Specimen lectionum in C. Val. Catulli carmina

11쪽

Ego omnasi fMisos, ego eram decus olei, mihi ianuae frequentis, mihi limina imida,

Mihi ridis corollis redimita domus erat, Linquendiam ubi esset orto mihi solo crabicialiam ;Egone Deum ministra et Cybele amula ferat ' O MaonaS, ego mei ParS, ego uir sterilis ero Pquinto vePsu cum metrum Violetur, Varia excogitabant viri docti; quidam ego nae Scripsit;

VeteribuS Semper no non nae in usu est β) etBnimo tam vehementer commoto ab hoc loco ironia abhorret; Ahim a P citus: egones heia Nobbitis: ogones et a novissimo editore reinceptum quo locus mirum quantum languet; cur enim tantum faciat discrimen inteD et deum

ministra atque of Cybeles famula P Itaque melius fonti iras in schedis apud Hiddium ad Da es. Misceli. pag. 30, qui plures galliam-bi locos quod Silligium fugit, felicitet' restituit: Egone ut deum ministra. 73 Codices quidem

Omnes a vulgata Stant lectione praeter unum membran. F. cuius usum amici liberalitas commodaverat, in quo Sic scriptum: ego nec, inde restituendum: Ego NνNc Deum ministra et Cybeles famula ferari' illud nec enim est no, qua nota et nec et HiariCsignificatur, et magna cum vi, cui Solum conve-

ο) Faertius ad Ter. Andr. ΡroI. v. 17. Lipsius Var. Leci. III, 29 7ὶ cf. BeritI. ad Horat. Epist. I, 1, 9 I. Etiam LXIV, 106 ex Codd. restituendum; nunc misera; et V, 7, da mi ιαsici Martialis Epigr. XI, 6, 14. da nune basia legisso

videtur.

12쪽

nit nunc,illum versum pronuntiat Attis .Prop ert.

Carm. VIII. Id nunc editum ex Ach. Statii

emendatione. At tu dolebis, quom rogaberis rarallam, SCEDSta, HOCtem. manet υita' omnes codices rarilla, tum SCEDSta ne te a. h. b. i. g. c. D. F. H. P.; ceteri: Scelesta nec te;

sed verum erat in Mureti codice: nunc. Ve sus sic distinquendi: At dolebis quom rogaberis raralia.

Scelesta, miru' te squae tibi manet vita .

Quis niano te adibis' quoi Didoboris bolia PQHem nianc amabis Golias esse dicoris' interiectis quibuSdam Vocabulis pOSt niarac to, eadem denuo excipiuntur, quo fit ut non sine virepetitum inveniatur pronomen de quo vid. Scalig. ad Catuli. XXXVI, 9. Vallienarius ad Phoen. V. 500. Herm. ad Trachin. V. 238. Est tamen locus quo iniuria non editores mutarunt in nunc Si quid video; codicum enim lectio, modo recte intelligatur integra sere est. Versus sunt hi VI: 6.

Nam te non Di as iacere nostis Nequii fiam taCitiam Ciabile Clamat,

Sertis Assyrio fragrans olio Pialam&Sqiae Peraequo et hic et illo '

ο) ita Statius et e Nostris a. h. p. cum aliis Santenti; H. h oo et illo ut hic et illo; h. i. g. huc et illo ; F. haeo et illo; vulgo: hic ut illic; supra scripsimus cum omnibus Ithris Assyrio, vuIg. ac Syrio ex coni. codd. P. et unaa S. C. 46rtisque.

13쪽

Attritras tremulicyrae qMassa lecti Argutatis inambialatisquC. Aam mi Praevalet ista nil tacere, x nianc tam latera ex fotiata serendas,

Nos, tu quid facias ineptiariam pSic edidit novissimus interpres, quae ineptiS-sime interpretatus est. Varietas haec eSt: V. 13 omnes libri ciar non ; codd. a. g. i. h. F. II. Panda; c. in marg. Pandam ; plurimi: et futura. Ex Statii emendatione fluxit nianc. VePSUS praecedens maxime turbatus; quod in textu legitur, ex Ang. Politiani est emendatione, cui proxime accedit codex C. nam ni Praeualet ista nil tacere ; a. b. h. raram mi iSta PVGσ-Uelat taceres , p. F, H. nam ni ista Praeualet

nam ni Pria Dalet ista, nil taceros. Nos donec aliquis melius invenerit, in vulgata acquieScemus lectione. Duas profert Catullus rationes quibus verum dixisse demonstretur, istieΓam a Te externΘ, Θlteram multo graviorem a perSona; mittamus, inquit, haec externa, nonne tu ipSeluculentum praebes testimonium P Itaque cum dixisset: multo melius est, omnia fateri et nihil tacere, quaerentem fingit amicum qui admirans exclamat: cur non P cui Catullus gravius illud argumentum ab ipso Flavio sumptum Suggerit. Vel Sus Sic scribendi:

