Petri Nannij Alcmariani Apologia super annotatiunculis in Theophilum, aduersus quendam Iacobum Curtium

2쪽

MANNII ALCMARIA I

. Apologia super annotatiunculis in Theophilum, aduersus

ΕΟ cum meo vulnere Graecaru Theophili Institutionum traflatio prodiit, gaudco tamen studiosorum nomine,cum librum Latinues se laetum. Multi nobis hanc spem dcderunt inter quos facile princeps eruditissimus ille Fraciscus Craneueldius, Caesaris Maiestatis Con, filiarius,& utriusq; Iuris Doctor, qui mihi serme ante biennium, primum ac secundum huius. Theophili librum exhibuit, ea fide Sc casti,no νnia verborum tranflatum, ut nihil unquam vi.icloim, aut integrius, aut elegantius. Ecd quia illa grauissimis clamplissimis negoti is amplicit', vel scri' absoluit,vel cu stantius edit, Rus in manibus habet .gratiae huic Curtio qualescumque agendae sunt , quod maturauit . Futurum cst enim, ut interimetius versione utantur studiosi, Honec aliorum lucubrationes publicentur. I, ec enim puto incoepta de manibuS .Propterea

cicPonent, quod isti prsuertit. Nam si fetis hae cis A ii in re

3쪽

in re visus suerit,ad aemulationcm gloriae accendi debent qui illi nec ingenio, nec eruditione Godunt sin autem infelix, ab ipsis corrigenda est, quod apud hunc infelicius natum est. Omnino. enim curandum est, ne quid studiosae iuuentuti

desit, cum qua tum optime agitur, cum multi eiusdem rei interpretes extiterint .. Alius. enim

alio significantius uidelius,et Cantius reddit, M

in omnes eodem tebis dessanant, fieri non potest quin saltem aliqui scopum attingant. Video enim priscis temporibus priorem inter pretationem. Posteriores semper elicuisse Sie post Septuaginta interpretes, Aquila, Symmaochus Theodosion, Hieronymus, alii post alios :Biblia transtulerunt. Nec retardavit Trapezun .

tius studium Gine, quominus libros Aristotealis de animalibuς denuo in linguam Latinam iretexeret, nec Rodolphi Agricolς prior in Iso, cratem transsatio , Erasmum ab iisdem libris

vertendis deterruit.Nunquam ita prior apicula forem delibauit, quin secunda suos succos inueniret Hs mihi eo dicta sunt, ut ad eos fructus adserendos, quos Curtius studiosis vel attulit, vel studuit adserre, etia alios adhortarer. Quia hus cum iam labor transferendi, aut in totum, aut magna ex parte exanclatus sit, non debent

4쪽

suppressis suis lucubrationibus sibi glotiam , iuuentuti magnam utilitatem inuidere. Cui tit

oriar, si qua i l l est, non inuideo, illud doleo, quod nobis suggillandis magnu gaudium attulitit osoribus linguarum, quibus nihil laetius, quam homines eiusdem linguae studiosos inter sese conflictari. . Ego igitur quo illis stibtra tam materiam gaudendi, nihil in Curtium di.

cana, nisi quod ratio defendendi mei exegerit, eo , enim & meus animus inclinat, & amicorum adhortationes impellunt, inter quos praecipuus . est D. H loinus Brugensis Canonicus, vir apprii me& eruditus Schumanus, Curi 3 amantis simus,cui si parere volo,aut nihil, aut sine stomae , cho scribe in est, quod alterum magni animi,'. alterum mansueti sit. Quare exemplum Curtii non imitabor, qui prinios ingen Isui laetus, alie rno sanguine rubere voluit , ac clypeo magis CF . telo utar. Quod si denuo prouocer,alia mihi ra. itio pugnae habenda fueritia Ucile aute Curtium inomnino Iedere statuerat, meam causam a Ruto

geri Resse causa secreuisse in me illi quidlibet :licebat,in Rescium praeceptorem nihil illi pie.

tax concedebat. Sed dulcis scinper undecum* : gloria voluit suo praeceptore doctior videri, . quo sibi xtiam illud Adagii competeret ποοοὶ .

