De Augusti principatu [microform]

21쪽

im restat. Accedit, quod tanrum ortalium nee a Suetonio, qua dilige tissumus habetur acriptor, quique Idem de Caesare adnotauit, ne ab alio

quoquam Scriptore memoriae Proditum esse, quam maxume mirum uideatur.

Transimus ad Dionem. me cuius fide uniuersa quaerere quamquam alienum a nostro instituto est, tamen quemadmodum Augusti historiam acripserit, breuiter ostendendum est Ac primum quidem hac laude non priuabitur, quod sene Augusti res exposuisse uideatur; neque enim rem Perimus Praetermissum quidquam, quod quidem memorabile uideretur At Plene scribentes non raro in eum errorem incurrant, ut undique omnia congerant atque e radant, neque, quid uerum sincerumque sit, inuestigent. Hac suspicione Dionem longe latorem esse lubenter consilebitur, quicumque, quae ab eo de historia imperatorum scribenda exposita sunt 3 19 δ diligenten legerit. Antea enim publice omnia in senatu aut in comitiis claeommuni omnium cognitioni patuisse, iam priuato consilio pleraque geri nec in uolgus emanare, aut emanantia in uolgus non credi quantum fieri potuisset, audiendo legendo uidendo se ueriora, quam quae rumor ferret, Exquisiuisse. Idem, ubi multos, quod insidias Augusto et Agrippae struxissent, Me a uMatos Commemorauit 54, 15. nihil cie super hac re iri quae publice acta essent, referre significauit aliisque Iocis alia id genus extant. Ἀt, inquit, Dionem constat turpissumum esse adulatorem Audio, set Augusti esse adulatorem plane nego. Satis est O unum adtulisse. Quam de Augusti ingenio ac moribus Proseri sententiam 56, 3 et 44 ea tantum abest, ut turpiter sit adulantis, ut hodie illum in maiore etiam h nore habeamus. . Compone eum Dione Velleium Paterculum, maxume ubi Tiberi res geri habebis hic consummatam quandam turpitudinis speciem, illic scriptorem, non inquirentem illum in rerum caussas et vim, et plerumque nude relata reserentem, nonnumqtiam certe uerborum copia allius adsurgentem Set amoebetio memini id etiam uilio datum Dionia, quod stude re demonstrare, rei publicae condicionem, qualis sub imperatori a fuisset, Non imperatorum arbitrio natam, et rerum esse necessitate Populique Romani

uoluntate prosectam. . Si quid aliud illud maxume eo spectare uidetur, quod hia 53, 19 54, 6 eisdem uerbi adfirmat, non iam Romanos, a salui esse uolitissent, popular potuisse uti imperio . Set id quidem, a uerum dicimus, eiusmodi est, ut, si non initiuiduersum a Dione esset, iure meritoque in

22쪽

stuporis cuiusdam crimen incurreret Itaque tantum Idemur es, eoni . isti, ut Dioni in eis, quae de Augusto tradat, nisi de caussis grauissumi, et plane necessariis, fides non uideatur esse detrahenda. Iam illa Dionis memoria proponenda est. Postquam Augustu a s natu uocatus, ut turbas de consulis creatione exortas compesceret, Romam rediit, cum alios honores sibi oblatos reiecisset, morum praefecturam qui

que annorum recepit καὶ τὴν ἐξουσίαν τὴν των πιμιχλτῶν ἐς τον νυν χρονον, την δὲ των πάτων διὰ βρου ea αβεν. De uerborum fide exterea, ut ita dicam, nulla, quod quidem sciamus, dubitatio est nec

ulla in eis significationis ambiguitas inest , Nam qui 51 19 scripsit: καἐ 'Oν Καίσαρα τήν τε ἐξουσίαν τῆν των δομ ἄρχων διὰ βίου ἔχειν, et 55 5s: Misi ἐξουσία τῖδομαρχικj ἐχρήσαντο, qui plane eodem signi

eatu ἐξουσίας uocabulo sexcenties usus est, eum quidem apertum est, nisi ostendere uoluisse , a suarum consularem acemi e Pot talem, non aeriplurum

fuisse: τὴν- των πάτων διὰ βίου Παβεν Quid, quod idem Caesarem ' quasi quadam perpetua tribunicia potestate ornatum fuisse significaturus sic aeribit 42, 20 τήν τε ἐξουσίαν τῶν δομαρχων διὰ βίου o είπειν

