장음표시 사용
651쪽
Consilio habito, Iupiter diis persuadere vult, ut dissidiis compositis nihil ultra intercedant, quominus fatalis sedes in Italia Aeneae contingat. lib. X, I sqq. Quandoquidem monitis precibusque nullum dari locum videt, obiurgatis grauitercus declarat, satis se omnia esse permissurum, Ios sqq. Nec tamen hoc ita obseruari videas in seqq. quin Iutu na Turnum fratrem moneat, ut Lausum Pallantis manibus eripiat v. 438. Iuno autem ipsa Turnum eius Aenea pugnae subducat: v. 6ω. Contra Iouis monitu mentius in Pugnam uecedit v. 689. Iuno ad caelum statim redierat v. 663. Nam paullo post ea cum Venere inter deos me. moratur, qui ex Olympo pugnam prospectant s8. Etiam Diana Opim mittit Nympham, ut Camillae mortem ulciscatur lib. XI, 32 467. Interea Iupiter Tarchonem Etruscum incitat, ut firmatis animis turmas ad pugnandum reducat
V. 726. Instabat iam singulare Τurni cum Aenea certamen Iuno, quae Turno timebat, dirimere saltem ac differre pugnam studet. Nunc inducitur illa e monte Albano piospiciens pugnam, unde Iuturnam mittit: XII, I 34 sqq. ut fratri suo succurrat V hoc poetae commentum satis se phantasmate rerum commendet, cogitandum est, Iuturnam esse Nympham stuuue lacus Latii, qui non longe aberat ab Albano monte Igbtur in hunc descenderat Iuno, ut cum Iuturna super commmnibus rebus ageret. Inde eam iterum ad Olympum reue
sani esse v. IS9. I 6o. statuendum est. Nam aliquando post v 792. illa in nubibus haeret despectans pugnam et de Turno sollicita. Hic Iupiter ad Emm accedit utque in istorum placitis illa acquiescat tandem obtinet. Quo facto Iuaro caelo excedit nubemque relinquis, adeoque ad suam sedem in Olympo redit.
De rebus gestis et satis Aeneae inde ab aduentu in Italiam, et de poetae artificio in his rebus tractandis et ornandis. XII, I 89 sqq. Non ego ne Teucris Italos parere iubebo, Me ibi regu peto paribus se legibus ambae Inuictae sentes
aeterna in oedera mittant Sacra deosque dabo socer arma Latinus habeto Imperium DPenne focer mihi moenia Teucri Consituent, urbique dabit Lavinia nomen. obseruationes super his subiungam adhuc nonnullas, quae tanquam pro supplemento rerum in Aeneide nactat rum sint, nec tamen valde doctas ac reconditas, quasquae ade
652쪽
adeo mens tam longi operis decursu fessa secum serre iusti.
oneris leue superpondium, non refugiat.
