De prologis Euripideis [microform]

발행: 1873년

분량: 36페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

1쪽

aS partis the Foundations of Western Civiligation Ρreservatio Project

Funded by the

Reproductions may noti made Without permission hom

Columbia Universit Library

2쪽

COPYRIGHT STATE MENT

photocopyi reproduction for purposes in excessis miruse,' that user manti liabis for copyris ni infringement. This institution reserves the right to refuso to accepi acopyircle is, in iis tutissmont, fulsitimant of tho ortiorinoulo involvo violationis the copyright lain.

3쪽

DE PROLOGIS

PLACE:

HALLE

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT BIBLIO CRAPHIC MICROFORM TARGET

Master Negative

Restrictions o Use: Original Materia a Filme Existing Bibliographic Record

100 124 10 260500

record

5쪽

3 2 50 56 3.6 4.0

2.22.0

6쪽

svrogaestri in

1873.

7쪽

De prologis Euripideis.

Aeschylus p0esis dramaticae aedem ad inem perduxerat nec tamen iam ita ut singulae quaeque partes p0litae haberi possent omnibusque numeris absolutae. Posterioribus igitur poetis nonnihil relictum fuit, qu0 aut mutare aut perficere p0ssent. Atque huius quidem aedis singula membra ita et exstruxisse et composuisse, ut imaginem rei summa cum diligentia et arte exornatae praeberet, Sophoclem videmus, cuius tragoedias veteres pariter ac recentiores critici longe persectissimas esse uno re consentiunt. Quod iudicium quam iustum atque probabile sit, etiam ex ratione primam partem tragoediae i. e. prologum comparandi apparet; nec dubium est, quin Aristoteles, quippe qui prol0gum sic definiat, ut sit φιερος no τῆς τραγέν-δίας pars integra et necessaria actionis). hanc definitionem ab ipsis prologis Sophocleis repetierit. Aeschyli enim prologi non omnes cum Stagiritae definitione consentiunt. Ρersas et Supplices, in quibus fabulis incultioris artis vestigia deprehendimus, prologo proprio carent, quod statim a ch0ri cantico utriusque fabulas initium fit. In Septem tragoedia pr0l0gus rati0nem diverbio fere similem nec tamen veram Drmam dial0gicam exhibet Orestiae autem et romethei prol0gi, etsi n0 omnes multum actionis continent, tamen cum philosophi praeceptis aliquantum c0ncinunt Minus actuosi sunt horum prologorum ii, in quibus quae primae intrant pers0nae, quo statu res sint, explicandi munere funguntur; quae Utquam a cena discesserunt, in nullis sabula partibus iterum adhibentur. Nec vero hi prologi quidquam offensionis habent, qu0 80El0quium, a quo exordium capiunt, a vera larma dramatica non abhorret sunt enim ab illis longis et ieiunis quibus Euripides utitur narrationibus plane diversi. Cumque actio apud Aeschylum semper simplicissima sit ac sine magnis procedat implicationibus, in argumento xponendo brevissimo ei esse licuit: id quod iam primo obtutu ex parvo numero versuum qui parodum antecedunt

elucet. 1 Ars poet. c. 12.2 Plura de Aeschyli prologis invenies in dissertatione quam scripsi de tragoediarum grae earum prologis p. 31 sqq. Berol. 1864. Ibid. id quae disserui do optima prologi forma p. 22 - 30.

8쪽

Iam si Sophoclis prologos examinamus, ars eius eximia cum in omnibus dramatis partibus disp0nendis, tum in prologo apte instituendo nobis occurrit. Omnium septem tragoediariam quas h0die exstant prol0gi dramatis naturae maxime conveniunt: sexies enim diverbia legimus, semel in Trachiniis exordium continetur solitoquio quod diverbio excipitur. Orationes numquam a re proposita longius digrediuntur

nec plura quam quae citu opus sunt aperiunt, ade0que concinnae Sunt, ut ex personarum condici0nibus sponte natae, non operose aut extrinsecus arcessitae esse

