Clementis Romani epistulae. Ad ipsius codicis Alexandrini fidem ac modum repetitis curis edidit Constantinus de Tischendorf. Accedit tabula

11쪽

CPai: pH F pro Cloilin cy, κρυμuIta pro κυμα ra, μομ Pro Moy . Unde clarum fit, Alexandrinum paritur ne nobile illuit tintiquissimorum codicum par quod modo diximus, ab artifico scribondi coquo ut videtur Alexandri uo ἰ ruet arum littorarum tantum non ignaro seriptum osse. Nil illi miniis ipso lias sim inter scribendum se correxisse vidui ur, quod ornim lationum Ot rntio set paucitiis suadent, cis iusta nil l, 20. 5l Qt alibi: Vix onim

pauciora vel ad pedem vel iid caput litterno eius quait Pra resedit udiuisita sunt uno Vari ta8 Qx memscriptoris lieontia fluxit. noo cum potestatis discrimino coniuncta ost. ruomodo auctor codicis inscripserit Clonumiis opisti das, non satis clarum osti Quod ut probabiliter desiniri possit, quaerendum ost quid eis do marginibus ubi titulorum locus orat i eriori t. ὶuod de prioris opistulae titulo sui ei st, κορ P0iouσ is, id in prior quidem editione accurato eo ipso loco Oxpressimus quem singultio liti ruo in eodieu lial uit. Hinc alii, arei quantum spatii nutu Mopii diovir sit. II iuus recto puncta a nobis noluta sunt. πιμ- enim quod praecossit non soli ingenduin erat a Mop lii toris. Non erodibile ost nil nisi a p- κopii Oioυσ ci suisse inscriptum. Spatii vom ratio omnino adiuvat in aΗCp - mpo ν κostipstiou x cistatuent Om. ὶuoiu titulum ipsa subgeriptio livioris epistulae pag. 37. a nobis oxhibita confirmat. Atque similitor lini et index libris utriuς pie Terut uiuonti in codico Aloxandrino praepositus, ubi post cito o uti T

opist uino illao dui ac sunt. IJuduiti ab oditoribus indicatum ost inter sol. 9 spngg. 33-36 ot 10 spa g. 37-4im dosiderari solium. Quod quo iure primum a Iunio assortiun os sol quum quaeruluit Incoli sonus, ita existimavit, Iunio sesorti codicem conseire contigisso priusquam a bibliopsem Angli eo praescissus sui Aset et in corio compticilis. IInoe mihi opinio perquam mira videtur. Quum enim omnium soliorum nutrinos interiores abscissi sint, quidiandona sibi vult biblioi, fili Angliei mentio3 Corio hunc nemo suspicabitur uo temeriti tis processisse ut talia

12쪽

rum misere duretinearet. Sili vero initi tum soluta orant singilla solia, nillil ad hanc rem bibliopogi Londinensis opus portineti diret aliud est illio haec ram nil liquidum per luditur, quod Omium hucii pie fugisse, ut ipsum mirum cst. Fuit enim, media ut puto notato, qui sin illa soli a nua iuro notaret signis Arabicis adbibitis. Horum signorum exturi Oro margine etiamniam plura cornuntur. II ine solium 6 pagg. 21-24. apii l nos)

puget. 37 svi l I36, Quum igitur hi soliorum numeri lM iiebnntur, pluribus certo abhine saeculis, inter sol. 9 pagg. 3 36ὶ et I0 pagg. 37-40ὶ solium numoro Ira notatum erat. Λtipie hoc unum periit; nec enim

aufisa est cita' codicem tunc quum numeris arabieis signabatur ipso eo li eo non intomum Putemus suisse. Sixtis Ei inuinmu ni,paret, primum versum altorius nil Corinthios opistulac minio seriptum osse; codem

modo initium prioris epistulae insignitimi suisso, quamvis paullo minus appareat, pro certo linbeo. In netatem huius codicis rursus diligenter inquisivi, quum per duas sero hebdomades quotidio manibus Dum tenebam. Et si inveni aliquot loca quibus antiquissimno scripturno dogantia formis Pria luctis utque oblongis imminuitur, tamen non ia ,ssum quin confirmom ab aetatu eo licum Sinaitici Pt Vnticani uno sorosa culo Alexandri muri ni Aso i. o. circa ritu ilium saeculum quintum videri scriptum.

