장음표시 사용
11쪽
ei est, quas a me est sententiam element unius pluriumque adiectisne, detractione transpou Ane oririmilatione e g. Venies, carissima coniux, I aeveniesque etiam Stati Quae explicatio una cum allatis exemplis congruit sere eum illa, quam modo protuli, a Eana. I μοιο κατάληκτον est ei, cum Oees similiter desistin eiusque duas statuit
apecies: μοιοπιωτον, similiter cadens, i. e. eosdem casus in nominibus, eadem tempora In Verbis requirens, et μοιο τελευτον, similiter desinens i. e. similem terminationis sonum reddens. Quae species quum plerumque coniunctae esse oleant, vulgo utramque ouo eodemque numine μοιο τι λευτον appellant e. g.
Haec omnia vidi inflammarι Priamo vi vitam evitori. Iovis aram sanguine turpari. Enn. Πάρισον ossius Hermogeni esse dicit, quum idem usnrpetur verbum, variatum praepositionibus aut nominibus appositis, Sed hoc nihil esse, nisi paronomasiae speciem, quisque facile intelligit atque ipse iam ossius signifieavit. Παρήχησις denique ei est, quum una luresν syllabo eius Oris, quae antecessis, e continge ei ex o os interpollormetuntur in alio Oee e. g. Perire me malis malim modis. Plauti Commune vocabulum, quod omnia complecteretur, quae ad litterarum similitudinem spectant, veteres omnino non habebant. Primus, qui hoc, quod dixi, vocabulo, sitato illo quidem Pontano atque nostratibus, artioribus vero apud illos finibus circumscripto omnia, quae huc pertinent, comprehenderet, aevius fuit, V. D. Allitterationem enim vocat ille quamque similitudinem, quae cernitur in eiusdem litterae repetitione eaque in re omnes, qui postea de hac re scribent, eum sine dubio sequentur. Esse enim haec omnia plane unius eiusdemque generis, nos docent etiam carmina quaedam Istandica, in quibus con. iuncta ea reperimus )
. Nostrates hoc vocabulo alia etiani utuntur significatione eis. ogge l. I. qui ita annominationem
finiunt. Diomedia auctoritatem, qui et ipse II. 441 fugam fugit, reeια- facit, regno regaealaeat, refert ad Paronomasiam, ut a Liua commemorat, qui aestim fusa, tum demum Toram paronomasiam esse eontendit m quo legeretur eum apumini, ut aetum agere de rubore, qui inistram etc.
12쪽
Wolssum, qui et ipse aevium secatus, allitterationem hane totam rem appellat, miror addidisset veteres, quamquam plura nomina erant, pleramque et ρω ἄρα me eam pocarunt annominationem, a Graeesa, ut alia nomina praeteream, maxime παρῆχησις dicta est ' quum iam aevius disertis verbis annomAMAnem dieat nomen non Satis utum huic toti rei multoque artioribus esse finibus Flagis respondet illi, quod Naevius voluit, communi et generali vocabulo Graecorum παρ'χησις, quamquam et haec, ut antea dictum est, non omnia comprehendit allitterationis genera, quippe quae cernatur tantum in syllabarum, non in singularum quoque litterarum repetitione. Omnia igitur, quae spectant ad litterarum similitudinem, quum comprehendat aeviusnno allitterationis vocabulo, discernit tamen si Ecem, quam vocat, alia terat nem, quae maiorem habet ad percutiendas aures vim, quam alternm artificium atque, ni olffii utar verbis, pertinet tantum ad iaciliorem Verborum cursum maioremque volubilitatem, ab Llittera Isone coniuncta Ila cum ali quodam sermonis NUDA, atque illius tantum, quam proprie dicit allitterationem, habet rationem in sua disputatione. Excludit igitur diserte annominationem, quam diximus, et verborum sive eorundem Ive cognatorum consociationem, quippe manifesto pleramque lusu Sive acumine factam. Quum vero horum, quae Naevius excludit, allitterationis generum exempla apud Horatium pauca tantum reperiantur, eaque sere omnia mero allitterationi amore nata esse videantur, equidem excindenda
