M. Antonii Mureti presbyteri et ciuis Romani Commentarii in quinque libros Annalium Cornelii Taciti. Eiusdem in Salustium notae. Accessit anonymi facula Georgio Codino Curopalatæ accensa

발행: 1604년

분량: 582페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

181쪽

tare Tiberius iusserit quo quidem opes publicae continebantur, quantum ciuium, socio rumq; in armis, quot classes, regna, prouinciae,tributa,aut vectigalia, & necessitates, ac Iargitiones. quae cuncta sua manu perscripserat Augustus , addideratque consilium coercedi intra terminos imperii: incertum metu, an per inuidiam. Eorum autem libellorum magna pars reperta est Anc)ra in Gallogracia, ct edita An tueuiar quam qui primus edidit Anis. Schottus, dici non potest, quantum vel hoc uno nε- mine sudiosi veteris memoria debeant Trib. aut Necti g. illa certa cerunt, hac incerta necessit tes necessariossumptos ra largitiones pido natiua,stumentationes, Congiaria metu ne barbari irritati Rhenum traiicerent , o Romanis negφ-tium exhiberent an per inuidiam ne quisquam successerum suorum latius imperaret. Etiam QMaterius. J Seneca lib. b. de beneficiis, ct hunc s Aruntiiιm inter nobiles testamento- σά captatores numerat. & Mamercus Sc urus

182쪽

I o M. Ant. Mureti Bic eloquentia clarus, vita ita turpis o probrosis fuit, ut meritissmo eum Tacitin lib. s. opprobria

maiorum vocet, De elud turpitudine, qui cognosi re aliquid volet, legat Senecam lib. . de beneficii cap. 3t. Damnat in tandem quo famosos versusiripsisset in Tiberium,poenam imminentem voluntariani orte praevenit. Tacitus lib. s. suspicacem animum) ut est omnium tIrannorum. Deeste caput Reipub.) ntitit enim cognitam sibi esse

simulationem Tiberis qui vellet quidem omnino impe are: sies cupiditatemfiuam tegeret. I significabat genereisto loquendi. Quousque patieris. quodare in manu acpotestate Tiberi=posita. Relatione

impedire, ne quicquam ratum esset eorum, de quibuν referebatur. statim' or hoc argumento erat, minus

illi iratum esse . quam Scauro. Implacabilius i Itas tandem eum ad mortem adegit. Flexit) άνέ-AM. Suetonius: Principatum, quamuis neque occupare confestim, neq; agere dubitasset, di statione militum, hoc est, vi & specie dominationis assumpta, diu tamen recusauitam pudentissime, nunc adhortantes amicos increpan S, Vt ignaros, quanta bellua esset imperi 9m, nunc precatem senatum, &prΟ-cumbentem sibi ad genua, ambiguis respo- sis, & callida cunctatione suspedens, ut quidam patientiam rumperent, atque unus in

183쪽

s ibit

quod polliciti sint, tarde praestare, ipsum quod praestet tarde polliceri. Tandem quasi

coaetiis,& querens miseram,&onerosam sibi iniungi seruitutem, recepit imperium: nec tamen aliter si ut depositurum se quandoque spem faceret. ipsius verba sunt haec: Dum veniam ad id tempus, quo vobis aequum possit videri, dare vos aliquam senectuti meae requiem. Casu an manibus J stu caseu, seu manibus eius impeditus. Ita loquitur s Cicero aliquoties in epist.

ad Atticum alij parentem alii matrem Dio,

qua Tacitus, sunt etiam apud Suetonium quem vide cap.1ο. ct Ir. ne lictorem quidem quem ct ι gnari principis, ct Virgines Ves alas habebant A ramque adoptionis Sic ara Vltionis,cimi Tiberius νltus esset Germanici morte. lib.3. Sic ob P peam templum faecunditatis lib. Sic P A C r. AUG. SACRUM, quia pacem cum Parthi fecisset. Fortunae reduci Sacrum quod rediiss t Victoriar Aug. sacrum )Sus ergo Aram adoptio nis, quia procurante Augusta, Tiberius in familiam Caesaris adoptatus esset Iuliae F. Hoc eὸ pertinebat. vi matris opera ad impersum peruenisse videretur. Frustra

184쪽

quum C aris candidatus. Quintilianin lib. 6.cap. 3.

