장음표시 사용
101쪽
- PRAEFATro IN A OLOGIAM. Iutiones supra modum fuge. false, honori meo, ut debui, e Iure potui, consultam ivia scriptoque apologetico, non eisntulo, innocentiam meam tutat in sum calumniasque a persi. Id scriptum non unius, stapluriam censiurae de examini subjectum, dignum, dicabatur, quod publicὸ lueretur. Non enim meam solius caussam egeram, sed adve farii imaginationes s in omnia, adeteritatis histori cujus notitiam veteranus in hac sta ira miles cur mihi non etendicem normam . amussim proia examinata, sera eliminaram. stuis vero omnium exemplari meo, praeis jam apparato, propria auctoritate, veliami 'ae compessito detentos,uelprorsus abolito, editionem impedierit, am re ue mei, an odio id fecerit, equidem stire non spum, cum hodies rei laetidisse culpam fusinere nemo velit, Glfortassis auderet neque ego nunc rem amplius uraeeo, adversa rao ad communem iudicem profector eum larvis etero pugnare mihi non es animus. M nebit tamen clementissime Princeps, hyperas istes meus in Excelsitatis Tuae tablino, mme cartopblucis: manebit in Ebstri academiae huius bibliotheca legendus, intesistendus,judicandus. Hoc tempore, Princeps tamentissime, Excelsitata Tua novam os fero Apologiam, Angὸ maioris bublimiortis argumenti, qua caussam ipsam, qua adversarios, quibus cum collactandum mihi fuit. ded ut illius bonitas animam mihi dedit, Mabsterrere bi non potuere, quin in arenam quasi provolarem. Tua Domine Gemeniarissime, Excelsites, e s consiliarii sapientissimi,judicent, pro quaparte militet veriatas ue injuriamne intulerint optimo Imperatorι Ottoni, Excelsitatis Tuae gnato, si riptores quos notavi, tam veteres, quam recentes ἰ an verὸ temerὸ egerim ego, qui nune
demum post quatuor sicula, inique vapulantis patrocinium buceperim, pros virili tuta- russim. Ad me quod attinet, espaupertim mei ingenii conscius, etiam inivssus qhia debui egi, neque temperare mihi potui, praesertim cum γένJαι mi ἀελπι ι Ieri. ptores ad manus essent, quin illustrissima domui Guel a ui hac in academa annos iam ultra quadraginta pubtice docendo, privatim commentando, fideliter inservio , pro b nesciis an me meoss collatis, hoc quale quale ἀντιτρε si ριον, μιονη τῆ ἀληλια Θ Oων, grato animo reponerem. Volenti amplius mecum superbae re contendere quod erit manifestam teritatem inficiari, nugiis patrocinari ανευ φιλονεωας me sistam, neque caussam deferam, ὶχυρον γάρ το-Tuam quod restit, princeps ci mentissime, Excelsitatem, cum fratre unico, adeoque tota Brunsvicensium ae Lurae burgensium Ducum fundatissima ae praepotente familia, Dei optimi maximi, Ruum s Dominι Dominantιum, tuitionι Iupplex commendo. Hemastidii, proapridie Kalendata L marius, anno Xρπογονίας I 624. ineunte.
Illustrissimae Excelsitatis Rr minister Uprofesscir in Mad. Iudit
102쪽
Bbas Urspergensix, ctu Cassar Briisthius & nomen & natales restitum
ipso Melantimne teste, de historia Germanica optime meritusest, qui qui de Imperatoribus nostris multa studiose collegit, praeterea no- tationem temporis, alterum historiae oculum, reliquis diligentius aue Jhibuit. Eadem seribit chytraeus, neque dissentiunt alii', ut plane in vidiosium sit, ab hac magnorum virorum censura iudicioque discede. Te, ac Urspergensem reum agere. Est tamen quod jure meritoq: reprehendam, cum pro me faciat veritas, historiae anima EFfatrarium, a Pachym. histor. lib. I. fid que digniores historicialiter rem gestam exposiverint. Scribit Conradus a Lichae. Dau Dam hoc Vrspergensi nomen, haxf.imilia: Ottonem quartum Saxonem, qui Henrico VI. Caesare vita functo, a nonnullis Imperii Principibus Reipiab. gubernandae prirpositus est, fuisse hominem stultum is stuperbum, simulasse zelum justitiae, ins
rim omnia egisse superbe, demimque propter superbiam regno excidisse. Qiue si vera essent, vehementer opinione sua falsimis ni principes electores : venisset ipse ad Imperium indignus, iis nimirum contaminatus viciis, suae nulli regno, nedum ei quod reliquorum caput, conveniunt. Epsi enim reges majestas decet S apud suos austoritas: illa tamen ab insolentia, futu & tumore debet esse aliena, neque omnino pueri, nedum fatui regnum capessere debent. Urspergensem monachum, tanquam ex tripode oracula pronunciantem JoanneςCuspinianus Francus, qui avorum nostrorum memoria impp. Romanori res ge- έtas ex proseo describendas sumsit, confidenter secutus est, ita quidem, ut de pt,mo i nnocentissimoque principe multo, quam alter, loquatur inverecundius inciviliusque. Etenim temerarrum vocat fis imprudentem superbum , qui prae sie omnes em.
temberit : simularit quidem erga religiosos famorem, sed revera superbe dominatus sit,
eamque ob caussam regno exciderit is improlis e mita emigrarit. Haec sua convicta a, Ret coronide cujusdam male tornati epigrammatis, quod tale est.
