장음표시 사용
11쪽
dotes, & raro exemplo heroicas plane virtutes non allegabo ;Commune enim hoc euivis de Vobis argumentum esse potest; Et virtus hare non laudem, quippe omni major ; sed admirationem atque reverentiam admittere duntaxat potest: Animi autem vestri magnitudo, ingeniique sublimitas abstinere potius dedicatione aliquem, quam invitare debebat. Causa ergo haec mihi unica, sed longe maxima est, ut & nunc quoque in hac ipsa Satana redux denuo, publico velut monumento, summam illam gratiam, qua apud Te, Domine, quamdiu lenae iii, florui, testatam facerem, ejusque memoriam summa cum devotione adhuc fideliter 1 me coli pro ea qua debeo fide demonstrarem, simul quoque hoc nomine, quas referre nequeo, agerem gratias, atque ut, quae mansuetudinis & clementiae vestrae bonitas est, porro hunc animum servare mihi proprium dignaremini, precarer. Id quod vero, si neque satis olim meritus sum, neque mereri posthae potero, hoc faciam tamen, ut, publica haeveneratione, pietatis erga vos testimonium aliquod exstet,
quo hominis obsequiosi partes vel explesse, vel si id quoque fi ri nequit, bona fide explere voluisse judicer. Est mos iste
Magnatum, quorum animi de coelo uti alia plurima, ita & hoe trahunt i votum, quam iactum, magis respicere. Quorum benignitatem rependere velle, est & mactu ejus illos, & se opera defraudare. Quare finio, Deum venerans, ut cum belli pariter, ac pacis artibus floreas, tampacis justitiaeque cultui,quam-sieubi salus pubIi ea hanc Tibi necessitatem imponet, virtuti, bellicae parem gloriam magisque magisque augeas, & late peς Orbem propages. Val ννι, - --a ρφDe LX-
12쪽
nee tuae disertationis primae.
Ngumentum de summa dissertatiovis est, probare, quod maris naturae non repugnet, proprietas, contra eos, qui hoc a primaeva rerum comis munione perstitisse huc usque liberum volunt. Qitare dc in illam prI-mnam eommunionem inquiritur capite primo.
τ . r. Adducuntur scriptorum testimonia, quibus communio priamaeva adsistatur. ubi dc de Romanos, inprobanda juris quaestione. ἐInde, quot modis aliquid eommune dicatur. N. a. Et qua ratione a communione ipsa discessum fuisse volunt eommuis nionis assertores, ostenditur. Status controversiae formatur, nempe de duobus disputandum post latis. An res omnes initio exclusa omni proprietate in promiscuo usu fuerint: Et; an dominia divisione demum de occupatione Originem cepeiarint. Quod utrumque negatur. Inde Rationes quare communio primaeva non possit statui, voce communionis in primo significatu accepta N. y. 6. I. redduntur. . Deinde & eommunio, in altero vocis significatu reprobatur Th. I. Ubi an rerum domini uiatoti humano generi a Creatore, datum fuerit, an Adamo soli, disquiritur, & Tib. summa disquisitionis colligitur, Adamo divina donatione rerum universitatem cessisse in proprietatum, exesusis e iam ejusdem liberis. Qimd Th. io. demonstrat amplius, & consensu patrum quorundam Ecelesiae probatur. ubi de e-mne Pseudo-Clementis a. cinus . f. r. ciijus auctor fuisse Favistinianus quidam Ethni ι probatur. N. II. traditur, unde opinio ista pervulgata, de pristina rerum eommunione invaluerit.' Th. II. Proprietatem non coepisse ab occupatione de divisione, sed a. - Deo datam disputatur: Sed nihilominus res quasdam avi Set vacuas po
moribus, tanquam pro dxrelictu habitas.
13쪽
munia fuisse omnia, privata nulla natura, scriptorum omnis generis passiva est sententia. Quam Poetarum res judicatae etiam confirmant. Quibus testimonium denunciare, Homero scilicet & Virgilio. ICti prisci non dubitant. Nempe ubi vel de vocis alicujus significatu agitur, ut ιεν. de tw.s. L non factu. s. degrad. l. venenum. F. de VS. Vel ubi de formulis, & conceptis verbis res est. l. r. f. ι.1. de mora. caus don. Vel ubi proverbialis locutio usurpatur. I.s uxor. de adult. Vel ubi de more aliquo veteri quaestio Τ. de contra emi. l. p. f. desupeRDI. l. aut facta. . de paen. Vide scip. Gent. πιέζεργα lib. a. c. a. essere. Deob. Godose. de ceno hiost. Io. Sic autem princeps eorum. I. Georg.
