Caroli Diltheyi De epigrammatum Graecorum syllogis quibusdam minoribus commentatio [microform]

1쪽

a par of the Foundations of Westem Civiligation Preservation Project

Fundec by the

NATIONADENDO ENT FOM ES

Reproductions may not be made Without permission stom

2쪽

States Ode concem themining of photoc optes orither reproductions of copyrighted materiai. . . Columbi Universit Librar reser es the right to refuse to

acceptra op orderiis, in iis judgement fulsi liment of the orderwould involve violation of the copyright law.

3쪽

Eps GRAMMATUM ...

PLACE

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DE PARTMENT

BIBLIO GRAPIIIC MICRO FORM TARGET

Origina Materia asilinae Existin Bibliographic Record

TECHNICAL MICROFORM DATA

7쪽

IΝDEX SCHOLARUM

PUBLICE ET RIVATIM

PER SEMESTRE AESTIVUM

de epigrammatum graecorum syllogis quibusdam minoribus commentatio.

OFFICINA ACADEMICA DIETERICHIAN TYPIS EXPRESSIT.

8쪽

ACADEMIAE GEORGIAE AUGUSI AE

qF. G. Selmeidewiam vir arissimus, et tui Diaxiane iiivorsitati nostrae in tua professori nuinus ante lios annos L Rusoeptum, dum fata sinebant. egregie sustinuit, pie colendum nomen, rectissimo iudicio monuit et ixemplo luculento in programmate academido Gottingae a. MDCCCLV misso demonstravit, novam anthologiae epigrammR- tum graecae editionem qui OS Iacob Sium parandam suseiperet, ei haud aequiescendum esse in fodie Palatino usurpand emendando. Sed pervestigandos bibliothecarum thesauros esSe, Si quae ibi minores epigrammatum syllogae manu seriptae quae a la- nudi opere non penderent. invenirentur cui Mesiderio arisini inthologiae iditores, licet utile in communem usum et acceptum opus paraverint. 1aud satis Deserunt Bois-Sonadius enim Duebnerusque AEt qui operam Boissona dii et Duobnori obitu interruptam perfecerunt arisinae bibliothecae opibus non omnino negleetis ieetiones quidem multas Varii codicibusiarisini excerptas notis variorum quae singuli anthologiae libris ad-Iunetae sunt, interposuerunt: sed vel haec subsidia adsciscunt studio inconstanti quae 8ὶ Tati et auctoritas odi eum, quorum sigia, non ubique satis aedurate adhibita hic illic c0nparent, deinde longa per patia frustra quaeruntur minime perspicitur seripturae vel optimae ab ipsis editoribus uspeetae iacent in illa ongerie inutiles et paene eeultae. Travissima vor praetor alatinam os lanudoam anthologiam Syllogo epigrammatum Illa est et, si recte auguror manebit quam tum Qiisi i parte Schneide inus publici iuris foci in libollo supra indicato opstra quidem diligenti et perutili. sed fortuna udVeΓSa, quoniam ex tribus quos equidem cognovi huius conlectionis odicibus is po-tISSimum oblatus ei fuerat, qui et parton tantum totius coronae continet et descriptus este ali In eadem il)liotheca condito qui Selmoidewinum lagoras. se tertio autem usus est h0mini neglegentis et imporiti testimonio falladi quod eum mihi ante aliquos an-Π0 Florentiae et arisiis egonti set pigrammatum libros manu seriptos plurimos er- Sant conStitisset, o dices ambo unius librarii ianu sex eodem exemplari descriptos di-lJgenter XCUSSi atque eram lia oblata edasione aniliologiae illius Euphemio dedicatae 1am nunc notitiam plenam editurus se rationem quae ii est eum Orporibu longe am-Plὶ0ribus alatino et lanudo inlustraturus, cum sero intellegebam. Spatium hi sese ommentationibus conoessum haud sufficere se materiae recte abSOIVendRe.

Eam Syll0gen, ut nunc est, excipit dignitate illa. quam Crumerus in Anecdoton

9쪽

bilem tum maxime epigrammatum veterum antea non editorum dote insignem, praeterea

ob instituti rationem et necessitudinem, quae ei est cum alatina et lanudea, cognitu

utilem.