Expulit e regno funesta superbia Othonem, Qui proceres claros spreverat atque pios. Pontifcique datam feret aremem furibundus
lividatissimum, nescio quibus actus intemperiis eXOrnare non erubuit, secutus, ut, liri, Urspergensem monachum, caseus casicam, &ita secutus, ut in criminando de
suo etiam Iiberalem se praestiterit. Ab hac censoria virgula ne latum quidem unguem di ieedit Sebastianus Munsterus, cujus verba Cosimographiae Latinae lib. 3. cap. I9. haeclunt: Otto temerarius, audax D superbus princeps V qui omnes praese contemneret: a que id circo parvo tempore in imperio duramit. Ac potuissent ista fortassis, vel temporum injuriae, vericriptorum imperitiae adscribi, ideoque dissimulari, nisi nostra aetate vir excellentis ingenii&doctrinae, magnique nominis S in imperio Germanico praepotentis Septemviri medicus, ac in illustri academia professor primarius,
plus nimio relationibus, tam Urspergensis, quam Cuspiniani inhaerens, innocentem Imperatorem Ottonem paribus verberastet conviciis. Scribit enim satis inconsiderate, audacem fuisse D temerarium: insolentis ae praetumidi ingenii: inepto fastu ex alto ceteros despexisse principes: infelici exitu poenas persolvisse de aspectato per ambitionem is injustis armis quesito Imperio extra motationem re ordinem, Pontimum impulsur Dille non dismilem avi patriss ingenio ου fortuna, illa elatum D insolentem hae in dilicem. Haec ille in optimos principes iniquE mordax dc injuriosius. Omnibus his cerecentior nuperusq; scriptor Horatius Tursellinus, Lojolitapae familiae monachus, uno atque altero verbo calumnias suas absolvens. lib. 8. Epitomes Histor. Ottonem Imperatorum vocat deterrimum brem1 limumqucis. Atqui ista omnia ex inconsideratis Urspergensis narrationibus, tanquam ex limoso turbidoque sonte promanarunt. errorque In principio parvus in fine famis est valde Diuiti Cooste
103쪽
Apo LOGIA PRO OTTONE IR IMP. II valde magnus , quod usu venire post Aristotelem prudentiae oculum ex lib. r. de coelo,amrmat Thomas Aquinas ipsique contestatur experientia. Quo exemplo docemur, sepenumero optimos S reipubli salutares bonoque publico natos principes, vel unius nefarii parumve intelligentis hominis turpi malevolentia, vel non satis provis da cautaque rerum gellarum expositione, deformatos, cum qui vindicias pnestant
non reperiantur, ab uno in aliud seculum ignominiose traduci & innocenter vapul re: cum digni essent, qui pro amore erga patriam non Obscuro, pro rebus sortiter soliciterque gestis, longe aliam mercedem reportarent. Henrico VII. Imperatori generositate naturae, ingenii privstantia, eXcelsi animi magnitudine, moderatione in omni vita, aliisque virtutibus maXime conmi O, BlonduS nunc Decud. a. lib. s. ama. ritiam, nune imprudentiam, nunc fatuitatem objicit,sed invenit,qui innocentiae patrocinati calumniantis os maledicum obstruerent. Qui Ottoni id praestaret inventus est nemo, Sed agedum consideremus us ad imperium evocationem, subsecutam in eo confirmationem, administratae reipublicae modum&felici intem, denique ab illa iiii quissimam remotionem,atq; haec considerem' non persurustorie,sed qua in re tanta op' accuratione, fietque manifestium, peccarime tam enormiter Otto Cauar, ut merito suo adeo male apud posteritatem audiat, vel num innocenti injuria Olim facta fuerit, atque etiamnum nat hodie. Quod ut commodius praestemuS, ab ovo, secundum adagium, repetenda res erit, quae in hunc se habet modum.
Henricus VI. Imperator, Barborissae filius, non tam Reipublicae, quod callide si . mulabat, quam familiae, in qua jam tertiuS Augusti dignitate potiebatur, maeque posteritati consultum cupiens, hoc agebat unice, ut Romanum imperium a prima ejus ad Germanos tranςlatione, a libera principum electione dependens, deinceps esiet hereditarium. Verum placet hac de re audire dis IerentemJoannem monachum, cita te collectore magni Chronici Belgici. Is, inquit, Imperator Henricus videns regnum Aman .e is Imperium Romanum propter frequentes mutationes Imperatorum multa mala per sum.priusquam votaprincipum intersona Imperatoris po sent convenire,ordinamictit amplius electio non sierat, se per solam sanguinis succesiovem Imperium conferretur, ita ut qui propinquior Imperatori esset, hereditaris Imperator fieret. Pt autem Henrieus h filio huo Friderieo, quem de Constantia uxore flua babuit, sumeret exordium, regnum Sicilii UCalubriae UDucatum Apuliae Uprincipatum Capuae, quae filius ejus ab amis heres
