장음표시 사용
271쪽
is Ex Rernarai Papiensis collectione quaedam sumsisse Gratianum putat Lahisus tom. X.
conci l. p. so9. sed Antoni us 'ugustinus Bernardum Gratiano iuniorem Deit, ut notaui supra p. 2o. ed. vet. et ed. nov. p. 168. Augustino adsentitur Suphaavs Baladius pag. 321. ad Gratianum. . sti Evam Labbei notam in sua conciliorum editione Harduinus omisit. Fabi . Cons. Persech Hist. des hanon. Rechis, in quarta seistione de Decretali bus horumque variis collecti. p. a I. iq. et p. 26o. '. item Ouin. imnent. de M. eeel. III. p. 24s. R. et Fabrie. bibl. med. et in f . latin. I. p. a 29. de binis Bernariar Com.
posιllanis horumque libris decretalium, aliisque. IIarI. απι Iariandi Chrysopolitani Candela, siue opus libris XXII. distinctum. et e pontifienna
decretis et patrum scriptis consarcinatum', quod Ericus Mauritius I Ctus in lἰgnis indiff. de libris iuris communis 28 p. Iaa. testatur, MStum se saepius vidisse in bibliotheca eximia, quae plus quam mille quingentos codices MStos continet, canonicorum ad S. Victorem Lutetiao Parisiorum volumine DCCCXIX. Additur in eodieri vixisse Iariandum hune ante a. 8oo. et quod excedit. lv. Ovdin. l. c. II. ad a. II 4o. col. I 288.
R. ubi floruisse dicitur post a. Il49. et de MSS. agitur. HarhJxi Ratherii, qui ex monacho Lobiens episcopus Veronensis, mox Leodiensis, atque iterum Ueronensis, denique exul in na Onasterio Lobiens circa a. C. 973. Obiit, volumen perpendieulorum sue de contemna canonum liber in duas partes tributus ad Huberum Parmensem episeopum prodiit in tomo secundo spieilegii Dacheliani Paris 1637. 4. pag. 16 t. seq. Fabr. s. edit. nov. tom. I. p. 3 s. sqq. Coni. Da Pin his . eccles . vol. VIII. I. D. lq. Cauei hili. liti. SS. l. ll. p. 93. ad a. 928. Fabris. bibl. cit. t Oin. VI. p. sa. q. Sthroeelh. christi. Κirehengesch. tona. XXII. p. 487. R. et inprimis p. sc8. sqq. tom. XXIII. p. 433. et 489. Hari.
doti Cantuariensis vulsauit Lucas Dacherius tomo IX. spici legit Paris i 669. q. sc tom. I. nou. ed. p. 492.J COuser D. Diuium τον μακαριτο de bibliothecis putrum p. 23 a. Fabr. De collect. ubernensi uberius disserunt Balterinii FG de antiquis collecti. etc. pari. IV. cap. T. q. I. p. 6 9. R. in Gallandit sylloge etc. tom. I. et animaduertunt, Dacherium primum ex cod. Cor iensi, saec. VIII. scripto, teste Mabillonio de re diplomat. r. 36o. qui adseruatur Paris in bibl. S. Germani a Pratis P. P. Benedictin. de quo vid. Rasierin. l. c. p. 387. sqq.) edidisse canonus Hibernenses, deinde ex M s.
. . Bigotiano Gm. Maretera lom. IV. anecdot. p. 2. adiecisse alios canones Hibernens. hos etiam inesse bis. Vaticellano. quod diuertas col. ecti. Continet, I r. 3 et, quaenam
huius et Corbet ensis MSti sit disiurentia, latius ostendunt. Iidem ib. sese reeensent g. II. collect. in cod. Heroualliano, nunc Sangermannens, ex quo De. Petitas tona. I. post poenitentiale Theodori p. Ioa. sqq. plura edidit, atque Balterinii ipsos titulos 9 a. huiu1 eollectionis in sedi. Ill. ex Petito exhibent; tum in F. III. collinionem in cod. Valliresiano XVIII. qui in multis concinit eum collect. Heroualliana, in aliis autem ab ea. ei ab Andegauenti ac Diuionens collacit. discrepat; iidemque illius titulum atque capitula proserunt. Hari.
