Index lectionum in literarum universitate turicensi inde a die 15. mensis Octobris 1860 usque ad diem 23. mensis Martii 1861 habendarum inest emendationum in Euripidis Iphigeniam Tauricam. Pars 2

2쪽

Orestes postquam longiore narratione, quae post matris caedem ad praesens usque tempus sibi acciderint, agnitae sorori v. 940-978 exposuit. totam his precihus concludit orationcm: ἀ ά-ῆμῖν Δρι σευ σωτvP- , reo συμπραξον. λ

σωσον πατρωον οἶκον, ἔκσώχου δ' ἐμέ 985 ολω l. παντα καὶ τα mλοπιδῶν. st Mis ει μὴ ληψομεσθα θεας Harum precum eardinem in eo versari patet, quod Orestes Iphigeniam, ut se in deae simulacro auferendo adiuvot. qua re omnis ci ipsius et Paternao domus salus contineatur, disertissimi et enixissime orat. Sororem enim Dalrem . quem jam ignotum hospitem in patriam remissura fuerat . a nefando sacrificio seriaturam atque ipxam cum eo domum redituram csso jam mepistolae argumento supra v. 770 sqq. allato Orestes Conclud re pol erat. qui cum navem minigibus probo instructam praesto fiat, eret, hunc reditumno ita desperatum quidem esse sciebat. vi Iphigpnia navigii illius ignara

supra v. 873 sqq. coliquesta erat. Contra si siniui auferenda esset Diana statua. eum docessum mullo ct dissiciliorem et periculosiorum fore consenuineum erat. Haec ip8a causa est. ob quam Orosies, quanti et sibi et paternae domui sit momenti, ut illud simulacrum abripiatur, tam multis vorbis et rcpotita partim ratiocinatione Oxponi Sod ei iluae Iphigenia respondet indo a v. 989, magnis morito novis simorum inprimis erilicorum dubitationibus obnoxia suorunt, quae dubitationes ut rite excutiantur atquc solvantur, tota illius oratio ordine pertractanda est. Rus orationis hoc est exordium: zo μεν πρίν σε δευρ-Imsso ζωγει γε σθαι και σε, συπ- εἰαδεῖν

3쪽

Huc usque omnia probo deeurrunti Dicit Iphigenia so et ante. quam irator huc advenerit. Argos redoundi ipsumque vid di desiderio motam esse'- id quod jam salali illa epistola declaravit et nunc idem aritie fratrem velle. ut et ipsum a laboribus ii heroi si palomam domum a clada sua erigat. quod utrum ius henoficium tantum ablato signo parari possis ex Oreste seivit. Ilaec omnia cum planissima sint. mireris prosocis, quid sit . quod non solum Nauchius v. 990 su petium habuit, quo romolo misero hiat sententia, cum ante eolloquium cuni Oresto habitum ΙpLigenia profecto illa do Dalris atque domus eladibus a so sanandis scire non potuerit. sed etiam intelligens hoc Κvidata lamen et ipso hunc versum delendum censuit, incredibilem vero verbis μιν σε ἐλθειν significationem intulit . ea ut donolent: antequam tu in oratione tua ad preces doscenderis. quod nee illo taεῖσε 'κ iam v. 256 nec aliis locis. qui similes videntur dissimillimi sunt. firmari posse nemo

non videt. Hoc vero ut statueret. motus osse vidctur eo, quod verbis τὁ προθυμον --oppositum esse membrum δ' omos ab initio

sibi persuaserat . qui error simul alium errorem peperit, ut τὸ μῖν προθυμον rapso et Ousa r ἄπερ συ unum ideinquo signifieare putareti Noe nihil idem ille error ad eam opinionem Κvidalao contulit . qua longius etiam Nauctio progressus tros quoque versus 992-994 interpolando illatos esse

putavit, quamquam huic quidem opinioni multo majus alumentum ex sequentis membri σφαγῆς τε γαρ σῆς - οἴκους pessima cum antecedentibus commissura accedere statim videbimus. Sed quam hiulca ΚvIdalae remanserit oratio. ipse videas quaeso res το μὲν ποι, σε δευρ' ἐλθεῖν, usi δ' ἄπω σέ τε μεταστ αι -- ν, sus es σαμι δ' ἀκους' τὴν MA δ' -- etc. in qua nec μεν prioribus duabus particulis praetermissis ad tertiam demum reserendum nec post σέ τε ματαφωαι πονα, mutata scilicet constructione

