장음표시 사용
11쪽
Sumpta videntur SSE.Ipsa exordii verba, quae Sit ratio inter singulo Scriptores, demonStrant. Georgius Monachus, Cedrenus, eo ab iisdem verbis incipiunt id quod ceteris quoque rebus conlatis demonstra ad unum fontem redire illos. f. Bueitne r-Wobs l. l. p. XIII otiti sellii studia Bygantina p. 5 et 3T6. In ipsa re enarranda concordant inter Se XC. Salm. Monachus, Leo, Cedronus. Proximum Dioneae forma mansit excerptum nomicum canonymia priorem partem praetermisit fatamen, ut Verba, quae priorem partem inchoant, coniungeret cum alteriS. Comparata autem narratione, quam in excerpit SalmaSIADIS, et ea, suam apud Monachum legimus, statim tenuiorem esse sormam amarioli animadvertimus. Ille vel is, ex quo hausis, omiSSIS Verbi Sicci suo ic Ev, Reice ' u omne, quod inest in epitaphio Similis,
sal paene aufert. o satis comprobasse mihi videor non 8S Unum anonymaam,
ex quo tota illa rudis indigestaque moles explicari pos Sit, immo duo S, fortasse tres fontes statuendos esse coniectura. Moc esse puto Stemma totius familiae illius: Dio
Georg. Mon io Or Codren. Sotiriadem ratione inter scriptore illo non recte cognita erraSSeetiam in definienda aetate anonymi apparet. Eundem S Se X anonymum et Dionis continuatorem veri simile St. s. BoisSeva in Progr. ymn. EraSm P. 1. Aeta anonymi ea re constituitur, quod Georgius Monachus, qui Michaele III regnante 8a2-86T Serapsit, ex X pendet. Consecisse videtur Georgius libros suos anno 366 vel, i. f. Uirsch byZ. Stud. p. Meti Sotiriadis autem an onymum non anto aliorum non saeculi dimidium vixisse existimabat. Tum autem iam Georgius scripsit. Quare auctorem, quem Z littera in tabula Significavi, ante annum 85O, ut numerum plenum edam, floruit Adi Glycas iubilari potest utrum an ex nonymo 'ua
12쪽
explicandam autem rationem, quae inter' et Ytalitercedit, quinquaginta minimum anno computandos esse puto. Terminus, HS quem anonymus ille vixit, inde efficitur, quod excerpta Salmasiana Procopioot Malala' utuntur, id quod post luellorum exposuit et demonstravit Sotiriadis compluribus locis. Quo minus accurate empta X anonymi definiamus, impedit condicio migera palimp Se Sit, nam quo Sque anOnymus Dionis iistoriam continuaverit, nescimus. Id autem cerium videtur esse post annum so non floruiSSe anonymum, nam tali, qualem hic videmus, progreSSui uentum minimum annos attribuendos esse nemo negabit. Quod si Sotiriadis inde a p. 38 observationibus de Sermone et re grammatista nonymi sui prolatis comprobare studuit recte se tempus eius statuisse, observationes aut falsas aut non recto aestimatas esse apparet ex eis, quae disputavimus Morerum grammaticarum infimae graecitatis Susque vocabulorum Uygantini ignarum istam Sotiriadis viam sequi non posse libero
confiteor. Ilaec igitur Sunt, ut an leni, unde egreSSiriumUS, EO PVeriamur, Diembra Dioneae de Oeta via narrationis disiectu:
Ori rore e Toveto Tob estu voc eqS., ori ire pinos UTO BObPPO e S., voti IIusto eq8. Resiat, ut pauca dicamus de discrepantiis Dionis a Taciti, do qua re vide chilleri Neronem p. 168 adn. i. Conspirant plerisque in rebus Tacitus et Suetonius, nisi quod hic servavit Neronis dicium sufficere Octaviae debere uxoria ornamenta et Neronem Strangultare uxorem meditantem saeti cap. 35j; graviora sunt, quae in 'ionis narratione a Tacito discrepant. De Siderannas, ut leviora praetermittam, tumultus mentionem. Num Zonarae Verba cupiv . . ΚαTritopota eri tauri 'ORTctouici Rcti xto ix eici Rcti Tori Teici me Udos circi pec Reuo cur idem signifieent atque Taeiti ibactus Pariu conscientia libidininii', mihi quidem valitu dubium est, etsi Sihillor idem Valere affirmat. Eodem vocabulo utitur Dio is,hil in LXI ii Ius crispatast OV ii civo v v c uuso oTictu, Tiso Peio uno vi ci Udiovs AT piriirivri ei crepus T ciUT coctica Tota TEicii Ruincti taΚO tacita icΚctis usura futtiiTus Rctis usust in luctTus Uriti stiTETO eqS., ubi Ioanne SAntiochenu fragm. o M. pro Ors Teicii Po Suit tapsuriREiulc. Certum videtur hoc loco pi T si significari philtra Zonarae quoque illo loco diei similli nnim veri mihi videtur esse. Inferioris aetatis historici
plane abiciendi sunt nobis, quoniam plerumque ne nomen quidem 1 De Malatii aetate v. Golgor uni in Beri philolog. Cochen schr.1822 r. 5 p. 1a adversus Sotiriadem disputantem. De Octaviae fabula.
ociaviae norunt, quorum in numero Aurelius Victor, Eutropius et qui ex eo exscripserunt, Sunt. ReStant igitur ad iudicandani historiam Octavia Tacitus, Suetonius, io, e quibus Tacitus es Io soli sontes poetae esse poSSunt, nam Suetonita niSi summatim Octaviae res non narrat. Quaerendum autem Si non modo de is, quae ad Octaviam, sed etiam de iis, quae ad cetera persona sabula pertinent. In primis vero Tacitu respicienduS St, quod et antiqui S Simus
omnium et eius narratio copiosior St ceteris.
