Doctrina nvmorvm vetervm conscripta a Josepho Eckhel ..

11쪽

mulla illi antea uero providenda, magni faciendi apparatuS, quuhus omissis curis tantum abfuit, ut sana eruditioni alimenta, et in incrementum profutura pararet, ut etiam, iuri recte ipsa val ret, morboriim examen induceret, et, si opis indigeret, contrariis remediis salutem redderet impeditiorem Oportebat Drimum, non recipere in catalogum, nisi numos, quorum antiquitatem Verumque statum aut adprobasset ipse, aut nonnisi a viris in arte nostra preti stantissimis adprobatam novisse Atqui in horum numero non fuisse Occonem suum, intelligere ipse lacile potui Vt enim in quavis arte prima experimenta fallacia sunt, ita non possunt Occonis commentarii, qui aliud non sunt, nisi primum artis nostrae tentamen variis modis non frequenter, graviterque peccare, UOS Si cum aetatis suae opibus contendere libuisset, reperisset continuo majorem morum, quo si continent, partem aut osse salsam, aut spectata epigraphe, typis aliisque causis gravissimis a vero magnopere ni ludere. At cro hujus naturae non modo sunt, quos Mediobarbus in catalogum suum recipit, num octoniani, et qui his permixti

sunt, GoltZiani, sed etiam, quos ipse nullo dilectu ex communia calis secum catalogis, schedisque corrasit, et in suum Amaltheae cornu conjecit. Percurre, si lubet, sontes, unde is sua hausit, et quos ipse in me operis sui indicavit, o reperios in his aut obsol tos illos Levinum Hulsium, Tristanum, Angelonum, metium, aut, quibus nulla plane habenda fides, Ligorium, numOS Arecolanos etc. aut catalogos contextos ab auctoribus, quorum nomina reip. literariae ignota semper fuere. Atque ex his praeconiis cum minimam supplementorum suorum partem legeret, actum necessario, non modo ut spuriorum copiam inferret, irinosque repra

12쪽

x PRAEFATIO.locior argentoum quempiam numum esse ex subaeratorum genere, aut praetor morem majore vilioris metalli accessione depravatum, aut cujuscunque metalli numum fabricae esse rudioris, aut saltem a solito statu abludentis, certo commatis peregrini, aut planeta hari argumento quas quidem omnes causas penitus nosse quantum intorsit, aut diximus alibi, aut deinceps, cum occasio tulerit, d cebitur. Quanta sit praecipue in moneta Romana subaeratorum c pia, ct quain turpia in his mendacia, olim lato explicavimus ' . Ad alterum quod attinet, monendum v. c. in Augusto, aliisque fuerat, corio quosdam consecrationis numos ess argenti vilioris, o oporis minus olegantis, signatos ergo inclinante imperio, neque synchronos iis quorum exhibentur capita. Denique si numum B manum putabimus, qui, lai Latine inscriptus, tamen ab urbe Graeca, vel colonia, vel ipsis etiam barbaris signatus est, iniquum de o plerumque erit nostrum iudicium. Exstant aenei Othonis num cum epigraphe Latina, o in aversa S. C. Eoriim inspecta sa-hrica, modusque lacile persuasit eruditis suisse extra urbem, et quidem, piod hodie satis constat, Antiochia Syriae percussos. Hanc peristasin cum docere lectorem a gligeret Mediobarbus, s cit, ut non modo id genus num crederentur commatis Romani, sed confirmarent etiam judicium eorum, qui sibi persuasore, ni mos aeneos Romae cum Othonis capite suisse signatos. At enim variae hae causae, quas modo commemoravi, non sola sunt, quae religiosum catalogi architectuin cujusque pra consis philologia confidenter uti possit, impollere debuerant, ne parceret utilibus monitis, indiciisque, ot saepe necessariis. Exstant in omnibus use num certae antiquitatis, neque tamen suba rati, in quibus, sive scripturae legem spectos, Sive notas chronologicas, sive anticae cum aversa societatem, sive iudquid aliud

