Plautina

3쪽

96 Plauti Asinaria.

Ρlautum poetam intor comoediarum scriptores Romanorum e primum obtinere locum hodie plerique facile conuodont. Sod quantum in torost intor nimiam illam Woisii admirationsem et nostrae aetatis judicium. Illo enim omnia, quas non poterant probari Vel potius, quaΘ ipsi displicebant, s poetae fabulis siclobat atquo adso totas comoodias ab eo abjudicabat. NOS Vero eX juStiore atquo accuratioro fabularum contemplatione justiorem atque accuratiorem Ρlauti artisque Ρlautinas ropporimus imaginom. Atque roVera non Solum bonum Homerum, Sed etiam comicum Romanum intordum dormiro jam nominom negare arbitror. Multa Sino menda emendata egregia illa Plautinarum 1abularum oditions, quam Ritschelio et ejus diScipulis debemus, evanuerunt, multa voro ita domum apparuerunt. Atque etiamSi poetae Omnia condonamVS, quae retractatoribus, histrionibus, intorpolatoribus, scribis denique tribui POSSUnt, SatiS multa tamen in unaquaquo foro fabularum rostant, quas uni poetae ipsi adscribendac Sunt. Quam rem post Epidicum, Posnulum, Rudontem, surculionsem aliis locis a me tractatas nova fabula percensenda jam SseetemuS. Inter fabulas Ρlautinas, quas nunc habomus, Asinariam non ita excellere ΠΟΠ negnVerim. Attamen in hac quoquo fabula tractanda atquo porscrutanda satis multa, quae ad dijudicandam artem poetae alicujus momenti Sunt, inveniemUS. Quae fabula quamquam primo obtutu nobis simplex atque plana Videt eSSe, moX tamen, Si argumentum atque singulos rius actus majore dilig0ntia Studioque inspiciemus, nonia pauca offendemuS, quae Serupulum nobi S moVere POSSUΠt. Atque in hac quoquo fabula tam simplici hominos docti ansam nacti osso sibi visi Sunt, qua fabulam contaminatam osso domonstrarent. Alii do into olationibus ac do retractatione cogitavorunt. Quas quidom remedia non equidem omnino reicio nequo recUSO, Sed praeterea ipsum Ρlautum, ut foro in coloris fabulis omnibus, complura in se admiSiSSΘη mea quidem sententia negari non potest.

4쪽

Sod priusquam ad has disquiSitiones accuratius accedamUS, argumentum fabulae brovisoroxponondum est. Soena agitur Atheni S, cf. V. 492 Athenis , 793 hAttica lingua , qua in urbs Argyrippus, filius Demaeneti Senatoris cf. V. 871), qui antea mercaturas se dodorat atquo bona sibi paravorat cf. V. 135 senam in mari repperi se . . . Seil. bona), Visa Philaenio morotrico

vitam suam prorsuS Statim commutaVit. Cum matre lena, cui Cleaeretas nomen ost Dodus

componit cf. v. 171 dedi equidem quod mecum egisti ), Solam amicam colit atque, quas possidos, si matrique donat. Sed Statim pecunia ita consumpta a Clea0rota sextruditur otoxcluditur. Frustra matris mortem eis oStendit et, ut V. 529 audimus, so tunc amicam divisomfacturum esso pollicetur. Lena adulescentem ex aedibuS eicit atque filiam cum so colloqui etiam votat. Itaque cum amore atque dolore percituS de Vita jam deSperet, totam rem cum patro, Demaeneto Sene, Communioni. IS Vero, quamquam ΠΟΠ patres ut consusvorunt filii

animum improbat, sod ad Sui ipsius patris, Stratonis, eXemplum filio obsequi atque succurrors cupit, ipso eum nullo modo poteSt adjuVare. Nam quidquid possederat, tam facili Ioviquo vita vid stur jampridom dilapidavisse. Optimo, ut tunc temporis et Videbatur, romedio ogostati

