장음표시 사용
21쪽
tationis subsidium ex eorum, quos sua aetas vidit, quosque serior Protulit, Poetarum carminibus petet, notandisque, quae colorem
suum ex Horatio duxisse videntur, locis ipsi haud parum lucis adfundet quo ipso dubitandum non est, quin Iiberalioris ingelii iuvenibus multum delectationis allatarus sit. Neque tamen laborem suum exitendi ac paenedicam offundi in hoc patietur, ut sententiarum vulgarium locoxumque communium struem inde coacervet, iisque poetam obruat sed in his circumspecte versabitur, eaque tantum a feret, quae, eodem orationis colore delineata, utique ex Horatio ducta videri postant. Praeterea, quum Horatii lectione iuvenilis inprimis aetas teneri soleat, interpres non tantum in dissicilioribus poetae locis, aut ubi forte doctam aliquam et exquisitiorem obse Nationem, quam in penu habet, depromendi. aut severam in alios stricturam exercendi OCCasionem sibi datam putet, ambitiose morabitur,
sed adolescentum utilitati, quam semper in oculis ferre debet, multo magis consulet, si
22쪽
eontinua adnotatione poetae lectionem adiuvet, partium inter se iunctarum artem atque consensum, Phantasmatum Vim elocutionis virtutes plano ordine retextas perspicuis verbis illustret unde erectioris indolis iuvenes ingenium ad humanitatis sensum fingere, ac poeti- earum notionum, quas et ad alios poetas intelligendos cum fructu transferant, copiam sibi parare, omninoque veram interpretandi artem addiscere queant. Inter haec omnia subtilitatem adhibebit criticam, deque sententiarum veritate, quaeve
sub veri tantum specie adblandiantur, fucato que colore mentem teneant. quid recte vel
secus, quid ambigue poeta eloquutus sit, ubi in niedio volatu defectus Viribus lassatisque alis magnis ausis exciderit, diligenter monebit: circumspecte tamen de his pronuntiabit, cavebitque sedulo, ne sensu hoc, ut ita dicam, tritico, minuatur atque obrigescat sensus
Atque haec fere sunt, quae in Horatio iam terpretando maxime spectari oportere iudicavi,
23쪽
quaeque hac nova editione assequi inciacii. Quo igitur Horatii carmina cum sensu aliquoad lyricum spiritum attemperato legi possent, unaque ista opera felicioris indolis adolescentibus ingenium ingendi, pulchritudinisque sensu imbuendi copia fieret, in eo potissimum
mihi elaborandum intellexi, ut virtutem Poetae lyricam, . universum cuiusque carminis habitum et incessum expedirem, dispositionis artem enodarem, celerem ac liberiorem ingenii motum ac praecipitem adeo impetum, quo argumentum suum subinde devolvit Poeta persequerer, eundemque enthusiasmum in generosioris venae ingeniis excitarem et innam- marem, Phantasmatum Vim ac rationem, ne incerta fluitarent, animumque obscura tantum aut omnino vana specie, umbrarum tactum refugientium instar, deluderent, sollerter explanarem tum singularum partium adornationem et tractationem excuterem, earumque iustam cum inter se tum cum primario Cur nis argumento convenientiam ostenderem;
denique sermonis lyrici vim et indolem ita
24쪽
declararem, ut ornatus eius, Verborum delectu, dignitate et copia, exquisitiore eorundem structura et collocatione. Octa sententia.
rum inversione, amplification cae quaesiti semina et caussae patescerent. Quae quidem omnia ut rite assequerer, nihil prius atqu.
antiquius habui, quam ut Horatium cum iii argumentis tum in siingulis carminum partibus mihi plane graecum fingerem ac repraesent rem, fontesque, si quos bona fortuna nobis iecisset reliquos, circumspiserem, seduloquo investigarem defectum autem istorum Om-muui Graecorum loquendi us ad partes Vocat supplerem. Etenim satis exploratum est. Romanos, maxime poetas, ad graeca ingenia sese prorsus composuisse, graecaque exempla aut plane expressisse aut imitando adumbrasse; tum Horatium, qui novum lyrici carminis genus e Graecia Latio infereet, ad graecos Lyriatos exprimendos se applicuisse, etiamsi nulla listorum, quae rei fidem adstruerent, fragmenta saperessent. neque ipse aperte, unde pros citat, fateretur, ipsa tamen plurium carmi.
