De fontibus et auctoritate Plutarchi in vita Cimonis [microform];

1쪽

a par of the Foundations of ester Civiligatio Preservatio Project

Funded by the

NATIONAL ENDOWMENT FOR THE HUMANITIES

Reproduction may not be made Without permission rom

Columbi Universit Library

2쪽

COPYRI T STATEMENT

State Code se concems the mahing of photocopies orother reproductions of copyrighted materies...

Columbi Universit Librar reserves the right to refuse toaccepto copy order is, in iis judgement futtiliment of the ortarwould involve violation of the copyright law.

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT

BIBLIO GRAPHIC MICROFORM TARGET

Origina Materia a Filinex Existin Biblio raptiic Record

TECHNICA MICROFOR DATA REDUCTION RATIO:

5쪽

llit illi illi illi illi stilis illis illis illis illis illis silis filiis illi illis sit si illis filii filis filiis flu

lis filii filii filii illis filiis illi fil

l. 8

6쪽

in dem

Director de Gymnasium.

7쪽

DE FONTIBVS ET ALCTORITATE PLI TARCIMI VITA LIMONIS

SCRIPSIT

8쪽

uicunque nostra aetate in litteris Graecis subtiliter sunt versati, ad unum omnes Consentiunt, Plutarcho olim nimiam fidem esse libutam homine3que ab immodica Scriptoris admiratione optimo jure nunc SSe revocatoS. Quod quamquam doctis viri perSuaSum St, tamen tantum abe8t, ut justas Plutarchi laudes detractare studeant, ut eum dignum habeant qui iterum atque iterum legatur ij, neque tamen ut rerum Scriptor Sed vitarum moralium Vitis vero hujusmodi componendis cum Plutarchus id maxime spectaret, ut excellentium laudabiliumque virorum Species proponeret, quibuSintuendis lectores in laudis ac virtutis amore confirmarentur: sacillime etiam invitus eo deduci potuit, ut imagines exprimeret paulo pulchriores erroresque et res minus bene geStas in bonam pol tu quam in malam partem interpretaretur. Quod e secisse neque ignorat, neque di8Simulat

nam de ratione sua scribendi et alibi et in vita Cimonis exposuit, in qua c. II haec legimus: Dσπερ γὰρ του τα καλα καὶ 'ολλην ἔχοντα χάριν ειδη ζωγραφουνταc, αν προσῆ τι μικρδναντοὶ δυσχερὴσ, αξιον κεν τε παρα μεῖν τουτο τελεω μητε εακρσουν το μεν γαρ αἰσχραν, το δ ανο ηιοίαν παρέχεται ι ν φιν οντ- ἐπεὶ χαλεπόν ἐστι. μαλλον δ' ισω αμηχανον,αμεμ φη καὶ καθαρον ἀνδρο ἐπιδεῖξαι βίον, ἐν τοῖ καλοὶ ναμ λ ηρωτέον, σπερ μοιO-

ἀποδωoiσιν. Virtutem igitur, quae prae ceteri rerum Scriptorem decet, veri tantum explorandi atque non Solum in ira, sed etiam Sine Studio memoriae prodendi non appetiit, quoniam non tam homines docere quam animo3 eorum erigere moreSque emendare Studuit. Sed cum mores excellentium virorum ex jocis et dictis acetis Saepe clarius eluceant quam ex rebuS praeclare gestis, hujusmodi narratiunculis mimiam auctoritatem tribuit, quamobrem proe rebus memoratu maxime lignis' Ch Sehoemann ed Ag et Cleom. P. VI.

