Ioannis Gandulphi Bononiensis Carminum libri 5. Item ejusdem authoris in aureorum Catonis Carminum de morali philosophià libb. 4. Leonina paraphrasis gravissimis firmata sententijs ad Marcum filium. Quibus accesserunt Marcellini Genuensis Carminum li

발행: 1674년

분량: 230페이지

출처: archive.org

분류: 시와 노래

41쪽

Nune etiam, tibi cum laetus str tatur amicus , Incolumi nam te non est mihi carior alter Ad nos lenta refers tristi vestigia vultu. , Ede morae, & tanti causas moeroris an sto.

--. o Lycida, tibi si referam quam dira tio il lis Moenibus, immitis qua se Caluaria tollie, His ipsis oculis vidi, puduitque ridete. Non modo,non mihi erede moras mitabere nostia ,

Nate tristes adeo nostros mirabere vultus, Sed gemitus , lachrymasque dabis: non cura ea pellas Pascete, non ve canes fuerita non retia cervis Tendere; sordebunt veneres, & quaeque voluptas. Haec mala cunctarum facient oblivia rerum , . Tanta tuam capiet prorsus miseratio mentem . ei. Et quae tanta paras quae tam crudelia nobis

Pandere λ quid magna vidisti triste sub urbe. Mon. Abdiderat se se dubio certamine vi elus Longius in sylvas armenti gloria taurus Multa gemens duri plagas victoris, Se ingens

Dedecus ereptae consumptus amore iuvence.

Dum sequor amissum per devia saxa, pet altos Dum sequor & lucos, inter deserta ferarum ,

Τer mea coelivagum Phoebaei lumin s orbem ' Lumina surg ntem, ter conspexere cadentem.

Haec tamen s ipse vides opera est deperdita nobis Tota, tot incassum hisi petiere labotes. Progredior quid enim multis incommoda narrem Nostra tibi Solymas versus, totamque vererro Convallem , camposque , mihi dum factus Amyatas obvius, ex imis remeat dum sorte lacunis, Sedulus ingratam tum irae perduxit in urbem , Qui modo solliciti digressu moestus amici Est tibi cni fallor vicino visus in aevo .hιλ Visus, & ille quidem de te mihi ta Ie roganti Responsinu dedit: o Lycida, quam dira referre , .

42쪽

Impediant, sed & ilhi tibi narrare, M ena icas Et sciet, & poterit melius, cui copia fandi , Et lepor omnis inest, & pictae gratia linguae ιActutum reor hie aderit a nam pone reli usus Insequitur lento moerens per gramina passe, Credita me reuocat pecoris custodia Mopso . sed iam perge , libens arrectis auribus asto , . Tristia si referas, eonsolanulis amicum :Men. Quam vereor ne tu patiter solamine dignus Indigeas , pariterque dolens fomenta requiras, Tristior hic pIaeidas cum laedet nuntius aurςs. Est L Magna refers: tamen apta mihi natura , Menalaa ι seu vis Iaetitiam, seu vis me ferre dolorem . Mori Vix bene transieram funest limina portae, Ingtediens, oculos citcum per cuncta ferebam ,

Mi abae celsas turres, immania templa , .

MuItaque marmoreis sublinita tecti eolumnis. Ecce autem iuvenis duro pi a colla capistro Ducitur mi octus scelus ah crudele pe r urbem , immeritus iuvenis , vastam specta cula portans

Dit Clucem fessis humeris, a vertice totus Ad talos flaedo periurus membra Cruore. . . Conspuitur facies, caeduntur tempora palmis, Tempora mille locis rigida perfossa corona. . . impius exterrens propellit terga satelles .

Longior ipse gladum propulsi taldit amictuat Succumbunt oneri languentes in pius areus, Conlequitur clypeata cohors, hastataque turba Farmistetique viis eomolentui quentibus oma , Et celsat tesonant moest , plangoribus aedo, i: PSubsequimur flentes leueta pietate ibi stillam ', Est v tbe et essis tumulus, Cal varia nolo

Nomiae sat nota campi restione v At Pr ,

43쪽

Derisus, erebris colaphis, & calethus insons 'Caesus, &insano defessus membra Iahore. Quid moror i actutum sublatus ad aethera ligno A ltius infixo. terra confixus, & ipse

Extensas transversa manus, heu vertice prono, Immeritosque pedes clavo penetrante videtur Nudus, inops, tenui tantum velamine tectus

Corporis heu minimam partem ) perhilus & atro Heu, faciem tabo, barbam, erineisue revulsus, Quodque minus dignum fuit,inrer foeda nocentum

Corpora,non una tantum dignissima caede.