acceperat. Romano Imperio uni re, ut perpetuo terrarum istarum unus dominus eget. oriadinavit etiam, ut mulieres masculis descientibus succederent in hereditatem, isne Lmpe rator mortuas manus ecclesiasticarum personarum ultra expostularet. Constitutioni litur huie profuturae eonsentit curia Romana e rincipes LII. qui Imperatorem eligere eonis Deverant, quorum Milia litteris super hoc conferis sunt appensa. Hactenus Joannes monachus. Exciritis verbis manifestum fit, quibus artibus in suam sententiam iasar Imperii principes pertraXerit. Primo enim promittit amplificationem Imperii accessione aliquot amplissimarum regionui .sed quae aliaSessent Reipublicae, per isai dem & vim ab ea' alienatae. Deinde de principibus tam ecclesiasticis quam politicis, praeclare se meriturum ostendit. Ut enim horum bona laudatia sancivit esse allodia. hoe est, ab omni clientela libera di solum: ita illorum exspirantium exuvias sive pes sessones mobiles. semoventes, non ut hactenus fieri consueverat, fisco Caesareo, sedeecle is viduatis & vacantibus cedere voluit. Privilegium illud non semel Imper toribus extorquere conati fuerant Episcopi, ad eum tamen usque diem Dultra. Ad duntalii, Caesarem largitionibus negocium suum consecula, erogata in principes pecunia Anglica, immensia illa peneque incredibili, qua Richardum regem ex Palaestina
revertentem,&in Austria captum: summa in nominis sui infamia emunxerat. Di
vulgato per Germaniam rumore de nova Caesaris ambitiosi sanctione, cum antiquis moribus pugnante, S.ntonici principeS libertatis constrVandae studiosi, unanimiter intereesserunt. Caussam in publicis Comitiis popularium nomine peroravit Bem-hardus axoniae Dux, parum pensi habens, 'uod a Caesaris Parente, Henrici Leonis nuper exauctorati, dignitate exornatus fuisset. Meminit Gobelinus Persisna strictim
his verbis: Hie Henricus concordavit cum principibus regni, quod liberi sui postrem h/νediturio jure reenum obtinerent, sed contra ictum est a principibus Saxoni . Quare ipsis Imperator principes illos a promisso absolant, Dburamenta ea occasione praesita relaxa
104쪽
mit. Clironicon Halberstadense MSC. rem paulo aliter exponit his verbis: Coae radus inopuntinus archiepiseopus cum principibus Saxoniae cono raveras advers-Im peratorem Henricum Sextum, quia idem petierat ab eudem, ut 'ecem Imperii ad heresssuos transiret. Erat iura Episcopus Halmersarios eiectus Gardoisus, eujus ordinatrobane ob ea am est aliquandiu dilata: 1ed idem Gardolfus numium, qui eon irationulit term in t er principes tulit, eum eisdem litteris ea imavit. Quibus Imperatori ostensii, ipse, μοι mirsapiens rediscretus, petitionem principibus porreBam relaxavit. Hucus
que Chronicon. Detuncto Imperatore Henrico VI. quod faetum anno Christi us T. sub finem Octobris, principes regni Germanici, penes quos eligendi potestas, discor dare coeperunt&di1sidere, eo eventu, ut pro uno duos Reipublicae dederint Auguitos, Philippum Suevum defuncti saris Datrem,& Ottonem Saxonem Henrici Leonis filium. Inter horum parentes marinimicitiae intercesserint, non est ut repetam: DO ta ex historicis omnia: exitus fuituistissimus, Henrico Leone plane in ordinem redacto. Qui Ortoni fascesregni deserebant, initio pauci erant, plerique Belgae & Occ, dentales Disones, anrelignanias Adolis Uhiorum archiantistes, ex familia Comitum Alienaensium, quae post accessione aliquot provinciarum locupletata, Duces Juli cense SClivenses nostra memoria longe clarissimos, enixa est. Codradus Mogum tinensis archiepis iopus .cujus in ipso elestionis actu primae partes fuissent,peregre hoc tempore erat i eligiosam militiam in Palaestinam secutus, qui si domi fili steri pro sua, qua pollebat, prudentia rerumque usu& auctoritate, in commune conssilussiet, belliseque civilis caussas praecidis ei: led fata urgebant Germaniam. Philippo maior adhin rebat pars Principum, quod largitionibus consecisse eum scriptores coaetanei litteris mandare non dubitarunt. Singulorum verba ad fidem rei faciendam i ntegressi un- ram. Arnoldus Lubecensis Helmoldi continuator lib. 7. cap. s. Philinu maneribus
datis omnes sibi adstrinxerat. Otto de S. Blasio appendice ad Chronicon otionis rises ingensis cap. 6. Philippus regalia, tradente sibi Imperatore fratresuo, tenens, omneque thesauros ipsius posse nesquenariorum aliorumque fratrum suorum . ditissimorum, -- deliret, principum, imm heres, solus obtinens, 'incipes Ottoni adhaerentes, quoslamminis, quosdam prom sis, is donis, in suam partem transduxit. Golfridus monachus a CL. Mehero invulgatus: Constat tamen, quod ipse Philippus) nuntios ad arctis Ro-νvm Coloniensem eum precibuν ιransmisit, musta osserens, sed plura promittens, si is suam
electionem animum velut inclinare. Et paullo post: Praeditas itaque Dax ea a Gam astens, Utit necessias eum compulit, ab omini auXilivmpetens, in I pene principes munisibus sibi conciliat. Plures rei probandae restes adV care non puto operae precisum: ex allatis liquet, quibus artibus PhilippuS Imperium acquirere, acquisitum sibi confirmare allaboraverit: non frustra, quippe, qui ideo maximam principum par tem serum haberet. De Orione nihil horum Commemoratur, statque omnis ambi-- tionis ac preniationis expera ejuS electis. Agebat peregre in Galliis, ubi ditionem Pictaviensem, ab avunculo Richardo Angliae Rege donatione liberia acceptam, titulo Comitis possidebar. Procul igirur absenS prehensare electores non potuit, mustomtinus auro corrumpere: neque rae in Germania erant, qui eius partibus magnopere studerent Datrem Germanum Henricum Samniae Ducem, Rhenique Palatinum essct ioni i nterfuisse assimant Amoldus Lubecensis lib. 6. cap. h. consentitono de S. Bissio cap.4 .controversiam iaciunt defridus monachus Da .