Deprompsit ramerus oronam iano ex codice bibliothecae nationalis suppl. n. 352, saeculi XIII, quem montius in Inventatre sommatre des manuscr. du Suppl. re de labibL nat. p. 42 sq. aecuratius quam ramerus p. 265 descripsit eiusdem postea copia fuit iccolo, qui tamen fere nihil inde contulit ad perpolienda epigrammata a ramero edita antiquiora de civibus agit in Suppigment a Panthologie resque p. 155. denique anthologiae editore Parisini tanti non duxerunt ut eum ad carmina, quae eum alatino et lanudeo communia habet ipsi inspicerent, sed adhaeserunt securi exemplo rameriano quae vero sylloge arisina largita erat aliunde non Ognita a duobus voluminibus adhuc publieati excluserunt, uno tamen ex illis epigrammate disticho satis exili inconstantia insigni admisso quod anthologiae . I inter p. 721 et 2 inculcaverunt. Quae pum ita essent, huius libri folia luattuor postrema quibus Ontinentur carmina vetera a Metrodori Α Ρ. IX 360 παντοι η βιίτοι ete incipientia, contuli eum Crameri editi ii indo a p. 366. ubi ptrodori illud legitur tenuerat enim specula fore ut versibus quibusdam hiantibus epigrammatum adfatim ultorum, quae e Stratonis Musa puerili olim ampliore deducta sylloge arisina praebuerat nova lucrarer Upplementa, quae forte patienti oculorum contentione adiuneto divinandi studio e tenuioribus residuis elici possent. tuam opinionem non plane destituit eventus itaque proieram primo loco quae et legendo et coniciendo ad laeuna illas explendas in praesenti

Epigrammatis . luod est apud Cramerii p. 384, 17 hexametrorum clausulas bibliopem operuit cui chariam margini pristino agglutinatam solvere liquerit, is facile syllabas nunc obieetas in lucem revolabit, sed nihil eum aliud inventurum esse persuasum habeo quam quae suppleverunt Meinehius in nalectis Alexandrinis p. 395 tΡiceolus i. e. p. 157. Illud quod p. 385 11 legitur carmen. ut omnia in sine momine loetae Sed Meleagro Gadareno dandum, huc adpono quale Cranierus exhibuit

χεῖλος ἐμον ιης. λάμβανε καὶ πτερυγα.

Meleagri qui multa similia lusit. dixi quando Fixius in aeditione Euripidis arisina

p. LXVI recte Μυίσκον in fine versus primi reposuit nomen pueri a Meleagro multum celebrati post άδων. quo in verbo accentum acutum Fixius et iocolus contra Cra-

1 Εiusdem libri p. 23 sqq. iccolus enotavit congeriem lectionum, quae spectant ad locos Cramero prave descriptos; sed placuit ei immorari in versificatoribus Bygantinis, corollae partem longe praestantiorem ibi non attigit. 2 CL commentationem meam indici lectionum Gottingens 1878l praemissam, cui inscripsi Epigramm. gr. in muris picta duo, p. 9 sq. n. 2, et ollersium in dissertatione de epigr. r. antholog. p. 30.3 Typothetae errore impressum est ευρισκεν.

Cf. . . XI 23, 9, 5 70 94, 10 I, 106, 144, 154, 159, 167.

Dierum testantur, ignovi partieulum litterae velo Vel x quocire Fixius non male seripsisse ιδων ποτε παῖδα Μυισκον videri potest. Sed rectius Supplebi ἰδων παριύντα Μυίσκον, of XII 85 5 121 1 127, 1. alia quid enim causae erat cur Meleager nomini decantato hic potissimum adderet ignavum παιδος Vocabulum, quod omnino in musa puerili nominibus nam XII 154, 1 huc non facit - nusquam ita adiectum invenio de accentu in ἰδιον nihil go luidem adnotavi, facile ambigue et neglegenter ductus est, ut totiens hoc in libro idem Fixius v. 3 Voce ἐμα et σοι sedem inter se mutare reui iussit ali luanto tamen minus bene quartum ita seripsit δωρουμαι καὶ πτηνον ἐμον βέλος ει δ' ἐπὶ χείλεα

χεῖλος et . nani Cupido, etiamsi praeter consuetudinem antea pliaretram intellexit sagittis vacuam, tamen non unum telum. Sed omnia quae habet Offerre Myiseo putandus est. atqui omnino consentaneum non est, OS Rreum et pharetram Amori arma commemorata VerSum novum paene totum et donandi Verbum acriter repetitum ad sola sagittas addendas referri immo munus alterum peculiare promitti adparet etiam pronominis

possessivi repetitione molesta τόξα νά, βέλος ἐμον Fixit scriptura haud commendatur.