illatus secunda particula δέ optativus serri ullo modo potest. Duo sunt in his versibus. de quibus insuper dicatur. Primum enim Ossondit verbum θέλω es primo et postremo membri loco positum. Defendi id poterit una ratione . quam Seidlerus jam introduxit . ut colo post συ posito duo habeamus membra juxta posita, unum generalis sententiae. alterum duas. quas cupit Iphigenia. res diserto enumerans. Et placuit nuper haec ratio vehementer Κloinio. qui choc ipsum , inquit, et ah Iphigenia maximo oporo erat premendum, de sua

4쪽

- 1 voluntato dubitari plano non posse. Verum enim vero lioniam de hac ipsa voluntate dubitari plano non potuit, nullam equidem video causam. cur hoe ipsum tanto opero ei premendum luerit. Potius igitur, quin Marhlandus pro altero di recussimo παλιν emendaveris. dubitari plano non potest. Deindo verbis illis sis υ κτανονυ μ θυε in μνη gravo nuper bellum indixit ΚvIdala: absonum sellieri Q. si Iphigenia etiam nunc iram in patrem. quem modo mortuum essu audiverit, conceptam in moret. Sed quam alio immano illud patris facinus in nostras Iphigeniao animum descenderit. viva illa nefandi saeri scii et prolixa prodit descriptio, quam supra v. 359 sqq. legimus. Sed cum in eo-dicibus non κτανοντι togatur sed κτανουντι. recte puto ex eo pluralem τοῖς κτανουσι emendatum esse ab Ile anno. qui .eonfert aliquid . inquit. a pluralis ad lenitatem sententiae s.

Perii Iphigenia sic: σφαγῆς τε γὰρ σῆς χειρ' ἄν,

δ' is υς τ, υ θεον δ' Mθω δέδοικα καὶ xi αννον, ξHe αν κενας κρηπιδας εὐον λαῖνας ἀγαλιι ος. Haec vero ferri non posse recte perspexit Κvldaia p. 59 sq.. cum priores edi-iores nihil seeissent nisi ut - recte quidem - σ αιμι τ' οἴκους inferrent. Imoloeahilem illo dixit hane post antecedentia tautologiam, quod quam vero illo dixerit. ox interpretum commentis optime vel me nullum verbum addento intelligitur. Ita mim Hermannus: e Immo hoc in mente habet: volo et te ex malis liberare. et salvam sacere patriam domum. Nam sicot ah in landa intersections fratris puram habebo manum. simul autem patria domus to incolumi non erit deserta.a Vidos, quam multa illo menti Euripidis suggerat. do quibus ille ne γρυ quidem enun-

sibi vides nec vernaculum usos Graeco γάρ respondero et variationo illas Vater hausu et WAhnen hausu malo velari prorsus eiusdem rei comm morationem. De his igitur amplius videndum.

5쪽

Sed in sequentibus Nauckii ego suspicionem, qua ille τον pro την θεον scribendum putavit, probare non possum. Rectissimo hoc, quod in libris legitur, et Orosus ratiocinatione ex oraculo petila v. 10 12 10 14 et ipsius Iphigeniao deprecatione v. 1400 firmari vidit Rauehensi et nius p. XV. Optime ei timori respondet, quod addit Iphigenia. dummodo particula δ' anio οὐ tollatur: ου θανουμαι; τίς δ' ἔνεστι μι λόγος; Sed statim sequentia habent quo ossendant:

Do his unus bene meritus est Mai Llandus scribendo ταυθ', quem neglectum osse ab Omnibus magnopere mireris. Nam eum Orestes. ut vidimus. satis confidenter supra dixissei, si modo deae simulacro politi essent, se et insania liberatum iri et sororem navi sua abducturum esse, haec contra ii-midior suo juro fratrem admonet duo illa esse non nece ario conjuncta.

scilicet simulacri rapinam atque ipsius abductionem. Vidus igitur pluratum hic stagitari. Sed amplius progrediendum: quid Pnim, quaeso, sibi vult εν τι particula indesinita 8 Tacent omnes interpretes, ot recto tacent: neque enim quod dicant habent. Hic quidem verum vidit Liud erus verbi divini apud Bigoldis Flensus Basileenses minister. qui in litteris ad me datis conjecit: ἀλr εἰ μὲν εἰς 'ῖν ταυθ' os os γενήσεται. cui conjocturao firmandae nihil adscrihero opus est nisi Orostis verba insta v. 1015 sq.

