De Platonis verbis in Timaeo a pag. 20 Eusque ad pag. 25 D. [microform]

1쪽

a partis the

Foundations os stem Civiligation Preservation proiect

Funded by the NATIO U ENDO ENT FOR THEHUMA ESReproductions a noti made ithout permission stom

2쪽

States Ode concern ille making of photocopiere productions fiopyrighted materint ...

Columbi Uni tersit Librar reserves the right to refuse to acceptra Op Orcle is in iis ud gement fili liment of the order

3쪽

SCHEDLER

DE PLATONlS VERB

PLACE:

BRES LAU

4쪽

Restrictions on Se

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERUATION DEPARI MENT

Origina Maloria a Fil me Existin Bibliographic Record

TECHNICAL MICROFORM DATA

REDUCTION RATIO:

6쪽

best

ivomit

7쪽

uii Socrates pridie sermones do optima civitate habuisset Timaeus, Critias Herinocrates et ilia altus quidam 'in Timaei, qui tune itinera secit, sortasse comes denuo conveniunt sultimaque hesterni colloquii ab ipso Socrate repetita quaeritur, qualem illa optima civitas iusto bello illigata Sese sit praestitura, quam quaestionem ne Poeta nee OphiSta histri POSA SO rate CenSet. Ita lue ad eos, qui aderant, Se convertit, quippe quorum ingenium atque eruditi eiusmodi essent, ut optime de hae re iudicare posse Viderentur dam critias Socrati satisfacturus, Athenas ipsas antiquissimi temporibus specimen edidisse dicit, quemadmoduli civitas bene instituta -- hac enim laude suisse dignam Atheniensium civitatem bello I et ita Se gerere consuerit. Solonem enim, quum in Aegyptum iter secisset in Sattica urbe diutius verSatum esse ibique multa colloquia de priscis Atheniensium rebu Cum acerdotibus habuisse, quorum unum inscitiam ridentem Graecorum, qui Semper pueri,SSeus historiam narrasse de bello, quod antiquissimo tempore Athenienses contra Atlantiden insulam iressissent. Quo bello Athenienses superiores fuiSSe omnesque gente S, quae antea iam subactae fuissent, in libertatem vindicaSSe postea vero totam insulam terrae motibus et maris inundationibu Submersam ProrSu evanuiSSe. Hanc dialogi particulam, quae ut cetera Timaei partes omnes non mediocriter eruditissimum lue inque delectat, paullo latius Xpone e mihi liceat. PriuSqua In tamen B Mngula transgredirer interpretationem O Stro Sermone consectam praemittam. Urit VII lapparatum, niSi sorte Singulorum codicum Scripturae largiorem disputandi materiam praebebant, Pror Su negligere me POSSe putabam, cum ea, quae Behherus et Stailbaumius et

Alii quartuni liunc Theaetetum fuisse putabant ut Aristoteles, philosophus saeculi Secundi, cs umptius in libro liber dei Iustand de philos Schulen etu Athen p. 46halii, ut Ptolemaeus, Clitophonta intelligebant, alii de Platone ipso cogitabant, quam Sententiam amplectitur talibauinius protegOm ad Plut Timaeum p. T. Caussae vero, quas iam Procl. p. 7 A assert, utile mihi esse videntur. Comitem autem fuisse Timaei hunc quartum etiam Schol. Suspicatur, recte animadvertens, cauSSam huius Suspicionis ab ipso Platone datam esse, qui Socratem ex Timaeo, non ex alio quaerentem faciat: ἐοικε γαρ ὁ απολειπομενος Ουτος Lαι τῶν μετα ιμαίου ξενων διο α Ω Σωκρατης

8쪽

editore Tigurini hac in re iam persecerunt, nihil fere mihi reliquerint, nisi sorte eorum editiones describere et meram repetitionem dare volebam. Sic illas quoque res, quae aut a Lindavi aut a talibaumio iam satis pertractatae mihi videbantur, melius omisi vel locum

tantum, ubi inveniuntur, indicavi. Quas autem Proclus Varia habet Scripturas, quaeque, quantum equidem Scio, nondum collectae exstent, in fine addam, qua in re Behheri editionis scriptura iuXta PPOnam. pag. 20Ε. ritia S Hore alSO, o Sohrates, eine gwar elisam aber doch gewis volti Walire Geschi clite, te sie ins Solon der ei seste voti de Sieben ergahite. Er War elimlichein Verwandier undisertrauter Freund unseres Urgrossvater Dropides, wi er aucti selbstos in se inen Gedieliten sagi Zu ritias nun ianser Grossvater, sagi er, te de Greis Wiederum urun er ahnte, das grosson bewunderungswiirdi die Thaten dieser Stadi vor Alter gewese Waren die duruli die Zei und die Vernichiungier Mens hen erio schen pag. l. selen, O alte aber et in die grOSSte, et che etZtri erwaline angem esse Se in Oelite, um so o di Dan abgustalten, is aucti die Gottin Zuglei ch in der Festversammtun reulit undis,alirhast, i durcha obgesan et vertierrlichen.