Commendo vobis hu'c& illum, ut suffragio vestro suam dignitatem teneant.

praeturaJ fiebant autem tunc Praetores octo I.f.

L .de origine iuris. Tum primum e campo a populo qui conueniebati in campum Martium. Largitionibus , ac Pr. sor.) cogebatur enim partim donis partim precibus suffragia mendicara sine Reput.& Amb.) qui nes repelli possent,n que ambire cogerentur Trib Plebei itasve ct apud Ciceronem pocantur. Triumphali) cum alioqui purpuram ferre non possent. Hic urb. rer. st. erad Expositis rebuι urbanu, transit ad externas. Mutatus princepsJ propter sustitium νωlet, Castris AEstiuis) alia aestiua erant, , alia hibemna. Tres simul leg.)Octaua, Nona, ctauintadecima. Iunio Bla o) auunculo Seiani. Tacitus ι,. Ob iustitium) quod erat mortuo principe, aut a- liquo etiam propinquo principis. In aliis additur. aut Gaudium δε fale,sic lib. x IIII. & natos

vel reperto S. Sic apud Xenophon. I. Avat. ρων η ιαλφιτων cum legendum sit tantum , ἀλφμων.

Sic apud Aristotelem lib. .rhetoris. οπ ηονmta cieto apud Halicarnuflegatur tantum, ὀπ D. ad Ciceronem in scatim. dc vel ut iam ante Socratem , cum legendum sit, & iam ante Socratem. Multa talia indicaui in Pariis lassi lib. II. cap. I Q.

Theat

185쪽

In Lib.I. Corn.Tae. 7 3.ta Theatr.Oper. Grum qui operam suam locabant i ad fabula3 agenda . miscere coetus incere vi Ist intersi coniurarenti, alii ab alii flesederent ac discordaremta. Histrionali studio quoniam ibi ni quosgrex νηus saepe dissociandus erat ol'argenda, i seditionum femina, pr aIi, histriones ab aliis siue -

α ret. Imperitos animos militares ac rusticanor. a Dilapsis. vide qua notaui cap. s. lib. ri. Par. Iect. . Cur paucis C.Ρ.Tr. ἀει δε υατου. pluressumus ais, illi. Quando ab opportunitate temporis. Aut nuc. aliquid agendum est, aut nunquam. SatiS per tot annos) Infelicitatu nostrae culpam, non in alios po-i rim,quam in nometipsos conferre debemus. Ne di-

missis quidem ) etiam post misitonem sub signis

i habemur. alio vocis ut . peteranorum,aut vexil-

' liariorum satim insta, ne ultra sub vexillis tenerentur. θ' insta, praesidium agitantes vexillivit: ct paulo post, veteraniq; nuper missi sub vexillo hiemabant. Per nomen agror. qui emeritu attribuebantur 9 adsignabantur. In tantam rabiem, quemadmodum iampridem audiistis, Germanicarum legionum inferioris ex ercitus animi exarserant, ut legatus quoque ipse con sernativi Jurori militum cederet, neque obviam ire auderet. E Centurionibus alij verberati, alij interfecti, unus esset ab ipso legato ad exitium deditus. iuillo tanto tamque periculosio tumultu, ct rerum omnium perturbatione non Tribunus ultra,ait Tacitus,

186쪽

citus, non castrorum praefectus, quorum, legatum ummapotestas erat, ius obtinuit,&c.