τάδ' εἰς Ιω νωτον ἐλπίζω λαμῖν. Sod praeterea nec particula ἀῖ initio posita nec omnino in hac quidem

orationis parto post sinistram timoris signiscationem haec boni eventus conditionalis signiscatio salis quadrant, quam significatio nona cum temerario Dalris promisso. uli vidimus. conjunctissimam polius supra statim post pristinae propensitatis praesentisquo voluntatis enuncialionem positam suisso exspecies. Postremo leve est sed quod tamen notandum vidcatur male interpretes ad τουτου certatim supplevisso του et nuματος, cum potius explic3ndum sit per τos ἄγεσθαι ἐπὶ νεως.

6쪽

niam in extremis Iphigeniae verbis:

M-τι φεύγω γ'. di te, θανεῖν ' -ασα es' γαρ ἀλλ' ἀήρ μω ἐκ δ uri θανων ποθειν . τὰ δὲ γ mos meis Κirebhossus et Hariungns viderent ineptum esse, de quo celeri ineunt, participium σωσασα es. pro quo aut σώσασαν scribi debere ad θανε roserendum. aut infinitivum σωσαι addito sivo σι ν , quod uariungus . sive τα ae, quod Κirchhossus voluit. Quorum hoc praestat, quoniam Ilvaigenia cum fratro simul paternam domum servatura est. Ita cetera qiii lem hono habent omnia. Sod vissuum 994 sq. intolerabilis illa tautologia atque importuna commissura remanet. Quid igitur lacio-mus nos, postquam pileiendis versibus 992---9M nihil nos lucrari vidimuκ' Transponemus audactor, neu dubito. quin post v. 989-993 per se ipse iam hic se commendaturus sil sunt entiarum ordo: Da stia' es μὲν εἰς Τν ταυθ' ὁμου γετ ται. ἄγυλμα τ Moεις νειὸς

σωσαι τα ου - γαρ ἀλλ' ἀνὴρ μὲν ἐκ δόμων θανῶν ποθεινός. τα δε πναικος ἀσθενῆ.Patet Iphigeniam. postquam et nntiquum rod undi vidondique fratris desia derium et praesentem cum fratris volis cons nitentem voluntatem declaravit. membro per particulam ἀλλα aptis inie altitoxo jam ad consilium ab illo indicatum accedere ita, ut primum . si quidem malor et deae signum et seipsam navi imponere potu ril. omnia bene habero concedat tatim v m. alitor si veniat. se quidem perituram. Patrem vero re heno gestu rediturum osso ostendat: se unim jam vides et γαρ melissimo habero nec ullam relinqui tautologiam corto nec fratrem mactaturam et domum servaturam,

7쪽

h. o. simulacrum fratri tradituram os . quod tamen no ipsius doao voluntato a rege detegatur verendum sano esso. quo laeto nulla relicta excusationo mortem sibi certissimam lare. Verum stare sibi. vel morio sua Patris salutem redimere . cum longo aliud sit viri atque mulieris in domo pretium. Hanc suisse oratiunculae . quam Iphigenia habuit, argumentum atque tenorem clarissime apparet ex Orestis responso, quod adscribo curiunctis

variorum criticorum conatibus restitutum: otia αν γενMμvν σου τε καὶ - νε

- Οἶκον, η σου κατθανων με- ι. a. Ita postquam generosissimus adolescens suam et ipso aporuit firmissimam sententiam . qua cum sorore aut vivendum sibi aut moriendum decreverit.

in sequentibus jam rationes exponit, quibus ipsos deos sibi suisque inceptis propitios esse probabilo fiat: γνωμης δ' ἀκουσον' εἰ πρόσα-ες se τύδε',ερτέμιδι. πως ει Aovae ἐθἐσαι mmum μ' ἄγαλμα θεας π σμ-Παλλαδος