25쪽
x11 PRAEFAT O num, qua argumenti indolem enuntiationisque vim plane graecam, ratio istud abundE comprobat. Quo in genere admodum Prohabile est poetam ita vectatum esse, ut, quum
assidua poetarum graecorum, maxime lyriCoxum, lectione bene penitus sese in eorum s miliaritatem dedidisset, graecorumque E suum tentaminibus ingenium ad eos Plane conformasset, primum, quo sermo latinus, horridus adhuc ac praefractae asperitatis emolliretur rotundiorque existeret, iis a verbum vertendis insudaret, tum liberior imitatione spiritum Graiae Camenae excipere, im
ventaqu eius sua facere conaretur, onec tandem assidua hac contentionis asperitate vires Perfectas constitutasque nactus operi suo ita sussiceret, ut, quum ad argumentum, ut ita dicam, Romanum deferretur, non tam Graecis lumen suum accendisse, aut ab iis tantum defluxisse, quam omnes ex sese Virtutes expromsisse videretur. Hocce autem modo
Poetae progressum esse studium, profectusque eius adolevisse, dubitare vix licet, si ipsorum
26쪽
carminum divorsum habitum ae formam cur lius introspicias. Sunt enim in iis, quae presso ac paene ad Verbum ex graecis exemplis, etiamsi nullum eorum vestigium superesset, ducta esse praeter argumenti rationem assectatio loquendi ratio nataque inde obscuritas abunde arguit tum etiam, quae, quum Pri-mrim suis ipse pennis niti vellet, iuvenilem
Tectundantiam, immodicum translationum ram, earundemque diversissimarum copulationem orationem calamistratam, Verbo, nondum plane subactum poetae iudicium manifestant plurima denique in summo pectectionis fastigio collocata, ad quod poetam non nisi Per gradus eniti potuisse apparet. Atque inde maxime divini eius ingenii vim censemdam esse iudico, quod non uni aut alteri poesis lyricae generi adhaeserit, in eoque solo maturitatem riuandam assidua exercitatione duxerit, sed fere omnia delibando parem . maximam ex iis laudem abstulerit. Ita, quem nunc Anacreontea φιλεία ad lusus et iocos descendere aut remissiore Sapphus lascivia dul-
27쪽
xiv PRAEFATIO. dulciores assectus fidibus committere, aut Lmonide aequalitate ac ferinonis proprii iucunditate quadam, enis ac puri fontis ritu,
decurrere animadvertas, eundem nunc sancta ac gravi oratione Deorum atque heroum Iau-
de persequi, sententiis densum et grandem, sibi semper instantem, concitatoque Piritu, torrentis instar effundi ac debacchari videas, adeo quidem, ut Alcaei bellicum, Stesichoream gravitatem, Pindarique μεγαληπορια ac dithyrambicam audaciam congenitam ei existimes. Neque minor eius virtus in illo genere exsplendescit, in quo numero animOMque Archilochi sequutus liberrimae indignationis sensum prodidit vipereoque Veneno infecta tela ipsis hominum, a quibus vel irritatus esset, vel quos ultro adversarios sibi deposceret, iugulis intendit. E cposita, quantum fieri potuit, poetae doctrina alterum hoc mihi datum censui negotium, ut artificium eius in tractando illuminandoque argumento suo ostensum, conteX-tumque cuiusque carminis, Arachnae subinde
28쪽
PRAEFATIO. V subtilitate oculos paene fallentem, resolverem atque explanarem. Quo quidem me hoc simul consequutum esse arbitror, ut iis tandem aliquando fides derogetur, qui, quas Virtutes lyricas spiritus poetici inopia sequi intellectu
haud potuerint, eas in vitiis reponerent, cvel plane nexum in quibusdam carminibus desiderarent, vel amoeniorem et in multos sexus recedentem ingenii incessum graviter reprehenderent. Sermonem denique poeticum ut iusto modo ac perspicue declararem, , id vero vix aliter me adsequuturum esse intellexi, quam ut eum, deterso vini colore poetico, in pedestrem formam dissingerem, et ubique claras notiones substituerem. Atque in hoc nimiam curam quam desectum, quippe adolescentibus, opem desiderantibus, molestiorem, malui roprehendi.