13쪽

PRAEFATIO. xia cognitis legibus diversum, aut peccatur, aut saltem peccari vid tur. Non postulabimus tum ab auctore, ut ejus dissensus causam exponat, eumque aut incuriae monetariorum, aut permutationi matricum, aut certae rationi, sed nobis minus cognitae, imputet; at postulabimus, ut eum dissensum habeat perspectum, ac tum ii dicare non negligat, utimum esse vere antiquum, ad haec sanum

et illaesum, nihilque in quo dissentit, anceps et ambiguum. Quo pacto obtinebimus, non modo ut rei insolentiam vocaro in dubium non possimus, sed ut omnis etiam tollatur suspicio, illud, quod insolens videtur ectypographi potius incuria fluxisse. Quam quidem autionem ut jure in Mediobarbi catalogo desideramus, itae converso experimur, si qui numi repugnare rationibus chronologicis videbantur, eorum illum mentione studiose abstinuisse. ει- stant num Philippi junioris inscripti P. NI TR. P. VI. COS. Ρ.F., iique tanto numero, ut verisimile non sit, eos viri, qui omnem suam operam conquirendae monetaei addixit, sugere diligontiam potuisse. Tamen eorum nullum in ejus Augusti moneta descriptum reperias, haud dubie, quod monetariorum in iis seriundis Iapsum est suspicatus, qui aversam, quae patris est, filio adfinxerint, aut quod eos omnes esse patris Philippi putavit, etsi lacies juvenilior nullum relinquat dubium, filii in iis caput esse propositum. Addo

veterem, justamque eruditorum querelam, in eo catalogo menti nem quidem metalli factam, at omissam fuisse eam, qua num rum magnitudines explicaret, quarum tamen indicium, praecipue in monet aenea ad varias res cognoscendas magnas adfert oppor

tunitates.

Multa adhuc dicenda forent de sphalmati passim obviis, qu

rem magna pars non poterat nisi ab auctoris sestinatione, et Opora perfunctoria proficisci. Ait v. c., M. Antonium dictum fuisse imperatorem utito in urbem Catilinae culle, citatque ejus testem Dii

14쪽

PRAEFATIO.nem Pag. 14. . Verum Dio longe aliud docet, ut dicemus in ejusluviri numis. Ait, Pag. 6,ὶ Tiberium statim mortuo Augusto dictum fuisse patrem patriae quod ab eo scriptum tanto magis lubet

mirari, non modo quod auctores omnes conspirant, a Tiberio hunc honorem constanter suisse repudiatum, sed etiam quod ipse nullum ropraesentavit numum, in F Tiberius P. P. appellaretur.

Ait Ρag. M. Tiberium V. C. 60 imperatorem VIII ab exercitu

suisse salutatum, et amori per plures deinceps adhuc annos profert uinos inscriptos IMP. VII. Ait, Pag. 151. Traianum V. C. 056 lege B56. dictum fuisse Dacicum, et tamen jam ad V. C. BII descripsit umos, in quibus is dicitur GER DAC. Nolo cim

mutaro exempla, quorii justum numerum in sequentibus con mentariis dabimus, atque istud ad hactenus dicta addidisse sum-ciat, catalogum hunc, ut a Mediobarbo vulgatus exstat, non modo illos, qui uti volunt, in avia ducere, sed et magnopere impedire. Quod si Pagius in sua Baronii Critica non raro quaevis alia monumenta numorum auctoritati anteferenda putavit, ad istud se juduium necessitate compulsum vidit, quia alios numos in comsilium non adhibuit, nisi quos ab Occone, et Mediobarbo descri tos reperi Atqui testari ipse possum, quo tempore ad ordina dos explicandosque Augustorum ni mos accessi, cum eodem Me diobarbi catalogo nondum satis Oxplorata jus natura uti inciperem, sensi me laqueis undique irrctitum, ex quibus me antea expedire non potui, quam ego allacia a tosti inonia aspernatus unius muse Caesarei numos, aliosque, quos a viris fide dignis v gatos no eram, sequendos, audiendosque duxi. Ergo quirimque explicandae monetae Augustoa dabit operam, tantum iubebo di fidere Mediobarbo, quantum otiato, cum inter utrumque aliud discrimen non reperiam, nisi quod Mediobarbus nimium saepe re

