Justi Fontanini ... Dissertatio de corona ferrea Langobardorum honoranda est semper antiquitas. ...

91쪽

Cn. IX. remitu pmim, habin is mari ciuicin de a romini , cum gemmis similiter . pretiosis Arto Canota Domanus intiaicis suae Basilie obtuli hujusinoe Res ita Coronas apud ,

Domui zonem lib. . cap. M. . . . On me a bona, rutilantesque CORONAs. Ex auro claro, ut argentoque probato Obiubi bis meis numero sum bis duoden . . . . ,

Ia Relatione ejusdem Canus ni Thei uti, ad Gregoriam vILPonti emisisti, haec prostant apini Dibnitium tram. I. RH-ptorum Brunsvicensium pag. 688. xxiv. one πως, es ranaitiarum aureis eum erue leuia una, itidem auria Modoetis risibus Coronis aureis adum eatenula ad hamn eum rari . .

re unicuique imermedia. Cima Regnum seu coronam Amtulfi e emuntur inctim Apostoli, teste Lucchio Accedit alia, Crux aures, quae Ruri appellatur indoetiensi Corum ADqlulfi omnino similem in abside suae Nolanae Basillea pependu

nos docet Paulinus in episti xxin alias, i. ad Severium.. cmcem Et Alacido cingit globo,

Cuius Coiam sunt corona ' est. Anastasius in Hormisda pag. 8 . testatur a Clodoveo M pno Rege Franeorum in Basilicam Vaticanam venisse GNUM cum gemmis pretios, donum o Petro Ap pis Hujus regii muneris genuinam notionem aes ut non' ut viri cetera eximii Antonius Daditius Alt erra lib. II de

Ducibus dicomitibus cap. 1I.pag. imia Cointius A. D. Od Mi. Quorum illei unum pro Corinu Patriciatus accepi , hic autem non pro Cotona pensili supra altare, nec prodo natio ad Consessionem Beati Petri assigendo sed oro regi Corona Pontificis capiti imponenda. Vereor ne Comu imposuerit Franeiscus Iunius senior, ab eo subrarentiorum nomine sottasse indicatus. Iunius enim in Animadverti nibus id tres libros Bellarminiano de Translatione Imperi pag. I 8 3 eundem stedissimum errorem erravit N propterea

92쪽

vapulat at Nicolao Alamanno in Dictitatione de Lateranen. Ap. Imsbus Pari Ninis pag. I 18. Rectius Hadrianus Valesius tomor Rerum Francicarum lib. vi pag. scribit Cloderi eum. hortatu mi Luatas Romam molist istii Cisonam aeatam in gemmis, donum eximium iri Basella Patri paneniadastis, riseipia- sto νum d andam e eonsectanda cura νent. Ita Hincmarus insitu Santa Remigii apud Dues e tum toma I. pag. 33 . rem planam iacit, ubi adnotat,

CIodciveum Coronam auream cum gemmis, qui REGMuri

appellari solet, Beato Petro, Sancto Remigio suggerente, direxisse. Eaedem Coronae seu Retua etiam pano tisi dictae

suerunt, nempe superius clausa ex Graeco Eκυωκλεις M. Anastasiucio Leone 11 I pag. sq. scit autem ibi supercrucem majoνεm ex auro fiala nimis pam elisum ornatam gem-.mis pretiosis. Et infra pag. Ivs Regnum panoctissum exaumpuri moram Ceue in medio pendens super sum a tare. Vide angium in Glossario. Ex his colligo, simplices eiusmodi corona superne uilis vaeuas Regna vero inter dum clausa, de isti noctissa ideo dacta. His adde quae erudite digessit, C. Philippus Bona tota in praeclaro opere obser vationum ait cacra vitra pag. I 3 q.