videantur. Admirabilis est enim Sophoclis ars in eligendo temporis momento, quod ad res tractandas opportunitatem maximam habet. Audit0res statim a principi in medias res inducuntur, unde, quid eventuriam sit, quodammodo praesentire queant. Quam apte 0phocles, quid quo loco quo tempore agatur, ex per80nis quasi licuerit, in omnibus fere sabulis iam scholiastae annotaverunt. Neque omittendum est illud artificium, cuius auxilio poeta spectatores in eo loco collocat, unde plura quam personae agentes c0γ0scere p0ssint quo fit, ut spectatorum animi mirum in modum, id quod Aristoteles a periecta trag0edia postulat, miseratione et metue0mmoveantur. Semper autem animo tenendum est poetam hoc assecutum esse non laesa aettonis dramaticae verisimilitudine. Una est Trachiniam fabula, cuius pr0I0gus, quamvis solitoquii forma inclusus sit, illam loquacitatem sapit quae in uripide reprehenditur modestius tamen est Soph0cles quam Euripides, ut infra docebitur Fortasse illi fabulae ultima manus n0 accessit. De Aiace quoque, in cuius pr0logo Minerva dea apparet, homines docti alii aliter statuerunt; ego vero iis assentior, qui nihil esse contendunt, cur ille prologus reprehendi possit Personam enim deae lixis patronae et adiutricis poeta osιηρικέλσro retinet, et quod in Homeri carminibus heroa in omnibus vitae condicionibus comitatur et protegit, ita ut eae persona ab Ulixe separari non possit, et quod facillime ab ea spectatores de rerum statu et de personarum ingenio ac natura docentu . Nunc quoniam eschyleos et Sophocleos prologos tanquam extremis digitis attigimus, unde aliquo modo cognosci possit, qua ratione suos quisque comparaverit et quae sint eorum virtutes vel vitia, ad id quod nobis proposui,nus accedamus et quo melius de Euripidis sabularum prologis disseramus, paulo altius repetamus. Poesis Euripidea aetatis suae germana filia est. Debellatis Persis Atheniensium civitas unitersae Graeciae principatum obtinebat nullus iam timor hostium otium negotiosi temporis locum occupaverat gaudio ac voluptatibus laeti omnes se dabant Segetem tandem sementis secuta esse videbatur Magna erat demagogorum ambitio placendique stu-3 Εllendrii sorol. trag. Graee dissert. p. 26. Regiom. 1819. Similia apud Elchstaeditum

Invemuntur in libello de dramate omleo - satyrieo. Quibus viris doctis multum me debere hoe loco libere promor.

dium, qui in plebis lavorem multa luxuri08 largiendo se insinuare studebant. Magis magisque in dies s0phistarum rationes probabantur antiquus deorum cultus labefactatus erat prisca religio oris doctrinis cesserat. Undique Athenas commigrabant philosophi, qua in urbe, praeclara artium literarumque sede et officina, et immensas divitia splendidos eruditionis fructus pr0ponebant neque deerant, quorum animi ad unamquamque artem c0gnoscendam intenti r ensique essent. Docendi ac discendi ard0r omnium anim0 capessiverat. Quin etiam in infimam plebem bonarum artium studium descenderat et principes civitatis partim amore moti partim ambitione pellecti alere ac nutrire id c0nabantur. Itaque actum est, ut ericles sive liberalitate et humanitate ductus, sive ut 0puli favorem sibi conciliaret, pretio ex public dato quod vocatur θε υρικόν, multitudini theatrum aperiret. Inde ex eo tempore innumerabilis h0minum copia in theatrum semper confluebat et poeta qui opera sua probari v0lebat, plebis p0tissimum rationem habere coactus erat ' urbpides igitur, tam p0eta quam phil080phus, cum praecepta philos0phorum inprimisque Socratis, quocum familiaritate Summa coniunctus erat, p0pulo pr0baturus esset, non male argumentatus erat illud e 8secuturum esse, si in componendis trag0ediis rudium hominum rationem perpetuo haberet spectatorum enim iudicio pendet quodammodo poesis dramatica auraque popularis multum habet momenti in poetarum opera Aeschylus ac Soph0cles sperare poterant lare, ut quid ageretur quoque pectarent sabulae, audit0res intelligerent Euripidi vero id curae esse debuit, ne quid theatro obscurum esset. Itaque quoniam spectatorum auribus et iudicio obtemperare poetas necesse erat, uripides, qui aequalium suorum ingenia optime c0gn0verat quemque m0rum Studiorumque universa conversio minime fugerat, n0vas philosoph0rum doctrinas, quae magis magisque in hominum animis se figebant, suas secerat easque passim in trag0edus suis adhibebat; neque orationes forenses, quibus tum valde delectabantur Athenienses, in pulpito omittere ei licebat ' Aetas enim illa subtilitati sophisticae, publicarum certationum studio, artibus rhetoricis tota dedita fuit. Fortitudo ac virtus, quibus olim Aeschylea aetas floruit, paene perierant Euripidis aequales iam sensibus magis obnoxii qua de causa poeta praecipue res tales tractare debebat, quae maioribus animorum concitationibus potius quam gravi0rum facinorum imagine spectat0rum admirationem efficiebant a mythis vero antiquis