Et primum quidem ingeniose hoc factum, quod futurum
Latii statum,quem maiorum primo sermonibus seruata,tum a priscis scriptoribus litteris prodita memoria ad posteritatem pertulerat, tanquam foedere iam ab initi eonstitutum memorauit et commodo loco intexuit Cesiere Troiani in Latinorum nomen. Cum tamen Aenea , dum viveret Latinus, suos Troianos discretos ab iis haberet, nec eos cum Aboriginidus misceret, nil ex qu0. Latinus vivere desierat expectui poterat, Larinos potius si 'Troianorum nomen abituros fuisse obse
rum est qua ratione id saltum sit, et diuersis modis factum id
narratur. Sollerter itaque inuentum a poeta, ut foederis de bello per certamen singulare dirimendo conditionibus haec constituerentur. Conditiones igitur hae habendae Troiani victi agro Laurentum excedunto; victores aequo iure eum Latinis utuntor Latinus imperium et summum ius habeto religiones suas Troiani Latinis impertiunto condeiadae urbi locus Troianis assignator Iam haec non sine omni historiae auctoritate a poeta esse ficta, ex iis intelligitur, quae, etsi inter diuersas ceterarum rerum narrationes, de pace et laedere
inter Aeneam et Latinum inito tradita legimus. Apud Dionysium I, 9 ex communi commemoratione, quam ibi e Ponit ante congressum utriusquo exercitus laedus factum inter Aeneam et Latinum in has leges ut Troiani acciperent tantum agri, quantum a colle cui Lauinium impositum quoquo versum euntibus stadia circiter XL pateret ut porro mutua inter Troianos et Latinos et praesentis helli aduersua reuulos et ceterorum bellorum esset societas, utque communes uti itates utrique et manu et consilio communiter persequerentur. Prima conditio hoc loco omissa, cum iam ad alterius narrationis morem deflexa su p. lib. II,3I7 sqq. ea esset exposita; sed amicitiam mutuam hellique societatem v communes ho- se amicosque haberent, . G. R. 3. accuratius poeta exsequutus est secundum ea, quae laedere facto euenisse narrata sunt. Dat Aeneae Latinus filiam Laviniam in matrimonium quod exemplum sequuti alii, hreui in unum populum coalescunt, Troiani et Aborigines, abeuntque in nomen Latinorum. cf. Dionys. I, 6o. Partem harum rerum interes Monis preces Iouis nutu ratas factas retulit lib. XII, a sqq. Cum iam connubiis pacem felicibus, so. Component meu Troas fieri iubea ete. Ceterum illa, quae supra in pacis conditionibus vidimus, ut Latinus imperii summam retineret, tum
653쪽
hae: ut sermonem, habitum, nomen ab Aboriginibua Troiani adsciscerent, respexit poeta in Didonis his lib. IV, 618. cum
pacem iniquam vocat, cui Aeneas se Rhmissurus sit. Parum verisimile est , quod Liuius L a tradit. Nomen Latinorum utrique genti impositum, ut aduersus Terrorem belli cum Rurulis animos Aboriginum sibi comitiaret ne sub eodem iure so-Iamsed etiam nomine omnes essem. Altera est obseruatio artificii, quo poeta e rebus et sactis plurium annorum post Aeneae ad Italiam aditum elegit potiora distribuit ac disposuit sic, ut in summa earminis comprehendi ea possent. De quibus ut melius constet, subiiciemus tanquam sub unum obtutum varias scriptorum veterum his de re-hus narrationes.
Fuisse primum, qui omnino negarint vel dubitarint, an unquam Aeneas Italiam adierit, alios qui adiisse quidem, sed, Ascanio relicto regno, in Aliam rediisse tradiderint, utrosque
praua Homericorum versuum interpretatione adductos, iam alio loco monitum est. Disquis II. cf. Dionys. l. 3. Sed e rum, qui Aeneae aceessum ad Italiam tanquam historiarum fides acceptam tradiderant, vulgarem narrationem hanc apposuit Dionysius lib. I, 6 quam breuiter hic memorabimus, siciuae poeta noster inde aut transtulerit aut immutarit, una
Baultu cognosci possit. Qui videre volet ea, quae alii diuersa
