετρQv Hex. 40, μετὰ σαρκωτὀV HeX. 192 - nec tamen voeus laxius adstrictae exeluduntur hae lege Servata, ut in pede secundo ἀόριστος, si περ συυτέλικος HeX. 1682) et tertio σχη-μ ατι σν. o, ἐπαιvετης P V 262) voeabuli quadrisyllabi finis binaoque pro-

97쪽

ximi syllabae in Censum veniant, tu pede quarto ἁπαρξυ.pατ0 v, ευκτικὴ Hex. 1683ὶ longioris vovis exitum thesis, alterius exordium arsis Praestet. In tria voeabula soniel in pede Soeundo anapaestus direm litus est Hex. 1624 ἀστεῖα δέ πάυτα. Iam in pede primo f0rmas τὰ διαιρεδευτα et τὀ συυχμ. φῆτε80vfrustra apud tragi eos quaeras, de reliquis pedibus in universum Sollertissima Elmflui observatio valet, qui tantummodo una paesto S nominum propriorum syllabis essest tos suspieiono vadaro monuit i), unde comoediae legibus Pisidae rationem metri eam adcommodatam es Se perSpissimuS, quRSoptime C. Borni ardii lib0llus do in eisionibus anapaesti in trimetro Comi eo Graecorum' Aeta societatis philol. Lipsi sensis vol. I-l8TI p. 245sq enucleavit. Quin etiam licentiae modum poeta noster exceSSit, quandoquidem e0micis os sensioni est oonformatio σχη 'χτι I g. O V h π α ι Vῖτης

in pede terti0 eL Bern hardi p. 246 sq.) neque in pede quart0, cum

caesura Semi quinaria versus non sit disti nutus, anapaesti in eisio ἁπαρέμ.-9ατον, ευκτικlv admittitur sibi d. p. 272 sqq.). Nec tamen facile eo adducor, ut He X. 1683 pro spurio habeam ), P II 262 αὶ υετης requiritu distem δ), praesertim eum alteram licentiam bis Paulus Silonitarus osterat Eephr. S. Euel. Prooem. I' 63 ἐπει δi μ ετ λθε, παρέσχες 0iςύπηκιοις et II l εἰ y iv πρυς αλλο θίχτρ0, 6 μῆς συγκαλῖιν. Haud ita frequentes sunt solutiones bis terve in singulis trimetris adhibita . Ad primum quidem bini anapaesti extant in pede primo et seeundo H I 88 ἐπι τω κατακλυσμ ω Νοορξου γρουρουμ iuη9 et S 567 τὰ συvαμ φιτερου γὰρ οὐδiv 'ττου ' δύω, in tertio et quarto HeX. l683 0ριστικὴV, ἀπ α ρ i y p ατ 0v, ευκτικὴ v πλέου, in Secundo et quint0 S 253και πGς καθ' εχυ τού μυῆλλου ἀστρολογεῖ, θέλεις. Tribraehys II p. semel eum dactylo III p.) coniungitur P II 284 κχι τυυ παρανάτη v παραβαλῶ, πλασμ O itum ε), anapaestum in quarto pede comitem adsui fuit dactylus pedis primi S 66I τ hv ἰδιότητχ τωv φύσεω, ἀσυγχύτως. Deinde

duo oeeurrunt trimetri, qui tres offerant solutiones consociatas, Sollicet

παρατατικις , π α ρ α κ ὀ ί μ ὀv0ς. Praeterea observandum est Velocem tribraehorum eursum eum spondeorum gravitate ita eo inmisceri, ut numquam trimetur iambis puris ) Edinburgh revisis 181l n. XXXVII p. 65.

98쪽

29 14 constans evadat; etenim tribraehyn in pede primo spondeus excipit in tertio set quinto Hex. 878, in tertio P II 3 l4. 25T, Hex. 889, in quinto S 544, tribrachyn pedis secundi spondeus Oomitatur in primo,

tertio, quinto P II 33. 333, Hex. 284. 4lb. 670. T36. 775. 1042, S 311, Suppl. I ll, IV 86, 1r. 95. 13l, in primo et tertio P ΙΙ 165, III 176,Hρx. 438. 448. 449. 620. 1786, S 169, Suppl. LXXXIV 2, fr. 5, in primo et quinto P ΙI 284 λ), in tertio et quinto S 659, Suppl. II 65, in tertio P I 58, Suppl. LXV 3, pedis tertii tribrael lys spondeos adsciscit in primo et quinto Hex. 16 l, in primo P II 19, Suppl. II 3. 27, tribracho pedis quarti spondei opp0nuntur in primo, tertio, quinto

P ΙΙ 1 P0. 340, H I l32, ΙΙ 29, Heg. 1692, Suppl. X 1, in primo et tortio P III 351, in tertio et quinto P I li4, HI 206, S 218, in primo et quinto S 65, in primo P III 64, in quinto P III 456, Αv. 457.

Omnino Pisides studiose contendit, ut spondei pedum iambi eorum pernicitatem tardent δ), quod etiam in versibus observore lieet, ubi da- etyli et anapaesti irrationales iamborum vicem implent. Daetylus ipse eum longam thesin invehat, non mirum est S 297.

66l, Suppl. LXV ΙΙ 2 daetylis pedis primi subiungi iambos in tertio

et quinto, pedis tertii dactylum eonsociari eum iambis in primo et quinto Hex. 22 l. 452, saepius tamen inSuper Spondei S VerSus temperatur: nimirum dactylum pedis primi excipiunt spondei in tertio set quinto

P II 315 III 45, Hex. 55. 293. 739. 1909, Suppl. I l03, in tertio P II 366, Suppl. LXXIX 3, in quinto Hex. 189. 1851, Suppl. III 40, dactylis pedis tertii adnectuntur spondei in primo et quinto P I IT, II 284. 307, ΙΙΙ 94. 328, A v. 422, Η Ι l00, II 136. 141, Hex. 141l, S l84. 626, Suppl. IV 108'), in primo P I 159, III 379, Hex. 1237, Stippi. C 4 -), in quinto Hex. 888.

