Epistola pastoralis ad clerum et populum civitatis et diocesis Carpensis Petrus Raffaelli... episcopus

2쪽

CLERUM ET POPULUM

CIVITATIS ET DIOECENS CARPENSIS

4쪽

DEI ET APOSTOLICAE SEDIS GRATIA

SANCTAE CARPENSIS ECCLESIAE EPISCOPUS

SANCTISSIMI D. N. PAPAE GREGORII XVI.

PRAELATUS DOMESTICUS EIUSQUE SOLIO PONTIFICIO ADSIsTENS

hac Urbe tot Sanctorum Martyrum venerando sanguine purpurata, ad quam Sanctissimus Dominus Noster Gregorius Papa XVI. votis annuens Celsissimi Ducis Nostri Francisci IV. me ad vestram Episcopalem Sedem evehendum summa benis gnitate vocaverat; ex hac Ecclesia omnium Ecclesiarum matre et magistra, ad quam ceterae quotqua sunt terrarum Orbis Ecclesiae ρrvter sturan princ*alitatem conMenire debent , ex hoc catholicae Unitatis centro, in quo Principis Apost lorum Petri Sedes nunquam interitura, constituta est, mox discessurus, ut ad vos Veniam, Venerabiles Fratres, et Filii in Christo carissimi, hasce epistolas praemittere, et per em VOS salutare, animique mei sensa vobis patefacere statui. Apostolica missione accepta, divinaque dispositione Dioeceseos vestrae EpiscopuS consecratus, jam Vos omnes, ceu pater amantissimus, in Christo Domino amplector, et de spirituali vestra salute

5쪽

unico sollicitus, ad eam promovendam jam omnes cogitationes mentis, jam omnia cor sis mei desideria diriguntur. Neque amplius conscientia exiguitatis et infirmitatis virium mearum a suscipiendo onere, ipsis angelicis humeris formidando, me tantopere deterret, quemadmodum terrebat cum primum compertum habui, me in Vestrum Episcopum designari. Co

silium et incitamentum prorsus unanime virorum doctrina et pietate praestantissimorum, quos consulere curavi; inclitae

Μutinensis Civitatis, in qua jamdiu degebam, quaeque cum

omni in ea mansionis meae tempore, tum hac potissimum occasione innumeris suae benevolentiae et humanitatis testimoniis me cumulavit, singularis de electione mea plausus; illa quam vos, Venerabiles Fratres ac Filii carissimi, universi prodidistis, animi laetitia ac veluti exultatio, cum me ad V stram EccleMam suo viduatam Pastore vocatum audistis; et super haec, vox Principis sapientissimi, et bono non temporali solum, sed etiam spirituali subditorum suorum quammaxime prospicientis, quae me designabat; et auctoritas Veneranda

Summi Pontificis Christi in terris Vicarii, quae me Vestrum Episcopum eligebat; haec, inquam, omnia, utpote Voluntatis Divinae, cujus. yanifestationem enixis ad Deum precibus interim exposcebam, haud levia indicia, et anxietatem cordis

paullisper sedarunt, et timorem non parum compescuerunt, et animum insuper addiderunt, confirmaruntque. Etenim si

infirmae vires, quod quidem heu nimis sentio, ipsum, qui in firmavi ignobilia mundi eligit, ut sortia quaeque confundat; qui linguas infantium iacit esse disertas; ex quo est omnis

suffcientia nostra, et a quo omne donum persectum, consilium omne descendit, ipsum virtutem et sortitudinem, ipsum sedium Suarum aSsistricem Sapientiam, quae mecum Sit, mecumque

6쪽

laboret, milii daturum confido. Et licet episcopalia munia omnino gravissima, laborisque ac molestiarum plena cognoscam , hisce praesertim temporibus cum magna impiorum

hominum multitudo Fidem ac Pietatem Filiorum Dei undique

impetat, cum librorum turpissimorum colluvies, non Sine horrenda Animarum pernicie, regiones iam omnes invadat; cum ipsa ratio vivendi, consuetudines ipsae sensim in societatem sub lacata specie majoris commodi, aut honestioris conversandi modi, invectae, christianorum mores heu nimis lcorruperint; non tamen me labores, non angustiae, non dissis

cultates ullae me terrent. Dummodo conSumem curaum meum,

et ministerium perbi, quod accepi a Domino Iesu; dummodo spirituali bono, vestraeque saluti aeternae prospiciam; non faciam animam meam praetiosorem quam me, et, ad boni pastoris exemplum, ipsam pro meis ovibus divina misericordia adjutus, libentissime ponam. Itaque alacri promptoque animo ad vos veniam, Venerabiles Fratres, et Filii charissimi; minime enim dubito quin vos Pastoris vocem omni cum docilitate accepturi, et quae ab ipso ad salutem vobis injungentur ultro ac libenter praestituri sitis. Non is ego sum qui onera gravia et importabilia vobis imponere velim, quique salutis viam dissicultatibus, anxietatibusque perarduam, atque tristitiae et terroris plenam vobis reddere studeam. Ab eo edoctus qui dives est in misericordia, et cujus natura bonitas; qui de se ait Discite a me quia misissum et humilis corde: renite ad me omnes qui laboratis et

