장음표시 사용
1쪽
Reoroductions mannoti made ithout permission homColumbia Universit Library
3쪽
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT
Origina Materialis Himex Existing Bibliographic Record
TECHNICA MICROFORM DATA REDUCTIO MATIO: I
5쪽
issiluistis illiust is lis similis sit silii
issis iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
6쪽
DOCTORES OMNIUM ORDINUM AMPLISSIMOS ET COMMILITONES HUMANISSIMOS ET QUICUMQUE REBUS NOSTRIS LLI IERARUMQUE STUDIIS EX VOLUNT OMNI QUA PAR EST OBSERVANTIA
7쪽
Cum ad artis historiam non parvi intersit, quid de Cereris simulacris Phigalensium statueris, et de ligneo illo antiquissimo et de eo qu0 post Persica bella natas fecisse dicitur apud Pausaniam 8, 2, tum ad mythologiam Graecorum permagni resert utrum quas higalensium et Thelpusaeorum de Cerere pini0nes rettulit Pausanias, genuini et
antiqui myttii sint, an arbitraria p0steriorum temporum figmenta. Quarum quaestionum cum priorem tribus abhine annis traetassem i), et viderer mihi demonstrasse et ipsum Onatam myth deae involutum esse, iam alterum eius rei Xemplum proferre Volebam, cum libris nuper a Rosenbergio et Foerstero editis ad alteram quam dixi quaestionem de mythi illius antiquitate suscipiendam coactu Sum. Atque Rosenbergius quidem in libello, quo et ad artem Graecorum et ad religionem aliquid contulisse sibi videtur', iisdem fere argumentis mythum inpugna ii, quibus ante eum Prel-lerus' usus erat et eleherus 3 et Η. D. Mulierus . Cautius rem egit Foersterus' sed ut mihi quidem non prorsus liqueat, quid de Phigalensium Thelpugae0rumque mytho Statuat, videatur autem ad Rosenbergi sententiam inclinare. Foersterus enim unum illum eleberrimum qui est de raptu Proserpinae mythum persequens, hune cum Pelasgis iam inmigrasse contendit. Quodsi eum p. 7 higaliam quoque antiquissimis temporibus pervenisse statuit et tam antrum in Elai monte situm quam ligneum illud Cereris Nigrae simulacrum ad Proserpinae raptum referendum duei p. 7 et 19, non potest non quae de Cerere in equam conversa higalenses tradebant posterioris originis iudicasse vel aliunde certe admixta', nam duas ra-
eundiae ausas male coniuncta esse adparet').1 Kriti sche Bemerhiive rurilleste Gesohiohte de friechischen una in annali gymnasii Pl0enensi a. 187 p. 35 qq. 2 IH Erinyen. in Mitra rur Religio und Kuns de Gristaenison Adol Rosenbers. Berlin 874 p. 24 Sqq. 3 Demeter und Persephone Hamburg 183 p. 49 sqq. Nihil fere mutatum de sententia in Graeca mythologia, neque in Secunda editione neque in tertia quam curavit PleWius I p. 591 a. 1872).4 Grieehiseia Gotterkhrees p. 49 sqq a. 18b9).5 Mythologia de grieohisohen Stamine sotting. 1869 p. 414. 63 De Rau tin die uehish de Persephone AEtutigari 1874.7 Eodem fere modo rellerus Dem. und Pers. p. 45; elcherus l. l. II. p. 490. Non recte Rosenbergius p. 30, 2 citavit O alinium, Hermes V p 328; is enim posteriore demum
8쪽
Quid est igitur quod moverit Presterum aliosque viros doctos, ut nativum Areadicum mythum adgnoscere nollent. Respuebant scilicet eam religionem, qua tam absurda de discredi possent Cererem, quo melius intempestivum Neptuni am0rem effigeret, in quae formam abisse et gregi sese inmiscuisse a Neptunum in eandem formam eonversum equum quae insiluisse. Inde illam Despoenam filiam et ex Thel pusaeorum mytho Arionem equum filium peperisse, Sed ob iniuriam acceptam furentem antro se abdidisse . Ut iam eoncedam, quod minime concedendum videtur, qui posthac dei habiti sunt religione eultuque venerabiles, eosdem ab initio deo fuisse,' tamen neque amore neque Odia neque omae istiusmodi commutationes, et maxime quidem cupiditatis aut explendae causa aut evitandae, antiquorum deorum natura aliena fuisse constat. Quorum mythorum qui magnam partem ex arbitrio poetarum