장음표시 사용
181쪽
g III. Praelaudatum itaque Capitulum recognoscat, atque fatetur literas preeinsertas esse absque sigillo, & consequenter easdem nullum robur, nullaS VireS, nullam Ruthentiam habere possse. Unde enim haec ipfis tribui possent,
an a scriptura illa mendosa Z aut vero a pargameno Vetusto 3 & ideo ab Anno 1493. quo emanatae asseruntur uS-que ad iras. quo ad Archivum dicti C pituli illatae sunt, adeoque per 232. Annos haerebant in occulto, nunquam in Publicum productae , nunquam pro defensione durium in- allegatae per tot Annorum decursum, solus tandem inventus proelibatus Dominus Plebanus Ferdinandus LeW, qui eas tamdiu carceri mancipatas, eduxit in lucem tandem, ct cur tam tarde i utique ideo , quia qui eas confinXit, non tam facile etiam sigillum Ducis eisdem appendendum
effingere, R effabricare poterat, nec ipsi Ferdinando Le negotium cessit ad votum, quia in Transumptionalibus sibi extradatis literis, carentia etiam non dissimulatur sigilli, sed ultra adhuc procedendum , R decantati illius Privilegii contextus examinandus venit, & quidem :* IV. Primo asserit sictus ille Ioannes Corvinus de Hunyad literas per Ioannem Episcopum sibi exhibitas diligentissime cum cura, & studio se perspexisse, adhibitis etiam Secretario, Confitiariis, ct doctis Viris investigasse, quomodo igitur post tantam curam studiumque ipsum nomen Fundatoris Claustri hujus S. Nicolat ignorare potuit' quid opus singere fuit quemdam Theodoricum Ducem Podoliae 3 inauditum , discutiantur Archiva Regni, Pro-
182쪽
56 Aotitia inundationis Toriathoniisiana
thocola, Historici, nullibi tamen nomen Theodorici Duc sΡodoliae, nulli bi ejusdem memoriam, aut vestigium reperire quisquam poterit. Fundatoris Vero praedicti Claustri, nomen Collationales ipsae, quae a nomine ejusdem initium sumunt legenti indicant. En Exordium t Nos Theodorus Neriatovios, Dei Gratia
Duae de Munkuos Sc. proinde si has sibi exhibitas legisset, utique nomen Fundatoris haud ignorasset. Hunyadius ille Dux, neque finxisset aliud nemini cognitum, fabula igitur pst, Joannem Episcopum aliquando exhibuisse collationales literas Hunyadio Duci confirmationis gratia.* V. Secundo: Dicit Hunyadius se literas illas casiasasse, & viribus destitutas declarasse, ex eo, quod diligenti investigatione adhibita comperit ipsas esse falsas, iniquas, R deletis in polito pargameno literis prioribus, alias novas in eo scriptas esse, attamen Episcopum hunc relinquit in possessorio Bonorum suorum, non adimit Possessiones Bobovibe & Laulia, non privat Monasterio, aliis Beneficiis iniquum literarum corruptorem, & falsarum, & quae petit, illa quoque ultro cedit, & resolvit, condescensum cum
praenominato Dionyso ad amicabilem tractatum ineundum intuitu decimarum Vinorum, & frugum ex oros vegh,& Levastia approbat, subscribit, conditiones servatis servandis, dant annuatim Episcopo Porcos tres, aut quatuor
Rutheni, dant similiter dicto Plebano Christiani, quo concesso , & admisso jam Episcopus innocens , jam manet in usu omnium Pacisco, & hoc facit Hunyadius suadente . sitia,
183쪽
tia, ut asserit, & Iuris aequitate Post tot, ac tantas propositiones, post tot allegationes coram doctis illis Viris, Secretario , atque Consiliariis tale deliberatum exstitit 8 Quid dictus Dionysius pro suis Iuribus ibidem allegaverat, quod Privilegium coram hoc Iudicio produxit 3 nullum omnino.Quid ergo Z Unde ipsi haec favorabilis sententiat Accusat, ins mulat coram Duce Episcopum , eXprobat qualiter ille Joaunes Ruthenus Episcopus, falfis literis mediantibus Iura PIebaniae suae dirimere molitus sit Sc. allegans insuper, quoniam indignum, & Sanctorum Patrum sancitis contrarium foret, ut Christiani suam Decimas Schismaticis dare
deberent , & populi quoque Jobbagiones nostri Christiani
congregati urgebant, ut Plebano suo, non Vero Schismaticis Decimas consuetas praestent.