Sed ut, opbstulis Chunentis discedere non possum quin breviter dicam de codico Ferraron si Palimpsest ii, quem longo abhine tomporo eum ullis tum mihi iniecta est spes ad Clementinas littoras valiturum. euuin anno IMA Venutim, in bibliotheca S. Maret ei, licibus excutiendis operam dabam, unus obibliothocariis Ferrarensibus obitor mecum communicavit, e-so Fororae codicem pidimps tum Rutiquiore scriptura opistulam Clomontis priorem continontem; su ipsum eum Angeso Maio examinasso, siret scripturum intitum non cum Londinonsi consentiro. Magno ex illo toti 1M,ro dosiderio thesauri Forrarensis tenet ari ruod enim bibi, illocarius nuutiaverat, confirmabat quodammodo Fridericus Inluino in Itinem Italieo, cuius vol. 2. ling. 179 a Maisero linti tui oriun illam codiciA Ferrarensiκ scripturam di tectam, ot vol. 4. pag. 230 Carolo 'Viti auctore cum aliquot Gi goriomm et Chrysostomi seriptis Clementinum opus ibi contineri dicit. Augebat sponi celet eri inius Prossessor Halensis, qui accuratiora roganti mihi mrscripsit, non tam priorum quam alteram Clementis epistulam Formino ante 4 3 annos se invenisse, nonnihil etiam deserti,sisse, descripta Thiloni tradidissit, apud quem ipio duu murint littere. Hinc nuiter i. o. anno I 866. Iroinum quum rei tubumnibit nutiquius liabui quum ut Fesi mrain mo conserrem. Librum exspectuitis imum iiiiii manu tenenti Oblata est Anguli Maii quaedam de libris MAA. Ferrarensibus disserantio, pia Cl mentinuo opistulite a fio invuntnumentionem sacit. Doni pio ipso illo bibliothoeurius anni 1843, nune canonieus, ex nodo otiis urbis cathedralini v ssitus est, illii cum II aio olim sol in rescripta Porserurunt in corio inscriptionem opistulae in ' LUTO Qui -Η G fiuis se Oculis vidisses iiss u obiit. Nunc quom laudabat illulum selieiter mox iuveni. At usura salsi gaudii fruebar. Revera illud qui leui ibi seriptum est: κλε μ sirin iuri ou undo του apud Iaium fluxerat

13쪽

pinii 3 T, sed Pra multitit: ci- IOU QUOU p Upoσ, et Rosiuuii tur Iou iaci'opia roln- ote. IIuic vitae Cluilientis, in quam passim in notis panctorum manu scriptis itaculore me memini, cum Dpistulis eiusdem viri npostolici nihil commune esse, inter eruditoΑ consilit. Adiunximus lil,ro huic tabulam, qua seriptura codicis Alexandrini imarino libotographi ea translata in lapidem expiressa est. Redditi sunt loci tres: primus ex capito s. prioris epistulao ost: Δio umci-υσωμεν THμερολomp mi Ole. Alter est ex eius leni opistulae capite D. ot veri in repraesentat coloberrima do itinero Pauli an To et psea IH τ δυσεωσ. Tortius ex altorius QPistulae capite 7. dosumptus ost: μομ εγγυσ ToU Uel thoi x 'poo Lota. Eiδ Hai etc. Accedunt vorsuum aliquot initia ex paginis nostriΑ 21 et 22. Quibus veteris scripturae exemplis docetur quanta prasim, inprimis exeuntibus versibus, litterarum sit inaequalitas, propurcaque quam difficito saepe sit e spatio deperditarum littorarum coniecturam sacere. Scribet,am Lipsi o modio menso Augusto anni 1872.

De ea vocalium et diphthongorum permutatione quae a similitudine pronunciationis pondet maximoquo cernitur in itineismis qui dicuntur, in antiquissimis libris plerisque frequenti lina, non roseremus singillatim

ost quod illi quoties o ui co ut aliae litterito permutatae, litterae prauterinissa , syllabao duplicatae vel Omisino, tot doniquo alia seribendi vitia commissa sunt. Huius generis insigniora corio reserendi consilium c I, I. νομ i oseis: sic proliabiliter iam duduni explo- voluisse. Accusiitivi ut emicii μ plures instaverunt lacunam. Nullum litterim quae t praecessit se piuntur. Hoe ipso capitu habes ciσ hciλ,'m, cap. vostigium est quod δυσoi oμέν nut oimi ομεν re- 14. oc es 3ν, cap. 26. σορκον, atque cap. 29. ipsum luinere suadeat. De potir pro te My iam relatum emiεucue rediti Ι ro Mopeυεσθcii recte correxerunt usi. c Ei Η Η: apparet emicl-μ εμ seri Plorum edito A CU opeuisse.

14쪽

id liuod recepit Lighis.

15쪽

sue iΑse videtur. Aliorum qui priles erunt, dupli

17쪽

l, 33. lacunas huius pariis probabiliter expleverunt Vottotius et Iullius. Hic enim dedit inesti viro του Hy. Hὁ urcs I mi Tolla. Bou AH, JTinx, εν ου H coci, illo explevit συ μεσci dic-brs σεμ, Τε lδi - έpiπεν. Pgregie adiuvante Iohanno Damasceno in Parallelis sacris. I ido ed. Leitulon II, 310. Versu vero T. linginno 2l. IH Coui ou Ityui Tlciaci legendum censui pro eo quod invito spatio edi solet mpo moici. Lighis nuper Proposuit etinna dici laici et Icari Joici. Eo vero versu qui Requitur spatium docet non aliud in codico scriptum fuisse quam θαλασ σον Hai Io. Si quis θαλώσσ ΤΕ in ci mavult, ut Light , iton dat sod emendat seripturam codicis. Paullo Post codex Eooi ypro ep ux prael et. Praeterea o Imstorius in umoΥpoμμον videtur ex ci ipsit prima manu rusti