5 es. . Curtii hist graec. II p. 129, qui Pericleae aetatis morum commutationem accuratissime describit. 6 In Phot biblioth sed Becher. 328 R. uripides dicitur ανσοφος.T Spectat huc illud quoque, quod scholiasta Orest. v. 128 annotat: φελκυστικος γαρ ἔστιν

αε μαλλον τῶν θεατῶν ὁ ποιητής.8 Hanc ob causam ab Aristophane ποιητης ὐηματων δικανικῶν vocatur inlace V. 53M.

9쪽

argmenta sibi tractanda non sumsit, nisi ut in personis antiquorum temporum mores et ingenia sui temporis describeret 'Haec sere sunt, unde onmis uripidea poesis iudicari et ab aliquot vitiis, quibus nonnulli viri docti eam contaminatam esse existimaverunt, si non plane defendi, at excusari certe potest. At vero tantum abest, ut virtutibus, quibus abundat Mnesarchidae ars ramattea, decipiar, ut in insequenti parte disputationis acri iudicio, quidquid in ea vitiosum mihi occurrat, reprehendam, Semper tamen memor, aliquantum culpae non in poetam, sed in tempora c0nserendum esse.

Iam pergat eo commentatio nostra, ut, quam rati0nem in e0mponendis prologis Euripides persequi consueverit, investigemus. eum Sophocles singulas tragoediae partes eadem cura diligentiaque c0mposuerit, inter extemam intereamque dramatis naturam concentus Semper praeclarissimus valet quam unitatem admirabilem etiam in prologis deprehendimus, in quibus numquam fere, cum res scit necessarias per colloquia exp0nat, speciem virisimilitudinis excedit, sed quaecunque proponuntur, aptissime e loquentium natura c0ndicionibusque effluxisse videntur contra uripides, quid posceret singularum partium nexus ac convenientia, nihil fere curans, iam ubi primum fabulas d0cere coepit, singularem prol0g0rum modum invenerat, quo audit0res in argumenti intelligentiam introduceret. In omnibus enim eius sabulis quae prima scenam intrat pers0na et semper fere una sola intrat oratione, quae plerumque iusto longior est, quaecunque scire interesse potest spectatorum, aperit δ' Neque tamen superiorum poetaram mori plane valedixit, quoniam in maiore sabularum parte prologos istos qui vulgo dicuntur quique prooemii quasi vice fungi videntur , etiam alter prologus sequitur, qui dramaticam expositionem quamvis angustioribus finibus circumscriptam continet, aptiore ratione et via institutus et multo dignior, qui προλογος appelletur. Iam extera habitus ratione habita indagantibus nobis, quemadmodum singuli pr0los conscripti sint, Euripidem, quamvis propterea qu0 separatis istis prologis constanter in primo sabularum initio uti solet, certis quibusdam legibus adstrictus

teneatur, tamen in domanda prima tragoediarum parte multo plus quam superioresp0etas variasse coloresque diversissimos super prologorum formam effudisse primo aspectu apparet Ac si certas classes distinguere vis, tres fere sunt, in quas omnium

9 es Aristot poet. e. 25.10 Iphigeniam Aulid et Rhesum ab hae quaestione excludimus, de quibus quid statuendum

sit, seorsum infra exponemus.

11 Voeabulum prologus nune usurpamus ea significatione, quae ex Aristotelis et grammati-eoram praeeeptis patet, qui quidquid primum hori introitum antecedit prologum esse affirmant et

Dissert meam p. 5.

