장음표시 사용
1쪽
a partis the undations os stem Civiligation Preservation ProjectFunded by the
NATIONAL ENDO ENT FORI HUMANITIES
Reproductions may noti made without permission hom
2쪽
States Cod concems the mining of photocopies orither reproductions of copyrighted materiai. . .
Columbi Universi ty Librar reserves the right to refuse toaccepta op orderiis, in iis judgement fulsi liment of the orderwould involve violation of the copyright law.
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENTRIRI IOCRΛPHIC MICROFORMIARGET
5쪽
6쪽
7쪽
8쪽
Cicero inter varia iustitiae praecepta, quae I libro de Ossiciis inde a capite ren meiat etiam illud refert capite 13 ut, si quid singuli, temporibus adducti, hosti promiserint,
in eo ipso fides conservetur. Deinde hoc praeceptum, pertinens ad ossicia bellica, raro more suo illustrat exemplis ex historia petitis; quorum exemplorum primum, quod est dein gulo, nullum adhuc criticis suspicionem movit, cetera autem duo, quae subiecta sunt, criaticis tantum non omnibus videntur esse interpolata. Sed placet ipsum locum, qui in s Uicionem venit interpolationis, adscribere. hSecundo autem Punico bello, post Cannensem pugnam, quos decem Hannibal Romamisadstrictos misit iureiurando se redituros esse, nisi de redimendis iis, qui capti muthimpctrassent eos Omnes Censores, quoad quisque eorum vixit, qui peierassent, in ae rivariis reliquerunt, nec minus illum, qui iurisii and Daude culpam invenerat. Quum henim Hannibalis permissu exisset de castris, rediit paullo post, quod se oblitum nescio isqvid diceret. Deinde egressus e castris iureiurando se solutum putabat; et erat verbis, rire non erat. Semper autem in side, quid se cris, non quid dixcris, cogitandum. M MXiInum auto exemplum est iustitiae in hostem a maioribus nostris constitutum, quum is Pyrrho perfuga Senatui est pollicitus se venonum regi daturum et eum necaturum. Scisnatus et C. Fabricius perfugam cirrho dedit. Ita ne hostis quidem, et potentis et bel- istum ultro inserentis, intcritum cur scelere approbavit. Haec igitue omnia critici pira interpolatis habent, inprimisque embardus molem argume torum assert, ex quibus constet non posse locum illum osse Ciceronis ipsius. Contra quos ego ita existimo, locum esse vel maximo Ciceronianum ci genuinum habendum. Quod tu metum ut Ousirmetur, argumenta ab Ger ardo enucleato proposita, quibus vix addi aliquid potest, singula ex ordine Perlustrabo.
9쪽
Ac primum de latinitate, in qua plura embardus reprehemlit, hira alicuae manus indicia sibi videtur cognosCere. eos Omnes Censores, quoad quisque eorum vixit, qui Peierassent Ad haec
Gembardus: seMinus perspicue, minusque eleganter scriptum est eos HeοMιm. Scilicet duo vitia notat, ubi ne unum quidem notandum fuit. Primum locus nihil obscuritatis habet: nam pronomen eorum propter additas Voces qui peierassent non potest ad Censores referri, sed necessario resertur ad decem illos ab Hannibale missos Inelegantem vero aut DPatam nemo dixerit pronominis iterationem, nisi qui auribus sit nimium delicatis Corto hoc genus iterationis, quo iuvatur etiam perspicuitas, non semel excidit Ciceroni. Similia exempla collegit Bromius ad lib. de Fat. 16; quibus adde de Orat. II, 77: qui si quando blares
adhibent patronos, ut in quoque eorum minimum putant esse, ita eum primum voli intdicere ad Famil. VIII, 84 sequi eorum in iudicibus essent, eos adducere liceret Item Senatui placero de militibus, qui corum stipendia emerita .... habeant, ad hunc Ordinum referri, ut eorum Tati habeatur. Itemque Scuntui lacerc, in provincias, quas praetorii pro Praetoiae obtinerent, eos, qui Praetores fuerunt, Duque tu roVincia cum imperi sucrunt, quos eorum e S.C. cum imΡcri in roVincias Pro Praetore mitti oporterct, eos sortito in provincias mitti placere. in aerariis reliquerunt Gembardus sem ante nauatum est, decem illos P mansisse, remque a Senatu non impetrasse, in acrariosque clatos esse, qui dicuntur in his relicti. mc iudicio baccarevitas non modo non vitio tribuenda, sed etiam laudanda est. Quid enim si decem illi a Censoribus in aerariis relicti sunt per totam vitam, nonue ultro cuique in mentem venit etiam in acrarios referri l. e. omni tribu moveri debuisse ZQuod si aulerunt hanc poenam igitOmiuiosam, nonne tiam in Promptu si cogitatio, neque a Senatu eos rem impetrasse, neque iuriiurando suo satisfecisse, h. e. non rediisse, sed in urbe remansisset Et hoc ipsum nonne portu significatur vocibus qui peierassent nam coniunctivus post clativum hic causam ignisicat, ct aptissim Positus est Miror crn-haxdum, qui argumenta tam sutilia in modium proferre audeat.