Pro οσω sento δici postm Epopi Per manifestum, orrorem n Lighti . codox o τω praebcro dicitur, qua de re iam sul in diximus. Iam Iunius restituit κ ot I 39 Kci ci σχε Πν, tr U VI Guliop -θoul O loco Ioufcxθρ , uua o&o i dam. De enlacuna qua a sequitur ita Rintuendum est, ut oυμac Upoiri I,ossit scriptum fuisse, sed spatio satis convenienter etiam Φ addi potest, nouitona ci-ou. Sequitur ομ Ποσσloi Cini . Post alterum θελHs citi sat spatii est ut ciu ou vel otium seriptum fuisse dixeris. Minime vero a Wottono θυ aut ab Iacobs0no i ad lacuum filiolii adhuc cerni poterat; in eandem Ouim membranno partem in verbii incidunt, litia alta scissa I eri runt quae versibus eis qui linteco lutit et ilia Asequuntur desidoruntur. In quam notam

willi Tiseli. Tum vero pro αγ. cuius Prioivit l,artem oculis me iidsequutum serit soram, ipsi

18쪽

quot littorae periorint disiicito dii tu ost, quum

I, 45. Mepit Jopri ossi p. Solset cum Iuttio post insipisuppleri WH. Sed non malo Ligilis Eoo i. e. cime pro imperativo habet propteronque sta P.

19쪽

Illigonis ot Light s. probarunt. Antea alii alitor.l, 47. HI N: κio, idquo ipsum Lictis retinuiL A pleris-

quo cum Davisio Hr opta substitutum. I, . ωμ tu opcuo imp Prima manu reηcriptum osti Eici ioxyiσι : sic, mille repetitis litteris Q i. quti de re minime dubito. Olim invito codico μ δimici Murci edebatur. At noe Iacobsoniis loci

rationi in satis i er8pexit. ἡEgo quidem', inquit, ed. IV. pag. I 82. ..quum Codicem acrius inspi

1nillii numque duxi duas priores syllatins metietitas misso per candem festinationem et incuriam quibus delia anus accusativum pro dativo, quem sensus Plano postulat. Librario indocto Ἀωσis proximo Praecedens fraudi forsitan fuit. Sed pergamena iii line partu MSit tam trita, inmmmmaculi ta ost, ut nemo Rariorum pro certo

eodex, ut primus vidi pro eo quod omnes edide

im ud Od. photographicam conferre licet, ut e quo enim locus κqualore obtectus osti Ipsa vorta scriptura minimo dubia. Iii verbis Tiσ apm etc. suspicati certo sunt editoris principis errorem Millius et Wotionus, sed Iacobsonus errorem otium eonfimiavit. Scripsit enim in ed. 4. 1863. p. 183. ad verba ci ci O- εδε : seMillius et Vottonus mirantur quomodo istas tres Voces eruerit Iunius,

qui Pliae quae planu sugerant a MSto. Mihi autem, summa qua potui cura Codicem inspici0nti, visum

est lini ini vocum reliquias tenuissimas quidumiuilluc exstare. Ili aeterea vido supris.

xvii

20쪽

proliter ii sum gliatium Lighis: lo sta' διωμε oci Deitido cum dubitatione Wottonus proposuit tam o Toti cλεloia r. Sed videtur rectum vidisse. Sine dubio erraverat Iunius qui icimi taploua dabat. Sequuntur Iunii coniecturno: tammH l o-μcpl hiis ot oinycosui cxl cis is i. Non satis V rod lacuna p0st molyci constat. E piidem non Possum quiu rolyetiam, Verba cimo rum ci volo αρ σι quae suadente Clumcuto Alexandrino post Mciσoi Cotelerius addi voluit, non impediri spatii initione. Plus quam lociσcii, quibus litteris Li litis acquiescit, serit, tum sui , pro ci rio lambeo. Sequuntur: MopHlλθονὶ, γελοωθεν Te xl, inoi uolsel. Has lacunas exeipit oi thopερ . Si vitii rationi satisfit supplendo ουν, ut thal est Ουμ icii limitamus; sed nec p piuAH QΗ Q Prorsus ε'Xcluditur, quum minutioribus litteris seribi potueriti Ligliis thoi Uploi e σοὶ cit Pruosere Haud male, nisi quod apud Clem. AloX. ondum

quam littorarum superesti Hinc iam Wottonus non Loqui H p stii tui L Quod metum videtur,

quutum codicis scripturam se dicit Lighis Quamvis quae dedi repetiat, tamen an recte locis sint dubitati Sed in eundoni modum iam

Wottonus logorati Emendati no vero veteris seripturae vix opus est. --: litterariim cose pars supurior in codico superest, quaprop