Eadem ratione eum thesis duabus syllabis expressa primo adspeetulongam adaequet, puri lumbi post anapaestum pedi primi oecurrunt in pede tertio et quinto S 270. 347, post anapaestum pedis tertii in primo et quinto S 567 β), p0st anapaestum pedis quarti in primo, tertio, quinto Hex. 233' , sed nihilominus frequentior sponde0rum est adspersio: ita' Aecedit dactylus in pede tertio.' Hinc in pedum computatione ante mutam cum liquida sempΘr syllabam productam adgnoscere malui. Ηex. 1680 spondeus in primo, anapaestus in quinto pede adiungitur. ) Hsx. 1682 praeter dactylum anapaestus in pede primo comparet.' Hox. 1682 thssin productam praetor anapaestum in peds secundo stiam tertii pedis dactylus praestat: ad anapaestum pedis tertii iambi in primo et quinto accedunt Hex. 1683, sed simul anapaestum in quarto habes. ') S 661 anapaesto quarti pedis consociatur dactylus in primo.

99쪽

que anapaestum pedis primi spondeus exeipit in tertio et quinto P ΙΠ

anapaestum pedis secundi Spondei comitantur in primo, tertio, quinto

Suppl. III 16. Anapaestus pedis tertii spondeum recipit in primo et

quinto P II 262, in primo Suppl. XXXIX 2. Ad anapaestum pedis quarti Spondei pertinent in primo, tertio, quinto P l Tl. 234, II 30.49. 99. 280, III 235. 236. 328, H Ι 226, II l 20; H0x. 40. 850. 944. 1142. 16TO, S l0. 38. 308, Suppl. II 43. 104 sive 92), IV 42 epigr. in not. ad Suppl. XXXVI, fr. IIT '), in primo sit tertio P I 80, III 362, H I 229, Hex. 339, Suppl. III 5, IV 54, fr. 64, in primo et quinto P II 336, Hox. T2 T. 16 2, S 29 l. 6ll. 612, in tortio et quinto P I l36, Av. 495, H I 16, II 194, Hex. 192. 706. 82l. 961, Van. 98, Suppl. II 44, III 4, XLVI 6, si . l8, in tertio P II 3LT, H II 49, Heg. 1478. IT 84, S 85, Suppl. II 30, XLV 1 q), in quinto Hex. 1ll4. Anapaestum pedis quinti sp0ndei comitantur in prim0 et tertio Hex. 132l, S 253 ij, in primo S 629.

Quas leges temporibus ita dividere, ut gradus et quasi processus pangendi cognoscantur, paulo dissigilius est; facilius virtutis poeti eae initia ac pr0gressiones persequi liget, si pes ultimus in deliberationem eadit. Artis enim velut quaedam educatio conspicua fit, quandoquidem pro

Τ) Praeterea anapaestus pedis seeundi in censum venit. ) Adds S 253, ubi praeter spondeos in primo et tertio pede anapaestuS in quinto legitur, et Η Ι 88, quo loco anapaestus in pedo primo, spondei in tertio et

quinto usurpantur. δ) Hex. 1682 cum anapaesto alter anapaestus in primo et dactylus in tertio pede copulantur.

φὶ S 567 anapaestus est in pede primo.', Spondsium in primo, dactylum in tertio, annpaestum in quinto pede Suppe ditat Hex. 1680. q) Anapaestus in tertio pede occurrit Hex. l683. Aecedit anapaestus pedis secundi. Spondeus in primo et dactylus in tertio pede eum anapaesto pedis quarti conectuntur Hex. 1680. Facit hue etiam versusIλώτzης κολαστὴρ υμμα πραύvo o v πέλει, simodo recte Georgidae lectio ἄIρυπvo emondata est Stud. p. 184 n. 3. Ceterum Georgidae liber Athous nune inter codices Parisinos Suppl. Gr. 1246ὶ extat cf. H. Omont, manuferiis recomment Moutes nil nds du

100쪽

aetatis grii dii versus evanescunt, qui Sexti pedis ars in aecentu distinetam

223 πχυ, 33l ἀεί, - sed parvo temporis intervallo interio elo licentiae termini tam anguste coercentur, ut a. 62 e es. Wioner Studion' XIIIp. 44) Suppl. IV trimetris l68 constans exemplis prorsus eareat, a. 626

liaud ita multo post se Hex. 188 I sqq.) amplissimum poema de He-Xaemero l9l0 vv. apud Quo retum, 1894 in editiono Hereberiana) tantummodo V. 560 rationem illam adgnoseere videatur g), eodemque fere temp0re ef S 56 sqq. 74 sqq. 706 sqq. cl. Drape yrone, l' em pereur Usiruelius p. 30l sqq. 726 versus contra Severum uni eum locum V. 482άυθρωπος Au τέλειος, ἐυτελὴς Θεὰς suppeditent, ubi Dei notio ad nomen proprium Proxime nesse dens tu Stam Exeusationem adfert' . Quae eum ita sint, adultum Pisidae artem R, Van. , Suppl. I produnt, ubi nulla eiusdem generis ligentia comparet, Versi fientionis rudimenta parva quaedam epigrammata hisee in dieiis denudant: Suppl. LXV 3 6 του Ζαχαρίχv της ἀτεκυίας ἀρείς, LXXVII l γλ ώσσαις τελῖιοι τούς ἀποστιλους πυρῆς,