15쪽

PRAEFATIO. Iusalsos aut male descriptos promulgavit, a Goluius mala fide aut mos totos, aut .varias eorum peristases confinxit, quod alibi a me invicte domonstratum id Qua in causa illud sane est multo molestissimum, quod uterque rara oriuna amplissimam sibi apud aequales posterosque fidem comparavit, quam deinde inolitam, inveteratamque si quis cordatus convellere cupit, tanto plus e periatur disticuliatis, quanto illa altiores durando radices egi V rissime adeo distum Dioni Chrysostomo ) cumque res sit dis cilis docere, tanto est di scilis dedocere, racc*ue cum qui eae longo tem ore mendacia imbiberunt, neque solum doce si sunt ipsi, sed

Patre quoque eorum, Diquc, et Paene majores OmneS.

At erunt haud dubio, qui sibi persuadebunt, haec Mediobarbivitia aut penitus, aut magna sui parte sublata fuisse in postrema ejus editione, quae inscribitur:

L eratorum Romanorum numismata etc. a Franc modiobarbo Birago illustrata, nunc vero ab innumero mendis e urinis, additionibus usque hae desideratis, critici qua Observationibus ornata curante Phliam Argelais

Bononiens mediolani DCCXXX fol. Mearum partium est inquirere, quantum post ampla haec promissa ei operi castimoniae, et puritalis accesserit. Ad eam procurandam parum operae studiique suisse collatum, argumento esto, quod eadem haec vitia, quae paullo supra tanquam Xiguam totius partem ex Mediobarbo recitavi, ejusque sunt naturae, ut suapte in seduli censoris oculos incurrant, in nova hac oditione prorsus intacta perinansere, et totus ille nuniorum grex, qui aut

aperte salsi sunt, aut jure suspecti, quorum copia praecipue Traiani imperium maculavit, suam adhuc stationem occupat, nulla adjecta animadversione, quae de eorum fide dubitare jubeat, aut

a orat XI P. I a.

16쪽

PRAEFATIO. qua veram monetam a contorniatorum sordibus discrimine Fastum etiam nonnunquam, ut adderentur observata salsa, quibus caro prima editio. Sic pag. III legas monitum Num Elagabali eum R. P. V. COS. Illi vel men Si Dei adulterint,inantur, equoriun dubitare numorum veritate, qui obvii sunt, auctorem a guit sane imperitum Denique exiguam hercle a nobis editor inivit gratiam, quando intactis auctoris sui mendis non curavit insererenumos praestantissunos, qui inde a vulgato Mediobarbi catalogo lucem videre, a viris illustribus Morellio in Specimine, aymio, Bandurio, aliisquo cum erudito orbe communicati. Ex quo apparet, quam utilia sint illa promissa, quae Argelariis in Mediobarbisui redivivi fronte tanto cum hiatu lectori eXposuit, quamque parum novo hoc apparatu promovendis scientiae nostrae commodis Consultum fueriti Non majorem Modiobam fidem merentur ii, qui minos Augustorum aut ex corruptis, aut saltem valde suspectis sontibus hausere videsicet in Goluto, Pyrrho Ligoris, Iacobo, et Oct vi de Suada et similibus, quos inter uero Sebastianus Erlagus, Carolus Palinus in Suetonio suo Ioachimus Oudaanus, et qui in hujus tabulas commentatus est, Iacobus Oiselius, quibus adde IVros Ioannem emelarium, Alberium Rubenium, Iacobum Laeum Laurentium Begerum, qui numos, ut junt, a Carolo duce ovaco et Anchola congestos edidere, quod adsertum mihi plane mirabile videtur, quia hos inter multos reperias mere Gol Zianos. Atque horum opera tanto pronius possunt in fraudem induceres, quia omiserunt indicia, quibus possemus certiores reddi imo nuinos viderint ipsi, quos aliorsum, et a quibus sint mutuati. Sic v. c. ignorarem, unde Oudaanus suos hauserit umos, nisi Oiselius omin interpros in praefation drieraret, ex prohatissimisulos fide dignorum alitiquarioriun peribus suisse selectos, quos Disitias by Ooste