9쪽

nonnunquam res retulit, quae nobis aut levioris momenti aut plane viles esse videantur. Accedit etiam, quod tales narratiunculae maximam in partem apud scriptores deterioris notae inveniuntur ex quibus, ubi primum in eos incidit allia etiam aut dubia aut prorsus falsa in vitas transtulit, optimis scriptoribus, quos de iisdem rebus consulere licuit, plane neglectis. Praeterea ratione sua scribendi saepe eo deductus est, ut non auctorem Sequeretur maxima ad dignum, Sed eum, qui quamquam a vero non prorsus aberraret, tamen praeclari viri laudibus quam maxime faveret. Negligentiam vero chronologiae saepius a doctis vituperatam, quam rerum Seriptori optimo jure magno vitio verteremus illi, qui vitas tantum composuit, eo libentius ignoscemus, quod ipse tales res ad mores emendandos non pertinere arbitrabatur 't. Sed imminebant scriptori etiam alia pericula, quae euma recta via deflecterent. Vitas enim quas componeret libellos separatos atque per se jam perfectos e8Se noluit, sed binas Semper inter se conjunxit, quoniam vitas comparatos scribere sibi propo-Suerat Haec autem est ratio Scribendi, qua scriptoribus multa aut dubia aut omnino falsa judicia obtrudi pos,int. Negari quidem nequit cum de viris et patria et tempore, quo florerent, diversis multa tradantur, quae vel eodem fere consilio suscepta vel ad eundem fere eventum perducta sint, narratione comparata mei POSSe, ut rerum geStarum auSae interiores aperiantur multaque per se explicatu difficilia, si cum similibus rebus ab alio viro alio tempote gestis conferantur, in clariorem proserantur lucem Attamem qui tales clarorum virorum vitas scripturus St, valde caveat, ne Studio similium explorandorum correptus res etiam conferat, quae, quamvis comparatione dignae videantur, accuratius in eas inquirenti plane diversae appareant. Tum sane fieri potest, ut res gravissimae, ad Propositum tamen minus bene aptae omittantur aliae autem levioris momenti asseruntur. Itaque non immerito contendere licet, consilio illo comparandi inter se vitas clarorum virorum animum scriptoris finibus quibu3dam circumscribi et quodammodo obtundi, ut praeoccupato animo nonnunquam non vera, sed sibi probabilia tradat, quippe quae bene comparari possint. In quos errores Plutarchum quoque incidisse vitas ejus perlustranti apparebit, quamquam tuod Sciam nemo

adhuc quid illa scribendi ratio ad Plutarchi fidem imminuendam valuerit indagare sibi proposuit. Sed si quaeritur quo modo Plutarchus fontibus usus sit, confiteri decet interdum nos offendi, cum scriptorem in hae vita laudatum in illa ut fide indignum perstringat, velut Stesimbrotum Thasium et Phylarchum*j. Quae inconstantia Plutarchi inde profecta est, quod ad Seriptore plerumque se non applicavit, nisi quatenus 'et laudibus illustris cujusdam viri faverent vel ea nariarent, quae ad

j Plut Solon. e. i. ' De Stesimbroto infra copiosius exponetur De Phylareti ita judicavit in vita Themistoclis e. 32: λαρχο ῶσπερ ἐν τραγωδία τῆ στορία μονον υ μηχανὴν αρα - γωνα βουλεται κινεῖν κα παθοσ oυδ αν τυχι- αγνο σειεν τι πiπλασται Tum in vita Arati e 38 θουσια γαρ ,ταν ψητα το Κλεομένουσ ἐπευνοίασ, καὶ καθάπερ ἐν δίκη τῶ στορία τω μεν ἀντιδικῶν διατελεῖ, τιμ δε συναγορευων. Nihilominus tamen

id, quod ipsi erat propositum, et ad singulare suum scribendi genus apta essent. Itaque haud scio an judietum ejus de Theopompo ad omne scriptores quibus utebatur, reserendum Sit: Θεοπομποσ, inquit, ' μαλλον ἐπαινουντι πιστευσειεν αν ισ η ψεγοντι ψεγειν γαρ διον ὴ ἐπαινεῖν i.

Ceterum cum vitas non si componeret ut continuo inter Scribendum sonteS, quo Sequeretur, in Spiceret. Sed Saepius memoriter narraret non raro more commiSit 'i LapSus quoque haud

pauci exstant qui ex medioeri linguae latinae intellectu fluxerunt Plutarchus enim ipse profitetur, se quamquam saeptu in Italia verSaretur, tamen et publicis negotiis et institutione philosophica Prohibitum fuisse, quominus latinae linguae studeret ideoque ei et provestia jam aetate litteras latinas attigisSepi. Insigne vero exemplum erroris hujusmodi jam Xylander in vita Coriolani Q. V. invenit, ubi Plutarchus , prosecuiSset , ita verterat qua3 scriptum fuisset . Proseoutus esSet. Quo exemplo cum satis Stendatur, qualis fuerit Plutarchi scientia linguae latinae reliqua ab editoribus vitarum collecta afferre facile supersedeam 't. Sed praeter haec, quae in vitis parallelis minus laudabilia Sunt, alia Heerenius deprehendit vitia quae inde orta sunt quod Plutarchus magis in rebus Scribendis

