Disputatio juridica inauguralis, de legitima ... Dan. de Witte

5쪽

DISPUTATIO IURIDICA INAUGURALIS,

Ex auctoritate Magnis ii Recto is,

DN CAROLI REI IN CURTII,

Medici Regii in Galliis, nec- non gi in Principis de Tu

1 ciana olim 'Αρχά et . nunc vero, in Universitate Praepol Ord. Holl. atque Nestfr. Profectoris Medici Senioris,

Amplissimi Senaiά Academici Consensu, se Nobili suae

Facultatis Iuridicis decreto, ΡRO GRADU DOCTORATUS, Summisque in UT, o Q a JuR honoribus& Privilegiis rite ac legitim consequendis,

Publico Examini subjicit D A N PE L de Id T , i, D. MEA V.

Apud Viduam&Heredes o HANNI EL SE VIRII, Academiae Typogr. 679

6쪽

TER OPTIMO

MAXIMO,

A TAE PIE, AMICIS, PRAECEPTORIBUS.

7쪽

DIs PUTATI IURIDICA

INAUGURALIS

LEGITIMA.

aequitate, es necessitate naturali descendere eleganter confirmatum per Constantinus inci. C. de S. Ecel ubi nihil enim est, inquit, quod magis minibvi debeatur, quam ut supreni voluntatis, poliquam aliud velle nou possint, liber Mityylvi, O liberum quod iterum non redit arbitrium. Ex naturali ratione derivatum hoc institutum in mores jus Gentium, quarum plerasque voluntates ultimas recepisse ac etiamnum usurpare constat, probat Grotius lib. r. c. c. .i . tametsi verum sit non ubique eanden fuisse testandi libertatem, teste Bodin lib. s. de Rep. c. r. Hinc etiam quamvis summa semper Romanis visa fuerit ratio, qua protestamento facit, adeo ut quomodocunque Paterfamilias super pecunia tutelare rei sua Cassit, ita jivisore L L. XII. Tabul cautum fuerit Ulp. tam id tamen merito interpretatione prudentum etiam hactenus imitatum est, ni sinit, qui hereditatem ut ibi debitam expectant, ut Plutarchus loquitur in et gantissimo de prolis amore libello in horum enim praejudicium judicia eorum, qui ad alium quemlibet extraneum hereditatis hono rem contra pietatis ossicium transferre, atque adeo ipsam quasi

naturam evertere conarentur, ne rata manerent, qua a maxime

providendum erati q. f. ἐς in . s. pr. Is eo .

Personae ejusmodi nec omnes sunt unius ordinis, nec eadem in omnibus necessitas p ecipua ratio habenda liberorum, quippe quibus rationaturalis, qua sit lex quadam tacita hereditatem parentum addicit, peluti ad debitam succesitonem eos vocando . . . de bonis damnat. imo admittit eos natura mulo parentum commune potum sili. ab.

8쪽

te'. m l. ex'. sane insita parentibus naturalis erga liberos& charitas dictitat, ut liberis, veluti corporis sui partibus, rivos nascendi ei, sibi superstites optant, non tantum de necessariis, sed etiam de his quae ad vitalia suavius honestius' i transgelidam pertinent, prospiciant quidem, omnia , ii nostra sunt, liberis nostris ex voto peremud te sic Thryphonino in .so. . . . ebon liberi.

1 II. His proximi sunt parentes quamvis enim filii erga patrem minor , quam patris erga hunc naturalis obligationis sit necessitas, gratitudo tamen ire verentia major est filii erga patrem, atque

hinc Palilus legem natui te liberis parentum hereditatem addicere, id est, mancipare&propriam facere, ait in A. 7. g. debon. damnat parentes autem ad bona liberorum admitti dicuntur ratione miserationis d. l. 7. f. tiit Natura quidem non monstrat bona sursum esse deferenda, turbato tamen ordine mortalitatis, non minus parentibus, quam liberis pie relinqui debent, ut bene ite Papinianusini ivg de inof. s. Fundamentum itaque hujus de biti est, tum ratio miserationis, ut sci solatium aliquod habeant parentes propter liberos amisibs, dum ad luctuosam eorundem

hereditatem admittuntur tum reverentia gratitudo parentibus debita quid enim aequius quam ut liberi parentibus quib is LIo natura primum conciliat, quibusque, vitam momnia sere sua accepto serre tenentur, bona sua postquam res iidem amplius uti non possunt, relinquant

IV. Quandoquidem vero plerumque sit, ut parentes mortalitatu praeventi, ante liberos decedant, adeoque occasio eos hac ratione remunerandi deficiat, consequens cst, idque natura ac G jus omnino suadere videtur , ut gratia bar iis referri non potest, praestetur his, quibus si viverent parentes maxime bene fieri vellent: tales autem sunt eorum liberi, fratres nostri sane etiam amor iratribus naturaliter debitus hoc omnino cxigit, ut bis potius quam remotioribus aut extraneis hereditas relinquatur, de quo fraterno amore concinne Aristoteles fratres, inquit se invicem diligunt, quatenis ex iisdem nati sunt; nam ortus communis ipsos quasi e denisacit. lib. 8 Eth. c. I . pr. adeoque fratres etiam dici possunt i, renaturae ad successionem vocari, non tamen absolute, praecis qua-

9쪽

dam necessitate, sed secundum quid nempe si alius succesi T

defuncto non sit designatus, adeo ut nequidem conscientiana laeta dere dicendus sit, qui fratres institutis extraneis, sine praevia 9fensione praeterit, secus ac cum aliis Sutholt Trina dicter i. i.

