Petri Danielis Huetii Poemata, Latina & Graeca, quotquot colligi potuerunt

2쪽

Armina Vici summi, Petri Dahielis: Hu tii, Antistitis N,

rincensis, cum ho-K na quadam fortunae invenissem apud extorrem. Galliae , non

tecum communicare et quod

haut invitis Musis , ZG secunda tua , , sit Musiarum deliciis ca-' a peris,

3쪽

peris, voluntate me fecisse puro 'Viri excellentis exquisita aiffusaque per omnes divinas humaa nasque disciplinas doctrina, tot aeternis ingenii monumentis Orbi terrarum testata , nemini, nisi omnis humanitatis ignaro, potest esse obscura. His dotibus sciebam non deesse versuum

Graecorum Latinorumque scito pangendorum facultatem.

carmi a videram dulim , quae pro veteri triginta sere ann riani micitia mihi miserat si hinde, valde dum mihi,tum aliis, qui de his recte poterant exim mare , probata. Inde illam Mherba Serica, quam Thee aripessant, elegiam ante unn a

gliquot in Galliis editam, hie

4쪽

iusseram demio typis mandari, cum omnes', qui legerant apud me , illius describendae cupiditate tenerentur, singulari e j us

Ravitate di elegantia comm vis Cum autem in plura nupe-'fitis: quae antea non videram,

Sique curissitna Huetii poemaria incidisshm, valde laetabar. In primis afficiebat me mirifi co Icistio is ius idyllii, quod donnorbo, lam in aetatis florὸ

confraxerat grav issimum, de que illius remediiν scripserini

Memoriam enim mihi refrica

est 4 undissimam illius tem

poris, qlio id mihi adolescena

ti V. CL. Allaxander Morus miem tum Amsterodami hu massiores litteras docentem

ossicii caussa.saepsesalutabanχέ' 3 in

5쪽

li, ad cujus imitationem eria

c Ormatum hoc idyllium M

non nulli docti homines nullas messui vi ten dum tali momatis innus vixes ingeni

istac carminum thesauro mperAm mihi non potui qui exclamarem, Et commune siri quodcunque in ivcrit, Ne in esus conssertium me sunt dedi, mpti vim aere, qua sunt huj

stodia. Votorum compos petii γψqμς potestatem, pomata

haec

6쪽

PRAEFATI cx

eo publicaodi, ne videre

ue aliis invidere , quam nos ex iis capiebamus, voluptatem.

Cum Set haec mihi venia data emet ; nolui has eruditionis

poeticae lautitias, multo Venu

vitis sale pet spatias, Tibi, Le

ctor, diu debere, ne cum ipse

parens horum pulcherrimorum foetuum, qui nunc totus est in graviorum studiorum tractationei, Videretur illos negligere, ac nolle tollere, perirent. Uale : bis fruere: dc mecum opta, ut ceterorum quoque carminum ineditorum potiaris, quae pangere solitus olim est Hue lius , quaeque latitare apud

ejus amicos testes habeo locu

pletissimos, qui ajunt plura se aliquando vidisse , quam hic

7쪽

collecta habentur, apud V

rum celeberrimum. Ec mimia cum in vivis esset , amicitamum Stephanum te M u nec non apud Virum amplissimum Du Tot, Ferram, Senatin rem Rhotomagensem. Iterum

vale.

8쪽

VITIS,

ECLOGA.

AD CLAUDIUM S ALMAS IUMT nos infaustum Vitis reseramus amorem, Quoque modo juvenem dum caeca amplectitur Ulmum, Formosum torta mutaverit arbore pectus.

At tu sive leves scriptis ulcisceris Anglos. Dogmata seu torvo reseras dictata Cleanthi Porticibus quondam pictis , seu quo ordine quondam Constiterit patriis acer Romanus in armis. Claudi , noster amor , tenues ne despice lusus. Tempus erit cum nos, adsit modo faustus Apollo, Iam pastoralis spernentes carmina Musae, Rite suum Divis olim dicemus honorem. Et Divum genus, Heroas tollemus ad astra. Tum quoque, Salmasi , nostro celebrabere cantu, Si modo non refugis, missusque videberis illis. Dum summo quondam Parnassi e vertice Bacchus Prospicit . atque oculis lentus circum omnia lustrat, Plurima floriseris exultat Oreas in arvis, Et simul implicitis manibus per gramina sestas Exercet choreas ; quas inter candida Uitis Emicat, egregio tantus deeor insidet ori. Hanc Deus ut vidit, venis ut concipit ignem, Et molli nitidos infigit pectore vultus. Continuo specula praeceps erumpit ab alta,