5쪽

nisi tria lacessere ausus es,non parsurus reliqui si potuisses. Hic ego no parum vereor, ne lector me putet iracundum, velocit abundantem , qui ob tria vellicata loca, Apologiam parem. Sug pillat ille fateor non nisi tria loca, infamiaetas mei in omnia ammir. Solent enim hominestionem ex unguibusastimare, Sc mercatores ex Pauculis granis, specimen totius acerui exhibere. inqua quod ad meattinet,facile hanc Indigni ratem toleravero a Rcscri partes deserere, nec deo No,nec possum,quondam osceptoris mei nucamici syncerissimi, Ac mecum ineadem crimina Mone coniuncti,prssertim cum ab eo tam indisgne tractetur, cui ol im vagilias suas, dc doctrinam, ut praec torem decuit, sedulo impartitus est. Hactenus de Curtio, nunc de Cure i

6쪽

APOLOGI A:

SCRIPSERAΜ

In Thul. Quibus modis ius patris potestatis

loluitur Parag. Prsterea. DrsisIασκεν αἰπν υ 7si 1egendum esse pro πατρι , b πατ alioquii tres emancipationes , & tres manumissiones, quae olim in soluenda patria potestate invsu eo: rant, suum numerum non habere. Deinde quo o modo potest patrivenda, qui tacita rationem

Patriam potestatem redi it, ut plenius postea do, cetur, Titul. de bonorum possessione, Parag.

τριτον. Si in emancipando filio eum tibi tradi adero ii primum, secundum, & tertium manci pium. Patrem autem filium ter solere vendere, fatis apparet ex commentar as Cati, Titul. prioris libri sexto, ubi sic loquitur. Sed filius masculus, tribus emancipationibus de patria potestate exit.& sui iuris efficitur. Emacipatio autem, hoc est, manus traditio, quaedam similitudo est venditionis 4 quia & In emancipationibus preo ter illum, hoc est,certum patre, alius pater adhibetur,qui fiduciai ius nominatur. Ergo natura

7쪽

pat,hoc est,manu tradit, a quo fiduciario patre: naturalis pater unum aut duos numos, quasi in similitudinem preti j accipit,& item eu acceptis numis, fiduciario patri tradit. hoc secudo & tertio sit, cu fiduciario patri mancipat ac tradit.Et sic de patris potestate exit. Hsc verba Can videtur Theophilus suis Grscis institutionibus attexuisse. Curtius ex αατε τῖλον facit, per me si lihet Uel tritonem, vel trituram ex eadem voce refingat ac ita loquitur. Nannius quidam ut audio pro πατti πατάρ legit, ego vero lego, ut 8c verti, re τtiτον. in sunt illius rationes quas adoducit, credamus, Mim: εδα. Ille autem ne cogeretur me sequi, cum Graece haberetur hoc est vendebat. vertit uendebatur, ne opus esset persona venditoris, cum haud dubie ex contextu Graecorum uerborum, Sc Ca' narratio orae, patrem constet illum uenditorem suisse. quod mea annotatio unica mutata litera plasnum factinat .

