Oratoris opera graece. Ad fidem codicum manuscriptorum recognovit animadversionibusque illustravit Jo. Henr. Bremius

131쪽

as ORATIO ADV. CTESIPII ONTEM. 59

γε in ιενοις. Per prae se iis actio ili trans exprimitii r. iri enim inpuliel eccarlint in peccando perseverant. Hinc praesens significanti iis, qllam oris tus, vel praeteritum 'Mγενν ι εν Ποῦ, quod habet a.

in ιτα ι ι Ouod Martilandus coniecit, habent Helmst a gna Π, Πειrce δὲ cia. Videtur tamen particula adversativa addita esse ab librario vel grammatico, cui post ri videbatur in ponendum. Sed a Mice solum saepissitate ponitur , quamquam in praecedente membro πι. zro εν aut simile erat. Vide Merier. Ac t. Ionac. T. I. p. 253. Ot. πανι vitier κει πασ&ς νίκτας Formula periphrastica, poesi et oraculis apta de rei diuturnitate. καὶ γην χωρ&ν αυχων ἐκ ros,o γ cirrc ς e post C leto, addunt κ&. Ta. πολιν, quod est vel a librari vel a grammatico profectum. Nam ro eu et synon Tina saepe de agro dicuntur et de urbe, quae in agro inest. Sic loca intelligenda sunt, in quibus interpretes opi- Ilantur istiui , Di immo etiam λὲος saepe induere urbis significationem de quo accurate exposuit ei ille rus ad Eurip. Troad. v. d. Noxiv e Isoroiit Harpocration uno νοια, ἰs rL. ἐν τῆ

Digna est, Uae super hoc loco excerpitur enne pii nota ad Phalar. l . -ιέ. d. Bat. Duum liorum prius ad nomen Ioni αίας pertineat alter lim ad Προ ν - ας, quod in Aeschine et Herodoto legerat Har-p0 cration, call, Sa nulla est, cur Si Graminatico audias, lotili,

132쪽

50 AESCHINIS 33. 34.

IDoitUαν quam Doνοιαν lictam Putes ut mirari satis non possim, unius Me ursi tantam fuisse auctoritatem, ut ad illius sententiam, tibicunque Minervae Ποονοίας Delphicae mentionem factam inveni rent, in ejus locum Substituerent μοναων. Sed vide locum De

cratam dicit, non vero πονοίας, quid aliud significat, nisi propterea religiose eo tendam MinerVam II ooνοιαν antiquos homines voluisse, quod tum demum hene res succedere rhitrati sint, quum illis Edmoverentur ii, quorii Spectata esset reoro ια In Aeschinis loco nostro nempe Stant ejus ad AeschIl Eum v l. In ονα tu vo luit, eamque ad Thebas collocavit, Pausaniae adductus testimonio

ται Sed ibi de simulacris ad ingressum lapidis collocatis Minervae et Mercurii fit sermo, qui cur Ioui αοι sint nominati, declarat Pausanias, dum subiicit: Qtεε ὁ ο ναος υκ odosia: ται. Ad Aeschinis locum quod attinet, notari velim, conjungi o 'AmoV.ωνα

quibus aram in ostere Atticae dicatam fuisse discimus ex ausaniae Att. p. 76. . ,. 31, 1. Sthia scilicet suo oraculo voluit, ut Cirrhaei et Acra ullidae in servitutem redacti, eorumque agri ipsis numinibus Delphicis, Minervae II γονοία et Apollini Pythico ceterisque donarentur. ἐπὶ πασn αἴργί t J ta ut prorsus inculta iaceret ista regio. Nempe quod Dein sacratum erat, id nec aratro findi ' nec falce demeti licebat. 3 1. Ἀων 'Aι τι κτυονι ν Ex genti hias illis, quae jus hallebant, legatos mittendi ad consilium Ampliictyonum.

133쪽

34 ORATIO ADV. CTESIPHONTEM. 91

τοῖς λι ι istic Ouod Martilandiis scribendit in conjecit et M HM ενα, id praebent eis , idque recepit in altera editione Behkeri s. Sed pluralis, ut solet, nεργολικιοῦς ponitur Cf. Supra c. 6. καθιε -οαι ατιερ υσαν, quod pravum esse ex iis patet, quae supra dixi . . ior. ισεσθαι h in , ἐργασαο αι, ara, Hγί ζεσθέα . quo rum in se neutrum damnandum. Vide animadvV. Demosth. p. 8 . . Sed quum in hac periodo ubique fui Hralm sit positu ni, et quum ratio ubique sit eadem , non opinor Aeschinem in hoc uno membro a oristum vel praesens OSutSSe.sior 5 ίσειν τῆ θε IJ Hac formula significatur Dei voluntatinc curatissime obtemperare. ejus honorem vindicare impiosque punire Soph. Oed T. 245.

