Observationes in Platonis Convivium

1쪽

BLASSOBSKRVATIONES IN PLATONIS CONVIVIUM

7쪽

OBSERVATIONES IN PLATONIS CONVIVIUM

haec Tibi, Vir summe venerabilis, ex Thuringiae quodam vico prae aliis amoenisSimo, congruo quidem atqUe conspirante cum libello de quo sum verba facturus. Tuum est, nobis mentem altasqUecogitationes Veterum philosophorum aperire, qua in re nescio an nemo inter nunc vigentes Tibi comparari possit; mihi concede ut in verbis nunc qUidem commorer, quae illos viros, Platonem maxime, Musa docuit et eligere et Struere, qUaeque ne TU quidem neglegere aut parvi facere soles, immo et ipse vim eorum acutissime sentire et aliiS monstrare. Sunt autem haec pauca quae prolaturus sum omnia de Platonis convivio. Non ignarus es me ante hos paucos menses librum edidisse denumeris, id est graece ρυθμοις, quibus scriptores Attici orationis quae pedestris dicitur libros suos ita composuerint, ut evaserit aliquid quod vere sit, quod de Platonis libris dixit Aristoteles, μεταξυ gistri siατος καὶ et ιεζου λογου, scilicet neque Solutum neque severe vinctum. Nihil autem aliud fecerunt Thrasymachus eumque secuti ceteri, qUam Ut eUm componendi modum, qui in lyrica tunc poesi vigebat, ad orationem Scite accommodarent. Poetae lyrici, dithyramborum maxime, non iam Strophas quasdam longiores inter Se et numeris et modis exaeqUabant, Ut primo carminis membro responderet vel decimum vel vigesimum, secundo aUtem undecimum vel vigesimum primum, et Sic porro, sed proxima quaeque pariter struebant, ut Euripides fecit et alibi et in his Ionis versibus:

philosophi, nisi quod erat eis summopere cavendum, ne plane carmen fieret quod carmen fieri non deberet. Itaque neque in eodem numerorum genere, Velut anapaestico Sive paeonico, diu perseverabant, sed

8쪽

F. Blass

μεχρι του quod praecipit Aristoteles) id adhibebant, neque Semper ex

talibus membris orationem formabant, quae SVa Sponte inter Se Separarentiar, Ut haec quae modo apposui Euripidis, Sed Saepe nUmerorum terminos aliorumque principia quodammodo confundebant, Ut non eSSet

novi numeri principium syllaba proxima ab ea in qUa prior numerUS sinisset, sed ipsius prioris, Si ita fors ferret, tertia vel quarta ab extrema

eadem prima novi numeri. Cum sententia autem Ut pariter numeri excurrerent vel ab integra sententiae parte inciperent, neqUe poetae neqUepedeStres qui videbantur scriptores anxie curabant, etsi ut saepissime id Usu veniret et apud hos et apud illos ipsa rei natura ferebat. Verum etsi haec ita sunt ut dixi, tamen minime nescio qUam Vere locutus sit illud Empedocles: μαλα δ'ὰργαλεγη γε τετυκται ανδρασι καὶ din νηλος εδειὶ φρενα Crίσειος Οὐμi . Quaeritur enim, Unde tandem haec tam nova tamque inaudita probentur. Respondeo rebus ipsis probari, quae inquirentibus ipsae sese ubique atque identidem offerunt, verUm Sedillo neque obiter quaerentibus: quas qui semel invenerit, ei iam firma fides innata erit: quippe casu vel fortuito effectas esse ab omni Sana cogitatione procul abhorret. Praeterea et Isocrates de suis numeris diserte teStatUr neque plane obscure de suo dicendi genere ipse Plato. Sed nolo eis Te morari quae copiose alibi exposui; ad Convivi Um QUO Ventili US eram venio. Id igitur scriptum ut alia Platonis eo dico compositioniS genere, cuius summam modo indicavi, ab initio ad finem USqUe StrUctUm eSSe. Pone nunc hoc verum esse; videamus quid inde Sequat tr. Id nempe SeqUitur, Ut putandum sit corruptelis quibus is

libellus procul omni dubio passim infectus est etiam numeros hic illic

fac γνcolu Mi Pro ScriptUm esse, vel λογοι pro λoros: nihil inde damni ad numeros venit; ne λογος quidem pro λογου damnum affert: Sive enim consona eXcipit, habemUS iambum, sive vocalis, pyrrichium; longae enim vocales sive diphthongi partem aliquam orationis finientes insequente

vocali corripiuntur. Sed quamvis saepe numeri corruptelis non affician-tUr, plerUmqtie tamen afficiuntur. Et Si non semper, ubi corruptela est, nulli sunt numeri, tamen utique, ubi nulli Sunt numeri - εξ υποθε- σεως loquor - ibi corruptela est: sicut in versibus poteSt Salvo VerSUeSSe corruptela, Sed verSU pessumdato non modo potest eSSe corrUptela, Sed certo est. Sumemus igitur aliquem e multis Convivii locis, qui corrupti vel interpolati esse putantur, et interrogabimuS de eo nUmel OS, tan illam aliqUem vatem, interrogabimus autem Scite; est enim interrogandi quoque ars. Is autem vates haud absimiliter atque daemonium