viam eius versus rectius constituendi liue non omni parte certam monstravit milii contenta oeulorum ei intuenti codex pSe . nam post πτηνον Vidici punctis duobus supra additis confirmatum et littera formam triangulam ui Seribae eonsuetam ). proxime abis folium carie perforatum et chartae recenti Sehedula glutine afficta sarcitum est; et ad ipsum confinium chartae veteris et novae Satis clare cernere videbar litteram , partim obscuratam glutine quam si recte ignovi, absterso levi vitio eius generis cuius is liber sescenta habet scribarum socordia nata reponemus quod ego dudum ante quam codicem vidi supplendum esse conieceram ἰδου ), in minus hoc ipsum a librario scriptum fuisse existimandum est. nam et iambum pedem Sibi versu poscit et Meleager, ut de ceteris taceam epigrammatographis, nusquam Omnino nisi in i δ' ς adhibuit δε, saepenumero δου, qua exclamatione et ille Orationem reddere alacriorem impense amat' et Omnino donum porrigente frequenter uti constat illud Vero donum luale sit quaerentibus nobis vix datur Optio eligendi, indicatur enim vocabulo πτηνύν satis enucleate Cupido columbam Sive Viculam quamcunque vel manu comprehensam gestans vel Volantem filo dueens e artis taxime monumenti notissimus et aves pueris amasti dono dabanυ ) post ἰδου ad πτηνον et τύδε Vel καλύν, prout

1 Piccolus. homo male oculatus. dicit litteram initialem eius vocabuli sibi visam esse potius

quam .

2 CL Boldii de liberiore linguae graecae et latinae collocatione verborum dissertationem Gottingae 188 editam p. 47.

ως Meleager usurpavit V 187, 1. 4 Cf. O. Jahnium in Berielita de auehs. Gegellaeh. d. Missenseh. 854 p. 25 sqq. eundem Vasen mi Goldaefiniue p. 2 n. 3, Stephanium Comple-rendia da 'aead. mper. 1877 p. 23 I, et quae a me disputata sunt in Bulleti deli Dat areheol. 1869 p. 152, quibus addas Longum Ira et Glaucum . .XΙ 44, ubi in versu primo

10쪽

versus admittit lacuna ablatum e coniectura diei oportet. iluae trans hartae foramen de hoc versu Supersunt. Tamerus recte legit, nisi quod anteis videtur relicta esse . itaquo ni omnia fallunt indicia, eodex tabuerat tune VerSum δωρουμω και πτηνbν, ἰδίου, καλον, es τά γε χειλεας quem tamen depravatum esse ostendit nuda transgressione adiunctum enuntiatum condieionale, quod imperativo qui sequitur λάμβανε subiectum esse patet itaque eum opus Sit particula δέ aut eum Fixi seribendum ει δ' π χει- λεα χεῖλOS b θειης, a. e. ει ὁ θειης χείλεα επι χεῖλος ἐμον, aut ει δ' ἐπὶ χείλεα χείλεσί μοι θείης, quae eon Strae εἰ ὁ ἐπιθείης μοι χειλε χεGεσι. Omparandus est Meleagri epigrammatis A. . V 171, quod totum exseribo, V.

υλβιον εἴθ' ἰπ' ἐμοις νυν χείλεσι χείλεα θεισα ἀπνευστὶ α υχὰν τὰν ἐν uo προπίοι. ipsa loeutionis aequalitas confirmat eundem utriuSque Carmini artificom esse a solet Meleager ita sese repetere eorum in modum. lui nimi versuum fundondorum facultate

pollent huius igitur arminis v. 3 odi eos alatinus et lanudou liabent π ἐμοῖς, sed Herwerdenu in nemosynae n. s. II 809 reetius ά μοι seribere videtur licet senim puella Oseulum Xeeptura labia et Obdore et subdere maioris labiis pete distatur, tamen in hae e maparati me eam SurpBri praepOSitionem Sumendum est, quae ad puellam tum alleis pleni rae tum poetae cupida labris A admoventem pariter apta sit. et conloeatio verborum lite ut in Gaetulici imitatione A. P. XI Us , 1, simplex teommunis illi eXqui Sitior non tamen prorSu insolita, Sive Fixit sive meam exeipis seripturam atqui horum OetBrum Sum Si reSpicimus illi iterB. quam ego proposui, praestat eum enim Fixianae Verborum diSpositionis Xemphim par et geminum in Molpagri serie carminibus non inveniam ille crebro mes Seiungit nomen a praepositione quae illud regit vocabulo vel uno vel hiribus interpositis i. et aededit etiam huic conformationi verborum ει δ' ἐπὶ χείλεσι χείλεα μοι θείης commendati non modiocris inde quod post receptam erwersu iii eorreetionem plane os doni in eiusdem II leagri