Id militares. J sua impetu sunt durare onflant: quae cunctabunde ac composite, diuturniora sunt.scflamma quae subito excreuit, subito extinguitur. Siccasfebres medici maxime metuunt, non qua subito vehementi maesunt , vagas ct incerta, modo citius modo serius aegrotum adoriuntur: sed eas quaquamuis remissores, constanter, ct satis vicibus quasi ad vadimonium accurrunt. Sic iram qui cito colligunt,cito deponunt, Qui siubito incaleficunt, ct iram vultu,oculis, verbis, manibus produnt; nihil ab eis magnopere metuas e sciasfacile desituros. illi magis metuendi, qui etiam in media ira lentisiunt, qui nihil incomposite nihil inordinate facturet,. qui stogerunt, ut, quod fieri posse negat Terentius,

cum ratione insanire videantur. hoc igitur erat militares animos altius cunctantibus, ctc.

Acriores quia iniquaeJ sapientissme dictum.

cui sine caussa oderunt, eorum acriae odium est,qua eorum qui iustas odi, caussin habent. Dissuta hae de re in utrams partem. qua causam non habent,nulla quo fundamento subnixasunt, ergo citius euan flere ac concidere debent: at qua iustam caussam h bent, ctc. I. Nam quicquid aequum ac iustum est,certis ibas circumfriptum AE: neque eos egreditur. At iniu- sum V iniquum,nullis certis terminis continetur. II. N

187쪽

in Lib. I. Corn.Tae. i. II. Nemo vult se iniustum ais iniquum videri. Itaque,quanto quisique iniquivi alterum odit,tanto , maioresudio conatur escere, ut eum iuste odisse ri- filii deatur,elioqui enim iniustum 'o iniquum esseDi , reatur nece se est. Ea res orium intendit. /Mi I II. Preterea, qai iustam odi, causam habet, si o-isu dium,aut deponat,aut remittat, lenitatis, ac clam tu ria Iaudem ex eo se adepturum videt:inteirigit etiam,ia eum, quem aut Odisse definit, aut mitius, ac modera, a eius odis incipit, sibi eo nomine deuictum ais ob μὴ strictui ore. Nemo autem est,quin mi,cum potesti ei Libenter alios obliget. Eis enim quiaquesuperiore L, quos sbi obligatos, ct Anoxios habet. At,qui inique t. odit,s quid remittat ex otio, non inlamsbi laudem ex eo pariis potius ipsemet iniquum, o iniustum in fuisse se confitetur. Neque sibi propterea obliga eum iiii cui minus iniqum est: sed ipsi potius prioris illivi odiivstra petere ab eo veniam debet. M IV. At, hac cum in omni hominum genere rei a vi sunt,tum iu Principibus verssima. Nunquam enimula videri polunt errassest.Itas quoi semel iniuste odissero caeperunt, yrgent ad extremremis, ne principio iniu-i, flum in eos Odium siuscepis rideantur. Qua de re diis, cam quidquam admirabilesd longo usu, o multis exemplis confirmatam. Facilius impetrant reniam . Ah a multis principibus, o facilius cum eis in gratiam iii, Π cunti, qηi iura eorum iram in se prouocarum, is T qu anis .

188쪽

r 6 M.Ant. Muretiquam si quas i principessine νlia iusta causa ori

caeperunt. Nam si illis ignoscant, rident se mansu ta ac misericordes visum iri. Hossi omittant, verenturne hoc ipso praei eriti temporis iniustitiam, ct ι-niquitatem sinsere rideantur. Et verisiimum e P. quod νulgari proverbio dicitur. Qui iniuria lauiis sit, interdum ignoscere: qui ini uria laserit, nunquam.recte igitur Tacitus, ctc. Qu ippe Drusi. J Causae odis, Gratiosior erae apud populum Germanicus, quam Tiberius. Eius rei cause duae.Memoria patris, ct mores ipsius. e stera causa odij Liuia, ut nouerca, oderat Agrippinam,

