장음표시 사용
201쪽
Flevimus heu miserae crudeli morte peremptum Flevimus unigenam Iesseidos horoinael Talibus obscuras rumpebant questibus auras: Cum subito adveniens denso ruit agmine miles, Fumantesque manu quatiens ad marmora taedas Distodit longo turbam; dein limine custos Sedit in adverso, et tumulum circumstetit armis.
202쪽
Postquam concilio procerum despectus abivit Proditor, et solis posuit Vestigia campis, Multa memor secum tristi sub pectore volvens Vrbem inspectabat longe, penitusque fovebat Vocibus his trepida conceptum mente furorem. Ergo illum morti scelerata per oscula demens obieci pretio 3 n0c se venientibus armis Eripuit, sudisve hostes, aut vincula solvit 3 Cur faciles vultus dextramque tetendit amicam pDebuerat prohibere manus, capitisque nefandi Pellere contactum, fictae mendacia linguae, Vendita amicitiae iura incusare, fidemquo Posthabitam argento, et complexus fraude petitos An pietas subit ulla mei, nec funditus omnis Cessit amor3 Memini quam se daret ante benignum. Par erat hospitium nobis, communis egeStM:
At mihi subsidium vitae quandoque licebat Carpere; nec deerat furtivi copia nummi,
203쪽
Sola ministerii quae taedia longa levaret. Insolixi non haec sceleris sunt praemia, non haec Blanda tibi nequidquam animo solamina fingas. Nescis, heu, nescis ut quondam perfidus illo Qui prior anto aras fraterno sanguine telum Sparsit, et horrenda tremefactus caede refugit, orbo vagus toto moestis habitaverit antris, Ipsa in fronto Dpi non exorabilis iram Nigraque fulmineae portans vestigia flammae pIpsum etiam telo perhibent cecidisso nepoti8. I, fuge conspectus hominum, suge lumina matris,
Quae natum exanimem de te miseranda reposcet:
Vel pete getulas desoria per avia tigres, Vel committo mari vitam et disperge per unda8. Talia fundobat gomitu, lucosque silentes Horridaque altorum n morum dumeta subibat: Qualis ab alpinis hiberna nocto latebris Proripuit sese nebulas lupus inter opacas; Illo diu tacitis occultus vepribus errat, Vestigatque greges, et notum captat odorem: Tum, si sorte ignem sparsis ardere favillis Pastorum Vidit, coniuratique repento
LatraVere canes, submisso corpore terram
Pressit, et arrecta sonitum procul accipit aure. IIIo aliud misero longe crudelius omen Spes animi rupit dubias, montemque labantem Accondit furiis diraeque cupidine mortis. Namque iter accelerans obscuri tramitis orbes Dum sequitur, vento Similis volucrive sagittae,
Vel fortuna tulit, vel saeva coegit Erinnys Vipereum quatiens post impia terga flagellum,
204쪽
Nescius incertusque viae iuga proxima montis Attigerat, cui silva facit pulcherrima nomen Germine luxurians semper frondentis olivae. Iam ius dies tacitam pellebat ab aethere lunam; Turbida sod caeli facies et nubilus aer Corta dabant terris venturae Signa procellae,
Et nemora insuetum miscebant devia murmur.
Rostitit adverso deprensus luminis Ortu; Agnovitque locum quo Venerat ante per umbram Vincla inimica ferens et militis arma profani. Purpureus viridi sanguis stillabat in herba, Qui modo rore levi collapsam in pulvere frontem Aetheriam sanctasque comas et languida tinxit ora, Patris cari caelo quaerentia Vultus. Neo procul hinc iactaeque saces set sparsa recentis Signa fugae, male quam timidi rapuere sodales, Telaque multa solo passim gladiique micabant. Vt vero ante oculos inopina refulsit imago, Saxeus extemplo caeca formidine torpor
Corripuit gelidos artus; riguere capilli; Non aliter quam si ruptae telluris hiatu Tartareis pallentem umbris Achoronta viderset
Murmure misceri, et torvos emitterct manes: Mox vultus alio Vertit, gressumque retorSit,
Praecipitem sese penitus convallibus imis Per salebras per lustra ferens silvamque profundam, Labitur obscurus rauco qua gurgite Cedron. Quercus erat, ventis et crebro fulminis ictu Parte revulsa sui, medioque nigerrima trunco Quam neque vore novo frondes nec laeta volucrum Agmina complebant; sud nuncia laneris alps
205쪽