tam et Tacitum intereoclente. Universam tragoediam e Tacito pendere Guiletinus Brauia in
libro qui inseribitur di Tragoedi Octavia und die ei Ihre Enh-
si Ohunc ' Κiel 18633, contendit. Cuius coniectura Scriptam S se fra- oediam medio, quod vocatur, aevo cum alii rebus refutatur, tum hac quod recensionem deteriorem fragoediarum Annaeanarum, UROctavia continetur, iam quario quintove saeculo exstitIS se demonstratum est. Nam quamquam cetera feStimonia, quae vari docti avenisse sibi videbanturo de quibus conferas adelinim re so si , in Plorum quo recto de illis iudicavit - nihil valens, habemus tamen testimonium firmissimum Laetanti Placidi, qui Statium commoniaius Thobaidis versui I 53 hoc scholium apposuit quia Mino Se non
ut regem aut tyrannum, Sed tamquam unum de plebe es Sit, quae laus summa est. ut Seneca in Thyeste:
Ba 2 bo sic orbi is nescitis Seneca cupidi arcium
regnum quo vocat loco regem non faciunt opes
in Cum iam Pasene ad sinem perductus esset a me libellus de temno bulsio, isoniti in manus Meas stellium Missertationum dobonon volum ouis. 18si oditum rideriei adeli dissertationem si vi, prahioxt,' iopiosis iniam rei doctissiniam continens, cuius Trini si ionis norimis p. i is ad octaviae tempus speciant. statum
diu is philologii illo Vindobonensis quae examia eu
iciliato et diliventia exposuerat, conferre cum i8, quae ego Foclem soro omnoro iii schedis philologis erin anno sene a sodalibus semI- iii Ilolristi Boniton is oblati et quae postea conscripseram et magno hui si vidi In dirumpniationis summa conscriptam esse fabulani ante ' tacitum lane me consentire cum ido libenter quoque confiteor, JOΠ-
quoniam augem disputatio mea nisi capite altero non sitietas eandem
13쪽
noli veStes Tyria color non frontis nota regia Bai non auro nitidae trabes sic regem regem qui posui metus et diri mala pectoris quem non ambitio impotens et nunquam stabilis favor
Laetantius igitur, quem circa almum quadringentes inium V X1SS Verisimile est, Atilinae recenSionis lectionem secutus versu trabes, baubot unus codex tria Seus fore 'rix q/ imum qui dom non fuisse fontoni Oetavia Tacitum demon te sibimus ropolitis brovito ad denuo excussis argumenti et iis, quae is adsili attulit, et iis, quae ego adhibueram.
Initium faciam ab iis, suae apud Tacitum leguntur, in Octavia ou ittuntur. Taeitus eas, ite o libri XIV annalium enarrat criminasterilitatis et servilis cum Eucaero tibicine moras In fine apitis quaestiones de ancillis aetas esse, ei a viam in Campaniam relegatam Populo Romano tumultuani revocatam esse narratur. Ulia fabulae ad caput illud Taeli eum spectat. Relegationem in L ain paniam plane esse neglectam a Poeta recte Brauit p. 53 adversus Vaterum miscet. erit fasc. V in Iahnitannalibus I sis supplem stra, Hos contendit
Neque erimina Sterilitati commemorantur, IS eum raUDI P. II fortasse recte versum 28 5 sq.; ii Totum locum, etsi nihil praebet, quod textum ipsum Thyes is mondsti amo dedi, nam nusquam quidquam accuratius de illo inveniri of si o, observ. erit ad Sen. ruet addend ad P. 1 adn. 2. Usus sum collatione codicis antiquissimi Puteant a Noli anno acta civi xomola editionis Titiobrogana Parisiis ami 16o editae, quod exemplar una cum coto collationibus et schedisio ilinuntii nunc in bibliotheca
colorum do historia hi ultorum navasorum dabis a conferas, quae Lude ii a sq. composuit Adicienda simi, quae nuper Carolus P ymanii di se latione Seneca und Prudentius in commentationibus oelii liniamsissi o 23 sidit. 8 de elavia attulit. Sed nihil fere Iovi inde discinnas. Not nocto rationos uti clam ini ro se iniser senecam et Priadsentium, iamsen nuda audis similitudinibus illo nimis aedillus in Idem vitrum Incidii quod soliter in editione Boethii et in dissertatione musei Rhenaia i o XXXII p. 32 sq. o Parisin ki qua osti ad Draeoniium diss. O tin IMMi incideriani una enim certa imitatio Octaviae apud Poetassa oenis orii quarii quinti lomonstrari potest. Naiarum ut narin e nani exeni P lsrin illi Histin, crede Prudenti hyninum matutinum uim q. imitationem esse cantici matutini quoia merculi iurenti v. 13bs i. in- es, Luiis ivido ig. viilio est ioboracia usitatissima est poetis o Dianis Exompla poeia claro potoran Sen. Asiam. iam ramen ino inuerit et eausas parat s Nil esse crede turpe coinmi33lim tibi AE iid)onesii miriles vita, flagitio vacans 2 cons ad Liviam a quid tibi nunes mores proSunt et puriter aestinc actumque pudie Cod. Domue
De Octaviae tabula. 26b. . . Sancta quid illi prodest pietas divuSque Pater, quid virginitas castusque pudor 8'
Oct.: luce non grata fria ortrepidante semper corde non mortis metu sed sceleris, absit crimen a fatis meis, mori iuvabit' ad crimina illa Spectare putamuS, suamquam nimi incerta hae omnia sunt Taciteam originem certe nemo agno Scere Potes i.
i Altorius capitis initio congruit fragoedia. ab utroque Seriptore tumultus mentio fit post discidium Neronis ab Octavia Romae orti. Sed quanta simul diversitas. Secundum Tacitum Nero uxorem Populo obsecutus revocavit. Exim laeti Capitolium scandunt, deosque tandem venerantur effigies Poppaeae proruunt, Octaviae imagines gestantum eris, Spargunt floribus, foroque ac templis statuunt. Verba, inae secuntur, Carolusi alm collato Tae. ann. XII si sic restituit: itur etiam in principis caedes laudes repetitum venerantium'. and om nilites nultitudinem, quae Palatium clamoribus complebat, sifiecerunt. Iu
oeta via autem tumulius inde nascitur, quod multitudo irata de discidio En 86x reddere ponates Claudiae Divi parant' v. T 8 P. f. v. 8'1 sq. et Poppaeam horis detrahere aliis' v. 688 conantur, cuiu inuagine Saffli in et laqueis per caenum trahunt ), quin ei iam ipsam Nerona 8 domum vel flammis aggredi iudent v. 68 s. ol. 868. 22. 851). Tandem cohortos praetoriae gladiis frictis multitudinem dispellunt. Toto ictitur eaelo inter se distant, quae a poeta et quae a Tacito de
hoc tumultu traduntur Quaerentes autem, uirius narratio malorem veri similitudinis speciem praebeat, sine dubio Octaviae raditionem iudicabinius Neque enim bene tumultu Tacite re Spondei, quod milites populum laetantem et principem laudibus efferentem gladiis frictis
disieiunt. Conseras do ea disterentia Lade tum p. 36 Sq. Apud Taeli iam
deinde Poppaeam metu exagitatam ad genua Neronis provolutam obsecrasse principem, ut ipSam Servaret, legimus. Trauu p. a ora tione usum esse mutat poetam. Sed quis per totam tragoediam orationem illam dispersam esse credet 2 assentior una cum Lade Ioi 23 itferi' verbis praef. p. IX num imitator orationem illam
gravis Simam' - quae in versus uiuia monodiam re Vera tragico poeta dignam praebui Sset, hiansmissurus et in rem suam haud aevum et tanto iam placuisse viro I Quidque pudicitia tantum involvis,
Prop. II dii id genus aut virtus aut optinia prosuit Illis mater et
i Cf. Iuvenal. de Seiani memoriine abolitione: descenciunt statuae restemque Sequuntur e I da o2 Oet praef. Curiatio Materno vindicatam d. r. N. Idad. x
14쪽
conversurus fuisset ' Sequitur caput 62 et initium capitis 3. Anicetus corruptus dolo se in prasse Octaviam fatetur, quae et eius criminis et conscientia libidiniam abacti partus culpata in Pandata Nam insulam expellitur. In praetextata nihil nisi exilium legimus. Vides ictitur oriribus illis capitibus unum do tumultu locum apud Poetam h historidum inveniri.' Fieri poterat, ut singula re Poeta Praetermitteret, quod autem omnes Silentio praetermiSi se nam au Sam, qua commotu poeta omiserit, invenire non OSSum O iuISSesabulae fontem Tacitum demonstrat.1 ceedunt ad corroborandam hunc Senientiam diverSitate quae inter Tacitum et poetam sunt, quibus narratio de Romae incendio adnumeranda Si cuius auctorem esse Neronem dilucidi verbis exprimit poeta versibus 8 1 sq.
mox tecta lammis concidant urbis meis, igneS, ruinae noxium populum remans.