Coroll. I.

Etsi autem ratio iniuriis has personas ad destineti hereditatem simpliciter vocet, neque tamen omnes eadem necessitatis ratione, sed praecipua necessitas versetur in liberis quoad alimenti siqui demutpi cisae naturae obligationi satisfiat sufficit, ut patens dum vivit filium alat, post mortem de bonis suis tantum ei relinquat, unde alimenta suppeditentur ; cumque praeterea Reipub intersit necassa sint ultima hominum judicia, tape etiam bene meritis vel indi oentia alicujus amici efficientibus, ut non modo laudabile

sed &necessarium sit aliquid ipsi relinqui, idcirco us civile hie

auctoritatem suam interposuit, inplex illud naturae jus determinando, certamque portionem , exinde etiam νόμιμον appellatam, introduxit quae praecise relinquenda ei se liberis, parentibus distincte, fratribus vero xsororibus non nisi consanguipeis , nec his aliter, quam si turpibus personis postpossit estent. l. 27. C. de in . sum nec ipsi eadem turpitudine laborarent, arg. l. D. C. eod. l. 7. C. solut matrim quoad caetera vero testandi libertatem illibatam conservavit. VI. Quo autem tempore qua lege isthaec determinatio acta atq; ita legitima inventa&constituta, non pudeat nos ignorare , si qui demin incerto sit. Nam ut Lege Falcidia ne dum aliqua recentiore hoc demum factum credam , a me impetrare non post tm, preteterquam enim quod quarta Falcidia jure hereditario percipiatur, Li . fa l. Falcia legitima autem ante Justiniani Nov. III. c. s. quovis titulo M. ult. V. de ins test adeoque perspicue non tantum nomine tenus, sed, ratione ellentiae a se invicem distinguantur: probabile admodum est, legitimam hanc seu quartam invaluisse forte exinterpretatione Consultorum , vel SCtis ut putat.Anton. Cont. lib. I. eo jur. c. . una cum in ossiciosi querela hanc ver leo e Falcidia antiquiorem ese, non est dubitandum, quia lex Falcidia lata est a Pubi Falcidio Tribuno plebis, temporibus Augusti, Cn. Domitio Calvino, M. Asinio Pollione Cosis A. I. 3 C. TI .

10쪽

C. I .ute Dione colligitur l. 8. quamvis Onuphrius in Fassi

Consularibus quem sequitur Ottolia an dip. de quarta Fastid eos dem Cois. referat ad annum isa vel saltem non ante annum m. quo Am August. eam reiicit . incricios vero uc relati jam tempore a Calpurnii Pisonis, praefecti urbis, quem longe ante vixisse constat, in usu fuisse testis est Valer Max. lib. 7. c. 7. n. ΡNec in contrarium movet, quod quatia haec legitima portionis nonnunquam in jure nostro vocetur alcidia, ut in l. 8. f. s.ct Ii. g. de mal .ls. l. si . C a I. . vers. Hylias C. ad L. Pul. M. . Nov. 66. O92 m rasat generaliter enim quaelibet quarta significatur

Falcidio nomine, quamvis non omnem quartam Falcidia introdu.xerit, ut notat Cuj. recit. Olenn ad. d. l. 8. . 8 de queret in . Quod vero idem Virrium mus hanc quartam fortassis probabilius ad legem aliquam Gliciam a M. Cl. Glicia Dictatore A. U. C. so . ut putat Forsterus bl jur. Om. l. t. c. 26. f. 8. latam referri

posse existimat, lib. I . ob arg. inscriptionis l. 4. j. de nos test.

id non ineratione alii improbant, tum quia nusquam alibi hujus legis Gliciae mentio occurrit, teste Britto n. d. V. . invoce Glicia. tum etiam, quia leges ab auctorum nominibus , non autem cognominibus, quale hoc Gliciae est, solita fuerunt appellari, ut vult

Bacch. ad Treuit vol. 1. disp. I Lib. I. lit. D. videndum igitur an non ind. inscript Titia rectius legatur, quae de pupillorum rationibus lata est, quo Caji sententia pertinet, inquit Hottona in ind. Q. Rom. VII. Haec omnia quamvis probabiliter dicantur, scire lassicit legi bus recepta navi approbatam ejusmodi portionem, ac inde adeptam nomen legitima tam jure veteri l. 9 f de bon Iliberi quam novo inscrip t. Nov. 8. vocabulo adjectionis insignificationem substintivam de silexa, itaque proprie portio legitima dicendum foret eaque sic definiri potest , quod si portio hereditatis , quam ex iis qui ex ossicio pietatis non possunt excludi, necessario relinquendam recipit. Dicitur portio ab intestato debitae l. 8. I. f. s. si dein tes haec autem necessario est hereditas l. i. st de petit. hered quin cum hodie titulo iustitutionis sit relinquenda it mox dicetur partem utique hereditatis esse oportet, ex testamento an ab intestato intelligas, nihil reser t. VIII. Siquidem autem legit irria hereditatis portio sit .viventis nulla sit hereditas l. i. D. hered re id sequi in patrem vivum nullo modo