장음표시 사용
11쪽
80Ieiit, videbimus, illos aliter atqtie aliter rem tractasse. Essenditus, mi ueneriis Κuehnerus, am8hornius alii, quos ipsa in disputatione oecasione oblata produxisse' Suffciet, perpauca tradunt Atque umptiu vir artis grammaticae peritissimus cum ab optimis fundamentis ortus et insigni acumine et praeclara doctrina litarum Suum JX0rnaverit ad illisquamlierfecti uiroprietatem Mem0nstrandam iiiiij fere
praeter notulit quasdam forte oblata liORuit, apud rerum Scriptore nonnunqui mplusquamperfectum vi et si uis eatione nemporis imperseeti praeditum ad celeritatem exprimendam usurpari. Est lite plusquamperfecti usus non io notus, Sed non solum apud rerum Script0res ut umptius arbitratur, Sed ubique literarum invenitur. Omnia autem ea quae protulit tales 'eru ad re noti88ima. Spectant, quae Sunt gravissuna desiderannis. affert enim in libro Tanim lat. liarum. 444 adnot 1llam plusquamperfecti Si ''nis eationem vel pueri notam, quam ea verba ex libent quorum perfecta Vim praeSenti admittunt atque in adnot. paras r. 448 plusquam- periectum interdum ad Otionem eleritatis exprimendam loco imperfecti Surpuri Ea sunt omnia quae Viro docto continemoratione digna Sunt viSa, nec tanten Su ficum et reStant plura quae accuratiorem extillentionem requirunt Paulo uberius
Κrues' ero, Sed parum sistinete tiroprietatem plusquamperiheli Xplicavit Rams-hormus' 'ranam lat. d. II pag. 601, f; qil Hi noninilla quidem reet affert alia tamen Omni Subtilitate carere videntur uelinorus in gramin lut g 107 adn0t. 10 me dubio ex omnibu grammatici quorum sententia modo perlustra-Vimu maxilue peram dedit ut pluSquamperiecti proprietatem interpretaretur nec Sine RaIracitate rem tracta Vit Sed nitido singulis se continet; dum proprietas pluSquamperfecti in Sententia MemGulari in quae riit docet. quomodo an sententia pr/mum: quod haud raro inVenitur, re Sit eXplicanda. taeet Videantus quae dicat Recte affert'uelinei u litus tuan iterfectum prina loco poni, ubi re in 'n
erit periecta CO 'itetur anteqllani alia quaedani ad persectionen venerit, altero I0co S in ententia primaria notio iterata per imperihotum Xpressa sit in Sententia SeeUndaria Semper ilUS' Hamperiectum uni Surpari. quum ea riuae in Sententia SeCUndaria contineantur iri u facta Sint quani quae in Sententia primariti dicta
sint. Quin ea lamia recte Se habeant, nemo dubitabit; sed desideranius, id iniud
Sumnu Si momenti, quomodo luSquamperfectum, Si in Sententia ria positum invenitur, explicandum sit. Sed haec haetenus Supersedemus alioruni quoque
gramiliaticorum judicia hic assem e quare ad ea quae ab interpretibu in utramque partem sunt dicta tranSeundum SSe enSe0.
Interpretum Acriptorum primus HanSiu in adnot. ad Relaig. r. at adnot. 456 horius rem tractavit subtiliter quidem ut Solet, non tamen in mane parteΗvere judicavit. Etenim negat, Namquam umpti concedit, pluSquamperfectum haud raro notionem celeritatis Xprimere, n0nnunquam fieri OSSe, Ut i plus- qmimperfecti ita mutetur, ut imperfecti cum illud obtineat, conjicitque fere semper iis locis, ubicunque Surpatum Sit lilSquamperfectum, tempti praeteritum non templi praeSens pectetUr neceSSe SSe, Semper ille aliquam proprii usus notam quae pro natura loci alia aliter sit explicanda, SupereSSe. Haec Sententia Rane infimia est moXque liparebit, quibusnam causi aliud Sit Statuendum. Ne illud di rei ut, quidem quod Saeptu inVenitur, quum ilms Scriptore ela SAleos, tum apud poeta alitiquo comico Has Atu recte intellexi8Se et Satis plane interpretatu esse mihi videtur. De voce direro in alii quoque interpretes meo quidem judicio. quomodo sit exl liennda in errore versantur, ni rimis HoltZius qui eandem fere sententiam atque mansius protulit in synt prisc. Script lat. Ol. II pag. 81: G. Ponitd ubicunque quis in loquendo alia re diversa interruptus est, hac Sententia. Dixeram de hac re alitequam ad alteram veniebam BriXius mea sententia in 'iac re sibi ipsi minimes constat inuiuia quae ad Plaut. Men. prol. 57 sine dubio recte commemoravit. dixeram idem sonare ac dixi, Capt. prol. 17 Holim interpretationem secutus repudiet Quaecunque alia in hanc partem diei i0ssunt. hoc quidem pro certo habendum ist, ita erum ita intellis endum esse ut hic perfecti munere fun0atur, quia fere ubique locorum quod paulo infra fusius explicabimus metro la Hi ante positum est Quae limple Verbi Xplicatio apud poeta comicos semper Auffcit atque interpretum Scriptorum omni subtilitate in hac re carere
possumus Quem ad finem verbo si 'nisentio tribuenda Videtur esse quae omnitio non inest Praeterea sexcentie inveniuntur Xempla apud poeta 8 Vertia in uueitata metri ratia usurpata esse quae in te deStri Sermone adnu dum raro eadem forma vel si nitientione adhibitae appareant. ac ne ea quae dixium e nostro Otius sensu quam X Veritate XΡreSS Videantur conferantur quae oene . Sprache derromisclion Epiker , iue Militer de re metrica poetarum latinorum'. ingerie,,m en patereno linischen ichtemP Inspruli 1873 de sormis tradiderunt quibus poetae ad te, es metricas triete iii SerVanda VSi Sunt. Sex quamquam Haustu. opinione ductus . . dia eram' propriam luSqunmperfecti notio eiu ubique retinuiSSes in ili rore ei Satur, tumen ei concedendUm St,
12쪽
quod aiultorum oculo fugit, luSquamliersectunt Saeptu ad fantiliaritatem quandam XIirimendam in Vulgari elocutione Suritatum 88e. Item silentio non dissimulaVit, uerum SaepiSSime pro . eram DSitum 88e. Quam pluSquamperfecti pr0prietatem alii qu0que interpretes recte ObSerVRVerunt, e quo numero compR- rari possunt inprimis euSin uer ad Cic. 1f. III 2l qui lectionem fuerit μquam Pearcius praebet suo jure rejecit atque fuernt ' recepit. Praeterea D.