&Tristemius ron. Hiectu tensi ad annum Itys. Quibus suffragatur Rogerius Ηovedenus Anglis annali uni parte posteriore. Nequaquam vero audiendus Hieronymus Hennium soraelatione in alteram partem Genealog. secundi & tertii regni in quarta monarchia, aut Elias Reusnexus in Genealogi , ubi scribunt: Ouonem 4. ad Imperium eminum amnisee Romanoper fratrem Henricum Palatinum Rheni. Electione peracta, amandati sunt in Galliam cum honorifico comitatu legati splendidi, Emicho Leininonsisti Albertus Dagsburgensis, ambo Comiteri apud suos magnae dignationis. Quibus auditis, lautiisque more regibus principibusque usitato, magnifice muneratis, o electioni consentiens, aleam jecit, mulclsoue emallica Anglicaque nobilitate stipatus, in Germaniam properavit. In itineresalutaVit regem Franciae Philippum, eius M. minis secundum, quem parum civilem, imo inridum potius invenit. Rem gestam e novit Arnoldus Lubecensis, lib. 7. cap. 17. R exeo repetit, sed paullo aliter, Cranci
105쪽
m iis ad regalem electionem motaretuν,μconduri regis Franciam transiret, ipse eum transeuntem vidit malutavit re inter collationes, ovmus se mutuo salutabant, rexnan es in haec verba prorupit: Intelleximus, ait, quod ad Imperium Romanum vocemini. Ad hoc ille, Verum est, ait, quodaudistis r sed in Deo sit iter meum. Cui rex, Non credetis,n tanta vobis proveniat dignitas. Quod si vel solanxonia in personam mestram conmit, detis mihi nunc dextrarium, quem peto, recum creatus fueritis, dabo mobit tres civitates meliores regni mei, Parisium, Stanipes, Aurelianum. Habebat sane rex Otto munera multa regis Angliae avunculi sui Richardi D centum quinquaginta millia marearum, quae in bomariisserebant quinquaginta dextrarii. inter quos erat unus nominatior, quem rex petebat. Dominus ergo Otto, dato dextrario, ibat mia, qua coeperat. Nunc ergo non sit injuria, Dominum Imperatorem repetere flua. Crancti verba auctorem,quem exscribit, non parum ut amolet, interpolantis piget adscribere. Coronam imperii more institutoque majorum Aqui rani accepturus Otto urbem invenit clausam. Inerat cum valido praesidio atramus Henrici Ducis Limburgii filius, paulo antea Philippo Caesare )onatione castri regii Berinstein corruptus, postmodum omnis mali
communem patriam pessiim dantis uis optaro. Expugnatum est Aquisgranum labore magno, sumtu incredibili. Arnoldus Lubecensis lib. 6. cap. r. impensa dicit septuaginta marcarum millia, quae nostrae monetae faciunt aureos quingenties dc sexagies millenos. Tanto constitit otioni diadema Imderii primum, impositum ei ipsa die Pentecostes k Ipsa die Pentecostes coronatum esse Ottonem non videtur cum iis conVenire, quae in tabulis studeris inter Ecclesiam Coloniensem, eiusque Archiepiscopum Α- dolphum ac Abbatiam Corbeiensem ac in dehindum illius Praesulem leguntur. Ihi enim IV. NonarumJulii dies notatur. Ultima tabularum, uti edidit Gelenius Historiae E effertin. l. I. p. 22. subjungam , ut simul pateat, quinam ex proceribus GermaniaeCoronationi Otronis interierint, sine dubio ab eius partibus stantes:
Hujus ergo fasti seriem praesenti instrumento commendatam sigilii nostri re Ecelestis BPetri impressione*mamus yraestium subscriptione roboramus. Testes sunt hi: Theodoricus Trajeaensis Episeopus, Thi artis Mindensis Discopus, Heribertus Ab has de umerden. Ludovicus major praepositus, ino maior Decanus, Bruno Bonnensiupraepositus, Theodoricus Praepositus S. Gerionis, Gerardus Saniensis praepositus, Theodoricus praepositus Π. Apostolorum, Enpelbertus praepositus S. Georgii, Her- mannus Choriepiscopus, Rudolpbus ma)or Sebolasticus, Henricus Dux de Limburg,
Henricus Comes de Suina, Simon Comes de De Henbora, ArnoldusComes deistbena, Albertus Comes de Eduarstein, Adolphus Comes de Monte. Henrietis Comes de Levi D, Henricus Comes de me ersum te, Hermannus delunldech, Henricus de ma- Iinberg Henricus ου Gerbardus fratres de uri lematistem , Hermannus Coloniensis admoeatus, Hermannus Schultetus densato, is Hermannus Alius 6tis Otto tam rarius, Henricus Dapifer, Henricus Marschaleus, Adam Pincerna, ετ alii compla res. Acta sunt bae anno Dominicae incarnationis millesimo centesimo nonagesimo inamo indictione prima. Datum apud Aquis granum quarto nonas Iulii, per manum
God fridi Capellani, in die bellicet coronationis Domini Ottonis Quarti Regis Eomanorum feliciter. Amen. Non possum non etiam hic addere locum Iob. IIaaci Pontani, quoniam, qui faverint Orioni, e eius coronationem promoverint, recenset, ex eius Histor. Geldri c. l. VI. pag. HV. Ottonip aeter caeteros favebat Romanus Pontifex, charumque babebat ob militare ingenium quod Italicis bellis Iaepe numero ostentarat, Ptilippo infestus. Et babeo Autores, ab ejusdem quoq; partibvs stetisse Ottonem Gelrum una cum Henrico Brabarto, Arnoldo Climensi, Gulielmo Iuliacensi, Frederico Alienaviensi: eosque obsessa expugnataque cum Ottone Imp. Aquis granensium civitate i porro egisse, ut i ai ab Molpho Coloniensiam praesule Oisoni corona Imperialis imponeretur, cum annus iret a ciristo nato nona emus nonus.