Aoc tia quid facias ineptiariam γFuit levissimum quoddam quod ignoratum et aliorum et Catulli locos corrumperet; quo

14쪽

diligentius enim cuiusvis scriptoris dicendi P tionem perscrutatus eris, eo facilius quae si qua minus recte leguntur, reponenda sint invenies. Solet ille ex Graecorum more nulla adiecta comiunctione eidem voci duo addere epitheta; idque non solum quod nihil habet offensionis tum quum alterum Substantivo arctissime adhaeret et unam quasi essicit notionem ut Ap. I erent. Adelph. I. I, 17. Ego hanc clementem vitam urbanam atquctotium '

Secutus Sum.

sed etiam ubi nulla apparet haec adiectivi voci Rdhaerens vis. v. c. initio libri quoi dono luidum novom libellum, Quod si tenuissent editores, quid reponendum erat carm. XLVI, 10. non multum haesissent: longo quos Simul a domo Profectos

ita quidam libri, alii disersae Diario. Aldus dAυeVSOS Dariae; codex Minturni apud Santenium diDerso Dariae; sed haud pauci ex iis quorum lectiones notae, quibusque accedunt e nostris a. b. h. i. n. D. H. cum edit. principe

quod verum est; tum enim inprimis coniunctio desideratur, si similis vel eiusdem fere adie tiva sunt significationis v. c. in Aristoph. Ran. V. 347.

n BeniIeius et hic voIuit: υἰtam urbαriumque Otium, quamvis satis dubius; non enim in textum recepit. cons. idem ad Horati serim I, 50.

15쪽

reponendum sit αρχαῖον ' utrumque enim veteres et latini et graeci coniungere solent. ')Ιn carmine XIV. T. quod si tit s&vicor hoc ΠOUMm ac TEPETtiam, munus dat tibi Sulla literator optime codices g. F. G. H. ΠΟUMm ESt Πν Imtiam, Datanus ΠΟDiam hos Vmertum. Apud Terent. Heautont. VI, 1, 36.

Religiosa Enon mia re, αΘλιως ' Sic in nostro coniungendum videtur LXIV, 110, misera ingrata nec misere mutandum. Eadem Patione corrigen

dus versus LXIII, 49, qui vulgo ita legitur:

ibi maria vasta visens lacrimantibus oculis Patriam allociata moesta eSi ita voce miserit criolter Versus ex emendatione Mureti, ne metrum

16쪽

M, quod haud dubie ex vetere eius codice fluxit, alterum vero adiectivum temere in adve bium miseriter abiit. Moostrata autem, non moesta Catullum scripsisse inde patet, quod eum perditum fere deminutivcts voces adamasso invenimus. Integer versus itaque Sic reddendus:

Alia quoque ad eandem rationem ex scriptis refingenda V. c. LXIV, 11, nunc: illa rudem chirsia Prima imbrast amphitriten. sed omnes Statii libri et e nostriS R. b. i. p. u. D. F. P. cum Edit. princ. PVimam, quod VeΓum,

Statio quoque probatum, nisi quod is duplici epi

theto ossensus rudi coniecit, et sane Datanus Diadiit, sed nihil mutandum. In eodem carmine,

V. 126. Ac tiam Praeria Ptos tristem ConSccnderct montis, tando aciem in Polagi vastos Protenderet aeStUS. ita nunc omnes ex Puccii ut videtuP emendatione 3 Edit. princ. Statii libri, et ex nostris F. C. p. tristis, ceteri omnes multitudinis numero tristes, Datanus tristes ostendere, certo et hic ut alibi pluralis scribendus tristis, senSuqui dicitur activus, montes qui tristitiam excitarent; quod cum non attendiSsent, falso cOPPexerunt. Sic defenditur vulgata omnium codicum lectio XI, 3.

littas ut longe resonante Eoa tunditiar ianda. quod quum respuerent, certatim VCS Onan I e

17쪽

II coniectura posuerunt; id si in libris suisset,

sum habeo. De adiectivis quod diximus, idem valet de adverbiis v. c. XXXVI, 10.

Et hoc Possima so Praelia Didit ii iOCO SE, leseide Dor ero Dicis. ita codices et nostri et priorum ad Unum Omnes. Vulgo e coniectura: iocose et se ido: Sc

liger acutius, Sed frustra: ioco se imido, Aliorum quoque Scriptorum locos emendatione indigere editores censebant v. c. Cicer. Attic. v, 3malias em tor cilionias, ubi Schiilgius cumGraevio: et tilionias. Illam loquendi rationem praeter latinorum ferme usum esse dicit Hadr.

Junius Animadv. IV, 11; alterum si participium est ferri posse duo epitheta dicit Ernestius ad Tac. Histor. II, 93. Sed meliora docent GoerenZ ad Cicer. Leg g. pag. 33, et Obbarius in Archiv suu Philologio und Paedagogili I, 1. pag. 147 seq. De Catullo verum iam vidit Luc. FPuterius Coniectan. Veris. ΙΙΙ, 2. Quod modo diximus deminuta vocabula C tullo valde frequentata esse, id quo magis quam

singulare Sit nostro poetae, eluceat, exemplis illustrabimus ; plura enim apud hunc quam ceteros OmneS poetaS inveniuntur; v. c. Se ti-

i) ita omnes fere nostri codices eum editione principe, quod verum est; hoc VoIusio, i. e. hunc poetam si vovet, Vidit bene se pessima vovere diis. Vulgo cum codice Datatio hcies PeSJlma.

18쪽

licialias a floridulus P a L

lidulus 65, 6. aliaque quae SaepiSSime repetuntur ut labella, Puellula, neque Semel sed usque Occurrunt eaque congerens gaudet Catullus v. c. XXV, ο et LVII, T

intista tiarniter tibiflagella conscribillent. Uno in loci ulo eruditiali ambo. haec ut unum alterumve locum restituamus laudavimus; etenim primo in versu Veteres editioneS, ut Reg. non ringuibus, Sed ungulis; quod ne notatum quidem est ; qui vero putant Thalli furto minus ungulas quam UngueS comvenire falluntur. In carm. XVII, 14. Quoi qtium sit viridissimo nuseta fors Puel

et ρDelia tenelliam delicatior haedo, asServanda nigerrimis diligentius uvis ludoro hanc sinit rat lubot noc pili facit iani.

duo ex nostris scripti g. G. legunt nigellialis, pulcherrime ex Solemni Catulli usu; nam explicatione mihi natum videtur: nigerrimus. Et LXI, II 5 nunc. O crabile quot, o nimis Candido pede lecti.

19쪽

sunt enim plura. Mirum intepretes quam male haec sequentibus conveniant non vidisse; se- fellit eos alter versus quo stropham finiri censerent. Sed Puccius meliora in suo iuvenit lib-Po ; dicit enim: ita habet alius codem ro cubilo qnod omnibus candido pede lectulis iam quae sequi debebant omissa sunt: lacunae igitur signa non ante, sed pOSt hos verSus reponenda Sunt. Aliud Catullo inprimis familiare hoc est; duas quae cohaerent voces alteram principio, alteram fine versus quibus caetera includantur collocare solet; idque in reliquiis huius poetae tantopere repetitum legitur, ut eum hac verborum positione exquisitiore si liceret ubique usum

inveniamUS, V. c. Ferreo canis e rimamUS Ore. Tito stetisse dicit in cacrimine Ttio imbiaisse Palmialas in a CVMO TE.

Isti di mala millia dent clienti. Paticis si tibi di favont diebus. Quantos illa tralis langmenti corde t im Or S. et plurima alia; imo eadem vox versum incipit atque finit, V. c. XLII, 2. OmniS Undiqiae, quotquot CSt OmniS. inde vestituendus est versus caum. XXIX, IT. Quid est, alit sinistra liberalitasPaTNm e atrat DP an Mariam helmatias est Phic enim Puccius ex vetere codice, et inde apud Perreium quoque qui Puccii copiis usus eSt Ex- Stat, notavit:

20쪽

parram ct atravit, helluatus eSt pariam. quod verissimum est; Salsa enim haec pronuntiantur ironia, funde exclamandi signa tollenda esse appareo quam qui solvit, quod nunc legitur scrip it: an parum helluatus est PEt fortasse hac ratione Sanari potest co Pupius qui exstat versus VIII, 9. ubi in omnibus codicibus ultimus desideratur pes: Nunc iam illa non volt; tu qMoqiae imPotens potior lectionis varietas haec est: Edit. princ. g. D. G R. iam nunc - Edit princ. a. D. G. P. R. in olens es; c. in otens et in marg. λ- e te et im ote; h. i. in ole: F. i ete: Η. Ose te. Ex his in oto es Catulli esse unde reliqua originem duxere quisque Videt, et UeP-sus finis restituitur, Si quae in principio extat

varietas huc trahamus; sic enim et CUP exciderint et unde nata sit vocum tranSpOSitio Optime docemur, et integrum versum Catullus ita mihi scripsisse videtur:

nunc iam illa non volt tu qMoqiae impote es

iam nunc.

Secundo carmine tres adhaerent Versus qui praecedentibuS non optime conveniunt; Tam gratum mihi, quam feriant puellas pernici aiareolum fiasese maliam, VHod zonam soluit diu ligatam. ip)itaque Statius et ante hunc iam Guarinus deperditi carminis esse fragmentum Statuunt quod Verissimum esse nunc ex Perrei codice proh

hic idem versus inter Priapeia, ubi item ligatameXStat, non quod Avantius in suo codice invenisse dicit, D e g a t a m.