nec minus illum, qui iurisiurandi fraude culpam invenerat Gornhardus:
Quis non opinctur, iaturII, qui- interierat, suisse undecimum, cum raccedat eos Omnes reliquerunt, qui quidem decem suoru utῖ Quasi vero ex orationis contextu nouliqueat eum, qui hic dicitur Daudem iuriiurando fecisse, numero decem illorum, qui cierassent, ideoque periurii Pocria assecti essent, comprehendi oportere. Nam particula nec minus, Pro etiam, pariter, nemini sucum laciet, Potestquc ea locum habere, sive aliquis decimus, sive imus ex cccm illis signiscetur. Quod autem praeecdit eos omnes reliquerunt, ni riim ex hoc ipso contruatim argumentum peti debuit ut, si dixeris romites criticos interdum inanes scrupuli vexarunt, nec minus Gerutim dum, necessario
Gemhardus intolligendus est unus essc ex illi: omnibus. - Neque haesitare homines doeti et variis coniecturis operam dare debuerunt in locutionibus iurisiurandi fraude et culpam inυenerat, quibus nihil potest magis exquisite latinum esse. Nam iusiurandum oblia gat tanquam lex, quam quis sibi ipse imposuit, ut praeclaro dicatur genitivo obiectivofra iurisiurandi, similiter ac fraus legis, senatus consulti, et alia huiuscemodi, de quibus nemo dubitat cu am invenerat idem valet, quod in culpam inciderat Iimili mum exemplum a Beter allatum est ex IIerenn IV k 45 G,υituperationem MDenistis, ni timidi atquc igna 1 putaremini. Sic in fortunium λυenire apud Plautum in Amph.
Ι, 1, 130 Nimirum invenire aliqui proprie est errire, duci, deferri in aliquid:
ex qua significatione, quae late patet, facilem explicatum liabcnt et supra propositae Ioc tiones et aliae, in quibus invenire idem est, quod acciρere Hac potestate usitatum est Cicoroni nomen, cognomen in Uenire, ut de Nat. D. II, 40: Stella ex notarum figurarum similitudine nomina inυcuerunt, Orat. II, 90γ ;ex qua eloquentia nomen ipssum invenit; de Oss. III, 31: DT. Manlius torque detracto cogno non invenit, et
Hannibalis permissu Cerni ardus sed usdui Iussu Hannibal;s, qui paullo ante
diccbatur eos misisse' Respoudeo quidni pro iussu dici potuerit permissu nam qui iubet, idem Permittit. Sed mea opinione etiam rectius se habet illii Hannibalis Aemmissu Cogitandus est Hannibal, quum decem illi sc iuramento adstrinxissent, ita dixisse: Permitto nunc ipsis exire dc castris et mandatum meum efficere. sc enenum regi daturum et eum necaturum Gombardus: hQuasi venenum detur vel non necando Hoc Ciceronem scripsisse, quis credat Sic variat intcrpolatorum oratio Audi ipsum III, 22 se, ut clam enisset, sic clam in 'rrhi castra rediturum et cum eneri necaturum. Parum sibi constat Geruliardus, qui, quum supraninitam brevitatem reprehenderit, nunc in contrarii vitii notatione tam diligens sit. Vercauten si dicor volumus, talos sive lautologiae sive battologia non raro apud Ciceronem reperiuntur, ut Acmplis ad h. I. ostendit Boicrus. Causa huius rei sero semper posita est in iumeri iuvandi studio, quod quale sit apud Ciceronem, quis nescit Sic nostro loco unius cogitati in duo membra seiunctio lane numerum iuvat, siquidcm ad aures explendas est aptius illud se eueniam regi daturum et lio modo eum necaturum. Sic etiam III, 22 propter numerum sententia concluditur duobus membris, quae in unum colligi potuissent.