VL Contumelia itaque probra, atque iniqua accusatio Episcopi Ioannis ut ex praemissis patet) Iurium ΡIobaniae coram Hunyadio fuit remonstratio, atque Privilegii productio; & illud denique allegatum, utpote: indignum,& Sanctorum Patrum sancitis contrarium, ut Christiani deberent dare Decimas Schismaticis , Plane convictivum Argumentum ad dirimendam litem , ad processum illum terminandum , atque ad favorabiIem decisionem, S sententiam obtinendam
g VII. Bone Dio sit edoce quaeso, quae Iex civilis Zqui Canon Ecclesiasticus Z quod sancitum Sanctorum mirum 8 quae vetarent reddere Ius cuique suum Z quae doce-Η rent
184쪽
58 Notitia Fundationis Koriat viisianos
rent in Iudicio discrimen , ct acceptationem personarum esse servandam 8 Hanc Legem, hunc Canonem, S sanci-lum ejusmodi; nisi me Omnia fallunt, nuspiam invenies
hinc jam responde juste viri vel habuit Episcopus hic jus
ex Orosetvegh & Levaska desumendi decimas frugum , setigerorum, S vinorum, vel non habuit 8 si habuit Z unde illud Ius 8 utique ex Fundationalibus Heriatovi csianis prO- manans , rigore quarum, eotum Bobovische & Laulia, idem possidebat Episcopus, aliasque praeterea Obvention OS percipiebat in eisdem praescriptas, vi ergo Fundationalium dictarum competebant ipsi etiam Decimae frugum exoros Zvegh, setigerorum frusta septem, & ex Promonthorio Levaska decima quoque Vinorum, cur ergo bone Dion r spraetendis tibi abinde dictas decimas, & setigeros dandos, ut tu loqueris, a Christianis, & Episcopo a solis Schisma ticist in collationalibus enim praenotatis discrimen ejusmodi non continetur , produc ergo Privilegium quoddam illius praetensionis 3 produxisses illud utique coram Duce Ioanne
Corvino, ct nec fuisset amicabili illo Tractatu opus, quod singis ; sed quoniam defuit, labeo nec producere illud va-Iuisti; habeo Ius, inquies, praetensionis harum Decimarum, quia indignum est, ut Christiani dent Schismaticis decimas, id quidem tu cum tibi fimilibus dicis, quia dicere facile
est, ast non probas, neque probare Vales, quandoquidem Ius suum cuique tribuendum esse nemo inficias ibit, idque omnes recognoscunt, fatenturque. Si autem Ioannes Epi- stupuis Ius illud non habuerit decimas prae attactas desumendi , ergo neque amicabilis Tractatus ille vester utpote de
185쪽
de re aliena, de re non sua justus esse poterat. Sed omitto fabulam quam Stylus ipse prodit) risu Potius, quam refutatione dignam, dolendum sanet tam pretiosum opus, mercibus tam pretiosis resertum, hac adusterina ita corrumpi l Denique I VIII. Denique praenominatus Ioannes Episcopus, non debuit Fundationis dictae sollicitare confirmationem spud Ducem illum Ioannem de Hu ad, siquidem jam eotum utpote Theodoro Neriatovios in semine suo deficiente) ad collationem Regiam pertineret Fundatio haec, Rege Μathiae in confirmationalibus pro parte Religiosi Lucae Pres-bvieri emanatis id ipsum asserente, ac recognoscente. Imo neque potuit amplius de hoc merito agere cum Duce illo Episcopus hic, utpote praeVie jam per Regem Ula distatim
tunc regnantem Anno nempe I 49 I. decretaliter in possessorium dictorum Bonorum introductus, atque Confirmatus. Decretum hoc. parte priore jam productum, hic etiam re- produco:
o Bohemiae Sc. Fidelibus nostris universis S singulis Ple se hanis Ruthenis, sub Jurisdictione Ecclesiae Beati Nicolaiis Consessoris in oppido Munkacs, Ritu Graecorum funda- se tae existentibus salutem S gratiam, Volumus, & Fideliis tali vestrae , & Vestrum cujuslibet, & praesentium serieo strictissime praecipientes, committimus, ct mandamus, o quatenus a modo deinceps Reverendo Patri Ioanni Epiis scopo vestro , sub cujus Videlicet durisdictione estis, in
186쪽
ω Notitia Fundationis Toriathouissianas
se omnibus licitis, & consuetis, juxta antiquam consuetudiis nem, obedire & obtemperare, ipsum revereri, de uniis versisque proventibus suis , qui eidem de vestri medio,, provenire debent respondere, & per hos, quorum interis is est, responderi facere debeatis, & teneamini: aliud nonis facturi. Praesentibus perlectis, exhibenti restitutis. Da-- tum in suburbio Civitatis nostrae Albae Regalis, die Do- minico proximo ante festum ad Vincula Beati Ρetri Apo- is stoli, Anno Domini Μillesimo, quadringentesimo, non is gesimo primo. Regnorum nostrorum Anno Hungariae Sc. si secundo, Bohemiae vero Vigefimo primo. Decretum hoc descriptum est ex transumptionalibus literis Venerabilis Capituli Polaniensis , Anno Ira O. eX-
xploso jam , atque ad aniles fabulas relegato scripto illo, sub nomine Ioannis de Hunyad compilato, su- persunt Corollaria praelaudati Authoris exinde deducta, ad quae respondendum erit sequentibus. Itaque Primum: Ex falso illo scripto Hunyadiano deducit Author hic Comes Ba a , Fundationem Neriatovi stanam pro Μonachis Ruthenis in monte Cferneli ad Mun-Lacs factam supposititiam esse, ac false S inique consectam. Verum solidis iam demonstrationibus, S argumentis
187쪽
haec ejus novella sententia resutata, ac Veritas, atque rea -
1itas Fundationis praelibatae ostensa est, ct si quod adhuc superesset de hac ejusdem Fundationis dubium, consulatur dictum Posoniense, pariter, & Agriense Archivum, in quorum primo originales Theodori Heriatovi cs collationales, S Regis Mathiae confirmatoriae literae, S in secundo, id est Agriens Diploma Leopoldum de praesenti asservantur. Secundum d Asserit idem Author, Ducatum Μunkacsiensem esse indicium imposturae, quandoquidem Joannes Hunyadius eum Ducem Podoliae nominet, ad quod repOnendum habeo ; etiamsi scriptum illud haberet rationem veri Hunyadianum scilicet, ex eo tamen, quod Hu adius ille praelibatum Theodorum, vel potius Theodoricum nominet Ducem Podoliae, minime sequi Ducatum Munkacsiensem esse inclitium imposturae; fuit enim tam Podoliae, quam Munkacsiensis Dux Fundator hic Theodorus Neria ovics pHic enim referentibiis Rerum Lithvanarum Scriptoribus , atque Historiographis, post fata Patris sui Eoriathi, Principis Novogrodensis, in Lithvania Princeps, ac Successor in hoc Principatu renunciatus erat. Interea sub Ducibus Aleia . KJJ''Q
xandro, & Constantino ejusdem Germanis Fratribus mansit 29ο.Ρodolia, rursum post decessum Fratrum utpote Alexandri, Non antini, & Georgia, Provinciarum omnium per Olger- idem pag. dum Patruum ejusdem aquisitarum : unus in Podolia Dux Theodorus factus fuerat. Animadvertendum etiam id quoque, quod Ducibus Lith-vaniae hactenus in Gentilis mo existentibus Primus Aoriathus
cum suis Fratribus ejurato Gentilismo Christianam, Rituri s Grae-
188쪽
6u Notitia Fundationis Toriathou Diame
Graeco, ampleXus est Religionem, atque eas tam suisse sit, Ritus tenaces, ut G tantinus FTAter Theodori Noriathotiios sceptro Poloniarum , ad quod suscipiendum invitabatur, renunciare potius, quam suo Ritui Graeco maluerit, inter caeteros resert Noaloviis pag. 303.