Suae succurrit. Disitem UXorem duXit, hargentum accepi, dote imperium Vondidi v. 87. Quamquam rovera no id quidem adeptus HSt. UXor enim Artemona rom familiarsem pordotalem SerVum, Sauream atrienSem, curat neque ipsi marito, neque filio nimis indulgos. cf. v. 78 hfilium arte contonioque habet. Tamen beneVole consolatur filium pater siquo, quamquam, quomodo id fieri possit, prorsus ignorat, auXilium Suum promittit. Neque Voro deest adul0sconti utilior adjutor, ut in ceteris comoediis, sorvum dico callidum. Immo duos hac in fabula habomus, Libanum et Loonidam. Hi Servi jam pridem Socii Argyrippi fu0rant, cf. V. 270 sequando mecum pariter potant, pariter Scortari Solent. μItaqu0 Domaonotus filium consolatus alterum SerVum, Libanum, e domo QVOeatum adulosostiti statim viginti minas, quas Cleaeretae Sol Vat, comparare jubet, SiVe UXOre, SiVeatriensi d0fraudato. Suum ipse auxilium atque sorvis impunitassem promittit. Sod nihil roporifcallidissimus illo sorvus. Soquitur difficilius osso matronam d0fraudaro quam aliis in fabulis

Sovoros illos atque Suspiciosos sonos. Tum forte fortuna facilis Servis obicitur pra0da. Saurea enim illo, Artemonas atriensis, mercatori Pollaseo asinos Arcadicos viginti minis Vondiderat. Pecuniam, quam non Statim SolVerat, iS per aduleScentem quendam, Cui Saurea notus non eSt, Athonas mittit. Is apud tonsorem, antequam mandatum effecit, in altorum Servum, Leonidam incidit. Callidissimo is oblata occasione usus Se Sauroam esse simulat, ut viginti illas minaS, quas affert advena, quibuS jam opuS eSt Argyrippo, atriensis nomino uccipiat. Sed unum obstat. Adulescotis senim Pellaeus so ignoto homini pecuniam traditurum esse negat. Sauream non novit, Sed Demaenetum dominum. Itaque tantum hoc prassonte atque jubente Sepecuniam Soluturum eSSe pronuntiat. Statim igitur Servus Se dominum arcessiturum atque cum eo domi praesto futurum esse promittit. Itaqua Leonidas morcators intorsa in balnea progre8So domum properat, ut domino, quid egerit, nuntiet. Neque Vero primo hunc ipSum, Sed Libanum et Argyrippum roquirit atque Servum reVera ante domum modo a foro reVerSum