Contra Tacitus et unus Tacitus ann. XIV sorte' inquit an dolo
Principis incertum'. Praeterea Lade p. X hoc recte monuit, in Octavia Neronem propter favorem populi erga Octaviam urbem d Plendam es e constituere, apud historicos alias afferri enusas ixurium et magnificentium. Non ita magni momenti esse id argumentum
concedo, qui en incendii raditio, quam in Octavia legimus, volgaris
erat. Tamen propterea alicuius ponderis Octaviae ea Sus Suni, quod una cum iis, quae Plinius maior narrat, antiquissimum festimonium
culpae Neronis videntur esse, nam Sintii onethliacon Lucani ad Pollam silv. II T, O dices culminibus Remi vaganti l infandos domini noeeniis ignes post annum s editum est.
Maioris momenti sunt, quae de Neronis amore Poppaeae fraduntur. Tacitus ann. XIIII et a Poppaeam uxorem Crispini ab Othone pellectam et in matrimonium diaetam Sse narrat laudas e Othonem Sabinae eximiam pulchritudinem, Neronem aniore illius inflammatum Othonem Roma demovisse, Sabinam uxorem duXiSSe. Apparet igitur Neronem tum demum vidisse Sabinam, cum Xor legitima Othonis facta oras. Sed invenitur apud eundem Tacitum altera narrationis forma hist. III, ut conspirant Plutarchus Galb.
secundum quam adamavit Nero Sabinam iam, cum uxor erat Crispini. Othoni Sabina traditur Crispino erepta Ille autem in eadem Poppaea Suspectus in Lusitaniam seponitur Poppaea Agrippina oecisa, Octavia relegata uxor legitima principi sit. Perlega Somnium Poppaeae v. T28 sq. ad similitudinem rerum factarum a poeta fictum: enientem intuor comitante turba coniugem quondam meum natumque properat potere compleXUS POS
s De capitibus sequentibus postea disputabitur. De Octaviae fabula. 2 si Crispinus, intermissa libare oscula: irrupit infra tecta eum trepidus meat 33 ensemque iugulo condidit saevum Nero.'Num putas poetam Secutum esse ea, quae in annalibus radianius 8Immo quoniam plane omittitur Otho, alterius id est volgaris narrationis vestigia quamvis obscura cognoSei famen possunt. Expressisse poetam hoc uno loco historias Tacit eas ac non annales minime verisimilo est Sequitur res mulio difficilior diiudieatu Die versus irrupit infra iecta eqs. Cuius in singulo Neres ferrum condidit Crispini an suo ipsius P Nam omitto Sieversii' opinionem, qui de mortes Crispini minoris a Suef. Ner. 35 cogitabat Badem editor tragoediarum Annaeanarum ad h. ater P. y8 Brann p. o Neronis mortem depingi putabant iam ab Agrippina V. 62 Sq. a ceu rato descriptam. Collatis Suetonii ' verbis Ner as Nero 'trepidanter effatus intrusu, is ferrum iugulo adegit iuvante Epaphrodito' cum versibus illis . . trepidus ensem iugulo condidit saevum Nero id sibi comprobasse videbantur, poetam finxisse Neronem Seipsum trucidantem. Praetermitto verba, quorum Congriaenfine lammam vim illi attribuunt, e tof Senecae viditque locis sumi potuis,e
VerSum 3s aut quem cruorem coniugis vidi mei respiciunt nutricis verbata 'eoniugoin thalamos toros vidisse te miraris amplexu novi haerens mariti 'Nero novus maritus est, coniux igitur Crispinus. Quare etiam v TZ Crispinus significatur. Eundem autem esse, qui . 33 et i s commemoratur, apparet Ladeli P. 6 versum T 32 sq. ad Neronis, v. T28 sq. et 3 ad Crispini mortem spectare putat, quod improbo.Accedit aliud Crispinus amor diu vetito fruitur. Subito Nero irrupit in thalamum et, se ipse occidit. Num puta Sana mense fuisse poetam, si hoc volitisset Cur tandem Nero se necat Immosa dinus illud cohaerere cum iis, quae antea de Crispino narrantur, elucet Crispinus amplexus Sabinae petis, Nero amore et odio aemuli incitatus ensem iugulo illius condit. Sed obicientur verba nutricis, quae ita somnium Poppaeae explicare videntur, ira raui et Valer
i cs eius Studion p. 25 et dissertatio uenc Zur eschielite des
Ner n. Galba' Progr. scholii realisiamburg sis anni 186o P. 1 adn. 2.2 Addam aliam sinailitudinem inter fabulam et Suetoniam omiSsam ab illis, qui Tranquillo usum esse poetam iliciant, uel Ner. 3T Nero inegavit quemquam Principum scisse, quid sibi liceret' cf. Nerona in Uet. v. ab verba: Inertis est nescire, quid liceat sibi'.