curatius de liae re HerZbergiu in continent ad Prop. Ol. III pag verbum substantivum saepisSime sententia minime anilii ''ua, modo cum altu Verbi participio modo nude p0Situm pro erat' et Propertii libri teAtantur et recte b- ServaVerunt interpretes alii V. Hic verbi substantii usus sane mirabilis haud raro non sinu aliqua dim- cultate explicandu est nec uisciunt interliretum Scriptorum et Taminatistorum in eam rem adnotationes. Apud Holigium in Synt. riSc. Script hit. Xplicationem deSidero, Videtur rem Silenti praeteriisse. HeuSin ''er ad Cic. ff. III, 21, 2 per etΠnologiam a Graeco erbo ρυus fuerat interpretari studet, ut suo praes indic. Vim Verbi ptim, unde ortum St, retinuerit atque fuerat idem ae,.suetum erat ' natum erat Significet. Haec interliretatio, nisi veriloquium verbi substantivi lono e aliter ASet Xplicandum, multum praeberet probabilitatis, Aed Neu Formente ire de hitein Sprache Vol. II pam 594 sqq. eo te
disputavit, indicativum uo ueni Di0medes 1 pag. 375 K. simul cum forniis
filas fuat commem0rat, re Vera non XStiti8Se, qua de cau8a de exempli quoque quae Diomedes ad iudicativi formam interpretandam ad Ter Hee. 4, 3, 4 fors fuat OV et ad Ver0'. Aen. 10 108 continemorat, aliud erit Statuendum est . Non. pan 111 qui fuant Onare sim vel , fiam ' tradidit et exempli Drmarum suam suas fuat e Liv. Enii Pac. aliis attulit. Ergo etymol00iea ratione in explicanda illa verbi substantivi proprietate uti non licet. Kruegeru8, cujus librum saepius laudabinuis quia multa doctrina nec sine judicii sagacitate erilitus est, quamquam Xponendi ratione haud raro res confunduntur, in . Unterfuehungen au dem Gebiete de latebi ischeu praehielire V0l. II pag. 314 sqq. in adnot. invenit, haud raro fieri, ut formae verbi substantivi fui, fueram fuero conjunctae eum participii praeterit idem signiseent aeSUm, eram, ero et Xempla e LiV. Corn. ep. Plin. Epp. sumpta affert Defueram c0 unctum cum participio ut act. Videm oppe Zu de Fragmenten auΗ
der praebe de Cicero lia 3'. 19). In ii quae Sequuntur ruegeru magna sine dubio subtilitate quid interSit inti: Di ma fui fueram fuero et Sum eram, ero cum parti illiis eois uncta docuit et mea quidem Sententia rectissime, Sed verbi substantivi illisquami ei sectum nude OSitum fluomodo Sit Xlilieandum
Κriigius ad Sall. Cat. XXXVII, 1 codicibus neglectis suo jure fuerant pro
erant in teXtium recellit atque tunc plus luati lierfecti Sum ita Xplicandum cen-Set, ut praeSen Verbi SubStantivi inchoandam modo rem significet, quo fit ut plusquam perseetum quod rei initium jam praeteritum indieat quum alia res adhuc duret, Si 2 nisentione non a Omninni imiterfecto abhorrent. Quo jure ritZius hae rei explicatione usus Sit in medi i relinquamus.
Animadvertenda Sunt quoque a quae Lorengius in edit. Sua ad Plaut. IoSt. III. 2. 136 v. 808 in adnot. de illa verbi substantivi proprietate addidit. .. Fueram ni eram is haus in dei Comodiei 472, An lib. 43 're. 232, Ter Enn. 5 J9 . . .), ei iv. ulli in Sill)ernen eitulter aber te ei Ciceroi Wie fuero fur ero in fui. X. paAS. ei denselben Versasserit uni dem uetor ad Herenn. Cic. nur Verr. III 5. 10. Aber die alii des Plusquali lierlacis isthier etWa austalleud deni in dei gleiellen Aussagen ., fur O undiso te habeieli etWa gehausi' , nil Ao undis theuor is es mi geWesen is das eri. abs die Jedem stili licii fallende egetelinunt dedi 10 . Mihi quiden videntur formae sui fueram fuero pro Sum eram, ero Umparticipii conjunctae SA non solum ad statum absolutum qui ipso participio perfecti XpreSSUS Si majore cuni P preniendum, ut re abSoluta praeterita Significetur, quod, nisi egregie fallor umlitius trotulit Aed etiam ad diuturnitateni Xprimendam. D. ii maS Liv. Synt pag. 204 Sqq. Sed quonam modo Druiae illai: Si nude poSitae Sunt. Xplicari poSSunt 3
Sine dubio hic quoque statuendum est, id qu0 de plusquamperfecto iteram
modo commemoravimuS, pleniorem mi mani verbi substantivi metro in terante adhibitam esse quare neminem fugi t res quae infra nobis fuSiu traetanda St, in his formis vulgaris elocutionis reliquias conspici nec Omnino in Oratione Re- curata et polita, nunquam in Ciceronis operibus eas invenies ac Si argenteo Saeculo apud uiViuni alios, dispersini cernuntur pro natura loci aliter atque aliter Sunt Xplicandae nec liroprietatem Sermonis plebej reliquerunt. Ad fueram
cst praeterea advigius lat. pr. 338 Adnot. .
13쪽
Plaut Merc. I. 1, 8 V. 232 in quarto p. I S. Posterius quam mereatus fueram ViSu Sum in USt0delam Simiae concredere. 1 , V, 4, 11 v. 72 in seit p. T. Sept. Nam te Stac aetate laud aequom filio fuerat tuo adolescenti
Cist. I, 1, 44 in tertio p. I. Sept.): t Satius fuerat eam Vir dare nuptum. Mil. III. 1, 125 V. 720 in ult. . . Sept. Ain Drte ei fuisset ebris, cen-
Stich. IV, 1, 8 v. 12 in tertio pede T. Sept. Et magis par fuerat me
vobis dare cenam advenientibus quam ad illum me promittere. Most. III, 2. 136 v. 19 in tertio p. T. Sept. Eo pretio empti fuerant Olim. Tr. Audin fuerant dicere. Amph , 1, 274 V. 430 in quinto . . Sept : Eam ego vini, ut matre natum fuerat eduxi meri. Trami r m. Ribb. L. Ait in primo p. T. Sept. Sed uti cui quieque o iam fuerat. Cat. r. rei se rec Jord. LVII, 1. Sed niSi qui palam corpore pecuniam quaereret aut e lenoni locaviSSet etsi famosus et SuspitioSu fuisset, vim in corpuΗ
Ter Enn. III, 5, 21 v. 569 in eaei p. 1. . sorte Drtuna d0mi erat quidam EunuchuS quem mereatus fuerat frater Thaidi.