tradiderunt, adeat Liuium, Strabonem, Aurel. Victorem; alios. Capto igitur ex suis albae ostento narratum est Aeneae in condenda urbe, quae mox Lauinii nomen acceptura erat, nam de hae ille loquitur, non de Troia, occupato superuenisso Latinum regem, qui tum aduersus Rutulos copias eduxerat. Moniti uterque in sequente nocte, alter a Penatibus, alter ab heroe Indigete per visum oblato, cum dies illuxitat foedus Inter se iaciunt, quod supra memoratum est; tum Troiani cum Latinis bellum aduersus Rutulos repetitum breui conficiunt in Hdeque reuersi urbem absoluunt, Lauinii nomine imposito. Erant quoque templa et alia ornamenta Lavinii, quae ad Aeneam auctorem reserebantur. Dionys. I, 64. mactenus Troianis solis imperauerat Aeneas, sed mortuo Latino in uniuersum regnum succedit factum hoc in bello aduersus Rutulos, qui
iterum a Latinis, desecerant auctore Turno Amatae, Latini uxoris consobrino, et ob nuptias Laviniae ab extero interceptas irato Amata quoque instigante. Ita bello conflato acrae praelium commissum, quo Latinus et Turnus in quo consentit Iustin. XVII, I, II. cum aliis ceciderunt, Aeneas mea victoriam adeptus est io erat quod Iupiter praedixerat liba
654쪽
lib. I, 263. Betam ingens geret Italia populosque feroces Commnis etc. Nec multum abeunt Liuius, Strabo, et quorum
potior auctoritas habenda, Lutatius Catulus apud Vietor. . G. R. g. Cato apud Seruium IV, 6ao et locus corruptus. Dionysium exscripsit Zonaras VII. pr. Quum autem Aeneas post Latini obitum aliquod tempus solus regnasnt, iterum rebellarunt Rutuli, assumto in belli se .cietatem Mezentio Etruscorum rege Commissum non longe a Lavinio praeli uin ad Numicium flumen nox diremit d sideratus Aeneas, seu quod caelus seu quod flumine me susPerierat, mox pro heroe,aatris dei Indigetis nomine, coli
Ita Ascanius succedit in regno. Obsessa urbs Lavinium ab Etruseis sed soluitur obsidio m. alio praelio facto, quo Meetentius victus, caeso filio Lauso pacem cum Ascanio facit. Disertius haec narrata a Dionys. I, 64. 6s. Ex priscis scriptoribus, qui haec ita tradiderat, L. Iulius Caesar lib. I. A. Post
mius in lib. de aduentu Aeneae fuerant, ut ex Victore O. G. R. Is discimus. Auid autem cognoscimus ea, quae vetustiLsimi seriptores liis de rebus tradiderint Liuius enim in m gna narrationum diuersitate tantum unam fere persequitur, non semper eo cum iudicio, aue cum subtilitate, quae nunca scriptore rerum priscarum requiri solet. Quae alii diuersa tradant, potissimum haec sunt: Etiam alterum cum Rutulis bellum Turni odiis et consiliis tribuitur a Liui I a. qui in reliquis sero cum Dionysio consenili uterque Mezentium rein Iem Etruriae, Caeretibus tum imperitantem tradunt: de quo v. xcursaII ad lib. VIII. Secundum Liuium I, 3. pax intex Ascanium Mezentiumque ita conueneiat, ut Etruscis Latinis
que fluuius Albula, quem nunc Tiberim vocavi, finis esset. Nihil hinc in Latinorum rebus memorabile occurrit, nisi
quod anno a condito Lauinio trigesimo ab Ascanio Alba conditur, loco opportuniore, quam cui Lauinium impositum fuerat. Transfertur in eam regni sedes regnumqua abide Lauin I Transferet et longam multa vi munies Albam Aen. I, 27Ο. I. Mortuo Ascanio succedit Silvius ex Lavinia susceptus Aeneae, hincquo procodit series illa regum Albanorum, quorum nomina seu tradita acceperant seu vi CCCC annorum decursum explerent, ex parte salaem inuenerant scriptores Romani vetustuores, ex quibus haec duxere Dionysius, Liuius,
Victor O. G. R. et Ouid Met. XIV, 6o sqq. item Syncellus et
655쪽
Eusebius Memorauit Maro Silvium Proeam, Capyn Numitorem et Silvium Aeneam lib. VI, 76o--πo repetito Silvii nomine, quandoquidem Omnes Unomenio Suuii usque ad con-Hiam Romam Albae regnauerunt, ut est feriptum Annal. Pomrifical lib. IV apud Vietor. . G. R. II. Etiam Thybris, qui aliis Tiberinus, a poeta commemoratur lib. VIII, 33o. Tum reges, asperque immani corpore Thobris A quo poscitati fluvivm ognomine TDbrin Diximus amisit verum vetus Albula nomen. Vetus haec sui commemoratio de Tiberis nomine, J Cincium et Q. Lutatium Catulum auctorem excitat Victor OG. R. I 8. eorum saltem fidem, quos homo exscripsit CLDionys. I, I. Si Syncellus p. III. B. ante se habuit auctorem veterem, cognomen Albani iam Saturnus inter Latinos habuit. Ab Alba quoque, tanquam prisco Tiberis nomine; Albam Longam eis satis longe a Tiberi remotam, nomen accepisse tradiderant nonnulli, ut ex Diodoro Siculo Syncellus p I94. C. notauit.