17쪽

PRAEFATIO. XV nter nomina Goliatum, Aeneam Vicum, Octavium de Suada, thesaurum ducis Aracholani, ignorium etc. omnes optimo jure suspectos. Olim vix tandem elicui Eriazum in numos Fastorum Golui fuisse commentatum, de quo egi alibi '). Exstant pra terea opera virorum plane eriiditorum, quo in numero jure ce semus Franciscum Angedonum Ioannem Tristanum, aliosque, sed quom indicatis numis non nisi cautissime utere, etsi non vulgaverint, nisi a se conspectos Scripserunt illi ea aetate, quae nondum tot subsidiis artis nostrae, nondum necessaria illa numos plures contendendi saccitate insinicia fuit; ex quo factum, ut, quae nobis dedere, niimorum indicia etiam in gravioribus causis a vero frequenter longissime aberrent Tandem multo tutius expeditiusque iter per vias, quas m quentis proxime aevi conatiis inde ab exeunte saeculo XVII ad

nostra usque tempora munivere. Iam nunc severiorem in adprobandis numis videmus exercitam censuram, excludi, aut palam reprobari numos salsos aut si suspecti videbantur, oram saltem

indicari praecones, ut ex horam fide arbitrari lector de numis ipsis posset, jam certiorem nobis, minusque corruptum offerrintimorum statum G iis, qui hanc sibi laudem jure vindicant, commemorandi sunt Ioannes Valliantius, quo nemo hactenus sanius, purgatiusve de numorum veterii fide iudicavit, hoc uno hercle culpandus, quod in describenda Augustorii moneta de hac una mihi tantum sermo partium adversarii indicare statum neglexit, tanquam eum novisse pam intersit, quod unestum arti nostrae institutum in numorum veterum praeconibus pridem

perstrinxit Pagius Eae quibus intelligis, inquit h), quantum

prehensione digni Sunt antiquarii, qui numismata mutilata, ac detruncata nobis obtrudunt, quasi antica corum Pans, quae ad

18쪽

mmdinandum non nocessaria, eruditioni etium inratilis esset, et numi, muto vhia nonnisi adtendendiam instituta esse Acc

dunt Ioannes Harduinus vir gravis et vero, cum sapore libuit, Carolus Patinus in numis, quos ipse vidit, Laurentius egerus in Thesauro Brandenburgico Paulus Pedrusius in Museo Farnesio, Anselmus Bandurius, et qui ejus catalogum auxit Hieronymus Taninius, Christianus Licte in Goth numaria, auctor Mu- se Theupoli, Thomas omnes embroch in editis insignioribus musei sui numis, Franciscus Wis in Musco Bodleiano, auctor musci reginae Christina ab Havercampo illustrati olim adfirmare, in his, quos modo recitavi, catalogis non etiam reperirinumos purios, neque eorum auctores aliquid humani passos, clam ipse non semel coactus suerim, nonnullorum fidem in dubium vocare. Istud tamen ortum, in stabilienda num antiquutate rarius fuisse lapsos, etsi frequentius in recitanda numorum epigraphe, aut describendis typis , praecipue cum minus integrisuere, peccaverint Ex catalogis monetae Augusteae hucusque vulgatis haud dubie amplissimus is est, qui numos muse Ca

sar i Vindobononsis complectitur, in quo edendo omnem dedi ope ram, ut lectori nonnisi in rcem sinceram offerrem, ac sedulo, nerem, si qui num aut fraudis veteris, aut noviciae ignominia notati sunt. narravi hactenus opera, quae aut omnes, utiliares hujus moneta classes continen At sunt praeterea, quae certam tantum classem sistunt, ac praecipue numorum maximi moduli,

inter quae commendari merentur numismata hujus classis, quae moro in musco cardinalis Carpogna a Philippo Buonareolo immo sae eruditionis viro explicata, cardinalis Albani in lucem data a Budolphino Venuti musci Pisani ab Alberio a Zetoleno Cautius adhibeto numismata moduli maxiini occimeliarchi LudovicialV. labulis XLI. exhibita, itorii partem usam, et adiuteritiam, par-