Infelix bubo, et tristes' cum vulture parrae Servabant positos latebroso in vertice nidos: Ipsa Viae medium pendentibus ardua ramis Desuper incumbens vasta radice tenebat. Incidit huic, pressitque pedes, et lumine torvo Fixus in horrenda stolit arboro: tum subito mens Consilia in divorsa iniit; ceu turbidus altis Fluminibus vortox eum saxa frementia circum Volvit, et attonitos celeri rapit impete nautas. Haec, ait, haec tandem subito me fine resolvet: Quandoquidem effugii nusquam via; semper acerbus Hostis adest tergo; Voxque importuna per aures Singultus gemitumque itorat morientis amici. Mo poenae ultrices sub tartara nigra Sequantur, Dum tristes auras atquo illactabile lumen
EX Oculis aeterna meis nox auserat. Ibo
Spiritus infelix, caelo terrisque relictis, Perque domos Erebi mersus caligine condar. Dixerat; ingenti cum protinus omne fragoro
Intremuit nemus, et tenebris exhorruit atris. At variae umbrarum facies, cocytia monStra,
Sodibus Oxierant imis lucoque volabant. Ille manu tropida nectens in vincula funem Iactavit ramo; tum scabri robora trunci AmpleXus propero adScensu et pernicibus alis Inseruit laqueo guttur, dein lenta remisit Brachia, et elisa correptus sauce pependit. Immanem voluti si forte bipennibus ursam Perculit aeria venator ab ilice summos Stringentem pedibus ramos morSuSque parantem Dontibus illa ferox et toto corpore pugnat
206쪽
Cortice in arboreo, donec labefacta resolvit Membra gelu, retroque cadens cervice supina Corruiti et multam traXit cum pondere quercum. Relliquias turpes exsecratumque cadaVer Reppulit a gremio tellus: non ulla volantum Visceribus foedis tristique assueta rapinae Insedit capiti, vel sanguine polluit ungues. Tantum deformes artus Squalentiaque OSSa Aera per medium lapidosa grandine mixtus Imber et assiduo pulsabant turbine venti.
207쪽
O latiae rarum decus et flos candide linguae, Tune mihi iucundo in gremio Charitum Suades amplexuque tuo promittis amorem p I)t bono i Ut ox animo contigit ista fidost Nunc nostrae color est Veneri, ili nunc avolat a me Qui steterat penita fixus in aure cuteX. Nam Bavit, pecus indocile invisumque Minervae, Te metuunt, nocturnum ut pueri lemurem; At quibus ingenium est, qui mel hausere Catulli Omnes te dicunt nomine quintilium. Venisti pius et spe maior. Quae mihi profers Munerat seisinoo munera digno solo. Pro quibus exiguum hoc dircaseae mittimus uva Doliolum, agrestes qualia vina bibunt. Rura sequor; Musas inter felicia rura Me Vaticanae progenuere domus;
il Poemation eat de quo Sehi siua benigne sensiti
208쪽
Florida dehine aetas in montibus aeta sabinis; Nuno maris adriaci litora sola placent. vita mihi simplox, simplex dilecta poesis,
Ceu rosa Virgineae. iuncta sinρ arte Comae. Tu Vero sapiens iuvenis moderator amici Culturam et mores perge docere tuOS. Sic grandem Alcaeus cecinit qui carmine Martem Garribat caro dulcia verba Lyco.
209쪽
II Vinea mi, Sacro Pallas quam texit olivo, Sospes ab infesta grandino floret adhuc; Quamvis et iaceant alias rubigine vites, Et malus assiduo Iuppiter imbre tonet. Munere pro tali felicem stratus ad umbram Palladii nemoris pocula larga bibam. F0r puer antiquum caelo cratera Myronis. Evolio Bacchol calix aureus illo mihi est, Ludit ubi parvumque super delphina Cupido Torquet in aequoreos Spicula SaeVa deos.
210쪽
Ecce iterum lento surgons Hispania somno Excitat indomitas ad bella antiqua phalanges. Non ut civiles irae fraternaque rurSus Crudescant odia, atque exundet sanguine nerus. Sed maurae ut genises, et inhospita litora discunt Vitricom Europam Lybiae non ferre drannos Ruptores fidei, et dextra sua iura tueri. Panditu fulmineae classes victricia vola; H0reuleum superate fretum: Vos ardua CalpuBarbarico assultu et crebris foedata ruinis, Vos modio disiimcta mari castella salutant. Haec loca romanas aquilas Videre peremptos Ulcisci fratros, et nectere vincla Iugurthao : in Haec eadem patriae pro libertate sorocem Scipiadem, et fortes Pompei occumbere amicos. Terra sinu vasto sub montibus Atlanta eis Non placidos portus, non sanctis legibus urbes Continet. Effraoni nomades nunc RSpera Saxa
I Seriptum menso Oetobri a. 1859.i2, Adherbalem et Hiempsalem.