272쪽
ss) Flori magistri. qui sub Carolo Caluo a. 877. desuncto vixit, collecta ex Lege et ean one, edidit ex bibliotheca S. Benigni Diuionensis idem Datherias toti . XII. spieblegii, Paris . l67 . q. a Canonum libri a Chilperico rege, Rui a. C. 384. obiit, ad episeopos missi meminit
Gregorius Turonensis lib. U. Histor. Francorum cap. I 8. Peruetusta collectio eanonum MS. quae fuit Claudii Puteani, citatur a Balazio ad Gratian. p. 483. 487. etc. SQ o. soL. sO9. sa I. seq. Antiquissima alia canonum collectio Lugdunensis, optimae notae, quam consectam in Hispania et inde l.ugdunuin olim aduectam putat idem Balaestu p. 49o. Citat ea nutem eum antiqua collectione canonum Andegavcnii p. so 3. quam laudat iterum p. S a. et 6 I. Alia in codice MSto monasterii Riuipullensis, id . sis. 33s. Vetus collectio ea. nonum MS. in bibl. regia, id. p. 323. sas. Aliae quaedam canonum collectiones MSS. quibas iij ex bibl. Vaticana et ecclesiae Mutinensis usi correctores romani ad Gratia. num. His adde collectionem canonum et decretalium, quam in membrana MS. habuit Gerhardiu i nn Masrichi. et describit in Historia iuris eeelesiastici β. 4i3. distinctam in libros tres. Aliam collectionem canonum in quinque. et aliam in sedeclin digestain libros MSS. p,ssi in citant. et ex illia canones quosda in reserunt conciliorum collectores. Fabr. Alias collectiones in variis codd. quorum nonnullos lain indicauimus, obuia L passim reccnsent Balleriu. A. de antiq. colleetioni b. ete. in tona. I. sylloges Gallandianae, ex. gr. in parte II. cap. 4. sqq. p. 379. 'q collection. canonum vetustissi-
mainin MS. Vatic. reginae MDCCCCl.XXXXVII. - aliam in MSS. Lueano LXXXVIII. et Coibertino DCCLXXXIV. p. 389. sqq. - in MSS. Barberino MMDCCCLXXXVIII. et Vaticano MCCCXXXXIII p. 39a. sqq. - de eollectionibus Gallicanis in pluribus
eodd. p. 4o9. sqq. - de pri inama Ephesina et Aeaciana in cod. Veronensi, p. 423. de MS. collecti ine AtDllana in codd. Vaticanis aliisque indicatis; iidemque ex cod. Vatie. MMMMDCO CLXI. summam CCXLVI. epistolarum reserunt, comparantque eum aliis codd. et editione conciliorum ete. et ex illa collectione duas antea ineditas Hormi idae epp. et quaedam si agmenta producun'. p. 449. sqq. cap. XII. - de colis lectionibus Thessaloioecensi et Arelatens, pag. 464. iqq. cap. XIII. ut omittam, quas multas collecti. MSSt. in parte IV. reeen luerunt, mentionem adhue saeiam collectionis mseptae in cod. Uatie. M MMDCCCXXXIII. quam Deusdedit, presbyter cardinalis,
Boni εὶ coaleia Theodosia si breuiario de episcopis nos t. libr. III. eap. as. p. 83. sqq. to n. Π. pari. I. et haereti eis. Baron. ad a. Ioso. S. o. et ad a. IOST. S. 21. f Add. de illa eollectione DomatuwS in Praeis et P. risu. l. e. p. 2I4. R.
VN. XII. Rheongellit, de qua in cap. XIV. p. 646. sqq. fusius dii putant, et ex qua quaedam adhuc inedita proserunt, tum eap. XV. p. 637. sqq. de blbia
273쪽
Rometonis, episcopi sutrini, aliquanto post a. io89. facta, et eodd. Vindobon. atque Brixiano, ex quo exeerpta quaedam dant, de quo Eonizaar quaedam adnotauit Stasit. ad Douiat. l. c. p. 87. R. not. z. aliosque UV. DD. laudauit, et cap. XVIII. p. 669. de aliis MSSiis, necdum editis collectionibus. Praetei missis, quas Couisant in dissi cit. ibid. pag. 3. sqq. recensuit, collectionibus MSStis, tantum Fratre. Ausonii Zachariae duas di hertati. in Gallandit syll. tom. II. cap. I a. et I3. p. 677. sqq. a de II. antiquis ea nonum lectionibus, b) de in edita canonum collectione, quam XII. saeculo cardinalis Laborans composuit, in memoriam reuocabo. De duabus collecti. quarum altera inseripta est Psytarpur, cuius auctor fuissu fertur quidam Gregorius sacerdos, et cod. eustoditur in bibl. Vaticana, altera autem Populetum, Peroth. l. c. p. a II. R. pauea tradit. add. infra nr. 27. et 28. Haec susticiant. Hari. Arabica eanonum collectio, siue Nomocanon Arabieus M S. in bibl. Bodleiana. Fabr. Conser supra, not. ad initium β. XU. et q. XVII. sub fici, in additamentis de Elia Geueri.