quam gerendis exercitatus fuit hi Credo vero, neminem eam ob rem Scriptorem vituperaturum SSe,

cum vir, qui paululum tantum ad rempublieam accederet atque inter libros consenescet et Thucydidi aliisque historicis et civili et bellica laude insignibus non erubeficens palmam Poneedere OSSit. Hisce igitur praemissis nobis inquirendum est in fontes, quos Plutarcho in vita Cimonis conscribenda usui sui33 scimus Citantur enim ab ipso hi, qui equuntur Ion Chius, Stesimbrotus Thasius Ephorus, Diodorus Perlegetes, Callisthenes Craterus, Phanodemus Aristoteles, Gorgias Leontinus, Aeschines, Nausicrates Cratinus Eupolis, AriStophanes. Melanthius, Archelaus, Critias, inscriptiones denique hermis incisae. Undique igitur Plutarchus scribendi materiam quasi corrasit, quod cuique scriptorum illa aetate penuriam consideranti minime mirum videbitur. Cujus rei

τὴ των 'Λθηναί- , ἐν λ τρομεν κατεστ 'i. Omnes igitur ante Thucydidem scriptores eum aut res ante bellum Pergicunt a Graecis gestas aut ipsum bellum Persicum conscriberent, ille loeum usque ad illud tempus neglectum tractare simulque explicare sibi proposuit, quanam ratione imperium

' Plut vit Lys. c. XXX. Quod jam effingium observavisse notum est.' Ch vit Demosth. c. II vit. lat. m. c. VII.

'i se Coriol. o M. N. Fabius Maximus 2 3. Ileere de fontibus etc. p. 1s2. ' Thucyd. I, T.

10쪽

Atheniensium exstitetit Hellanteus quidem has res attigerat , sed breviter tantum temporibus iue non accurate distinetis Quae quamvis dilucide a Thueydide dicta videantur, tamen viri doeti de iis diMentiunt, quamobrem aecuratius in ea inquirere nobis lieent praesertim eum digressio illa Thucydide etiam ad propositum pera ineat. Primum quidem litelligitur Thucydidem non aliquas tantum res ab Hellanico vel ab aliis scriptotibus omissas relaturum fuisse, Sed res omnino illo tempore gesta3, ut brevem quidem, sed perseetam temporum inde a bello Persico usque ad initium belli Peloponnesiae historiam componeret. Sed ollendimur eo, quod in digressione nihil legimus de Dorisco in Persarum potestate retenta, de uerario sociorum Delo Athenas tran,lato, de foedere inter Argivos et Spartanos et tricennali de Poloniis denique et eleriachiis ab Atheniensibus deductis. Aum igitur Thurydides id ipsum peceavit quod Hellanteo exprobraverat Z o sane mihi persuadere non possum. Quid igitur Credo ego em optime expediri, si rationein habemus verborum: cha d καὶ τῆ ἀρχῆ ta rodes&ν εχει cmi ruiων ἐν ο ρ χρο Πι κατεσε . Inde enim colligitur, Thucydidem non onini Per se memoratu digna narraturum sui3Se, sed tune AthenienSes domi belli iue gessissent, quo Sibi inperium pararent et stabilirent hi. Quo factu in St, ut non Solum de partium contentionibus in urbe taeeret sed etiam de rebus in bello gestis, quae ad Propositum

non neceSSurio periinerent. Cimia generi maximam partem res suisse Supra allata, non est quod multis verbis exponam. Confitendum tamen est, de nonnullis rebus hoe argumentum non sufficere