Tandem, ut periora facilius animo comprehendere liceat, utque perteXamus annorum supra T. Il. P. 3 8. - S . inchoatam seriem, paucis notationes subiiciemus temporum, ad quae res istae reuocari solent. Omnino notationes ilias scriptorum, qui multis post seculis antiquas res constituere et annis finire voluerunt, opera iactas statuendum est: nam πατροδοτα illa, et per aliquot seculorum decursum patrum narratione ad posteritatem transmissa, et propter hoc ipsum in tam multis variata, vi annis suis tam accurate alligari iam tum potuere, eum primum a priscis hominibus narrata sunt. Neque adeo mirati debemus, si lios ipsos annos fluctuante admodum fide et auctoritate constitutos viderimus iuuartamen rati0nes ac modos persequi, quibus haee digessit subtiliorum cespiorum diligentia. . Quod vero scriptores tertio ab exeis Ilio anno saξtum aiunt, ut Aeneas ad Italiam accesserit, hoc Virgilium in septimum reiicere, supra Exc. II. ad lib. III. vidimus: a C. N. II73. Error Aeneae p. Sub aestatis exitum, ad Virgilii mentem, Troiani lassem ad Laurentum appellunt escensu facto Troia noua munitur: foedus eum Latino factum repentinis animorum discordiis rumpitur oritur bellum, quod Turni caede intra mensis E. eursum finitur, paullo ante Exe. I. v adeo Troiani sedibus in Latio acceptis de noua urbe Lauinio ex foedere conden.
656쪽
da eogitare iam tum possent. In hoc adeo Aeneidis arguumentum absolui vidimus. Reliqua per pisodia inserta passim suntia C. N. II 77. Error Aeneae 8 ab aduentu in Italiam a. SolisTroianis imperat Aeneas, ad Dionysii mentem lib. I, 64. Anni aduentus Aeneae in Italiam ab auctumno ad au- Etiamnum procedunt adeoque annus hie pro primo et pro altero computari potest; sed hoc alterum usitatius.
a. C. N. II 6. a. aduentus in Italiam s. Bellum Latinorum Troianorumque cum Rutulis Latinus et Turnus in praelio cadunt. Aeneas solus utrique populo imperat ad mentem Dionysii lib. I, 64. Aliter Virgilius noster res Aeneae disposuisse videtur,
sequutus eos, qui Aeneam tertio statim anno rebus humanis ereptum narrauerant. Nam lib. I, 263 - 6. Iupiter Veneri Aeneae sata exponens Bellum, ait, ingens gerer Italia populosque feroces Contundet, moresque viris et moenia pone :Tertia dum Latio regnantem videri asas, Ternaque ransierint Rutulis hiberna subactis, quod scilicet primo statim anno erat factum. Et eo spectant dirae Didonis lib. IV, 6I 8. 6ao. ne quum se sub leges pacis niquae Tradideris, regno aut Optara lucefruatur. Sed eadat ante diem mediapue inhumatus areisna. Haec de triennio Aeneae in Italia exacto narratio v1d tu hine vulgatissima inter ceteras facta. Orosius quoque
I, 8 Aeneae qualia per triennium bella excitauerit, quantos populos implicuerit, odio excidioque a1ixerit, ludi mrerarii disciplina nostrae quoque memoriae inusmu es, ait, Virgilii in scholis praelestionem et interpretationem respiciens illo adhue aevo, quod hine discimus, fieri solitam. Apud antiquiores tamen scriptores et chronographos de
anno, quo Aeneas decessit, diuerse admodum traditum fuit. Nam et ipse Dionysius tres eum annos cum Latino regnasset quarto ab eius morte anno in pugna cum eZentio non amplius apparuisse narrat lib. I, 64. Apud Syncellum quoque p. 7I.C.D. unde Euseb Hieron idem habet tres postia
tinum annos, secundum alios octo regnasse, tum, ut alii tradant, quarto, ut alii, duodecim a Troia capta anno oblime dicitur. Alio loco D I94. fragmentum ex Diodori lib. Vll. seruauit, quo memoratum erat, tertio a capta Troia anno Aeneam regnum Latinorum obtinuisse per triennium . . C. N II73 a. aduentus in Italiam 6.
