장음표시 사용
131쪽
omnium serὴ nationum, qui in hoc totius orbis emporio diuersantur. Funestissimae enim illius 'Africanae cladis, qua Sebastianus Rex cum mul. itis e Lusiitanica nobilitate occubuit, ubi senatui Oli siponensi nuntius allatus es ,statim Henricum iis Alcobacia accersitu, e Regia ad valetudina ' templum per urbem duetu, inopinati casus acero ibitate consternatum, & eo vultu, qui magis vide batur ad exequias filij cohonestandas, quam ad f Regni solium & gratulationes duci,more & insti.
tuto maiorum, proceres δc nobiles,qui aderat Rogem salutarui,sine ulla dilatione, aut populorum - conuentu. Cum enim Henricus filius Emmanue . . lis Regis esset, ad cuius personam successio reis s reda erat,& caeteris gradu, sexu,& aetate pr staret, i quae mora futura erat,in Regni possessione acqui rendaὶ Deniq; non ab Olisponesi Senatu electus est,ut isti falso dicunt. Mando enim una ciuitas lad totum Regnum elegitὶ Ab ipse tamen Senatu, i i &uniuerso populo,patrio instituto,Vt c teris Re. gni ciuitatibus,Rex agnitus,& adoratus est. CENSURA LXXXII. i
HA S populi electiones falso asseruere,'t eam
132쪽
rei ignaris persuaderent. Qualis autem ea fucri hex gestorium narratione facile constabit. Mortuo igitur Henrico Rege, qui suum de Regis PH LIPPI iusta successione iudicium aperuerat, & sit diutius vixisset et Regnum adiudicare destina. uerat, cuius iure esse sciebat, PHILIPPvso Regni Gubernatoribus, qui omnium ordio usuifragus, tuente adhuc Henrico , fuerunt electi, instanter obedientiam requisiuit. Hi per Episcopum Co- nimbricensem,& Emmanuelem Melium Regia. irum venationum Praefectum , ab eo petunt, qua-do de successione Regni disceptatio in iudicium deducta erat, ab XI viris, quos populi elegerant ad Regni causam decidendam, sententiam ferri sineret. Eos nami esse iudices,qui suo iure illum non erat fraudaturi. PHILIPPus,qui defuncto RQ gi proximus erat cognatus, legitimus, natu mg. cinaus,& vir: & qui in terris nullum habcbat iu- dicem, cui se in profanis subisceret, inique eos agere respondit, qui suo Regi, & ab Henrico pretdeces re iam declarato, debitum iure omnium gentium differrent obsequium . Nec se sententiqstaturu, quem leges dare subditis, non ab ijs acci
. inim haec agus tur, Antonij assectae, qui nouam
133쪽
dis inhiabant rebus,veteres calus inter Lusitanos& Castellanos male praesenti rerum statui consserentes, Scalabi, quae nunc Sanctarena dicituri cum de euehendo Antonio agerent, dc alij Regni defensorem, alij Regem eum dici vellent,tandem Regem salutare omnes decreuere. Antonius de industria urbis muros egreditur, simulans pr pugnaculum in aeditiori suburbij loco velle aedi. sicare ad urbis tutelam, & situm inspeetum ire: ut scilicet poPulus e6 coueniret,&propositi exeo quendi occasionem haberet. Magna igitur turta popularium coactra, cum Vnus e plebe, qui ad id
fortasse subornatus erat, Antonium Regem accivmasset,& qui ex composito aderant,succinuisset, plebs, Ut malarum semper rerum facilis imitatrix est,& nouarum studiosa, Regem eum salutauit. Antonius,& si a principio Regis nomen respuere,& exhorrere videretur, &defensoris titulum velle diceret,vinci tamen se passus est. Hi igitur omnes, reclamantibus arcis Sanctarenensis Praescisto, &Decurionibus,magna turba urbem ingressi & tuo multu,ad curiam Antonium deferunt. Qu ae cum clausa esset, securibus fores effringunt, & ad ob dientiam minis & terrore ciues compellunt. Rein inde Obsiponem venientes, eam fac te occu
134쪽
pant, clubd nobilitas omnis, pestilentiae caiisa aberat, de urbis Rectores ipsius Antonij metu au fugerant. Gubernatores, qui Cetobricae crant, &ob Antonij vicinitatem, & Regis nomen usurpa tum in disicrimine positi, qubd multi Antonio affeeti in eos plebem,&ipsos suorum corporum stipatores,& custodes concitauerant, de noete se quentibus nonnullis e prima nobilitate, nauicula insces in proximum Castellae oppidum,ad Anae ostium stini deuedii. Inde ad Castrum Marinum primum Portugaliae municipium: eoque in loco Regem PHILIPPvM verum & legitimum Regni succes rem declararunt. Quorum iudicio omnesciuitates & oppida stetere, quo Antonij metus
non penetrauerat. Ea vero ut in obsequium suu traheret PHILIPpus, Fernandum Toleranum Aubanum Ducem sortissimum Imperatorem,& re rum gestarum gloria clarissimum, cum exercitu viginti millium electissimorum peditum, duorum illium equitum in Portugaliam misit. Is, ne mine resistente, Cetobricam venit. Inde triremi
