장음표시 사용
601쪽
602쪽
APostropha Cicero reprehendit C. Panissam Consulem , cuius lenitatem Diu . res secuti sunt, praecipue L. Caesar , sed nunc excusat, N. I. Confusius .
Indignatus Cicero quia victa sitsua sententia incipit ex abrupto: non tamen fine aliquai nuatione, seu laude virtutis , quam Consul Pansa ad eam diem osendis.
Propositio, & Distributio. Contentionis propositio est haec : multi
turpiter favent Antonio. Distributio seu argumenta sunt haec: Primo quia inconsiderate senatus tumultum potius , quam bellum, contra Antonium decernit. Secundo,quia inconstanter, ac timide aliqui senatores agunt de initendis iterum ad Antonium legatis.
603쪽
bellum contra Antonium decernit, hoc Enrl1ymemate tractat orator: si tumultus decernitur, bellum, aut quid gravius decernitur;& iam reipsa est bellum cum Λntonio: ergo inconsiderate senatus tumultum potiusquam bellum, contra Antonium decernit. Antecedens patet ex definitione tumultus, at in quo Deinde re ipsa bellum esse Antonio probat Cicero per interrogationem , tum ex praejudiciis senatus, N. . sed nimis multa . Tum ex praeiudicio Hircii Consulis, η.6. non est bosis. Λmplificat hoc hellum longe maximum, comparatione caeterorum civilium bellorum. N. 7. Utrum bor bellum . Causam praesertim hujus belli amplificat longe crudelissimam ex latrociniis Rntonii, N. 8. quae es igitur. Hinc digreditur in Calenum, qui absurde pacem velit, ut latroni Antonio popuIus
Rom. serviat. Aut, ut ipse privato Comm do dominetur cum Antonio, N.T I. bio m
Aut etiam, ut omnes cives salvi sint, dissimili sententia patris sui, & dissimili eriemplo plurium clarissimorum virorum , qui improbos ci ves sustulerunt, Iatqui is es . Nam similitudine ait Cicero melius esse unum civem sceleratum mulctari, quam innocentes multos, & totam Rem p. interire, N. I . boc interes. Verum non de pace, an
tum, aut de improbis civibus tollendis, sed etiam de aliis, non iracunde vide insinuationem) sed vehementer & Reipub. causa, cum Caleno dissentit Cicero: ac primum de B b a i -
604쪽
interitu P. Clodii, quem ille civem fuisse
optimum arbitratur, N. I 6. uno in homine .
Deinde dissentit de D. Bruto, quem Obsessum infirmat Calenus, favendo Antonio,
di adhuc de pace agendo , n. I7. imo vero ego.
Tum dissentit de Μassilientibus, quibus ,
interfecto Caesare, ne bona restituerentus , in senatu obstitit Calenus: de hoc queritur atque instat Orator, amplificata calamitate istius civitatis fidelissimae, n. 18. ego re cum . Propositionis secundum argumentum, Ἀ- eonsanter ac timide aliqui Senatores agunt de - mittendis iterum ad Antonium legatis, hoc En- thymemate exponitur: Superbe Antonius - tractavit legatos, quos senatus misit, continuo denuntiandi belli causa, nisi ille mandatis paruisset : igitur inconstanter, ac timide aliqui senatores, agunt de mittendis iterum ad Antonium legatis.
Antecedens facta transitione, & prae
munitione ) effertur indignatione, tum conntra insolentem Antonium, qui legatos popu li Rom. ad Mutinam contempsit, rejecit, mandata dedit; tum & contra languidiorem,
timidioremque senatum , Ν.ao. venio nunc .
Queritur etiam Cicero de Philippo, dc Pisone legatis, qui cum essent missi, ut An
tonio ex senatus sententia certas res nuntiarent; cum ille earum rerum nulli paruisset, ultro, ab illo ad senatum intolerabilia postulata retulerunt, dissimili exemplo Majoram, seu C. Pompilii, N. a 3. pro Dii immoserales. Mandata Vero Antonii, & responsa sigilla tim ironia recenset, N. 23. pro Dii im--
605쪽
mortales. Μandata vero Antonii, Sc rei ponsa sigillatim ironia recenset, N.a s. 'at quam modora mandata fert λ Honorem praeterea in senatu exhibitum Cotylae Antonii Iega . to , indignatur, opposito contemptu legatorum populi Rom. quos obiter quoque reprehendit ab inconstantia, dc timore
Denique suuin Cicero in Rep. tuenda studium, & fortitudinem, & vigilantiam, exemplo Scaevolae imitandam proponit , Τ l. 29. O Dii immortales. Suo etiam exemplo docet senatum esse signatum , & ad bellum Contra Antonium accinctum remisso Cotyla, N. yU. Equidem P. C. .
