장음표시 사용
21쪽
(Ad anchiam Traliptam ancillam amare crimen non 8Se protreptice tetracolos r Prosphonetice alloquitur sodalem suum oceum monens ne deserat concubinam suam Phillidum appetens talem qualis fuit Xanthi In Prosphonetice ad Xanthiam sodalem genere Foceum ancillam amare crimen non esser). Utrumque armen propter argumentum profrepticum dicilicet. et prosphonetice.
II 3 Amtiam memento rebtis in Orduis etc.(Paranetice immo symboleutice simboleutico Dollio Fr, Paranetice symboleutice Dellio Dellium alloquitur adquo cohortatur eum ad equitatem animi et voluptatem quoniam mors sequutura obnubet omnes xl. II ii tar me ritierellis emniscis tuis etc.(Symboleutice ad Mecenatem Iti, Paranetice vel sim-boleutice ad Mecenatem y Ad Mecenatem paranetice tetracolos G. Utrumque carmen pari iure paraeneticis atque symbuleuticis adscribitur.
I diu, die ser Omne8 etc. Erotide dicolos ad id iam Inri, add. meretricem).(I id Cum tu, Milia, Telessi etc.(Erotico didolos ad Lydiam Fr add. de Thelepho. Erotic dycolos alloquitur id iam meretricem nitque tormentum esse eum Teleph formam laudaetra). His Mater oeue cupidinum etc.(Eroti eo dieolos Glycerae In). IIII a Infremisso, Ventis, diu etc. Allegoricos a se a se Om. λ affirmat ex intermisso scribi carmina ad Venerem eutice erotice dicolos dicopos B ABλ; item sed praeposito ad Fabium Maximum). IIII lo: O erudelis adhuc et Veneris tineribu8 O
(Ad Phyllidam Fillidex Phyllam D do die natalis sui
II is Doeehum in remotis cormis russus etc.(Enfusiace Liberi patris laudos IH Enthusiatico ad Liberum patrem ). Bacchum iit te Nymphas et Satyros se vidisse poeta fingit ac vere enthusiastici hi versus sunt: Euhoe recenti mens frui sit metu, Plenoque Bocchi Iseetor si rhidum Loeliatur, euhoe ctrce, Liber, Hrce, rαν metvende thbrso I
36: Et tiro et cibus iuται etc. Eudaristice ad inumidam amicum Lamiae redeuntem PD, Eucharistice Lamiae Numidae amico loquitur redeuntib). Nimirum hoc carmine poeta dis custodibus Pοmponi Numidae amici gratias agi pro salute eius iubet, qui sospes in patriam rodierit, idemque epulas amico parat.
XII. XIIIx EVCTICE PROSEVCTICE.
Bo O Ventis, resino Cnidi P hique etc. Fufice ad Venerem pro Olicera i add. meretrice I GH. BI: Ouid dedieultim soscit Apollinem etc.(Eutiem at Apollinem ipsi sacrificans vita praesentis statum IM, Eutico ad Apollinem X
22쪽
tetracolos Aλ, Proseutice tetracolos de se referens et virtutes
poeticas prosequitur ad Melpomenem Musam ). IIII i: Intermisso, Venus, diu etc.(Allegoricos a se a se Om C affirmat ex informisso scribi carmina ad Venerem utice rotico dicolos dicopo B ABλ; item r, sed praeposito: ad Fabium Maximum). III id O fons Bandi sici viradidior itr etc. i Proseutice in fontem Bandusinum qui est in Gabinis 2: Iam salis terris niueis tqtie dirae etc.(Proseutice tetracolos ad Augustum divum Augustum
IIII si Disis orte bonis, ultime Romulcte etc.(Ad Augustum de expeditione eius tarda orat, paeanis
species proseutice tetracolos AB. - Ad Caesarem Augustum absentem de expeditione eius tarda oratio peanis speties proseutice tetracolos N. - Ad Augustum de expeditione eius proseutice tetracolos r) et supra P 2LSq. paean.