15쪽
iugulo quod ensem condidit princep tuus: bella haud movebit, pace sed ferrum teget'. Nam quomodo pace serrum tegitur, si Crispinus a Nerone occiditur
Dicam, qua Sentio. Primum nutricis verba magno momento ad ex-DlIcandum Superiorem locum Sse nego, cum nutrix fida, quaecunque
formidolosa in somnio insunt, quoquo modo ita Verias, ut boni aliquid eveniat. iam priore loco omnes, qui Octaviam legebant, Crispini necem si inificari animum advertere debebant. Quod autem manifestis verbis Crispini interfectio expressa non erat, uiri rePei IlIS dubiis Poppaeae verbis acumen rei in eo ponis, quod conditur serrum seu Neronis seu Crispini iugulo. Gladius evanescat, pax sit. te Puto explicandum esse eum locum. Ceterum iam olim Franciscum Ritterum in praef. p. VII et adnotatione a. v. T 33 aeque ac me dicasso cum gaudio vidi Quodsi in schedis philologis p. si contendi diversa narrari des morte Crispini a Taeit et poeta, sum lie a Nerone illum necari facias, Tacitus Crispinum participem comurat Ionis
iussae mortis nuntio semet interfecisse narret, erravi. In altero somnio v. II 5 sq. Octavia Neronem ipsam et fratrem trucidantem cernere sibi videtur v. 121 sq. io quoque loco ipse Nero Octaviam necat, re vera sororem Pandatariae a centurione interfici iussit. Idem do Crispini interfectione iudicandum est Utro quo loco auctor caediS pro 'ministro sceleris ponitur. . Toto autem caelo inter se disiare Taciti et poetae de Agrippinae naufragio et morte narrationem' et Ladeli p. 28 sq. et ego exposui, che d. p. 8 sq. quae discrepantia eo maiori momenti Videtur SSe, quia una res hae prolixe et accurate in fabula enarratur Omisit poeta conatum illum Neronis matrem navigantem ruma camerae necandi, quem Tacitus XIV 5 narrat ... cum dato Signo ruere tectum multo plumbo grave pressusque Creperem et Statim exanI- maius est Agrippina et Acerronia eminensibus lecti parietibus ac forte validioribus, quam ut onere cederent, profectae Sunt.' SuetoninSNer. 3 similiter refert anio navigium illud lacunaria SSe parata, quae noctu super dormientem laxata machina deciderent et commentum S Se Anicetum navem, cuius vel naufragio vel camerae ruina periret Nihil eiusmodi in Oetavia. Sumpsisse autem Sibi poetam dici potest ius liber, materiae iistoricae usurpandae ASSentirer, nisi apud Di inom suoque, quantum e iphilino et Zonara cogno Scimus, nullam eius facii mentionem inveniremus PerSua Sum igitur habeo duplicem eius rei fuisse memoriam, mecutum FSSe Poetam eandem faeti narrationem atque Dionem. Vide, quantum in Summa rei disterant uotius et auctor Octaviae, id quod iam Vater l. l. p. 6D5vidit aeitu, nec dissolutio navigii sequebatur turbati omnibusi Cf. de hac re ad XIV -8 Sutis Ner di, Dion LXI 13. V uanhe V. G. III I ritische Anale ten p. 3li sq. Schille Nero P. 2 et t. v.'
' et quod plerique ignari etiam conscios impediebant. Visum dehinc
remigibus unum in latus inclinare atque ita navem Submergere sed neque ipsis promptu in rem Subitam conSensus, et alii contra nitentes dedero acultatem lenioris in mare iactus. Sequitur narratio virtutis Acerroniae et fugae Agrippinae. Idem et Suetonii verbis sod ut diversa omnia nandoque evasisse eam comperit' Nero elicias, nam antea narravit Sol utilem navem ad interficiendam Agrippinam aedifica iam esse, cuius vel naufragio vel camerae ruina periret. Num ulla similitudo inveniri potest inter hane saeti relationem et fragoediae versus Zi Sq. quae e Soluto robore labens pressa dehiscit sorbetque mare' 22 lacerae puppis tabulis'ρ
ucti UAT piri riv ec o duos efferi Ecev OU EVTO Rui Reflctve v, ta die cubon. In hac re quod non interiit Mater Neronis naufragio illo, onme congentiunt praeter unum Philo Stratum, qui in
oire Teive rixo ioceri' UTij EuvPEic, q)' o orim ETO Istoc Tr D i. Unde haec Sum pia sint, nescio. Alteram autem narrationi formam, quam apud ceteros historicos habemus, volgarem fuisse e Martialis quoque epigrammate elucet, quod testimonium, etsi antiquissimum
est de ea re reditu enim est liber quartus Martialis iam anno d historici neglexisse videntur I 63 : Dum petit a Baulis mater Caerellia Baias, Occidit insani crimine mersa freti. Gloria quanta perit vobis V haec monstra Neroni Nec quondam ius Sae praestiteratis, aquae', quae verba affinitatem quandam habent cum Dionis verbis supraenotatis. Tertium, quo discrepat poeta a Taeito, hoe est Agrippina navis dissolutae fragmine haerens (Ladoli v. 333 haed exolamat mihi pro tantos munere reddis praemia, nate ' eqs. Quibus de Agrippinae verbis a nullo rerum Scriptore quidquam comperimus Tacitus XIV 5 Agrippinam silentem nando evasisse tradit. Quid de ea re iudica bimus Ladeli p. 28 verba a poeta utpote arte rhetori ea ut aevi
imbuto ficta esse suspicatur, quam coniecturam in Pro X imo ESSE Oncedo . Tamen quoniam Du Squam ullum huiusmodi figmentum apud anonymum nostrum legimus, mihi quidem similius veri videtur esSere vera silc abi raditam esse Similem Agrippinae exclamationem. Virum Augustarium ea verba dixerit necne, hoc nihil reseri, quia libris historicis poetam usum esse in deScribendis rebus postea demonstrabitur Tales autem dechimatione optime ad rerum Seriptores
16쪽
ipsa Orippinae traduntur. ' Vides apud Tacitum trierarchum iusti eaput eius affligentem, in fabula gladium pectori Agrippinae infixurui
Jltima verba secundum Tacitum Non irem feri', secundum Dionem )ricii Tu UT 'M 'AviΚn TF, sciiE, Ti est muta ETEREM. Cum Ione conspiraui fabulae verba
sis hic est, hic est fodiendus' ait ferro, monstrum ciui ale tulit'. ra
qua de discrepantia vereor ne non recte in schedis P. sis iudicaverim. Ibi inini adducius duplici momoria extremorum Galbae Verborum,
de qua re vide issenum hon. Mus tom. XXVI P. bos adn., sic
conclusi, quoniam in alii quoque, quae ad Agrippinam Pertinent, dissentirent scriptores, de extremi Agrippinae Verbi idem Statuendum
esse secutum es Se Poeiam eandem narrationi lormam atque Dionem. Nunc discrepantiam non esse inter Taciti verba et Dionem Octaviam
hi intellego, nam Taciti verba feri venirem Sensu carent, IS quia Neronem tulit' vel simila quid additur Quare pleniorem sorinum dicti genuinam et veram esse nobis PerSuadebimus, quam Tacitus haud commode deuriaris. io dicere licet veri simile non es Se
Tacito sumpsisse ea verba Poetam, nam mi Tacito Su 3S Set, non
addidisset monstrum qui tale tulit'. alceat mihi nonnulla addere