Liberius Cicero reprebendit Senatus Judicia , non constantia, quia prius bellum cum Aatonio bose decreverit, edi nunc sit rei a maximum , Iam confusius abborrens ab asperiori Uerbo , decernit tumultum, qui bello longe es gravior . Acerbe etiam invebitur in s. Fufium Calenum, quia sudiolir Antoηii, is, proprii commodi , quam Reip. adbuc praetexta tur- si pace , s lenitate in omnes cives , serviare velit populum Romanum improbo latroni.
Itaque Orator tota contentione in tres affectus prorumpit. I. Indignationis , exaggeranr I trocinia , s insolentiam Antonii. a. Doloris querimoniae, videns inconsantiam ne timiditatem Senatus. 3. Amoris in Remp. niabit non agere, oe pati certus pro illius δε-
606쪽
38 afensione, suoque , , Μlorum exemplo omnes excitam ad sagum.
cum Λntonio sint, potestas detur ad sanitatem redeundi ante idus Mart.primas: hene merentibus gratiae reserantur , profici,scendi ad Λntonium: excepto Cotyla , nemini facultas concedatur, ob res.
607쪽
Argumentum, Quaestio, Stylus. R erente Pansa Consula de bono e servis Sulpisti, qui legatus ad Amomum cum Pisone, oe Pbilippo missus prope casea quidem pervenerat , sed ante quam Senatus ma data exponeret obierat, P. Serviliussententiam' rogatus , decernendum ei publice sepulabrum censuit, saluam non censuit: quod salute δε- cerni solerent iis , qui in ipsa legatione essent interfecti, non quibus mortemgasus attulisset Pos eum Cicero rogatus , bonorem sepulcb. i Sulpicio non ademit, sed eum omnino salua omnandum esse censuit, ea potissimum ratione usquod cum ad Antonium grami affectus morbo sit Wofectus, non ei casus , verum ipsa Iegatis mortem attulisse videtur. Manutius . Iuaestio bustus orationis es in genere deliberativo, an Ser. Sulpitio in legatione mortuo bonor fatuae sit tribuendus. Fixus es temperatus.
608쪽
609쪽
ORator Ser. Sulpici:o justos honores. quaerit, quia magna constantia, &magno studio Reip. in legatione mortem obierit, N. i. Vellem Dii.
Cicero dolore, on officio , a sua Sulpitii persona quam laudat , s meritum eius moratis amplificar) auditores conciliat.
Propositio, & Distributio. Contentionis propositio est haec: Ser. Sulpitio in legatione mortuo honor statuae est tribuendus. Distributio , seu argumentum est hoc : εquia ipsi legatio mortem attulit.
Argumentatio, Amplificatio , Affectus. P Ropositionis argumentum, Ser. Sulpitio legatro mortem attulit, hoc syllogii modeducitur: Cui legatio mortem attulit, ei honor statuae est tribuendus; atqui Sulpitio legatio mortem attulit : ei igitur honor statuae est tribuendus.
610쪽
Μajorem interpretatur Cicero, consilio Majorum, qui non genus mortis sed causam quaerendam censuerunt di hi enim idcirco quatuor legatis ad Veientiu in Regem,& Cn. Octavio statuam posuerunt, quod ipsis legatio mortem. attulsisset, r. 3. au-
Λssumptio amplificatura vigilantia Sulpitii , & constante midio patendi senatui rPropter quae ille mortem obiit, n.itaque P. Cia Concludit Cicero c praesertim licentia
decernendam a senatu esse statuam Ser Sulpicio, qui auctoritatem senatus vitae suae antetulit, N. 7.suocirca adposierisatis .. Item: in fine hortatur senatum, n. I9. reddit igitur .. Digreditur in laudem Sulpitii , qui non magis jurisconsultus, quam justitiae fuit N. LI. nam reliqua . Redit ad statuam ipsi decernendam, qua tametsi non eget propter virtutes , 8c glariosam vitam, tamen haec erit monumentum mortis honestae , vel grati senatus, ct solatium afflicti filis, N. ii. ergo baec sat .. Atque hanc statuam censet Cicero, ex desuncti sententia debere esse pedestrem aeneam , n. I 3 mihi autem Probabitur etiam haec statua P Servilio , cui maiores honores,. id est, sepulchri decernendos censuit , n.I . atque banc meam Hortatur senatum ad utrosque honores Sulpitia mortuo conserendos, n. I I. augeatur igitur. Am