προσέθετο, addens statim munera Caesari oblata, quibus maxuma tribuniciae potestatis pars contineatur. . Neque igitur fides in ingetur Dionis eo, quod Caesarem tribunicia potestate usum tradat, aperte contra dicente Tacito III Annal. c. 56, qui tribuniciae Potestatis Perpetuae nomen ab Augusto repertum scribit, uerborumque usus et significatio apud Dionem maxume perspicua et plana uidebitur. Leue igitur Loebel conamen est, illo loco, unde exorsi sumus, uerba ος ἐπεῖν intercidisse coniicientis, ut non consu- claris potestas, set quasi quaedam consularis potestas ostendatur . Nec debebat idem neglegere, quod Dio 42 20. Post uerba supra citata statim ea sali coniunctione usus explicat, quae munera in Caesarem collata sint, ut uideri posset quasi quandam tribuniciam Potestatem accepiSse, contra 54, 10. ex ui et significatione consulatus conclusionem aptans, quid Augusto tributum ait, adiicit eademque plane dicendi ratione utitur 53, 32. ubi proconsularis testatis menti sic. Set eidem Loehelio fides uidetur minui Dionis etiam eo, quod nusquam consularia Augusti commemoretur Potestas, maxumequeia mirum accidere, quod Suetonius, diligenter consulatus Augusti omnis enumerans, hac de re taceat. Qua de re ut recte statuatur, redeundu est

23쪽

primum ad Illam acu memoriam III Anna 56, ubi hae extans Id

summi fastigii oeabulum tribuniciam dicit Potestatem, Augustus

repperit, ne regia aut dictatoris nomen adsumere ae tamen appellatione aliqua cetera imperia Praeminerer . Uerum consulatus summus rei publicae honos erat cetera igitur imperia. ut Praemineret, consulatus PerPetuu gerendus siue consularia potestas Perpetua adsumenda erat. At Tacitus, quantua

quamque idoneus auctor hoc eodem consilio tribuniciae potestalis uocabulum ab Augusto repertum Scribiti Constat praeterea, quoniam a potiore fit denominatio, Augusti annos imperi a tribunicia potestate fuisse appellatos, de

quo aris si Placet, ast cap. ad ann. 760 761. alios. Constat etiam, quoaquasi adiutores imperi habere uolueHt, tribunicia esse maina Potestate. Scilicet consulatus antiquae rei publicae summus erat magistratus Posterioribus rei publicae temporibus et statu rerum mutato et singulorum adrogantia potestas tribunorum tanto opere aucta erat, ut Consules senatumque adeoque populum ipsum anteirent, quae fere Niebutiri uerba sunt Hist. Rom. I. p. 695. d. III., qui ibidem p. 68 docet, plebeios, quo lempore in sacro monte uersantes id ecfecerint, ut sacrosancti fierent tribuni, uix animo P spexisse, fore, ut is magistratus sensim Praecipuam, deinde infinitam in republica potentiam adipisceretur, idoneam illam aeque ac necessariam ad principatum condendum. Non debet igitur mirum uideri, rem non ita in gnam nusquam Praeterea memoriae traditam esse. Set quod Suetonius no ominatim adsertur, de eo εἰ existumandum est. Possumus enim satis multa proferre, quibus Suetonius in Augusti rebus narrandis iis a Dione discrepat, ut ab hoc uera tradita esse appareat, quae quidem maxumam Partem explanata aut significata Casaubono sunt. Set exempli caussa ponimus aura. Cap. 1 haec leguntur remisit tamen hosti iudicato necessitudines amicosque omnes, atque inter alios C. Sosium et Cn. Domitium, tunc adhuc consules .

Antonium hostem non iudicatum, set Cleopatrae bellum indictum praeter. Dionem 50 4 et si Zonaramque 10 28 Plutarchus aperte tradit Anton. c. 'ς ἐξεστ' γυναικί. Tum ne id quid uerum est, quod Antonio, postquam hostis iudicatus esset, necessitudines amicosque omnis remisisse dicitur ordo rerum hic erat. Consules C. Sossius et Cn. Domitius Romam reliquerunt, tostquam Octauiano resisti Romae non posse intelllaxet in

24쪽

Cn. Domitius tibi cum M. Titio et L Planco, Cleopatra ut remoueretue, frustra ab Antonio petiit, Octauia eodem tempore reiecta, hi quidem ad Octavianum transierunt, cum alia in Antonium contunieli me coniicientes, tum, ubi testamentum Antorni esset, iudicantes , Quo publice recitato, Mutum eum Cleopatra gerendum decretum esti, Sic perspicue hare exposita sunt non tantumma Dione 50 W- 6, set eliam a Plutarcho Anton. 56 - χοι eis Drumann Bist. Romo P. 467 - 471 Suetonium igitur ne rerum ordinem seruasse falsoque tradidisse, Antonium hostem iudicatum in aperto ostio Apud eundem e. 22 haec extant his ouans ingressus est urbem, Post Philippense et rursus post Sieulum bellum Altera ouati quia non tantum post et otiam propter hellum Siculum Octauiano decreta est, u Dion. 49,