TituI. De nupt m , Parag. Aisnitatis, ita Curtius loquitur, Maiore prohibitione, Graece est, in editione Basiliensi κωλασεν, quod nihili

verbum est, ideo* κολου ip lerandum est, aut κω. Editio Lovaniensis habet κολασιν, ego ma

8쪽

lui it φλου rip. Ha funus ille. Castigatio autem iIIa nostra in indicem annotatiunculam relata non est, ut multa maluimus castigareu annotare, vel quod minimi momenti putabamus, vel P verebamur minutilis illis attexendis, in notam ostentationis incurrere. Nolo hic tecum piλονου probas enim N nostra, quanquam tua anteponas.sacile serimus suum cui placere riQuod autem κολαπιν, hoc est poenam, potius legendum sit, Φ-λurip quod prohibitionem fiagnificat, indicant statim subsequentia verba. quibus interpretatur, quid per κολασιν intelles

est teipso interprete, de capitali poena loquor. Titulo, De inutilibus stipulationibus. Parag. Si scriptum. Haec verba Curtius in

margine adiecit . Hic in Graecis additum erat χωstir του 3 is iteJavτικου', quod nihil ad praesenotem literam sacit, quapropter ego id in sequen tem transtuli, quoniam ita nonnihil de conaaunctionibus agitur. Tannius quidam leollere sertur χωti et ou ἔ δαὶ πικιῶ. quod non instelligo, nisi dicere voluit χραζrimininu. Rcete coniicit . ita enim a me scriptum erat. sed errauit chalcographus, omittens ex media

ι H ii dictio

9쪽

PETRI M ANNII

dictione duas literas, & certe facilis est Iapsus

in xttR. κλίς duarum syllabarum, serme inter se similium,eta τι quam iustissimam excusationem. s mihi non permittit,quo tandem colore elabest ubi ipsus librari' saepe ad eunde mota peccata. Titulo, De Rdeiussoribus, Parag. La omni bus Mic Curtius ita scribit. Hunc locum aliqui inuertui, eo ut videtur offensi quod dicat 1heophilus ex solutione eius,quod iure ciuili debeo tur repetitionem non dari, quo quid verius dis pqtest quanuis id ciuilis cum naturali obligaeatione commune habeae hactenus Curtius Nisi intelligas de obligationecivili Sc naturali simul,hoc eli,quarmixti generis sit, salsissima ad

fers,qupenim ciuilis tantummodo obligatio e, ea sola repetitionem admittit, cum naturam lis idem non faciat. Quare eam particulam de non repetendo solut0,potius ad .naturalem obli gationem pertinere arbitratus sum. Certe si tatis legas pro ακωρ,Vt ego existimaui legendum, no, possunt ista verba nisi imponune, ciuili debito. attribui.Naturalis enim debitor, ut cogi nonpotest, ita si soluerit, repetere solutum nequit. Nac

autem cur aκωρ in εκωρ mutandum centui, rati

usa addam. Primum tame ab squissimo lectore

10쪽

stipulabor, ut totum locum excutiat. Diuiscrae Theophilus stipulatioes in ciuiles & naturales. Et ciuiles eas esse dicit, unde nalcantur actioncs,qus obIigatum condemnari liciat,& quod inde solutum est,repcti non posse. Plena, me hercle, definitio. Sed nuc audi quomodo naturales dest.

niat , eas esse,qus nec a ionem nec condemnastionem pariant. An plena sit desinitio alii viderint, certeex hac desinitione nullam esticaciam, aut vires huius obligationis reperias . Quod si hic tantummodo pro Mιων legas, unica sola . Iipera mutata, addasep ea verba qus mihi de suo , Ioco translata videntur,ncmpe hsc, si tamen sp5 te quis seluerit, solutu repetere non p'test, nihil lvideo qae plenitudini definitiois deesse possit: . Contras ακων retineas, .eadem* verba dcfinistioni ciuilis obligationis assitas, vide quam sei igeat sermo, Sed reddamus omnia eius loci ver ha, quincuncta oculis euidentius pateantia Ait tTheophilus , ciuiles obligationes esse . ex quib9 nascantur actiones, quae institutae contra oblis , Ratum,eum condemnari faciunt, dc solutio ino , de sacta, no admittit. repetitionem. Nam si inui itus qui obligatus est conueniatur,ubi soluerit, . repetere no potest.Obsecro cui reiserint lige vox :inuitus siue eni volensis e nolens soluerit,sque '