L. Andr. Resendii ... De antiquitatibus Lusitaniae, caeteraque historica, quae extant, opera

81쪽

o Ea ORENSIS ECCLES SANCTI ET C. spaniam divisam primum in provincias dilas, Citeriorem, Ulteriorem Per bellum postea

Macedonicum, in unam tantum redactam.

Rursus Q. Elio, M. Junio Consulibus censuisse patres, ut duo fierent, quod refert Livius quinta decadis libro quinto Treis inde factas , Tarraconensem , Usitaniam , AC Baeticam Tarraconensi post id in reis divisa , propter magnitudinem , crevisse provinciariam numerum , factam quartam Callaeciam, quintam Carthaginiensem De Lusitania quoque divisas paulo inferius. Omitto Baleareis insulas .adnumeratam Hispaniae Tingitaniam. Ex his quinque prOVin ciis , Baeticam , Lusitaniam , a Cassarciam consulare is fuisse , Tarraconensem in Carthaginiensem , praesidibus gubernari ante omnino corruptam reipublicae administrationem, novum Comitum inVentum , UOriam alicubi in Justiniani Codice fit mentio. Sed

cum Praesidis nomen generale sit , Ut Martianus Jurisconsultus adfirimatris de 'io Pro ista complectaturque in Proconstates, Caesaris Legatos omne is , qui UO illo

82쪽

et L. ANDR RES ENDII. Ulpianus , hisce verbis : Qui unkersas provincius regunt , jus gladii habent, id in metetrasim dandi eis polemias permis est . nos quum Datianum Hispaniarum Praesidem ubique legimus , vel Augustorum legatum intelliga-mUS , quemadmodum Papinianus interpretatur, vel Praesidem vicaria ac plena gladii , in Mettallum dandi potestate. Talis certe fuit carnifex sille Hispaniarum Praesidem Cum vocat Martyrologii auctor , sive sit Hieronymus ad Chromatium , sive presbyter Bedas, ut alii habent libri. Suffciat locus unus, XI. GL Februarii. In Hispaniis, cla Iole timientia , sub Datiano impiissimo Hispaniarum

Praeside je Hispaniae igitur universo Praeses , poterat a Toleto hac illac evagari per

ConVentUS , anteqUam Emeritam deveniret , Pro re nata , vel arbitrio. Nerum diverticula non Useram US , donemusque tibi non tamen necessario , recta venturum fuisse illum Toleto Emeritam , ac Talaveria rasitiarum Oppido nobili , quod tu tantum abest ut ostendas, ut neque si jam erat, probare possis. Dixi superius recentius aedificium videri Fuerit tamen j fuerit quantum veli nobile Elbora certe non fuit. Neque Antoninus itinera

83쪽

na Ego RENSIS ECCLES SANCTIS ETC. snera duo ab Emerita Caesaream Augustam

quum proposuisset, alteriam alia, alterium To- Ieto, nullius sive Eborae , sive Elborae , inter Emeritam ac Toletum meminitri non praetermissurus utique , si ulla extaret , praesertim quimus esset habenda ratio , propter Ombilitatem. Recta ergo Emeritam venisse Oneedo inde Elboram Elboram tamen nos

tram hanc intelligo. Quia igitur prius Elboram venisse legitur, quam Emerita. Drau-lio itinerarium Datiani scribendum non suscepit , sed Sanctorum martyria, agone S. Atque ut quique praecesserant , ita narravit prius. Aliorum summatim , nominatis tantummodo locis , horum trium explicati US. Integer enim contextus est. Et si dicas distipatam postea fuisse historiam in singulos quo 'U , potero ab rie quaerere , quia longissimum illud exordium , In diebus, dum post Corporeum Salvatoris adventum, illis , in solis his repetatur, non utique necessari iam , ac non item in Feliceri non in iacusate, qUam quam hic sub Rufino legitur effecstu martyr, non in Barcinonensi Eulalia, de qua nihil ne hactenus potuisse invenire doleo nec mediocriter , non in Caesaraugustanis Martyribus Vim