a duobus archiepiscopis Coloniensi Adolso dc Joanne Trevirens. Regalia quae v cant, sive insignia novo taesari tradi solita, hoc tempore erant penes Philippum, a se . tredehincto accepta, quae Otto non magnopere deliderans gloriabatur , Ie etiamsi non Regalia, jura tamen D loca regalia tenere, ut Otto de S. Blasio, cap. 46. Hoc igitur mo-
106쪽
Oττους IV. IV v. si ius.' sueeenr Henriciis Sextus, Leonemiam senem, laboribns3c aerumnis exhamitiam, ejusque primogenitum Hemricum, Rneni Palatinum, non minus adflixisset: illum restitutionein integrum toties simulate promissa extreme fraudans , hujus matri monium legitime contractum, iniquis regiaque persona indignis modis insectans octantum non irritum reddens. Haec ab annis bene multis in istum usque diem adve sus proximum singuinem,puta avum,parentem& fratrem, pertinacis odii profanaeque malevolentiae edita continuataque exempla, non poterant non Ottonis animum percellere solicitumque reddere,hortari etiam, suae sitorumque securitati consisseret:
quod fieri commodiuime seliciterque posset, si oblatos Imperii fasces sine cunctatione acceptaret. Absque dubio etiam stimulos adjecit perquam insistens restis Galliae, ut Arnoldus Lubecensis loco supra memorato loquitur,subsannatio Diritiuatis, Ottoni
hospiti suo accipiendae coronae caussa Aqui ranum tendenti, satis superbe confidenterque inani augurio rei coeptae selicem eventum denegantis. Quomodocunque ista se habuerint omnia, Otto coronam Imperii, ut diximus, in loco, quo debuit, indeptus est. Electores principes, ut ostenderent, qua fide & integritate in negocio totius Orbis Christiani salutem concernente, versati essent: quomodo nihil contra leges patriis moremque receptum egissent, ad Pontificem Romanum Innocentium cujus antecessores ab Henrici IV. imperatoris funestis turbulentisque temporibus, praepostera εc exitiali ute ventus docuit πολυα αγαθα η negociis politicis ad ipsoria oracium, lius ecclesiastici regiminis vitaeque privatae cancellis circumscriptum, minime pertinentibus, violenter sese immiscuerant) litteris rei gestae seriem novique Regis commendationem continentes, Romam miserunt. Conservavit eas Baronius Cardinarilla, ex quo integras subjiciemus. GaDU mo patri ac domino unocensio, ocrosanctae Roma
niensis aretae seops, ea, qua desvir,selemni artificiei ereoronavimus. Nos darem Prine pes, vijam incum Domitiam ιa Regem eleismus, seuda nostra, qua as I perto tenemus, a mana rum ν/ei siores, somiaiam ιβeimus ese sistisarem juravimus. Tanta igitur dignitaris manus exe/ geniarissimus Pranceps, vivinapotia ratia, quam fus meritis a cribens, rimmas honoris οβι reus Domino, troprιa voluntate juramento firmavit, inprimis sacrosanctae Romana Gelesta , ariu ae omnia ecclesiarum jura bonafri servare ct manu tenere o flubjectos Imperia exheredatos maxι.
me σαμυpossessionibis violenter ejectos, issiua justitia troposie juvare es conservare. Pr .mam istam consuestiria micaper, quam Imperatores anue fres sus in occupandis relin molitisis vel e moventibus decedentrum Episcoporum, vel obarum PrancNam, bucul e servaverunt e nitus exstirpans, nos eccissasticos Principes ex hac inuetira vexaraone regati benemolentia tiliare dimisit O decedensiam bonasuisseuccessorabinstrvanda liberaliter statui . Parerntrati ergo vestra dionum bapplicare duximus, quarenus fidem ct devor/onem Domιm nostri Regis arrenae I. meritu quoque ι Eus D talparet σμι Henrara Ducis Saxonia, fur ab obsequio bancta Romana eceleam nunquam recessit, memoriter resentes, para seqxietι nostra se uouea intuitu Dei σ nostri oba sequia. providentes, ipsim electionem se consecrationem auctoritare vestra confirmare ct Imperiis o coronarione amare Parern pie Ie dignemini. Sanctitatem in per vestram o Ixe rogamvi
107쪽
Hacten primi Ottonis electores plena manu eum laudantes: cum quibus postmodum se conjunxerunt Cameracensis, Argentinensis& Vltrajectinus Episcopi. Ex principibus Politicis Henricus Dux Limburgius, eiusque filius Walramus, comes Hannouiat Baldum comesFlandri . Denique liuo accessit suffragio Godefridi Ducis Brabantiae, hoc tempore religionis ergo in Palaestinam prosecti, domi relicta coniunx Isabella, heroici animi mulier. Cusus, est isto tempore Coloniae numus argenteus hujus sormae. Inscriptio. In alio latere. DTTO REM COLONIΛ.