confictam esse c0ntendit, ut ipse quoque contendo, eoncedat tamen idem oportet, nisi ad nativorum myth0rum exemplum illa confingi non potuisse. Illum autem mythum mi Pausaniae quidem aetate et Phigalenses et Thel pusaei verum haud dubie existimaverunt, non capi profecto, eur, quod posterioribus temporibus permittendum, idem antiquioribus denegandum sit in hominibus rei equariae deditis inventa esse autumant q) Quod recte illi dicerent, si easdem ab origine opiniones pro victu ultuque hominum mutari putarent, ut alii evaderent mysti mythorumque figurae apud pastores, alii apud agricolas, alii denique apud maris accolas Illi vero neque hoc volunt neque eiusmodi figmenta qui disserant a genuinis mythis adcuratius explicaverunt. Sed praeter Sensum, iudicem in his rebus parum certum, aliis quoque argumentis Rose ergius utitur, a Prellero illis et Melcher ante praeparatis. Comparavit inter se quae diversis locis diversa de equo a Neptuno procreato tradita accepimus apud Thessalos, in Boeotia, in Arcadia Atque quamquam non alios tantum mythos, Sed maxime etiam Eleusinium cognatum esse existimo, iisdem tamen finibu me continere Volui.
10 Prellerus I I p. 51 ut Uelcherus p. 49 ita R0Senbergius p 32 cum contemptu dicit Nosses uerlegende. Nulli equis mythum nasci non potuiSSe certum, nullo equitatu non potuiSse, nemo facile rellero sci. p. 151 concedat. Nodi. D. utillerus . Ib opinatur recentiorem fabulae Mimnem vel Arionis et Proserpinae mentione demonstrari id nihili St. n nulli antiquo nativoque mytho posterioris quidquam notae adsutum esse tibi persuadebis ut nihil dictim de Arione quem scire velim quibus argumentis Militerv p. I epicorum poetarum inventum ibi probaverit. Eiusdem levitatis est alterum, e verbis Pausaniae 8, 2b, 5 H 06etio G παγα Ptatv γκαυω πρ Detoic hin rati at6δυα ιυομαIθυα adparere, explicandi cognomini causa fabulam fictam esse. Qu0 quam lacile est ad 0nendum tam difficile ad conprobandum.
In Thessalia igitur Neptunus equum genuisse dicitur aut ita, ut terram huel rupem aliquam ' tridente pereusserit, aut ex ipso deo conceptum equum in lucem ediderit rupes, quae quasi proprio nomine dicitur Petra, ut tamen vel sic rupem aquae dimittendae causa cum equo generando conexam adpareati . In Boeotia Furiae amore incensus dicitur Neptunus sub equi forma cum ea concubuisse et equum famoSum, qui dicitur Arion, genuisse ad fontem ilphossium. Ita dici poetae tradidisse feruntur '), cum Homerus satis habeat divinum Arionis ortum significasse l. 23, 346, alii autem poetae pro Furia n0minaverint Harpyiam, quos de mutata dei larina non dissensisse veri quidem simillimum sed in medio illud relinquo. His igitur Thessalorum Boeotorumque mythis conparatis ut helpusaeorum Phigalensiumque famam Supra a nobi enarratam pro nihil ducant, duobus maxime argumentis eommoventur, primum teStium aetate, deinde quod in Thessalia et Boeotia originem fabulae repperisse sibi videntur Testium aetatem quamquam non nihili facio, non video tamen, Arcadum mythus cur cedat auct0ritate Thessalorum mytho, quippe quem ante Alexandrinorum grammatieorum aetatem viguiSSe, nisi alii argumenti probaveris, testium certe aetate evincere non p0teris. Verum sicut in codicibus recte aestimandis non modo solum
se ne gravissimum quidem indieiuni in annis positum est, ita in mythis quoque vis et1I Vergit Georg 1, 2 tuque o cui prima frementem fudit cum magno tellus percussa tridenti, Neptune , ubi n0n nominavit quidem Thessaliam Verbo fudit adludere poetam ad veram Neptuni equi naturam, non inepte Suspicatus erat rellerus. Quem qui refutare sibi videtur PleWius l. l. o. 83 adlati l icis Lucret. 5, I et Plinii . n. 8, 108, non animadvertit ab his fundendi verbum de multitudine aliqua usurpari a Vergilio de uno equo.