5쪽

invonit. A quo Senem etiam apud forum esse certior factus adventum mercatoris, Suam fraudom aporis. Probato dolo, consilio habito, auxilio Libani promisso ad liserum in forum contondit. Rotinos advenientsem Pellaseum atquo oblectat Libanus et Sauream revera fuisse, quom illo apud tonsorem convenerit, affirmat. Jam redit LeonidaS Solus, postquam Senem do fraudo cortiorem fecit. Sed cum dominum non socum ducat, iterum frustra Pollaseo porsuadere studet, ut pecuniam Sibi absente Demaenoto Solvat. Is iterum ac saepius Soprassonto tantum domino homini ignoto viginti illas minas traditurum osso assoverat. Deniquo post longiorem altercationem atque conViolum Servus adVenam in forum ad Demaenotum porducit, ubi hoc praeSente atque jubente pecuniam tandem nanciscitur Loonida. Qui triumphans domum reVersus cum Libano ad Argyrippum jam eSt profecturus, cum aduleScens una cum Philaenio se domo lenae flens atquo lamontans prodit. Post multas ambages atquo longior0m irrisionem amantium tradunt sorvi viginti illas minas Sed ita, ut Argyrippus patri conam os noct0m Philaonii concodat. Jam intravit Demasenotus furtim domum Cloaserotas, quo nune etiam adulescens eum amica laetis animiS Se eon1erunt, ut conviVium colebrent. Soro advenit cum parasito suo Diabolus adulescenS, riVali S Argyrippi, Syngrapho conScripto, in quo viginti minis sibi operam Philaenii per totum annum stipulatur. Conspecto is convi Vioso devictum esse dolens atque deSperans per paraSitum Suum rem Omnem Artemonae matronae nuntiat. Accurrit eum parasito matrona atque maritum sevorissimis Verbis CaStigat, castigatum domum suam abducit. Romanent laetantses tali sexitu Argyrippus si Philaenium. En fabulae argumentum, turpissimum vitas illius astatis exomplum. Qualis filius est, talis etiam pater et est et fuit, talem jam antea avum fuisse VV. 68 sqq. audimus. Sed jam SpectemuS, quomodo poeta has res per Singulas Soenas composuerit os distribuerit. Ρrologus non est Vero Ρlautinus, neque omnino quidquam eX eo praeter nomen atque auctorem Graecae comoedias lueramur. Initio fabulao prodount Demasenetus Senex atqu0 Libanus servus. AnXio hic o domino quaerit, quare e domo eVocetur, quo ducatur. Nam conscientia Scelerum et fraudum suarum sollicitus, ne in carcerem, in piStrinum deiciatur, metuit. Etiam V. 51 postquam sonoX jam do roticentia servi, do filio so locuturum esso indicavit, Libanus timorem suum significat: D Quid istuc novi ost 3 hDomiror, quid sit, et quo eVadat, sum in metu. Tum a Sene confirmatus Argyrippo eo ipso die Viginti minis opuS eSSe cognoscit. Quam Summam adjuVanto altero servo Loonida aduloseonti compararo jubetur. Auxilium Suum ipse Demaenetus servis atquo impunitalom pollicotur. Sonox in forum ad Archibulum argentarium se contendero dicit, eodem SerVus oum antecedit. Scena Secunda Argyrippus Volismontissimis conviciis ex aedibus Cleaeretas Hoctus et lenam et filiam persequitur, sua in fas morita exponit, gravissimas minas addit. Jam Scena tertia accedit Cloaserota ad adulescontom, quorsutom illudit, so dolandit. Simulatquo audiVit non prorsus periisse Argyrippum, sed etiam sup0rosso pecuniam, aliquantum se demittit

6쪽

atquo cum so stipulatur filiam viginti minis Solutis totum annum illius futuram esse. Argyrippus patriS promiSSi S atque at illo neglecti S - neque majorem in SorVi S Spem Videtur collocare -- ad forum Se pergere dicit, ubi illam Summam mutuo aut faenoro sibi comparet. Actus secundi Scena prima Libanus a foro redit, ubi so in otio dormitasso dicit. Nihil adhuc invonit consilii, id tantum anisa a domino monitus constituit Sauream atriensem osso dofraudandum. Sed jam adest auxilium. Scona enim Ssecunda accurrit Leonida, alter Servus, optio Libani, qui deinde jam priores partes suscipit. occasionem lopidissimam pecuniae domino comparandae oblatam eSSe nuntiat. IS quoque negotium atque inopiam Argyrippi nihil curans otiose in tonstrina sed orat, cum adulescens Peliasus intervenit

Demaenetum et Sauream quaerens. CallidissimuS SerVUS Statim perSpecta OceaSione USUS SQ ipsum Sauream illum atriensem esse simulat; sed ut nimis cauto adVonae satisfaciat, cogitur polliceri so dominum Demaenetum adducturum et una cum eo domi praesto futurum eSSe,

ubi pecuniam accipiat. Auxilium suum promittit Libanus et jam appropinquante Pellaeo ad Domaonotum in forum contendit Loonida. Advonam accipit Libanus Et domum intraro prohibet. Personam Leonidase pro Sauroa describit seumque revera ad tonsorem ivisse affirmat. Sino Domaoneto reversus Loonida denuo adjuvante Libano atriensem agit, Sed mercator prudens nihilo minus, id quod promiserat Servus, ipsum dominum adduci postulat. Post longam contentionsem atquo jurgium tandom Leonida mercatorem secum in forum ad

dominum, quocum interea rem communionVerat, abducit.