Sod in his jure offendit Musgravius. cujus haec est nota: ε κπι σὸν πρόοι που εἰσιδεῖν. Penust ab Ucrum an Apollo Orestae vaticinatus erat, ipsum in Taurica sororem Iphigeniam visurum' At hoc ei ne per somnium quidem in mentem venisso tota fabulae oeconomia declarat. An legendum: καὶ ων πρόσωπον ἐν ἐδειν, et adduxisset ad tuam faciem intusndam. . Hanc quidem conjecturam nemo. opinor. probabit; sed vortia καὶ σου πρό ωπον εἰσιδειν non posse ad oraculi argumentum resori verissimo illo demonstravit . ut nangnopere mirarer Midierum errore sum cetoris omnibus imponum potuisso, nisi hic ingeniosam summi nostri poluae artem in auxilium vocasset scribens haee: e Supra v. 86 de Apolluio Orestes: συ δ' ειπας ἐλθεῖν Tatio 1 ς μ' -ους ἔνθ' ρτεμις σιi σωονος βωμους Non de nihilo hic a locia sunt verba mi συγγονος. in oratulo dietum vi lotur nudo μα συγγονος βωμους Haec tum quidem Orestes interpreta

8쪽

haluis do Diana. sed jam vides, ouam alio sensu accipi potuisse, do sua ipsius sorore. Hac eadem amphibolia in cognomino sabula uς ost Gi illius

nostras. a lianc vero amphiboliam ambiguo sororis nomine procreatam si jam Euripidis acumen invenisset. rem miraculosam non obseurissimo br vissimoque verbo velasset. sed diserta accuratissimaque oraculi cum oventu comparatione illustrasset. Verum longo alia erant . quibus Orestis animus ad bonam spem at suo sororis solatium origoretur: quod ipsa Diana, crius simulacrum ex Taurico templo Athenas transportam oraculo jussus osset, sororem, quam immolandam sibi olim expetivisset, medio ex sacrificio clam omnibus testibus eripuisset atquc in eodem illo templo ut suam sacerdotem collocavisset. ita ut Oresti sororem volgo mortuam habitam eontigissset vivam inveniam ejus, ue intueri faciem. l Ilaoc pluribus versibus intor v. 10 14 ei 1015 interieciis olim exposita suisse ex ultimis Orestis verbis patet . quia bus ad omnia solatii argumenta modo onum ala invocatur Iphigenia: ἄπαντα γαρ συνθεὶs ταδ' sis Τν νόμον D ζω λαβεῖν. Haud ultimum in nostra tibula. in qua iam multa splendent oloquentiaolumina. tenet locum siῆσις illa ἀγγελικῆ. qua v. 1327 - 14s 9 irrita Orosius at quo Iphigenias fuga luculentissimo narratur. Quo magis dolendum . quod hujus ipsius narrationis paries quaedam propter iraditae lectionis corrupiolas tam obscurae adeoque absurdae hodie Suni. iii iis rerum tenor atque claritas haud parum turbetur. Dixit de his sere omnibus Κvidata p. 76 sqq. more suo h. c. docto meherculo et diligenter, Sed ita, ut nusquam rem acu teligisse videatur. Iam igitur, si nobis melius res cessura sit . e .periamur. Periitioiit autem huc primum v. 1345-1353. qui in libris si e leguntur: iras κανταειν --αν Ἐλλάδος νεως σκάφος

9쪽

Gravissima duo vitia νε- l349 et ισm ας 13bi jam dudum ab omnibus remota sunt. Eo gravior de coloris dissicultatibus lis agitatur. Ac primum quidem jure offenderunt in v. 1346 et propter adjeclivum iramioει. pro quo Bothius Mathlandus κατηρες conjecit, et propter cumulatam absolutae notionis σκάφος appositionem. Sed lito quidem rem prossi avii ner- mannus. qui unus optimo perspexit doctissimeque demonstravit hune versum prorsus immutatum infra ante versum 139, ponendum esse hoc modo

emendatum:

γαρ ἐλθων ἄνεμος νεαλῶ

Res tam in propatulo sita est, ut profecto indigneris praeter unum Hariungum. apud quem hic quidem voritatis vis Hermanni odium superavit. co 'os omnes frugibus repsertis aut glandes rotinere aut ad O a nova monstras pro creare maluisse. Νoquo enim miliori nomino appellanda sunt Schoenii atquct Κvicalas comminia, quorum illo ανε twς ἐξα-wὶς νεὼς ωθει παλιν πρυμνιοσιν scripsit. hic vero ανεμος ἐξαἰφννὶς τέως ωθει'σ ιοι δ' εκαρτέρoin IDoindo quod nuntius vidisse so dicit τους νεανίας - πρυμνηθεν ἔστειας