1 Collatos locos scriptorum habes in schedis Philologis P. s. Melχer ii dissertatione de ei cul Oetaeo in Programmate Hymnusnis hemnitχiani 18bo p. 16 idia volita versum 166o Dentatara: . . exit rami ii trepidam para. patet ecce Plenum Pectus aerumn DS. Pri et Et Sum sit,sci Sola tibi inunt placeta mer, isse ferrum sive maieiuni in libet invadere ferum, mater intrepidum tibis Praebebit anxinum referre ad Aoii opinae mortem, unde Conctiulit, erculem alterum, suam Senecae , ' uiuam tragoeduim esse totum demonstrare conatur, Post annum . Is actam esse. Haec ratio indagandi vestigia histolica mini probanda est Eiusdem vitii noxius fuit Pelper in supplemenio editionis true goe-iliarum f. Leonis iudicium in observ. crit. p. 13a adn. 28 re Se similitudo haud ita parva inter facta Medeae Agamemnonis aliarum Per- onarunt mythicarum et inter Personas historicas est. Quomodo tandem, personae iliae loqui debent Semper similitudo fiet. Quamquam Romae iacile dicta tragica ad homines domus Augia tae referebantur ut docet sexemptiam Aemilii Scauri Tiberianis temporibus Tac ann. VI 2I. Dios VIII a , tamen stultum est ex eiusmodi verbis conchidi re Poetam Neronem et Claudium aggredi voluisse. Novissimus . Ribbeck der Stur de Messalina u. die Phaedra de Seneca in iselli e Sch. Polit. 1883 p. 668 615 non vidi et in Rhen Mus tom. XLII p. 636 olim viam ingressus est, non ut feliciu quam exeri .i , 52 Sic omnia Dionis excerpta et epitoniae, X ihilinus Zonaras XI 2 tona III ind. p. is 2 Ioannes Antiochenus ih m. bo, excerpta ConStantiniana tituli repta rvin uici, in Dionis indor L homo rum P. 1s 2 Glycas p. ali,
i sq. Cum apud cetoros, Georgium Monachum, Cedrenum, Leonem Grammaticum, ea narratio non inveniatur, e Zonarii Sua Sum Psi 8S Glycam vori simile St. ridis in ipsis verbis con tonendi Poeta Imitatus Si den. Iroau. Di,
do additamenio sat simili illi monstrum qui tale tulit', quod Iulii
Vindi eis ad Gallos orationi insertum est. Loguntur enim apud Philo
oratio Vindicis Liam in libro, unde Philostratu pleraque SumPSit, in Damidis Ninivisae vita Apollonii fuerit necne, omnino discerni nequit, quoniam nemo est,chin quidem, qui in dissoriatione Lipsiensi anni 188s novissime Apollonii vitam tractavit, quidquam certi de
OT ΚαRO Elcnv ET RE Oio UTo Tot si pius erit RciTE BUCE ' UTii Rui in olaol DTobcctu, nemo non videt. mirum autem additamentum illud, quod apud neminem ceterorum ByZantinorum reperie S, e Philostrato an e communi sonio manaverit nescio. Illud uechelerus praefert Philostrati vitam Apollonii legisse scriptores ByZantinos con Stat. Gravissimum autem argumentum, quo non hauSi, Se Poetam ei Eam Vindicis orationem apud Xiphilinum quoque legimus LXIII 22,
omiserunt Zonaras et Ioannes Antiochenus Dionem compo Suisse orationem Schillerus Nero p. 265 adn. 3 putat ex Vindicis edictis contumeliosis et frequentibus. Quae infuerint istis in epistulis, ex Suetonio Ner aidiscimus. Aliorum crimen, quod ibi indicatur Neronem a Gallo Aeno- balbum nominatum esse, neque apud Philostratum neque Dionem invenimus. Prius autem Neronem malum esse citharoedum, in primis in Philostrati orationis initio, gitur. Nimis audax videtur esse Schillerus, quod dixit hausisse Dionem ex epistulis illis Suetonianis hoc inito contendi posse ad eundem sonteni rodire et ea, quae Dio et Philostratus Vindicem dicentem faciunt, et ea quae Suetonius de epistulis inis narrat. Nam quamquam non audeo dicere cum . A. Schinidii in dissertatione inscripta lebe die uenen des ori aras', seorsim expressa in onarae oditione Dindorsinnario in VI p. XLVI, sumpsisse Dionem, quae ad Apollonium pertinent LXVl 18 idem e Dione habet Io Antiocli in Xe nEpioni poti, tu ligna sol et Philostr. VIII 26 et LXXVII 18 es Philostr. VIII 31, a re Philostrati vita magi illius, tamen adhibuisse Dionem Philostrat ea patet e Zona rario m. III p. 6 Toset berecti si ocTpctro To Tos 'Anorauivioi pio cUTTETpcimvic UTua ovETpσψρv. Schmidii coniecturae set Rct illud obstat et disserentia, quae inter Dionis et Philostrati narrationes est, quam hic fractare longum est. Quamquam igitur constat Dionen usum esse Philostrato, sanien minimo verisimile est in aliis rebus ad Apollonium non pertinentibus Dionem adhibuisse Philostrati vitam. Latio quae sis infer ea, quae Philostratus de rebus Romanis tradit, et ea, quae ceteri Priam Scriptores, nondum reVelaium est, nam Goettschin ea tantum, quae ad Apollonium ipsum spectant, tractavit. Conseras, quae postea de Ioseph et Philostrato disputabimus.
17쪽
2 o Gustarius Nordmeyer: Taciti libris probemus, indo sumondum est, quod nonnulla in fabula inusiniuntur eum nullo hiStorie conetneni . . . . to Vorsibus 166 sq narratur leviter mors Britannio, intente unus16s Britannico, seu me, nunc levis tantum cinis et tristis umbra saeva cui lacrimas dedit
etiam noverca, cum rogi artu tuos
dedit remandos membraque et vultu deo similes volanti funebris amnua abstulit DOmnes rerum scriptores Tacitus XIII ii, Suetonius Ner. 33 de funeres tris Neronis narrant iam turbidis imbribus sepultum esse puerumn licem, ut volgus iram deorum portendi crederet advertis facinus.
xcitis cicocti. Congruit cum Zonai a etiam Ioatine Antiochenus r in sociui exornata Dionis narratione verbis uic de tuo optacflui addidit
s unus pra aliis insignius, leginius, inimo, quod ibi nari atur, PSam A rippinam corpus busto radi lisse, apud nem litem inVenitur. Neque os; cii vorum id esse negemus, qua de re conseras veli in Ludelitum p. 1 os . mo certissimum est non potuiSSe eam rem iam ei Poetam Tacito. Sequantur versu is 3 Sq. Nutrix: violaro prima quae toros ausa est tuo Saniniumque domini famula possedit diu iam metuit eadem, Oct.: Nempe Praelatam Ibi. Ubi puto es o seribendum. Infelicissime hunc locum temptavit Ahunil adhrota in Mirum collandis criticis inii, qui pro saeVA' Scaevae postea saeviens flamma scripsit. Adst tutor Ladeuio p. io' 'ei dum esse versu sic dedit', quod codices tradunt Quod autem eou 'in L loetiduom flamma oriens' servandam esse cen8 Pr1inum nihil testimas lectionem ieierorum codicum fervens flamma tun legem
de Seneca tragoediarum emendandarum rationibus pro Sodiaciri et ieiridis' et eo in observationibus criticis de Senecae tragoediis P. 58 X- Dosuerunt quam ipse Lade frustra ac non recte P. 162, ubi de versu bi nitur an ingor conatur Nam vocabulum creticum Versum clauden S mxia sempor nisi voeabulum bisylli bum bibreve anti cedit, Voca-
quam ex metrica poscit synaloephen praebeant, fervens flamma abstulae .
