P. Virgilii Maronis Opera

발행: 1767년

분량: 661페이지

출처: archive.org

분류: 시와 노래

4쪽

P. VIRGILII MARONIS

OPERA

UARIETATE LECTIONIS

PERPETUA ADNOTATIONE

IN DAE X UBERRIMUS

TOMUS TERTIUS

AENEIDI LIBRI VII XII

6쪽

ΡRAEFATIO

Absolii tandem, Deo fauente, enarrationem

Virgilii, rem non tam per se arduam quam homini molestam ac dissicilem, qui non nisi Per interualla, et multo interiecto tempore, ad eam Tedire, nec nisi operae subsecivae partem aliquam ei impendere poterat. Cum primum partam hanc susciperem, nihil amplius a me postulabatur, quam ut excerptis variis lectionibus et adspersis seu ali xum seu meis hinc inde notulis instruerem Virgilium in puerorum sum, ut librarius haberet libellum, quem proximo mercatu rerum forensium distr here posset venditione parata ac facili. Et bene noram, operam eam esse expeditam et parum difficilem, ut notam et obseruationem allinas, non, ubi is, qui legit, notam requirat, sed ubi, quod notes, ipse in promtu habeas; eum autem morem Commentandi ad veteres auctores multorum esse

virorum doctorum intelligo parum tamen placuit ea conditio et tum, cum ea ferratur, et multo magis post, cum manum operi admouerem rem enim indignam me facere videbam viro bono, qui in eo operae genere, quo publicam utilitatem pr positam hahere et doctrinam adolestentum alere ac iuuare et possem, et deberem, non id sequerer, quod consilio huic consentaneum factuque optimum iudicarem. Erant ante oculos tot exem-Pla criptorum editorum, in quibus, cum primo loco spectarent et editor et librarius, quid indem loculos rediret, etsi accessit bonae frugis es, quantum, effectum tamen est, ut ei, quod in noua editione exspeet dum et optandum a mim

7쪽

PRAEFATIO

ctum sit parum aut nihil, etsi cum emtorum impensa haud modica in librum eroganda. Inprimis autem animum pupugerat ea cogitatio, quod Ui gilium noram esse in paucis illis scriptoribus, quos in scholis praelegere et interpretari solent magistri, eumque sere proponi iis, qui profectus iam aliquos in literis fecerint, et mox in academias sintabituri. Videbar igitur operae pretium facturus esse, si et magistris et adolescentulis, saltem generosioris indolis, tradere possem in manus poetam, ita

adornatum, ut et interpretandi rationem artemque

luculentiorem, quam qua vulgo uti solent, inde

discerent, et apparatum criticum haberent locupletiorem, unde varietatis ac corruptelae varium morem, medelae afferendae sagacitatem, ac cristos

Dciendae gustum aliquem capere ac parare sibi possent, Etsi enim editiones haberemus Virgilii multas et praeciaras, nullam tamen videbam esse, quae tali consilio satis responderet. Nam Bu manni editio criticas rationes potissimum sequDtur; nec inique ad interpretationem autem p rum praesidii habet. Cerda vero, totus interpretationi addictus, doctissimus homo, partiis, prosecuti sui more, copiam effundit inutilem, partim

iudicio utitur parum subtili et explorato. In Ruae a Caroeo, non indoctis interpretibus, altero etiam ingenio homine, etsi paullo iactam riore, quam ut aequo animo ferri possit, doctrinae subtilitatem iacile desideres ut contra in Trappio et iudicii acumen et vero etiam ingenium poetica elegantia politum. Coniunctas autem et doctae interpretatiqnis et riseos accuratae ac diligentis partes, ut esset exemplum in Marone propositum,

8쪽

PRAEFATIO

quo terentur, qui has literas paullo eruditius tractare vellent, nusquam videbam. Quae cum animo voluerem, statim ab initio fundum ieci interpretationis meae multo ampliorem, quam pro eo in quod conuentum erat. Idque potius respexi, quid me deceret, quam quid

a me postularetur. Nec me poenituit operae. E. pertus enim sum fauorem eximium ac studiumvirorum doctorum singulare, etiam in condonandis erroribus, quos inprimis in priore Volumine, cum festinatio tum imbecillitas humana esstidit plures quorum indiculum subiicerem, nisi spes esset, fore ut paullo post hoc ipsum volumen recudatur. Apponentur tamen a me ad quarti voluminis calcem nonnulla addenda et corrigenda, quae vid huntur esse potiora. Quae in interpretatione mea potissimum spectarim, satis, puto, expositum a me est in praefationibus superiorum voluminum. Neque adeo re