9쪽

m Et placido primum Nympham sermone tautat,

Inde etiam ossiciis permulcens omnibus ambit. Nee Dea dedignata Deum cst: mox victa dolasis

Obsequiis roseas ardentem excepit in ulnas. Scilicet ex illo paribus conjunxit amantes Unus amor nodis, una arcto copula nexu. interea longum nigros carpebat ad Indos Bacchus iter , caedesque Viris ac vincla parabat. Protinus attonita turbatam mente puellam

Tristis adit , moestis & fetibus ora rigantem. Jamque vale , mea Vitis, ait; me jussa bonantis

Extera nune cogunt invitum quaerere regna.

Adjuro pice torrentes 'lic sulfure ripas Non alias tantum me suscepisse dolorem. Finibus at postquam me fatum extruserit istis, Seu teretem versas arguto pollice susum, Seu clamore premis timidos ad retia damas, Seu levibus eomitum saltas immista choreis, Vive mem nostri ; non unquam oblivia vultus Ulla tuo pMint e pectore tollere nostros.

Dixit, averse torsit vestigia gressu. Illa quidem , ut perhibent, curis ingentibus aegra Fugit, in sylvis sese Dea condidit altis Multa gemens, magnoque animum labefacta dolore, Dum precibus vanis Superos atque astra satigati Atque sui frustra reditum sibi poscit amantis. Aurea jamque suum bis Luna impleverat orbem; Illa per umbrosos saltus, scopulosque sonant , Errabat demens animi, lymphataque Bacchum, Absentem Bacchum repetita voce vocabat; Ipsa cavis Bacchum reserebat vallibus Echor Cum gemitum de Nymphae vocem procul audiit inmus, Florea dum lentus pecudes per gramina pascit, later pastores longe pulchemmus Ulmus. Audiit, atque illuc suspensis gressibus ivit, Flebilis unde dabat se vox , tristesque querelae. Atque is dum frondea inter pro ectat Psecas,

10쪽

Incerto moestam vidit sub lumine Vitem, . Ei Et procul obseura vultus agnovit in umbra Fletibus humentes vultus, lacrymisque decoris. Ille quidem fletus Nymphae miseratur acerbos. Nec non & Nymphae vultus miratur & ora. 'Haud mora de latebris audax se proripit Ulmus, Turbataque dedit se coram Vite videndum. Mox prior haec, Quae te lacry mantem incommoda tangunt, o Dea . quis nigris cogit te condere sylvis η Namque Dea es, si quid divino creditur ori. iHaec Ulmus. Vitis contra sic rettulit Ulmo, i . Nam secreta , puer, quis te loe maerere jussit

Furtivam ut nostris praeberes aurem pQuod petis, haud promtum es laum narrare laborem.

Sic ait, atque alios agitabat mente receptus,

Cum tali juvenis dubiam sermone repressite i. 'i. O utinam tantos possim lenire dolorest sal. Hic ego dum pasco simas per rura capellas, ina Auditur luco gemitus lacrymabilis imo; q Scilicet accurri. At si quidquam opis indiga nostrae es. Nusquam abero, non me ossiciis superaverit alter. Sed nunc in sylvis vitam quid transigis atris, More ferae φ nostris potius succedito tectis di Et sutit nostra quidem tecta huic contermina sylvae. iii Hic varia 4nstructas onerabunt sercula mentis: Et si quae praestare valent solatia camus, Tale tibi blanda modulabor arundine carthen, Quale sub Arcadio cantat Pan ipse Lycaeo.

His permulsi animi, di sensim de pinore cessie . Quippe dolor, nee iam stis placuere silentes, Iamque petit sibi formoso solamen ab Ulmo. Bacchum amat illa quidem , sed & Ulmum disgit illa,

Et dum Bacchus abest; praesentem diligit Ulmum. Quid plura ἐ absentem paulatim abolere Lyaeum Incipit, atque novo Vitis eonsumitur igne. Saepe illam , Bacchi cum sorte recursat imago , Mutavisse fidem pudet , di nil tale merentem. Λ s D