9쪽

hin dori, et then die In se ais Si untersanti, urit kliess. ἀκουε η- Σ. Hae dictione scriptores Graecos Saepe uti Solere, ut animos audientium in se convertant, talibaumius recte quidem adnotat exemplisque Probat Verba autem, quae Procli esse statuit, non ex huius commentari sed ex Scholiasta descripta sunt. Procli

abis privat et υπος i. e. quibus aptus locus dari non potest, itaque ad animum Si transfertur, respondet nostro aussallend, Sonderbar; saepissime etiam idem e St, quod Stultum, ineptum Quamquam non Semper est vituperantis ut nostro in loco, quemadmodum recte Proclus X-

deinde suspicari. Scripturam ἀπoetti μου, quae inest etiam in Ald et a Si l. 2. quaeque sensum praebet nullum, primus Cornarius delevit, ἀτοθου coniiciens, quod te plianus recepit

fonte vero non Commemorato.

κε hoc Oeatur Solon a Critia, quae vox latiorem Sensum habet et varie potest explicari.

10쪽

Secundum Proclum p. 23 Det 24 Α), quem Scholiasta sequitur Solon frater fuit Dropidis ),

quod vix verisimile videtur, quum statuere non possimus, Critiam cognationem proavi sui non certo scivisse et hae de caussa adeo incerto verbo usum esse. Nam incertum est hoc Vocabulum, quamquam Schol ad nostrum locum adnotat: ΛέIovetat Iot olasio καὶ ot VIIavaῖς, et Hesych: ἰκsim o trietet ἐπιII 1ια ἀλλήλot προσήκουzες, καὶ ὀtot καὶ ο κατ' οἰκια πάvet2δε s.

de hac re, quae talib. in proli ad Charmid. p. 85 latius exponit, et Praeter chleiermacherum ad vernaculam Charmidis interpretationem p. 393 Hermannum in libro Geschichte undSystem de Platonischen Philosophie p. 24 et p. 93, quem sequi non dubito statuentem

ἀνε6tobet non ἀοελτους fuisse Dropidem et Solonem, quae vocabula Saepe inter Se commutata esse demonstrat. πολλαχου. Hanc Vocem Procl. p. 25 E misit et de industria ut videtur, nam unum

tantum memorat Solonis distichon non dimidium, ut Lindavius p. 13 dicit, sed integrum),

Huius distichi hexametrum paucis mutatis apud Aristotelem quoque invenies Rhet. I, 15):

qui haud dubie omnes elegia Solonis in manibus habuit Proclus vero minimam tantum partem novit, quod et hoc loco omissa Voce πολλαχου et P. 28 A testatur: usuri S I I0νε

συνιμιξαvetoc, ubi Verbi uva μη IsIova Satis probatur, Proclum ipsum iudicium de hac re non iam sacere potuiSSe. et v d Eo se Minervam, quam Deam Semper Athenienses, ubi voce ' θευς utuntur, nomen proprium non addentes Significant. Nam quod in exordio Civitatis Verba προοευρό μευῆς ετ ρ εω καὶ ἀνια et v 20pet v 0υλυαενος Ξάσαοθαι non Minervam sed Artemidem significant, id non obstat, quoniam ibi de eadem ea cogitari necesse est, cuius speti celebratur es. Schneideri annot ad h. I. Similiter ης dati de Minerva paullo nisa p. 27 E dicitur. lv et u αvηIυγε i. παν Iupi minora Panathenaea, quae die vigesimo secundo menSis Thargelionis celebrabantur. Quamquam Mulierus hoc negat, qui statuit Primo quoque et secundo et quarto Olympiadis anno sub finem Hecatombae illud sestum esse celebratum.

