De prosthesi et aphaeresi consonantium dissertatio tertia [microform] / [C.A. Lobeck]

1쪽

Nationat Encloismont for tho Humaniti A

3쪽

AUTHOR iobeck Chr. August Christian August)TITI E De prosthesi et

aphaeresi consonantium

dissertatio tertia

5쪽

k OBE

7쪽

Anecillil est

e Principis generosissimi

pie celebranda indieunt

9쪽

De prosthesi ei aphaeresi consonantium dissertatio tertia.

VI. Λαυλος το κρον Οὐ δορατος κατὰ πλεονασμον αύλε γαρ εοικε M. 493, I. Etenim utroque nomine corpora tubulata signiscantur Phinc αυλων τοπος ἐπιμήκης καὶ στενδ δγκάλαις Iον περιεχομενος Anecd Belch. 463. ἔναυλος χείμαῆρος διὰ στε-νos καὶ πιμήκους τοπου ρεων παρὰ τον aύλον, ἀφ' οὐ καὶ et αυλαξ ust. I 236 50 3 Καυλωνία προτερον Μυλωνία λεγομένη διὰ τον προκείμενον αυλωνα Strab. VI 26I. In hoc igitur nulla praeter prosthesin facta est mutatio; sed αυλος et καυλος diversum intelIectum habent, ridemque discrimen inter ea quae pim Cram. I. 25 I. et 254. cum illis confert τυπος καὶ πλεονασμῆ ο κ κτυπος, νεφος et νεφας. Item si κῆλα, ut in M. traditur, ab ιημι fis derivatum est proprieque missilia significat, res ab assectione abit ad denominationem, item si κελευθος αρὰ το λευθω Sch. A. adest. I. I 2. Gud. 314 5. ). Sed Hesychii notati Ion ει ψοφει κτυπεῖ κροτεῖ ostendit cappa in iisdem vocabulis sine ulla significationis dissidio adesse et deesse. Nec minus Libyum epitheton ηλιοκτυπον γενος hoc est ηλιοβλητον, quod Aeschylo restitutum est Alia subjicit Helladius thoi. p. 866. και το καίνυτο Περισσὼν χει το κ καὶ O αυρος ναυρος γαρ εστιν Iον ὁ κατὰ νουν λαφρος De primo, quod nostri Grammatici alio trahunt, consentit M. 26, 40.

ἀποκαiνυμαι το νικω αρὰ τὰ ινυσθαι καὶ λαμβάνειν ἀθλον του νικῶντας πλεο- IJ Servius ad Aen. IX. 60. aulae est graecum nomen o detracto Graeci enim αυλάς vocant animalium receptacula. Neque aliter sentit Comes ad HeIiod. 23. αυλα λατινιστι caula et ἔπαυλις. Sed rectius Festus Cau Iae a cavo dietae. 2 Heraclide' si ut Eustathius dicit 34, 36. cum Καυλωνια et κέλευθος compara it καν - λια tanquam idem significans atque ἀνθηλια, aut indigne alucinatus aut ignotos nobis auctores sequutus est; nam apud eos qui hodie leguntur, summa est homun Vocabulorum differentia.

10쪽

resumant quae antecedunt, nisi Helladius in opere integro non solum soleo- asmo literae appa sed etiam de hujus onsonae pro aliis suppositione loquutus est ναυρος ipsum non legitur nam Hesychii glossa αυρο ογκος sine justa causa huc resertur sed a grammatico, ni νοεῖν et κοεῖν idem esse meminisset, fingi potuit ad explicandum καυρος, quod glossographi consensu interpretantur κακος. Neque alterum testatur quisquam praeter Hesychium υροι λαγο ισαυροι quod vereor ut Corae ad Heliod 345. recte in σαυροι mutaverit; nam ille hoc dicere videtur lepores per denominationem αυρους vocari lias ἐσαυρους et σανεμους ut icander ο νεμο εντα λαγωον dixit Ther. 454. - Herodianus in M. o Pamphili glossario affert μελεθρα οἱ δοκοί hoc est trabes tecti, quae ab aliis μελαθρα ο- cantur nάνη Thessalos usurpasse pro ἀπήνη Athenaeus Comici testimonio approbat. - Παρὰ το ἁρπάζω ρnάλιμος κα καρπάλιμος λεονασμόι του κα τῆς α ΕΜ. 492, 27. Anecd. ar T. II. 26. Quod Diodorus scribit IV. 56. ab Argonautis portum quendam ad Formias Italiae appellatum esse Αἰήτην τον νυν Καιήτην Προςαγορευομενον, id ne Straboni quidem persuaderi potuit quamvis ad hujusmodi commenta Geographorum proclivi. Hic autem, ubi primum occasio data

est, commemorabo veterum quorundam de consona syllabae quae dicitur redupi cativae sententiam, etsi non ad appa Pertinet solum κεκτημαι λεγε ὁ φωδια-

πταμαι ἀπο του πταμαν τὰ γὰρ ἀπο ο κ ου ἀναδιπλασιάζονται Ουδε τὰ ἀno του πτ M. 50 I, 26. ἀπο του πτῶ πτωκα καὶ πλεονασμε πεπτωκα 662, 37. Sed πεπτωκα et πεπταμαι disserunt a κεκτημαι eo quod consonam nunquam amittunt, huic autem appa non per pleonasmum appositum ae ex verbo ipso iter