Actus tortii scotia prima Cloaoreta filiam incropat, quod Argyrippum relinquere nolit p recantem et querentem domum intraro jubet. Ipsa corto sequitur filiam, sed post hunc VerSum non jam prodit in Scenam, neque quidquam de ea postea audimuS. Seona Secunda Libanus Leonidae fraude perfecta arrepta pocunia gratulatur. Robus secundis freti atque olati intor so por jocum illudunt atque altercantur. Tum Argyrippum cum amica e domo

Cleneretae eXeuntem conspiciunt. Non obfomporavorat Philaenium matri, Sod amatorem ab illa excluSum denuo domum receperat. Cloaorosa autom eum domum iro jussit. Minatur aduleSeons Se Sibi manuS illaturum esso, una cum eo lamontatur amica atque flens flentem complectitur. E composito tum servi dominum os amicam ejus illudunt, Sed postremo condiciono patris palofacta viginti illas minas aduloseonti tradunt. Abeunt SerVi, Argyrippus cum Ρhilaonio domum Cloaorotas intrant, ubi Domaonotum conVeniant, pecuniam lentae Sol Vant, epulaS celebrent. Ita dolus perpetratus, pecunia oXpugnata, amica aduleSeenti recuperatis QSt. Jam id unum restat, ut sonox improbus morita posena afficiatur. Actus igitur quarti scon a prima novas porsonae prodeunt: DiaboluS aduleSeeΠS,ri Valis Argyrippi, cum parasito suo. Rocitat is domino Syngraphum, quem pro eo ConSCrisSit, ut Ρhilaonium por totum annum Diabolo Soli operam Suam naVet, prorSUS eodem modo, quo Argyrippum, Si pecunia affuissos, acturum fuisso putabimus. Sed soro advoniunt illi set con- Specto convivio irati statim rocurrunt. Totam rem Artemonae patefacere conStituunt. Mirum

7쪽

in modum paraSitHS, ne matrona magis amore meretricis atque odio rivalis id fiori existimos, Diaboli loco morem arcessit, ut Demaenetiam UlciScatur. Actus quinti Scena prima conVirium ipsum videmus, adulescentem non satis laetum

illudit si simul consolatur pator. Scona focunda jam apparet Artemona cum Diaboli parasito atque, 90Stquam per aliquod tempus ipsa nefarium facinus vidit atque audivit, irrumpit, Severo conVicio effuso maritum domum abducit. Remanet victor et patris et aemuli Argyrippus quasi re bene gesta cum laeta amica. Jam in fin0 1abulae grex neque noVum neque mirum accidisse jactat, unumquemque tam lepida occasiono oblata idem facturum esso. Haec omnia, si obiter tantum fabulam logimus, satis arto et apte inter se ridentur cohaerere, eXcepto fortaSSe quarto actu, quamquam hic quoque in eis quae antecedunt, aliquomodo praeparatus et indicatus est. Qua do ro infra diligentius dicendum ost. Sod si accuratius singulaS fabulae partes perSerutamur, plura atque graViora nobiS apparebunt. Αο primum quidem nostro jure quaeremus, quomodo prima Scena, quae quidem, Si Solam SpectamuS, admodum placet, cum eis, quae aliis fabulao locis de condiciono sonis, aduleScentiS, Semorum, comperimuS, componi possit. Cur Libanus, cum a Demaeneto e domo educitur, timet, ne ad pistrinum deiciatur 3 Summo studio, Summa graVitate, quam remno tunc quidem solitis jocis prorsus abstinet, dominum interrogat atqu0 Demaeneto nihil

etiam certi reSpondente V. 51 sequo evadat, sum in metu metum nondum esse deminutum prodit. Postquam autem Senex Suum animum si ostendit, Summa cum procacitate Se dehinc neminem metuere, ne ipsum quidem dominum magni facere aSSeverat. Sequitur eum reVera antea dominum metuisse, pistrinum revera animo praevidisse. Sed ad initium Scenae redeamuS.