tragoediarum pr0logi reserri possunt. Ac prima quidem ea est, quae ratione sola του στρολογίζοντος λη continetur. ertinent huc Bacchae, Supplices, drama satyrieum cycl0ps. . Alterum autem genus exhibet eos prol0g08, in quibus narrationem του προλωγίζοντος diverbium sequitur, ita tamen, ut ad pri0rem per80nam altera accedente colloquium oriatur, ut in Alcestide, Heraclidis, Helena, ercule urente, resta. Atque hanc quidem sabularum conformationem uripidi maxime placuisse verisimila est, si quidem ex traditarum tragoediarum numero c0niectari aliquid licet. In his autem sabulis si eae personae, quae in fabula ipsa praecipuas agunt partes, primas in scenam procedunt prologumque narrativum dicunt, hanc rationem probabiliorem esse verique ad speciem propius accedere, quam si dii aut heroes ministerium viis spectatores instruendi suscipiunt, quisque lacile c0ncedet. Nec vero in hac simplici forma poeta acquievit, sed multifariam eam variavit et amplificavit. In roadibus enim et Medea, postquam diverbium primum finitum est, monodia lyrica insequitur. Amplissima autem forma institutus lectrae prol0gus est, in quo absoluto primo c0lloquio duae novae personae scenis intrant. Sed ne tribus quidem scenis poeta praeparationi audientium satis consultum esse existimavit alioquin lectram, quae iam in scena fuerat, non iterum reduxisset Ρoetae scilicet intererat eam personam, in cuius fortuna toturn argumentum p0situm est, iam in prima parte dramatis variis animi commotionibus assectam describere. Tertium deinde genus prol0gorum in iis sabulis invenitur, in quibus, p0stquam quae prima verba fecit persona e cena discessit, actio ipsa incipit, seu duae personae colloquentes inducuntur, velut in Hippolyto, h0enissis, Iphigenia a . sive una lyrico sermone soli loquium facit, quod fit in Ione et Hecuba. Inter hos autem prol0gos aequalis sere numerus est eorum, qui a deorum rationibus exordium capiunt et eorum, in quibus pers0nae acti0nis ipsius participes primae loquuntur.

Iam vero quoniam universam prol0gorum conformationem externam descripsimus, omissis ad tempus narrativis illis praeloquentium orationibus paucis explicemus, quid de ea parte prol0gorum iudicandum sit, quae inductione dramatica continetur. Quam si quis cum Soph0cleis prol0gis comparat, utrumque poetam in suo quidem genere admirabilem esse, Sophocli vero principatum deberi elucet. Euripides ipse quoque in plerisque sabulis aptum rerum tractandarum initium invenit actionis autem modus valde differt. Nam modo iam aliquantum actionis producitur, modo nihil aliud profertur, nisi qu0 ad causas statum indicandum opus est. Accedit copia illa Singularum scenarum, quae prae Sophoclea illa simplicitate vii tutibus prologi

12 ' προλογίζων hic est is qui primus verba facit, seu solus seu una eum aliis scenam intrat. et de significatione huius verbi dissert meam p. 16.13 Ellenditus has narrationes apte prologos narrativos nominat p. 26.

10쪽

ossicit potius quam prodest. Vix enim pers0nae scenam intraverunt, cum iam defunctae ossicio suo exiguo abeunt. Quidquid enim de gravitate personarum delibatum est, eo resarcire studet Euripides quod quam plurimas personas in sabulam inducit. in abruptae saepe illae scenae, quae haud arcte inter se cohaerent. Est autem aliquid, quo uripide prologi a Sophocleis valde distent quodque interdum inter artis virtutes referendum sit. Apud Sophoclem enim excepta Electra numquam sere prologi summissi et tranquilli sermonis per diverbia instituti colorem excedunt. Euripides autem personas inducere solet solas inprimisque eas, quarum partes primariae sunt, lugubribus lyricisque sermonibus utentes, scilicet ea de causa, qu0d est omnis poetis uripideae peculiare et proprium insigne, quod describendis summis humanae mentis concitationibus et commotionibus spectantium miserati0nem metumque quam maxime excitare studet. Qua in re id praecipue mentione dignum est quod ex hac Euripidis consuetudine defluxit, illas lyricas prologorum partes semper ante ipsum carmen parodicum insertas esse ac saepe vel parodo ipsi immistas, unde fit, ut tam multae parodi sint commaticae. Huc pertinent Electra Helena, Hecuba, Medea, Ion Troades. In Ione et Troadibus monodiae mirum quantum emcaces