Nutri: subieci et humilis, atque monumenia exstruit, quibus timorem assa feStatur Suum', qui ad Aeten liberiam sine dubio referendi sunt, quos e rerum seriptoribus non posse explicari sched P. Io adn. 1 dixeram Versus tot coniecturis et interpretationibus vexatos ref Litte praef. P. X, Brau P. 2s, ater P. O 6 Baehrens p. iii Iandem explicavit sagacissime Ladeli p. 2 a sq. Exstat enim titulus Actes Pisis repertus
C. I. L. XII dia GJorori sacrum Claudia Aug. lib. Acte', quem primus
Ladeli ad istos versus adhibuit Demonstratur eo fit ut Aeten, nam ad Acten Neronis paelicem eum spectare certum videtur Sse, et en Pisis Cereri templum dodicasse. Servius autem ad Verg. Aen. II issile Cerere sic quidam dicunt diversis numinibus vel bene vel malefaciendi potestatem dicatam, ut Veneri coniugia, Cereri divortia'. Sic explicantur verba monumenta exstruit, quibus timorem fassa testatur suum'. Num ipsum monumentum Pisanum poeta ante oculos habuerit, diiudicari nequit. Eiusmodi autem Actes aedificia significari patet. Iure Ladeli eum fabulae locum magno pondere esse dicit. Nam nullus rerum Scriptor haec monumenta Acte commemorat. Versibus ob sq. Agrippinae umbra Saevitiam et impietatem Neronis adversus matrem mortuam queritur: saevit in nomen seritS6so matris tyrannus, obrui meritum cupit, simulacra, titulos destruit matris metu totum per orbem, quem dedit Poenam in meam
Puer regendum noster infelix amor . .
Sine dubio hisce versibus memoriae Agrippinae damnatio quaedam a poeta dicitur, de qua e rerum scriptoribus nihil discimus, nisi e Tacito XIV i senatum post mortem eius ocrevisse ' supplieationes apud omnia pulvinaria, ut sue Quinquatrus, quibus apertae insidiae essent, ludis annuis celebrarentur aurei im Minervae simulacrum in curia et iuxta principis imago statueretur dies natalis Agrippinae inter nefastos esset'. Nihil autem de destructione simulacrorum, de a Sura nominis titulis inscripti a Tacito comperimus. E Tacito poeta illii Sumere non potuit. Quo minus autem putemus finxisse sibi poetam saeta illa, impedit excerptum Constantinianum resti Tum lusu, de euiu origine Dionen iam Supra diximus, OT EciovToc est lvoc, o squam Post Acrrippinae mortem furiis agitatus Neapolim conoe, sit, eic Tnu Fu)μnvro b c Tnc 'AT pinnivri ovd piovTα ΚαθEi,ow an q)8 octavTH d Euctoriore saei posco uUTu si ire puXOv, IcTE OREI ETΚαXURTEcflui. ulTic arcipuae piarum Erit spo stac Tryocering Tu ovdpiovTi Eius citcxuvosscti Rhi cu DR idq; Etsi secundum haec ne in ip o Nero nam odieas Seripturam ci8 Et si depravatam esse e Ruflet, o patet simulacra
18쪽
destruxit neque per totum orbem terrarum, videmia tamen Romae dirutas esse effigies Agris,pinae. Quid autem poetae propiu8 8Se Poterat, quam ut simul aeris matris principis de Structi culpam destructionis ipsi matricidae attribueret 8Tum Nero titulos matris erasisse dieitur. Uniciam, quod Seio, exemplar nominis Augustae erasi ostis L. Visita long Or. 5ao 6 Vil manus Osi, quae inscriptio posita est Puteoli anno sit . Tractavi eam Asclibach in dissertatione academiast Vindobonensis(io m. XXII J 5 p. 3 sq.), cui titulus S ueber oemissilio Nais or- inschristen'. Ipso titulus hic est Q. Volusio Saturn s P. Cornelio
Seip eos j Augustales s qui Claudi Caesar August. et Augustae Q. . . et Genio doloniae s ludos fecer. XIII.
XII., Mart.' C. Tantilius C. C. l. Hyla DCn. Pollius Cn. l. Victor C. Iulius C. L Glaphyr euratoribus. Priore loco restituendum S So
Neroni apparet. De nomine altero eras dubitaverunt viri docti. Aschbach excidisse putavit Octaviae', quod esse nequit. Octaviae enim Augustae nomen inditiam non e St. Recie Patavinium Secutus Hengen restituit, quod unum admittitur, nomen Agrippinae Amao enim si Agrippinam summo in culinui potentiae sui S Se nemo ne Seis. Quaeritur, utrum in inscriptione illa uiri u Sque nomen uno tempore erasum it, an Agrippinae prius, id est Paulo post mortem eius. Asch-baeli Octaviae nomen ante Neronis nomen Nerone ViV eritSum ESSE putavit. Idem xpuio de eras Agrippinae nomine dicendum esSe. Nam post Neronis obitum non erat, cur matris quoque infelicissimae nomen saevitia filii occisae eraderetur. Si autem videmus, quo uerit animo Populit Romanu paulo post Agrippinae mortem, cum Nero dilectus a populo Loma vel Saretur, Agrippina invisa omnibus principi silio insidia para, Se uiaretur, paulo post mortem semina illius una fere cum destructione simulacrorum oblitterationem factam esse nobis persuadebimus. - Quid igitur pulabimus de rebus, quae in Sunt versibus illis praetextata se Veri simile est unum poetam SerVaSSe P moriam de Structionis simu rorum, oblitterationis nominis Agrippinae
in filialis Liviae enim Tae. VI 2 et Valeriae Messalinae Tae XII 8
effigies destructas, nomina erasarum esse Scimus. Neque abhorret a veri similitudine Senatum post Agrippinae mortem, suae erit Dinum
graviSSimorum accusabatur in Senecae scripto, quod Nero ad Senai una
mi it ocet Sabaire, cum se periclitatum videri vo et' Quintil. VIII 5, 18 similia decrevisse. Quod autem tot in Scriptionem Servataei Recto Aschbaeli p. 6 Es lassi sicli inquit 'nieli dention dass.
solbs wen de Nam de Agrippina nebeia deni des Nero au eineni Dentima sicli besand erstero mi dem ei Ztoren ii Sanini en verni clitet worde sei'. f. edier, de memoriae damnatione, dis s. inaug. Lipsiens.(Darnasi adiae 885 . p. 28 . id quod non eidem scalpro deberi videtur 2 Messalinae nomen Prasum est C IL. VI sib( Witin. 8b8 et timidii a M. Valerius i Antiochus t tonsor Eupor ater irae,Salinae', ubi
Valeriae nomen erasum Messalinae non St.
sunt, in quibus non est eraSum nomen Augustae, meminerimus damnatae memoriae Neronis, cuius iitulorum parva ars obliti erationem olim decretam nobis ostendit. A Seu vera re seu salsa est, certissimum est poetam eam non sumpsi, se e Tacito. Apparet ex eis, quae dis Seruimu8, non congruere Tacitum et sabulae anciorem. Itaque Tacitus fons tragoediae non est. Quominus autem e Dione nam de Suetonio omnino cogitare non licet , quocum nonnullis in rebus conspiras, hausis Se Putemus poetam, multa impediunt, in primis oe, quod totiens dissentit a Dione. Praeterea vide in alis sit Seneca apud Dionem et in Octavia Poeta eum quasi verum philosophum depingit, Dio hominem nequissimum Atia autem Dione, alia e Tacito vel Suetonio Sumpsisse poetam nec veri simile PS se omnes constedent et plane follitur haec sententia iis exemplis, piae neutro depromi potuisse supra demonstravimus. Qua de causa neces, est concludamus ante Tacitum fabulam esse cris,iam. Nam Tacitus et Suetonius soli sere postea legebantur, ceteri, qui ante Tacitum aetatem Neronianam enarraverant, Cluvius Rufus, Plinius, Fabius Rustiens brevi evanuerunt e manibus legentium, qua de re eonferas issenum Rhen MnS. io m. XXVI p. ab8.