15 Suetonius existumandus est dicere, Prima ouatione honoratum esse eundem et post et Propter bellum Plidippense. Set is quidem error est; cum memoria Fastor Capit. Imp. Caesar diui L. C. n. IIIuir . . . u. .. . . . . quod pacem cum M. Antonio fecit' - significalia pax Brundu sina congruit Dio 48, 31 Quod bis tantum ovantem urbem ingressum tradit, confirmatur auctoritate Summam num in Fr lab. I, ut Cassius Dio, qui tertiam ouationem commemorat, Post signa a Parthis rei dita decretam, decretam Potius quam habitam Significasse Ideatur, se Deum I p. 24 a. 71. - Denique non Praetermittendum est, In Μonum. Aneyx plane haec haberi tab. II. l. 5 et proxumis alterum eo tauri evm peris lustrum censumque Solu, Dei Censorino et Asinio cos. - tertium eonmiari eum imperis lustrum conlega Tibe Caesare feci Sex. Pom

Restat, ut Taciti quoddait testimonium de Augusti principatu exam nemus Aput quem eum haec sint scripta I Annal. e. 2 posito triumuiri nomine eonsulem se serens, et ad tuendam plebem tribunici iure contentum, ubi militem donis, populum annona, cunctos dulcedine otii pellexit, insurgere paulatim, munia Senatus, magistratuum, legum in se trahere, nullo aduersante, da bellus inde ollegit, duas fuisse ea ii satis diuersas Augusti principatus Imrtes, quarum Priore quam maxume Sese ad rem publicam accommodasset, Posteriore liberius exercuisset imperatoriam Polestatem atque hanc quidem alteram initium habuisse a consulatu spreto. -- a sane Taciti est auctor las se Dionem temere omnia miscuisse, quae de

25쪽

Augusto narrat, plane incredibile esti , Atqui Diunem vi audimus, munia veri senatus maxumam Partem Au uua in se traxit, omnemque re Pin. . Hime administrationem constituit eo tempore, quo primum rem publicam se reddIturum significavit h. e. quinto sexto septimoque ronsulatu 24-72s. 726 - 27, tribunici autem iure anno demtam 731, 32 -- est. . Deinde ab ho anno illi, quibus seditiones consulares exortae Sunu nisi unius anni inieruallo non distant acini enim anni 733 734 et

734 m 735. Iam cum Tacitus prima illa imper pario, quam describe uidetur, tribunicium ius contentum esse uelit, alteraque doceat aula insurrexisse Augustum, aperis cum Milo I Aelius pugnat, qui duo a

annis Post tribuniciam Potestatem acceptam Augustum statuat uel ultumum periculum subeundo eo adducere uoluisse Romanos, ut non Iam consul

lum principi neceSSarium existumarent, liberiusque dominandi uia muniaretur Tantum igitur abest, ut Tacili testimonio Loebel confirmetur sen- tentia, ut uel eo Plane eleuetur Neque ulla alia re comprobatur illud, quod post 734 35 licentius dominatum esse Augustum Loebelius a

tumat. Immo uero, qui paulatim insurgens munia senatus magistratuum, legum in se traxerit, eum quidem annorum decursu et Potestatem augere et, id quod etiam grauius est, magis magisque confirmare ueriusque in dies imperatorem fieri, naturae rerum quam maxume eonSentaneum rati aucto autem confirmatoque imperio licentius dominari in imperitum hominem , cadat aut crudelem, non in Augustum. Iam Pauci ut complectamur, quae dispulata nobis sunt, consulatum. Augusti aetate nihil fuisse nisi uocabulum ostendimos Ex suo conse- quitur, quae uolgaris sit de Augusti principatu opinio, eo quod consulatus ah eo spretus est, non infringi. . Altero loco Augustum maxume prudentes atque circumspecte egisse declarauimus, nec igitur umquam in animo habuisse imperi sedem Troiam transferre . Ex quo illud apparet Augustum num quam id egisse, ut Romanis quasi ob oculos poneret, Se re Publica esse maiorem, ac ne consulatum quidem ob eam rem umquam ab eo reiici tuisse. Tertio loco Dionis narrationem de eonsulari potestate Augusto ma βata firmam esse demonstrauimus. Ex quo uidebis, non temere scriptori testimonium apertum coniecturae lallaci esse postponendum. .

Quid ergo Ad uolgaremne illam opinionem censes redeundum Non

26쪽

plane. Neque enim magistratus ipsos in se congessit Augustus, set potest tem eorum, ut magistratus ipsi iam non essent nisi uocabula. Qua quidem raticine tria ille consecutus est, primum imperium, quod concupierat, idque a nominis regi aut dictator odio alienum, deinde ut, quia magistratu antiqui supererant, res publica et ipsa uideretur stare, Postremo ut Romani non pauci magistratus gerentes possent sibi uideri rem publicam admia

nistrare mee et tanta es equi, non ut et odis, et leniter et armee, ι quidem myrasi prudentia dignismmum erat. s.

27쪽

Belbe versa iuris