Hec. V, 4, 18 V. 40 in quinto . . . Nam abducta a Vobis praegnas fuerat filia. Aded h. IV, 5, 2 V. 686 in eoetorii T. Sept. Virginem vitiasti quam ten0ncius fuerat ungere.
Neminem fugiet qui quae attulimuS Xempla diligenter Secum reputaverit, fueram proliri Significati0ne relicta imperfecti numeribu lau0'i. Num ueru- ex eo ibus 'rmumatici ferendum Videatur, alia est quaeStio quam hic in medio relinquamu et paulo infra fuSiu interpretabluuir. Sed Sufficere non liotest hanc verbo ubstantivo propriam Significati0nem quae Spectat ad templi phi Squamperfectum hic demonStraSSe, reStat ut in alii quoque verbi eandem hiXam temporis igniscationen Dei Spici probemuS. Tetigerunt hane quaeStionem. Ruddim in inStit gramin. d. talib. p. 382 qq. August. Maria De Monte, vir iuSigni literarum scientia in per Su cla-
rissimo Latiunt reAtitutum sive de lingua latina in priorem restituta splendorem p. 148 A iis qui auctor est pro praeterito imperfecti modi indicativio hisquamperfectum ejusdem modi Surpatum CSSe XempliSque reni demonstrat Ipsiu Aententiam de hujus Rus causa Aequi noncidacet Oudendorpius ad Hiri bell. h. 75, 3.
Γuhnken in Ter Andr. I, 5, 23 Keiliu ad Pr09. Eleg. I, 20 4 Lachmanna Prop. Eleg II, 31, 7 Canne hieterus in diSSert de aetate et stilo Flavii Aviani cap. XXI p. 315 Sqq. erv. in Verg. Aen. IX. V. 799. Waltherus in Tae HisLII, 23 hi Aun. XIV, 21, Mehnaε li,. Sut p. 213 Dici Cret Gloss. II, 18, IV, 2, 5. VI, 2. Neisty Vortes liber lat. Spracti viSSenSch. 292 p. 504 ad h. l. aas.
Cortius in Ind. ad Sall. Voc. Enallage', acobi de Synt in V. TriSi et Epp. e P. observata Lyccae 1870 p. 16.
Mitrius ad Sall. in XXXVII, 1. Fabri ad Liv. XXI, 2, 7; in ius er Mytholo Fulgentius Virciburg 186 p. 4 Sqq. e qua dissertatione luculentissime poetica illa licentia apparet quae ad temporum permutationem Spectat Praeterea commemoranda Videntur quae inVeniuntur in Actia it. Societ Rheno- Trajeci. i. 276. Jam multos homine doctog, ut dictum St, OccupaVit quaeStio, num tu quamperfectum praeterii imperfecti igniscationem Sibi Sciscere p0ssit atque multi Sine ulla causa negaverunt hoc statuendum SSe, Xistimante ab elegantia linguae harum formarum promiScuum Suni rorSu alienum SSe. Ita Hertzbe gi sententia ad 'rop. Eleg. I, 20 4 qui quaeStionem dimetiem solvim et comtroversiam pendentem disceptaAse sibi Videtur quum dicat nunquam latinum sermonent temporum Significatione tali modo miSceri RSSUm 88e eadem de causa, ut opinor, Hausius vir qui Summa Viget auctoritate in quaestionibus grammaticis Reifigii sententiam minus probabit. An re Vera cauSR deSt. Ur a pluSquamperfecto laxam illum Significationem diius usitatam abjudicemus Hie in utramque t artem disputandum est. Ab hac liarte lege graniniatica Stricte obServatas esse in hoc dicendi genere, si qui Sibi ierSuadeat, i Vehementer erret, nam
manifestum est fore ut in lingua tam bene Xculta et polita quam lingua latina ejusmodi licentiae lege elegantiae et urbanitatis haud mediocriter violarent. Ab illa lini te si qui mutationes modorum ac temporum linguae ab ejus origine usque ad interitum diligenter persequitur multum praebet probabilitatis pluSquam-yersecti qu0que significatiouem simili modo Variari posse. Nam nonne videmus
14쪽
ubique iterarum tempora genuinam significationem reliquisse et aliam ab illa diversam assumpsisse Qui e8 qui neget templi praesen pro imperfecto, praeterito futuro, impersectum pro iraeSenti Videlicet post praesens iistoridum
quod voeatur constructione d et Sum Conformatal ro luSquamperfecto, terfectum pro praeSenti, pro futuro, pro pluSiluamperfecto futurum Simille tiro praesenti futurum Xactum tir futuro Simillici fluod infra uberius disputabitur)iterum ac saeli ius poni Quin igitur concedendum non videtur liliiSiluamperlaetum quo lue lier hanc analo ζ iam interdum Sis 'nificationem mutasse et actionem simplieem praeteritam ibi flagitaSSe Num line Sola hujus usus interpretatio 3 Ut hujus quaestioni tractandae finem faciamuS, liroprieta Serilitorum lie- destris orationis ab usu lioetico Stricte Secernenda St. Atque utiliaret, Scriptores pedestris orationi hoc dicendi genere S0S SSe neglisl entia quadam ductos vel ad amiliaritatem quandam loquendi indicandam, quani tuam haec familiaritas minime ad omnes Scriptore pedeStri oratiotu qui huju tenuiori proprietatem exhibent, reserenda St, atque aude dicere, ut Xenalibi utar, historicos luidum hoc temtiore mutata si e nita Catione d anuliaritatem indicandam non adhibuisse, at contra in familiari litest ilico genere, Si familiare connuunicationes ad eos qiu genere proximi Sunt referantur illa licentia locum tenere lioAse, facile est ad intelligendum. o quoque rei utandum Si erilitores Saelitu tenuiorum sor-mus per attractionem quandam ad Similitudinem eorum Verborum tuae tiroxime collocata Sint, ita revocare, ut potiri aequabilitati et concinnitatis rationis quam legum s 'rammaticarum ratio habita SSe Videatur. CD. Franciscus Peters fide attractione quadam tenaliorum ac modorum linguae latinae . Sed quomodo haec in loquendo neglegentia vel familiaritas Observata explicanda videtur Sine dubio hic vulgaris elocutionis ve8tigia nobi S ccurrunt et pro certo haberi debet, formas familiaritatem vel ne Ilegentiam indicante e plebej0 Sermone originem duxisse. Si oe tatuen him censemu Olitini tuadrant Omnia quae in praesatione a nobi de vulgari elocutione commemorata Sunt, Scriptorum in adhibendis