Innocentius Pontifex acceptis Principum litteris, quas dixi, Otionem regem Tite creatum pronunciat, subque finem anni Izoa. praecipitante Junio Guidonem, Episcopum Praenestinum Coloniam amandat ut Ottone Rege declarato, Philippum cum fautoribus suis communione ei orum abigeret, omnibuXque ut se ab eo tanquam pseudini erat Ore, vitio facto, seiungerent: Ottoni vero tanquam regi legitimo aggrenarent, severe imperaret. Fuit hoc veluti classicum belli civilis in Germania, quod utrinque magna animorum contentione Varioque eventu & fortuna gestum, non nili morte Plulippi finiri potuit. Quales hi cognati principes ad filiaestum certamen aecesserint, indicat strictim Arnoldus Lubecensis lib. 6. cap. a. into potenseras miribus, audax animo, rugiens ut catulus leonis suscitatus ad praedam , ad Diu paratus . aut mincere aut vinci, assectabat. Philippus merὸ, cui plus roboris erat, astutia magis, quam conpressionibus vincere studebat &c. Credi vero vix potest, quam varios, inconstantes & lubricos animos in nonnullis suae partis principibus Otto deprehen derit, non veritis contra datam fidem, contra juramenta religiose pretes tita, spe aliosius vel novi honoris, vel Opum affulgente, desultoria levitate, parti, cui adhaeserant, immutari, S ad aliam non sine turpi infamiae nota inansire. Non dicam de Ottocaro Rege Memo, non de Hermanno Thurinoae Laiadgravio, non de Episcopis, Comitibus & Nobilibus, sive Baronibus Lotharingis, quos Godefridus mon chus Coloniensis his depingit verbis: Plures ex eis in exiguo ponentes mendacium aulpenurium, contra conbcientiam venire non timebant, ore quidem sacramenta praestantes Ufidem jurantes Regi intoni, cum cor.eorum longe ab eo remotum cum Philippo malurmum videretur, qvam secum. Unicum insignitae improbitatis & profligora perfidiae exemplum producam in Adolio Coloniensi praesule, nuper Ottollianae electi nis auspice & directore. Is juramenti fidelicatis, quo se novo Regi, ut ad Pontificem ipse perscribit, obstrinxerat, oblitus : parvi etiam faciens, quod amplissimos Angariae & estvaliae Ducatus, non absque alterius injuria acquisitos, dioecesi suae confirmari impetrasset, solius Comitis Juliacessis ilhelmi hominis stiminae audacia bellacia inductus , deserto Ottone ad Philippum transiit. Sed hoc transfugium malo aliorum, quam meis verbis exponere.Sic igiturArnoldus Lubecensis lib. . cap. i. chm Otto Rex Coloniam potenter obtinuisset, is amplior ei prosperitas arridere et ideo retur, repente inopinata a mersitas contra eum exorta est. Siquidem Comes is Guti h
contra eum insidias moliri coepit, ita vi nilippo Reai litteras es nuncios occultὸ dirue
108쪽
ret, hoe demandans, si inum dimitiis V honoribus ampliare mellit, quod non solitra omnes famentes otionis Regis, sed is ipsum archiepiseopum Coloniensem in suam partem adducere messet. Qui Iamisus est, hoe remandans, ut 'per hoc negocio ad lacum deter. minatum sibi occurrere mellet, quod ει talium est. Philippus igitur eum sibi sub juramento armus adstringens, curiam quandam DC. marcas perDimentem, ei in beneficio
concessi, G ditatum auro G argento, molibus preciosis D equis, ad Itia remisit, omnesque ei obsequentes bene induit. II ilhelmus igitur Comes ipsum archiepiscopura re omnes biliores ita praestigiis suis eircummenit, ut omnes Ottoni munesamerint, re in partem Philippi se inclinamerint. Quid plura Z praemalente conspiratione, Philippus Aquis- granum potenter adducitur, ab Adolfo archiepsscopo Rex consteratur is in hedem Imperiatim collocatur. Divlicuit tamen verbum istud Coloniensibus, quo Mem Ottoni ser-mabant, arguentes 'per hoc archiepiscopum, quod eis inconsultis tantam nomitatem pra- sumsisset. Hactenus Arnoldus Lubecensis, a quo modice Variat Godi idus Monachus his verbis: Post hae Philippus Coloniensem archiepi copum per Trevirensem.*Lrensem ει Constantiensem Episcopos, apud Andernaeum sibi conciliat, is ut Ducem Bra hantiae is reliquos LMharingiae nobiles fideles sibi essetat, novem millia marcarum ei donat. Salmeu etiam, salia quaedam ab episcopis ablata ei resonat, plurima promittens, rogat. Coloniensis vero Episcopus sacramentum, quod dudum Ottonifecerat pam pendens, D perivrivm V excommunicationem Apostolici non metvens. post festim S. Martini ad eundem Philipum eum Duce Brabantiae Confluentiam menit, ει ei juramentum fidelitatis cum Duce ibidem fecit. Ibi etiam Rex Philippus celebrem curiam omnibus, qui aderant Principibus, in Epiphania Domini, Aqui grani indicit U Coloniensis eum ibidem in Regem consecrari ει ungi promittit, quod ετ factum est. Rex erro, ut propo 'erat, cum pluribus Regni principibus Aqvisgrani venit: ubi cum maximo apparatu Coloniensis ei occurrit. Ibi Rex consilio cum svis habito, ut principes Dum liberam electionem fecundum antiquitatis institutum non perdant, regium nomen coronam