Id dolui , doleoque magis, semperque dolebo.

Tot post probra, minas, convicia, verbera, mOIlus; Tradita dira viro sitienti pocula dextris Pocula sacrilegis, & detestanda per annos Pocula venturos, simae dum fronde capellae, Dumque thymo pascentur apes, dum rore eieadae, Dum treta, labentes fluvios dum piscis amabit. Non satis haec fuerant, percussit lancea dextrum Lancea dira latus, quo magnus vulnere torrens Fluxit, & , heu, sacro tellus madefacta cruore , t cita languentes Mors est properata per artus . Tum Deus inlantem natum miseratus ab alto Hunc reenim subito scelerata per agmiua rumor Exierat genitum divini lemine verbi

oeeuluit caeca trepidas caligine terras, Terruit & subito mortalia pectora motu , Ne chaos antiquum confunderet Omnia, neve , Nisceret ad caeeos tellus exterrita manes.

scilicet extincto manifesti signa doloris Insonti rectore nefas elementa dedere. 2 ei. Heim hil cui tantum licuit de prole parentis virgineae λ tanta nam quis seritate λ quis autor Ah sceleristant λ quae tanta insania, quemquc,

44쪽

Impulit in iuvenem blandae cui saepe monenti

Allusere ferae , totiescul frigida serpens submisit placata minas, cui nubilus aer Arrisit, rabidae toties cessere procellae. Exiguo Cereris qui pavit munere turbas' Per juga , per valles imas, per tesqua secutas. Languida lanavit nullo medicamine membra A Styge defunctos vita revocavit inertir Iaec meruit pietas & tot benefacta per omnes Iam pridem terras , quas interlabitur ingens Vortici s placidis fluvio Iordanus amoeno Nam, memini, nimium longaevi blanda parentis Verba mihi dudum teneras percepta sub annis, Ut iuvenis puero sanet a de virgine nato Astiterit patrijs telici nocte sub antris Dona ferens, sacrosque pius cantaverit hvmnos , Cum sotiis, quos illa tu hi foetidior aetas,

Aligera superum circum plaudente corona, Vt vel ab extremo iam tunc oriente professi Attulerint parvo magni pia munera regeS, Foelici monstrante viam fm liciter astro. Firmior ut demum pueri mox creverit aetas. Vt iam mille mod s de se miracula rerum Ediderit populis verum testantia numen: Traxerit ad cultum supremi nostra parentis Saecula, semiferas di vino hortamine stentes .

Et nunc proh nostri quae magna infamia sectit γInventi , qui tanta pio torm nta pararinῆ ,

Indignamque nim s post mile opprobria mortem . Cur p nisi quae semper moria discerpit edaci optima quaeque suo , sic laudatissima quaeque, Invidia turpi ' iuvenem iam flumina, rupes

Extinctum , & montes crudeli funere deficiat. Quam vereor ne moesta rubos mala gramina tellus,

45쪽

Floribus , inficiat saeros putredine fontes, Pabula ne demat pecori, ne frondibus arbor ternum spoliata neget pastoribus umbras.

Men. Iusta quidem causa est; sed quid peccauimus ipssPastores, hominum gens mansuetissima, fraudis Nescia, praeduris assieta Iaboribus p at Iam,. Si sapimus, magis apta deos, meliora rogemus.

Gens tamen illa sui meritas dabit impia pq nasCr Uinis ; haud gratis fuerit scelus ausa nefandum. Dci. Quid capta est , quin jam sceleratam funditus urbe et

Eruat, atque solo divum pater optimus aequet,

Hostibus immissis ρ & caedes ignibus atras Misceat 3 & justo populetur marte penates Subiiciat tristi rapidam per secula gentem seruitio λ jugique iugo premat horrida colla Et fasiet nam justa pium mouet ira parentem .