Ex his omnibus satis intelligi opinor, me
tractando hoc opere rationes ita instituisse ut non tam aliorum, qui eandem viam trivinsent, vestigia sequerer, adminiculaque, ad quae adniterer, circumspicerem, ciam ut ipse mihi
29쪽
mihi viam sternerem, meoque potissimum
Μarte starem. Quo minus enim me in Commentariorum, seu ut antiquiores intE Tetes. haud inepte indigitant, commentorum vastistates immitterem, cum infinita eorum CoPia, tum maxime ipsa commentandi ratio absterruiti In antiquioribus enim quum aetatis quidem istius vitio, sola fero doctrina scholastica, omni venustatis poeticae sensu eiurato, Egnet, Tecentiores autem plerique interpretes in vulgaribus diserti lectorem, ubi opem desideret, fere destituant, captandisque insuper acuminibus dilogiis, et quae id genus sunt, Veram sensum poeticum perdant, ac speciosis Commentis varie illudant, facile praevidebam, generosiorem mentis impetum lectionis molestia atque taedio sistaminatum, animique iudicium plane obtusum iri. mite igitur prae- Paratis omnibus accessi ad hanc provinciam, tanquam a nemine dum occupatam, eamque ad praescriptam a me superius formulam ita quidem regundam ornandamque statui, ut ad meum prorsus sensum quodvis carmen excute-
30쪽
PRAEFATI O. xv II rem, artemque eius in inveniendis tractandisque rerum argumentis proditam, ac sententiarum elocutionisque virtutes Xplorarem. Atque tum demum, ne omnia ante me ad illustrandum Horatium allata fastos supercilio aspernatus viderer, in consilium adhibui aliquot melioris notae interpretes, ac primo quidem loco vetustissimos, Acronem et Porphy-
rionem D, in quorum scholiis inter plures
' De Aerone, Porphyrion deperditisque C. Aemilii, Iulii Modesti, et Q. Terenti Scauri scholiis vid Fabri Praef. ad ed suam a. 1555 et, qui sua indo hausit, Iani Proteg. p. XLII. tum Ian. Parrhas doxebus per epistolam quaesitis seq. Reines.
Defens. Var iaci p. 1o7. et et Nannii isceli. I. et II 16 Praeter istos entat farrago Scholiorum, o CTuquio e Codd. Blandd excerpta, et ab eodem Commentatoria nomine insignita, non unius aetatis ac pretii Sunt uim in iis nonniilla bonae admodum frugis, deperditis antiquiorum Grammaticoriam scholiis haud dubio depromta plurima ex Acrone et Porphyrione, et ipsis truncatis, constipata, alia denique recenti IIunae aetatis Sic, ut utriusque e neris ememplum apponam Serm. II. 5. 92. Davi obii rum caput illustratur Scauri scholio: inclinatum ire alio um humerum, uti quoque Cicero Arati λοξο in. terpretatur in fragm. rateis init Obstipum aput et tereti cervice rejlexum. Tum Serm. II. q. vi. Hic