I 3 Si te dio solens Crer etc.(-Proseuctice ' Diomedes Prosphonetico dicolos Virgilii
In adit 1 aliter navem prosequitur qua Virgilius vehebatur . III 23 Caelo ivinos si tuleris mctriticetc.(Proseutice monocolos Phidite (Phillide p), Proseuti eo monocolos Fidit rusticam 1 Prosphonetice monocolos ad Phi-dile rusticam r). II 5 Nondum liboeta ferre tactum stlit te.(Eutices ad I sodalem per i allegoriam ver dicit omnia ad Lalagen virginem F, Eufice ad i sodalem per allegoriam dicit omnia non esse properandum ad virginis osculum ). In his carminum I o. i. 35. III i inscriptiones bene argumentis conveniunt; ubique enim deus aliquis invocatur. Idem valet de carmine IIII 6 quo et laudes Apollinis continentur et preces rivs 26-23 Phoebe, qui Xantho losis omne erines, Dauniae defende decus tamenαε, Isis Appieula carmino III id fonti Bandusino sacrificium laudesque carminis
promittit poeta IIII 3 Musa non tam invocatur quam celebratur. Contra IIII l initium solum ansam inscriptionis quae est euctice dedisse videtur Intermissu Venus, diu tiraus h lo moηesypurce, recor, Pr 6c Oro. Reliqua adeo non concinunt, ut euctice videri possit non esse nisi dithographia alterius notationis cum qua in libris iungitur herofice . Quod I 2. IIII b, quibus poeta Caesarem Augustum adloquitur ac praedicas, eucticae inscribuntur: per utrumque carmen Augusti numen divinum coli sacile intellegimus. Attamen carmen tam proseuctice ab uno Diomedo non recte videtur appellari neque enim ad deos verum adii avem spectant preces Vimilitim nihlis Allieis reddas incolumem, recor, et Serye8,nima dimidium mecto, neque inde potissimum carminis argumentum definiri poterat. Equidem nescio an propemptice apud Diomedem legendum sit. In hoc loco exhibent: prosphonetice . Mira est notatio eadem carmini III 3 addita, ubila prosphonefice iraebet agiturdo Laribus Phidylae sacrificiis placandis, nec vero Lares invocantur. Denique carminis II 5 inscriptio quin corrupta sit nullus dubito proleuctice emendandum est heros inerum . Do I Lot III 8 cf. etiam , prosphonefice .
II 16 Otitim disos robo in olenti eic.(Ypotetico Grospho ostendens quam iocundum sit otium.
Paranetice vel Spoletice de continentia qua paupertatem suam divitiis praefert Fλ Paranetice vel bpotice ad Na
(Ypotetice Mecenati Fri, Ad Mecenatem hypothetice H. 15 Pastor elim traheret se Iret nατibucetc. Ypotetico detracolos in Alexandrum PD, 'pothetice tetracolos ad Paridem Alexandrum sub cuius persona exponit imminentia Ilio ). III T: Impios porro recinentiS Omen etc.
23쪽
feam sui non esse memorem In sim .n, Prosphonetico ad Galathiam sui non esse inmemorem G.
6 Seriberis Vario fortis et hostium etc.(Ypotetido tetracolos ad Agrippam excusatio cur de rebus non scribat F, Ηypothetice tetracolos ad Agripam λ). Carminibus quae sunt II 16 i8. III I IIoratius paupertatem et continentiam divitiis praeferendam esse monet, et eum carminibus III et IIII certas adloquatur personas Orosphum et Maecenatem, IIa lectoribus omnibus scripsisse videtur. Quae recte hypotheticae nominantur. De diffographia II i vide , paraenetice . Etiam In monita continet: Ηο- ratius enim Nerea facit Paridem monentem et Ilii fata vaticinantem III 2 verba propemptica continet Galatheae amata ita dicta, ut narratione intexta de Europa olim Oceani periculis perferrita, deinde ad summa gaudia evecta eam et dehortari velle videatur et consolari. Unde explicatur epitheton quamquam argumentum carminis totum iocosum potius intellegendum est, cum similem fortunam poeta puellae tecto promittat atque Europe adsecuta sit. Potest tamen, qui scripsit , hypothetice , etiam ipso exitu carminis adductus
Maeor inuetes Ioueis esse nescis: mille sinutilitias bene ferre musnomiliae fortunum tu Seetus orbis nomina dueet
eodd. In exhibent prosphonetice , de qua voce infra dicetur. 6 vero quo iure hypothetica nominetur, prorsus non
adsequor: quo carmine Flaccus sese imparem esse rebus ab Agrippa gestis carmine celebrandis exponit.