as) GRATIANUS de Clusio, Tusciae ciuitate, monachus S. Felieis Bononiensis, ordinis
S. Benedicii, a. C. iis i. tempore Eugenii III. papae in illo monasterio absoluit opus iam ab a. II a T. coeptum, quod Innocentius III. corput mersorum vocat, auetor ipse Concordantiam dis cordantium tanonum inscripsit. Dividitur opus in Dii tinctiones ior. quarum singulae suis iterum distinguuntur capitulis, et Causas 36. quae suis it rum quae inmiseu, quaestiones capitulis sub diuiduntur, 3 et traetationem da tonsecratione, quinque distinctionibus. ablolutam. In caussa XXXIII. amplus de poenitentia tractatus occurrit, septem absolutus distinctionibus. Privatis auspiciis hoe opus est compositum a Gratiano. Bureliardi, Anselmi atque Iuonis collectionibus strenue uso, quorum omnium luminibus obstruxit, atque, ut notat Panci rollus, tantae posea aucto ritatis fuit, ut vulgo Magister vocatus, maximum in deridendis lavor pondus habuerit, etyi vestis priuasi hominis eius dicta vim legis non obtinent. eons quae in eius laudem et apologiam D. Caset. de iuris utriusque architectis e. V. Anim I63I. 4. et tom. I. thesauri iuris Euerti. Ottonis p. I 86. R. inam saepius errasse Gratianum, multi iam notarunt, vel dum Burcliardi et asorum errores sequitur, vel dum ipse non aecurate lecta excerpit, vel dum interpretibus errantibus praebet aurem, ipse ne suminos quidem graecae linguae apices callens, ut monuit Balazius ad Anton. Augustinum de emendatione Gratiani p. 23 i. sqq. in Gallandit syll. ete. II. et tu Additam.J p. 336. Neque a papis neque ullo concilio generali comprobatam omnino eius syllogen, notat Rich. Sinum tom. I. Censurae bib L eccles Dupin p. 6oa. Licet vero papae romani auctoritatem, epistolis decretalibus Obsequens, super omnia esserat maxime, atque pontificiis dogmatibus suffragetur, v. D. Paul. Urinithii Theolog. Ictorum, Colon. I 6o4. 4. nihilominus multa ipsi exciderunt, quae pontificis adsectae ab illo dicta nollent, et quorum partem collectam videre licet cin anonymi hurigem AusEug aus den Pabstelichen Rechten, Ii3O. 4. cons. Autographa Lutheri tona. I. p. 269. 28 a. D. An . D . Habishorsi de coniugio clericorum ex iure canonico, Rosocia. 1698. 4. Vide D. Colneri ius canonicum
274쪽
papam, Franeos I6oO. 8. D. Arnesi refutationem papatus ex iure canonicor Ioan.
my Gratianum anti- Iesu itam I66. I67. in D. D. Henr. shingit praes diis veri. talia ex iure eanonico, Witob. Iri I. 4. D. D. Christoph. Uini dogmatibus Protes an
tium ex iure canonico comprobatis, Tubing. IT 12. et IIaa. 4. ab auctore Asyli innocentiae Queisellianae in iure canonico quaesiti, Francos. I7 8. in Sam. Stryehii praesi. dio religionis euangelicae ex iure canonico in terris protestantium ete. Francos et
Lips sine anni nota. Vide ss et lain D. I . Gerlardum iri tom. I. consess cathol. p. 73o. seq. Huic Graiiani colle movi Cotta Palea ssee. alios Paven leui diseipulua dicitur aliquot addidisse capita, quae in antiquioribus MSS. non leguntur. His Paleae nomen est adscriptum, quod alii putant esse παλαeν, pro veleri interprete, alii paleam, velut leuioris rem momenti, minus bene utrumque. Fabr.
Epimetron. Multa quidem restant, quae addi queant. Enimuero ea, quae de Gratiano et Deereti edd. stat dicenda, partim, ut aperte satear, ad biblioth. graecam non pertinent, sed potius ad bibl latinam, atque Fabi ic. in bibl. med. et ins Ialin. tom. III. p. 8a. ed. Mansi eadem verba, quae h. l. in bibl. gr. scripserat, posuit, paucis additis quae pet signa parentheseos, suis locis inserui, cum primis ad historiam inris canonici, partim ab aliis viris doetis, qui etiam nonnulla, Fahricio vel ignota, vel ab eo minus rediescripta, susus meliusqtie docuerunt, abunde sunt exposita. Attamen, ne erga Fabrie. manes ingratus esse videar, primum nonnullos V V. DD. praesertim recentioris aetatis, qui de vita. patria, ordineque illius et decretorum n6mine atque auctoi ita te disputarunt, et quos consulere pollit harum rerum cupidus, excitabo; deinde, illis ducibus pauea quae ad hoe Fabricii eaput vel emendandum vel supplendum faciant, quam brevis sine pro mea virium infirmitate adiiciam. De Gratiano igitur eiusque Deereto praeter seriptores historiae ecclesiast. christianae plura conscripserunt multi: qui quo- niam plerumque alios iam laudarunt. in paucorum commemoratione acquiescam. DuPin Hist. eccles vol. X. p. ao4. - Ger. Gu Masritht Hist. iuris ecclel. nr. 3i8. 3i9. Duisburg. I676. 8. et in ed. II. Amstet. 1686. 8. nr. 317. sqq. p. a 6. atque in ed. Thomas Halae ITI9. 