Sed priusquam ad singula exempla enumeranda transeam, classes quaedam allitterationis erunt constitnendae. Naevius haec statuit quattuor genera. Fit allitteratio: I. Primis litteris, primis syllabis. H. In cina postrema et altera prima syllaba. III. In mediis vocibus. IV. In postremis syllabis, quod homoeoteleuton dici solet
endrei mra verbinde n.' In huius rei exemplum asserimus finem carminis a Rachteria in nostram linguam translati:
Eiusden generis est notum illud proverbium r
in quo eodem modo coniuncta sunt honioeoteleuton atque allitteratio, quae si primis litteris. Hoe, quod attinet ad eorundem verborum conaoeiationem, allitterationis genua nuper accurate tractavit 6I maea in commentatione, qua indieit Solemnia schola Gryphia aldensis a. 836. quaeque inscribitum de repetitione vocum in aermone Graeco a Iaatino. Duo ille statuit repetitioni genera, alterum nee sarium, alterum quaeratum, necessariam Rutem repetitionem triplicem esse dicit, aut gravitatis et omatiis, aut perspisultatis, aut simplicitatis.
13쪽
Wolsis addidit etiam duo genera, quod vereor, ne parum accurate seceri Quod enim tertio loco addidit ,,in prima et postrema syllaba i. e. in prioris vocatali prima et alterius, quod seMitur, postrema syllaba, id genus iam secundo eorum, quae 'aehius alatnit, genere continetur, ut videre litat ex hoc, quod ibi legimus, exemplo tumultuoso sonitu Plauti Trin. V. R. 62. Exemplorum huius generis a Wolsso allatorum huc pertinet primum tantum nam item Obiit diem, duorum, quae addidit, exemplorum inerum onu tus fustibus tertio, quod est apud Mevium et quarto, alterum ad ilIam illexis primo generi annumerandum es Quod vero ultimo loco addit olffusi an deniquem veranum inhio, medio et fine, vel in priori et posteriori membro id ab allitiorationis generum ratione plane alienum et nihil est, nisi accuratior explicatio unius allitterationis
Itaque praeserenda omnino Naevii partitio, cui, quum secnndo generi addat postea vel etiam in una prima et litteris vocis alterius mediis, ut omnia complecteretur, sortasse hoc tantum addendum fuit in ana postrema et litteris vocis alterius mediis, quaIe est Hor. II. 31. 32 Syra re arata merce, ubi est allitteratio in prioris vocabuli postrema et vocis alterius prima, media et postrema syllaba, quamquam ei, quae fit in postremis syllabis, allitterationi hoc loco non multum est tribuendum ob a productum in priore, correptum in altero voeabulo. Sed quum omnis huius allitterationis quae non fit primis aut postremis syllabis, pauca tantum e tent exempla atqμ in iis nonnunquam etiam unum et alterum genus coriuncta eperiantur, Vel thim ita, ut dubitare liceat, utrum ad hos an ad illud recitas reseras haec, quantum quidem ad Horatium attinet, eoniungenda atque in unum redigenda duxi. Propterea statuo tria genera, reapondentia sere illa Germanorum cognatarumque gentium tribus, quae a nonnullis statuuntur, Γ:uerarum similitudinis generibus, quae ibi
Stasem, iuretis, ueseimis r en eis I. Fit igitur allitteratior I. Primis litteris, primis syllabis Stabreim Il. In ostremis syllabis Eusreim oberAEnhraim . 'I
14쪽
III. Denique quoque alio concentu, qui oritur . ex eariandem litterarum repetitione: vel ἱ mediis vocibus vel in una postrema et altera prima syllaba vel in una prima et litteris vocis alterius mediis vel denique in na postrema et litteris vocis alterius mediis.