ΘεIIαλt τὴ picitus Tarpetv retataας, unde dictum Petraei Neptuni Sacrum. Probus ad Vergilii l. L campi in Thessalia sunt Petraei, in quibus locus Petra nomine percusSus tridenti Neptuni, equum qui Scyptios vocatur edidit'. Idem Servius Athenis lictum dicit, infra haec addens sane hunc equum cuiuScunque numini alii aliud Arcadiam, alii in Thessalia editum dicunt, in qua etiam montem aliissimum Steni liuit, ubi primum equus visus Sit cet. 13 Schol. Pind. Pyth. 4. 24s, Petraeum Neptunum a The Sali adpellatum et Olet εμῶ τὰ
imag. 2. 4, ubi Neptunus depingitur tridente iriae dirumpens, TheSSalia autem ex aquis surgens
thius. Ea ad cyclicam Thebaidem referenda esse propter Adrastum, non tam certum quam Rosenbergio p. 27 cum rellero p. 53 iSum est. Quae enim e PauSaniae verbis 8, 25 5 αἰνισσεσθα od cet. nascuntur dubitationes, minime Xpedivit eas utinerus de cyclo epico p. 62, atque negavit de Thebaide c0gitandum esse elcherus er episeia Cyhlus I p. 64. - ΗeSychius Apthu o liciaec
9쪽
natura testium respicienda, ipsa testimonia adcurate examinanda et inter se conserenda sunt. Iam si quaerimus, quibus illa de Neptuno debeamus de Thessalorum mytho nihil habes nisi grammaticorum excerpta et unum Vergilii versiculum, quem ipsum quoque non minus quam Philostratum a grammaticorum vel mythographorum doctrina pendere suspiceris. Similiter qua de Tilphossia illa Furia grammatici nobis tradiderunt aperte a poetis petita sunt, ne lue eis quidem sinceris mythorum interpretibus. Contra Arcadicam mythi formam non ex aliis sed ex ipsis Thelpusaeis et Phigalensibus acceptam rettulit Pausanias, testis egregius. Nam Presserus haud dubie erravit δ), cum ita Pausaniae verba intellegeret, ut Anti-maehus, recentioris Thebaidis poeta, eius famae auetor evaderet. Aperte enim Pausanias non disset itire ait Antimaelium a Thel pusaeis de Cerere Furia b Relat deinde quem ab his mythum acceperat et adpositis quos illi testificandi gratia duos Iliadis, unum antiquae Thebaidis versum ei lassent, ipse de Suo Antimachi versus adseri y ), eiusque verba cum illorum fama conciliare studet. Quae qui recte Seeum consideraverit, non dubitabit hercle, quin ex Iliade vel Thebaide nullo modo sua helpusaei laurire potuerint, Antimachus autem Thespiisaeorum potius famam Secutus sit, quam Thelpusaei Antimachum Pausaniam vero etiamsi mirabili de Cerere famae partim fidei habuisse recte Rosenbergius p. 26 statueret propter saepius repetitum illud arουσt, ρασί, nobis tamen hoc ipsum fidendi potius :uam dissidendi eausam esse nemo non videt. Accedit quod in Simili Phigalensium mytho enarrando nullam omnino poetarum mentionem Deit, sed omnia ex ipsis Phigalensibus audivisse testatur praeter ea quae de Onatae simulacra tradidit inde a c. 42 paragrapho quarta. Neque vero altioris antiquitatis documenta desunt, quorum primo l0c numero, quod manet
15 L. I. y b Hunc quoque eriorem adoptavit R0Senbergili p. 26. Idem quod p. 29 satis confidenter non solum Phigalensium cuni helpusaeoruni fama Sed tranaque etiam Secum ipsam pii nare adfirniat, Inon intellexit ille Pausaniae verba, qui 8 42 minime dicit Phigalensρ aspernatos esse mythum equinum inferdelegendo. Deam in equani adnotationi s partem alteram conversam illi quoque noverunt, eoque reserendunt, quod intulacro deae caput equutum suiSSe narrabant. Peroi deinde: Die Thelpugarer agesen verbisitelen dirae Sase obwoh ih Demeterbita eme avi sterietinde Andintimih itte. Id pSum, quamquam explieatione minime eget, Iahnii verbis, quae eadem pag. adpoSuit Xplicatur. 16 L. 8, 25 uolabras si στα καὶ Avet 10 cet.