(Paranetice immo symboleutice simboleutice r Dessio Fr, Paranetiue symboleutice Dellio Dellium alloquitur adque
cohortatur eum Ad equitatem animi et voluptatem quoniam
(Paranetice dieolos ad Plancum P, .... Paranetice dicolos Planco λ). Firmatur epitheto hoc adscripto Porphyrionis adnotatio, quocum consentiunt Diοmedes et Marius Victorinus, continuari septimam de ea quae in codicibus separata sequitur. Porphyr scitot ad II lb: Albus ut obseuro deterset nνhilaeo O ave Notus hanc de quidam putant aliam esse, sed eadem est; nam et hic ad Plancum loquitur, in cuius honorem et in superiore parte Tibur laudavit Plancus enim inde fuit oriundus ). s: Vides tit olla stet niue condidum etc.(Paranetice ad Thaliarchum puerum speciosum P, Paranetice tetracolos ad Thaliarcum puerum i/, Paranetice tetracolos ad Taliarcum puerum spetiosum de voluntatibus λ). 18 liam, Ore, ocro ite frius 8εηεrta,rborem etc.(Paranetico monocolos ad Varum add. λ: Quintilium. Paranetico monocolos Quintilio Varo summam dicens vini sed cum modo voluptatem ). II 18 Non ebur neque ureum etc.(Paranetice vel ypotetice de continentia qua paupertatem suam divitiis praefert In Paranetico vel 3 potice ad Varum H. III 12 Miserartim est neqtie mori sire latam nequedule etc. Paranetice ad Neobulonidi eubulen ip suavem vitam non esse sine iucunditate et amore In Paranetice ad Neobulem r).
24쪽
(Voris descriptio est ad Virgilium quod tempus in om. 1 mortalibus est risit B gratissimum paraenetico paraen- fico B, paranofice IH tetracolos ABλθ
(Paranetice sTindaridi add. H agri Sabini laus et montis Lucretilis FλH. III IT: Iesi fetusto nobilis ab Lamo etc.(Paran otio Aelio Lamiae Lami In Imr3. III 28 Festontita solius dis etc.(Ad Lyden paraenetice paranetice Ar de Neptunalibus
II 2o: Non tisitato ne tenui ferar etc. aranetico se inmortalem futurum et in cimum convertendum ait In Ad Mecenatem allegorice tetracolos reli. om. vel paranetice sibi G. III Id mretitia ritu modo dierus, o Plebs etc.(Paranetico civibus in Augustum reli. m. H victorem ex Hispania redeuntem FλH. III 2I: O nata meetim eo navi Manli etc. Paranetico ad amphoram Fλγ). IIII Id: Audisere, Mee, di meo soto, di rem
(Compotem se voti sui factum esse dicit om Ar quod Lyce anus facta sit paranetice parentie B tetracolos ABλγ.
Plerisque quae ita inscribuntur carminibus adhoitationes continentur sive universae quaedani sive ad certam rem spectantes. Sunt carmina quibus poeta homines cohortetur, ut vita vel amore laeto atque aequo animo fruantur II 8 quo in carmine paraeneficum principium notandum. I I. s. 18. III 8. III l2. s. IIII T); alia sunt quorum argumenta non sententia in universum prolata definiantur, sed quibus IIoratius vel admoneat aliquem I id vel consoletur I 33. III. ii vel invitos IIII 12. - IT. III ii 28). Quo ex numero I id. 33. II s. i vere paraenetica sunt. Carmen IIIII in fine exhibet adhortationem:
Berum sone moros et ludim tueri, nictrorumque memor, dum licet, Onium misee altillitiam eonsiliis reueemedico est deSipere in loco. Contra in carminibus Ira T. III a T. 28 cohortatio nulla est; neque enim invitatio per se nαραίνεσι dici potest. Praeterea sunt alia ab iis quae diximus argumentis remota IIIo ubi allegorice rectius Fr, III id. 2I. IIII id. Marino IIIo qui paraeneficum dixit non animadvertit nisi stropham ultimam: obsint inani funere nenicte tacitisque tu es et querimoniαε:
Neque magis III id. se nedum IIII id ullum habent
indicium παραινέσεtoc ita ut aut ad aliam notionem perperam detorta esse vox separaenetice dicenda sit' aut corrupta ex
Duplices significationes praebent tituli carminum II S.IT. 18. 2o. III 2s IIII 2pyex diversa codicum memoria ortas Atque utrum II 3 1 Trasymbuleutice in siparaenetice probetur,
Ad eandem atque vox prosphonetico do qua vid infra.