His ita constitutis, atque absoluta ea, quae est de allitterationis generibns, quaestione,pHusquam ad asserenda exempla me accingam, alterum etiam, de quo dieam, restat, eam dico quaestionem, utrum in continuis tantum verbis, an in iis etiam, quae sunt aliquo orationis intervallo disiuncta utrum in uno tantum eodemque versa, an in duobus etiam vel pluribus continuis locum habeat allitteratio. Non opus esse, ut continuo se excipiant verba, in quibus fit allitteratio, sed posse etiam unum alterumve interiectum esse, quum omnes consentiant, qui de hac re scripserunt de altera, quam dixi, quaestionis nostrae parte, utrum etiam in duobus pluribusve versibus continuis locum habeat allitteratio necne, dubita posse videtur. Naehius trium priorum quidem, quae ipse statuit, generum X-
empla ex uno tantum eodemque versa attulit, de homoeoteleuto antem ubi loquitur, etiam duorum vel trium versuum continuorum, qui homoeoteleuto concluduntur, usus est exemplis, ita tamen, ut ipse deinde ea aliena quodammodo esse a re sua significet. Putat enim homoeoteleuton, quod fit in versu uno atque in vicinis vel continuis vocibus, artius cum allitterationis generibus I, II, IlI, quae ipse statuit, coniunctum Sae atque Ognatum. Sed etiam in his, praecipue in eo, quod primo loco posuit, allitterationem non unius versus finibus circumscribendam esse equidem censeam, etiam hac in re exemplo nisus Germanorum et cognatarum gentium, apud quaa binos versus tribus plerumque verbis e
dem littera incipientibus quasi colligatos esse, notum esti Eodem modo etiam apud latinos poetas, quamquam de certo quodam et constante ordine, qualis est in veterem Germanorum carminibus, minime est cogitandum, tamen in rerioribus Fidem versibns quin . g. tum alliteratio quaedam fiat, quum duo continui versus ab eadem littera inespiunt, vix est, cur dubitemus. Maximam vero vim habet allitteratio, quae fit in pluribns continuis versibus tum, quum coniuncta est eum allitteratione ea, quae fit in uno eodemque versu, quale est e. g. Carm. II. 2, 1, 2: I. I. pag. XVIII. Die iam militiit m nreim bestem barin, a bie is te isbe sui nidit miti
Exemplo iam esse possunt Ioc quidam, supra altati, in quibus ingularem illam veteria linguae germanicae e cognatarum indolem elegantiatime imitatua est Waehter eis etiam, a plaee Bud- dei commentatio, qua indicit probationem iuventuti titterariam in Gymn. Coea&Idenalis 1833,
quaeque inseribitur liebre die meretnisun ber es id te ex evis en νratis mi heraeuis entineraturges idit her alter Arit an Pymnassen pag. is.
15쪽
Mlia longa serae bella Numantia..
Ne durum Hannibalem nec SIculum mare. Cami. II 8 6, 7 8. Perfidum votis evnt enitesc , Pulchrior multo iuvenumque rodis
Quibus an versibus praeterea tria illa, quae statni, allitterationis genera coniuncta reperiuntur Sed ne ex omnibus eclogis avide conqoisivisse, neve nimis multa coacerVasse sedear exempla, in enumerandis illis ita versatus sum, ut e primo tantnmmoratii Carm. libro allitterationis exempla, quae mihi esse viderentur, colligerem. Qua in re nonnulla me omisisse, nonnulla etiam protulisse, quae alii huc non pertinere indicabunt, mihi persuasissimum est Difficile est enim, ut iam saepius monitum est, huius rei fines certos constituere, quum unum idemque saepe no loco ad allitterationis exempla reserendum
eSse, altero non esse videatur.