petere necessis est, me et doctrinam Virgilii et orationis poeticae indolem ac caussis inprimis enucleare voluisse. Quod si reprehensum in opera mea fuit, me in nonnullis locis tenuia esse sequutum, potest hoc forte aliquoties factum esse Parum Opportune, non tamen obliuisci debebant viri docti id, quod iam olim diserte monui,me fecisse id sedulo in iis locis, ubi superiores interpretes aut haesisse aut lapsos esse videbam tum formula loquendi per se sorte erat satis nota, cum cumulassent alii exempla, sed caussa et ratio talis elegantiae, ut in plerisque fieri solet, minus erat seu obseruata, seu perspecta hanc digito monstrare volui tandem et multa in hoc genere esse solent satis obuia, s sis

9쪽

s semel ab aliquo obseruata et expli ta fuerint,non

raro tamen euenit, ut illa ipsa facillima ratio, ant quam monstrata esset, plerorumque oculos fugeret. cumulandis exemplis sedulo abstinui, omnino essem procliuior ad obseruandas caussas formarum loquendi et elegantiarum possimi enim exempla alicuius formae apponi vicena, et tamen obstura manere formae vis ac ratio id quod se pissime in virorum doctissimorum, etiam Nic. Hei

si et Burmanni, disputationibus longissimis factum

animaduertas la elegantia autem et ornatu orationis, inprimisque poetico, multum refert, ut teneas caussam ac modum figuratae dictionis, inue sae structurae, mutatae vulgaris consuetudinis in exquisitiorem ac doctiorem, quae poetam deceat; Nec nisi haec perspexerit aliquis accurateque tinuerit, in patrium sermonem aut transferre ista aut imitari et aemulari recte potest. Tum breuitatem propositam habui, quantum licuit. Nil moliri im te, non minus debet infixum esse interpretis animo, quam poetae Inprimis autem illud aureum Plinii telum memoria excidere non passiis sum, quod in bonum interpretem non minus, quam in virum verecundum cadit ut nihil ad ostentatione omnia ad conscientiam referrem hoc est, ut non mihi notas appingerem, sed legenti. Etsi fatendum est, vix ullum aliud studium tam parum ad certum consilium ac finem attemperari a plerisque, et Op ram edendorum illustrandorumque is iptorum plerumque adeo incertam et male circumscriptam

vagari, ut quid sibi sequendum, quid omittendum esset, omnibus aliis magis constitisse videas quam editoribus. Verum digna res est, quae alio loco

accuratius

10쪽

accuratius, sorte etiam opportunius, a me rapon, tur nunc ad alia procedendum est. Monui forte interdum nonnulla, quae ante

me ab aliis, etiam per hos annos, quos in Virgilio

interpretando per interualla consiamsi iam occu- illustrata sunt. Nec dubito, multa ornamenta meae operae inde accedere potuisse, si varios virorum do florum critici argumenti libellos euoluere ac comparare potuissem. Sed animum variis curis iam sic setis districtum, nouo et molesto studio

onerare ac deprimere parum Consultum erat tum

vero iam ante professus sum, idque etiamnum profiteor, habere me hoc in votis, ut ad editionem hanc nouis curis emendandam ac locupletandam conserant suas opes et copias Viri docti et publica proponant, qui in poeta interpretando ea utentur. Ita demum exspe stari potest, ut summus poeta di

gnam se nanciscatur interpretationem. Sunt enim

in hoc genere innumeri, in quae incidas potius, quam ut ea meditando et explorando extundas, nec unius facile hominis sagacitas aut studium consequatur omnia. Fuere quoque viri docti, qui votis his meis responderent. Proposuere enim supplementa in Georgica Geislerus, Bermraesier, Nea-ker, viri doctissimi, inter quae non pauca sunt, quae ipse in noua prioris Voluminis recensione amplectenda putabo. Accepi communicata alia per lia teras a Ven. Ernestio, et a Rulinhenio viro in arte eritica utriusque sermonis summo, quae supplememtis Tomo quarto subiiciendis inserere constituLIn varietate enotanda ab initio onus mihi am-

posueram, ipso operae processu aduo molestum,

SEARCH

MENU NAVIGATION