deponit, but concorditer ab omnibus Hi atur, precatur. Quod is factim est, re a Coloniense archiepiscopo cum Araria rectius Ixene uxore Ivd vngitur is consecratur: Sifrido Agnuntino G Cameracens Episcopo eisdem diebur cum litteris prope Coloniae existentibus, s pro hae injusta consecratione excommunicationem ei intendentibus. Haec Godefridus monachus. Nequaquam Vero Proteus iste, cothurno versatilior, infidelitatis S periurii poenas effugit, juta Pontificis honore & dignitate sua exutus,Brunone Bonnensis aedis Praepolito in locum ejus suffeeto. Exstat apud A rnoldum Lub ensem lib. I. cap. 3. bulla Innocentii Papae, qua Adolsus ex iscopus pertinacis inobedientiae, perjurii iterati is proditionis mulgatae reuS aetiis Zc pronunciatus, a stentus reddi Jubetur. Quae interim fuerit sortuna Ottonis, ostendit Godeseidus monachus verbis sequentibus: Constabat, quia Otto Rex omni pene terreno ει humano solatio destitutus, quantum ad respectum ad mersa partis, Regnum aut Imperium nunquavi
obtinere posset, nisi adjutorio solius Dei, qui dominatur in regno hominis recui vult dat illud. Philippus vero,qui prona sis largitionibus sibi ipsi nervos inciderat, eum non haberet pecunias, quibus salaria, me solda, praeberet militibus, primus coepit distrahere praedia, quae later suus late acquisierat in Alemannia: ita ut cuilibet Baroni siete mini seriali, missas seu praedia rusticana, mel ecclesias sibi contulias obligaret. Sicque farimes, us nihil remaneret. praeter inane nomen domini terrae,m civitates seu villas, in quihus fora habentur Upauea castella terrae, Conradi Urspergensis verbis haec referimu . Sub idem tempus Ottoni novum, caeterisque omnibus perniciosius malum emersurum videbatur, tepescente erga ipsum favore Pontificis, cuius solius ope S auxilio hactenus fulciebatur. Memoriam rei conservavit Otto de S. Blasio cap. 48. Innocentius, inquit, Papa Philippo jam antea ossensus, eb quod in Tuscia existens, quoddam patrimonium S. Petri invaserat, ipsum in Regem eligere non consensit, sed Ottoni fa-
mens, ipsum in defensorem Romanae ecclesia collaudamit. Veruntamen procedente tem
pore, videns mires Ottonis ablatas Ufavore principum admodum concidisse, Philippum merb, subjectis Ottonis fautoribus, praevaluisse ipsi, duos Cardinales ex latere suo, Hugonem mi elicet interiem est Hellatrensem Discopum, is Leonem tituli S. Crucis in Ierusalem presbyterum cardinalem ad eum direxit, ut auctoritate Apostolica, ad litem terminandum, data ab utrisque pace, ad diem eo' locum condictum Reres convenirent ibi ve
109쪽
ntalox Cructim Hierusalem Cardi lis Episcutia Homensis cst Episcopus Heloriosis. Aut ubi uerunt ιν Germanιam Augusta Vindeliciarum legata honorifices. Aepra Funι a Philino : seu Phriti Uus e uis lego is, quos Romam miserat cognovir, quam eb caessam 'visimum adesset, quia sperarent : quare stare remρια lum prodacere, se ita Pontificios algoquι eomifer, ur tu spem cer ram vocare istos filiam nepsiti Pons seu deoponsaturum, etsinthii de ι Pareaahuc tractarum era Legara tamen facile coritere poteran , Omma er leta os suos Imperatorι exposta ἔ neque enim I garaquι. actum esseν Romae dicere potueraeor, nisi illud de petistone Papa vicererat ex nugusta 3ILιur Milippus utram secum durar Pontificas legaras. Spira ediso edicto pullIco , convoιar omnerHIneges aucomutarn rthusen, ast uasa em Domini celebrar raesentibus legaris Pontificis. -- intrabantur omnes, Romanos Carrinatim se Episcopum interesse sacris excommunicara Philippi. Seo Philippus propterea ua/pe iactabat restis aderat legatos, ursic viderem 1 srmiores s qνι non e conscientia commercium habebant cum Imperatore excommunicaro, maxime ιnsacm 2 nec auctores excommaarcationam semper curare ι a fulgura magnopere. In c ominu quuGEu, ωόι legat expo ueru o Papa voluntatemde ιonjugiosicia I eratoris se ne=otis sera , simulque ιMesis rem Principes ex ore Legarorum, quareta sererer Ponusi x : nam dicebam nomine coras ea fore frira , quam Dalraposset INeratoris vomise concedere, qua alioquι non essene in mantius PhilipH. Principes pleraque cum INeratore r/ ba ct admirabasar, qua franie auderen/ ram Verre siua quaerere. Quare nihi responderus quos attinebat aa matr/montum 1 Pud , sed dicebara, ρνιmum oporrere mor/aliam rebus communibin consulere, postquam ista ne habereri opacara essent. ruis
nibus tuis, Muti cordatissime, qui nec mussare, nec mutus hic esse voluisti, sed animo intrepido, voce libera, calamo seraei di ingenuo, posteritati exposuisti omnia. Ea
reuos nunc, Pachymeri, quaerenain, inquam, tecum aisus terrarum orbis, e qaeo sanctos Pomrisces peramin. Carolun Sigonius callide haec o innia praeterit, ratus sedi Romanae, cui totum se mancipallet, istiusmodi narrationes, utut veras, parum futuras honorificas, ideoque dissimulandas. Dum autem versutus ac versipellis Pontifex, ct Philippus Caesar, cum vulpe vulpinans, promissionibus amplis spebusque prolixis, ita ludunt, mbique mutuo illudunt, Deus optimus maximus, cujus propriumest , Sapientes capere in V oram caloritate, se consilium versutum reddere δemerarium, Jobi s. pro Ottone , jam ab mnibus demreto & desperato, emcaciter propugnabat. Etenim Philippus his Brun- fugam obsessurus, ut Otto de S. Blassio cap. N. sve Dama Regem kValdemarum, ut Arnoldiis