I. Primi generis exempla ex Horatii Carm. libro I haec mihi annotavi, praeeunte
Naevio, ordinem secutus litterarum, aliam quandam distinctionem et distributionem singulorum huius generis locorum, nam saeere liceat, exemplis enumerati ProlaturuS. I, 2D Agros Attalicis 2, 32 Magne Apollo. s liues Ales in terris amita is imae. 7, 24 Adiatus amicos. 9, 5 Adpone nec dulces amores 22, 18 Arbor aestiva recreatur aura. lI. ad 9 Atqui non ego te, tigris ut aspera. 35 2 Anu arrogantes 28, 9 Arcanis, admissus M, IO: Arca paterno quis neget arduis 31, 6 Armenta non aurum aut ebur Indicam AEI, B: Mordet aqua taciturnus amni . 33, 11 Atque animos sub iuga aenea. 35, 15 Ad arma cessantes, ad arma. E. 34, 8 Egit equos. 35 3I: Examen Eois.
L. I, 8a: ngens terabimus aequor. I7, 26 Lncontinentes iniiciat. 27 6 Immane quantum discrepat Lmpium. II.x 27, 16 Ignibus ingenuoque. o. I5, 3 obruit Olio. V. 16, 18 Di bibus ultimae. C. I, 27 Satulis erva 2, 34 Quam iocus circumvolat et upido. III. 8, 16 GI-tus in caedem et Lyrias proriperet catervas t et III) 16, 2 Criminosis cunque.
Coniuncta sunt in hoc versu prinium et secundum, quod statui, allitterationis genus, id quod multia locis, qui deinde asserentur, reperies, quodque significavi addito II ; eodem modo tertium genus ubi cum hoc primo coniunctum est, hoe addito illi notavi. Pluribu eontinuis voealibus, quamquam diversia, allitterationem tamen quandam effici, quippo quae aure percipiatur, non oculo, supra annotatum est. AED. P. I. De horum verborum allitteratione erunt fortasse qui dubitent, cogitantea de diveran, qua no utiaolemus, litteram e pronuntiandi ratione Veterea autem hanc pronuntiandi diversitatem nesciebant ab iisque e in utroque verbo supra allato eodem modo pronuntiabatur cis C. L. Sinneideri
16쪽
aa, 16 Curvantis Calabros. 35, 18: Clavos trabales et uneos. 36, Io Cressa ne eareat. G7 6 Cellu aviti, dum Capitolio tho 37, o Contaminato eum. D. I, 2 Dalce decus. I, 6 Terrarum dominos evehit ad deos. li I, o Solido δε- mere de die. III 9, t. Dierum dabiti 1i, a Di dederanti I 8, 3 Dura deus. 2I, 1 Dianam tenerae dicite virgines. F. 4, 10 Aut flore terrae, quem jerunt solutae Il). 9, 15 Dissolve frigus ligna super fisco 14, 2 Fluetus, O quid agis fortiter Occupa. H. I5, 2 Idaeis Helenam perfidus hospitam Ilin. L. AE 37 Heu nimis longo satiate ludo Il). I9, a Lasciva centia II).M. I, 14 2 fyrtoum pavidus nauta secet mare. I, 6 2 Iercatornretnens Otium et oppidi. 7, 9: Molli, Plance, mero: seu te fulgentia signis. I 2, 46 Fama Igareelli micat ill) I3, 5 Tunc nec mens mihi nec color I5, 6 2 fulto milite. II 3 Di me tuentur, dis pietas mea. 8, 2 Circa mite solum iburis et moenia Catili. 22, 19 Quod latus mundi nebulae malusque. 25, 18 Magis atque myrto. 26, I J fusis amicus tristitiam et metus Π) 23, 27 ilectantur silvae e sospite multaque merces. 31, 16 Me malvae. 36, 13 die multa Damalis mera li) 37, 4r sentemque
N. 2, 35 Neglectum genus et nepotes. I4, Iri navis reserent in mare te novi. P. Pa eriem ali. 2, 7 Proteus ecus a, o Pater atque μinceps. 3, 39 Per nostrum patimur scelus. 4, 13 Itillida mors aequo Pulsat ede austerum tabernas. 7,