Qua iS aDXie servus dominum interrogavoris, nihil rosponsi accepit. Immo Statim mutantur partes, et qui modo interrogabatur, SeneX jam ex sorvo se quaesiturum osse dicit. V. 44hredde operam mihi, quasi ipse Servo interroganti plano satisiecerit, interrogat, Sed ea tantum, quae ipse jam optime Scit. Neque vero Servum omnino quaerendi QRUSa HVΟURVerat, nam tandem, poStquam animum Suum Servo ostendit, pecuniam, qua Argyrippo eo ipso die opus sit, confici et adulescenti tradi imperat, altoro servo Loonida adjutore adscito. Tum Libanus V. 105 Sq. D . . . . Si forte in insidias dovonoro , ΤΠΠ redimeS me, Si me hostes intorcoporint 30 auxilium domini atque impunitat0m sibi stipulatur. Hass0runt viri docti in hac re, cum ΠΟΠ pater, Sed mater timenda sit, quid ita lucraturum fuisso sorvum judicandum sit. Sod id meo quidem judicio immerito focerunt. Nam prorsus sufficere potest SerVo. Si SeneX fraude sat acta Coram uXore So jussisse profit0bitur. Magis mirum est, quod Libanum hoc loco Senis animum penitus ignorare Videmus. Qui Scrupulus etiam augetur, Si alterum SerVum, Leonidam, antequam VV. 362-6 a Libano edoctus est, multo melius totam rem perSpicere et jam pridem pei SpeXiSSe animum advortimus. Nam dissertis vorbis is dicit v. 283

8쪽

hΑdeo ut notatem ambo ambobus nobis sint obnoxii. ,,NOStro doVincti boneficio. st si cum Gostgiana oditions Niemsyori accipimus conjecturam, V. 280: hEros in obsidion linquet pro serum codicum, idem demonstrat. Neque ullo Verbo, eum Demaseneto ad fraudem perpetrandam opus esse reputat, de ejus auxilio Videtur dubitaro. Do Libano automLeonidam jam V. 270: hQuando mecum pariter potant, pariter Scortari solent, hHanc quidem quam nanctus praedam pariter cum illis partiam. audivimus loqui, scilicet adulescentem cum servis artissima Vitae consuetudine conjungi. Quas cum ita sint, vix videtur Verisimilo eSSe, quod alter Seros Seiat, alterum neSeire. Totum consilium jam invenit Leonidas, V. 352: hDico med esse atriensem, V. 356: hEgomo diXi orum adducturum et me domi prassio foro. Quid igitur sibi vult v. 358 hQuid nunc consili captandum censes 30 SuperVacanea atquo inutilia sunt, quae Sequuntur, Verba Libani. Immo quas versu 360 sq. dicit:

senam Si illo argentum prius hHospes huc affert, continuo nos ambo oXolusi sumus.

Voritati repugnant. Nam ut mittam, quod jam Langonus sos Studia Plautina pp. 101-3)monuit, tam longaS ambages non in locum quadrare, quin etiam perieulum augere, TeVera hospos advenit, affert argentum, sed servi nihilo minus oum decipiunt atquo sonis auxilio pecuniam eripiunt. Haec omnia nimis diu, nimis Securo aguntur, quasi omnino Verendum non Sit, ne Artemona, ne Saurea, alii Sivo sorvi sivo libori homines intorvoniant. Sod per totas has duaS Seenas, Secundam atque quartam dico aetus seeundi, meris nugis atque ineptiis tompus terunt serri et Soli et postea coram moroators, quin etiam eum hoc, quem beneVOlum os propitium fiori summo opere intererat, rixari atquo ei maledicero non Verentur. Sed haec, ut similia in aliis como0diis comicas lovitati, dolectationi spoctatorum condonanda Sunt. Aolicsat hoc loco statim aliud riusmodi oY0mplum ox ultima scena afferre, ubi neque animo Domasnoti neque toti rerum condicioni congruunt, quas legimus senis Verba: V. 935: hNon licet manere, cena coquitur, dum cenem modo γ