8. p. II s. tqq. - Catu Hist. litter. SS. ecclel. tona. II. p. at s. R. ad a. II 3r. ubi in ed. Basil. in nota memoratur, compilationem decretorum exstare MS. in bibl. Cotto n. sub Claudio A. 4. n. 3. et partem II. quae complectitur cerussar, haberi M'. ibid. sub Vitellio Λ. 3. n. s. et addi quaedam de covsecratione et dedicatione ecclesiarum, de matrimonio et adfinitate, de simonia aliisque;) - Oudin. qui in com. ment. de M. e l. tona. II. p. Iao a. sqq. longam dissertat. de Gratiano et collectione illius conscripsit, et multa ex aliis mutua suinta dedit, ad a. II o. per quatuor capp. in quorum primo agit de patria, vitae genere, sudio et fratribus, Gratiano ad tributis, in cap. secundo persequitur vatias atque oppositas de collectione Decretorum Grhtiani, eruditorum sententias; in cap. tertio alii maiores errores in Gratiani collectione Decretorum ab Antonio, Florentino archiepisc. et Λntonio Augustino notati enarrantur: in cap. quarto variae collectionum eiusdem editiones, de quibusdam praecipuis etiam tu capite L disputatur, et emeadationes ex MSStis eodd. enumerantur. - μώω in
275쪽
Il agoge- ad theologiam uniuers tona. poster. cap. V. f. s. et s. 6. p. 766. R. p. 772. sqq. qui iam praeter alios laudauit Iuis. Henning. Aoum tr. in iure eccles protestantium libr. l. tit. II. f. 18. sqq. p. 94. sqq. 3. aT. sqq. p. 99. sqq. - Idcin Boefinier. in dis
de varia Decreti Gratiani sertuna, praemissa eius editi corpor. iur. can. tona. I. - In
Goliandit sylloge etc. tona. II. p. Is9. sqq. diff. de methodo atque auctoritate collicti nis Gratiani, et reliquarum omnium collectionum dcere talium post Gratiatium, aeeessit oratio de recta iuris canonici discendi ratione, ubi, quae maxime in Gratiani collectione si ut cauenda, ostenditur, auctore Frane. Florente, I. C. ac p. 38 s. sqq. Ant. Aig sint de emendatione Gratiani dialogorum libri II. eum Steph. Bais dii et Greh. IID stritatii notis, eurante M. Ins Ant. de Elegor. - Augusini libri duo prodierant Taracone Is87. 4. Patis. Φ6o7. 4. cum notis Balvetii Paris I 67 a. 8. - repet. additis notis van IIIns ritu, Duisburgi, I 676. 8. et mutato tantum titulo, Arnhemii I 678. 8. v. Scholt. ad Do uiat. II. r. p. acio. tum a Steph. Balazio emendati, notis illustrati, et cum nouis emendati. Paris I 76o. II. volt. 8. dein additionibus quibusdam factis curante de Riemer, Vindob. I 764. cuius editio in ed. Gallandianae sylloges repetita est ab editoribus cit. sylloges Magontiacis, add. illorum praef. ad tona. l. p. XVII. R. De inscriptione operis in quibusdam libris scriptis v. ib. p. 23o. in Addition. At plura excerpere haud vacat. - In eadem sylloge etc. tona. ll. iar. X lv. p. 8o I. R. Iodotiti Mat. diff. de spuriis in Gratiano canonibus, quam is Plut praeitiiserat editioni suae
van Enen commentarii in ius nouum canonicum cum commentario in decretum Gratiani in gratiam studiosorum, Louanti IIT T. 8. II. tona. unde editores Magontiaci Gallandiatiae sylloges eam adtexuerunt. - Inprimis de erroribus Gratiani conserem dum est praestantissimum Cari Sebasioni Berardi, qui omnes Decreti Giatian. canones ad sontus suos reuocauit, eosque cum conciliis, decretalibus potit fi c. scriptoribus eciscles ete. e quibus hausti sunt, contulit, atque ope critices et iii loriae eccles explicuit opus: Gratiani tanynes genuini ab opocry h:s discreti, corrupti ad emendatiorum codi eum fidem exacti. dissiciliores commoda interpretatione illustrati, Taur ni Irsa. q.
IV. volt. Venetiis irra. mai. q. tom. IV. - Historiam Gratiani vitae ae decretorum copiose persequitur Douiat. in Praenoti. canon. etc. tona. II. pari. 1. bi Schori. coctas adiecit notas et plura cinendauit. cap. a. pag. I4 . sqq. de Gratiano, auctore Decreti,
atque Scholt. p. I 46. adnotauit, Boehmerum in disi . de varia Decreti sortuna I. XII. not. I. ex vetussissimo calendario archigymnasi Bonioni elasis probasse, Gratianum moris tuum esse a. I i58. idemque ex Mabillonii Itinerario Italiae, Paris I 687. 4. p. I99. cpitaphium Gratiani. quod Bononiae ex flat, et carmen de Gratiano, ibidem in aede S. Felicis vetusto saxo inseriptum. curatius excudi secit;) cap. 3. de vero titulo Decreti, deque eius condendi caussis et tempore; cap q. de auctoribus, quorum centones in opus suum transtulit Gratianus; cap. s. de partibus Decreti Gratiani, et singulati in Capp. 6. 7. et 8. de ordine primae, secundae as tertiae partium; cap. 9. de distinctionum et quaestionum nun ero ac diuitione, continentur vero in toto Decretorum corpore MMMLXXXX. canones s. capitula; cap. ro. de ratione citandi capita s. loea De creti; .ap. Is anquiritur, quibus de caussis Gratianus ceteris collectoribus potior ha beatur, cac Scholiua p. 183. monet, conserenda esse, quae de utilitate Decreti Gratiani Boia
276쪽
Boiam rus in dissi et t. q. XX. XXI. dixit; cap. Ia. de mendis et naeuis Gratiani; cap.