30 Peioraque syassi. 10, 10 Per dolum amotas, uerum minaci. 2, 38 Prodigum Paulum, superante Poeno. 4, H Ponticastinus. 4, 14 Nil pictis timidus navita pumibus il . 5, 1 Pastor cum traberet ster laeta navibus 16, Iris matre ulchra filia pulchrior. 16, 3 Fertur Prometheus addere rinc i. 18 6 Te potius, Baeche pater IIIJ. 18, 16 Prodiga ρerlucidior. 9, 14 Pueri onite. 22, 17 Pone me igris. 22, 21 Pone sub curru nimium 'rosyinqui. 23, 3 Pulve is exigui prope littus parva. 23, 6 Percurrisse Olum. 29, 11 Pronos relabi posse rivos II). 34,
7 Plerumque per purum. 35, 3 Pede Proruas. 33, 1 Persicos odi, puer, adρa
Q. II, 1 Tu ne quaesieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi II). R. I, II Laudat rura sui mox reficit rates 37, 7 Regina dementes ninas. S. 1, 36 Sublimi seriam sidera vertice. 4, 2 Seu poscat agna, Sive malit haedo. 7, 17 Sic tu sapiens. 9, 20: Sub noctem susurri. 22 9: Namque me silva inpas in Sabina. lI 27, 9 Vultis severi me quoque sumere. 27, 21 Quae Saga, qui te solvere hessalis. II, 4: Sardiniae segetes 32, 1 Poscimur, si quid vacui sub mbra.
T. 1, 8 Certat tergeminis tollere honoribus III). 2, 49 Ibilat hic magnos potius triumphos li). 6, 3 Quis Martem tunica tectum adamantina lII). 7, 4; Diessala Tempe. 7, 27 Nil desperandum Teucro duee et auspice Teucro II). 8, 3 Cur ii, me flavum Tiberim tangere Cur lioum il) 8, 4: Filium dicunt aletidia ah la.
17쪽
erimosa notae. I, 9: Iempe solidem tollite laudibus. 23 9 Te Tigris. 26 5 Ieridatem terrea 26, 2 Ieque tuasque. 27, 2 Pugnare, Thracum est, tollite barbarum th. 27, 23 Te triform ω, 3 Ibre te. 35, 9 Te Dacus asper, te prola
Scythae. V 4, I Vice peris et Faooni. I, ILI , inno. I8, 1 ullam, Vare, sacra inteprius seperis arborem. 33, o Sic insum Veneri. Inter locos modo allatos plura etiam reperies eius allitterationis exempla, quae a
Naevio NEcata s. alternans Germanice verschiungener Stabrrim nominata duplex esse potest, ut apparet ex hisce aevi exemplis amor lassum animi ludificat a. l. a. l. tristis, durus, difficilis, tenax t. d. d. Prioris generis sunt L 29, 11 Pronos relabi posse rivos p. r. P. T.).14, 2 Mucius o quid agis Ibrtiter cenpa s. o. s. o. .
II, 13 Di me tuentur dis pietas mea d. m. d. m. . 36, 18 Deponent oculos; nec Damalis novo d. n. d. n.); denique 27, 21 Quae saga, qui te Solvere Thessalis quos M. t. s. . . Alterius generis sunt I 2, 42 Alesta terris amitaris almae a. i. i. a. 10, 15 I'hessalosque gues et niqua notae t. i. i. t.).18, 2 circa mite solum Tiburis et moenia Catili R. m. m. αλI3, 5 Tunc nec mens mihi, nec color n. m. m. n. denique 23 9: Atqui non ego te tigris ut aspera a. t. t. a. I. Duorum pluriumve versuum nunc quidem ea tantum asseram exempla, ubi allitterationis, quae fit in illis, vis augetur allitteratione, quae fit in singulis versibus, quare hos antea non commemoravi his igitur plurimum tribuendam esse puto. Carm. I. 2. 22, 23 Quo graves Persae melius perirent Audiet pugnas vitio arentum.