Verbis Vulgaribus, quum ibi indulgeant magnam aliparere licentiam. Adhuc docuimus laxam plusquamperfecti ignificati0nem in peribus seriptorum pedestris orationi in sermone familiari et in neglis entia quadam sitam esse. Sed quid dicamu de poetis Hic adnotanduui tuto, quod iri docti satis habent exploraim, poeta in adhibendo Sermone plebejo, ne optimi quidem exceptis, non tamanti Age quam putares nec raro tum quum Drma trita metro minus convenit
verbo ut iuri Ri unt. Ut Xemplo utar inter mile c0nStat, legi apud Vergilium infinitivum perfecti , StetiSSe X Optimorum codicum testimonio pro infinitivo praesentis stare ' Hujus infinitivi teStim0nia inVenie aliud oratium quoque Serm. I, 2, 28 Sunt pii nolint telisisS niSi illaS, ubi climi Aer tetigisse protan iere; vid. Heindorsum ad h. l. qui alia hujusmodi exempla affert. Ad hoc Hor A. P. Vesanuni tetiyisse timent sus iuniis de Oetam Tib. l. I. 3, 26 duo conjungit nunciatu, quorum in ulter infiniti Vu lira ES. in alter infinitivus perscernitur. Ad rem id Calch emendat . iv. . 50 Kriigium ad Sall. Jugvith. 30, 27. Poetii igitur propter metri disii cultatem in componendi carminibus Saepenumero ConunOVentur, ut forma e lebri dicendi generi umlitas adliibeant. Hoc luce clariu fit, Si Xempli accurrite Xaminati Statuerimu8, in quibusnam versibus et in tu ibuesnam VerSuum loci illae formae cernantur. Quodsi apparet, plusquanqterfecta iis potissimum loci inveniri in quibu integritatem pedis ob-
Servari nec 'SSO Sit, O si misSinuuii Si argumentum lioetam deficiente verbo ex lege granianatica conceASO quod metro conVeniSSet, Ornia Vulgari sorte oblata usum esse in genu nietri Optime cadente.
Qua de causa loeis quibus plusquampersecti laX Significatio patet, assatis Statuanuis, legibus metrici quae huc Spectant breViter actiS, in quibusnam versitum locis formae illae i,oSitae iiiveniuntur. Exempla cernuntur Plaut. Aul. IV, 3 16 v. 648 in ult. i. I S. Strobilum miror, ubi sit quem egome jusseram hic periri.
ib. IV, 6, 40 V. 720 in ult. . . Sept. ante καzαλ.): Illam e Silvani luco
ib. IV. 2, 73 v. 631 in ult. p. I. S. Quamquam hic manere me herus
ib. III, 1, 8 v. 240 in ult. p. I. S. Atque ego istuc Anthra aliovorsum
dixeram, non istuc quo tu inSimulas.
ib. IV, 2, 28 v. 586 in ult. . . Sept. ante καταλ.): At illud tibi quod
Asi/L I, 1, 112 v. 125 in ult. 3. L . Sed quid ego cesso ire ad forum
15쪽
ib in quinto et ult. . . Sept. 1, 3, 59 v. 10): Quod ego jusserum qiuod volueram faciebatis. pl. II, 5, 2 v. 720 in ult. p. I S. Uu melius consulerem tibi quam illi quicum una a puer aetatem Xegeranti ib. V, 1, 18 V. 938 in ult. . . Sept. Postulo abs te ut mi illum reddas Servum, quem lite inqueram. Trin. . 2, 124 v. 161 in ult. . . . alius ad te meram. Mit II, 5, 4 v. 474 in ult. . . Sept. Eam pol tu ausculantem hic Videras. Most III, 1, 6 v. 547 in ult. p. I. S. Conveni illiini unde ha8ce aedes aeram. ib. III. 2 99 v. 786 in uli p. I. S. Qu0d me missem adfero omne impetratum Persa V, 4, 27 v. 576 in illi. . . Sept. Veni adduce hanc ut tibi
Mere. II, 3 134 v. 467 in ult. p. T. Sept is se ad portum D rerat ire dudum ib. IV, 2, 71 v. 698 in ult. p. I. Sed eum demiror non senire ut juss γυι ib. IV, 4, 2 v. 760 in ult. p. I. Nempe ux0 ruris tua, quam dudum
ib. V 4. 14 v. i5 in ult. . . Sept. Ille quidem illam sese ancillam
Au pr0l. 33 in ult. p. I. S. Id ea faciam gratia ii ille eam facilius ducat qui con)preSs ' 'at Meu lx0l 5 in ult. li. I S. Epidamniensis ille quem dudum disermn nostro seni mendae ium. Cui r. I. 1. 55 V. 425 in ult. . . . Quod istic scriptum esse, id te
III, 3, 17 v. 476 in ult. p. I. Aestivi ut jusseras ib. III, 4 9 v. 495 in ult. p. I. S. Nempe tuto diXm res tuam arcessituram
Truc II, 4, 39 in illi. p. . . Me liabebat annum dum hic fuit Di. Ego senseram ASUL I, 3. 57 V. 209 in tertio . . Sept. Ubi quod dederum in s ostich tWas ab ad acti0nem iteratam Si innis eandam est. Holtκius synt prisc. scriptlat. I. pag. 81 quasi collimbae ulli in ore ambae meo Sque eratis Cupi pr0l. II in quart0 . . S. Fugitivo ille, ut dixemm ante . vendidit ib. I, 2, 4 v. 194 in quori p. I. S. ad fratrem quo ire dicieram m0X veroib. II, 2, 56 v. 306 in tertio . . Sept. Qui imperare i lueram, nunc alterius imperio ObSeqUOr. Trin. IV, 3 49 V. 1056 in sec. . . Sept. Nam ego talentum mutuom quoi dederum, talent inimicum mi emi. Most. II, 2, 56 v. 487 in qui=ito 3. I S. Lucernam forte oblitus fueram
extingUerC. Asin. II, 4, 2 v. 408 in quarto O. Sept. Libanum in tonstrinam ut jusseram Venire i nussu Venit.
