Clementis Romani epistulae. Ad ipsius codicis Alexandrini fidem ac modum repetitis curis edidit Constantinus de Tischendorf. Accedit tabula

21쪽

simus - punctum idque medium osse positum, non non possum quin denuo assirmem, licolnoc Lictu . nec Gu. Wright a Iacobsono dissentiunt, qui quidem praeeunte Wottono i videro sibi visus est. Sane possit verbi sive λ Cis sive syllaba ultima per cii scriptum credi, vel etiam, quod praetur Laur. maluit αρο-m e) a Ligbis commendatur, λελcincii vel simitu quid coniici. At in ipso codice, ut superest, nihil antecedit voci μωυσεωσ nisi punctum.

op oi popios Cilσ To: sic omnino edendum: ci 18Qπι- ouim opinatus scriptum suisse Iaco sonus prorsus salsus est, ut lain supra docuimus.cii otiam in ossi pliotogr. Planum esti prime a i Mat civis picisci: ita iam Iunius. Laetina qude --quitur vel o dcios' μ 0σH vel o inpios' μαυσε Oxpleri potest, utrumque enim spatio convenions

μ ωυσμs et icu σ Ἀμὶ cii priop. I, M. cp xm: sic est in codico, non ut omnes anto in ediderant cy mpi . Loei obscuritatu saetio saltipoterat Iunius et qui cum sequuti sunt. Tamon nec Vottonus nec alius quisquam satis diligonter examen codicis repetiiti Paullo post ei A v

quoil non repud LXX invonitur. Pruoteron rici lii Hi praecedit primus Ox eo lico hausi. Edd.

22쪽

inlidoratu. De quo iam supini ling. VIII. a me lictum est. uamvis Pro natura loci intor Clot cri fluctuari pos it, tamen ait normam LXX

I. N9. citreo cμ να ce scrilii debebat asin D sequo .cia ooc insip: λ ipsa prima manu ut odidimus supra linoam suppletum est. II, 1. - Πm p Hi ps : Lictis. - cpi με. corrigendum duxit. Iloi oup: ita codex. Corrigendum Dolopoυμ. LNDi p e w cσr corrigendum cxo Ποπ. II, 3. versu 38. Paginreu 39. o cum spiritu invenitur, is uuinadmodum in Od. priore accuratissime expreΑsimus. SiMero: O. Simile ii iid etiam in aliis Diusdem aetatis collicibus, qui ab usu accentuum spiritu uiri tuo tilioni esse solunt, a me inventum M. Prorsus Diovit Ligbu , qui eum in modum Op couil re nilio ON pressum csso notavit. In similem errorem eum I, 36. lineolao spucio 1alsum incidisse , iam supra pag. VIII. indicatum est. II, 4. Ο ommoui': sie codex, non ut edi solet a MDiu. πιων Post εν Io σ Cp oux: sic pro vo .

II. T. ci μH: h. l. Ol pro Et in codico esse iam supra

monuimu g. Pro Mi p. qu ,d praecedit, multicio μ haud malo substituerunt, item multi maluerunt o mi ιν pro θωμιμ. Pro Mop c y post δυ-

μ ea omnes edd. invito codice amat cir hucusque dederunt. II, 9. oi Moυμ sisy: corrigendum Oi motouis Gy.

II, II. cis Ουἀ: scribi dubebat, ut tu promptu est, ias Oia γ ους Paninae 44. v. 8 s i l. frustra est quod latini arunt in di finiundis aliquot additamenti Aversuum 8 et 10 in turlinureribus: quae res inprimis Woitoni ingenium exercuit, quo duco nonnulli oditores My cra δε Uioi H cpciμ ut εωρο- καμεν cii odiderunt. At in hac certu re verum

iam vidit Iacobsonus. Suut enim illa nihil aliud

ni Ai maculae littorarum n divorsa pagina Mi PIPine. Nequo tamen illae cum Iacobsum, ub, tunimento adhuc tinniido' diversae pagina

derivandae sunt. Simili modo nupor in edendis Bibliis Vatientiis Angelus Maius lapsus si nil

Helir. 7, 2I., ML Gy.λHμθHσLIcit Pro set 'Gμελε - 0Hσε cii emendationo primae manus factum ess opinans, quum se illud uoti osset nisi inuci in littera ex ait vergo scripta, ut in Novo Tust. Vaticano meo ad oum locum in communiariis Prole munis inserto docui.