Dii εῖν pro dieitur is, qui injuriam illatam perse luitur et ulciscitur Demosthenes in id. p. i. g. s. utina. ἔαν τις re ta

nus de dialecto Attica p. 109. Observavi, inquit, apud Aeschinem et Lucianum μόνον ad ianiani ot adjectum esse pleoriastice ' Est genus parallelis mi neque omnino redundat uo νον verum Οὐιον

eadem significatione adhibitum esse ab Aeschine opinatur Phuti S

134쪽

s AESCHINIS 34.

ἐπευχεται Se Mi ias quod subjectum est etiam ad anteceden interiectum g γηοι. Hanc oci ante oculos habuit Sophocles ed. Tyr. 270. S.

Contraria rari hunc locum ob oculos habuit thanius Epist. CCXLII.

laudat iis cherlici admor . Od. IV, 5, 25.

Ἐλληνες, ex nostro loco patet et docuit Atherii Glos, in I. . T. p. lib. ρογοδεων Η. l. i. q. κκλDint in Homerico loquendi usu cf. Schomantia de Com. p. 26. O no ιν et J Hoc oriaculum tiani apud Pausaniam legit it X, 3 . cum aio limillis Sed parum gravibus mutati0n nus Ratisne hujus ex

135쪽

oraclito fraginenti monet F. A. Wolfitis ad Leptineam p. ia 5 - Omnino facitim videtur mihi saepius, ut in locis, ubi deessent scita, leges, aliaeve litterae publicae, Sic unde nuta essent, aut ex ipsa oratione suppleri possent, a lociis lectoribus insererentur. Pro tali habiterim etiam fragmentum oraculi apud Aeschinem in Ctes. p. 4ὶ5. Et in ii quidem hi versus sunt Omis Si. 35. o. Λοκροὶ οἱ Ῥαφισοεῖς Strabo L. IX, IV, 4. τα δ' Mia f. . -

sunt Kι ραῖοι, Straboni sunt Kριοσαῖοι, gens finitima καὶ oluoue

IIDλὰγόθων Fluctuant libri inter ternii nationem primae declinationis πυλαγοραι et secundae πυλαγοδεοι. Singularis quidem ubique. iii fallor, primam sequitur declinationeni, in plurali anten scriptores ipsi variasse videntur. In Aeschine plerisque locis optimi et plurimii Is s. praebeii ternii nationem secundae declislationis eosque, ut par erat, secutus Sum. f. esse ling. ad Herod L. VII, 21 . Titini annus in libro uber de Lund de Amphili tyonen c. IV. . . de legatis Ampliae tyonicis agit Praecipua haec sunt se Die Gesandien, welche on dei Anaphili tyonichen Sta aten et dei Versanam iungengeschielat tarde , tessen ΠυλGr. γραι und ἱερομνη/ ονες. Betilier

deutet inus ilire eschalii gula mi religiosen ingen, und ita ruin

136쪽

94 AESCHINIS 35.

Amphili tronen gewiihil urde, Hieromnemon. Ferner isse Wir, das wenig stens ti Athen das Am eine Hieromnemon das angese-hens te nebe dem de Archonteit War Demosth in Timocr. p. 7 47. ἐφ' m τε Formula significans hac lege ut Vel eum indi cativo vel infinitivo ea construitur. De hac accuratissime exposuit Fr Wolla. Reigius de prosodiae Graecae accentus inolin. p. 27. Sqq.

ἰδιώιο cet. Sed σι ανδρος habent et η ante δειλου prorsus deest iu in n. Duo genera producuntur alterum St

partes sunt ejusdem generis, et V ante δυναoτης indicium novae partis.

137쪽

35 ORATIO ADV. CTESIPII ONTEM. 5

Apuri siασιος Midias idem est, de quo supra c. 13. Si hic Aeschinesse a Tirmat multis de caussis optare, ut is adhuc in vivis esset, Prima si uir una, haec erat, quod Demosthenes in eo habebat

Putentem et acrem adverSarium.