ib. II, 4, 7 v. 413 in quarto p L Sept. Quor non veniSt ut jusseram intonstrinam ib. II, 3, 125 v. 15 in quarto li I. Sept. inique illa sibi quae hic jusserat mihi Statui supplicasque 3 Lucch. IV, 9, 33 v. 957 in quarto p L . Nam dudum primo ut dixeranι nostro Aeni mendacium. Mil. I, 1, 28 v. 28 in quarto p. at indilligenter iceram. Cas. V, 2, 21 v. ibi hi quarto .a est. Mem0ra ordine, it tu occiperas. True. I, 2, 31 in quarto p. I. Sept.): Quia te adducturum huc diseras eumpse
ib. I, 2, 63 in quarto p. I. Sept.): Te dum iVeba Veram. Pseud. I, 5, 9 v. 424 in quarto P. I S: Qua hi 0mmeatum Volueram a gentaritim. Adnot. conse ad h. l. itfehelii friet teci. Vidui fragm. XVIII apud N0niuiu pag. 220, 25; hi quart0 p. L Sept.): Ubiquamque pedem viderat, Subfurabatur omni se videbat. Aul. III, 7, 14 v. 379 in quarto 13 L r. h. Sed in aedibus quid tibi meis nam erat negoti me absente nisi eg0GIISSeram. Summi est momenti l0eu qui iuvenitur apud Erimum in uia rei XI, II pag. 4 ex eo. Vahl. in quinto ped heroici HeXam. miSSaque per pectus dum transit striderat hasta. Frum com . rec Ribb. Tit. 18: Videram ego te form0Sam. Cato R. R. XXXVII: Ridicas et l)alor qu0 pridie in tecto p0Suerat. Siccogdolato.
16쪽
maut tim IV, 8, 25 v. 866 in ult p. I. S. M. E. Em istuc olueram. Phorm. II, 3, 43 v. 390 in ult. p. I. S. E. Quem diaesti PH. Stillionem
lib. IV, 3 8 v. 13 in illi. p. I. iiii diseras liue 3 ib. V 8, 21 v. 14 in ult. p. I. Ferme eadem omnia tui tute dudum
Adelph. III. 2 49 v. 347 in ult. p. I. O. Si instias ibit ostis modum est
Eun. II, 1 14 sq. v. 404 in ult. . . . Tum sic ubi eum satietas h0mmuni aut neg0t Si quando diuna ceperat, requieScere ubi volebat tum me eon Tam solum abdicebat sibi.
uin V, 4 90 v. 12 in quint pede . . Id ego lio praesente tibi nolueram dicere.
ib. I, 5, 3 v. 238 in terti p. I. UX0rem de rat dare se mi liodie. h. l. nonnulli prop0nunt lectionem decrevest pro decreverat qu0d serendum n0 videtvi Vide MotZium ad inne VerSum. Hee. III, 1, 17 v. 298 in tertio pede L . Vix me illim abstraxi vixque huc contular Mn. Phoran. II, 3, 6 V. 423 in Sec. p. L . Tu0 est damnatus gnatus, non tu nam tua praeteriei a jam ad dueendum aetas. Vidimus quae in exempla laxae illiu temp0ris si0'nificati0nis. Jam fieri oportet ut de verSuum generibu e0rumque legibii metrieis nonnulla addamus, ex quibus lique plusquamperfecti Significationem minii tritam, quam ad me tractandam curavimus, Sermoni plebej prolirietatem indicare. AH, o a Liri. Per se patet ea tantum VerSuum genera inspicienda SSe, in quibus formae qua diximu Vulgare appareant, quare tractatione non tangemu niSi senarium jambicum, trochaicum Septenarium, Septenarium jambicum SiVe tetrametrum jam-hicum, catalecticum octonarium jambicum et trochateum.
19 Atque senariu jambicu apud tantinos poeta Spondeum fert non Si tum in lirimi, tertio, tuinto Sed etiam in Secundo et quarto ede et pro pondeo Sohita altera binga haud raro anapaestum XJlibet ni id SeXtum ambum inteo rum manere op0rtet. VerAus Septenarii trochaici in 'inoqu0que pede excepto Sestituo, qui quum ultimus sit ante καzὰλ ξ v, integritatem mervare debet, Spondeum admittunt aup0st secundam dipodiam diaeresin habent quam raro negligunt Septenarius jambicus post quartum pedem legitimam diaereSin habeto quare hic verus ambus probatur; septinui pes Ni ulthini erit ante Zaz4t 'ξι plerumflue integer innet. Oet0narii ambiei et arochaici illinium pedem fere Semper integrum eXhibent, in quarto loco literum lue integritatem Servant. Quodsi eXemplorum copiam contemptiunu apparet, pluS lilam perfecta iturima in tutis pede Senarii jambiei, in septenario trochaico post secundum dipodiam trochaicam et in ultimo pede, in sel,-tenarii jambici quarto et ultimo pede, in octonarii ambiei et trochaici ultimo pedeposita esse iis igitur loci qui pedet inte0rum vel legitimam caesuram et diaeresin postulant, maXime inVeniuntur. EX IO emeitur, poeta metri ne SSitate coactos plusquam persecti USOS SSe ac nutu ni praebet probabilitatis illos larina e Hibgari el0cutione Sumpta paSSim admiSiSSe. Ad nides fi o. Etiam elucebit formas easdem quo saepius metro imperante p0nantur e magis vulgaris dictionis proprietatem indicare, quo rariuS, e magi legibu grammatteis reSpondere. Ex iis autem quae antecedunt neminem fugere poteSt, ut opinor, nXam pluS- quamperfecti significationem Statuendam DSSe, quamquam ea proliter Iulgurem
usum, quem hi docuimus admitti, legibus grammatica minus reSpondeat. Ea autem Omnia quae commemoravimus de Significatione praeteriti imperiecti quam pluSquamperfectum haud rar i involvisse diXimus, non referenda sunt nisi ad plusquamperfectum indicativi; nam plusquamperfectum conjunctiVi apud riSc08 Scriptores Latinos usquam illa significatione praeditum mihi occurrit. Dubitati0uis aliquid movere videntur hi loci: Ter Andr. III, 1, 20 479 hic imparatum me si in veri nuptii adortus esset, quos mihi ludos redderet Ter. iiii III, 1, 63: idem hoc tute melius invenisses, Hec. IV, 3, 21 V. 435 vovisse hunc dicam, Si Salvo d0mum redisset unquam, ut 1 ambulando rumperet rediSSet se rediturus fuerit).