novit Furiam Thelpusae cultam et Arionem helpusaeum, quem quidem X pSa terra editum dicit. Callimachus se. 81 Arionem habet Arcadem se. 207 Despoenam ut entleio visum et Schneidero)Furiae Thelpusaeae e Neptuno filiam Lycophron Cererem Furiam Thelpusaeam, matricidii uidicem 153 I. 1225; pollodorus 3 6 8 6detn εκ Inmiti Aunc Ia ησε Δημητηρ εἰκαzdata 'Εγtνυ κατατη auucumetu, quibuSeum consentit ΤZetZes ad Lyc. 53, nisi quod addit hic partim quae apud Pausaniam leguntur, partim nova Cererem quam regi inmissam pavorem equi inlectSSe. Ob haec postrema si euhemerismi getrem insimulasset Roseubergius p. 26, recte enSiSSet Aperte enim cur Furia vocata sit dea in equam conversa, gelges explieare ratione Studet, de qua dea nnumedubitans atque haud Seio an idem voluerit Apollodorus. ad nostram usque aetatem quamvis ad Christianorum opiniones adcommodatus isse Cereris
mythus Ita enim volgarium hominum in animis haerent non poetarum ulla inventa quamvis ingeniosa sed ipsius volgi tantum opiniones ab antiquissimis temporibus propagatae, quod multis antiquorii myth0rum reliquiis etiamnum inpud Graecos vigentibus confirmatur Quod de Phigalensium illo mytho cognoveram ex ea quam Congius et Michaelis' apud hodierno illius 'oc incolas famam conlegerunt, atque monueram in libello, quem supra memoravi in adnot. 1. Atque postea intellexi, id quod tunc quidem non potui non
praetermittere, quadraginta sere ante annis Stachelbergium non modo antrum Cereris repperisse ad Mariae virginis cultum adaptatum sed etiam eandem sere famam ibi conlegisse nec non antiqui mythi vestigia adgnovisse ' Ceres mater essit Mariae matri virgini ut olim Cereri singulis annis solemnia celebrabantur ita hodie Mariae festum, quod antiquo nomine dicitur et fri ρtς Ut olim Ceres cita mune Maria ira luctuque commota lucem fugisse antroque se abdidisse dicitur Causam doloris non prorsus eandem Stachelbergius aeceperat, quam Congius et Michaelis, ut tamen de summa rei concinerent infandum propter amorem deam aversatam esse; sed qui in antiquo mytho ipsam deam petiverat ardor, a Christianorum Sanctissima Deipara non p0tuit non ad mortalem aliquam seminam transferri. Ceterum alteram mythi partem apud Congium et Michaelem fidelius servatam vides, ubi de fratris in sororem amore agitur' siquidem soror Neptuni fuit Ceres: χυ alteram apud Staehelbergium, amantem dico amatam esse persecutum Quod vero ad Eleusinium mythum referri possit nihil invenis, videlicet quod ille de Cerere equina ab antiquissimis temporibus propagatus apud v0lgum valuerat, cum Eleusinia Saera postea per sacerdotes recepta esse verisimile sit. Non minus erium antiquitatis documentum alterum habemus Indorum mythum aEuhnio δ' eum Phigalensium illo conparatum ita, ut ne nomine quidem diversas esse deas adfirmaret quae ab Indis dicitur Saran tu a Phigalensibus Δημ et ρ Ερtvύς. Κulinius vero cum aliorum i adsensum tulisset, Rosenbergius p. 34, 1 eo quod Arcadici mythi aucto-
18 Annali det instituto 186 p. 59 Postquam anti uni in Elato monte situm ad dextram