25쪽
perindo est. Certe de illo discrimine inter duas illas voces, quod Syrianus schol inruermog ap. Walg. lieit Graeo IIII p. T63, 6 v. supra p. 2b statuit, cogitari non potest. Immo hoo ponere licet symbuleuticen idem significare quod paraeneticen, nisi quod paullo graviorem vim habeat. Non aliterros so habet II i in vocabulis hhypothetico et separaenetico A. Carmini III res nota separaenetico aptior est quam , prosphonetice I λ), II o allegorice in Crectius legi quam paraenefice' in F (utrumque ut in III o coniungit H iam notavimus. Do inepto carminis III 8 titulo syllogistico infra dicendi locus erit. IIII laesiti tur, , si modo
in codice Gemblacensi aeque atque in antiquioribus editionibus lectum est, omnino praestat alteri notioni.
I 3 Si te dis potens 'ri etc.(Prosphonetico dicolos Virgilii Im; add. maliter navem
prosequitur qua Virgilius Athenis vehebatur. - Proseucticorum
I 5 ouis multo praecis te puer in ro8 etc.(Prosphonetice tetracolos ad Pyrram In). VI 2 Otiem strum otii heroo bra et ore etc.(Prosphonetice tetracolos hymnos di Prosphonefice tetracolos ymnus de Iaudibus deorum et hominum Prosphone-ti eo tetracolos hymnos de laudibus deorum atque hominum λ . Irao: Vile solabis modicis Suhinum etc. Trosphonefico ad Mecenatem invitans eum ad vinum In). 32 Poscimur. a quid uectetit u limbro etc. Prosphonetice ad lyram eost om FB do carminibus
VBT: Nun est bibendum, nunc pede liber etc.(Prosphonefice ad sodales Augusti Caesaris victoriam Alexandrinam describit InH. I 8 Persicos odi, Puer, , arcitu etc.(Prosphonetico ad puerum iuuerum suum pro Simplici apparatu convivii Imr.)'II orpento color MVαηαris etc.(Prosphonefico tetracolos Salustio Crispo ius libertatis
oxtollentis, Ad Sallustium Crispum encomiastice tetracolos AD, Dicano ad Sallustium Crispum quod om nxius liberalitatis extollit gratia I mir).' II sit anellio figi amor pudor etc.(Prosphonefice alloquitur sodalem suum oceum monens ne deserat concubinam suam Phillidem appetens talem qualis fuit Xanthi In Prosphonetice ad Xanthiam sodalem genere
Foceum ancillam amare crimen non esse: Ad Xanchiam Traliptam ancillam amare crimen non esse protreptice tetracolos r).
II 6 Septimi, Gades oditure mecum e etc.(Prosphonefice Septimi F, Ad Septimium prosphoneficesprospenetices tetracolos Cal. . III O saepe meetim temptis in tillimum etc.(Ad Pompium Varum proponetice tetracolos , Prac- musice vel prosphonetice tetracolos ad Oratium Pompium con-
sodalem: Pragmatice ad IIoratium Pompilium commilitonem Brutianum quem receptum in patria invitat In). II 12: Nolis lonuo fero bello Numantiae etc.(Ad Mecenam prosphonetice tetracolos 3. II id Eheu Dpoees, Postume, POSlum etc.(Prosphonefice tetracolos ad Postumum de celeritate vitae H. III ii Mercuri, nam te docilis mαμiStr etc.(Prosphonefice Mercurio lyraeque Fλγ . III 8 Caelo supinos si tuleris monticetc.(Prosphonetice monocolos ad Phidit en rusticam , Proseutice monocolos Phidito In add. λ: rusticam).' III 2s Idrrhena reptim propenies, tibi etc. rosphonetice Mecenati In Prosphonetice palanetice Mecenati , Ad Maecenatem paraenefice paraetico A AB). III 2T: Impios sorro recinentis me etc. Trosphonetico ad Galateam sui non esse memorem In(sim n), Prosphonefice ad Galathiam sui non esse inmemorem , Ad Galatheam pothetice ABG. IIII d otiolam ministrtim 'lminis litem etc.(Ad urbem Romanam Romam r de indoli indole )ducum prosphonefice encomiastice tetracolos ABλγ add. λ: in Drusi Neronis virtutem).