Rutuli rebellant iungit arma Mezentius, Etruscoriun rex. δε-
657쪽
Et praelio Aeneas interceptus nusquam deinde eomparuit. Succedit in regno Latinorum Ascanius obsidetur Lauinii: mox pugna iacta mentius obsidionem soluit. Ita Dionys. I. 64. 6s. Cons Liu. I, a Victor o G. R. 14. a C N. II 43 a. aduentus in Italiam 3α Io anno ex Virgiliana supputatione Alba Longa conditur:
ad veriorem tamen rationem quarto ante hunc anno a C. N.
II et trigesimo post Lavinium conditum, ut, si bene memini,
omnes scriptores tempus finiunt. f. Cerdas ad Aen. I, 269.
Victor O. G. R. V. Sic quoque diserte Virgilius lib. VIII. r.
inuenta statim sub escensionem sue alba Ex quo ter dentis urbem redeuntibus annis Ascanius elari condet cognominis Albam. Paullo obseurius idem Iupiter ad Venerem vaticinatus erat lib. I, 67. At puer Ascanius Triginta magnos ob vendis mensibus orbes I perio explebit, regnumque ab sede Lau, ni Transferet, et longam multa vi munies Albam. In duratione vero regni Albanorum et interuallo usque ad Romam conditam Virgilius a vera histo1iae ration et omnium scriptorum fide recedit, si unum, quem quidem novi, Iustinum lib. XLlII, I excipias apud quem Longa Alba suae trecentis annis caput regni fuit Sic autem Virgilius quoque in nobili versu lib. I, ara Hic iam tercemum totos regnabitur annos. Enim vero non CCC sed CCCC annos inter Albam et Romam conditam intercesiae summo consensuleriptores tradunt. In postumo libello Io Martyni Dissem rations and eritica Remans vocibe Aeneid. Lond. Ino. 8.est Diff. I. super Albanis Regibus. Sed parum inde ad
rem nostram proficias. Fide aliqua certa, ex maiorum fama accepta, traditum hoc vi arbitror verum omputum, suspicor, ii, qui accurate ad annorum numeros digerere incepexant res priscas narratas, instituerant ad rationem interualli
inter Troiam conditam et Romae exordia quod, etsi ab diversis seriptoribus diue simode constitutum, ad CCCC tamen annos ab omnibus producitur secundum tutiores tamen caLculos 3o. ad Varr. et 43a ad Caton aeram annis finitur. Deductis inde antris errorum Aeneae et interualli inter Lauinium et Albam conditam, quod XXX annorum est, facile
intelligitur, saltem ad 397 vela. annos Albani regni usque ad
Romam eonditam annales procedere in hos regum nomina et annos pro lubitu potius quam certa, puto, auctoritate,
dispertierunt scriptores ut apud Dionysium et Eusebium videre licet. Rotundum, quem dicimus, numerum CCCC anm
658쪽
xum edunt cum alii tum Strabo , p. 33 o C. Υστερο δἰ