ipsa Agrippina paulo erat ferocior, sed castitate, oc. seminisse ros arbitror, quam graui, o plena dignitatis oratione furentes militum animos Gemmanicus couerterit, eceritqueτωupplices, ct re sibi exprobrari fatentes, oraret puniret noxios,igno feret lapsis, o duceret in hostem, istisse quae perfurorem peccassent, per virtutem expiaturos coniugem modo, ct paruulum suum reuocaret: ne re eam militibusJu contumeliam imponeret, ut iudicasse rideretur duo Hi certissima capita, aris tuto inter eos non posse resari. Qua ex re cognserepotuistis, quanta sit νὰ ἀσ-quentiae , quam quest Uus illius, non in contionibus modo, aut insenatu ,sed etiam inter arma, necessarius. Vos enim Germanicia non ri,non minis,non

imperio

189쪽

m sil

lis iis

emperio deterrerepotuisset, eorum dicendo impetum coercui furorem repressi, contumaciam flexit. Itaque mihi locum illum tractanti veniebat iumentem istorum Virgili, rer suum: Ac vel uti magno in populo , cu sepe coorta est fgus Seditio, seruitque animus ignobile vul-Iamque fac , & saxa volant, furor arma ministrat. Tum pietate grauem, ac meritis, si forte virum quem . Adspexere,silensiarrectisque auribus adstant.

Ille regit dictis animos, &pectora mul

cet.

Reliquum erat, ut de iis, quipraecipui seditionis auctores fuerant supplicium sumeretur. Magna enim peccandi isterebra est, impunitas faciles adducuntur homines ad ea denuo audenda, quae hemelpat ea impune abiisse meminerunt. Sed hic quos non leuis Germanico obiiciebatur di cultas. Primum e- ni perse ipse , aut etiam de concilijsententia in hunc, aut illam animaduerti iugisset, periculam erat, ne denuo accenderentur militum animi, ne re quererentur, pratermissis noxiis, insontes ad supplicium rapi. Deinde etiam, si in praesentia quieuissent, ac compressissent dolorem sivum, nulti tamen modo

effugere poterat Germanicus,quin magnam in se hos X a . facto

190쪽

r 8 M. Ant. Mureti

facto inuidiam, magnum militum odium concit rei. crudelem, atrocem, sanguinarium esse dixissent:

τt saepe quamlibet iasa fleueritas pro iniustitia . Oinhumanitare habetur:animosique nostros, eorum seriam, quos malo dignos use novirnus, cum tamen ad

supplicium ducuntur Hommiseratio quadam capere consueuit. Rationem igitur iniit,qua, ct de sentibus supplicium sumeret, ct nulla tauπn adse ex eo inuidia perueniret. Milites enim ipsos, ct accusatores, O testes, o iudices,ct poenae exactores esse voluit. id his νerbis e equitur Tacitus. Iudicium & poenas. J Iudicium exercere Utate dicimin: poenas exercere non itemsed-peprima nota si tores, duobus nominibuspostis, Hrbum Abiiciunt, quod alteri tantum conueniat

ut ex άναλογνυ alterum intelligatur. Homerud ατον κώουονεδεντες.cum tame pinum bibere, non comesse soleamus. Idem Ἀποι αερ ού -ποικίλα τευ i. εκειτο. Equi tamen non iacebant ,sed abant. Ergo

etiam .st, poenas exercere, nemo dixisset, intilligeremus hoc modo: Iudicium & poenas exercuit ;iudicium exercuit poenasiquesivmpsit: ct ex Oprimis p iussim scriptoribus talia quamlibet multa proferremus sed nihil est necesse eo coii fugere.Exercere poenas rectissime dicitur, ut cognossere est vel ex iuis Virgili' loco. Hac iter Elysium nobis: at laeua

malorum Exercet poenas, & ad impia tartora mittit. secuti

SEARCH

MENU NAVIGATION