84쪽

: L. ANDR RES ENDII. Vincentio , Encratiderim duodeviginti ejus

sociis , in quibus Braulio Caesaraugusto Pontifex plus debuisset immorari, non in Complutensibus Justos atque Pastorera Leucadiam

qUO liae obiter Commemoravit, sic inquiens et inclis recludens olei Leucadiam Dirgin et Esioram properans c. Quam uisam in Leucadiae confestione sic enim Codex noster habet titulum idem exordium totidem verbis reporitur , addito dialogismo inter ipsam , QDatianum. De quo quid sentiam postea. Transiliit vero Emeritam Braulio , quoniam carnificinam tum ibi non exercuit lupus ille. In Eulaliam saeviit, inquies. Ego pace tua id inficior . Siquidem Eulaliam Datianus martyrem non fecit , sed Calpurnianus provinciae Lusitaniae praeses, qui a Maximiano Imperator persequutore fuerat directus , ad Christianorum persequutionem , ut gesta ipsa testantur. Probabileque est , fuisse hoc post Datianum , Diocletiano Orientale imperium gubernante , bcidentale Maximiano AtDatianus a Diocletiano, maximiano pariter missus legitur Laurentius Padilla Calapurnianum Datiani legatum facit. Quod quidem neque adsero , neque refello Proconsu loc

85쪽

DEERORENSIS ECCLES SANCTI ET C. Tles habere solitos secum legatos, scribuni Jurisconsulti s . de O . Proconsulis. Quod etiam ostendit Marianus Scotus in Notitia Provinciarum. Sed quum Legati juris dicitio

Erctis admodum limitibus contineretur , Ut neque animadvertendi , neqtie coercendi, vel atrociter verberandi jus haberet , sed ad Pro consulem eum oporteret, siquid gravius oriretur , referreri non mihi Calpurnianus tantum Legatus videtur potuisse intineris sui metas transilire , nisi extraordinariam a Proconsule mandatam fingamus potestatem. Quod

post fieri negat Ulpianus Gesta diserte aiunt Calpurnianum Praesidem fuisse Lusitaniae a

Maximiano missum , non autem a Datiano

legatum. Quod etiamsi maxime fuisset, illud mihi abunde est , Eulaliae martyrium ad Datiani, ne sentiam non pertineres ea lite propter, etsi Emeritam antequam Eboram venis se , adventus ad Emeritam non meminisse Draulionem. Reditus vero meminit , quia

auia Christianos ibi adfiixit. Neque est quia offendaris loquutione Profectusque Elbora, quum regressusque uis set rectius. In scriptore non tam erudita dictionis , nimia exactio illa est. Et nescio an

86쪽

O sororum, eoque magi , quod in ea Datianus Rulaliam martyrio consecrasse dicitur , neque plane, sed vi septem verbis, quod est contra istorum fidem. In nostro hoc Eborensis Ecclesii libro, si non maragdino, sal,

certe coronis non est' sed conclusa martyriam historia per basilicae construetionem , additUr , In qua, si qui puro corde, fideli de- , Votione , fide prompta oraverint , statim, petita Lltro adveniunt, omnis infirmitas

, naVit , per bonam confessionem. Cui est, honori gloria, virtus, imperium , , potestas in secula sectatoriam. Amen. , Appendicem vero illam in Leucadiae confessione , quae posteaquam in ergastulum illam detrusam dicit , statim verba haec subdita, Properans itaque Elboram , Osticitam prae-

, monet , Ut indagine perclarrcnte , Chris , tiano SAEUOscuum qiae in Venissent, ejus tribu , nati praesentarent. Statim qiae reperitam a- , dolescentem Uendam nomine Vincenti- , Una , Uimus meritum nomini comitaba

, tUr suo , comprehensum ejus conspectibus sistunt

87쪽

n Enop ENSIS ECCLES SANCTIS ETC. Ty, sistunt. Quem cum Sabina , iri stheta, ejus sororibus in bulensem urbem perse , quens , digna Christo munera Consecravit , Profectusque ab Elbora, meriten semila, greditur civitatem , illico tribunal sibi, praeparari praecepit, multosque Sanctorum, crudeliter usos , transmisit ad Dominum, , inter quos Sanctam Eulaliam multis ver- , , beribus adflictam , igne adplicato , Domi- , no Consecravit. Quumque in Toletaenam, Urbem ad beatam Leucadiam percurris , set fama genibus in oratione positis , in

