Linguarum noviciarum Laxam Temporum significationem [microform]. Iam priscis linguae latinae temporibus in vulgari elocutione perspici posse

31쪽

incensam dabo, ut ne restingua lacrimis Si artillaveris. Plaut. Trin. III. 2, 7 v. 693 in ult. . . Sept laeu famigeratio te honestet, me autem conlutitet, Si sine dote ιι reris. Asin. II, 1, 103 v. 370 in ult. . . Sept. Ego interea illum hic oblectabo prius Si forte advenerit. Asin V, 2 28 v. 878 Possis si forte adcubantem tuum virum conveXeris.

Men. I, 2, 53 v. 167 in ult. . . Sept. Possi si quis sorte olfecerit facere conjecturam 8Men. II, 3 75 v. 428 in illi. i. . Sept. Ne uxor cognoscat te habere, si in via conSpeXCrit. Mere V, 4, 63 v. 1023 in ult. . . Sept. Et per nos quidem hercle egebit quasi qui prodes'erit. Poen. I, 2 86 v. 293 in ult. li T. Sept. Ibi tibi erit cordolium, si quam

ornatu ni melius forte adve PeriS.

Aul. I, 2, 37 v. 117 in ult. . . Sept. Si eam sene anum praegnantem fortuit fecerit quid dubitaS, quin Sit paratum. Most. I, 3, 5 v. 252, in ult. i. I. Ob istuc Verbum ne nequiquam Senplia lepide diteris est. IIadV. r. . 379, 9. Truc. II, 3, 23 in quarto p. I. Perenne nunc Si qua mihi obtigerit hereditas cita ego illam edepol Servem. Ashi III, 2, 44 v. 590 in quarto p. I. Solit Qui verberarem aSinos, Silarte occeperint inmare.

Trin. I, 2, 120 v. 157, tu tertio p. I. quid e fuerit, certe illius filiae liabeo dotem, unde dem. Plaut. Rud. II, 5, 15 v. 472, in quinto l. Ι. et autem quid si hane hiud apSi uerit quispiam Sacran urnam VeneriS. Ter Andr. IV, 1, 28 v. 652 in quinto p. I. O. ΙΙaud istuc dicaS si cocynoris

vel me vel amorem meum.

Hic adnotandum St 0nnus0 viros doctos in ejusmodi Ormis perfecta conjunctivi a 'novisse, putante aliam pro sua natura ibi postultire explicationem futurum II vid. Liebigium in pr0gramm G0erlligens .. Die hypolliet Silige ei Ter pag. 15 sqq.). Si haec res Sane digna quani aliquantum tempori conSideremus. Nam re vera haud rari, dii lie illinum est dijudieatu quum utriusque temp0ri formae in consimile utrum tempus sit intelligendum. Nec vero puduit Gellium hac de quaesti0ue caput ute0Tum conteXere VOSS. de anali g. III. 13 p. 93 sqq. du0devicesim libro cap. l. Ibi legimus viros doctos tetigisse quae8ti0nem illam ScripSerim, Venerim, legerim iij ii tempori Verba Sint praeterit an futuri an utriusque. Vid. 0 de Gellii l0eo ruegeri Untei Suchungenuus dein Geb. de lat. praehielire ' pag. 43 in adnot. Agitur igitur ii potissimum qu0nam modo utriusque formae di8erimen perspici 088it, Sive reSpicitur forma ipsa, sive temporis significatio tymoli gica. Multa eripta reliquerunt Viri immanissimi ad hunc controversiam componeu Iam quae partim lane perversa partim probanda nobis videntur. Jam grammatici aetate pri0re Operam dederunt ut suaestionem Solverent. Hic inter alio nominandi Sunt inacer emendat. Struct uiSi egregie fallor pag. 483, poti8Simum DS-8m tu il)r Su egregio de arte raminat V, 15 sive de analog. III 15, . Sed praecipua controverSia Si de temp0pe in Rim et Ri . Nam Rim vulgo praeteriti. R futuri esse dicunt. Ac metu ne si aliquem e trivio audia sibilo Xeipiath0 qui ign0ret. Nimirum lianc sapientiam nee hun dididerant veteres illi doctique R0mani quos uti e Agelli supra audimus non puduit disceptare utrum illa in Rim praeteriti in temp0ris an potius futuri. Ipsius de hae quaeStione Sententiam OgnOScimu e l. e. pag. 794. Quum aliis l0eis tum hic ossius sagaeiter rem perspexit. Qua de ali Samulti illum auct0rem secuti sunt. Sic August. IIaria De Monte idem fere statuendum XiStimavit Latium restit. lib. II p. 153 quum di Xerit amaverim praeteriti et futuri Oeem Sse 90Sse a Vetereri ut eoi unet tam in o quam inii flexisse et praeclarum proponit eXen litum e Plaut. Pseud. I, 1, 84 Quis mihi di uelimam reddet, si dederim tibi ri Praeterea est. Rudhnanim sed Stalibaum inStit granimat lat. pag. 382 Sanet. in cap. XIII p. 120 et in hunc l0eum Perigonius, qui fuSiu rem diSSeruit, Lang. bServ. liilol. Tom L p. 492, 0m. II p. 1327. Ex recentioribus eue Formentelire de lat. pr. vol. II 70 p. 546 HermannuSin rogranam. Ill ra laudat p. 9 8 1 4. Schulgius ortimui. dat. longe laliam