a 3. de emendatione Gratiani ab aliis facia; in I. IlI. de correctoribus roinanis, qui sub Gregorio XIII. emendatius edidere Gratiani opus, a. ISSO. Perfecerunt opus, led typis excusem est una cum reliquis corpo iis iuris canonici partibus Romae a 38a. sol. III. volt. repet. Lugduni is84. sol. et saepius v. paullo post de editt. - cap. 14. de auctoritate Gratiani; cap. a . de nomine Palea, saepe Decreti eapitibus adscriptor ex quibus harum deliciarum eupidi ad stim ex ninguendam haurire, cadde eiusd. Douiat. Hinoire du droit canon. pari. II. cap. I. praeterea commode comparare possunt, quae hac de re scripserunt, Persta. Hiii. des canonisch. v. Κirchen rechis sedi. li I. pag. a II. --233. - Paullus IV. Me eri in diss de Gratiani decreto, Vindob. 376o. 8.ree. in Auton. Sthmis, S. I. Thesauro iuris ecplesiasti ei, potissim tim germanici, suo dissertati. selectis tona. I. Heidelbergae, Bamb. et UurZburg. IT a. q. nr. III. p. I 29. sqq. p. I3O. memorat quosdam V V. DD. qui de Gratiano egerunt. Quidquid de patria, loco et tempore, quo ac quando et ex quibus auctoribus Gratianus compilauerit opus, et multa alia quae in disceptationem venire solent, diligenter seseque disputat, multorum adducit seripta, nee paucorum castigat errores suamque sententiam dixit et co roborare studui; insuper p. 227. sqq. editiones, ac p. 23 s. sqq. codd. Vindobon. refert. Selini idt autem in animaduerss. ealci subieetis contra Rieggerum, qui s. I6. pag. I43. prouocat, uti etiam Boehinerus aliquoties in diis praefixa Deereto Gratiani fecit, ad talendarium Bononiense, ex quo Machsauea. in noda edit. Caroli Sigonii opp. omnium. ab mil. Argelatio curata, Mediol. I733. tona. III. lib. III. in historia Bononiensi multa protulit excerpta, monet, illud non omnino indubitatae fidei haberi ab Ha ινlinio in praeiat. hisi. tom. 8. s. XXII. vii etiam a Morhemio Instit. histor. eccles saec. XII. pari. II. c. I. g. 6. p. 433. not. e. atque ab eodem Haneriin ibid. s. XXVII. recte eon. tendi, ex sitillo eius calendatii loco demonstrari posse, Eugenium III. expressis verbis
imperasse, ut Decretum Gratiani publice. in academia Bononiensi praelegeretur, sed nihil aliud in illo diei, nisi veniam Decreti publice explanandi ab Eugenio concessam. Paulli Rie geri filius, IV. AEIon. de Mener, lct. Friburgens quum in componenda illa dissertatione maximam opem tulisset, et patre et filio fatentibus, filius ea, quae a patre in dissere. de Gratiani decreto aut edita sunt, aut in aliis eiusdem libris leguntur, possea vel aucta vel emendata, vel aliam in formam plane redacta. reddidit. et quidem in suis opusculis ad hisorinu et iuris viatiam, praeripvι ecclesiasicam pertunentibur, Friburgi Briuou. 3773. 8. p. 267. sqq. in disertat. de Gratiano, auctore Decreti, ac p. 3os. sqq. de Paleis Decreto Gratiani infertis obseruatι. tum in Oblictamen. iis historiae et iuris Getis asiet, pari. I. Vimae ITT6. 8. p. I. sqq. in disserta . de Gratiani collectione eanonum imusque meraOdo ri mendis, ubi p. II. sqq. g. I9. sqq. ex Boιtii Epimis libro de iure sacro, Duaei Is88. 8. longum locum de consilio ac methodo Gratiani et dispositionis genere ordineque, quem ille saltem in uniuersum tenuit, inseruit, et latius explicuit p. 74. sqq. plures purioris dochinae defensores s. Protestan.
gJ Uberius de eaIendario vetustissino Bono- disputas ausor in libro infra euando. Magaria utensi, huiusqite, operis sipposititii, mala fide sir Tircheuretat εις. pari. I. p. as. sqq.
277쪽
tes nominat, qui ex Gratiani decreto doctrinae suae praesidia solent arcessere, eosqite
vehementer salti, more aliorum opinatur, atque multos errores naeuosque. a Gratiano
in opere suo magno numero, nulloque discrunt ne commissis, duce I. Petro Giberto in corpore iuris canon. prolen. pari. I. Ob Oculos ponit. Gratianum multorum quoque errorum reum faciunt, et multa de illo congerunt Hlhard et Malch in libro, inscriptor Chris. Hor. Ethhardi Herineneutica iuris: recoluit perpetuisque notis illustrauit
r. Fi id. Malchius, Lips i 779. mai. 8. libr. I. cap. 8. g. CCCVII. sqq. p. ssa. sqq.