Oneratis estis, et ego resciam Mos, et inMenietis requiem amismiabuS Mestris jugum enim meum suasee eSt, et OuuS meum

leue, in id potissimum incumbam, ut vos Vere perSURSOS Cer tosque reddam nihil suavius atque jucundius, quam Deo Sincero

7쪽

corde servire; id non ad aeternam solum, sed ad temporalem quoque vitae jucunditatem conducere; in eo omnem et privatam familiae et publicam sitam esse civitatum felicitatem; ab eo vel ipsam fortunam negotiorum pendere; et adhuc etiam

honestarum oblectationum et gaudiorum suavitatem ab eo produci: quemadmodum e contrario non eSSe pacem, neque

hinc veram prosperitatem impiis, tum divina Rcvelatio, tum Historia universa, tum experientia quotidiana declarat. Quoniam autem ad tantam dulcedinem ac suavitatem verae Christi Doctrinae degustandam ne perveniant Fideles, nulla est dissicultas, nulla seductio, impedimentum nullum, quod in medium non proserat inimicus ille, qui in agro Evam gelico Superseminare studet gigania, quae triticum suffocent et corrumpant; ideo hic statim monere vos non praetermittam, atque iterum iterumque hortari, ut ab iis qui sub ovina pelle, intrinsecus vero sunt Iupi rapaces, veniunt ad vos, ut captiosis sermonidus Vos seducant, mactent, et perdant, minime caveatis ; ut a nefaria ac mortifera peste librorum impiorum prorsus abhorreatis; ut ab iis omnibus, quae Religionem ejusque Ministros aliquo modo impetunt, honos mores deludi pant, inter domesticos pacem et concordiam scindunt, inter cives contentiones et dissidia pariunt, aut leges labefactant, aut Μagistratus parvisaciunt, aut criminantur Dominationem

et Potestatem a Deo statutam, abstineatis omnino. Verum dum haec commemoro, ac vobis viam ostendo tintissimam simul et verae jucundam, per quam ad aeternam beatitatem vos ducere, divino innixus auxilio, totis viribus studebo, atque impedimenta praecipua, quae Vestro prosectui, meisque sollicitudinibus ossicere possunt, patefacio: oh quanta EpiScopalium munerum moles, gravitas, et dissicultas oculos

8쪽

percellit meos, et me quodammodo opprimiti Attamen, ut ad

VOS Sermonem Convertam, quotquot in mea spirituali Ditione

Sacerdotio fungimissi, Venerabiles in Christo Fratres, ita vos

in laboribus curisque meis adjutores suturos spero, ut in qu cumque etiam magis dissita Dioeceseos parte per vos oVesomnes vocem Pastoris audiant, et quae debiles sunt vestra vi tute sulciantur, quae infirmae salutari curentur medicina, quae errantes revocentur ad ovile , neque ullam sollicitudines Vestrae praetereant, neque ulla pereat. Unusquisque enim vestrum juxta mensuram gratiae, quam accepit, eam admin, strare tenetur; unusquisque in mysticae Vineae cultum pro

viribus incumbere debet. Hinc primum vos assabor speciatim, Amplissimi Cathedralis Ecclesiae Canonici. Plurimum vos et consilio, et opere mihi adlaturos confido, quippe qui cum ceteros in Ecclesia Ministros tum dignitate tum doctrina antecellatis, et prima veluti Iuminaria Dioeceseos jure habeamini, sacrum Episcopi Senatum ab Ecclesia constitutum esscitis. Itaque et sermonibus vestris sapientia et pietatis unctione conditis, et conversatione , habitu, incessu vestro, praestantiam ac sublimitatem Dignitatis vestrae praeserentes , reliquis Ecclesiae Ministris optimum aemulationis exemplum, ac Fidelibus omnibus aedificationem praebete; atque si qui ex adserem Sura pereantur

nihlial halenses malum , dicere de νοbis. Psalmis vero , hymnis ac canticis spiritualibus ita immolate Deo sacrificium laudis in Templo', et sic decorem Domus Dei diligite, ut benedictio

divina per orationes, et sacrificia a vobis oblata, super VOSmetipSOS, et universum populum copiosa descendat ; discantque etiam rudes quanta cum reverentia et tremore in Ecclesia se habere, Sacrisque interesse debeant.