32쪽

viam in Nessiis St. 0nnulla qu0que invenies apud Struv. Ueber die lat. Declin. und Conj. p. 171. Jani redinius ad ea quae Liebigius I. c. ad rem difficilem explicandam attulit. Vult enim vir doctissimus in ejusmodi nunciatis e0nditionalibus, ubi nos fui. II locum tenere diXimus pers conj formam intelligi, Sed nostro judicio sine omni probabilitate, propterea qu0d Sententiae nulla fere argumenta favent. Nam ex Ciceronian usu, quo Liebi 'iu BOStquam addidit Xempla quae ruegerii Gr. lat. p. 870 sqq. collegit, rem probare Studet, nemo illam comicorum proprietatem X-plicare poterit. Gravioribu igitur argumentis opus est ad rem diffiditem dijudicandam. In perfecto Di . Vel rectili in c0nj lat. X. e Madvig. puSc. c. II)saepius et apud Seriptore c0micos et inferi0ri aetatis 110tionem futuri inesse Oninibu notum St, nec tamen ea re efficitur, omnibus dubiis locis ubi inter Drmam Ilers conj. et ut in nunciatis conditionalibus diserimen quoddam non apparet perfectum c0nj. 88 Statuendum. Ad h0 c0njunctivi significati fui. II 0 similis nihil habet admirati0nis, quum pers. 01 . Orma a futuro Xacto neque a perfecto indieativi deducenda sit Madvig. l. c. a 3'. 70 sqq. nisi salior quae res mult0S viro d0cto vehementer fefellit. Ex quo 1 letum est ut lat. II pr0priae significationi aliquid perfecto conjunctivi reliquerit. Ergo perfecti conjunctivi genuina Si 3'nifieatio n0ti0nem tempori futtiui in se continet. Minime tamen, ut jam diximus, ea perfecti conjunctivi notione futura facilius adducimur ut credamuS, e laetum conjunctivi in omnibus iis enunciatis conditionalibus intelligendum esse. Age quaeramus alia r0'umenta ad illud fui. II defendendum. Eo remedi quo uti solemus in determinandis formis poeticis, qu0d spectata metrum nobis h. l. nihil praebet utilitatis, propterea quod poetarum usu SatiAenucleate ostendit, nullum esse discrimen inter formas fui. II et pers conjunctivi, nam et in h0 et in illo temp0re in prima et Secunda plurali per80na paenultima ancep cernitur. Atque grammatici Vetere judicium plane perversum uetulit et mnia permiscent ad a servias distinguendas. Sic Di0medes pers conj. brevem, ut II longam paenultimam in prima et secunda plurali persona habere scribit, Probus utriusque temporis syllabam longam esse affirmat. Varia quidem judicia. Quam rem jam Emmanuel Alvarus de inStit. Tammat. Viderat p. 50iquum dixit: .grammatici certant et adhuc sub judice lis est; 0n solum recenti0reμSed etiam veteres Diomedes enim docet, praeteritum breve Sse futurum Vercil0ngum Pr0bu utrumque longum esse affirmat Quare quum versu riacies

p0etas optim0s imitaberis qui Ri syllabam modo c0rripiunt modo produeunt prout versus postulat μ. Hic certe rectius quam Aldus Manutius in lib. IV grammat, ces de ultimis syllabis regula c0gn0Scendi qui Di0medis Sententiam amplexus

V08s Arist. pag. 194 sed FoeriSelitus c. XX magna doctrina nec sine judicii sagacitate discrepantiam Sent Iitiarum quae in libri Veterum grammaticorum invenitur distinxit et de futuro judicandum cenSet, c0rripi interdum, frequentius produci de praeterit rem minu eSSe apertam. Ex recentioribus tetigerunt iane quaestionem umpi gram lat. 43 d. Ut opin0 rectiSsime Luc. Muellerus dore metrica p0et lat. pag. 365 pr nece88itate VerSu Variant erimus et eritis inperfecto ac futuro μ. Praeterea D. Ritteru in Elem Gramm Lat. p. 45 et potissimum p. 138: Ante litteram odalem brevem epici poetae in ars aliquoties

produxerunt, Sed in ii tantum Vocabuli quae Sine hae venia hexametris includin0n poterant, veluti dederiti8, transieritis, c0ntigeritis. Ennius apud te de off1, 12, 38. Ovid. Metam. VI, 357. e Pont. IV, 6 et 16. Talibus exemplis quum n0nnulli ex antiquis grammaticis Se decipi paterentur, alii penultimam futuri in

plurali numero, ut dederimu et dederitiS, monuerimus et Onueritis. Semper produci alii et produci et corripi falso docuerunt Deubnerus in alui. Anii Plissol. 183 3. p. 139 Ritteri Sententiam minus probavit et inter mensuram iit. II et pers conj. quoddam di8crimen ei Vandum SA censet. Secundum locum Ovidianum lat. II primam et secundam plurali per80nam producit, persecti ero corrilii ex opinione Diomedis. Ergo ex iis quae antecedunt luculenter apparet nec Ritterine Deubneri sententiam probandam SSe omnino menSuram utriuSque temporis in prima et secunda plurali persona in dubio manere. Quaenam restat ultima ratio rei explicandae Longe ru4SSimum e noAtra Sententia argumentum nititur in solo usu loquendi quem hic qu0que sequamur necesse est atque illo duce magno err0re Vitabimus Sed ait hactenus. Ergo vidimus significationem tutatam utriusque temporis et futuri exaeti et plusquamperfecti re Vera apparere. Sed tenendum est hoc loco qu0 de indui,tria sepoSuimVS, triUSque tempori genuinam. Significationem ad tempus praeteritum spectare ac legibu grammaticis nunquam temtiora ita misceri debere ut promiscuus formarum USUS Vadat, i. e. nullo prorSu discrimine sui. II pro sui. . et plusquamperfectum pr0 perfecto Seu imperfecto p0natur. Si igitur apud poetas comicos

vel apud script0res pedestris orati0nis illius aetatis licentia quaedam in adhibendis