Iri Utrique aureae Corona Modoetiensi eatenulae, ut dixi, etiamnum adhaerenti quod ministite prodit, easdem saetis donariis adnumerandas Quum vero Corona ferrea, uni

velistum senae mentis hominum judicio antiquissima, eatena Iixi torsius destituatur,ia quominus semper destituta fiterit,du, bitari nequeat, hinc palamit,illam nunquam fuisse pendulum Niseiosum donatium, Baiuleae liqueatibus inserendum, sed

veram Coronam, ad hunc unum finem ab initio de pri autus fabrefactam, ut Regum vertici imponeretur. Hoc nonnisi maxima de caussa iiiiii tui potuit sive Coronam ipsam extriu- secus, sive intrinsecus praesenti animo perpendamus. Caus. Lm ipsam limina ferrea latis , ut puto, uperque declarat. τ

93쪽

. IX. neque enim ad hoc comparati lumus, ut cum Baldo I C. ad mystica metallorum sigailicationes solertissime interpreta

das eonfugiamus quod ipse in opusculo de Tribus coronis pro ingeni suo prautitit Nobis tam ablita de abstrusa seruia

tari non licet sed potius cum venerandae nemoriae Cardinali

Josepho Maria Thomasio, viro harum rerum scientistimo,

quem totius ecclesiasticae antiquitatis veluti oraculum tape sus eximus, omnino lentimus,nima rurn in iis,quae secros Christiano umitus relpiciunt, nota arcana te ingenio a mysteria, pro cujusque arbitratu facile excogitanda, ut nonsulti vulgo tactitare aliaeverunt I sed veras, planas, historicas, atque, ut se dicam, naturales: de genuinas eorum caussas te origin riones esse nobis investigandas Caulla instituta Gmnae Iaureae, Iamina ferret intrinsecus circumsiepiae, obvia Se explo .

ratissima est, quam pia lidelium persuasio per tot saecula de

re ipsa hucusque manitestavit. U. Ne vero qui contra Clavum Dominicum Corona Modo et aenii insertulit criticen suam exercuit, illo argumento suo negativo, sibi mari me lamiliari, amplius exsultet, Iiactenus dictis non ulla adhue subjungim. Multi vati hine taculis Norimbergae, vetet Germanorum conventu, exsta Thesauria sic dictus sacrorum pignorum, nempe lance ,

elavus Apars oueis Cbrisit,ae aliat quibus aeeedunt pretiose

quaedam Caroli Magni exuvi e per Imperatores in solemniabus suis inaugurationibus olim usurpati solita, Haee sacra Passionis Dominicae monumenta ab antiquis scriptoribus passim vocantur Impεrialis Thesaurus,Impretalia Insigni Be Insigni, Imperii. Conradus Urspergensis in Chronico A. D. 12 . pag. 3 3 ut diximus cap. v. g. Iri tradit tonem IV. . nare eadem Insignia IN Hatia Mediolanensium tutelae credidisse: quae poste A. D. ixat abstulit Fri dericus II be Germaniae restituit. Albertus Argentinensis in Chronico A. D 433ω de his ait pag. avfi. Insignia , qua

94쪽

D A CORONA FERREA. 7s

qtie Imperii dicuntur Henricus Rebdoctus in Annalibus inst. IX. A. D. 13 1 o. pag. II. Insignia Imperialia appellat Albet

tu Κrantetius in Nandalia. Iib., cap. h. pretios Regni Romani Insignia, de in SaxutIia lib. ML cap. via pretiosum Imperii I besaurum. Immo Summus Pontifex innocentius I. in diplomate, quo saera haec instrumenta publicae venerationi exponendi saeuitatem concessit apud Anualium Ecelesiasti corum continuatorem Raynaldum A. D. I x q. S. I 8 f eras, inquit, reli ias, que Imperiale vULGARITER nuneu

pantur; quaeque tanqualm pretiosi mus Imperii Romani Tbesaiam eonfiaeverunt per Romanorum Regem seu IN νatorem, qui est pro tempore, conservari. Ad Jacobunia

triferum, de Christianum E mannum, qui de hoc olim-heetensi lasauro peculiares tractum ediderunt uinceam tamen hela memoratam, aliam ab ea esse, quae Christi Domini latus vulneravit, quaeque Romae adservatur, angius vir summus ostendit in notis ad Neriadem Anai mnena pag. 3 ε .de 3 o. Itaques claωus, laurea ,i para crucis. nomine Theseu ν Imperiatu, Se etiam Imperiatium in mium denotari potuerimi paria octitat, Clivum in

minicum tona aureae intrarum

Dasio nominibus denotatum tuisse, dum interim non solum rapud Metienses in aero Messam Basille religioni quidem M securitatis emta perpetuo servatissω piovem Domini. Clovo habitu aest; sed etiam apud longi uos antiqvirus pro tali ereditiis; teste Matthaeo Villanio, qui Corona terrear, quatuor aUhineis lis, octac momentum Mesagium, ut tune passim vulgatum, adseripsit. Quid apud Catholicos voeabulum tinctitatis denotet jam dixi Cap. I v. u.