17쪽
nani eniInem fugiet plusqualiterfectum hic, m0ti0ne praeterit abjecta, notionem futuri assumpsisse et eodem modo usurpatum esse quo alibi futurum exactum quae res nos postea occupatos teliebit cla Saliet Mui. d. Bauerus p. 123 Plus-quaniperfectum conjunctivi autem p0Steri0reueinpore simplicem praeteritum iotionem expressisse Fulgenti intelligi potest qui magii cum ieetitia ei pora miscetis
Et uirum in m0dum etiam inulti Saeculi lios Fulgetitium invenitur his- quamperfectum c0njunctivi, ubi praeteritum imperfecti XSpectares, ut ille transitus Sigillia catlsint plati appareat. Duilim quieuitque litiguae latinae proceSSus bSe I inta 8Sintu est, facile cogI108cet temp0re pr0cedelite anagi magisque teniporum significationen quasi obliteratam esse et aetate Latinitatis labantis prorsus promi8eullia sormarum usum exstitisse. Cujus rei testimonia ivenies apud F0thium In di88ert. p. 4 qui plusquamperfecti laxam significatior leui ultituis lingua latinae temporibus exemplis praeclare deni0nStraVit. Atque non possumus quin nonnulla exempl0rum ab illo colle torum hic asseranius.
Murat. 4. 1013. a. 777: Promitti si n0n dederemus et
vos parati fiassetis p. 23 a. 833 Praecepit ut venire fecissemus et iter i/n estisassemus, II p. 971, a. 45 IEt ipsi . . . . quod Sic potuissent p. 23, a. 920 Bellignitas divina nobis aspiravit, ne illiina dies nos inparatos
silium dederunt ut ipsi monachi eleuissent. - Ιbd. Rogavit ut adquievissent plecIbu moliachorum ut talem ab*issent pastorom V 4 460 a1048: Anuit n0bis 30nsiliuiu salutare ut feci8semus . . . . . et con-Praeterea inciderunt milii in mentem exempla labentis latinitatis e Dict wL eli tr . lib. I XXII miratus perniciem ni paruissent et in uino locum
Dederielui Gl088. 1b. VI, 19 hisque mandatiun uti quum tempti finSSet, d0mum ad neceS8arI0S 0rum perferrent. Etiam Cannegiet in dissert de et et stili laV. Avian. p. 315 Sqq. exempla c0llegit quae eam pluSquamperf. . . . DrODrietatem Indicant.
Lucifer in lib. De non OuVeniendo Cum lineretici8μ qui fuerimu metuentes atque sumus, ne illa fuisse=ι dicta de nobi8, quae sunt dicta de desertoribus Judaeis; idem alibi ut in veritate currente de SerVi, manSisSent immobiles pro mulierent; et in libro , de non arcendo in deum deliquentit uKμ nobis de contra non fuerat urgendum, ne dicti si issemus eiulanteS i. e. ne dicer mur. Ergo ut repetamu quae diXimuS, litusquamperfectum conjunctivi apud eriptores latinos aetate inferiores haud raro significati0nem Simplicem praeteritam Albi sumpsit, inhue riseu Latinitatis elate neque opthnis Latinitatis temporibus. Qua de cauSa non assentimur opinioni Gronovi ad Liv. XXXIV, 11 4 ubi lectio Vulgata praebet: nisi praesidium Romanu misisset lectionem miles isset quae in veteribus invenitur minime tirobandam esse a rima Statim fronte apparet). Haec verba suo jure interpretibus displicuerunt atque pro misiSSet .mitteret re-Stituendum censebant, ut Gr0noviii misiSSet defendit, quum tutaret haud raro phiSquamper conj. vi in lierseet ejusdem modi praeditum inveniri et locos nonnullos ad sententiam conlii Dinudam audat; sed frustra fefellisse virum doctum Sententiam modo vidinius. Atque loe quos attulit Gronovius e Cicerone, Caesare, Curtio sumpti emendandi sunt ut imperfectum c0njunctiVi ubique reStituatvi', quare recte Lambinus vir optime de lingua latina meritus loco Ciceroniano Philipp. g. 3 ubi leguntur verba ut frano erit animo propter Vitae Cupiditatem quae me manen c0nficeret angoribus, dimiSSa 0lestii Omnibu liberaSSet rectissime
pro derasset e testimonio optimorum codicum liberaret correXit.
Eodem m0do in Cic. de suibus 5 ubi legitur: Quod Si quis deus diceret.
Ivimquam putarem me in Academia tanquam phili Sol lium distilitaturum Ernesti egregie fallitur qui pro diceret et putaret duisset et putasSet Scribendum cenSet et quod G0erungius ad i. i. exemplis refellit dicen talia in liui secta conjunctivi Graeci ptativi signiticationem in se c0 itinere. Oerengius i. c. Sine dubio imperfectum conj recte reAtituit, sed minimo assentior Hii Sententiae luam et hic et ad legg. XIII, 31 pag. 258 di xit et ruegerus tuoque in UnterSuch au demGebiete de lat. Sprachielire ol. II p. 101 Secutus St, hoc mi ersectum On-jimctivi eandem exhibere sententiam ιtque OptatiVu Graecorum hunc erroremEllendituS De formis conditionalium diei0rum linguae hitinae Regiomonti 18 25 alteruit. D. Gernhardi puSc. gramin p. 71. Minu autem probanda Si emendatio quam Ernesti ad Cic. Brut 6 D238 proposuit, ubi legitur: Si mores, Si Vultu denique non omnem commendationem ingenii χVerteret, maju nomen in
18쪽
Idem Ernestius ad Suet. Calis 'ut m et XIII impers aecideret reprehendit, pro quo accidisset pr0p0nit, qu0 cau8i allati fieri 110u pote8t. D. ad i. l. Baum 'arten-Crustus de genere dicendi Suetonii. Tom. III p. 39. Minime recte V0rst ad JuSt. XIII, 2, 13 natus fuisset pro naSceretur, luS- quamperfectum pro imperfecto ponitur. μΗic erat locu de imperfecto quoque conjunctivi in sententiis conditionalibuA nonnulla addendi, quia hoc ad prop0Situm noStrum Spectat. Sed quoniam tempus urget, ali forta8Se tempore 110Stram Sententiam Viri Doctis proponemus.