nee non cel. Glitia de Gratiano, eius patria, compilatione et partitione Decreti. et quod canones truncavit atque interpolauit, in Praecognitis cie. cap. II. seel. l. p. 3I. sqq. Pauca de eo adnotarunt tritas in: Biblioth. der Rirchenvertantiniungen et c. pari. I. p. 33 i. sqq. et Igant. Mulaer in His . legum ecclesiastic. politi u. p. 36. sqq. multo autem plura Schroecha. iiii christi. Rirchengelchiclite, tom. XXVII. p. 24. T. add. ibid. p. i76. I99. R. 2IT. R. et tona. XXI. p. as. - Doeia supplementa ad historiam Gratiani huiusque Decreti resque ae quae iliones de eo controuersas reperiuntur in i l. M. Abele Magazin tur Kirchenreelit und Kirchenge latet, te, pari. I. Lips. 1778. 8. pag. I. sqq. Tot igitur viri docti, qui praeterea alios citarunt, otium mihi secerunt, et ego pauca tantum adseram, vel potius adtingam. Quaestio praecipue agitata est inter viros do- istos citatos, nuin quod Fabricius cum plurimis adfirmauit, Gratianus socius quoque suerit ordinis S. Benedicti. Alii, vi Matirus Sarii et IV r. Attorini, abbates Camaldul. in opere: De claris archi gymnasii Bononiens professoribus a saeculo XI. usque ad saec. XIV. to m. l. pars l. Bononiae II 69. et pars II. ibid. IT 72. cuius operis censurain leges in cit. Proin tuario s. Magazin sur Kirchen rectat et c. pari. I. p. 3 i. sqq. ubi quoque p. 263. dieitur Gratianus in monasterio S. Felicis Bononiae eollectionem tuam intra annos II 4o-IIsi. absoluisse, Sarti igitur, et nitorini contendunt, monalterium S. Felicis illo tempore nondum ad ordinem S. Benedicti, sed ad ordinem Camaldusensem pertinuisse; cui sententiae subscripserunt cel. Gliici l. c. p. 3I. R. et auctor memorataedisquisitionis de Gratiano in i Maga Zin etc. p. 3. sqq. qui etiam coniicit, Gratianum Clusii . nune Chius, haud procul a Florentia,) primum regulam Canaaldul. ordinis professum esse, et inde translatum Bononiam in monasterium S. Felieis, idque quod in diplomatibus pontificum rom. Lee. XII. in Annalibus Camaldulens ab aucto re eitatis, Camaldulense adhuc vocatur: quod tamen post id saeculum et post Gratiani aetatem auctori probabile videtur in monasterium Benedicti n. mutatum, unde saelum suisse videtur eidem auctori, ut Gratianus a posterioribus scriptoribus socius ordinis S. Benedicti dieeretur. Chr. G ut Franc. I lih in: Grund satae der Κirchenge h. des N. T. pari. I. p. 4i6. coli. p. 384. ed. Schula. adnotat, Mitta rellium et Aufeis. Cosa ov. in annal. Canaalduleus. Venet. IT 3-IT64. vol. VIII. in sol. contentiisse, Gratianum suisse monachum Cumal lensem, eam vero sententiam in Lilae Vict. Auioli Annali Bologiae si, tona. I. Bassan. II 84. qui p. 26 i. si. contendit, ne monachum quidem suill , sed magiitrum s. doctorem iuris canon. J solide se i ite rolutatam. Auctor Promtuarii et c. l. c. p. s. sqq. reiicit quoque argumenta Boiameri in diff. de varia Decreti Gratiani fortuna, p. VIII. q. X. Gratianum hortatu Beria bardi, Claraeuallensis abbatis, compilasse opus suum, idque Berctardum postea commendasse pontifici rom. Eugenio III. Nemauctor
278쪽
auctor p. ra. obseruat, non certo posse definiri, quam inscriptionem Gratianus prae Qxerit operi suo, et ex Iust. Fontani n. praes. ad decretum Gratiani Turrecrematae. p. VI. animaduertit, in antiquissimis codd. MSSt. dici modo Deeretum Gratiani mona. naehi, modo DecreIa Gratiani, modo codicem seruorum: Faltorinum autem de clarisa relii gymn. Bononiensis professoribus, pari. I. p. aTr. Ostendisse, inseriptionem Concordia discordantium canonum in priscis MSSti certe in duobus antiquissimis Vatican. nr. 6a I. et 62 a. non reperiri: aὸ d. Eieggeri et t. diss de Gratiano. aue ore Decretiq. XXXI. XXXII. et cel. GIuth l. c. p. 32. cui inscriptio C mrdiae dis dansium eano. num, quae in vulgatis Gratiani exemplaribus conspicitur, non ab amfurre ipso, sed ab eius interpretibus adposta videtur; denique id opus, quum si colle filo decretorum salso nuncupari Decretum Gratiani, testibus pluribus adlatis, cum aIiis V U. DD. censuit docuitque Masrichi in nota ad Anton. Augustinum p. sta . in Gallandit syllogetoni. II - De Paleis, decretis Gratiani insertis, et nominis origine atque significatione multi varias, interdum dilicrias excluserunt opiniones. Cons. Substria ad Hei. neceti hist. iuris, libr. IL e. a. f. 6I. not. a. p. 8ss. - Masritat. in Hi st. iuris eccl. I r. 314. et, praeter alios V V. DD. ia in laudatos, Rietare. in diis de decreto Gratiani S. LXII. sqq. p. 178. sqq. in Ant. Stamia Thesauro iur. eccles etc. tona. I. qui primo prouocat ad codd. caes. Vindobon. in quibus vel admodum paveos eanonum, qui in 'vulgatia editionibus paliartim nomine insigniti sunt, reperiri, vel, si reperiantur, no tam paleae non habere adiectam. nee eodem in sngulis illis MSS. numero, sed plures
in alio, in alio pauciores exstare: omnes nullo neque characteris neque atramenti
discrimine in ipso solii contextu ceteris canonibus, non interrupta serie, esse immixtas, unde colligit Merare, eas iam antiquioribus temporibus, ae proinde vel ab ipso Gratiano, sortasse, at vero admodum paucas, vel certe easque plures ab aliis et ut plurimum parum apte locis suis a die flas insertasque, non multo post factas, eademque cum ipso codice opera suisse descriptas; nomen autem paleamvm sortasse uno alterove post Gratianum saeeulo primum inualuisse. Idem cum A Bapt. Barrula in Inst. iuris canon. cap. 63. Ausg. IT49. 4.) p. 38 a. R. ubi et in notis aliorum resert reiici que opiniones atque interpretationes,ὶ verosmile esse putat, vocabulum ortum esse
per ignorantiam librariorum ex compendio seribendi p. alia loeo pos alia, quae duo vocabula additionibus, a quibureumque demum factis, praemissa fuissent, iisque signi scatum esse, pos alia in ipso decreto adlata. ea, quae inserta fuerint, posse adiici.