3. I, 2 Sic te Diva potens CypHMe fratres Helenae lucida ιdera. II.)a. 11, 12 Commisit Pelago ratem Ibimus nec timuit syraecipitem Africum. 3. 23, 24. Ierras si tamen impiae Non tangenda rates transsiliunt vada. II. 3. 3, 4 Perdere cur Myricum Odefit campum statiens udueris atque solis Il et III.
. Communia est linguae latinae haec etiani implicata vilitteratio cum Ialandiea lingua, qua de re eis Machis I. I. p. X aq. qui ita eam imitatua est:
18쪽
9 2, 3 Soracte nec iam snstineant onus
.Silvae laborantes geluque. 9. 13. 14 Quid sit Iuturum cras juge quaererer et Quem sors dierum cunque dabit lucro. 10. 7, 3 Callidum quidquid placuis iocoso Condere surto. . t I. 12 46, 47, 48 Fama Marcelli micat later omnes
Iulium sidus, velut inter gnes
12 55 56: Sive subiectos Orientis Orae Seras et Indos II. 13. I, 2 Cum tu Lydia Telephi Cervicem roseam cerea et hi. II. 15. 9, οὐ Theu quantus equis, quantus adest vim II. γSudor quanta moves funera Dardanae.16. 25, 26 Misit furentem nunc ego mitibus Mutare quaero tristia dum mihi. I 8. 7, 3 At ne quis modici transsiliat munera Liberi Il. Centaurea monet cum Lapithis rixa super mero. 18. 13, 14 Sub divum rapiam. Saeva tene cum Berecyntio Cornu tympana, quae Subsequitur caecu amor Lai. 21. 14, 5 Pestemque a ρUulo principe Caesare in Persas atque Britannos. 22 5, Sive per Syrtes iter aestuosas
Sive iacturus per inhospitalem. 24. 2, 3, 4 Tam cari cas=itis Praecise Iugubres ilΙ. Cantus, Melpomene, cui liquidam Pater Vocem cum cithara dedit. 25. 5, 6 Quae prius multum iacilis movebat Cardines. Audis minus et minus iam. 26. II, 12 Demissum quamvis clypeo Troiana refixo Il. Iempora testagus, nihil ultra. 36 15, 16 Neu desint epulis rosae Neu vivax apium neu breve lilium. II.)36. 8, 9 Deponent oculos nec Damalis novo Divelletur adultero. II.)Praeterea quattuor versus ab eadem littera incipientes reperies: Carm. I. 20. 2, 3, 4, 5 tres versus ab eadem littera vel syllaba incipientes: Carm. l. 3. 17, 18, 19. - 2.
19쪽
I9, 2o a I. - a. 57, 58, 59. -- 6. II, 12, 13. - 38 4 5, 6 denique duos versus ab eadem littera vel syllaba vel etiam voce incipientes permultis locis. Aliam quandam horam, quae modo protuli, allitterationis exemplorum distributionem, quam sacere liceat, repeti posse puto de loco, quem tenent in versu verba, quibus fit allitteratio. Huius rei ratione habita, I generis exempla in has distribui possunt quinque classes. Fit allitteratio I generis a In continuis vocibus. Muius lassis plurima sunt exempla atque in iis maxima etiam inesse solet vis, praecipue si sit in tribus verbis continuis . . II, 10, 21:
Rebus angustis animosus atque etc. 2 In primo et nitimo totius versus vocabulo, qualis est versus I, 1, 14:IIyrtoum pavidus nauta secet mare. a me stichiis ab eadem littera incipientibus . . I, 36 r. blimi seriam sidera vertice. 4 Ultimis hemistichiorum verbis ab eadem littera incipientibus . . I, 6r Terrarum dominos evehi ad deos; cuius allitterationis vis hoc loco, ut Saepius, Valde augetur propter accedens homoeoteleuton.
