Grammaticae hebraeae rudimenta ad usum collegii urbani de propaganda Fide. Concinnata a Joanne Bouget Salmuriensi in eodem Collegio Linguae Sanctae lectore

21쪽

ro Gramim Hebr.

ton consistit in duobus punctis perdendicuIariter notatis, Rebla in unico .

sic in sy llaba,ia exprimitur.

XIII. Sub potie institutus est ad finiendam periodum, seu integram sententiam instar puncti Latinorum. Quia tamen usus invaluit ut foepe tantum acuat syllabam instar accentus acuti Graecorum, adduntur ei duo crassiora puncta dicta Silluc, quae tollunt Omnem finis periodi ambiguitatem . Sic periodum terminante, exempli gratia, voce Taracfulgor, scribendum est 3 . Atbnacb ostendit colon seu membrum orationis. δε epb caton vim habet semicoli. Reoia minimis dictionibus inservit . .

XIV. Pro

22쪽

. . tapin

t XIV. Pro Aibnacb aliquando ponitur accentus dictus Tarcha, & Tiphoba qualis visitur in aliquando vero

accentus dictus Segula qualis notatur

in s.

XU. Cum una vox habet duos accentus , unum in ultima, alterum in ante- penultima ; prior est euphonicus, syllabam retinens , ne celerius pronuncietur: posterior est grammaticus syllabam acuens. Hac regula Sopbpasue distinguitur ab accentu Euphonico dicto Me-'

trit eiusdem fgurae. Sic in

Iamedu didicerunt, accentus Metbeg

XXl. Accentus euphonici quos Rethoricos nominant,quatuor potissimum sunt notandi , nempe MUC, Marge,

23쪽

Gaaia, & Maccub. Metbeg insta , mage supra litteram exarantur ad retinendam syllabam, ne plurium conjunctio pmcipitem & indecoram pronunciationem efficiat. Gaia retinet solum punctum Sceva, & infra literam

ponitur. Sic in I vel , exprimitur ,

XVII. Maccub est lineola transversa qua duae vel tres dictiones instar unius vocis proferendar colligantur inter se ue quales sunt, exempli gratia

eLcol- baam ad omnem populum. Facit haec lineola ut C meis transeat in Cameis catvb, sive a in or ideoque in exemplo allato dicitur col non cal.

XVIII. Haec vocalium permutatio fit

etiam

24쪽

Caput L . 13

etiam in dictionibus non colligatis per Maccapb; ut cum Cameis post se non habet accentum Rhetoricum, & mox sequitur Sceva aut Daghes. Sic dicitur bocbma sapientia , non bacb-

non carban. Est tamen advertendum accentum Rhetoricum aliquando sub-

intelligi: ut in becarecba armentum tuum, non becorcba; p Irare usparserunt , non torcu. Sed ista

elucent ex communibus nominum verborumque paradigmatibus, de quibus suo loco. Hic tantum notandum est, quod Cameis in fine verborum pronuntiatur ut o, si praecedat accentus, etiam

si Macca ph non sequatur. Sic dicit

. . . . R

25쪽

De Nominea re Pronomine.

Enera Nominum apud Hebraeos sunt duo, Masculinum & Fcemininum . Numeri tres , singulariS, dualis , & pluralis. Casus proprie lo- suendo unus. Aliqui tamen ut casuum diversitatem in hac linguθ, sicut in carteris reperiant , apponunt vocis initio

literas I, , n , quibus Varios easus designari contendunt; sed nulla ejus rei datur certa regula: Ideo enim istae literat casus determinant,quia vim praepositionis prae se ferunt.. II. Prima declinatio est Masculino-

- : . . . -

rum , cujus Pluralis formatur in ut

26쪽

. Caput II 1 si mo bonus ut boni , a

Seraphinus Secunda declinatio est foemininorum, eujus terminatio singularis in ri ut

tunica. In ny ut sulphur.

excipiuntur quae divers/m habent terminationem . Pluralis est in re ut a

III. Dualis terminatur in in

utraque declinatione: ut a pe

ambet mauIs . Si occurrat

27쪽

16 Gramm. Hebri

in sine vocis , tunc mutatur in . sic

Quaedam nomina sunt dualia tantum ,

ca masculina flectuntur more λmineo-

rum in plurali, ut IN Pater, na κ

Patres. Et sic vicissim quaedam tami

nina terminationem sequuntur mascu

linorum , ut m m apes, in plurali

cram. Alia habent utramque terminationem sic ruυ annus, in plurali Se anni Sc.

. IV. Nomen adiectivum ὸ masculino

in tamininum transit per additionem

Si masculinum desinat in ' ut nomina

quae

28쪽

quae a regionibus desumuntur; foemininum recipit m sic ab

X. Pronomen aliud est intestrum seu

Ieparatum , aliud assixum, de quo inserius poli verborum eonjugationeS. Pronomen integrum dividitur in Primiti-Vum , Dei nun strativum, Relativum , dc Interrogativum. Possessivum enim

VI. Pronomen Primitivum varie inflectitur pro persenarum varietate. In casu recto est integrum, S separatum . In obliquo sequitur in articulis a nominibus, vel verbo separatis, assixorum rationem . Prima persona, iam pluralis, quam singularis est communis generis ESecunda, Tertia in utroque numero habet suum masculinum, Sc suum foemininum. Labula que sequitur, rem ponet in propatulo: B Pro-

29쪽

Pronomen primae persone communis generis.

In casibus obliquis. In casu recto ἰὸ me me mihi mei ego

nobis nos nobis nostrum nos

Pronomen secundae perfnα

In casibus obliquis. In casu recto . a te te tibi tui tu

Singuu

30쪽

vos vobis vestrum vos

et 1 vobis

Pronomen secunda tersonae foeminine .

In casibus obliquis. In casu recto

a te te

tibi

tui tu

a vobis vos

vobis vestrum vos

I et