Oi usi κλέα τε,ν εο ῖιον de qua lectione haec notavit P. A. Wolfius ad Leptin p. 2 5. Postremum nomen pro gentili esse, vi bene probetur ne ex iis quidem, quae a Platone On. X tr. Demosth. Philip p. I. p. 51. et aliis narrantur. Nec magis placet emendatio Neis kii to . 1 σβιου. Expectatur enim non patris nomen, sed demi, judice etiam Marklando. Scribendum igitur invia IH κιοι . esychius: 1εκκον δῆμος Ἀνειοχίδος ἔλυλοις. Ovem demum quum omisisset Meiartius, eum ac Sponius addidit in Supplementis. Recepta lectione satisfactum justae viri praestantis ἰimi petitioni . nomen demi restituendum esse quod quum boni Hs s. praebebant, iis erat parendum. Harpocratio s. v. Ozov. Πῆ to εἰσιν ν τῆ Οικὴ διττοὶ

138쪽

36. υι πεπιωκει Sie scripsit Beli herus ex e Q. Vulgo συνεπεπτωκει. Si boni odit supera Ligna est illi omittunt, praesertim in verbis compositis, es sequor. Nam si Atticorum Scriptorum normam perscrutemur, eos in plurimis Verbis superaugmentum non aditidisse iiiveniemus.

spectat verba δεὶν ἐξεμργασθαι cui iis loco jam antiquo tempore alia lectio inveniebatur, quam memorat arpo eration et quae est iae lici, parti in etiam in h. πρὶν ξ αραοαG9αι δ ξαερι σε σθαί συ ιο

εῖ bctreo ποιHσθαι Vult dicere, Uae in templis Rierint collocanda, ea prius solemniter fui, se consecrantia et declicamia. Ide σεις iurxαων igitur pii sui pro ι δρυοεις εἰς Toυς ναοίς Br. - Equidem cia i , icti eo ποιοῦ it, Mi ad trata refero, et diPυσεσι de templorum aedificatione accipio. O. τὸ P νζῆκον αγγα ture Hoc epitheto suam ipsius sententiam et tilitum rorem e X primit e Soli ines. Si eoruni qui multare Athe . iiienses volebant, Sensum expressisset, dicendum erat et ιι ι προὐῆκον.

139쪽

36.37. ORATIO ADV. CTESIPII ONTEM. 97

καὶ 2Dιίν ιιυ προ Ρηlώνον elli etiana ipse, si non essem ilicitatus, ii sacere constitueram. glossa ait dicti ποιεῖν. ποο θυα ιιερον - εὶ ψελ λυθoeto ζ ut ἰέενευθε hoc loco dicitur de oratore quia in studiosius in Senati instarem, rem urgerem. Diuul sequitur θεοι co/ν, cujus vim interpretes non ceperunt, sic intelligo, senatores Aeschini oratione permotos, sententiam eo mi ii lasse Ante enim proni erant in Amphissensium arbitrium Atheniensibus imponendi multam; linc autem bopinione destiterunt Hesychius εθεστ γ εν p GTηκε, μεIxio .c91εοῦ γε σzατος H. l. i in pia Dum S si in us agai set Pssi. 4. Explicatur eo quod sequitur, Udἴευας παιδίως GTe V ἱκ υς. idείo γιτ ν Beli herus sic dedit cum Beria. Mor. , larg. Steph. , h G. Vulgo rετε, quod mitiuS Si pro loque Irie, nee .icile potest, ab e SSe.

Κρωμος Vide ad Tim. 26. De re, si vis, cf. Demosthenem

37. in σι δ' υν io J Emit dedi mn et γρ. in pro vulgata πηλθε quae potius videtur glossa quam Vice Versa. Adi όναι, iasi λευγα non nisi dativum poni ejus, cui qui l in tentem

140쪽

98 AESCHINIS 37.

venit, ad εἰς raria, ε ις ολεο λαι dati Tum et accii sativit m docuit Henis tertiusius ad Luciani Prometh. . . . I. p. 26. περὶ x. γιν ιν ιεoαι Betili crus ita dedit x Vulgo ἐπί 'Unusex ς et quae inde deriVantur 'DUs c. aee adjunctum habet: trei vel hominis, in quem qui e, i Dei ἰ ς', inter um εἰ Vel πους. in non legere me memini. 'E M autem et πει, saepe sunt confusa. Vide Bast a Gregor. Corinth. p. 733. S. αὐτοθεν Geta λως δείκνυον Avcοθεν eo pes loco, quo conveneramuS. I 0rx κως significanter adjectum est, quod vulgo dicunt ptaonastice, forti vultu et an in o Aliis locis alias significationes habet pleonasticum hoc participium. Oi,c ιε - ocer τοις is γαλ. ιοῖς Est orationis gradatio animo vel vere commoto Vel commotum se Simulanti perquam apta. Nempe vim habet additaim verbo videndi θαλυοῖς. Sic interdum verbis sensuum additur substanti Vum, Orga non sensus X primens.

Notum, ex stii, stantivis artificum praecipue in υς substantiva in1ῖον derivari, quae significant loca, hi peribus suis operam dant. Elymul M. p. 451. s. v. Si σει ν εα δὲ π των εἶς ευς διὰ Ου

nonnullis libris transiit in instolare, legit h. l. etiam Harpocration.

in Petilier Anecd. p. 463.