sunt, minus commovent animum quae in ceteris reperiuntur. raeterea commemorandum est, has partes lyricas seminis potissimum impositas esse, quippe quae ad luctus lamentati0nesque pronae sint quaeum ratione orationis lyrica indoles mirum in modum concinit. Una est fabulaeson, in qua non femina, sed Ι0 ipse orati0nem lyricis numeris conscriptam recitat. Qu0d autem Euripidis personas nimium loquaces, quidquid ad res factaque ipsarum vel aliarum illustranda aliquo modo pertinet, interdum vel ea quae nihil fere cum ipsarum condicione habent necessitatis aut plane supervacanea sunt, nimio studio arripiunt et otium negotiosum, ut ita dicam, agentes actionis filum rerumque verisimilitudinem haud satis fide observant, hoc vitio hic illic etiam prologi laborant. Hinc nimia illa inutilium ratiocinationum ubertas, quae passim in uripideisia agoediis inveniuntur ne quis credat in hac parte ramatica, cum narrativiisti prologi argumentum iam satis explicare soleant, poetam statim in medias res spectatores introducere. Aliquoties vel quidquid parodum antecedit, nihil aliud spectat, nisi ut audientes de rebus agendis certiores fiant, actio vero ipsa parum observata est y Immo in Iphigenia avifica, etsi copiosus Iphigeniae prol0gus est, tamen Orestes quasi alterum prologum incipit cum 'lade adveniens et, unde quaque

14 Vanaan hane loquaeitatem uidet saepe Aristophanes in Ranis v. 1. 15. 841. 43.1070. 1496J. 15 Vide quae de Phoenissarum prologo sagaciter disseruit Th. Morus in disseri theol et phil. I p. 414, cuius sententiam te taeditus quoque probat et Raumeri iudicium. Bandglosse eines Lesen et Euripides. mistor Tasehenbue 1841 p. 201.

de causa adventaverit, spectantibus scilicet, exp0nens δ' Itaque mirum videri nequit, plerasque, quin et omnes dixerim trag0edias vel sine istis prologis praefixis prorsus intelligi posse δ' Sed haec hactenus. Id autem animo tenendem est, Euripideos pr010gos nequaquam in tam arctos fines esse redigend0s, ut 0cti quidam homines contenderunt, quasi apud uripidem nihil nisi ratio pers0nae praeloquentis prologi nomine digna esset. Id certe evidens est, in hanc dramaticam prologorum Euripidis partem aeque bene atque in S0ph0cle0s Arist0telis definiti0nem quadrare quod contra illorum sententia auctoritate veterum critic0rum caret. Quamquam hucusque alteram partem prol0g0rum, quae, cum de Euripideis tragoediis serm est, vulgo pr0prius dici S0let prol0gus, pr0rsus sere negleximus. Nunc ergo videamus, quid de iis rationibus, a quibus unaquaequeauripidis tragoedia incipit, iudicandum sit quae quidem quaestio eo accuratius nobis tractanda est, quo magis doctorum hominum de his praefixis prol0gis sententiae inter se discordant. o primum quidem exponamus, quid et qua rati0ne p0eta in quoque pr0logo tractaverit, deinde qua re comm0tus hanc ipsam viam inierit; postremo unde istos prologor repetierit. Expl0rantibus igitur nobis, quas res ad argumentum sabulae illustrandum poeta in pr0logis praefixis prop0nere c0nsueverit, quattu0 sere modi distingui possunt, ad qu0s omnes prol0gos redigere licet. Etenim aut res quae sabulam praecesserunt maximeque sata principum personarum obscurius explicatiusve indicantur, sicut in Ρhoenissis, Andromacha, Supplicibus, Heraclidis, Hercule Fur. Electra, Cyclope; 'aut actionis iam progressus significantur, ut in Oresta aut ex h0minum cogitationibus vel dictis etiam, quid eventurum sit, aliquo m0do divinari et praesentiri potest, quales sunt Medea, Helena, Iphigenia Taur. aut denique spectatoribus totius sabulas exitus aperte praedicitur, quod in Hippolyto, Hecuba, Bacchis Ι0ns, Troadibus, Alcestide factum est. In hac generum divisione quantum fieri potuit, ichstaeditum, cuius sententiam Ellenditus quoque fere suam fecit, secutus sum cum hanc rem in libro quem supra laudavimus diligenter tractaverit p. 103 sqq.). In singulis tamen rebus ab eius partibus stare nolim, ne in magnas dissicultates irruam et onmem prologorum rationem tollam. Nam cum non satis prudenter eos prol0gos, qu0s personae in ipsa labes agentes dicunt, ab iis separaverit, in quibus dii vel manes, qui nihil ad actionem ipSam conserunt, argumentum exponunt, doctrinam suam paulum confudit it16 eL Gruppi Ariadnen p. 399.17 Lessingius Hamb. Dramat VII p. 34 hoc iam eontendit, si non de omnibus, at de pluribus. Fimhaberus omnes intelligi posse confirmat.18 Cyelopem ichstaeditus recensere omisit Iphigeniam autem Aulidensem ego eieci contra Eitastaeditum qua de re infra disputabitur.

SEARCH

MENU NAVIGATION