V. 939: se jubon hanc hinc abscodoro3 Quomodo Vero noVit Domaonotus jam prima scona primi actus filio viginti minis Hoipso die opus oss03 Recto in hac ro Muroti sagacitas gravom poetae errorem deprehendit. Nam ipse Argyrippus tertia demum ejusdsm actus scona tot minas a lena postulari audit, cum initio per irrisionem etiam duo talenta poposcissos. Atquo manifestum fit eam cum alio quoque de Vendenda Ρhilaenii opera agore, cum addat V. 231: ,,Atque ea lege, Si alius ad mo prius attulerit, tu valo. Nomen Vera aemuli Argyrippo non prodit, quamquam id ipsum amatorem etiam acrius incitaturum fuisse apparet. Atquo r0vora adust a semulus Argyrippi, Diabolus adulescens. Sed do eo in tortia domum tortii actus scona Argyrippus per ipsam, ut videtur, Philaenium

cortior factus sorvis exponit:

9쪽

TV. 633: ,, Argenti Viginti minas med ad mortem appulerunt, Quas hodie aduloscones Diabolus ipsi daturus dixit,

Ut hanc ne quoquam mitteret nisi ad se hunc annum totum. Frustra Gopportus alii hunc Scrupulum removere sunt conati. Diabolus Vero novit Argyrippum, novit Demaenotum, novit Artemonam. Mirum in modum parasitus adulescenti, ne ipso matronae Scelus Demaeneti nuntiet, persuadet V. 820: hEgo Sio faciundum censeo: ms honestiust Quam te palam hanc rem facere, ne illa existumst DA OriS CauSa percitum id focisso to seMagis quam Sua causa. Quid id Artomonae intorest, qua de causa res dotogatur, qui Vero Diabolum Sua caUSa SeeJUS

viri passiacoro sibi persuadebit 3 Commonsi mo hic locus alterius, de quo jam antea ScripSeram; cf. ,Miscellanea philologa p. 13. Epidici enim 274 288 oodsm modo do causissius voris sius fictis agendi dubitatio movotur. Roditus autem adulsescentis ad Philaonium nullo modo dubitationem movere poteSt. Nam postquam is 6. 233 sqq. Cleaeretae Se non omnino jam periisse, Sed habere etiam, undeviginti illas minas, quaS poposcerit, pro annua amicae opera ei det, dirit; o. 245 Sqq. Se ad forum iturum esse, ut hanc pecuniam mutuo faenoreVe Sibi comparet, ille quidem pronuntiavit. Nam merito do patris auxilio, do servorum dolis, ut est res familiaris comparata, dubitat. Sod in foro nihil sum impotrasso st lonas III 1 filiam increpantis et ipsius adules- contis vorba III 3 cum amica querontis atquo lamentantis Satis declarant. De Servorum autem opora aliquid certo eum etiam tum Sperasse V. 648 audimus: , ecquid est salutis 3 Satio cum sorvis so dis ipso nihil videtur egisse, Sed patrem eos conuonturum filiumque adjuvari imperaturum fuisse Scit. Quid vero mirum, quod Demaenetus non statim ab initio conam si noct0m Philaonii popoSeerit, cum nondum, quid ipSe opis in comparanda pecunia afferre possit, praeviderit. Sed ubi primum domini jussu pecunia mercatori erepta est, hanc condicionem una eum Viginti illis minis por Loonidam ad filium perferendam curat. Neque in eo haerendum est, quod Diabolus pocuniam ab ipso Domaoneto ad amicam delatam esso opinatur. Nam auctor Certe pecuniae Solvendas revera fuit son0X, neque tam brevi tempore Diabolus totam rompotest perSpicere aut omnino, quomodo pecuniam nacti Sint adVersarii, indagare. Majorem

autom Plauti lovitatom in so mihi videor doprohondisso, quod IV 2 Diabolum vv. 812-815

omnia, quae demum actu quinto audimuS, praeoccupantem facit. Confer quaeSO Cum GUSVerbis l. c. VV. 870-874 et 884-889. Non solum quas revera facta Sunt, Sed etiam quae futura erant, quae SeneX Coram Sola uxore dicere solebat, Scit atque Summa cum malevolentia itito rotatur atque etiam aliget. Rusdem praeoccupationis exemplum, Vol potius mirum ConSenSUm aduleSeentium Scenis tertia actus primi ot quarti actus prima intor so comparatis inVeniemUS. Nam quae