bus in Castasium,oppidum nobile ad Tagi ostiuab Olisi pone XVI millibus passuum distans,exercitum trahcit, & tam arce illa, quam alijs Olisi Ponem Versus expugnatis, non longe ab Antonq
135쪽
statiuis castrametatus quarto ab urbe lapide. An
te vero quam cum Antonio manum consereret,
ctim ei a PHILIPPO Rege iniunctum esset, quoad pos et,Portiagaliae res illaesas coseruaret, & omnia ante tentaret, quibus tam Antonius ipse, quam uniuersi eius Regni ciues incolumes essent, To letanus Antonium ad foedus icendum prouocat. Illum vero iam persinasium, & qui cum Tolet,no conuenerat, ut in cymba ad colloquium v nirent, non defuit, qui dehortaretur, & ad resist&dum incitaret: magis affectibus suis, quam Rebpublicae, aut Antonij commodis indulgens. Abbanus igitur XXV die Augusti non magna dissi cultate Antonianos, quorum maxima pars coa eta,ita inuita ad pugnam venerat, dit fugauiti:& Antonius ipse, accepto in capite vulnere, fuga euasit. Quem si insecuti essent Albani milites, nec praedae intenti essent, facile cepissent. In olumis tamen Auerium peruenit, cui magna Vis tumultuariorum' militum, facinorosorumq;, spe pr*dae sese aggregaui inter quos egregius hic ninster historicus frater Iosephus,multa permaximuscelus dicitur edidisse facinora. Oppido igitur ex pugnato, Antonius in Portuensem ciuitatem c5-
tendit, quam sine ulla cepit difficultate. Dux Ab
136쪽
banus, Sanetium Auilam virum strenuum,& mi. litaris disciplinae scientissimum, cum tribus miolitum millibus mittit,qui eum consequatur. Antonii milites, cum nulla necessitate coaeti, nec
stipendiis conducti ad eum venissent,sed spe prPdae latum illecti, prouinciam Interamnem ex
pilassent, non periclitari amplit, pro Antonio decreuere. Languide igitur remisi e pugnantes,
primo fere concursu fusi sunt,& in fugam versi. Antonius, rebus desperatis, nauem quam in Vie nensi portu paratam habebat cum ascenderet,nec ob aduersae tempestatis vim,siluere posset,in ter ram egresstus,solito ornatu detracto utata Veste, detonsaq; barba, ne agnosceretur,fugam occupat. Eo habitu aliquot delituit mensibus, amicorum hospitio varijs locis exceptus: & tandem in Gabliam contendit.
Haec Ant nij fuit electio, ea Regni fuere auspicia, hic finis .cmae cum gesta fuerint in media hominum luce, in foro, in exercitu, inter multos mortales, quid impudetius quam a populis suis se electum,& per totum Regnum asserere fuisse receptum, qui nulli bi potuerit consistere, ika ne mine fuerit admissus, nisi ab iis, quibus vis adhibita fuit: Notum enim est, nullum ex proceribus Ane
137쪽
Antonio accessisse. Ioannes namque Brachantiae Dux, non modo amplissimae ditionis Dominus, sed unus e Regni candidatis, Catharinae uxoris ratione, ut quae Emmanuelis Regis ex filio Edu-ardo neptis est, qua fidelitate de animi prope sone, in Regis PhilUPPI obsequium &obediem tiam venerit, fia Duces Auerienses mater & filia ditionis haeres, qua Dux Villarealentis, Marchio Ferreirentis, Comites Portat egresis, Odemirensis,& caeteri Regni Dynastae, qua Gubernatores, α
maxima nobilium pars, nemo ignorat. Q rum nonnulli non ferentes PHILIPPI moram, ultro se ad eum salutandum, in Castellam contulere. Primus autem omnium, summae nobilitatis vir Antonius a Castro Comes Montanehensis, Cas casij Dominus. Archiepiscopi autem Bracharenosis Olisi ponensis, Eborensis, dc caeteri Episcopi,& Regni antistites, quam in ossicio perstiterint erga Pili UPPUM, dc qua animi alacritate illius successionem fuerint amplexi, omnes sciunt. Quos igitur Antonius pro se habuit praeter do mesticos, qui eum deserere noluerunt, incondita fuit popularium turba, & populi colluuies, rapi nae & libertatis auida,& pauci nobiles, ij que se re omnes adolescentes: quorum nonnullos Anto.
138쪽
ny beneuolentia, alios rei familiaris angustia, cupiditas,& ambitio eό adduxere, ut experiretur, an periculo ipsius,possent Regem habere amicu: quippe quibus maior spes erat lucri, quam meotus damni qubd sublato de medio,aut vieto Aristonio,nullius rei iacturam facere poterant, quibus nullae facultates erant. Multi etiam Antonianorum metu perculsi, ei accessere: ne taquam perduelles, ab ijs ad poenas dc supplicia traherentur: qubd Antonio vel nomen non dedissent,vel neutri adhaerentes parti, Antons causam iustio. rem non censere viderentur: & inter eos nonnulli aulici magistratus, quos necessitas, & temporis conditio, parere cui mini me vellent, cogebat.