perfugam Pyrrho dedit Alii sinc codicibus dedidit. Ad quod Gembardus:
MRelinquenda erat Pseudo-Ciceroni sua Iatiuitas. At bono latinum esse dare pro dedere,vc extremus Ennii versuum cap. 12 satis monstrat: Dono ducito coque volentibu cum magnis diis. cquo hanc locutionem dare captiυο dixeris csso licentia poeticae pers enim lucet, quum dare sit verbum primitivum, unde originem habent dedere, tradere, reddere, posse illud tanquam genus pro his usurpari. Ex quo sit, ut dicatur dare se
litteris, iucunditati vel aliis rebus, item dare se alicui ad aliquid, veluti ad docen-
10쪽
dum pro dedere, tradere. Saepe hic variant codices, ut ora lectio vel in dubio relinquenda sit, vel, si delectus at, ilii liabeas, quod sequare, praeter Optimorum codicum auctoritatem Et nostro loco ortasse ideo scriptum est dedit, quia Fabricius non rogatus,
sed sua sponte perfugam reducendum curavit.
Hactenus id unum suci, ut, quae Gerubardus in Iatinitate repreliendisset, ea vacare ab omni iusta reprehensione intelligeretur At multa etiam sunt in loco illo ciusmodi, quae dictionem Ciceronis maxime propriam luculento significent, ex quibus unum alterumve
nunc ireviter Indicabo. Statim initium loci se Secundo autem Punico bello, post
Cannensem Pugnam, quos decem rel. habet, quo Ciceroncm prodat; nam solet Cicero inchoare criodos a CO nemoratione temporis vel aliorum adiunctorum, siquidem haec
adiuucta et ad protasin et ad apodosi periodi reserenda sunt Sic de r. II, 8 Paucis post diebus quum ad Nasicam venissct Ennius et cum a ianua quaerorct cxclamat Nasica se domi non esse; pro Arcti. 4 ,, Interim satis longo inter Dali quum csset cum L. Lucullo in Siciliam prosectus, et quum ex ea provincia cum codem Lucullo decederet, venit Heracleam; a ibid. 3V isHac tanta celebritate famae quum cssct iam absentibus notus, Romam venit. - In proximis Verbis sede redimendis iis, qui capti erunt aldo probabilis est indicativi usus, etsi in oratione obliqua nam voces qui ctiyti erant, meram vim habent simplicis nominis substantivi. Similito de Orat. II, 77: Quibus animorum impetus eorum, qui audiunt, aut impellantur aut resectantur; ibid. x Res enim lioc Postulat, ut corum eAspectationi, qui audiunt, quam clerrime occurratur; pro Arch. 9 MCuius ingurii putabat ea, quas gesscrat, possc colobrari. Nolo illi id repetere,
quod iam supra animadverti ad verba qui cierassent, ubi coniunctivi usus, ut habet singularem et idoneam causam, ita non facile exspectatur post indicativum quoad quisque eorum via it. - Mitto etiam, quae explanavi ad verba qui iuris iurandi fraude cujam invenerat, qua tam sunt exquisita latiuitatis, ut ab interpolatoris manu vix cne vix quidem Proficisci potucrint. - Quod sequitur eaeisset de castris, salieni tenuesvcstigium ostendit dictionis Ciceronianae. Sic de Orat. Π, 55r existi de balneis; ibid. 65r, e triclinio tuo exibis. - Proxima voces quod se oblitum nescio quid diceret, duobus nominibus Cicerone dignissimae sunt Primum enim solennc est apud ipsum nescio quid pro aliquid ut ad Att. V, 17: Idem scripsit Hortensium de propaganda nostra provincia dixissc nescio quid; pro Plancio 16: Lubet enim tibi nescio uid etiam de illa tribu criminari; ad Att. VI, 1: Sed ista admonitio tua tam accimata nosci quid mihi significare visa est. I Deinde coniunctivus diceret pro dicebat explicandus est ex vi quadam attractionis; nam potuit ita scribi quod oblitus esset Similia exempla haec sunt de Orat. II 62: Excusavit Vespa Terentius, quod cum brachium fregisse circurret ad Att. IV, 1 quum abessent consulares, quod tuto se negarent Osse sentcntiam dicere; de Osr. III, 31V sequod illum iratum allaturum ad se aliquid contra patrem arbitraretur, surrexit Iectulo, ad quom locum consericierum. Illustiis etiam et, sive numerum sive vocabulorum collocationem spectabis, cum Ciceronis consuetudinc inprimis consentanca est haec propositio marimum autem eremylum est iustitiae in hostem a maioribus