NecAenare quidem aut artiri umite campum
erat, in medium quarebant. Sequitur Naso L transf
ommunem pr , ceu lumina uelis se aura viis humum longo Agnavit limite mensen
Pervium cunctis iter Commun/s usin omnium rerum fuit. Et Vmolyto.
Nudus is campo scer . Diviser agros arbiterpopulis lapis.
ProEria testuris herum Aatura nec sum Nec me, nec quenquamstatuit. Ex historicis Iustinus lib. 6. Erant Saturni avo omnia communia, ct indivisa omnibus, vetati unum cunctis Zatrimonium esset: Et Cici I Ostie. Privata nusta natura. Confer Macrob. I. Sator. r. ' II. At
14쪽
II. At vero cum eommune potissimum dupliciter dieatur; vel ita, ut, quod proprium est pluribus pro indiviso, usum sngulis communem praebeat: vel quod proprietatis omnino nescium ' 'omnium promiscuo usui pro stet, communiter scriptores eo tendunt, quod primaeva communio talis fuerit, quae proprio simpliciter opponatur; non vero tale quid, quale nunc usurpatur,quando commune dicimus illud, cujus proprietas inter plures consor- itio quodam, aut consensu collata sit, exclusis aliis vide Castrens. adi hocjures. de I. U I. Gro t. mari. l. c.F. Il. Iam si, qua ratione ab hac communione disces i fu-
erit, quaeras, parata est responsio; jure gentium dominia distincta, agris termini positi, aedificia collocata .LLs. de I ery Et ne dubio supersi docρ, qui prae caeteris aliquid vidisse videri possit Grot.GI. h. fB. id factum suille tradit, vel expressa pactione per divisionem. vel
tacita per occupationem, atque adeo pr prietatem demum eo ventione gentium exortam fuisse. Ex quo porro confisi putat, ut in quas res praesumta talis voluntas paciscentium non cadat, illas ad nostram aetatem communes perseverasse. IV. Summa ergo eorum, quae communis de primaeva com- De do,bis munione nos credere Vult sententia, ad duo redit culta: Alterum, res omnes exclusa penitus proprietate patuisse promiscuo usui : Alterum, dominia divisone demum & occupiistione esse exorta. Λ cujus utroque postulato, si discessum A. cerimus, veniam nobis ab hisce Saturnaliorum assertoribus dari
V. Principio, quod ad communionem, indubitatum ,oc Ram,o, est,quale quantumque juris cunque Primus mortalium in res crea-- comistas habuit, a Creatore eum omne ita accepisse. Iam iae nudam 'pri utendi facultatem, sine proprietate, accepisse, sanὶ non potuit aposteritate ejus proprietas sine injustitiae speeie, & usurpatione ejus,cujus usu creator mortales interdixerat,atque adeo πλεονεξια usurpari. VI. Deinde repugnat divinae traditionis formulae ejuscemodi communio, eum primae illius post res creatas, Gen. I. tum alterius reparato post diluvium orbe. Gen. 3. Replete ternam, subjicise e-, os dominamim universis animatuum: Et: omno Λ2
15쪽
ρ; es maris manu; veprae traditi sunt: Terror veserjιν ον siesuper cuncta animalia. Qua formula quin longe potentius quarta nudi usus lus, vel mera facultas re utendi significetur; vis ipsata, verborum fateri cogit. Quod si vero excipiat quis, datam quidem a supremo Numine facult*tem rem propriam habendi homini: sed ea fuisse ipsum άδιαφοργα sed δc simplicitate, ut in
commune maluerit colligere: Is primo videat unde assertionem, quae in facto consistit, probare possit. Nobis post lapsiim ejusmodongenuam liberalitatem dcinnocentem aequalitatem fingere, nee Miditio hominum sinit, & scripturae repugnat, quae de πις ma hominum illius etiam aetatis iniquitate, atque etiam primorum fratrum proprietate phis satis testatur. Deinde ne ita fuisse, sequetur, non demum divisione de oceupatione proprietatem natam, quod volunt isti, sed cum divina donatione res essent propriae, communionem arbitrariam supervenisse, quae tantum abfuit, ut simpliciter proprio esset opposita, ut Grotius quidem eam describit de mar. lib. e.F. ut potius proprietas communi O-nem, quam hi, sponte admiserit, communionem, mquam, non justitiae, sed liberalitatis &merae facultatis , a qua quovis mo mento pro arbitrio recedere potuerint mortales. VII. Porro cum res nonnullae sint, fatente ipsemel Grotio de mar. lib. e. quarum usus per naturam suam non est nisi in abuisse, isque non aliter consistat, quam per applicationem corporalem, per quam alii omnes a facultate habendi excluduntur, adeo