, eodem V retrias tenebatur confessionis, lOCO , Completa oratione , suum Domino, Commendavit spiritum , qui martyres , , confesso ros suo coronavit in pace. Ipsi, honor ingloriari virtus himperium , in sc-

, cula secutoriam. Amen. , Arbitrarer ego

non a Braulione , sed ab aliquo alio , qui det eadem fidelia duos voluit dealbare parieteS, fuisse additam , ut Leucadiae confestio Concluderetur. Aut si ad Braulionem referri placeat, vel hoc de Eulalia interjectum ab alio est , vel Eulaliae martyrium Brauli ignoravit. Quam notam sancto kdocto viro inus iam medius fidius nollem Sed redeamus ad

88쪽

8o L. ANDR RES ENDII. Propositum , a quo pauxillum declinavimus Elborae itaque , sive eo recto venerit tiner , sive sic o prius fuit, quam in Chris tianos Emeritor gladium exsereret. Sed in s

tas. Quid opus erat Eboram, tametsi municipium , descendereri quum non Venerit , Ut Praefectus municipii Uujusquam esset , verum ut Emeritae , Use Lusitaniae erat Metropolis , Uridicia conventia , resideret. Hoc unde colligas non video Datianu , Ut

antea dixi, Hispania universae Praeses fuit. In Hispania autem multi Juridici erant ConventUS,qUO regionatim Circumire ex ossicio teneretur. Quamquam si unius provinciae Lusitaniae Praeses fuisset , non ideo merito rosidere , tamquam regem in regia, elam opo teret. Juridici etiam conventus eranti Scallabis o Pax Julias quae eodem jure utebantia , quo Emerita. In Ila Gnia , inquit Jurisconsultus Paulus , Pacenses, F Emei ense, stiris Italici sunt. Quum tres itaque distinacti Conventus essent, quia Praesidi provinciae Lositanis sedem adsignes Emeritam 3 nodum Praesidi Hispaniae utriusque s Uam qiuam Utem Ebora neque Colonia Esset , neqUE Onventus , sed tantum municipitari Latii veto

89쪽

D Epo RENSIS ECCLE SANCTIS ETC. 81ris, nobilitate tamenta, aedificiis , quorum alia etiamdum extant integra, alia semidi rura , Pacem Juliam vicinam, Coloniae,in Conventus dignitate inclitam , superabat. Eme

ritam , si theatriam , natamachiam , Pontem ,

trophari arcum excipia , pene aeqUabat. De quibus alio egi loco. Et cum aliquando de agri sinibus cum Pacensi colonia contenderit, ut statim ostendam, videri mirum non debet, si litis componendae causa Leo Venerit Datianus Testatur hoc meta lapidea, via Pacensita in colle juxta vetusta semidiriatiamque Oppidum Aureolam , quod ad Archidiaconum tertiae sedis Ecclesiae Eborensis pertinet , Us CX ea parte qua Pacem Juliam spectat, credo coloni arta, conventus hab tadignitatis ratione , hujusmodi inscriptionem

habet.

Versus Pacem Iuliam.

90쪽

INTER PACENS ET AEBORENS.CVRANTE P. DATIANO V. P. PRAESIDE HIJ. N. M. Q.

EORVM DEVOTISSIMO HEIN PACLNSES.

Ex altera vero parte Eboram versus , haetantis in cerniantur in media nacta literae

HEIN EBORENSES.

Praeterea quod de fuga argumentaris, tanquam vero sit similius a Talaveri Abulam propinquam urbem fugisse, donarem forte, si duas admitterem Elboras. Sed cum una tantum sit, exiguam , ac potiu nullam vim habet argumentatio. Quasi vero necessario sequatur , ideo Talaveriam Elboram esse , quia illi quam Eborae vicinior sit Abula. Ut impeditiorem profectionem cana fingam, non evinces , ut Elbor heinc Talaveriam demi gret. Quod autem ad impedimenta fugae attinet, non erant tam delicata Vincenti sorore illae , quam modo nostii sunt mulierculae , quae priusquam amoliri ceptent, inte- Ser