95쪽

Corome se mea fanctitas Somnia in creo tione C oli V. Augusti palam agnita es comprobata. 'amoutii aboriamque seriptoria. Erat Caret aequalium συγ- Aimorum, qui pro eadem fanctitate adducuntuν, es Diis etiam , auctoritas quo ista habenda.

hus Ripamontius, Theologus de Historicus perinsignis, idemque alumnus Bor majorum Cardinalium, pietate 8 rerum eccles astitatum disciplina exeri- lentium, inter egregias Iucubrationes, quibus rem literariam illustravit, Decan dem primam Historiae Eeelesiae Medi lane M ab se antea conseriptam, edidit R.D. Icta 7 ectypographia Collegii Ambiosani, postquam grati mis monitii, ut ipse praefatur lib. I. pag. 3. magri Cardinali, Arelia episeopo Mediolanensi Friderico Botron o Sancti Caroli consistati ad hujus se oriri negocii , digniratem, inutirentiam informatus fuisset, itavi secura , dum senis tanti Antistitis historiam suam Ripamontius strenpsi dicendus siti cicidio e etiam de se testatur ceterum nompraefabori Pata de munimine operis, es sitis mea , quia ramque a Ilia in suspicio attingat persequentem vetera, tibi. nullum pretium adulationi. Idem porro auctor ita Ιὐ pag. 33α de Passion Dominieninstrumentis tractans haec, sttibist partem Getieis innuos augusti sterii mainos, invidendo ruinis omnum munere, quoniam servat Ecclesia

Mediolavinfisi nempe Mediolani, Modoetiadi ideo paucis

expediam, eine. In subsequenti vero pagina nox quoque aptus accepimus inde, quam uni de retia urbi. Sed Avo-Rνήρ fertim exegsimus munενε, de tantias numero DU snam

96쪽

DE CORONA FERREA.

nacti, nonsetis a quindimidiati vicem amplius Orbis Oblia . . neremus. Sunt, duo hi Clami, De numae Corona ferrea. De prima spe elatim Iociuutus ita liubjungit pag. I 39. Mirare, unia digressi sumus, siue petenemur, dicturi suo tempore in alteν clama quem in ta M ta iactum Moguntini seu Nodoetienses nisi sitim,r, Igitur lib. v III. g. - . de Corans ferrea Modoetiensi narrationem instituit, nec .dissitetur, ad Theodelindam, commuta omnium persuasione seu fama, referri Coronam eam, inquit Historiem, eod , daemianiat, prosequitur A, anatiam interior circulus.

At unus e Gavis, qui Chrsum liberatorem a xere erues II. Ripa montius optime verat antiqaam illam Me diolanensium in Modoetienses invidiam ob vulgatissimamucorome ferre prae gativam quam proinde Coronam sine ligioso leommate palearem, ut supra narravimus, vocare non erutaerunt . Quamobrem Ripamontius huius mi ii amulorum ludibrium suboseure innuens, verbis iam recitativnaec addit eiporeo famessui a fidem ad Psamecmiecius,ris atque raraM-ns. Sunt qui abroga eis P ---τα

proti nimirumsuas quemqaesense I pronam in talis Id e lemme fa est. Postmodum ita subiungit para ea, quae nobis favet, nititur j modi conjecturis. Numentis Hel nam constantini matrem quum tres epertos augustissim

mseνii Clamos, eluti besauri emissis arbin , dispensaret, alios sibi measse tertium inseruisse diadematia diadema gemmen Dissi Constantino; inde per manus tνadisum, baud

e numinis aiore ad Theodeliadam perυeriisse eetera iam esse in promptu. Nam quorsum attinuerit, ferream Coronam initiandis Imp.ratoribus ab Theod linia fantari sacram aesolemnem, Nerato ex imo longa Deusorinuiseressione Langoba dorum institutum observare, nisipros ctu id Esset sic Ripamontius, qui haste nudas aliorum cone ijecturas, potius traditione, quam multis veterum scriptorum