ut quod quisque eorum arripuisset id eripi ei sine injuria non potuerit, Grol. de IR. lib. a. c. a. n. a. videat Grotius, quomodo contradictionis sese absolvat, ,Ἀπμως negando proprium,& nihilo minus per applicationem corporalem proprietatem ortam, statuendo, quod facit Illud quidem p. r. hoc vero ρ. ιρ. ins id quod tanto evidentius fit in rebus, quae non nisi industria alicujus dc arte parantur. Finge, propria industria &arte quem sibi pinxisse imaginem, aut statuam sculpsisse, propria industria gregem ovium vel gallinarum comparasse, quis negare ausit, in dominio artificis vel possetaris ita fuisse, ut non nisi per injuriam invito auferri potuerint: ut ex Moralistis agnoscit Cardinalis dς Lugo. i. dcta ICtis Vaconius a Vacuna,
16쪽
quantam ad res mobiles D.declam P.nθ. Non itaq; communio sub orbis cunabulis obtinuit, quae proprietatem omnimodis exclude- .ret. Consentit Alpha nostrum Bartol. in L ex hoc jure. de I s' 'n. .per t. r. Is de furti Et Baldus, ICtus accuratissimus ac φωτατρο ad eandem legem n.II. ibi: Omnia eommunia, id eLI, communicanda tempore necessimiu. Et nonne Abeli illico sua pocora&pascuat Mino agri & sata sua: sed & locus Nod, ubi orbem Hanochiam sibi eondidit. Haut dubie vero dc aliae tum v bes conditae, qualis profanis scriptoribus Ioppe memoratur, Plinio, Melae, Solino, ante di luvium condita. Et de Κaino virmat Iosephus I.-3. terminos agris ipsum posuisse. VIII. Sed fortasse communio, quam iactant scriptores, it ' eommunio ι telligenda talis, ut nunc est, nempe qua proprietas inter plures ut secundo signi universos, non ut singulos, pro indiviso eonsortio quodam aut r6io' consensu collata est, exclusis aliis non solum extra societatem e sistentibus, sed & singulis de communitate, usu vero singulis in. tra societatem permisso Et video hane sententiam esse Dochois rum quorundam moralium Molinae Tom. I. tr. a.difao. Ioh. de Lugo Disp. Lue i. r. Michaelis de Luna & Mellano, tr. de domis. ras. cap. y. Fuisse se. omnia communia in primis negativ quat nus natura ipsa nulli privato alicujus rei dominium applicuit.
Quatenus vero dominium eorum fuerit penes totam hominus dominiuis cmmmunitatem, ita fuisse communia, ut tamen natura permitto remm totiret fieri occupantis. Sed quamnam nobis fingunt hominum communitatem, Adamo solo exsistente, familiae suae capite t dicat quis, 'Matam eam Adae, non ut homini singulo, sed ut totam ex se nais scituram posteritatem repraesentanti. Atqui nec ulla veri similitudinis ratio dari potest, eur Adae non ut Adae seu individuo, sed ut speciei vel humani generis ideae, totus terrarum orbis cesseritata. Ipsaque traditionis divinae formula consignate ad par uni eum hominum restringitur. Adde Eccles e. in ibi: Dedit isti potesatem 'ereum, quasunt super terram. - Deinde repugnat id naturae pro prii, si enim penes communitatem, ut universam, dominium tui se se ponas, non potuit natura permittere, ut rei jam occupatae pars aliqua fieret denuo privatim occupantis. occupatio enim petrituram tot occupandae non nisi rei vacuae datur. Et si quod octi
17쪽
c ipatum est, sine injuria occupanti non potest eripi, utique nihil ex universitate rerum, humano generi data, a singulis potuit sibi,
privative ad universitatem, applicari, eum natura rerum ita eon
munium sit, quod partes habeant, non pro diviso, sed pro indiviso, ita ut nec atomus sit, in qua non sit communio pro indi viso. .pa . f. t. de solui. quae si ab singulorum aliquo sibi appliearetur,
perinjuriam communitati eriperetur. Sunt enim sic omnium,
non quasi singulorum tota, sed pro partibus indi visis. Jp.ferv. Remadmodum cum Stichus & Pamphilus communi servo promissi sunt, non alteri Stichus, alteri Pamphilus, solvi potest, sed dimidiae singulorum partes debentur. solui. Itaque si eommunio nulla fuit, frustra est, quod quo modo diste
sum ab ea fuerit, docere conatur Grotius. Nempe communi 'consensu a communione discessum fuisse, proprium sibi quolibet sumente, vel per divisionem accipiente; Et v. praeterea iacti est,& nondum probata: nec praesumi potest talis divisio in tanta reorum inaequalitate, diversissimarum regionum terrarum rerumque