9쪽

Observationes in Platonis Convivium

Socratis nunquam ait, sed negat tantum atque renuit. Monstram is locum fac non renuat; itaqUe penes nos i adicium eSt, Utrum corrUptum elimputare pergamVS necne. Si pergimus, nempe medela eSi quaerenda, eaqUe monStranda vati, qui Si non magis renuit licet ea medela uti; sirenUit, aut alia quaerenda quam non renuat, aut relinquendus locus ut traditus est. Si autem renuerit monstrantibus verba tradita, de medelis eadem erit res, sed tradita pro sanis habere non licebit. Examinavi equidem totum Convivium et ubique numeros inveni, etsi interdum non ante mutationem aliquam introductam. Iam igitur clamabunt fortasse homines: eam vero rem non esse ferendam: mUltos criticos in Convivio libidinem suam exercuiSse, plura corrUpiSSe qUam sanasse - nihil enim obstat quominus ita dicant -; iam novam atque multo magis exitiabilem pestem imminere. Proscribi enim qUaecunqUenon metricis quibusdam schematis, a magno Platone utique alieni SSimis,

includi possint; quibus ipsi Batavi, crudelissimi homines, pepercerint, eis iam exitium iniustissimum parari. Sed si boni viri modo paullisper

tacere atque aUdire voluerint, habeo profecto quibus vanos timores dissipem. Nisi quidem dirum atque nefandum est, quod non adeo raro pro τε καὶ traditis numeri simplex καὶ re Uirunt, Vel contra τε κω pro καὶ tradito; aut abominandae audaciae, propter eosdem εσTιν SUbinde delere Vel τουτο vel αυτος. Plerumque autem vates ne talia quidem sacrificia flagitat, sed contentus est neque amplius renuit, Si εαυTOν Scrip SerimUS pro αυτ ν Vel et a G Da pro et o Da Vel contra κεἰς pro καὶ εἰς, quod tamen rarius est, nam in Universum non eSt appetenS κρασεων QUIS grammatici dicimus. At ubi critici offenderunt, terna quaternave Vel etiam pliara Verba resecuerunt, pleriamque vateS tradita non renUit, renUit

coniecturam. Criticis quidem hominibus quam non faveat, ipSe expertUSSUm. Etenim cum Convivium Platonis publicis praelectionibus identidem tractarem, et coniecturas quasdam feci in locos qui corrupti viderentur et de aliorum coniecturis traditisque diversis lectionibus iudicia

tuli: quae cuncta cum iam compararem cum eis qUae nUmeri monStraverant, vidi simul de me critico non optime iudicatum esse. Forsan iocari nunc videar atque cum Socrate ειρίωνευεσθω; ego Vero Plane Serio dico, docere numeros ConviviUm non esse tantopere corruptUmqUantopere multi piitaverunt; esse sane corrigenda non paUca, Sed ea

maiorem partem levissima; paucos locos, Si ambitum totius Scripti Spectes, insigniorem labem contraXiSSe. Enumerat Arnoldus Hug in editionis suae p. 2o quindecim Convivii locos, quibus dicit consensu criticorum interpolationes quaSdam

10쪽

F. Blass

convictas atqUe Sublatas esse. Non renuunt numeri de his: 179B υπερ et oi δε του λογου, 196 A καὶ υγρας, 198 D του ἐπαινειν ortoi ν; at dereliquis plerisque a criticorum consensu dissentire videntur. Inter QUOS locos Unus est de quo hic pauca disserere iuvet. Damnant critici verba p. 18 1C καὶ ε ιν obτος ὁ των παίδων ερέως, praeeuntibus Schuelgio

est genus licentiae responsionis apud omnes hos scriptores legitimum. Retinui areo, quo multo fit emendatio facilior, neque in praepositione tantopere offendi potest, etsi recte dicit Hug ceteroquin Pausaniam cuius est haec oratio) non indicare ex Venere ortum Amoris. Tum

Omnes post illam aa bb cc. - Νihil igitur in his mutandum, certe nihil eiciendum. Νum igitur non recte offenditur 3 nonne eadem Statim recUrrunt: ἐπὶ τὼ dρρεν τρεπονται' At de his videbimus; pergamus igitur.