Dein p. IS . sqq. recudi secit quae Di edes Bravia, patrie. Tranens in disquis t. erit. de interpolati. Gratipni, Bonon. 3694. dixit de additamentis atque interpolation. quibu/varie mutatum auctumque est decretorum corpus, et quam Boehmerus una cum suia adnOtati. ex codd. tribus Berolin. et uno, I. Pet. a Ludemig desumtis dissertationi suae eorpori iuris can. ab ipso edito, tom. I. praemissae, inseruit, et Riener B limeri suasque adnotati. ex quatuor codd. Vindobon. deductas subiecit. - Iof Aut. Riener in Opusculis ad historiam et iurisprudentiam p. 3os sqq. smiles obsi . de saliis decreto insertis conscripsit: p. 3I3. verisimile esse statuit, primo circiter post Gratianum saeculo, aut quod excurrit, adiei tum fuisse capitulis intextis palearum nomen: p. 324.
sqq. subiecit receiisionem palearum, quae hodie parem habeut auctoritatein in decreto
279쪽
Gratiani et in codd. eaesar. in qua vulgatas Deereti edd. et eodd. caesari inter se diligem ter contulit. De illis paleis docte copioseque disseruit quoque eel. Glitia in Praecognitis etc. p. 36. sqq. ac p. 46a. sqq. Priore loco probatur illi Boetimeri opinio a Rieg-
gero vero resutata, qui, hos canones, . Paleae nota insignitos esse idcirco putat, quod ex illius aetatis prauo more omnia, ad canonicam disciplina in pertinentia. quae Deereto Gratiani haud continebantur, ab interpretibus Decreti Gratian. ob magnam Deereti auctoritatem vilipenderentur; quam sententiam protulit et confirmare studuit
tiani anzutressen, in Woechenti. Hall. Angeigeia, de a. r744. nr. XXXII. XXXIII. et XXXV. quae commentatio repetita est in Schotti collectio. te, inscripta. Iursifcho I ehen bivit, pari. II. nr. I. Ibid. cel. Gliici alios laudat V V. DD. et in I. 28. sqq. p. 4 i. sqq. agit de correctione Gratiani, et de correctoribus romanis; qui, dum emen, dare studerent Gratianum, persaepe deprauarunt, et pro genuinis salsas nonnumquam substituerunt inscriptiones. iv. ibid. I. 184. tuin de glossatoribus et glossa ordinaria mereti, quae cum Decreto ipso est edita; nec non de modo citandi Decretum et deIL Decreti adpendicibus, quae sunt a) canones poenitentiales XLVII. desumti ex Summa eard. Ostiensis; a noues, qui vocantur. apostolorum, numero LXXXIV. vel potiua
LXXXV. Idem V. D. g. 13o. p. 3ro. R. et s. 184. I 8 s. p. 437. sqq. iterum disputat de
patiarum additamentis, is quae, ut ait ille, quuin posteriori demum ignota manu Deereto adiectae, et plurimae earum parum apte locis suis insertae videantur, inseriptionum fidem et integritatem saepenumero maxime turbarunt. etc. In g. I 8 . p. 46a. sqq. dum uberius exponit, quae malo huic, inscriptionum corruptionibus meis diei na sit paranda. omnino, ubi per palearum interiectiones Gratiani volumen in fide inscriptionum turbatum este cognoscimus, tales eodd. MS'. qui patiis hisee haud scatent, quo recentiores enim sunt, eo maiorem palearum segetem habent. consulere iubet, ςt, postquam de codd. ratione canonum illorum, qui in vulgatis edd. palearum nomine hodie sunt insigniti, maxime diuersis, quaedam adnotauit. laudat vetustissimum et praestantissimum, saec. ut videtur, XIII. exaratum, bibliothecae arad. Erlam gensis codicem, tu quo perpauci tantum canonum istorum, qui in vulgatis Gratiani editt. palearum nomine inscripti reperiuntur, exstant, et ii quidem, quos continet, s ne distinctione quadam cum ceteris Gratiani cavonibus ita sunt connexi, ut nuspiam imscrimionem paleae in fronte gerant. Denique, quaenam Paleat in nostro habeantur codice. et quinam alii canones adhuc multi in eo desiderentur, curate commemorat, et interdum comparat eum codd. Vindobon. Λdd. g. I 88. p. 4To. sqq. g. 19Q. p. 478 sqq. 48o. sqq. et alibi. - Mausius ad Fabr. bibl. med. et ius lat. l. c. negat, a uctor millorum canonum, nomine Palearum insignitorum. suisse Cottam Paleam, qui haec addenda Gratiani Decreto censuerit, et, si id vi admittam, inquit, vetat auctoritas vetustiorum MSStor. in quibus Palea ista ita absunt, ut nomen Parea numquam, e nones vero interdum legantur. Non sunt ergo Paleae Cottae additamenta; alioqui uinh Quem diligenter reeensuit, eel. Aug. Frid. 318 .gsr. Add. ibid. nr. XLIII. p. 3s7. sqq. demesser. in: Beytragen vix Kenutui si alter Bu- eod. Decretalium Erlangensi. Post baec alius cod.eher und Handschristen, pari. II. nr. XLII. pag. membrau. illatus e it bibl.