19쪽

PRAEFATIO. XVIItem male Iectam, partem per incuriam alionis irhperatoribus tributam testatur Bandurius ). Idem fere judicium do numis ejusdem classis muset Modices amorio editis, de quorum fido egi alibi h) Postremum mihi judicium erit de copiosis tabulis aeneis, quae monetam priorum XII imperatorum ipsius Morolli manu delinoatam complectuntur. In parandis his tabulis mirabile fuit, et, qui

iis uti volune permolestum colebris ejus viri institutum. Praecedunt more Goliatano capita singulorum Augustorum, Sequuntur partes aversae pro discrimine metallorum, et magnitudinum dispositae. Claudunt agmen num ex Golinio, ejusve SS. capti. Bono quidem consilio plerisque partibus aversis adstituit notam aliquam, v. c. IIlium leonem, colubrum, coronam, Ulci, Ut, X quo numi serit musis petiti, continuo intelligeretur; at istud profecto mirum, quod his quoque immiscuerit numos Golutarios, etsi hos addito signo distinguat, cum tamen, ut supra dicit GollZianam me cem in separatas tabulas conjeceri Atque hanc ille curam cum impenderit partibus aversis, vituperandus sane, quod sontes, unde partes anticas hausit, adscribere plane neglexit, tanto justiore qum rela, quod in compluribus, utrum Sincerae sint, triti numis vero existant, jure possumus dubitare. Operae pretium me tacturum existimo, si capita, et adjectas iis inscriptiones, quas in probis nimctoribus, sincerisque catalogis hactenus videro non licuit, et vero adeo Gottgianas suspicor, ex his Morellii tabulis indicavero. Eae tabulis Iulii Caesaris.

CAESAR DICT TERT PONT. MAX. Tab. I. n. 33. CAESAR DICTATOR. vel addito praenomine C. Tab. I. n. q. 3o. CAESAR COS. QVINT DICT. ΕBP. Tab. II. n. 38. CAESAR IMP. AVGVR. . . Tab. V. n. 6. CAESAR IMP. SEX DICT. QUART. Tab. V. 9. o. . CAESAR IMP. VART. ab L n. 3 i.

20쪽

xvm PRAEFATIO.

CAESAR AUGUR PONT. MAX. ab L n. 3a. CAESAR AVGUR IMP. VIN. COS. QUAR Tab. II. n. M. CAESAR AUGUR IMP. SEXT. COS. QVINT. Tab. H. n. 3q. C. CAESAR COS TER criptum iuxta Has eaput laureatum velatum. Tah. II.

n. q.

Eae tabulis Augusti

CAESAR DIVI. F. AVGUB PONT. II T. QUAR COS TER Tab. II. n. 5 . CAESAR DIVI. F. IMP. V. COS DII Tab. II. n. M. IMP. CAESAR DIVI. F. COS. V. IM VI Tab. II. n. 5q. CAESARI DIVI. F. COS. V. IMP. VII. Tab. II. n. 6o. DIU F. P. P. Tab. II. n. 63. IMP. CAESAR AUG. . . Tab. II. n. 68 6q. o. CAESAR DIVI. F. AUGUSTUS COS. VIII. P. P. IMP. VII. Tab. V. n. 74. ΛVGUSTUS COS. VIII. Tab. VI. n. 2 6.ΛVGUSTUS P. P. COS. X. Tab. VI. n. 77. AUGUSTUS DIVI. F. COS. IX IMP. VIII. Tab. I. n. 104. AUGUSTVS. Divi F. COS. L TR. P. II IMP. VIII. Tab. I. n. 2 5.

Desino consorere plura exempla alia, et etiam ex sequentium imperatorum moneta, ex quibus solis jam satis perspicimus, Nani periculosum sit, in consilium adhibere imagines unorum, UaD tot historicis, et chronologicis mendis resertae sunt An satis rellius artis nostrae commodis prospexit, quando partium quidem aversarum fidem definivit, partibus interim anticis impune, et crimveritatis internecione mendacibus Quid quod nuinos otiam obtialit, quos haud dissiculter in spuriorvin numerum rescrimus. Fjias exemplum dabimus in numis D. Liviae Augusti uxoris. Qui ergo tabulis his uti volet, dabit operam, ut fidem non habeat, nisi rari- Dissilias by Ooste