nihil dissem: ita id seni Meleager loco simillimo A. . XII 133 4

1 κηνον ἐλας aut ηνον ἐλας εἰμι cogita scriptum in scypho, quem poeta mulieri illi dono dare videtur cf. O. Jahn, sensa nam tun Aonis Ludini' p. XXIX. 2 Exemplo e multis uno defungar simillimo. A. P. VII 352, 7 sq.

Zε πάτερ, αρα φίλημα το νεκταρεον Γανυμήδευς πίνεις, καὶ τοδε σοι χείλεσιν οἰνοχοει.

Denique in carmine extremo ramerus πτέρυγα dedit . Fixius πτέρυγας testatur, Ρiecolus rurSum πτέρυγα perspicue legi contendit initio πτέρυγα scripserat, deinde tenue et perparvolum adleuit manus prima. videlicet πτέρυγας unice erum Ss, ef eundem eleagrum A. . V 57, 2 179. 10, XII 65, 4.

Itaque totum epigramma Sie OnformaVimus Ei πεν Ἐρως b καλb ἰδων παριοντα Μυίσκον ' δωρουμαι τάδε σοι τοξ' ἐμὰ καὶ φαρέτρην

δωρουμαι καὶ πτηνον ἰδου καλow ε δ' ἐπὶ χειλεα χείλεσί μοι θείης, λάuβανε H πτέρυγας. Secuntur Stratoni epigrammata duo in unum coalita, tuae in anthologiae Musa puerili seiuncta leguntur, istielion a terum . . XI 235 alterum eum versum primum perdiderit iro tetrasticho tristichon, insuperi ordinae versuum misere serturbato et vocabulo uno omisso confusum, XII 37. eiu erroris librarius punctis prinio alterique versu subditis conscium se prodidit, sed nihil eorrexit ram0rus autem cum singulis versibus spatio maiore diductis puncta ita interposuerit ut laeuna indicare videatur, et ad primum hi versus erasus est', ad alterum nihil adnotet lectores mirum

Illa aliud Stratonis, quod incipit ἄγκιστρον πεποίηκας te. A. P. XII 41. hoc

Vero poetae incogniti epigramma ante ramorum ineditum excipit Λυτου μοι. Κλεοβουλε. παρα στροφάλιγγα θυρὰ

κλεπτομένην a αρι γαι Κυπριδος ευφροσυνην. 3 . . . Pso ου Ol δε ποθουμενος ἡ γαρ ἀνάγκης μιξις προστίμοις ἐνδέχεται πάθεσι.

καὶ γαρ Ζευς θε0 hw ὰλ si νίκα κωρον κλεπτεν αιετος γ δάμαλις λὶ κυκνος ἐβλέπετο. ita ramorus hoc sedit poemati m variis di leuitatibus impeditum. Ad versu 1 vocabulum extremum editor adnotat 'leg. θυρέ ων einekius in Analecti A lex. p. 395 maluit aliter complere θυραίαν. quem Sequitur ieeolus p. 159. at aequieturum fuisse Meinekium opinor in seriptura Odieis, Si eam ramerus recte indicasset habet enim θυράων.Αlterius versus initio ramerus 3 dein laeuuam exhibuit se lae a quidem tinei vel carie effecta adest, sed litterae 3 istin confisus G. Hermanuus in Annal. Vindobon. f. IV p. 260 βριθυς coniecit, neu vota nee veStigium sternitur Meinehius vir ingenii ad divinandum inter omnes promptissimi, de hoe versu expediendo desperat nisi quod in ποθουμενος fortasse ποθου μένος latere opinatur. Sed qualem hune Cupidineni esse dicamus, qui vim desiderii ignoret 3 aeuuSativum verbo ου οἶδε subiectum qua

VerSu Sede Oeta posuerit, demonstrat sua huius ipsius loci imitatione aulus Silentia-1fius A. . V 293, 1, licet ibi verba et ompositionem in aliam sententiam detorserit θεσμhν Ερως υκ ἐδε βιημα χοί, ουδέ τις ἄλλη ἀνερα νοσφίζει πρ=ὶξις ἐρωμανίης.