Hoc erat hesterna quod te cum Iuce dolerem Moestus abesse diu , Solis nitidissimus orbis Palluit ,& trepidis subtraxit lumina terris Tristis ,&obscura celans ferrugine vultum Τerruit inductis mortalia corda tenebris LEt concussa novo tremefecit murmure tet Ius, Antra, pecus, dominos, magalia , robora, .lua s. Sed suid plura querar 3 soboles divina repente Certa quidem nobis spes haec a morte resurget, Ne dubita, maior superas remeabit ad oras . scilicet hoc lucis iucundo lumine cassos . , Ille pius multos stygijs revocavit ab umbris, Solus ut in tenebris, & longa in nocte iaceret Non ita sed clarum referet de morte triumphum . Parcς puer lachrymis, & magno fide Tonanti, Debita, qui semper virtuti praemia reddit, Supplicium sceleri justus parat, odit mertes. Quis Rit, an illa cubent et nim nunc membra sepulchro pCernis ut o iunis ager i ullus aIrideat omnis,

46쪽

Fulgeat ut pulsa clarus ferrugine Phoebus, Et magnum solito laetetur pondere coelum . Nos tamen interea felicis carmine molem Uilentes tumuli facie signabimus uda. - Risen. An mihi iam quicquam tali, sie mn nere maius interno Iuvenis divinus carmina dignus , Nec minor inde tibi consurget gloria nostris Montibus, di tractu, qua se Iudaea beato '. Porrigit, & latos famosa Samaria fines . Sparge locum lachrymis,&odoro flore viator . QHic laculi, qui cuncta regit, cui sydera parent, γVt tibi vita Ioret, crudeli morte peremptus. Hunc pater omnipotens acto de morte triumpho Sustulit ad superas aeterna in gaudia sedes. Men. Haud aliter poteras nostrum senire laborem , Meque mihi, Lycida, & contemptae reddere vitae . Nam mea non tantum nimio defessa labore Membra quies optata levat, cum forte sub antro . et Grammeo recubans, platano ve I forte sub alta Propter aquae rivum molli projectus in herba. Audio torrenti volucres aestate canoras, Quantum sollicito nostrum moerore levarunt Optima nunc animum cari fomenta sodalis.

Par dolor, & moesto fusi de pectote questus, 'Sparsaque nectareo coelestia carmina rore Pro quibus oramus mortem qui passus acerbam, Vt redimat cunctos,hominum, divumque parentem, ' Debita post cineres, & vivo Praemsa reddat. Nulla quidem me testor eum, quem flevimus aetas Hrguet immemorem meriti per tacula tanti

Et Sol Hesperiis decedens mergitur undis.

47쪽

INTERLOCUTORES

C Austule , nocturnos taciti vigilamus ad ignes. t Et taeiti longas insomnes ducimus horas. Quin potius, quam valle greges pasc3mus aprica, Mane pruinosas ubi Sol secaverit herbas Crastinus , inter nos loquimur ne lumina serpens Nostra sopor fallati sic vim, fraudesque feratum

Et quae multa solent afferre pericula casus Tutius a nostris areebimus omnia mandris. Fati. Haud spernenda mones ; nam totam sternere noctem Non deeet infignes pecoris , Laurine , Magistros , Et vario suadent gelidi sermone Decembres Fallere prationgae legnissim' tempora nostis. Illa tamen, quoties nostro pendentia collo Munera conspicio magni monumenta Philarchi Admoneor, eupioque viri praeponia tanti Dicpre: ne metui videae nimis immemor unquam.

Turpius ingrato nihil est , quod dicere possis. .. Faustule, nos eadem fateor tepet illa cupido , Sed furor, & dignae desunt in carmina vires: Est gracilis fateor mea fistula: debile carmen , Vox tenuis: quae si cantu placuisse laboret, Dis liceat magis: &laudes m crimina vertat et Ipse autem magni Corydonis voce hilarchus Dignus, & altiloquum deposcit Tytiron : etsi Blandius arguta quisquam modulatur auena. Fore. vera refers: quis enim tanta probitate verendus

Esse

48쪽

Ε se queat 3 nulli certe pietate secundum l . Invenias: illo quisquam servantior aequi Non suit in terris: quae sunt Atlantis ab alto Uertice , Caucaseas ad summa cacumina cautes: Hoc Ligur, hoc venetus Pastor jam a ovit, & umber . Novit de Etrhusei quisquis vada despicit Arni: Nam quas ruricolum lites pon voce diremit λAut ubi non sevit divinae semina pacis Christi colum post mille greges ex hoste receptos Terribili: cui nulla subit pietatis imago, Qui non jure gregis Pastor dicendus; at ingens