Quoniam vidimus quaenam fuerint hisquamperfecti proprietate maXime poeticae, quonam modo rem0Vendi Sint errores quo tradi a viris doctis dem0nstratum est, aliam hujuscemodi quaestionem pertractare jucundum Videtur. Agitur enim ratio signiscationem et usum futuri exacti explicandi, de qua re ne ea quidem quae ad communem usum praeciluuntur satis perspicua et distincta esse videbimus nedum ea quae uni remotiora. Sed antequam blangius progredi li08Sumus breviter attingenda sunt ea quae de formis in o Xeuntibus tradita sunt, de quibus jam apud antiquos disputatum esse e Geli noci. Att. XVII, i et XVIII, 2 intelligi p0test. De sormis ut in Ao Xeuntibus plerique ac fere omne interpretum et grammatieorum multa perVersa eripSei'unt nee dubitaVerunt quin formae ui oexeuntes fui. II liroprietatem indicarent. Sic ut e magno numer n0m illo D0minemus perperam interpretati sunt sorinas illa antiqua VOSS. Arist. de Analog. III, 15 p. 801 sqq. Schul gr. lat. p. 234. 25, Ranasti. r. at g 6 p. 142, Herniannus hi progr. De advigii interpretatione formarunt quarundam verbi latini natura et usu p. 9 sqq. ad 0 Zumptius gr. lat. 43 1. d. Ego quidem de formis in so exeuntibus advigii sententiae quam exhibet OΡUSc. acad. II p. 6 qq. , de formarum quarundam verbi latini natura et usu ' participem me esse confiteor, quam tuam Hermannus in libello quod inscribiti ir, de advigii interpretati0ne quarundam verbi latini formarum Lipsiae 1844 p. 6 qq. aliter Atatuendam Sse cenSet. Elucet enim sormam antiquiorem in soeXeuntem eodem modo derivatana Sse a verbi radice quo apud Graecos futurum primum ergo ab initi haec forma erat apud Latinos futuri simplicis non item
exacti. Nam in iis verbis quae exeuiit in conSonantem iisque quae 90S COIIS0nantem in praesenti literam addunt i 0n radicalem futurum ut OnSentaneum eSt, simile est futuri verborum ejuSdem generi Graecorum ut X reSpondeat ei, quod eSt αξ o ea autem verba quae vocali terminantur, formam Sequuntur Verborum
19쪽
Graecorum quae pura dicuntur, ut leVRSSO sat luemadmodum ελ άciau . Nam quod duplex est sibilans, vel apud Graeco antispio Sunum inter unam et ut licetuliteram variasse ostendit gentiliatio apud piens Situta, Ιελασσα. Verboruni iu
exeuntium quartae conjugationis nullae reperiuntur hujuscemodi ibi mae μ. Quae formarum ratio quam, i Sit perSllicua multo liomines doct08 fefellit Onutino nihil inesse praeteriti in formis illis hieulentissime apliaret ex ea re quin ex ipsiΗformis siroficiscuntur illi infinitivi impetrassere reconelli assere, VeruncaSSere, alii qui simplicem notionem futuram exhibent. I)e his infinitivis D. Vos de analogIII o. XVII p. 805. Quanuiuam dixinuis futurum in o exiens ab iitio implex fuisse, tamen in uno verbo favo ignis eatio futura praeterita remanRit ei u rei permulta inveniuntur exempli aliud hi utuni et Terentium sed non invenitur iulioAitum niSi in lirima ier80na. Ergo faXO Semper idem valet ac secero. De faxo praeterea D. Os de analog. II cap. XLI p. 8 33 Sed haec hactenus. Transeamus ad sui. II liri prietates Xplicanda quae inprimis aliud erilitores com leo in familiari Sermone antii tu cernuntur. In pr0Sa oratione comicis exellisis 80lam celeritatis notionem futurum II Xaetum exhibet, si simplicis futuri significatione praeditum videmuS, Sed longiSsime usu evagatu eSt apud comicoH.
Ibi maxime cernitur ut II in nunciatis conditionalibus et in antecedenti et iuc0nsequenti membro quodsi invenitur in lirotaSi in apodosi fui. I vel praes indie vel perlaetum vel imperativus cernitur; in adhibetur in apodosi, in rotasi cernitur praeS. aut fui. I. Hoc fuSius tractavit Xeu litis si illustravit iebigius in programmate oerlitZenSi , Die hypothetischen Silige et Ter pag. 13 qq. Primus indemannus ad Plaut cali. II, 2, 4 quani late fui. II lateret usus, persilexit. Quadruplicem nini fui. I Sum ponit, primum VulgatiSSimum quae spectat ad futuri actionem praeteritam quae formationi ipsi respondet deinde
actionem futuram momentaneum, Sive momentum futuri tenu)0ris, uni singularis celeritatis agendi cogitatae notionem tune cum notione momentanei futuri conjunctisSima est, denique ut ipSiu verbi utar, aliquam communi opini0nis vel exspectationis significationem cum dum aliquid fit sive geritur aliud diu ante fieri debuisse, de communi Sententia XSpectatum SSe Significare VolumUS, unde OStea universam traxit opinionis et cogitationis notionem quae alia Soli conjunctito inhaeret. a Lindemanu interpretatio repudianda non est multisque locis adhibenda videtur ne tamen omnia comprehendit nec satis diStinete expressa sunt
prisc. script lat. 0l. Ι Ρηg. 824st l. qui multis congestis exemtili breviter tamen rem tetigit. In interliretanda suturi xacti liroprietate hae praecipue tenenda sunt: si per fui. II actio Significatur absoluta l. e. intra Spatiuiu luoddam tenalioris perseeta notio praeteriti Xhibetur, sin actio nonduin ad finem perducta, tamen finis aetionis animo comtirehenditur, notio liraeteriti magi minuSVe ObScuratur, sin usuritatur futurum I ad rem quae pr0Ximo tempore fieri potest Significandam, omnis praeteriti notio sublata St. Nec nudium differt sui. I significatio a significati0ne fui. EX hac notione praeterita igitur oluae et magi minuSVe J Adurata et prorsus Sublata videtur omnis fui. II proprius uSu deducenduS St. Supersedentus su Sius tractare tuae de usu futuri II notissima apud grammatic0Aet interprete asseruntur, Sati n0bi erit, proprietate Vulgata Verbi tetigiSSe et loco nomina SSe in quibu praecepta lier graumanticos et interprete traduntur. Age videamus oluae sit sententia vulgata. Atque fui. I usurpatur ubi duae aesiones c0mparantur quarum altera alteram praecedit. praeterea ubi duo futura exacta ita ponuntur, ut alterum ad alterum referatur, SaepiSSime tamen per anteceden de futura actione adhibetur, Si hau actionem celeriter confectum iri et quasi jam consectam esse exprimendum est Sententia grammaticorum et antiquiorum et recentiorum it interpretum invenies apud Jhom. Linucrum de emend. Struct Lat. Serm. lib. II pag. 27, 28; ian in observ. philol. pag. 475 sqq. August. Maria de Monte Lai. est vol. III pag. 128 sqq. Ruddim instit. gramin. d. talib. Vol. II pag. 383 S sq. Kuehnerum grammat. la L i5 adnot. 3.