cf. Philologica Mus eum II vol. p. 227 - 235. Et sane Proclus p. 9 B et p. 27 Α ita loquitur, ut non Suam sed aliorum Sententiam equi Videatur, sed pag. 26 E disertis verbis hoc assirmat: uΨ6zεγο με Ib ε Παναθηνα tot Ea o et v πυθε atW ἐκεῖνος a Se Παγμεvtῖηc Evt12Iάλot κα obeto se. Tt μαιος iv τυις μικροῖς Atque hanc certam temporis significationem, quae gravissima erat, Mulierus plane omisit. Post Proclum alios alia, quae neutiquatia historiae de comprobari possint, statuisse, satis constat, cuius rei exemplum Sehol ad

initium Platonis rei publicae nobis edit, qui ex Proeli verbis' p. 26 E male intellectis

colligit, minoribus Panathenaeis, quae in Piraeo celebrata essent, alium πέπλο in Acropolin esse 'gestatum cui Atheniensium de Atlantinis victoria intexta suisset os hac de re Her- mannus Geschichte de platonis hen Philosophi tom I p. 704.δtκαιως et καὶ ἀληθως. et ex Paris A Behherus recepit, quem Lindavius, talibau-mnus editore Tigurini secuti sunt, quamquam addi non opus erat, quum sola Particula καὶ hae duo adiectiva satis inter Se Coniungant x .... οὐ λεrti με vo vh v. Particulam με melius cum negatione o quam cum PartICIPIO Az70 1 uti coniungendam esse talibaumius recte annotat et Sic iam Proctu P. 27 μη τα, μευ τεθρυλημΞv0ν, εv0'avo o ὀμως. Similiter Plutarchus, cuius dictio saepe Platonico sermoni similis est in vita Phocionis c. 3 de Catone haec dicit: και Iis αυeth o κεκλιμένης μS ηοη της πατριδος κetλ. Si no Stro loco non quidem traditum, et si fortasse addubitari potest quum historia nihil doceamur - sed tamen geStum. ὀtae γεῖ et o Editt. Veteres imiraticit Praesens hoc loco nullo modo ferri potest quia Socrates de illo tempore loquitur, quo Critia hanc Solonis narrationem cum Hermocrate et Timaeo communicaverat. is p. 20 D: ὁ δ' Se Κptet ιας ου ημι λί70 Slar Iria ατ ὀ παλαιας

παλα tu λόro ob υέο ἀυδρός. Haec coniunctio epithetorum Παλαt0v-v20υ, quae ViXPlatonica vocari potest, haud dubie levis Critiae dictionis imitatio est, Io autem non modo significat orationem, sed etiam argumentum orationis, quam significationem hoc loco inesse oportet, quod si non ita esset, oppositio quae inest atque ines Se debet, languesceret. Non iam iuvenis ille erat nonagenarius enim suit sed quae narrabantur, multo utiquiora vευήκου et α. Sic optimi libri vulgo cum duplici litera , quae in radice vuεα necessaria quidem est, in formis vero inde derivatis melius omittitur Articulo vero et Summa senectus si nificatur, veluti si nos dicimus an die neungi Jahre magnitudo enu numer magis essertur addito articulo, quod insolentior est illa senectus. Non est igitur tota ὀκὰς quae si nificatur hac dictione ut nostra in de neungi ger Jahren, Sed Solu numeruS nonagInta exprimitur. cs de legg. ε p. 737 Ε πε*υκε Iὰρ καὶ aretαρα κα πῖντ καὶ λεχρι ui GL P ς. tria o 'η Δάλto et o εκε et η c. f. de hoc usu particulae μάλιστα Viger. p. I VII: non accurate dicere posSum, at Si numerus meorum annorum mihi definiendus est, decem potissimum anni sunt, quos natus esse meo iure dicor inde actum est, ut proxime accedat ad significationem particulae ferme. ἶ 6 Κουρεω et te γ μῆ, ὁσα et υIχαυευ'Aπα et oupi ov. Apaturi quotanni menSePyanepsione, qui sere respondet nostro Octobri celebrabantur, non autem per triduum, ut vulo o dici solet in), sed per quatriduum, quod apparet ex scholio ad Aristotelem p. 38 ed. Brandis Κουρεῶzις ' ρ tetr et i,v'Arzαroupito ημερα, οπερ ἡ πρώzη Δορπια καὶ ' ξυIῖρα 'Aυάγου otς καὶ τὶ et aetάοetri 'Eπυδῖα. Quamquam non ab omnibus ad sestum Ipsum referebatur hic quartus dies quum liabεο peto quoque vocetur cf. Schol ad Pindar Pyth. IV, 249, pae 359 e Bockh. Ceterum Proclus qui p. 27 E de hoc est Verba facit, nomina priorum dierum inter se confundit, originem autem eorum recte explicat Nam, qui Secundus erat