5 Denique in duobus pluribusve versibus continuis. Quae uni harum quinque classium adnumerari nequeant, paucissima restare puto
exempla. II. De secvndo allitterationis genere . homoeoteleut veteres ubi loquuntur, plerumque eoruni tantum mentionem faciunt verborum, quae in binis syllabis habent homoeoteleuton et propterea faciliora sunt ad observandum, cuius generis est Hor Carm. I.
Vela dare atque terare cursus,
vel in rinibus etIam ultra duas syllabas procedit homoeoteleuton Sed etiam illud. quod fit in una syllaba, magno esse posse ad aures pondere, ex exemplis deinde asserendis satis apparebit Imo me id quidem plane negligendum isse, quod sit in una consonante, recte monuit Naevius, qui exemplum asser ex Hor Carm. I. Iti,Maecenas atavis edite regibus, quo in versu homoeoteleuton fieri littera , colligi etiam potest ex manifesto veterum poetarum amore, inos uocos, quibus ordines erminantur metrici, hemistichia maxime, homoeotelento concludendi. mac homoeotelenti specie moratius permultis locis usus is seqquentissime autem in metro Aselepiadeo primo, quod vocatur. Ita in solo primo primi libri carmine praeter eos sex versus, in quibus fit homoeoteleuton una tantum consonante, novem repe ies huius speciei exempla, id quod testimonio nobis esse potest, non ex iodisse talia Horatio, quippe qui ni moliatur nepte, quasi invito, sed revera audientibus gratiae aliquid habere visum esse, sum eiusdem versus hemistichia homoeoteleuto sibi in
20쪽
ter se responderent. Quare etiam in reliquis carminibus Horatius hae speei saepissime
usu est, rarius tantam, si cum ceteris comparas, in carminibvs meteo Aleaico conscriptis.
Praeter hane speciem, longe illam frequentissimam, veteres poetae ea maxime de lectati esse videntur, qua versus contino duo vel tres concinduntn homoeoteleuto euius spinei idem Horatius non pauca praebet exempla e g. Carm. l. . , BrDeprome quadrimum Sabina, Thaliarche, merum diota. Tres versus homoeoteleutos reperies Carm. I. 2. 13, 4, 15r Vidimus flavum Tiberim, retorusLittore Etrusco violenter undis, Ire deiectum monumenta regis. Denique quattuor etiam, quorum primus iam antea est eommemoratus, quique niusque generis allitteratione perstrepunt roderit eampum patiens niseris atque Solιs Cur neque militaris Inter aequales equitat Gallica nee lupati, Temperat ora fraeniat Praeterea in continnis duobus versibus hoc etiam observandum est homoeoteleuton, quum prius hemistichium utriusque versus eodem modo terminatur. e. g. l. a. 46, 7: Laetus interM populo Quirini, Neve te nostrι vitiis iniquum. Haec species cum praecedente coniuncta reperitur Carm. I. I. 18, 9:
Quassas indocilis pauperiem patι Est qui nec veteris pocula Massici tum etiam II 17. I, 22: Uirnm qne nostrum incredibili modo Consentit astrum. Te Iovis impia. Hoe homoeoteleuton blicamin a astemana sis, i, is, i um, o um ο; dicere licet eo
dem iure, quo antea e g. ronos relabit Osse rim allitterationem implicatam s. alternantem diximus. Eiusdem generis sunt versus, qui leguntur Carm. l. 2. 33, 4r Romulum post hos prius, an quietum Pompili regnum memorem, an Superbos os, um, um os, quod homoeoteleuton respondet huic, quo antea usus Sum allitterationis implicatae exemplo Thessalos ignes et iniqua Troiae. Tum etiam in continuis duobus versibus sit homoeoteleuton quoddam in extremo priore, medio altero versu, quale est Carm. I. l. 6, 7: