Specimen lectionum in C. Val. Catulli carmina

21쪽

tur qui haec inde notavit: in Detrasto codices vestium est hic longum Iscilic. post V. 10.l,

Postque sequitiaret a tam gratum Dami quam ferunt Auellae. Quae his praemissa sunt, non ex omni parte Sana leguntur; novissimus certe editor in librorum lectione explananda infeliciter lapsus est; hoc certissimum septimum VerSum: Et solatioliam fiat doloris arctissime nectendum esse primo, quaeque SubsequUntUr Veluti per parenthesin dicta consideranda, et cum e nostris libris Codex p. habet: cVedo rit graDis ac- Vialescet ; P. C. CVedo rit CNm grauia a

Quemadmodum tres illi versus superioribus male adhaerent, ita et septem priores Lucani carmini a Seneca suppositi dicuntur, quam opiο-nem doctus editor Webertom. ΙΙ.pag. 42 5 - 29. refellere studuit. Huius Sententiae nova nunc addamus argumenta quibus melius stabiliatur, et quantum in nobis est originem indicemus. Etenim versus illos a Lucano scriptos esse ideo iam certissimum est, quod qui eius aetati proximus, ILL C orn. FP orat o pag. 12 5 seq. Nieb.

id vero sugit Geberum), de ipsis septem his

Versibus, carminis prooemio, Severam ctgit cem Suram quem illam de Seneca fabulam,si tum nota

22쪽

tum sone erat, Si huiuS poetae erroreS perstri gere cupiens, hoc ut ostenderet, alius, non Lucani examinasset versus. Accedit Ρriscianus

tom II. pag. 49 Hrehi. qui Octavum laudans ve sum, Lucanus, inquit, in Primo. Cui si priora spuria fuissent, in Princiρω vel initio dicero debebat. Sed quae primus Scholiorum auctOP, Polemo sertasse, δ) notavit, prorsus aliud atque nunc putant voluit. Qua in re nos adiuvant codices Lucani MonacenSeS.Codex Ratisb. saec. XII. Scholia primi solii

recti erasa Sed restant adhuc verba: versus isti fiant Senecae non Lucani usque Quis furor. Codex Emeran. Sae . XI. hos Seselem Deraus Primos Seneca dicitiar addidisse ut quidem Dolunt aviariCH.S, Ut quia dam, frat Cnuterque ad Versum septimum; his tamen nil lucramur nisi quod verba: ut quidam fratere nullo codice laudata inveniuntur; etenim prima interpretum enotata, qui deincep8 Sequebantur, multiplici modo varie augebant, ut in scholiorum farragine verum auctorem eiusque verba reperire sere sit desperandum. Codex Benedici. in primi ver SuS margine sic: hoc Arincomm non LMcanus fecit, sed Seneca

23쪽

1Tquosnam 2 nulli enim praecedunt. Frustra esset de hac re longius quaerere nisi codices Bibl. Florent. et e Monacc. CCCXXII saec. XII.) a

que CCCI XL. saec. XΙΙΙ.) auxilium ferrent; in

his enim ab eadem manu quae textum exara-Vit, Versus praepositi: Cordiala me geniast, raseuit Nero, Aroelia dixi

ri versus incerti sunt auctoDis. Quid multa PIdi sunt Senecae quos Lucano mortuo carmini praeposuerat. Quod quum scholiasta primus, sive Polemo, sive alius notasset et cum fide auc-

q) Versu secundo Cod. 322. pater hinc; sed in neutro schoIiis plurimis referto de Seneca aliquid proditum, In codice vero Emer. F. VIII. fini operis Lucani quatuor illis versibus sex alii scorto noti eiusdem aucto-xis, Senecae) adhaerent, qui sequuntur: Fluminis in morem quae sunt miranda citentur Haec vere sapiet dictio quae feriet. Carmina si fuerint te iudice digna faυore Reddatur titulus purpureuSque nitor; Sin minus, aest as Poteris conυODere Sardas Aut piper aut calet cis hinc operere nuceε. Ex securido Versu bella plus quam c ilia quae sint m'telligimus. Ita Seneca Phoen. V. 3 5 4. non satis est adhuce ite belliam, frater in fratrem ruat. quod uno verbo noster adumbrat, id hic fusius de-Pinxit. Iarti vero si hoc est acumen captare, doceant nos quid sit Itbore et ingenue rem magnam exprimere.

24쪽

torem tradidisset, postquam in multis libris erant Omissi, iactum ut adnotationem illam ad ipsius Lucani carmen eiusque Septem priores UePSUS pertinere falso censerent. Quod huius poetae mentionem fecimus, adnotare licet pauca

QVis furor, O cives, quae tanta insania ferri Gentibus invisis Latitim Praebere cruorem PLambinus ad Horatium, adnotante Burmanno, tacite laudat: PDraestare Crtiorem. Fateor me frustra in mea Lambini edit. Francos. 15T T. illa quaesivisse. Vulgatam lectionem Omnes hucusque collati libri centum ad minimum Servant, ita ut memoriae lapsu varietatem Lambinus dedisse videretur. At non est memoriae lapSUS, Sed saeculi potius quo codicum lectiones docti tacite inferebant, vitium. Codex enim Biati Sbon. , nunc Monac. dilucide in textu exhibet Pra strare, addito glossemate: es radere Praebere;

berct ; e quibus cod. Benedict. supra: emiandere. Haud raro vero accidit ut Verbum Pract-berct hoc sensu magis frequentatum, in genuini locum PraeStare Succederet; Vid. VAP. leci.

3β) Ita invenit Betitistius in vetustissimo Prisciant codice; vulgo omnes Lucani libri: licentia ferri; quod mihi quoque illius explicatio esse videtur. Fortasse in animo habuit Lucanus Virgilii versum Aeti. II, 40.

Laocoon ardens aumma decurrit ab arce

Et procul: o miseri quae tantα in 3 ani α

25쪽

Carmine VIII, 3 seqq. leguntur:

Fialsere quondam candidi tibi soles, VHom Dentitabas qHo Puella ducebat, Amata nobis q&anta amabitUr Illilla, intilla tam locosa fiobant, Hac ira Dolebas nec Puella nolebat. Fialsore Dero candidi tibi solos.

hic viros doctos iam dudum ossendit diacebat, neque iniuria; non enim dicere vult se a puella ductum, sed in locum quendam a puella designatum venisse. Itaque scripserunt dicebat, vulgata ex praecedenti ducas nata videtur), quod ni melius exstaret in codice nOStro F., praeseΓ- rem ; hic vero trittographiam exhibet, a prima manU, docebat, a secunda dicobat et dracebat, e quibus primum cum longe praestet, illud enim proprium est in his rebus vocabulum, sine' haesitatione in textu reponendum. Ibidem tam iocosa ex Scaligeri coniectuva legitur; librisere omnes tum, quod ex veteris linguae ingenio Omnino locum suum tenere possit. Sed Avantius quo ultimus versus apodosis Peddatur Scripsit Cum, quae non grata est interpolatio, sed ex libris hausta lectio; nam codex nOSteΓΗ. item Editio princeps habent: quom DCONG, quod quum sic iis quae praecedunt haec nil nooptime annexa legantur, mihi quoque praeserendum videtuP.

Carmine XXXIV, 21, nunc legitur:

26쪽

quam lectionem cum editione principe et quacthanc sequuntur, Codex R. ; ceteri sere omnes et nostri et editorum antiq&θ, quod multo difficilius a librariis mutatum videtur; mihi vera

est codicum Scriptura antique, arcte Sequemtibus coniungenda, id est, ut iam ex antiquo tempore, ut dudum solita es, ita etiam nunc et in futurum sospites. Vetus enim Romanorum lingua contra posteriorum temporum morem Solemnem, quae acuitur vox longius quam eXSpecteS praeponere Solet v. c. Mi Plautus

quod scribit, pro tit quod Platitus scribit. Sic Catullus XXXI, 3, ubi nunc

setiam te libenter, qtiamque laetNS inviso.

sed multi e nostris scriptis: libente, id est, ut iam Passeratius cum Marcilio correxit: libens te. Similiter L. TAtquo illinc abii trio Dyore

hic enim optimus Victorii codex. g. legit: te- Cumquo ut eSSem , Sine dubio praeferendum. Item XXXVII, 1 I, ubi scripsit nuperus oditor:

Praelia nam mi, quae meo sinu fugit. Amata tantum quantum amabitiar nialia, Pro qMa mihi aiant magna bella PMgnata, Consedit talis.

illud mi ex coniectura dedit Silligius, quam eam

27쪽

dem et Nic. Heinsius invenit, alii mea, alii

alia, codices omnes me; distinguendum: PMella nam, Dic quac meo Sinu fiagit, Consedit istic. Tertius carminis XXXIV versus non ut editor novissimus dicit pi imum in Aldina I. legitur ex coniectura, sed ex libro a Polladio vestitutus opparet iam in eius editione an. 1496; sed lector, inquit, aduerte quod in noDis codia cibus tam in ressis qNam manias Di tis deest tertius Dersus: Dianam Puer i in t e py ἔ, qtaem nos in DetuStiare inDentiam suo loco audacter Vmosia HS. Omittunt nostri quoque codices librariorum errore, quorum Oculi

ab uno inlogri ad alterum mediis neglectis, aberrarunt; sed in margine codicis C. extat: Dianao Pueri integri F. id est, libeP unde ductus ille versus, littera F. notatus est. Eadem legebantur in Pontani codice unde Perreius: di an ra Her i in t e gr i. Pont. Ex Dei. cod. Sed optimo Palladii libero i a nam.

Carmine XXXIX, T.

mnc habet morbum qMe elegantem Ut arbitror, nequc NThanum. PNarc monendias ea mihi, Bono Egnati.

in altero versu satis multi libri omittunt rat; t les coniunctiones aeque atque est, Sunt isti que plurimis locis aliena manu poetis aflicta inveniuntur. I um libri nostri omnes cum editione Principe: monendiam est, et vulgatam ni fallor

28쪽

22 primis debemus editoribus. Iam codicum te

tione cum metrum violetur, non dubito reponendum eSSe:

Quare monendum te est mih bone Egnati. quae loquendi ratio antiquis usitata est. vid. Benti. ad Terent. Phorm. ΙΙ, 1, 19. Gernhard ad Cicer. de senect. pag. 15. Multis locis Catullum veterem linguam Secutum eSSe probatur quare et in scribendi ratione recte eam editor novus PeStituit, Sic V. c. nominandi casu legitur LXI, 55, HODOS marisOS; prius quidem nec Augusti aetate aliter prolatum et ubique vetustissimi codices post litteram υ non ra, sed o servant β). Plura praebent Catulli codices, Ut v. c. L, 10

Nec Somnias tegeret viaiete ocellos codex noster F. antique somnos. idem XLV,

in primo versu se timos, sortasse Se tramios loco vulg. Smtimitis. Mirum tamen editorem Aialcher aliaque reliquiSSe. In Galliambi versu 3 5 ex Mureti emendatione vulgo scribunt: Ait haec minax Cybebe, religatqiae iuga manU

Ferias ψSo Sese adhortans rvidiam incitat an

miam.

Editiones ante Muretum adhortatus, quod cum versui repugnet adhortans correXitquO-

β) Vid. Betilleius ad Horat. Carm. II, 14, 27. Bosius ad Cicer. epist. ad A. Hic. II, 1. Hidd. ad Dawesiimis c. crit. pag. I 82. Niebutir ad Cic. de Rep. pag. 554 7ὶ Vid. ad Varronem Pag. 12. 333,

29쪽

metrum restitutum est; at ipsum illud adhortatias editorum priorum est emendatio; et primum apparet in Edit. Regii Lepidi quae sic:

Ferias sese adhortatus lis raseidum insiti animo

unde Victorius non ex codd. ut male dicit Silligitis) hanc commendavit lectionem ad Cicer. Epist. Famil. XVI, 18, pag. 132. tom. II. GPaev. Calphurnius et qui plurimi hunc secuti:

mum.

Sed prorsus diversa inveniuntur in scriptis libris; plurimi enim e nostris cum Edit principeiadorta lis, unus vel alter adortalis; pauci ser-Vant Ose, omnes vero exhibent animo, duo etiam rvido. Itaque et animiam ex Calphurnii correctione natum videtur et quamvis ille casus nihil habet quod ossendat, tamen invitis Omnibus sciriptis libris non est intrudenduS; et fortasse auctor ideo coPPexit ut melius conveniret adiectivor vidiam. Sed quaeritur quomodo Sit corrige dum illud adortialis; deficit enim qua integrum fiat metrum, una syllaba. Quod mihi quondam in mentem Venerat, id postea codice Dresdensi comfirmatum, et iam dudum a vossio ex Μediol. allatum vidi, in quibus sic exstat: Ferus sese ad ora talia r idiam incitat animo. etenim quod de homine vulgo απδ τῆς κεφαλῆς εἰς τον ποδα, id de leone dictum a poeta a talis Bd Orct, quo sensus evadat serum sese totum et omnem animo rapidum incitasse. Ultimis carminis XIV versibus

30쪽

Vos hinc interea valete, abite illac iando maliam Medem attialistis Socii incommoda, PeSSimi Poetas. in omnibus scriptis et antique excusis libris tres adiuncti sunt alii, qui ut nunc leguntur, Staro non poSSUnt: Si qui forte meariam inmiseriam

itaque meliores interpretes omnes deperditi esse alicuius carminis fragmentum recte putabant; non tamen possum quin hic FD. Puccia, acuti viri, emendationis quamvis ipse non multum probavit, mentionem faciam eiusque adnotationem nondum editam integram exhibeam. Princi tum, inquit, alterius hendecabiliabiciatus d siderantur reliqua, tit in aliis naia tis. Possit quidem continitari ita: Sic qui forte meariam inutiarum

Lectores eritis manNSqΠc UESω Non horrebitis admovere nobis.

nec recuso inquit quin ita quoque faciatis Domsibus meis quos ut malos Proiiciatis, si qui

in eos incideritis. Diarior tamen SenSMS ρα-rumque loco ConUeniens. Erunt fortasse qui hanc sagacem coniecturam etiam contra Puccium auctorem Servare velint; etenim loco optime haec conveniunt, si totius carminum libri epilogum esse finxeris. Τamen cum plurima in Catullo exciderint et si qua supersunt verba pamca, haec frustra aliis annectas, nec in illis hoc auxilium admodum quidem vicinum et aptum Su

deama