Do fabula fontidus historicis.
Relictim est, ut quaeramus, utrum ad res enarrandas historicis usus Sit Poeta, an ea, quae reseri, ipse viderit et eam ob causam rerum Scriptore ignoraverit aut neglexerit. Sic ego respondendum esS Pulo: usum eSSe ad componendam sabulam rerum scriptori inas poetam, quod similitudine multae cum aliis auctoribus, quibus eum Octavia in aliis rebus Plane non conspirat, reperiuntur, quae Similitudines nisi ad unum fontem reducendo expediri mihi quidem videntur
Ac primum quidem de iis similitudinibuS, sua esse re Vera inter aditum et praetextatam Braunio concedemus, agendum Ss, quas si Bra unius aerius excussisset, facile verum eruisset. Ille enim P. I fabulam a carceribus usque ad calcem e Tacito sumptam esse, inprimis quatenus Neronis adversus Octaviam condicio respiceretur, dixit, quod falsum S, iam Supra exposuimus. Cum putem,
quae a capite o ad caput 62 rerum Seriptor narrat, in sabula aut omnino non inveniantur aut valde mutata, inde a medio capite similitudo imagna inter Taciti verba et tabulam intercedit. Compa frentur inter se loci illi:
1 De Neronis nominis oblitteratione v. Zedler . l. P. 28 Sq.2 Lad ,k de hac re nimis cant indicat.
19쪽
Gustavius ordineyer: De Octaviae fabula.
At Nero praefectum in Spem sociandae clas Si Cormiptum, et incusatae Paulo ante sterilitatis oblitus, abactos partus conscientia libidinum, eaque sibi comperta edicto memorat insulaque Pandataria Ictaviam claudit non alia
exul visentium oculos maiore misericordia affecit memiis erant
adhuc quidem Agrippina a Tiberio, recentior Iuliae memoria obversabatur a Claudio pulsae: od illis robur elatis adfuerat; laeta aliqua viderant et Praesentem saevitiam melioris olim sortunae recordatione allevabant. linio Primum nuptiarum dies locos inoris fuit deductae in domum, in qua nihil nisi luctuo Sum haberet erepto per Venenum lintre et statim fratre tum ancilla domina validior et Poppaea non nisi in
perniciem Xori nupta, POStrem Ocrimen onini exitio graviuS. Tae. Ann. XIV a Ac puella vicensim aetatis anno inter centurione et milites Praesagio malorum iam vitae exempta nondum iumen morte adipitescebat paucis dehinc interiectis dio-bus mori iubetur, cum iam Viduanis et tantum Sororem testaretur communeSque Germani eos et postremo Agrippinae nomen cieret, qua incolumi infelix quidem matrimonium, sed in exitio pertulis Sei.
Oei. 2 Sq. Chorus: animum firment exempla tuum, iam muli domus
quae vestra tulit: l quid saeviores Fortuna ibi l tu mihi primum tot natorum memoranda parens, baia Agrippae, nurus Augusti l Caesari A Xor e S.
Drusi eqS.s a Iulia matris fata secuta ost De S. sa quid non potuit quondam
genetrix tu Messalina P eqs.ssi quid cui licuit regnum in
caelum s Sperare, parens tanta Neronis De IS. o et Ioo Sq. Octavia: Toleranda quam Vi Patiar, haud unquam queant bisi morte tristi nostra finiri mala genetrice eae Sa, Per colu rapto patre s orba tu fratre, miSeriis, luctu obruta, s maerore reSSa, coniugi invisa ac meae t subiecta famulae luce non grata fruor
trepidante Semper corde non Ortis metu, sed sceleris absit crimen a fatis meis, s mori iuvabit; eqs. Oct. 65 2 Chorus: dabit hie nostris sinent curis Aeb moriae dies
si soror Augusti, non UXO PTO.
Affinitate haud ita parva conexos 3Se re loco illo S, quoS, ut facilius et similitudo et dissimilitudo cognosci pos Sei, integro enotavi, qui non sentis Inquirendum autem est, fortuita ne sit similitudo an necessaria, Sive quia uterque eodem auctore SUS , Sive quod alter ab altero sua decerpsit. Quod attinet ad primam similitudinem, agitur apud utrumque Scriptorem de eadem re expellitur Oetavis aditus addidit non alia exul visentium oculos maiore misericordia affecit. meminerant . . . Agrippinae . . , recentior Iuliae memoria obversabatur . .' Cui non statim in mentem venit Octaviae versuum, quibus chorus Octaviam aliarum domus imperatoriae seminarum exemplis consolari iis det 8 Quo autem 'meminerans' illud Tacit eum spectat Sine dubio ad fontem aliquem, e quo astitu Sua sumpsit. Moe recte Ladeli p. a Meognovis Quis fuerit auctor Taciti, nescimus. Id certissimum est non fuisse Oetaviam fabulam. Deiaviae autem poetam Tacito usum non esse et supra demonStra Vinius et ex his ipsis locis clarissimo elucet f. Ladelitum p. a Verba aute in iragoediae aliquo modo cum Taciteis cohaerent. Quodsi ad eundem fontem redire utriusque scriptoris ieriem seminarum domus Iuliae Chiudiae quo contendemus, obicietur primum apud Tacitum Iuliam Germanici filiani significari, ab Octaviae poeta Iuliam Drusi filiam,
tum Tacitum exempla exulum deminarum iraebere anonymum no Sirum exempla seminarum, suae triste satum Seu exilium Seu mortem perpessae sint. Sed hoc contra adversarium dicam, ut omittam non uno hoc, Sed tribus locis congruere videri Tacitum et sabulam, Perparvam veri Speciem praebere sententiam opinantium duos Scriptores suo ingenio ad eandem collationem deductos esse. Non feratur utriusque scriptori series Tacitus Agrippinae maioris Iuliae Germanici filiam' sortem in memoriam legentium revocat, tragoediae autem chorus exemplo Agrippinae maioris Liviae Drusi retiae, sororis Gonnanici, Iuliae Drusi II filiae, Messalinae, Agrippinae minoris dominam consolari Studet Quarum fabellarum uir genuina videtur esse Taciteam si non esse, famen videri nemo negabit Nam Secundum ea, quae Praecedunt, EXSPectamus, Xempla earum feminarum gentis Iulia Claudiae ut numerentur, quae, quia in exilium pulSae Sunt, animum Octaviae confirmare possunt Relegata autem S ex quinque seminis, quae in Octavia afferuntur, una Agrippina maior Suei. Tib. 53, Tae auii. VI 25 , Iulia enim Drusi filia Romae videtur a Messalina necata esse Tac. XIII 32 d 3 Dio LXI8, Utraque
autem, quam Tacitu commemoras, exilium perpeSSa St. Ea autem, quae supra advel Sario dedi, Sati, bene sic explicari pos8 puto. moe1 Quae ipse sched. p. io suspicatus eram, a Tactio Iuliani ermanici ab Octaviae poeta Italiam Drusi simili eari, eximia cum doctrina et qua est diligentia demonstravit adesi P. I sq. cui eam ob m lituri debetur summa, nam quisquis in gentis Iuliae et Claudiae isto ita iamiliari versatur, scit, quot et plantas difficuliates eius generis quae Silone S
20쪽
Gustavus ordineyer: Do Octaviae fabula.