Lubecensis lib. 7. cap. I .aisosve per Saxomam optimates, cum Ortove facientes, ut Ursipe
gensis diaestaturus, atque hujus rei gratia numerosum consscribens exercitum, eumque omnis generis machinis bellicis init ruens, Bambergae, ubi usque dum copiae confluerent, valetudini operam dabat, regnum pariter di vitam amisit, caesius non in acie, sed cubiculo, non stans, sed cubans. Auctorem occasionem tam immanis parricidii libet indicare ex Arnoldo Lubecensi qui hic ceteris accuratior. Is igitur lib. I. p. 14. Gum Philippus quietus consisteret in Bamenberg, exspectans coadunationem experitorum, repente mi strabilis ει inopinata commotio inter ipsum is Palatintim Ottonem de umidelinguacb exorta est. Quam minimh sentio praetereundam putamus. Sane Philippus Rex filiam suam Othoni, utpote nobili miro, de lonsare decrem rat. Sed quia irim Otho nimis erat crudelu binbumanus, mutata moluntate proposiιtim diloniatio-
110쪽
borabat, dixit que philippo Rui: Domine, meminisse Milumio elementrum vestram, quam devotus vobis semper fuerim, . quanta in Iervitio vestro in praestenti guerra
expenderim, quanto apparatu nunc contra adversari r vestros vobisiam procedere decreverim. Ideo peto, ut nunc in modico pro me situ cy bteras commendatilivi Domino Duci Poloniae dirigatis, ut caprum bene inHOatiam, pactum aridelicet destonsationis,mestra mediante maiestate, metius couum matur. cui Rex: id quam de*otus faciam. Et idem sus, Obtulit titteras de instanti negocio ordinatas. Illa abeunte mutata sunt litterae in eoutrarium e signatae bulla regia. Cums Palatinud titteras accepisset, per Jexit in schedala macalam quandam exteriorem, sicque concepit Austicionem, venien que ad suum quendam familiarem, aperi, inquit, mibi litteras, ut earum sciam ten rem. stri perspectu litteris expa*it, dicens: RMO, ut Deῖ intuitu, litteras me vobis exponere non arctetis: quia nihilaliud uisi mortem mihi imminere video, stras eri poseuere. Scque acreotis litteris Palatinus alteri nimis importunὸ insistebat . ita tenorem ipsarum coetnocebat. Vnde graviter seratus, nihil nisimortem Regis animo verbabat. Dissimulata tamen ira ad Philippum quasi jucundans . congratulans mirabat. φά igitar dierum, plui πο secretius in cubιculo consistente, quia medianam in utroque brachio inciderat, Palatinis nudo lato in atrio retali quasi ludens incedebat. Seque accedens ad cubiculum Regis, utium clanculὀρulbabat, π ingressus i-
si modo coram hae sieger bati cui Rex: Depone, ait, tiarium: quia non est his locus modo. Et ille, immo est Deus, ut tu perfidiam tuam LM. Et statim uno ictu cervicem ejus tetigit, nee fecundum vulnus a posuit. Cumque qui aderant, eum impetere messent, illi aperto ostio violenter . xlibens, fetam dedit. philippus tamen non sine ratione litteras matulaerat: quia paelia, quam Otho desso are cupiebat, consanguimi te Philippum ex matre contraxi bat. Ideoque Regi dis licebat, ut rar tam crudatis .impius cir imprudens tam nobili etirgini jungeretur. Idem qaoque Palatinus crudelitate nimia quendam de melioribus terrae, Vmynomine, occiderat: unde graviter ilippum ossendi rat. Inius tamen runum cessarit tali facta consummatione.
Hactenus Arnoldus Lubecentis, quem Crancius, ut assolet, verbis nonnihil mutatis repriesientat Saxoniae lib. I. cap. ρ8. Chronica Augustensis a CL. Frehem publicata
aliam parricidii caussam verbis sequentibus indulcat : Hic. Philippus Rex cum adhuc in regis Iotio subbinatus non fuisset, promiserat ducere matrimonialiter h. tiam Olbonis Palatini comitu de 'itibuspach, quampostmodum repudiavit. Vnde idem Comes commotus accessit in Bambergad cameram ipsiud Regis, tianquam eis. ι- paciscὸ secuturus, . gladio, quem occuli egestabat, i um Quem bubito interfecit.
Hactenus Chronica, quam laudavimus. In nanc sententiam inclinat Casparus Bru- schius, catalogo Episcoporum Babenbergensium, cap. Is. Epitomes de Germaniae Episcopalibus. Huldricus Mutius lib. 19. scribit inventos, qui suspicati fuerint, parricidam homicidium commisitae, ut otionis gratiam aucuparetur, beneficiumque ab eo impetraret. Quod omnino falsum putamus, Si enim hoc nomine policeri sibi aliquod potuit, cur non recta in Saxoniam profugit 8 si non speratum perpetrati steteris praemium, saltim ejus impunitatem aut aliquam a poena securitatem inventurus. QAsmodo etiam in destinatam Philippi caesem conspirare potuerunt, Ecbe tus Bambergensis Episcopus ejusque frater Henricus Histriae Marchio, quos cum Ottone adversius Philippum convenisse, eiusque partes fovisse, nemo quisciuam fidi. teris prodidit. Verum in sinistram partem suspicio omnia interpretari solet. Sed non impune abiit latro immanis, ut audiemus. Abbas Urspergetas dirina ultione Philippo insperatam indignamque Cedem provenisse arbitratur, ut sub gladio tyraη- ni eaderet, qui primus recisin in potestatem tetrannorum mntradidit. Sunt qin e
nam talionis arbitrentur, quod ηhilippus rum menerabilem, interfici meljusserit, ves