Et nemorum terror, superum contemptor , abactor, . Implus, immanis, nec dignus nomine, praedo a Non ea nempe viget nostri natura Phi larchi, Qui piuς,&clemens omnes complectitur: omnes Et fovet, de mira solers virtute tuetur,

Christicolum decus, & melioris gloria gentis :Hic velut Alcides alter genus acre Luporum , summovit procul a stabulis: immania mostra Perdomuit ι tribuit pastoribus oeia cumctis hQui rapidas Athesis, qui potant Tybridis undas uos Picenus aget, quos frigida Nursia pascit, Et qui deseroe sectantur Rascua Lunae. Denique ne memorem tibi caetera: nonne Philarchus Altera saturuis licia secula nobis Rettulit λ & meritis morta Ita vota benignus Vicit, Olympiaca nobis demissus ab arce .au. Quas tibi, quas tribuam tali pro carmine laus es Nam neque ine tantum blandi levis aura favoni Estivo sub sole juvat: nec garrula tantum Dum queritur longum densa philomela sub umbra, Nec tantum te va murmur apis: dum vere sereno Floribus insidit variis, lenique susurro Invitat dulces per molIia gramina somnos .

Hinc te tanta manet s me judice gloriar quantus Diei.

49쪽

Dicitur ,& qnanta dignus iam laude Plii larchus , sed satis haec gracili ea lamo tulisse Philarchor . Nos quoque , ne superum s quae magna infamaa re' κ

δ rga tamm mores, ortus Instare monemura . .

salutiferi iam jam solemnia Christi;

Fortunata dies omni memorabilis aevo i

Fominara dies niveo fgnanda lapillo , Qui novη progenies, coelo deinissa pudicae Viiginis in lucem lacrata pr.diit alvo , Humano gesteri locem quae protulit almam 1 iomnibus e tertis tenebras discussit inertes et obstructa diu primaevi labe parentis Fulgidi sydetei reseravit limina Coeli. Haec iter d superos directo limite pandit.

Hanc rerum natura pare 's miratur: adorat, Coelestesque chori celebrant: formidat Avernus r . 13 nc igitnet laeti solito de more colamus a fHanc nos prηcipuo semper veneremur honorer Nascula thur crement, & odorae cinnasna flammae

. Addantur ,& ligna focis prigrandia: largus , Ignis ubique casas, magalia quaeque se reuel: Et solito tua dona Ceres maiora reponi Mire;ur mensis; cimctis ab ovilibus agnus inficiat cultros , di pingues imbuat aras: F . lii sta mones, dilς te puer cnee vera negabo T ma tuis ere Ut nobis reuerentia verbis , Nqmyris accensi tanto flagramus amore, Ut pila perfundant totum mihr gaudia pectu si Nil nisi divinum tacitu mecum ipse voluto.

Fod piger inne o placidos temone Bootes Invitai sqinhosi fidi, piac ira, moi ossi Ft 'esus, re dominos obscur 'octis in umbra Q v biant , surgente die modo crastiua fi linFullatii bura greges pulsis iam sole pruinis Massi et in pratis Rheni pascemus ad undam .

50쪽

CAROLVM QVINTVM

KFos, quibus est orbis nostri, populique FideIis

V Imperium , verae fidei fulcimina, Reges, - - AEPraecipua, o Caesar, tuque, o cui Gallieus axis Paret, & Arctoi la mulantur cardipis arces, Ponite pacatis odium crudele minaces Tandem animis, & fiqua patens injuria menteis Concitat egregias, vobis oblivia tollant . . svincat amor , fiὸar eoeant in foedera dextrae sit vobis pietas pluris, quam regna, vel urbes Inmimerae, vos liba deis conjungat, & aequet , firma, quibus tam vestra potens, & maxima vitill . Pollet, in adverisi totis convertit Turcas Viribus, & iam vestra modum concordia ponat Luctibus Hesperiae, vel squa est gratia , siquis, Siquis honos Chrim, magnae succurrite fortes Europae, ac potius tantas prohibete ruioas, Quas parat infidi violentior ra Tyranni H Christicolis, vobisque parat, serte obvia signis signa pares animis, & tela minan in Turcis ωi . te animis sontra, celebre uet reserte triumphos,

SEARCH

MENU NAVIGATION