9쪽

Vos deinde alloquor, Animarum Curatores, qui suppetias, ac strenuam operam in Dioecesi administranda mihi praebetis. Pascite qui in Mobis est gregem Dei, proseidentes non coacte, Sed vontanee , que tur is lucri gratia, Sed Molumianis I. Petri l. 5.)A vestris potissimum curis Animarum vobis commissarum aeterna Salus , nec non temporalis quoque selicitas paraeclarum vestrarum quodammodo pendet. Si namque spiritu ambulatis , cujus Spiritus fructus est charitaS, gaudium, Pax, P tientia , benignitas, bonitas, longanimitaS, mamuetudo, es, modestia, castitas ad Gal. V. 22.); si sedulo in pueroriunchristianam institutionem incumbitis, ut jam a tenera aetate Deum agnoscere, revereri, et amare, parentes honorare, pietatem sectari discant; si juvenes per vestras hortationes et monita a vobis in virtute sulciantur, ut sobrii sint, passiones compescant, otium fugiant et vitia; si Matresfamilias per vos in pietate dirigantur, ut ρrudentiam doceant adolescentulas, piros suos ament, Ilis Suos diligant, et prudentes , caStae, sobriae, domus curam habentes, beniluae, subditae Miris suis sint, ut non blasPhemetur Merbum Dei; si senes demum, juxta eamdem Apostoli doctrinam , sobrii sint, pudici, Prudentes, sani in Ide in dilectione in patientia , oh ter quaterque beatae a vobis administratae Paraeciae , quibus pax, tranquillitas, ve raque hujus quoque vitae jucunditas in timore et benedictione Domini, erit velut certum sempiternae selicitatis argumentum loli ter quaterque beati vos, quos corona immarcescibilis in coelis manebit, quorum memoria in benedictione erit in terris lSacerdotes reliqui, Levitae, et quotquot Dominum elegistis tamquam partem haereditatis Vestrae, mementote vocationis qua vocati estis; considerate ministerium, ad quod estis assumpti; dignitatem qua insigniti estis prae oculis semper

10쪽

habete. Ad sanctificationem tum vestram tum populi a Deo estis vocati; vestrum Ministerium sanctum ; dignitas vestra sublimis, plane caelestis , Angelica. Nemo igitur mactans Deo implicet se negotiis saecularibus; unusquisque gratia , quam accepit, utatur in sanctificationem Corporis Christi; sancta sit illius conversatio; angelici mores, Vita immaculata, coelestis. Quae quidem et vos probe intelligere, ac sedulo mente revolvere debetis, Adolescentes Clerici, qui tamquam nopellae piaritationes in circuitu Tabernaculi Domitia , studio ac pietati

in Seminario nostro operam datis. Etenim cum tanta sit Sacerdotalis dignitas ad quam contenditis, nulla vobis cura Omittenda est, ut ea animum scientia , iisque virtutibus ornetis , quibus, sicut candelabra lucentia, in Domo Dei lucere possitis. Itaque doctrinis Mariis et ρeregrinis nolite abduci. Scientia qua VOS Splendere quammaxime oportet non ea sit quae inflat; ea sit cujus initium est timor Domini; ea sit quae in humilitatelandamentum habet; ea sit cujus objectum est veritas, nempe Cliristus Dominus; ea domum sit scientia Sanctorum, quae Scilicet verae Sanctitatis fructus in vobis et in aliis producere queat. Seraphici Patriarchae Venerabiles Alumni, quorum in Carpensi Dioecesi non sine magna cordis mei exultatione duos Conventus conspicio, quibus vos alloquar verbis 8 Annales incliti vestri ordinis inspiciens, tot sanctissimos viros qui in eo

floruerunt admiratione ac veneratione prosecutus, et auxilium

utilitatemque maximam, quam Christi Ecclesiae tum Verbi divini praedicatione , tum operibus Apostolicae charitatis, tum

praestantissimarum splendore virtutum, tum serventissimis ad Deum precibus Familiae vestrae attulerunt considerans, macti virtute estote, dicam vobis; sequimini exempla praeclara Patrum vestrorum; in tanta temporum perversitate, in tanta