26쪽
Satis liquet prosphonetices vocabulum inruoratii codicibus non eam habere propriam significationem quam apud rhetores habeti, cum illorum carminum nullo neque ipsum Caesarem neque magistratum adloquatur. Praeterea argumenta carminum nihil certi ad vocis significationem circumscribendam asserunt: sunt enim satis diversi generis. Itaque
invenimus praecepta monitaque (I 38. III Id. III 2s), laudes deorum hominumque I 2. IIII d), artis suae laudes(I 32), preces IIII li), invitationem (I o), lusus ludificationesquo I S. II d), verba propempticari S. III i), gaudia publica privataque II 3T II T), varia alia quare vim huic
voci satis amplam quin attribuamus facere non possumus. Quamvis enim diligenter quaeramus, qua ratione singulis carminibus adlocutio (προσφωνησic vel προσφωνη κα) fiat, non ita multum proficimus. Equidem quae eruere mihi visus sim, paucis asseram. Aiquo hoc quidem constat fere omnium eorum quae inscribantur prosphonetica carminum ipso initio personam aliquam diserte appellari vel indicari. Quod quo melius ante oculos poneretur, carminum principia adscripsi:
terris, inimie lamnae Crias Sallusti ete. VII de No aitonem sibi amor pudori, Xanthia Phoceu te II 6:
Duobus tantum carminibus adlocutio diserta in ipso initio carminis non invenitur III 2 et IIII d altero enim poeta inde a decimo tertio versu Galatheam rata lieet Iesiae Q, cumque a Bi8, et memor nOStri, Galatheo, si scio, altero a tricesimo septimo demum urbem Romam otii debeos, Roma Neronsimo adloquitur. Ceterum utrique carmini altera quoque eaque aptior addita est in codicibus notatio III
2 hypothetico Dr, IIII concomiastico in ADλγ per diffo-praphiam voci prosphonetice' additum) idemquo valo docta 2 hymnos et id quoque per distographiam), IId prο-treptice r), III 2s paraenetice AB ). Quae vero notae in aliis codicibus adduntur carminibus II 2 riencomiastice AB, dicansieJ Inn), Tripragmatice Fλγ, quod in ciungitur voci seprosphoneticov), III 3 proseuctico In significatione quas
est prosphonetice ' etiam ineptiores habenda sunt Diomedis testimonium, qui carmeno 3 proseucticen inepte sane appellat, iam attuli. Quodsi conceditur in plerisque horum carminiim adlocumtionem disertam extare, certo etiam maior numerus est similium carminum, quae licet eodem loco adlocutionem habeant, tamen aliis notationibus variis designentur. Sunt autem haeci:
Eius generis carmina a quae omnino inscriptione Graeca ea rent, uncis inclusa adposui.
27쪽
tides ad Paraenetice. Ne ex personis quidem vel rebus quas poeta adloquitur ad quaestionem solvendam quicquam proficimus Adloquitur enim deos carminibus I 12. III ii, urbem Romam IIII d Vergilii navem Ira, barbitum I 2, ceteris omnibus
Itaque hoc mihi statuendum esse videtur prosphonem fica videlicet carmina ea tantum appellata SBe, quae disertam adlocutionem continerent, sed ad notationem tam inanem tum demum confugisse eos, qui inscriptiones addiderunt, si alterum epithetum idoneum praesto non esset. Certe multorum IIoratii carminum ea est et rerum et sentemtiarum copia, ut uno verbo totius carminis indoles definiri non facile possit. Ac nonnunquam accidit, ut adlocutione obvia contenti aptiorem significationem non diu quaererent, sed carmen appellarent prosphoneticum.