nostris constitutum Ex his ne una quidem Vocula moVeri suo Oc poterit nisi detria metito numeri incliticum est post eXemylum et apte et ex more Ciceronis in media enu tiatione locum habet, quo efficitur, ut subsequens vocabulum iustitiae cum maiore emphasi pronuntiari queat. Sic de si I, 2ν quum multa sint in philosophia et gravia et utilia accurate copiosoque a philoso vhis divulata, ibid. 3ν sede quibus est nobis his libris explicandum, ibid. 4: principio generi animantium omni est a natura tributum ς ibid. 0 hquod apud Platonem est in philosophos dictum; ibid. 14 sequa quidem nihil
est naturae hominis accommodatius, et saepe alibi. Forro Iocutio illa: Senatus et Caius Fabricius iecit, quippe duobus nominibus subiccti quasi unam personam significans, acci'atior est, quam ut exspectetm ab interpolatore Similiter do Oss'. III, 32rsiquod Senatus OpuluSqus Romanus rebus afflictis tam exceIso animo fuisset e apud Liv. I, 32r,m ct ρορ ulu RomanuS . . . bellum indico facioque; ibid. XXII, 32;-gratum sibi Patres Romano Populumque facturum. In postrema propositione: ita ne hostis quidem . . interitum cum Celere a Probavit, brachylogia inest a Ciceronis usu non aliena quidem, Sed eadem tamen rarior, tamque eXquisita, ut sane non indicet manum interpolatoris idclicet verba interitum cum Scelere coniunctim et tanquam pro una notion accipicnda Sunt pro interitum, qui Scelus adiunctum habeat, . qui erscelus hosti aretur Similiter cap. 8ν delcctant etiam magnifici apparatus itaeque cultus cum elegantia et Coseia, ' quem locum male intelligunt, qui ita accipiunt, ut postremis vocibus cum legautia et coseia putent significari novum quid et a vitae cultibus seiunctum rimo intelligendi sunt vitae cultus, qui iidem sint elegantes et copiosi s. qui elegantiam et copiam secum babeunt Lebeusvcrsclionerungen in gcsclimachvonem undiscichem Stil) Sic usc. I, 9 mor Cuna gloria Atabilis, quod certe non significat mors optabilis est, itemque gloria Verum hoc unum dicitur mors adiunctam habens gloriam s. mors gloriosa optabilis. Adde pro Planc. 31: Non modo lac mulam, sed multas lac mas et fletum cum Singultu videre potuisti; Orat. III, 27: hacrem quandam cum amplificatione incusationem. Huc perituent etiam exempla a Beloro allata di cum
dignitate otium ad Fontil. I, 10, ct cum V ci solectio de Fin ΙΙΙ, 6, quamqam ille
rursus confundit cXemPl PTOPosita cum aliis, quae valde discrepant '
Similem usum interdum tabo particuIa sine adiecto nomine substantivo, ut pro Quinct. 9: sine iniuria potentiam, ubi voces sine iniuria sunt pro nomine adiectivo s. attributivo Similiter ad Att. I, 18: ignavus et sinis animo miles; ' de orat Ι, 23 ,,Ioquacitatem sine Sunon requirunt, ibid. III, 48: illa in intemaulis loquacitas, perennis et pronuens. Sic de ii I, 18: Salmaci, da folia sine sudore et sanguine, Postrema voces videntu Coni an C tim accipi debere cum nomine spolia, ut sensus sit da spolia, quae tibi nullo sudore et iam guine teterunt, i. e. spolia inhonesta a turpia. Saltem hic sensus multo acerbior ideoque uecommodatio est, quam alter da spolia, nihil repugnans, i. e. ultro.