10쪽

DiabolUS parasitum Suum conscriboro jusserat, sermone Argyrippi et Cleaeretae jam sunt indicata et partim quidem ad Vorbum oXprossa. Ita syngraphus V. 238 et 745, leges 234 et 746, perpetuom annum hunc 235 hunc annum totum V. 754, nec quemquam . . . alium 236 neque eum quiquam ali 0 754. Verba quoque matronae V. 871, Elam etiam hominem aut in senatu daro opseram aut cluentibus aliquo modo respondent verbis Libani 599 600. Quod ad v. 405 6 attinos, quos otiam editio Goetziana mercatori tribuit, mea qui dom sontuntia in hunc non quadrant. Etenim ni S arte eis reSpondent, quae Leonidas o. 37 1 380 cum Libano ogit of rovora postea perficit. Mercatori autem nihil causae est, quod So Vapulaturum esse di Vinet. ReStat etiam, ut do hac sostia addam non intollegi posse, quid adulescens ille Peliaeus Sibi Volit. Cum puero ad Domasnoti nodos accedit, puerum Sauream eVocare jubet. A Libano retonius atque obloctatus jam non Sauroam atriensem, ut antea, Sed ipSum Demaenetum roquirit. Tum domum a Libano odoctus dominum non adesse atrieΠSem quaerit. Sed haec fortasso possunt tolorari, quamquam non bene cum ea rerum condicione, quam e Spectare debet ad Vena, congruunt. Sol etiam cum Loonida, quem Sauream eSSe credit,

SuperVenit, addit v. 452 ἡSed si domist, Domaenetum Volebam. Non quaerit, ubi sit dominus, non queritur, quod atriensis, quem putat eSSe, non Steterit promiSSO, non adduxerit dominum. Nequo Loonida rem excusat, immo, quaSi nihil

apud tonSOrem inter eos comenserit, denuo mercatori persuadere Studet, ut Statim etiam absonte Demaeneto pecuniam SOlVnt. Quod autem in Oxitu altorcationis sorvorum si morcatoris Pollasi haesorunt viri docti, atque ut longior illorum roconciliatio surossis verbis oXhibeatur, requiSiVerunt, non reeto ab iis judicari mihi ost porsuasum. Nam sic quoquo satis, no dicam nimiS longis eSt Soena, quae negotio tam Πecessario et praecipiti moram affort. Ubi primum servi intellexerunt mercatorem niSi praesente Demaeneto pecuniam non soluturum esse, longiore altercationis nihil se jam lucrari posso animum advertunt. Intorserat sano eorum Summo Opere illum non nimi S eXa Sperari, et Si poeta Scenam fraudis coram sene, quem etiam hoSpitem Vehementer inclamavisse V. 582 audimus, perfici ondas addore nolobat, satis humane elementerque mercator certe sub finem colloquii se gerit atqu0 oodsm modo, quo in recensione , Studiorum Langenianorum ') Sauroam i. e. Loonidam Sticho vicario a Libano commemorato leniri exposui, hoc quoque loco V. 488 Sq. 491-493 mercatori Satisfacere poSSunt, mereatoriS autem RSSΘΠ-tation om V. 489 ,scilicst ita ros est. atquo proverbialem illam Sententiam V. 495 ,lupuS est homo homini, non homo, quom qualis sit, non novit. Callidus SerVus, qui reVera omnino non est Serio iratus, ita accipere potest, ut jam respondeat:

' Hebdomadalia philol0ga Berotinensia. 1887. p. 1308.