97쪽

CH. X. tune rest aciniis palam e tis roboratas, tam eredere, quam non eradere cuilibet licere putavit Ceterum publicae timin suaeque perfusioni argumemum ipsembx prosequeris, iti seribit: - Leerate spiritus animique pontifex Ambrosia quum Geodosium extinctum fanebri laudatione e ons ret , mimi diadematis emiso constructi, idque grave sanctissimi liri testimonium exsta 3 pro Modoetiensibus qui dem nusquam enim terrarum lio Melanae diademati Lais vocanseriarum servari intelleximus, nisi apud ipsis quum tamen ceteros Clavos multi se habere Iorientur Ripamon tium iterum audiamus novissime nostra memoria quum ea Corona e Legatos aluta Sononiam, Molus V. Imperium

a pisaretur, adessuque principes Eeessi et iri, magni sunt

veram es famam, E feraiam ibi quantali, taurea mole preti ur latere . Maii quinetiam inerem quod mili nimium ae patuere eultu, me ea, quapa est celebritate, fg utis amaenae monumentum, ε adactum olim per dimina illa membra farrum attulissent. N R ANT hi, qui spectaeusi Ao xis, quum prolata ea capitis spis imponeretur, stibis pefusam horrore conelonem obriguisse, tanquam mmanantia annoxia fanguine tropbaea civitas in b,ssui ipse, tota Messeis sacerbis ma mortis ante oculos Aversa turris, νο nati Caesam adspectu ad ruiolentas ictus, Ianiatumque dilini eorporis, meditando ineuitando, peligiosi μοι in gravissimos quosque amimum aυertisse Liret id quoque iotestimonii vim admisere, quodque tante frequentie sensus Itidis re, id nequaquam esse commenticium arbitrari Rupamontio viro ad stultam credulitatem haudquaquam eo posito, integemmo sacerdoti, M Archiepiscopis Mediolaianen ibus propterea caro, de re suis temporibus proxima ita loquenti quis temere audeat falsitatis dicam impingere, qua doquidem si ea didicisse testatue ex relatu illorum, qui rebus

98쪽

D CORONA FERRE A.

ab se narratis, e Carollinae inaugurationitanterfuerant Hos Cui rivero praestat audire, quam Iovi silenti indulgere, qui mi. nutas narrationes fastidiens prc ingenio suo ad eloquentlim ostentandam facto rem levissime attigit, de paucis verbis, ut vidimus, plures, eosque manifestos errores inspersit. Hue saei pristiantissimus Theologus Melehior Canus in Locist theologicis lib. xi cap. I. ubi primam legem veraces historias a fallaeibus distinguendi, ex bominum rabitate, integrueateque sumi debere animadvertit: quae omnino res, inque lacum babet, quum ea, quae narrant Hyrojiei, ea meli Pse disse testantiar, mel abbis, qui viderunt, accepise: Haec de alia, quae apud Canum legi possunt, Ripa monti egregietaeonveniunt, non certe Iovio quem in historie a veritate male audire nemo nescit. De hoc egendu D. Michas Brutus in ptaefatione ad Historiam Florentinam , sed potissimum Hie ronymus Mutius in Epistolis Catholicis lib. 1 I. pag. os ne recentior Criticus amplius miretur, stupeat,Iovium de Co-

tome sinci anctitate siluisse . . . . . .

III. Quid porro dicendum de Blasio Caesinate, qui, muneri suo tantum indulgens, in marim frequentia aIle nam admirationem neglexit, de Coronam ipsam desicribens,sbia supiniceimribus nequaquam cavit Quis autem in veterum Histotieorum lectione tam hospes est, ut ignoret, non singulos ejusdem rei Historieos adurium omnia deleribere, sed quae in uno desiunt, ab aliis petenda laranei seus Guicciar dinus lib. xx. Historiarum ait Carolum v I epiali eorona editatum die festo Sancti Matthim nee memorat Coro amferream triduo ante saloeptam. Fuit omnino Guiceiardinus seriptor aequalis. Nunquid eius silentium eontra in oetie se ad duei debet' Sed in te notissimae eonfirmationem , aliud exemplum argumento aptum adducam Liuipranius, vel ejus eontinuator, uterque otioni I. Icriptor Oualis, lib.vI. eap.vi ejusdem Ottonis , ab Italis invitati, in Italiam adveα- 1 tum