νεως, hoc nihil aliud significare polost. quam quod jam antiquiores inle pretes liosuerunt: in puppi navis stantes. Quod sane fieri non potuisso

ex narrationis tenoro recte conclusit Har landus. dummodo no inauditam excogitasset hanc interpretationem: n puppi navis stantes scit. in littoro . quam interpretationem fideliter repol re quam aliam circumspicere solutionem recentiores maluerunt. Atqui quid statuondum esset. non dissicito erat perspicero comparanti quas statim Requuntur: κοντως δὲ ειχον. Menim verba. si grammatica tantummodo ratio speclotur, non posso ad alios quam ad juvones modo ni moratos referri tam aperium est . ut nemo do alia rations cogitavisset, nisi non minus apertum esset Orosium et Pyhadem non possc simul in litore stare alquo proram contis inlinere. Itaque Musgravio auctoro ad unum omnDs in hoc momhro subaudiendum putaverunt οἱ μέν. cui deinde oppo foretur e notissimo moro ι tu δε . ellipsin vom illam e non

valde usitatam a meusaro studuserunt ejusmodi locis illom. X 157. Eur. Hol. 1604 sq. . Hore. sur. 636, Dr. 1489ὶ, in quibus do subjocio, quod suppluatur. plane nnlla esse potest dubitatio. Id hic quoquo factum esso respicienti

10쪽

apparebit ad antecedentis versus illam. de qua modo diximus, partem πρυμνηθεν ἐμωτας νειός, qua id olim non Orestes et PFlades in litoro versantes sed nonnulli ex nausis in puppi stansos diserte designabantur, recto simpliei δέ adeostros pergere poterat Oppositam proram contis retinentes. Anio haec igitur verba et post cam, quae nunc O praegreditur, vocem ελευθίρους lacuna est. lna plus etiam quam unius versus ambitiun haustum esse patet ex iis. quae

statim indo a v. 1354 do famulorum dicus lactisque narrantur. quibus illido et τεχνῆ mxτα a so conspecta impedire conantur. Horum vero do iis, quae in litore agitantur, hodie quidem nihil aliud referturi nisi duos juxonos vinculis solutos adstitisse. nullo de saeeri iis at tuo statuae conditione verbo addito. quam et ipsam diserte cxplicatam fuisse v. 1358 sqq. apertissime produni: τίνι νόμω lsio recto Muckius pro λύγωὶ o iuviati ἐπιοντες ἐκ γει ξοανα-- roλους; τίνος et et δ' vir. - μονος; Sed plus etiam difficultatis interpretibus v. 1351 - 1353 lacessivserunt. in

quibus nec constructio avis uticas in Murες sacilem ceriam tuo admittit inier- prelation mi es scalarum atque retinaculorum conjuncta tractatio quomodo

cogitari ii ossit nemo adhue dixti. et ποπιν δὲ δοντες cum a participio amisssequento καθ - tum a totius membri sententia summam habet obscuritatem. I num tantum ex his tot tantisque scrupulis exemit Midlorus pro τροξένον scribendo τοῖν ξένοιν, quod omnes post eum re perunt oditores Κlotinio sexcepto. qui injuria Mus avianum ζἐνν praetulit. Cetera in m-moda qui ausolist. inventus cst nemo. quamquam ut emendando oi interpretando satis audaces suorunt, ex quibus Musgravium lanium atque Midlonum commemorare placet. quorum illo διὰ χερῶν πρυμνvς Hrtino ποντου διδόντος tu ξει ii καθίεσαν scripsit. hic vero locum ita explicavit:. alii propero'applicabant scalas simulque retinacula so navi per manus ducebant, eaque in maro projocia hospitibus do

mittebant, scilicet ut horum opu navcm propius ad littus ultraherent ean quo fixam tenerent. ut mulier commodo posset ascendere.v Laudandus quidem

est Seidlerus. quod adscriptis aliis locis inprimis Luciani Dial. mori. X. 17ot Polyaeni IV. 6. 8; scalas ut quo retinacula accuratius desinivit. sed retinaculis quom hic quidem adscribit usum. ut iis prehensis duo juvenes navem propius ad lituis altrahant, cum nullo pacto fieri posse, Hermamius ovicii. qui iisdem locis usus certe . quid sit illud ο- δια χερων πρυμνῆμα, recus