280쪽
in vetustis hisee eodd. et nomen et Gnonea omnes desideraten aer. Ita a g. la ritustis eodd. legitur: Palea canonis magnus episcopus Dist. LIV. et Palea cap. de seruorum ordinatione ibid. ean. 6. Haistenus Mansius. Sed oliat iam satis est, ne aberrare videar et crambem vicies centiesue repetitam adponam. HarI. Add. in primis de iure nouo canoni eo per decretum Gri et decretales formato S. V. Plania Gesth. derel m.
Hrehi. Geselisehatisvers. IV, 2, p. 738. R. B.JPrima Gratiani editio Argentinensis, charta maxima a. 147I. sol. per Henricum Eggeste in. memoratur Ioanni Cuillio in historia typographiae, gallice edita Paris. I689. 4. p. 19. atque inde Michaeli mitiaira in Annalibus typograph. Ι. p. 93. ff. IV. pari. 1. p. 3OI J qui p. 94. etiam adfert auctoritates Decretorum per Ioannem caldrini, ex editione Coloniensi a. I4 I. sol. apud Petrum de Olpe. Balna i ur fin praefat. ad Ant. Augustin. de emendat. Grat. ubi quosdam et seriptos et editos Gratian. operis libr. recenset in Gallandit syll. II. p. ai8. sqq. μνIJ pro prima habuit
Moguntinam, in cuius calce leguntur haec verba: Anno incarnation 1s Dominita
MCCCCLXXII. Idibus Augustii sincti mo in inriso patra ae domino Sixto papa quarto pontisca maximo, illorii mo, nobilissmo domus Ausrias Friderico Romanorum rege gloriosi mo rerum Dominis: Nobili nec non generoso Adolpho de Nassau arthi
piscopatum gerente I guntinensem, in nobisi urbe Moguncia, quae nos r apud maiorer aurea dicta, quam diuina etiam elementia dono gratuito prae teteris terrarum nationi ruria impressoria dignata as illi rare, Me praesens Gratiani Decretum suis tum rubritis, non atramentati penna cannaue, sed arae quadam ingeniose imprimendi, cunctipotente aispiranti mo, Petrus Sehoiffer de Gemserheym fuis consignando scutis fesiture tonon mavit. Scutum siue insigne sequitur duplex. in quorum altero crux S. Andreae cum quatuor fastigiis an satis cuspidatisque, in altero fisura graecum lauabda niaiusculum reserens inter tres stellas. γHane
ι De editionibus, praeeipue antsquioribus, Antegregorianas , h. o. vel tales, qulle, aut vid. Cauet ital or. liit. M. eeel. II. p. 116. Both. quam Correctorea ro inani deeretum Gratiastimor. in dissi saepe eitata et praefixa edit. corpo- emendarent, ante a. isto. vel talea quae postearis iur. ea nou. - Μ rrichi in Hiit. iuris ecel. typis sunt expressae I tum in Gregorianam ipsam, post nr. 3;3. - Hamberger in xuveri. g. Nae his quae etiam Romana dieitur, iussu Gregorii XIII. richia pari. IV. p. at . sqq. qui pleniores quarum- Romae Is go. aut issa. publieatam, et Pos rego. dam editt. inscriptiones redaidie, i levi in Lumen Utanas. - CO die una copiam produeit μη faue. Naehrichi. Von den vor uehmst. Seliri fili ellerii ate. in bibl. MSS. eo iis indie. ad illam. - Pander pari. II. p. 1so, sqq. - Pavitas Riem r. in et mittatre in Annal. typogr. cv. indices ad ilis dissi de Deereto Graiiani stib fili. in Ant. Sckmivi los, permultas enumerant edd. et ex prioris iu- Thesauro dissertati. aliquoties laudato, tom. I. primis opere, nec tamen omnes. supplebo. p. 127. sqq. praeeipue in notis subiectis, permul. Prima edit. Gratiani edictum una cairi amaratutas editt. ae Ios Anton. Rιeggeri tu opusculis Barthol. Brisienses etc. est Argentinens. 147r. p. go8. codd. Vindoboli. caec retensent. - De II. volt. sol. de qua eonf. D. Dan. Scho sinieOdd. atque editt. et commentariis Gratiani cel. Vindie. typogr. Argent. p. 44. et Pander A. T. I. Gla: . in Praeeognit. p. 3s I. sqq. qui edd. diuidit p. II. nr. I. et 3. de altera edit. - Illud enim
primum in glossatas et non glosatas; dein in opus iteruin ibid. per Hetur. Essusteyn. I47a. sol.