99쪽

CAν X. tum contra Berengarium II. accurate describitraec tamen me morat ejus coron tionem in Regem in Italiae a Walperto Mediolanensi Antistite perasti m. Quid inde Ergone Otto non suis coronatus in Regem Italiae s Nemo rationis compos si disputabit, sed ejus coronationis historiam a Landulpho seniore laudam esse arbitrabitur. Ad Ripa montium revertamur. IV. jus,etia a uobis superius deseripta utique palam

fietunt, ferream Coronam Bononiae exceptam, tanquam

Domini Clavo cimitantem, alias Legatio nec modica , nec Basilicae indoetiensi de mumcipibus, bellorum tempestate concutssiis, omnino impar, adhuc quasi tofi tantae rei dignitatem instructa, male non auditisset, utpote aliquibus visa, oui nimium in pati re eatis, me ea, qua par erat celebri.tatε, saluti humaue ma numentum ad Carolum attulisse. Denique Ripamontius, nostrae sententiae adit uiator egregius, iterum audiendus , qui rem it eoncludit illud demum inter argumenta ego umerandum censeo, quod per bellieos tumultus, qui diu Italiam afflixere, eondita Comna subter neo inspecu,servavit vitorem, renibi ontraxit Gar

biginis, aue sequitur ferrum, ut eo sis gratia misisse

nominam muriatur, idqueseratio Avo datu uisse Mini-ius, Frmare posimus. Rem universam pollea concludens, profitetur, se publica de vulgata reserre visum enimvero, d tota re, ut cuique libitum fuerit, opinetur. Nos vuLGAT re ferre . quo pietas animum inelinabat, ea famam dare,

fatis habuimus Ripamontius, ni salior, his verbis signifie vit, se noli cum ejusmodi superbi de eontentiosis hominibus digladiaria qui res jam narratas iu dubium vocare non formi

darent vulgatam famam Sc suam ipse persuasionem, animique sententum exposuisse contentus, magnum Augustinum imitari sertasse voluit. Hic in prologo librorum de Doctrina

Ghristiana, dit ex Athanasio in Vita Antonii, hunc eunderuSauctum Abhaum, quaavia rudem literatum, uera Biblia sibi

100쪽

DE CORONA FERREA. 33

praelecta, memoria tenuisset servum quoque ex ethnico C, p. x. Christianum quum nullas unquam literas didicisset, a Deo plenam sacrorum Bibliorum stientiam impetrasse, de quo, in

quit, cera vis is fideque dignissimis tiris a re imus. Deinde subjungit aut si bae quisque fas esse arbitratur, non ago pugnaciter. Nunquid hei Augustinus φ. esse arabit tantibus quae ipse pro veris arraverat, assentitur Nihil minus. Prius enim illud de Antonio legerat in ejus Uita per Athanasium Graece scripta, de ab Evagrio Patriarch Antiocheno pro occidentalibus latine reddita quam Histonymus in Catalogo cap. Lxxxviis volumen inrigne appellavit. Rem de qua loquitur Hipponensis Episcopus, habes mori parte II operum Athanasii editionis novae pag. 797.

miris Augustinus acceperat. Itaque verbis illis aut si baee quisque fisa esse arbitratur, non ago pugnaciter, Augusti nux palam facio, se nolle de vetitate cum ejusmodi incredulis hominibus contendere, qui res jamdudum receptas de probatissimas inter commenta facile adnumerant, quasi nimirum iis tantum liceat ei tam beatis ut veritatem soli proxime secreto alloquantur necnbulas demendacia, ut reliquit, mines vel potiu stipites, ipsi uni ab altentationibus vacui pronis auribus , unquam accipiant. Quomodo Augustinus M Ripa montius italc uos eum hae genere liminum, de se gloriose, de aliis abjecte, indignoscenda vetitate sentientium,

pugnariter agere nolumus.

V. Sed ne adhuc imposterum Ripamonti viri gravis, mi auctoritas in distrimen adducatur, praesto est alter M diolanensis scriptor Sancto Carolo aequatis, Caspar Bugat , Theologus Ordinis P dicatorum, qui totos triginta annos priusquam Ripimonti Historia prodaret in Iuem disertus Modoetiensis Iavi affertor exstiterat in Aeces fione ad suam Historiam uesversalem, a me alibi memoratam. Siquidem