posito utriusque verba ad uilitem laniem redire aeitus ceu rate servavit, quae inVeuit, Octavia autem poeta, ut erat et poeta et homoario rhetorica imbutus, fortas Se nimis exilem S So duorum nominum seriem ratus numerum auxit. Cum autem non plure quam duae illae expulsae essent, nam Iuliam maiorem filiam AuguSi uterque omisit, generalem Sensum introducere coactu erat monen multarum Stirpis
Iuliae seminarum sortem miserrimam fuisse' Ladeli) Quod apud Taelium Iulia Germanici, apud poetam Iulia Drusi filia significatur,
hoc ita expediri posse existimo, ut poeta in auctore, quem Sequebatur, Iuliae Germanici nomen invenerit cum autem fabulam augere vellet, oi in mentem venit Livillae Quid magis consentaneum est quam matri filiam, cui idem Iuliae nomen erat, addere Sic ortam SSe Seriem lina res nunc quo suo testificatur. ordo nominibu enarrandis natura quasi destinatu chrono logicus est Praetextatae poeta, quod tabellani eandem ac Tacitus in eodem fonte legebat, in primo nomine, ut fidus est a SSecta exemplorum Suorum, auctorem illum non cunctatus est
so tui. Incipit igitur ut Tacitus ab Agrippina Agrippae et Iuliae filia interponit inter Agrippinam et Iuliam Liuillam matrem huius,
filiam Drusi maioris, uxorem Drusi minoris neca iam a Tiberio Dio VIII is, Seeuntur ordine chronologico Iulia Drusi filia mortua anno ad Messalina anno d8 Agrippina mater Neronis anno lis interfecta ordinem igitur violatum videmus, nam Liuillam ante Agrippinam maiorem interfectam eSSe constat, haec enim anno XI, illa iam anno Almortua St.
De altero loco item iudicandum esse puto atque in Sehedis p. io censui cohaerere eo loco aritSSime neque rem OSSe VolVi, nisi ex eodem fonte utrumque hau SiSSO PutemuS.
De tertio loco ipso adoli p. 3 si iudicat: idomus homines
Octaviam reapse alibus verbis se defendentem finxisse. Sed nisi iam inter nos constat Octaviae fragoediam post Taciti annales conscriptum esse, ex tali similitudine nemo iure licere poterit fabulae Scriptorem e Tacito pendere, immo Statuamu oportet et ea, quae Tacitus tradidit, et ea, quae in Octavia leguntur, ad communem quondam sontem redire'. Quibus verbis addendum nihil est. Hisce igitur rationibus nixi contendimus laniem Sse quendam, X quo uter sue hau Serit, quem sui3Se e rerum Scriptoribus, quibus Tacitus usus Si aliquem latet. Qua re ad Cluvium Rufum aut Fabium aut Plinium deducimur. Nam etsi secundum Iosephi testimonia A. I. XX8,3 XX ilia . et B. I. III, 2 multi reruni scaeiptores aetatem Neroneam deseripserunt, tamen Tacitum unum triumviratum illum hisce in libris componendi Secutum esse scimus ex ipsius orbis III o Fabius
Rusticu auctor est Plinius et CluviuS .... no ConSenSum auctorum secuturi, Si qui diversa prodiderint, sub nominibus ipsorum trademus'.
Tacitu fontis ordinem equitur, namque hiStoricus St, Octaviae Poeta narrationis, quae in illo anonymo legebatur, parte per tragoediam diS- pertivit, id quod poetae non modo iu8 Sed etiam Paeno officium erat.
Postquam huc pervenimus, etiam ultra progredi licet. Nam magna cum veri similitudine etiam nunc cogno Scere POSSUIDUS, qui So tribus illis historidis et poetae et Tacito eo loco praesto fuerit. Auxilio nempe venit Flavius Iosephus Conspirant enim Agrippinae
Ioseph sumpta esse nequi neque omnino intellegi potest, cur Philostratus Ioseph usus sit, ad communem sontem redire videtur similitudo illa In eodem Philostrate libri capite Nero Alcmaeon et Oresti comparatur quibus etiam apud Suetonium, Dionem Iuvenalem VIIIII Nero conseri r Alia quoque in re consentire Iosephum et Philostratum adnotareniihi licoat. Nam quae Philostraius VI 2 narrat Titum ierosolynais ex iniunniis a finitimis gentibus coronatum es Se ea nusquam si In Io Sepho inveni, ubi aesturatius ea res enarratur B. I. VII b, 2bv8 Zeugmate dyi cti arcisi TosmopPus preci evicio QTecox ristoc UTO DRO CTETIvO XPU-cos hari fit Rctro usu ou huius viRr RoxticovTEc. Conferas etiam quae de catarrho Neronis a. 66 Philostr. IV a narrat cum actis rati Arvat. anni 66 p. illi Henχ. proma gister M. Aponius Saturninus praeeunte L. Alva oothone Titiano propter et valet udinem C aesaris Augusti vota nuncupavit in C apitolio. Videmus igitur non ita malos suisse Philostrati fontes it chillorus in hist Neron. p. a nobis pergundere conatur.
Odi 233 Sq. haesi' oxclamati Agrippina 'nihipro tantos munere reddi Praemia, nate viae sum, fateor, digna
earina, quae te genui, quae tibi
ludem statque imperium nomenque dedi s Caesaris amens'. Idem autem, quod superiore loco, hic quoque diei potes eum consensum esse fortuitum Vel potius neces Sarium, quod in eius modi recapitulatione sensus id se in verba sere eadem trahat Concedo similia saepius in fragoedia legi ut v. 5 Sq. 125 sq. 612 sq. Apud Dionem pioque enumerationem rerum ab Agrippina e Starum invenimus LXVIa I UT 1 lusi in 'AT piri Triv . . Uri' UTO TOU iEOc, se os porocede duo Rei di dura, ou TE Rcti Tov Eloco TENTOMEi, ΚαTecmoin Ac Philostratus eundem fere sensum exprimit in vita Apol