Qua itaque auctoritate Virgilium adductum dicemus hoc sibi sumsisse, ut annorum numerum mutaret Procliue est dicere, eum sibi tanquam poetae hoc licere putasse. Sed doctior est poeta Virgilius, quam ut sine ratione quicquam aduersus notissimam historiarum fidem nouasse aut ab omni ratione recessisse videri debeat. Potuit scilicet aliud compuli
momentum constituere, ut intra Romuli et Remi natales subsisteret Hic iam, inquit, ercemum rotos regnabitur an sGeni sub Hectorea donec regina facerdos Marte grauis em nam partu dabis Ilia prolem Iude etc. Subductis XX vel XXX annis, quibus adoleverant Romulus et Remus, antequam Romam conderent, reliquum numerum, ut Poeta, cra Ie indicasse videri potest. Uidetur etiam sequutus esse arcanumquid et Ioue vaticinante dignum, ut sacro numero procederent omnia 3. o. m. nam tertio anno Aeneas inter heroes indigetes receptus, trigesimo condita Alba, ibi per tre-eentos annos regnatum quae Spenci V. Cl. non inelegans est obseruatio in Holdesinorthi obsi . . ais. Sed simplicissimum est dicere, suisse olim auctores, inque eos Virgilium incidisse, qui interuallum illud temporum usque ad Romam conditam artioribus finibus includerent quod in tanto temporum antiquiorum caligine et dissicultate iactum adeo improbabile non fit, cum etiam Trogum similem auctoritatem sequutum esse ex Iustino intelligatur. Ceterum in his, quae a nobis expnsita sunt, cum commemorentur nonnulla, quae inprimis statim Liui vel Di nysii foliis occurrunt, erunt forte, qui acute sibi obseruasse videantur, me satis trita persequutum esse Verum in toto hoc genere non refert, quid alii dixerint, sed quid nunc a te dicendum fuerit tum vero illud inprimis attendendum, num alii easdemcis eodem iudicio, eodem consilio, eadem cura ae diligentia exposuerint. Dici autem vix potest, uuam rum iudicio suo tribuere ipsi videantur ii, qui res Romanas ante et post urbem conditam vulgo exponere solent cum ex Liuio a Dionysio recitent veteres illas fabulas tanquam
res fidei exploratissimae, ne unquam in mentem veniat, hOxum scriptorum fidem in his per se esse nullam pendere
Eam totam ex antiquioribus horum autem fidem ab iis monumentis, quae ante oculos habuere, aut a maiorum fide, quam propagatam per plura secula acceperant. Atqui nemo PIRGI L. Tom. II Rr res
659쪽
res Romanas eon signauit litteris ante sextum ah U. C. semium et monumentum superfuit vix unum et alterum, quod in Enissam a Gallis Romam V. C. 364. Laetate superaret. Sunt tuis me animis comprehendenda haec, quae narrata sunt, ut satitem teneamus ea, quae vulgo uenisse credidit antiquitas,
et quorum summam proxime ad veritatem accedere nemori nus dubitet.