Nedae fluminis ripam hodie et Izόμιο τῆς ilαυατιας nominari rettulerunt, in Sinistra autem ripa in alta rupe turris medio aevo aedificatae reliquias manere, ita pergunt: una volta, eoδὲ cibu raeeontatos trovava M opra tin'immagine anti88ima deli madonna m aliorquando aceadde net e temeia tin fratem inamorora delia propria orella, a Versim per avversione contro it trimendo delitio abbandono et castello e i reo in una caverna ituata dirimpetio unuoco piu si . Is ver poliotempe ruina ae a. 826 p. 25. Einis Nachhali de Samison der erriirn-ten, traue en Demeter hori man im Munde de Volhes, welinea erravit, die Muuer Gotrus habe in Abscia via naue die Me chen semiaden und die Ei amisit dieaea Metrectare ortes s stinia eιπιι ι uiter on threm Sohne mi verbrecheristae Leiden has ne olyt ward. '
10쪽
iudicat Quasi vero Indici mythi auctoritas penderet ab Arcadieo, cum hoc hic elariussit, Areadie potius Indico fidem aecedere maximam, vel 'tiam 'trumque alteri esse praesidio, Modo i tanta eorum similitudo adgnoscatur Neque . ea tam exigua et incerta quam Roseliberio visa est sed maxima, ad quam prorsus nihil refert utrum explieationem quoque mysti quam ulinius dedit implectaris, an Militerum sequi malis,
an Schwarietium, an nullum omnino verum vidisse censeas. Quod enim maxime monstruosum
est et a nostro sensu abhorrens, id ipsum Graecorum mytho eum Indorum commune deam dico in quam eonversam fugere dei matrimonium, hunc vero et ipsum equum actum persequi illam et equum eum equa, ex Indorum quidem pione, filios gemino procreare, Thelpusaeorum filium filiamque qua in discrepantia ille tamen consensus deprehenditur,
ut Indicae deae filii 4b equis nomen aceeperint, eum Cereris partu qui praeter filium editus dieitur Arion ipse equus fuerit. Licet igitur mihil tribuas nominum Sumi st et,Eρt,6 similitudini, mihil alioriam mythorum a ulinio l. 461 sqq. conparatorum adfinitati, tam singularis ille duorum equinorum mythorum consensus, ut qui casu ortum redere malit, quam ex Indorum Graecorumque cognatione eum Vix sanae menti esse putaverim.
Verum enim vero intra graeeae quoque mythologiae rines nos continentibus nobis teritum supreest antiquitatis quod dixi documentum ex Arcadici mythi cum Boeotico similitudine letitum, qua Prellerus quidem et logenhergius contrarium' effici voluerunt Utuntur autem ita hoc altero suo argumento, ut mythum, quem in Boeotia ab antiquae Thebaidis poetae eonfietum isse volunt, a colonis quibusdam In readiam inlatum esse contendant q) Thelpusae vel Tilphossae nomen idem in Arcadia exstans quod in Boeotia atque adeo cum altero Ur καt Are et Boe. vel '0rκα Boe. vel 07Pato, Arta), 07 Triazυς Boe. utroque loco coniunctum' - de communi origine monere facile concedas, at alterum altero derivatum et temporibus quidem 'hebaide posterioribus, id ne Rosenbergius quidem nisi dubitanter proferre ausus es p. 28, quamquam qui mythum Thelpusaeum Boeotia fluxisse pro explorato habeat eodem loco), idem cur de nominibus dubitaverit non
23 CL ulinium I. l. p. 443. 24 Prellerus I. l. p. 154. Boselibergius p. 27. Qui parima sibi eonStare videtur, cum p. 29
Neptuni equestris cultum e Boeotia Arcadibus accessisse ibique cum Cerere eam iii intellegere videtur coniunctum esse contra p. 30 Neptunum antiquitus in Arcadia cum Cerere consociatum docet et e Boeotia Arionem solum eorum religioni adnexum SSe.