g II. Post haec Princeps hic Novogrodenss, S Dux
Podoliae, novis Provinciis auctus, atque potentior effectus, Arcibusque Podoliae rite munitis Imperia Patrui sui Ol-gerdi coepit aspernari, ac subjectionem praetentam denegare eidem. Facto hoc OIgerdum irritatus nepotem rebellem bello petiit. Theodorus demum rebus. suis magis consulturus, huc in Hungariam ad Carolum Regem , ab eo adversus hostem Patruum suppetias petiturus venerat, Anno Domini Millesimo, tercentesimo, trigesimo nono, referente Stricovio &lio 5oo. M loviosio pag. 3o3. O Obkio pagina 541. β ΙΙΙ. Interea Theodoro Noria thoous absente neque reditum cum auxiliaribus copiis admaturante; olger sPodoliae Arces, & Propugnacula partim Vi, partim vero deditione occupaverat, militibus ferro deletis. His itaque adversis satis delusus Theodorus Neriathoniti Μunkacsini sedem fixerat perpetuam , sub Carolo L ut praemissum est, Rege Hungariae, S sub Ludovico ejusdem Successore, qui simul erat quoque Rex Poloniae , sub quo demum Rege Theodorum hunc, Vel ejus Successorem recepisse Ducatum Podoliae, eX Cromero deducitur non obscure. dolim inquit
189쪽
quit Ungaros Rex Ludovicus pro ecit - - & exsant in Archι vo Negio hiniae literi Theodori Ducis Fodoliae, ac Domini de Munkacsio , quae Arx es in Hungaria. SC. Sae at Danui quoque Theodori Ducis adventus in Hun- Saem.
gariam meminit, asseritque Theodorum NoriathOvitae , seu fol.
Quaeriatovios temporibus Caroli & Ludovici Regis Munkα- csinum solla circumdedisse, & instar Arcis munivisse ; huic Arci sua quoque aetate sat ampla adhuc Bona adneXafuisse, a Carolo Rege Theodoro Duci huic concessa. Verum proinde, non autem supposititium sicut putat praelibatus
exhibens Ducatum Munkacsiensem cum tercentis Pagis Tom. LDuci huic collatis. g IV. In tertio Corollario ex falso praelibato scripto deducto, dicit toties fatus Author, Schmidtium gratis omnino se torquere, an Duae ille Munkacsiensis Unitus fuerit cum Ecclesia Nomana, non habet ubi Pedem rigat, neque scio, ait cur debeat Disse Grici Nilus Sc. Ad id dico Ducem hunc Theodorum Ruthenis Sacris seu Graeco Ritui addictum fuisse , eundemque Constanter observasse , ex jam superius dictis constare. Gediminus namque ejusdem Avus ethnicis superstitionibus deditus, Religionem Christianam adversabatur ad mortem uSque, esto ad Sacra Christiana per Legatos Summi Pontificis annis XXII invitabatur , ut refert M loviis pagina uret. Alberi
Partis primae hoc modo: si Frigerious Rigensis Praesul seu Fha, ' o ob suppeditata saepius auxilia privatim Gedimino obno- Ρ's
190쪽
64 Notitia Fundationis Toriathopiis um
is xius seu afflictae bellis Livoniae misertus, inter Livoniis cos, ordines, & LiiVaniam perpetua stabilire foedera
si nitebatur. Adhibita est in eam rem Summi Pontificisis Joannis, eo nomine Vigesmi secundi, authoritas: tum ut is Livones supremae potestatis authoritate ad pacis consilia is cogeret, tum ut Lilvaniam honorificae Legationis officiose ad Sacra Christiana pertraheret. Actum est utrinque ,, gna Viter per Legatos Bartholomaeum Episcopum eleis cluensem, & Bernardum Abbatem Divi Theopredi. Ve- ,, rum Gediminus tam a sacris, quam a foederibus, Christia-o nis alienior animus, susceptas Consiliorum Rationesse omnino confudit. Μissus ab eo Legatus ad Publica Li- is voniae Comitia, diserte professus est, Principi suo certum is esse, nunquam RVita sacra deserere, neque foedera ad- is mittere, quae Religionis mutatione constaret. Sc. Haec Eo lovias. si Praefuit Lituanis Gediminus annis 14 tandem in is expugnatione Arcium Frieburg, R Brier in Samogitia ais Cruciferis trajectus, Vil namque delatus, atque in campo is Suinta horara nominato, solenni ethnicorum ritu elatus,
Magni itaque Duces Lituanire ad illud usque tempus ethnici, ac idololatrae erant. Primi ex Ducibus Gedimini sex filii: utpote Μontividus, Narimundus, Olgerdus, Lu bartus, Ia nutus, & Eoriathus, Ei stuto solo ad mortem usque Gentilismum retinente) Sacra Christiana Ritu Rutheno, seu Graeco amplexi sunt. Et postmodum Aoriathi filii : Alexander, Confantinus, Georgius, ct hic de quo