ad explieandum, cur earum mentionem non fecerit, tuare haud scio an Grotii conjeetura' probanda sit, qui Thucydidem ortu,se praeter ea, quae in digre83ione retulerit nihil si de dignum Pomperisse suspicatur. Quam ad sententiam ut me applicem maxime me adducunt loci lividam ex Thuoydido ipso repetiti j. ciuibus omnia ante belli Peloponne,iae tempora dubia atque inperta esse tueritur: H αρ, inquit, 'ρ ανιυ,, και εα ιι μαλαιο ερα σασῶ l lx ει ρειν δια χρονον 'λῆθο αδυνατα ni si quo loco sententiae eonnexu vincitur verbi rα προ αυτ ii res significari ante bellum Peloponnesiaciani gestas. Tum in libro I. e. XX postquam in antecedentibus historiam inde ab antiquissimis temporibus usque ad initium illius belli adumbravit, ita pergit Tre iiν παλαια τοιαinc ευρον χαλεμα xc recti ri EL Tεκ Pi P ' σιευσαι. O Ita Tta taκοὰ τυ ν Προγεγεν - μενὴν καὶ ην ε'ta biρια σφωιr i. Os Osi) αβασανίσῖ- παρ αλληλοiν δεμνχαι. Hi quoquem 'αλαια non Solum Spectare ad re8 remotuS, Per Se apparet. In fine denique ejusdem capitis hae exstant di reo ita di re αλλα -ι καὶ νυν οντα καὶ ου χρονq μνηστον/iενα καὶ ο αλλοι Ilae, silc Illel ki sententia, Nilaivi optime nefutavit meminantius I. as Miss de sae, Cim. Berolini are .

' Ch de hae re chaeleri dissert de ierum post bellum Pers. te P. .' Grote hist Graee vers. Germ. III. P. 22s.. 23 l.

Quae omnia si aesturate perpendimus, Statuamus opus est silentio quidem Thueydidis non confirmari aliquid faelum non esse, quod ab aliis seriptoribus traditum sit semper tamen inquirendum esSe, utrum Thueydides id omiserit, quod ad propositum non pertineret an suo pro fide indignum habuerit 3. - Sed in digressione illa eum Thul dides res breviter tantum iractaret ac nonnisi rerum eapita attingeret, Plutarcho mores inprimis depingenti ad alios scriptores confugiendum erat ex quibus uberius, quae Proposito apta essent haurire isteret. Quaerenti autem quatuor se obtulerunt fontes, in quibus de moribus privatisque rebus Cimonis agebatur liber Stesimbroti Thasii

περ Θεμιστοκλεον καὶ Θουκυδίδου καὶ Περικλεον; liber Ionis Chii md lita inseriptus, sabulae

Poetnrum Comistorum, oratio denique Nausistratis oratoris quos omnes tales fuisse, ut Plutarchi rationi Seribendi optime responderent, vix quis inani negabit. Sed quamvis id libenter concedant, inmennonnulli propter venerationem Thucydidi* a Plutarcho saepius praestitam non credunt, illum invita Cimonis neglectum Ase inter quos Ekkerus nominandus est, qui in praelatione editionis Vitae Cimonis Trajecti ad h. 8 3 contendit, Plutarchum epitome Thucydidis ita usum SSe, ut et rerum Capita, quae in illa proferrentur, sequeretur et temporum ordinem a Thucydide indicatum universe Servaret. Quod si faelum esset nemo intelligit cur Plutarchus res Sane gravissimas velut Carystum post brevem obsidionem in deditionem coeptam et stxum ob tributorum solutionem neglectam in servitutem redaetam ne verbo quidem attigit 3 Praeterea de pugna ad Salamina Cypriam omini8sa discrepant; nam Thucydide pugnatum esse dicit post mortem Cimonis, Plutarchus ante ejus mortem. kkerus quidem has difficultates removere sibi videtur statuendo, nostrum 3criptorem cum judicio et de industria a Thucydide discessisse mihi tamen id non probatur, cum neque quo consilio res illas miserit, explorari possit, neque cur praeter Suam Consuetudinem non proseSsus sit, Se ab illo reeedere aliumque sequi uetorem Uno tantum loco Plutarchus Thucydidem adhibuisse videtur in narratione de bello Messenio ubi iisdem fere verbis utitur. O δε, inquit,

Cfr. A. Sehaeferi diss de rerum te P. . 'i se Plut Nie. e. I.' IIae, Cimones duce gesta esse, quamvis illius nomen a Thucydide non citetur, sententiarum

connexu Omprobatur.

' Plus Cim. e. XVII.