aliarum qualitate & aestimatione, denique hominum avaritia, cupiditate &iniustitia, ut fingere quidem liceat, contingere non potuerit. Nec ulla ratio est, cur aliter fuisse fingatur. Forsan dixeris nisi toti humano generi in persona primorum hominum cessit terrarum orbis oportuisse, ut post mortem demum Adamiliberi ejus proprietatem rerum adquisissent. Id vero repugnare sacris literis, quae proprietatem liberis Adami vivo adhue hum ni generis parente tribuant. Sed nihil obstant haec, quo minus, quod diximus, sustineamus. Quae enim ratio prohibere Λωmum potuit, quo minus traditione, assignatione, cessione vivus
ipse ae superstes divideret cum liberis i Non obstat cr. dea . νή. ubi dominium a naturali possessione eoepi sse dicitur. Quasi s quatur quod proinde possessio a dominim non potuerit coepisse. Id enim de dominio abuali intelligendum esse non dubito. Nos vero de potentiali, quod nihil aliud fuit, quam potestas oce pandi & possidendi, atque adeo dominium in aetia primo, penta, quod in possessionem, dea possessione in dominium, quod esta hi secundo, venitur. Quem ad modum v. g. si quis instituit ino haeredem, recta de immeuiate dominium. haereditatis mihi do
18쪽
fertur, sine apprehensione, statim a morte testatoris, e habitu, sive potentia. bimul atque accedit possessio, simul incipit dominium in actu. Itaque naturalis possessio nihil aliud signiriat ICto, quam actualem possessionem, potestativae seu habituali Gaepositam. IX. Itaque communionem talem plane neutra disse prisca illa secula magis ex vero puto. Nam per donationem divinam statim sub orbis infamiam Adae tota rerum universitas cessit, ita ut ipse in solidum eam haberet propriam. proprietas in eo fuit, ut non solum a rebus a se possessis excluderet alios, sed de nemo alius, siquis fuisset, jus occupandi res nondum possessas universas dc possidendi haberet; In tantum ut liberos quo'que Adami plane fuisse exclusos dominio rerum illarum, quamdiu familia patris continerentur, nisi si qua assigristione aliquid proprii, & ut Romano more appellem, peculia eis permisit, de deas mum post emancipationem mortemve ejus divisis inter se rebus
fratres ei successisse doctissimo Seldeno facile assentiar. Divinae enim traditionis formula nemini jus dedit nisi uni hominum pa-Neque enim tum exstabant liberi Adami. oportet igitur
duorum alterum ita tui, aut proprietatem rerum loli fidae ac Evae
datam, a quibus titulum postidendi acciperent ejus liberi, aut in persona Λdami universitatem rerum toti humano generi fuis datam, quod supra rejecimus. X. Porro quod diximus, satis divisio orbis inter Noachidas
mundo a diluvio reparato facta proba lib. gener. c. p. o. Cujus Noachum ipsum autorem fuisse, eamque testamento suo frm iam, quod moribundus Semo filio exequendum mandarit Eusebius ex Epiphanio in AnchoraroHhar. σε. locuples testis cum Ce- dreno est. Ut jam non dicam, dominium Adamo priscae Ecclesiae patres in tantum arbitrari, ut imaginem Dei quadam sui parte in eo constitisse affirment Basilius hom. ro. in Gens eiusque frater Gregorius, Orat. Lini do faciamin homiaem. ει tib de opifh-.c. . nec non Chrysostomus,& ex Latinis S. Ambrosius di Augustinus. Quid ergo restat, quam albis dentibus ridere autorem a Can. a. c. Ia. q. l. ubi, si DIs placet Homericis, Clemens rescribit fratribus Hierosolymitanis: Communis usin omnium, qua sunt in hoc
19쪽
alivisitium hoc esse dixit, re alim istud, es sic inter mormies divisio facta eR. Denis Graecorum quidamsapientusi mau hoc irasciens esse, ait, communia debere esse amicorum omnia e In omnibus aurem fine dubios/nt,s conjuges se. Euge vero, mi Luci, Hoc Ithacus Ie- lit&m qini mercentur Atridaei Sed cujuslibet quam Clementis potius haec sunt. Et ne quis erret, totus hic' locus desumptus est ex lib. Io. Recogn. & sunt verba Faustiniani cujusdam Ethnici, dc ab ipso ibi Clemente refelluntur , teste ipsemet Bellarmino descripta Eccles Eat nunc Mercator iste Isidorus & mango sceleratus , obtrudat impura istius Ethnici verba pro Clementinis. Et omnem ludit operam Michael de Luna, qui ad sanitatem reducere conatur hanc communionem de hom. me. c. l.