II 2o: Non sitata nee tentii rectr etc.(Ad Medonatem allegorice tetracolos r add. Vel paranetice sibi. - Paranetice se inmortalem futurum et in eignum convertendum ait In). Carmen allegoricum est, cui inepte in F praescribitur
III s: Done prolus ero tibi etc.(Ad Lidyam meretricem antapodice r Antapodotice FZAntopodotico ad Lydiam et Lydiae ad se n). Inseriptio eo spectat quod alternis cantantioratius et
III o mepi monumentum ere Erenniti etc.(Ad Melphomenem Musam dicit apotet office scriptis semper victu rumJ λ, Dicit se apotelestico scriptis semper victurum I . Vocabulo hapotelesticev xprimitur nihil nisi hac de libri vel trium librorum extrema iam perfectum absolutumque esse novae artis IIoratianae opus. Ceterum ea vox cum
parum intellecta sit, praescriptis inepte inserta est ita, ut advorbii loco fungeretur. Difficillima quaestio est de voce quae est
XXI PRAGMATICE, qua inscribuntur:
I: Moeeenas foueta edit resibu8 etc.(Aemilium ad Maecenatem vario hominum scribit officio pragmatice monocolos ). II l: Motum e Metello eonStiti cisicum etc.(Ad Asinium Tollionem consularem virum praematice tetracolos 3. IIII Odi pro num obticetrarce etc.(Praematice ad indoctos F, Ad chorum virginum et puerorum pracmatice ad indoctos λ).
Ii: Tu ne quoesieris, scire nemus, quem mihi, quem tibi etc.(Pracmatice ad Leuconoem meretricem genesim permathematicam requirentem, Pracmatice monocolos ad Leuconoen ceti. m. suadens mathematicam omitendam γλ). II T: Obove meelim te tis in litatim etc.(Pragmatice ad IIoratium Pompilium commilitonem Brutianum quem receptum in patria invita In Praematice vel prosphonefice tetracolos ad Oratium Pompium confodalemn Ad Pompium Varum proponetico tetracolos 3.
Vo quae est πραγματι- varias et valde inter se diversas significationes habet, neque vero ulla earum docemur, qua ratione pragmaticos vocabulum illis carminibus praepositum accipiendum sit. Πραγματικα An Proclus commemorat
28쪽
etsi eis verbis, quae nobis non suffciant: πραγ/ιατι- δε(Scit. 3ιελη , α τινων περιεγχε πράξε c. i Atqui illa quae pragmatica inscribuntur carminaioratiana minime res gestas fractant, neque omnino eis argumentum idem est. Qua de re facere non pοssumus, quin ad coniecturam confugiamus. Accuratius enim si inquirimus in horum carminum argumenta, intellegimus easdem fere cogitationes expressas esse carminibus Di II i. III i. Nam carminibus II et III l divorsa
hominum studia ac fortunas persequitur suamque cum eis artem musicam suam vitae continentiam et aequitatem comparat; carmine II l vero postquam Asinium Pollionem adlocutus do historia belli civilis scribonda verba fecit, suam Musam grandia carmina detrectare fatetur: aed ne relictis Mus Proectae, iocis
mecum Dionoeo librantroquctere modos leuetore plectro. Studia igitur artesque ac mores hominum sollemni modo ita persequitur, ut suum studium suam artem suum Vivendi consilium ceteris opponat, nec fortuito fit, quod haec tria carmina in suo quodque libro primum locum obtinent, quo quasi fundamento poeta doceat, quid sibi in carminibus componendis proposuerit. IIa ipsa re adducimur ut coniectemus pragmatices vocabulum do ei dici, quibus argumenta ipsaque principia vitae et artis continentur, et ad ipsa prooemia pertinere. Atque cum alioqui nihil inveniamus quod ad hanc coniecturam valeat firmandam, exoptatum nobis auxilium fert locus quem in Demosthenis scholiis, quae sub i-
us rhetorum in artem poeticam translatum est, eaque carmina ita appellata sunt, quae tamquam fundamenta totius libri in fronte legerentur. Atqui eam coniecturam si probamus, facere non possumus quin carni inum Ini et III insuriptionos ineptas iudicemus Veri simile autem est legendum esse in III riparaenetice , aut , prosphonefice , in III prosphonetice , idque ipsum hoc quidem loco, codex exhibet cib).
II 8 Ulia si iuris tibi peieroci te. Prosagoreutice Iuliae s Iuliae F Iuniae x Barinae in
meretricem rapacem ac periuram Fλγπ). Quid hic prosagoreutice sibi velit, incertum est. Equidem dubito, utrunt qui adscripsit invectionem sive vituperationem exprimi voluerit, an corruptum sit vocabulum et aliud legendum velut catagoreusice . Transgrediamur iam ad ea vocabula, quae corrupta fradita sunt.