Ioss. Arist. V, 13 p. 7:14 Vumpi. d. VIII g 11 sqq. . Huasium ad Reifig. adnot. 455 maduig. gratum lat. a 340 adn0t. 4. Aug. Matthiaeum de usu ut exacti a Lolteiib. 1824 Heusinyerum ad Cic. ff. IV, 23, 4, Goerenaimn de legg. H. c. 18 45 et III 20 49, ad Acad H, 14 43. Ellenditum ad Cic. Brut 21. Homum in adnot. ad Verg. Ol. IX v. 282 arguerit pro arguet Sed nec
ineleganter fui. II ad opinionem loquentis refertur). Brixium ad Plaut. Capt v. 2: 0. Heinichen de ut II et Drmularum videro, tu Videris ratione et USU μ.Κloigium in Cic. Tusc. I, 43, 103. AnimadVertenda sunt etiam quaei Ruhuken ad Ter Adelph. III, 3, 3 addidit: Viderit elegans formula e0rum qui curam alicujus rei ad alium ejiciunt. Prae-
20쪽
Isi terea adii0tat Mattitiae ad Cic. Cat. IV, 6, 11, ubi le0 tur Verba Quamobrem sive hoc statueritis, milii comitem dederiti - , dederitis non Si pro dabitis, ut illineum sed duobus isti futuris uti Soleat, quando altera actio non con- Sequens est priori, Sed eodem quo liri0 teniliori puncto Ventum liabet. Itaque Sensu eSt effeceritiS, Ut, Ilum in concionem pr0diero, Caesari auctoritas quasi prae8entis orationi meae Susti agetur Tum restituit Ernesti in Cic. d. r. II, 20 quamquam codd. quidam potero praebent, sui. I liotuero et uelleru ad h. l. adn0taVit, potuero, praeSertim praecedente particula Si eadem prorSu ratione ut Videro . e. loco optativi positum esse Muellerus ad te de r. III, 104 37 formultim Videro e perpetuo Ciceronis usu dictum esse tiro videbo dicit. Omnium eorum maXime et eleganti et ano judicio instruetu Madvig. OpuSc. acad. II p. 64 qq. perSpexit quinam lat. II in proprii fines. EXemplorum inVenitur apud poeta comico ingen multitudo, quae omnia distinete et ordinate XeerpSinius, non tam ut demonstremus quaenam fuerit Plautina in adhibendo hoc temp0re licentia, quinani Significationis transitus Vadat, quam ut plane intelligatur Drma ii p0tiSSimum VerSuum loci apparere, ubi pedem integrum vel legitimam incisionem ioni nece Ase sit. Atque ponite ante Oculos
Vobis quae legitis in Plaut. Asin. IV, 1, 55 V. 800 in sit p. I. S. diterit, haec multa ei esto. ibid. V, 1, 1 v. 828 in idi. p. I. Ut jusseris mi gnate ita fiet. Amph. I, 1, 310 v. 466 in ult. p. I. S. Jam ille illii ad erum quom Amphitruonem advenerit narrabit. ibid. III, 2 49 v. 930 in uit. p. I. Pudicitiam egomet comitem utero. Mik lor. IV, 9, 14 v. 1391 in ult. . . . Qui limis se amare credit
ib. III, 2, 45 v. 859 in ult. p. I. S. EXcruciabit me erit domum si venerit. ib. III, 2 49 v. 863 in ult. p. I. MiSSU Sum alio jam huc revenero. Trin. I, 2, 23 v. 61 in ult. p. I. S. Nempe enim tu, credo, me inprudentem
ib. I, 2, 102 v. 139 muli p. I. S. Crede huic tutelam Suam rem I imSyeSSerit. Plaut. Trin. II, 4, 22 V. 424 in ut p. I. S. Nisi forte in ventrem filio conrepserit. ib. II, 4, 64 v. 465 in ult. p. I. Nam si Sic non licebit, hiscus itero. ib. II, 4, 160 v. 561 in ult. p. I. S. Nam qui vivamus, nihil est si illum amiserit. Nam certo Seio l0cum quoque illum
Plaut. Trin. III, 3, 17 v. 745 in ult. p. I. Huic ducendi interea apscesserit lubido. ib. III, 3, 25 v. 753 in ult. p. I. S. ubi situm est comederit. ita. III 3, 32 v. 760 in ult. . . S. Ne tu illud verbum actutum inveneris. ib. III 3, 54 v. 784 in ult. p. I. S. Hoc ubi thensaurum ecf0deriS, SUSΡi
ib. IV, 2, 151 v. 100ihil ult. p. I. S. Lubet 0pServare quid agat huc conceSSero. Γui I, 2, 79 v. 168 in ult. p. I. Salvae sunt Si ill0 fluctus devitaverant ib. VI, 6, 70 v. 554 in ult. p. I. S. Nunc si me adulescens PlesidippuS viderit cis exhibebit. il). III, 5, 9 v. 788 in idi. p. I. S. Ego receSSero. ib. III, 5, 10 v. 789 in ult. p. I. Si te mutuam in urbe ostendero. ib. III, 5, 11 v. 90 in ut p. I. . si quam hercle quisquam me lenonem diaeerit. ib. III, 5, 12 v. 791 in ult. p. I. Si te non ulo pessimos dimisero.
ib. III, v. 10 in uit. p. I. heret illi illas h0die digit tetigerit
ib. III, 5 52 v. 832 in ult. p. I. Numquid m0lestum mihi erit O.
ib. IV, 1, 11 v. 902 in uit p. I S. In digitis hodie pere0quam quod ceperit. ib. V, 2, 63 v. 1350 in re p. I. mu fiet, et Si tu fidem erraveris. Cure. III 1, 65 V. 435 in ult. p. I. am Sci ut convenerit. ib. V 2 65 v. 665 in ult. p. I. Me hibente feceris. Cus I, 1, 21 v. 21 in ult. p. Quando eg eam mecum rus X0rem
ib. I, 1 38 v. 36 in ult. p. I. P08 autem ruri aut erram nisi comederis. ib. III, 3 7 v. 465 in ult. p. I. Ne me necquicquam ibi hodie advocaverit. ib. III , 4, 23 v. 509 in uit. . . S. Ego jam per li0rtum jussero meam
istuc transire uxorem ad UXOrem tuam.
illa IV, 2, 2 v. 651 in ult. p. Ego ruri cenavero. id fragm. ΙΙ se rec Studem. 36 in ult. p. Sque donec solvero. Most. ΙΙΙ, 1, 62 v. 590 in ult. p. I. Abiero. ib. ΙΙΙ, 1 157 v. 687 in ult. p. Huc concessero, dum milii Senatum