De Iapide. XII, 9 I. Iamque aderas Phoebo ante alios dilectus rapia δει Suavissimus, qui sequitur, et laudat ilIimus est locus de lapyge seu quod malim, Iapide medico, hoc est, hixurgo, quales veteris aeui erant ἰατροι. Insignem et tu Em
hulam illustrat cuius argumentum est Aeneas a lapide fanatus Antonium Musam, cuius artem Augusti valetudo tantopere celebrauit, sub aliena persona ut laudaret, eonsilium suis e Maroni, suspleatus est Franc. iterburius in diss inserta Virgilio Anglies reddito otis Warton curato To. IV. Mihi tamen hoc parum fit verisimile, cum omnino poeta Iapidem suum ad Homericorum medicorum exempla induxerit Sa natur ita a Machaon Menelaus Il. Δ, M. II 3 sqq. qui Ioeus, una cum altero Il. Λ, 843 ubi Eurypyli vulneri Patroclus medetur, Virgilio ante oculos suerunt adde iis ea loea, in quibus heroes vulnerati dei alicuius inrctruentu re. crctantur et vulnus sanatur ut Hector Il o, 3 sqq. Glaucussi. Π, a sqq. et ipse Aeneas n. Ei I 8 344. Ornamenta autem Maro eonquisiuit ingenios ae diligenter Amasium edidit Apollinis apidem Amatis enim a se pueris et puellis
suas artes saepe aut promittunt aut largiuntur dii apud poetas non insuaue figmentum, quoties excellere aliquem in arte sua dieers volunt poetae Illud vero praeclare saltum, quod eum mussa optionis esset memoranda, eur Iapis artem medicam praetulisset artibus augurandi, cithara canendi et iaculandi, ab assectu pietatis eam petiit poeta ut deposi rurroferre Da parentis. me muris artibus et medicina, musaar, e multa disputata sunt pleraque argute magis quam vere. Nam silentium,sdicorum ex iureiurando Hippocratis vel
ori adytis Auzyptiorum alieniam Hosecto a pom est. Erat talem
660쪽
saltem unum illud ex Semianis tenendum artes mutas Emi musicae comparatione non vocales et canoras. Quod sequutus quoque est et illustrauit Gronou. ad Statii Theb. IV. 183. neque quicquam est quod cum loquendi sirmagis conis
veniat. Desidero tamen hoc, quod si murae artes tantum
vni ex tribus artibus, quas contemsit Iapis, respondent, scilicet musicae. Adiectum illud inglorius videbatur milii potius notionem τοῖ murus constituere, ut mutae artes sollenni
figura non sint, qua silent, sed quae silentur, vel faciunt, ut ii, qui eas colunt, sileantur ars nullam famam datura, de qua silebunt homines inprimis ex istius, quo poeta viuehat, seculi opinione, eum medicinam tantum serui vel libertiae Graeci exercerent eum contra celebritatem et famam
inter homines daturae fuissent artes augurandi, sagittandi et cithara canendi. Quid enim in heroum vita illustrius his artibus Porro antiquum morem poeta retulit in amictu: retorto succinctus amicIu medici enim sere palliati, etiam Romae, quandoquidem Graeci sere erant genere obuius quoque idem Aesculapii habitus in veterum signis et numis. Quod pallium retorquet et succingit, chirurgicam operam et ipsum arguit, non medicam etsi omnibus omnino idem erat faciendum, qui se ad ministerium vel opus accingebant. Ingeniosum prorsus est commentum de dictamno, cuius Reeum cum ambrosia et panacea clam admiscet Venus aquae, qua vulnus Aeneae fouetur. Substituit poeta dictamnum is πικρῆ-apud Homerum It Λ, 84s qua Patroclus Eurypyli vulneri medetur, quamque gentilanam, olim Chironium dictam, esse doeuit edelius Centur. Exerc. Dec. VI, VI P. 34. Nec vero capreas tantum siluestres in Creta vulneribus dictamno succurrere, eoque comes iis exeidere spicula credidit antiquiras qua de re vel Aeliani locus vi dondus V. H. I, Io ubi cs. Inipp. et h. l. Cerda et Moeliseia c. l. p. aga. 3. verum hinnanis quoque corporibus adhibitum esse dictamnum, Diosco. rides auctor est lib. IlI, 7. Adde Plin. XXV, 8. s. g. XXVi,14. s. r. Pulegio illud similes Te produnt auctores laudati inter origana retulit Linnaeus. Vim habere id purgandi vulnus , adeoque quiequid alienae naturae inest extrudendi facile intelligitur. Vti solent hoc poetas nostri loco ipsi botanici doctores ad docendam veram dictamni a. ciem et sormam, v. c. post Matthiolum Bauhinus Hist. Plant.
lib. XXXVIII. p. as3 ubi etiam icon herbae extar, ab aliis Rr a inde