23 Vitas histile me imilis, Chloe etc.(Lerke supersor invectio ad loem meretricem fugientem se In) Κellerus propterea quod , invectio' superscriptum est, hierke natum esse ex loedorike coniecit. Atqui Ioadortho inepte vocaretur carmen iocosum quo blande allicit Chloen poeta.Ηaud sine veritatis specie aliquis coniciat initio scriptum fuisse, allegorice , illud autem quod est invectio voci corruptae postea per errorem Superscriptum esse. Quo iure autem allegorico carminis argumento conveniat legenti facile apparet.
29쪽
Vituperatur enim hae de Chloris, quia propior funerib rixas amoris et virginum ludos nondum relinquat. Atque vinτικὴ notionem cum nαβαινετικm coniunctam ad IIII id ex Gemblaeensi vetusto rosert Pulmannus.
III Is ouanti ni distatis Inocho te.(Diastolico ad Telephum Murenam augurio honoratum Fλγ). Toto hoc carminemoratius convivii magistrum agit, qui omnia instruit et imperat. Veri igitur non dissimile videatur diastoliden intellegendam carmen explieans, descriptivum apparatus enim convivii per singula explanantur et quamquam certi nihil de hac voco statui potest, quae nescio an
III 28 Festo di id potius dis etc.(Syllogisti eo Lydae (Lydio M ID, Ad Lydon araonefico riparanetice G H de Neptunalibus Abr).
Mira notatio est ac nullo modo serenda. Fortasso legendum: hsympotice ' i Qua in ABr fertur notatio ipsa quoque satis inepta est.
Restat ut eorum quae eruimus summam faciamus. Atque vocabulorum de quibus egimus maximam partem vidimus notationes esse coloris expertes et fere inanes quaeque ad Veram naturam carminis cognoscendam prorsus nihil valerent, quales sunt prosphoneticev separaeneticev cet. , easdemque saepe carminum veris argumentis atque sententiis neglectis ex paucis versibus temere arreptas esse. Neque mirum est in ipsa IIoratiana carmina tales significationes non quadrare quae carmina adeo abundant sententiarum copia et
varietate, ut paucissimorum indoles eiusmodi vanis epithetis definiri possit. bino fieri non potuit, quin multis carminibus epitheta adderentur, quae diligenter examinanti plane inepta
t Epigrammata sympotio extant Duobner Epigr. Anthol Graeo.
viderentur. Torro facile accidit, ut de appellandis carminibus sententiae liversae Iroferrentur et ab ipso initio tarmina alitor ab aliis inscriberentur. Quo pertinent et discrepantiae, quae in codieibus nostris conaparent III. d. i. T. 2o. III 23'2T. 28 2s), et dithographiae, ubi duplex significatio in odo oodico additur AELI 2. II d. i. ii. 18. o. IIII l. d) Uno loco IIII duplex signifieati in mon dam variae memoriae quam accuratiori adnotationi deberi videtur paeanis spo-o hes 3 o me us f he e). In universum autem ubi discrepat codicum in his notationibus memoria, aptiora exhiberi epitheta in x e r de quo vid. p. l sq.), ad quos in libro tertio extremo accedunt AD quam In de II ri contra dici, et Adv), II d
De tempore, Nuin grammatici carmina IIoratiana inferpretati sint ita, ut universum cuiusque carminis argumentum tormino quem Riunt Iechnico graecanico ex rhetorum sotissimum supellectili desumpto circumscriberent, cum deficiant indicia neque id poetarum interpretandorum genus late pa- fuisse videatur, certius nihil definiri potest ante quarti saoculi initium id iam usu receptum fuisse Porphyrionis et Dio- modis testimonia fidem faciunt Ηο cortum videtur scholasticam carminum interpretationis, qualis inde ab exeunte primo p. h. saeculo coli coepta est, haec exempla agnosci. Itaque sic temporibus tribuenda erunt, quibus et in scholis assidua lectione pertractabantur carmina IIoratiana et studia rhetorica iam illa nominum atque distinctionum copia parum fructuosa abundabant accuratiora de his fortasse proferre poterit, si quis metricas notationes Graecas, quae plerum- quo cum illis epithetis coniunctae inveniuntur et ad eandem originem sine iubio revocandae dunt imonocolos, dicolos, tetracolos etc. diligenter examinaverit metricorum scriptorum memoria variisque artis metricae generibus et temporibus in comparationem vocatis: quam quaestionem cum absolvere non possem utpote ab huius scriptionis consilio alienam, noattingere quidem satius duxi.