25 C Bursianus Geographie o GrieeheHanc p. 23 II p. 2bs, ubi recte videtur de antiqua Arcadum et Boeotorum cognatione cogitare. Parum probabiliter Uelcherus Der piae Cyeluso I p. 63 propter nomina ab origine utrique populo eommunia postea mythum qu0que ab
altero ad alterum transisse coniecit.
satis intellego. igitur a Prellero dissenti Rosenbergius. quod ille nominum magis
eonsensu fidit, hie mythi explieatione. En vero summam argumentationis eorum Thebaidis poetam adfirmant, quo manifestior esset deorum ira in Thebarum satis e Furia natum finxisse equum, qui Adrastum suturum Thebarum expugnatorem servaret Quid Disserine hoc ab Herodote illo, Homerum esiodumque Graecorum deos fecisse Nam Furia equi mater haud dubi t in Boeotia quam in Areadia religione ac cultu recepta erat. Vide igitur Arion itane tantum ab epte poeta Furiae filius dictus fuerit, ut Famam Spei filiam dixit Sophocles Minime vero. Nam supra vidimus, patrem quoque equo additum esse Neptunum et sontem Tilphossium, ad Aue cum de ille eoncubuerit. Quid quod ne in his quidem vetus ille
poeta substitisse potest Quid enim causae fuisse putas, cur Furiae amore incensus equum se saceret Neptunus, nisi illa et ipsa ante eandem formam sumpserat Neque magis equum deum nisi eum qua dea coisse tibi persuadeas. Porro quaerentibus nobis, eur dea formam mutaverit, non alia hercle causa veri similior videatur quam quo melius dei amorem eluderet, atque si tanti illa faciebat ut fratris amorem fiugeret, invitam eam occubuisse et indigne tulisse iniuriam adparet. Ita vero si redintegrantur lacera grammaticorum excerpta talis sere Boeotorum mythus evadit, qualem e Thelpusaeis cognovit Pausanias, praeterquam quod illa Boeotica se initio Furiae momen habuisse videtur, neque praeter equum filiam quoque peperisse dicitur ut Thelpusae Arcadum; quamquam hoc quoque diserimenn pluris facias, Ieminiscere quaeso. Phigalenses quoque alterum modo divini eonubiistuetum senuisse Despoenam Neque vero illud praetermittendum, quod sicut Phigalensium Furiam non eaput solum equinum Sed dracones etiam corpori adhaerentes habuisse volebant, ita Boetorum Furia Tilphossi a Marte draconem peperisse serebatur Ad ipsum denique Thilphossium montem quae a Pausania 9, 33 memorantur riri Πραξιδbicit, vide an Cereri eae filiaeque similes fuerint . . Itaque resserum qui sequitur, necesse est hanc ipsam mythi inmanitatem, quam vel a simplici incultoque antiquissimorum hominum ingenio alienam iudicaverit, adeo ab ipso Homeri aemulo inventam esse statuat, atque eo quidem carminis loco, ubi non delectare vellet audientium vel legentium innimos, sex angere
Immo vero quem Pausanias ex Arcadibus mythum cognovit, quem multis ante Pausaniam saeculis in Boeotia noverunt epici poetae, cuius vestigia ad nostram usque aetatem adparere demonstravimus, quem denique apud Indos repererunt viri docti, is quin genuinus et antiquus sit, nullo modo dubitari potest Thessalorum autem mythus, quem supra enarravimus, quod ab illo paullo magis differt et ad Atheniensium qui est de Neptuni cum
26 Presserus enim p. 15 sic loquitur: Ea uehiet in in elehem Sinne hie eine Erinnis die ut te de Arion mannit ita. Ea is dies Genuita im Maammmhano de asten Thebais