XI. Quid ergo fiet tamdiu Ereditae communioni rerum Nimirum id, quod Lactantius de Psitis e. s. docet. Cum Deus, inaquit, eommunem omnibus terram dedisset, ut communem degerent vimin, non uι furens es rabida avaritia sibi omnia vindicaret, nee ulti deesset quod omnibus nasceretur. χodPreiae dictum sic accipi opor et,non ut exsimemus, nihil omnino tum fuisseprivati, sed more poeticoHumtum, ue intelligamus, tam liberales fuisse homunes,ut nat- sibi fruges non includerent, nec solis absconssitiUncubarent, sed pauperes ad communionem propris laboris admitterent. Nec miis rum, cum promptuaria justorum benigne paterent omnibuου, nec a in rixia intercipiens beneficia divina, famam sitimi vulgo faceret, sesomnes aqualiter abunάarent, eum habentes non habentibus large copiose di donarent. Nec, meo judicio, erret, qui famam hujus communionis eum Eusebio Pra p. Eυ. Ia. c. b. ad statum hominis in Paradiso referat. Quod Ethnici erroris opinione ad tempus I ost lapsum transtulere & aureum sibi nescio cujus Saturni secu- una commenti sunt. XII. Ex hisce jam apparet, proprietatem rerum a Deo homini datam, non occupatione demum ac divisione ortam esse , quasi per has dominium adepti fuerint. Verum secuta divisionem occupatio hoc praestitit, ut jure proprietatis divinitus adquisito possessionem mortales per illam adipiscerentur. Ita tamen, proprietati ista quantumvis stante, nihilominus quaedam res
20쪽
pinetarIs vaeuae manserint, non per alterutram illarum 'eom. munionum , contra quas disputatum hactenus fuit, sed respectu certi usus, & velut ex causa derelicti. Cum enim 'quarundania rerum natura ferat, ut sine proprietarii iniuria, secundum certos. usus euilibet alii invirvire possint, mansEre res istius usus rationea dominio de possessione ab initio liberae, etsi secundum substa tiam ssiam, aliosve, atque alios usus occupatae fuerint, ut aqua profluens, & mare. Et tamen nihil obstat, quo minus tales res etiam respectu illius usus, quo ab initio aliquando liberae a pro is prietate manserunt, postea occupari dc proprietati obnoxiae fieti potuerint. Sed maris gratia eum omnis futura nobis disputatio, jam porro thesin ad hypothesin transferamus.
Quod nec natura maris, nec ratio aliqua moralis proprietati repugnet.
Summa capitis, nec naturam maris, nec rationem moralem propristati repugnare. ubi quid proprietas sit, δέ quotuplex, corporis nem & iuris, quod utraque ejus species constituat peculiare dominium . n. r. inre tam dominii, quam imperii ratione fieri posse proprium.
Rationes, quae pro libertate maris a Grotio asti untur, manunantur: N. Eisque responderit r. Inde Quinam in mari termini statui figique possint, traditur. n. s. c.
S maris ergo proprietatem statuimust sic sanE. Sed H. H.
portet, quid par proprium intelligamus exponu Est au- ε.iae tem proprietas talis rei qualitas, Qui res eodem modo, quo alicujus est, alterius esse non possit. Quumque quid alia cujus dici possit , non modo secundum substantiam seu corpus
ipsum: Verum etiam secundum alias atque alias rationes, qui- ..bus de re disponimus, &, ut eommuni verbo utar, pro diverso respectu, hinc proprietas alia est eorporis, alia juris in corpore. Illud constituit dominium. Est enim proprietas formalis ratio dominii. Haec vero juris proprietas, siqui lam res incorporalis, seu jus, aptum natum est in patrimonio esse, itidem dominium , nitim eo M parit. Nihil enim aliud est dominium, quam adfectio rei in sua uit,sia non latitudinc acceptae ut dc incorporalςm comprilisndat civilis,per Diqitigod by Coosl